ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ သမ႐ိုးက်႐ႈေမွ်ာ္ခင္းမွာ
အေငြ႕အသက္တိုင္းဟာ ႐ိုးစင္းလွပေနမယ္
ဓာတ္ႀကိဳးေပၚမွာ ငွက္ကေလးေတြနားေနၾကမယ္
ကတၱရာလမ္းမႀကီးက ၿငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္းေနမယ္
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလေသာ အိမ္ယာမ်ားက
သူ႔ရဲ႕ အနက္ေရာင္ေက်ာျပင္ႀကီးေပၚ ငိုက္ျမည္းလို႔က်န္ရစ္ခဲ႔မယ္
ေကြ႕ေသာေကာက္ေသာ ေတာင္တန္းတို႔အဆံုးမွာ ၿမိဳ႕ကေလးဟာ ေျဖာင့္တန္း႐ိုး႐ွင္းစြာ တည္႐ွိေနတယ္။ ႏွင္းပြင့္ျဖဴေလးေတြ လြင့္ပါးေ၀႔၀ဲလို႔ေနခ်ိန္၊ ခ်ယ္ရီပင္ပ်ိဳပင္အိုတို႔ သႏၱာေရာင္အေသြးနဲ႔ နီေစြးလို႔ေနခ်ိန္ တို႔ၿမိဳ႕ကေလးဟာ တစ္ကိုယ္ေရတစ္ကာယ တိတ္ဆိတ္လို႔ေနခဲ႔ပါၿပီ။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါတံုးက တို႔ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ထူးေထြဆန္းျပားတာဆိုလို႔ ဘာမွ မ႐ွိခဲ႔ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ကေလးဟာ သူ႔ပုခံုးေပၚမွာ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြကို ထမ္ပိုးလို႔ ၀မ္းကိုလည္း၀ေစခဲ႔တယ္။ ခါးကိုလည္းလွေစခဲ႔တယ္။ ေလာကပါလတရားတို႔ ထံုမႊမ္းေနတဲ႔ အဲဒီအခါသမယမွာ အျပဳန္းတို႔ေ၀ဆာလို႔ အမုန္းတို႔အတြက္ေနရာမ႐ွိခဲ႔ပါဘူးေလ။ ေဆာင္းရဲ႕နံနက္ေစာေစာ ငါတို႔ ခပ္ေသာေသာ ရယ္ေမာခဲ႔ၾကဖူးတယ္မဟုတ္လား။ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ အခင္းအက်င္းမွာ ငါတို႔ ခိုကိုးရာတိုင္းအတြက္ အေငြ႕အသက္ တိုင္းဟာ ႐ိုးစင္းလွပေနမယ္ေလ။ ဓာတ္ႀကိဳးေပၚမွာ နားေနၾကတဲ႔ ငွက္ကေလးေတြ ၾကည္သာ႐ႊင္ျပ ေတးတစ္စ နဲ႔ သတၱေလာကႀကီးကို ၾကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္လို႔ ေနသလားကြယ္။ မတူညီေလတဲ႔ အခ်ိန္ကာလႏွစ္ခုရဲ႕ တိုက္စားမႈ ေအာက္မွာ တစ္ခ်ိဳ႕တေလေသာ အိမ္ယာမ်ားဟာ အနက္ေရာင္ ကတၱရာလမ္းမႀကီးေပၚ ငိုက္ျမည္းလို႔ က်န္ရစ္ ခ႔ဲေလၿပီလား။ တို႔ၿမိဳ႕ေလးဟာ ႏွင္းေတြထူထူထပ္ထပ္ က်လာပလားဆိုရင္ ပေဟဠိဆန္,ဆန္သြားတတ္တာ ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ္႔။
လူေတြက အေရာင္အေသြးစံု လႈပ္႐ွားသြားလာၾကမယ္
ကုိယ္႔ကိုယ္ကို နာက်င္မႈမ႐ွိရေအာင္
အေႏြးထည္ထူထူႀကီးေတြကိုလည္း ၀တ္ထားၾကဦးမယ္
ခရီးလမ္းမဆံုးေသးသေ႐ြ႕ ကိုယ္႔ခရီးစဥ္နဲ႔ကိုယ္ လႈပ္႐ွားသြားလာေနၾကရဦးမွာေလ။ အေရာင္အေသြးစံုလင္ လွတဲ႔ ခရီးသြားတေတြဟာ တို႔ၿမိဳ႕ေလးေပၚမွာလည္း သုတ္ေခ်တင္ေနၾကေပါ႔။ လူေတြေျပာေနၾကတဲ႔ စကားသံ မွာ အေပးအယူေတြ ေပ်ာ္၀င္ေနမလား..အတုံ႔အလွည့္ေတြ စြန္းထင္းေပက်ံေနမလား။ ၿမိဳ႕ကေလးဟာ ရီေ၀စြာ ေငးေမာလို႔..။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို နာက်င္မႈ မ႐ွိရေအာင္ေတာ႔ သတိမေမ႔ၾကပါေလ။ လူတိုင္းကိုယ္စီမွာ အေႏြး ထည္ထူထူႀကီးေတြ ဖံုးအုပ္လို႔ေပါ႔။ ဒီေနာက္မွာေတာ႔ သူတို႔ဟာ အေၾကာက္အ႐ြ႕ံမဲ႔ တြန္းထိုးကန္ေက်ာက္ၾက ေပေတာ႔မယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္ နာက်င္မႈကို မခံစားရေသးသေ႐ြ႕ ..။
ႏွင္းေတြက်လာၿပီဆို..
တို႔ၿမိဳ႕ေလးကိုက မႈန္၀ါးသြားတတ္တာပါ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မႈန္၀ါးသြားလည္းဆိုရင္
လူႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ေနတာေတာင္
တစ္ေယာက္ရဲ႕ သြားလမ္းလာလမ္းကို
တစ္ေယာက္က မျမင္မိေတာ႔ဘူး
အ၀ိဇၨာျမဴႏွင္းေတြ ဖံုးအုပ္သြားတာ ၾကာေခ်ေပါ႔ကြယ္။ တ၀မ္းတခါးအတြက္ လမ္းသလားၾကရင္း တစ္လမ္း သြားသက္သက္နဲ႔ ခုတ္ေမာင္းလာၾကျပန္ေပါ႔။ ဒီလိုေလ..ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ မႈန္၀ါးသြားမႈ အတိုင္းအတာမွာ တို႔ဟာ တစ္ေယာက္ရဲ႕သြားလမ္းလာလမ္းကိုေတာင္ တစ္ေယာက္က မျမင္မိေတာ႔ပါဘူးတဲ႔၊ အေလးမမူ ဂ႐ုမျပဳမိ ေတာ႔ပါဘူးတဲ႔။ မုန္းမာန္ပြားတဲ႔မ်က္စိခ်င္း ယွဥ္ၿပိဳင္တိုက္ခိုက္ေနသေ႐ြ႕ ျမင္ကြင္းတိုင္းမွာ ျမဴႏွင္းေတြ ပိတ္ဖံုး ေနဦးမွာပါတဲ႔။ ခြင့္လႊတ္ဖို႔ဆိုတာ ေမ႔လိုက္ဖို႔မဟုတ္သလို လက္စားေခ်ဖို႔ သက္သက္လည္း မဟုတ္ျပန္ ပါဘူးတဲ႔ကြယ္..။
ႏွင္းခြဲမီးႀကီးေတြနဲ႔ လမ္းျပေပးမွသာ
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဦးတည္ရာကို
တစ္ေယာက္က နားလည္ခြင့္ျပဳေပးႏိုင္တဲ႔ အေျခ
ႏွင္းေတြ...ႏွင္းေတြ
အံု႔သည္းမိႈင္းေ၀ေနလိုက္တာ
အခုဆို..တစ္ၿမိဳ႕လံုးေတာင္ ဘာမွမျမင္ရေတာ႔ဘူး
ႏွင္းခြဲမီးႀကီးေတြက ဘယ္လိုအခ်ိန္မွ လင္းပြင့္မွာပါလိမ္႔။ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေတြရပ္ေနၾကရတာ ၾကာလွေလၿပီ။ ေနာက္ကိုဆုတ္ေပးရမွာလား၊ ေ႐ွ႕ကိုတက္ရမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေဘးကို႐ို႕ေပးရမွာလားကြယ္။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဦးတည္ရာကို တစ္ေယာက္ကနားလည္ခြင့္ျပဳေပးႏိုင္ဖို႔ ဦးေႏွာက္ကို ေခၽြးစို႔ေအာင္ အလုပ္ေပးခဲ႔ၾကၿပီးၿပီ။ အခုတဖန္ အသည္းႏွလံုးကို အလုပ္ေပးလို႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္က စာနာေဖးမကာ တျပန္တလွည့္ ေမႊးျမၾကပါစို႔လားကြယ္..။ ႏွင္းေတြ..ႏွင္းေတြ အံု႔သည္းမိႈင္းေ၀ေနလိုက္တာ အခုဆို..တစ္ၿမိဳ႕လံုးေတာင္ ဘာမွ မျမင္ရေတာ႔ဘူး တဲ႔။ ဒါဟာ အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါေစေတာ႔...။ စိတ္အနက္ေတြ ေထြျပားလို႔ ကေယာက္ကယက္မက္ခဲ႔ရတဲ႔ ေဆာင္းအိပ္မက္တစ္ပိုင္းတစ္စ ေလးသာ ျဖစ္ပါေစေတာ႔ေလ..။
ႏွင္းက်ခ်ိန္
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ သမ႐ိုးက်႐ႈေမွ်ာ္ခင္းမွာ
အေငြ႕အသက္တိုင္းဟာ ႐ိုးစင္းလွပေနမယ္
ဓာတ္ႀကိဳးေပၚမွာ ငွက္ကေလးေတြနားေနၾကမယ္
ကတၱရာလမ္းမႀကီးက ၿငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္းေနမယ္
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလေသာ အိမ္ယာမ်ားက
သူ႔ရဲ႕ အနက္ေရာင္ေက်ာျပင္ႀကီးေပၚ ငိုက္ျမည္းလို႔က်န္ရစ္ခဲ႔မယ္
လူေတြက အေရာင္အေသြးစံု လႈပ္႐ွားသြားလာၾကမယ္
ကုိယ္႔ကိုယ္ကို နာက်င္မႈမ႐ွိရေအာင္
အေႏြးထည္ထူထူႀကီးေတြကိုလည္း ၀တ္ထားၾကဦးမယ္
ႏွင္းေတြက်လာၿပီဆို..
တို႔ၿမိဳ႕ေလးကိုက မႈန္၀ါးသြားတတ္တာပါ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မႈန္၀ါးသြားလည္းဆိုရင္
လူႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ေနတာေတာင္
တစ္ေယာက္ရဲ႕ သြားလမ္းလာလမ္းကို
တစ္ေယာက္က မျမင္မိေတာ႔ဘူး
ႏွင္းခြဲမီးႀကီးေတြနဲ႔ လမ္းျပေပးမွသာ
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဦးတည္ရာကို
တစ္ေယာက္က နားလည္ခြင့္ျပဳေပးႏိုင္တဲ႔ အေျခ
ႏွင္းေတြ...ႏွင္းေတြ
အံု႔သည္းမိႈင္းေ၀ေနလိုက္တာ
အခုဆို..တစ္ၿမိဳ႕လံုးေတာင္ ဘာမွမျမင္ရေတာ႔ဘူး။
ညိမ္းညိဳ
20 December 2007
ႏွင္းက်ခ်ိန္
ပန္းစကား
မႏိုင္းႏိုင္းရဲ႕ ပန္းစကားဆိုတဲ႔ ပို႔စ္ကို ခြင္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာ႔ေလးမွာ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ အေရးေရာ အေတြးပါ ေသသပ္လွပတဲ႔ စာမူေကာင္းတစ္ပုဒ္ကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပခြင့္ေပးတဲ႔အတြက္ ျမန္ႏႈန္းျမင့္အေျပးသမားႀကီး မႏိုင္းႏိုင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်။ အားလံုးေသာ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား သူငယ္ခ်င္းမ်ားေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ ၾကပါေစဗ်ာ..
*** *** ***
ပန္းစကား
ပန္းတစ္ပြင့္က ေျပာပါတယ္....
ပန္းတစ္ပြင့္က ေျပာပါတယ္....
ပန္းတစ္ပြင့္က ေျပာပါတယ္....
ပန္းတစ္ပြင့္က ေျပာပါတယ္....
ပန္းတစ္ပြင့္က ေျပာပါတယ္....
ႏိုင္းႏိုင္းစေန
15 December 2007
ေဆြးေႏြးျခင္း
- ေမာင္ေပၚထြန္း "ဘ၀ခရီးသည္၏ အေဖာ္မြန္" မွ ..
၀ိဘဇၨပညာ
(၁) တစ္ဆင့္စကား၊ ေျပာသံၾကားကာမွ်ျဖင့္လည္း မွန္ၿပီဟု မယူဆသင့္။
(၂) ေဘးဘိုး အစဥ္အဆက္ စကားမွ်ျဖင့္လည္း မွန္ၿပီဟု မယူဆသင့္။
(၃) သမိုင္းအေထာက္အထားမွ်ျဖင့္လည္း မွန္ၿပီဟု မယူဆသင့္။
(၄) စာေပက်မ္းဂန္ႏွင့္ ညီညြတ္သည္ဟုလည္း မွန္ၿပီဟု မယူဆသင့္။
(၅) တကၠေဗဒမွ်ျဖင့္လည္း မွန္ၿပီဟု မယူဆသင့္။
(၆) နည္းမွီ ယူျခင္းမွ်ျဖင့္လည္း မွန္ၿပီဟု မယူဆသင့္။
(၇) အျခင္းအရာကို ႀကံစည္ေသာအားျဖင့္လည္းမွန္ၿပီဟု မယူဆသင့္။
(၈) ငါတို႔အယူႏွင့္ တူညီေပသည္ ဟူ၍လည္းမွန္ၿပီဟု မယူဆသင့္။
(၉) မွတ္ယူထိုက္ေသာ သေဘာ႐ွိကာမွ်ျဖင့္လည္း မွန္ၿပီဟု မယူဆသင့္။
(၁၀) ငါတို႔ေလးစားသူ၏ စကားဟူ၍လည္း မွန္ၿပီဟု မယူဆသင့္။
ဤတရားေတာ္ တစ္ပုဒ္တည္းႏွင့္ပင္ ဗုဒၶအဘိဓမၼာမွာ အေတြးအေခၚလြတ္လပ္မႈကို အားေပးေသာ စီစစ္ေ၀ဖန္အမွန္႐ွာသည့္ "၀ိဘဇၨ၀ါဒ" ဟု တိတိပပ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္လိမ္႔မည္ဟု ထင္ပါသည္။
*** *** ***
မၾကာေသးမီက ေခတ္ၿပိဳင္ ပညာေရးအယူအဆတစ္ခုကို ဤသို႔ဖတ္လိုက္ရသည္။
Education - Uneducation - Reeducatio ဟူ၍ျဖစ္သည္။
ပညာ - ပ႗ိပညာ - အသစ္ပညာဟု နားလည္ရပါသည္။
ေလ႔လာမွတ္သား သင္ၾကား႐ုံမွ်ျဖင့္ "ပညာ" မပီေသးပါ။ မိမိအဇၨ်တၱတြင္ ဖိစီးေနႏိုင္ေသာ အခုအခံ အစြဲအလမ္း
မ်ားကို ေခ်ခၽြတ္ႏိုင္ရန္ စီစစ္ေ၀ဖန္ အမွန္႐ွာဖို႔ လိုပါလိမ္႔မည္။ ဤသည္ပင္ "ပ႗ိပညာ"ဟု သေဘာေပါက္လိုက္ပါသည္။ ဤ "ပ႗ိပညာ" အဆင့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္မွသာ "အသစ္ပညာ" ကို ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္လိမ္႔မည္ဟု ဆိုလိုရင္း ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ဤသို႔စဥ္းစားမိရာမွ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္း သံုးေထာင္နီးပါးက ျမတ္ဗုဒၶ၏ "၀ိဘဇၨ၀ိၫာဥ္" မွာ ၂၁ ရာစု ပညာေရး၏ အႏွစ္သာရျဖစ္ေနပါလားဟု ေက်နပ္စြာ ခံယူလိုက္ရပါသည္။
ေက်ာ္၀င္း
ဇန္န၀ါရီ၊ ၂၀၀၃
စံပယ္ျဖဴ မဂၢဇင္း ေခါင္းႀကီးပိုင္းမွ
13 December 2007
အထီးက်န္
မင္းအေတြးအေခၚက
အေရာင္မထြက္ဖူးတဲ့
ဒီလုိထိမိစမ္းမိဖုိ႔
ကၽြန္ေတာ္ခ်ီတက္လာတာမွ မဟုတ္တာ
လွ်ပ္စီးေရာင္တလက္လက္
ပန္းခင္းထဲကရန႔ံေတြ ေရာင္ကုိင္းလာတဲ့အထိ
ေလာကဓံငါ့အေပၚထစ္ၿခဳန္းပုံ ေစာင္းနင္းတယ္
အရြယ္အစားအမ်ိဳးအမ်ိဳး
အေရာင္အေသြးအမိ်ဳးမ်ိဳးနဲ႕
ပင္လယ္ခရုေတြ အာရုံကုိစူးေစတာကလြဲၿပီး
ဘာမွ အဆန္းတၾကယ္ ခူးခပ္မေပးဘူး
တေမ်ာ္တေခၚ ေငးၾကည့္မိသမွ်
ရႈခင္းေတြကလည္း အရြယ္မတင္ဘူး
ခင္ဗ်ားတုိ႔ေၿပာသေလာက္ မေကြ႔ေကာက္ဘဲ
ကၽြန္ေတာ္ထင္သေလာက္
ေၿဖာင့္တန္းလွပတဲ့ၿမစ္ဆီ ျပန္လာခဲ့တယ္
သဘာ၀တရားဟာ စိမ္းစိမ္းစုိစုိ
ေနလုံးနီနီက ကန္သင္းရုိးအစပ္မွာ ဖူးလုိ႔ပြင့္လုိ႔
ကၽြန္ေတာ္လႊတ္တင္လုိက္တဲ့ သီခ်င္းကေလး
ပ်ံလႊားငွက္ကေလးနဲ႔တုိက္ၿပီး ျပန္က်လာခဲ့
ၾကီးေကာင္၀င္စဆည္းဆာကုိ ေမာ့ၾကည့္ရင္း
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းလဲ ေပ်ာ္ပါတယ္။
ေမာင္ဖီလာ
10 December 2007
ထြက္မလာပါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရယ္ ေၾကာင္ႀကီးကိုက္လိမ္႔မယ္
သူငယ္ခ်င္း တင့္ထူးေရ
မင္းေနသာထိုင္သာ႐ွိရဲ႕လား
ရာသီဥတုၾကည္လင္ပါရဲ႕လား
ေျခခင္းလက္ခင္းသာပါရဲ႕လား
စကား၀ိုင္းမွာ ဟိန္႔လံုးဟန္႔လံုးေတြ သံုးေနၾကတုန္းပဲလား
လူယဥ္ေက်းတို႔ ဆဲေရးတိုင္းထြာမႈမွာ စာသံေပသံေလးေတြ ကပ္ညိေနတုန္းပဲလား
နီတိလွလွေလးေတြကို အမွားဖ်က္ေဆးအျဖစ္ သံုးစြဲေတာ္မူေနၾကတုန္းပဲလား
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေစ မင္းထြက္မလာနဲ႔ေနာ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနကြ
ကိုယ္႔၀ပ္က်င္းေလးထဲကေနကိုယ္ ဘယ္မွမထြက္ေလနဲ႔
လက္သံေျပာင္ရင္ လက္ခုပ္တီးေနၾကတဲ႔ ေခတ္ႀကီးမွာကြာ
သမၻာေတြ က၀ိေတြကလည္း မ်ားပါဘိသနဲ႔
မင္းတို႔ငါတို႔ ပိစိေညႇာက္ေတာက္ေလးေတြဆိုတာ..
ေအး..သူငယ္ခ်င္းေရ
ငါ႔ဆီလည္းမင္းမလာနဲ႔ဦး မင္းဆီလည္းငါမလာေသးဘူး
ကိုယ္႔၀ပ္က်င္းေလးထဲကိုယ္
ေႏြဆယ္ခု မိုးဆယ္ခု ေဆာင္းဆယ္ခု
ငါတို႔ ပုန္းေအာင္းေနၾကစို႔
တစ္ပါးသူကို လွည့္စားရ႐ံုသက္သက္နဲ႔ေတာ႔
လူရည္လည္ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔ကြာ
လူညႊန္႔တံုးကာမွ တံုးေစေတာ႔ ငါတို႔ ပုန္းေနၾကစို႔ သူငယ္ခ်င္းေရ
ငါတို႔စိတ္မွာ အခုအခံေတြကင္း႐ွင္းတဲ႔တစ္ေန႔
အကၤ်ီအသစ္ေတြ၀တ္လို႔ ငါတို႔လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကတာေပါ႔
လူနဲ႔လူခ်င္း ခ်ိဳသာရယ္ေမာ စကားေျပာရတာ
ထင္ထားသေလာက္မခက္ပါေၾကာင္း ကဗ်ာေလးေတြနဲ႔စာလံုးေပါင္းလို႔
အဲဒီတစ္ေန႔မွာ ငါတို႔ ေပ်ာ္ေမြ႔ၾကရေအာင္
အခုေတာ႔ ထြက္မလာပါနဲ႔ဦး သူငယ္ခ်င္းရယ္ ေၾကာင္ႀကီးကိုက္လိမ္႔မယ္ကြဲ႔။
ညိမ္းညိဳ
8 December 2007
ငါတို႔အေတာင္ပံခတ္သံဟာ ကဗ်ာနံရံကိုရိုက္ခတ္..
သံေယာဇဥ္ အမွ်င္အတန္းအားလံုး
အ၀မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ့တယ္
ရွည္ရင္ရွည္မယ္ ၊ပုရင္ပုမယ္
ပိန္ရင္ပိန္မယ္ ၊၀တာရွိမယ္
ဒါေပမယ့္
အကုန္လံုးက တစ္သားတည္းပဲ
ေနရပ္ကိုလြမ္းမယ္
တစ္ေယာက္ေသာသူကို သတိရမယ္
ငါတို႔လည္း နွလံုးသားနဲ႔ပဲ
တစ္ေယာက္မေကာင္း အမ်ားကို ငါတို႔လဲမၾကိဳက္ခဲ့ဘူး
ေနာက္တစ္ခါ မမွားမိဖို႔ ကိုယ္ပိုင္အသိရွိခဲ့ၾကတယ္
ကိုယ္ေနရာ ၊ကိုယ္စားပြဲ၊ကိုယ္ကုတင္
တစ္ကိုယ္ေရကအစ
ကိုယ့္စိတ္ဓါတ္တစ္ခုလံုး
သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ဖို႔
အစစ ေလ့က်င့္ယူရတာပဲေလ
သူလုပ္ရင္ကိုယ္လဲလုပ္နုိင္ရမယ္
ဒါေပမယ့္
သူလဲရင္ကိုယ္ထူလို႔
ကိုယ္လဲေတာ့လဲ သူတို႔ေတြကထူမတယ္
အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ေမတၱာေတြ
အစားထိုးျပန္ရတယ္
မိုးရြာတယ္ ၊နွင္းက်မယ္
ရာသီဥတုကေတာ့ အစိုးမရဘူး
လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကိုေတာ႔
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ႐ြတ္ဆိုျပဌာန္းတယ္
အသက္နဲ႔ ရင္းရမယ့္ စြန္႔စားမႈ႕ အတြက္
ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ ရွာက်န္ေမြးရတယ္
မေသေဆးေတြကို ျမိဳျမိဳခ်ခဲ့ရ
ဒီလိုနဲ႔ပဲ..
ေက်ာင္းေတာ္သာရဲ႕ အရပ္မွာ
ခ်ယ္ရီေတြအထပ္ထပ္ ပြင့္ၾကျပန္တယ္ ။
ဘ၀ဘ၀ေတြထဲ တိုး၀င္မိခဲ႔ၾကၿပီ
အဆင္မေျပမႈေတြကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရပ္တည္ခဲ႔ၾကသလို
၀ါးလံုးသိမ္း႐ိုက္ခ်က္ေတြေအာက္မွာ
အမ်ားတကာရဲ႕ ဗီလိန္ျမင္ကြင္းထဲ
ကိုယ္က်င့္နဲ႔ ပညာကိုလက္ဆြဲလို႔
ငါတို႔ထြန္းလင္းၾကပါစို႔
ခ်စ္တတ္ပါေစ၊ ခ်စ္တတ္ပါေစ
ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး ထစ္ခ်ဳန္းေအာင္
အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ြတ္ဆိုမိတယ္
ျမစ္တစ္စင္းမွာ လက္ပစ္ကူးခ်င္ရင္
အဲဒီျမစ္ရဲ႕ ရာဇ၀င္အေၾကာင္း
အဆိုးအေကာင္းကိုေတာ႔ သိသင့္ပါတယ္
နား႐ြက္တစ္စံု႐ွိပါရဲ႕ နဲ႔
က်န္တဲ႔တစ္ဖက္ကို ပိတ္ဆို႔ထားရတဲ႔အခါ
ငါတို႔ "အၾကား" ဟာ တရားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား
မ်က္၀န္းတစ္စံု႐ွိပါရဲ႕ နဲ႔
က်န္တဲ႔တစ္ဖက္ကို ဖံုးကြယ္ထားရတဲ႔အခါ
ငါတို႔ "အျမင္" ဟာ ၾကည္လင္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား
ေန႔နဲ႔ညရဲ႕ အကူးအေျပာင္း
အ႐ုဏ္ဦးရဲ႕ ေတးသြားအလွမွာ
သံၿပိဳင္လိုက္ဆိုၾကဖို႔ သိပ္လြယ္ပါတယ္
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးအျမင္ကူးေျပာင္းျခင္းမွာေတာ႔
ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးတုန္းကေန အခုခ်ိန္ထိ
အမည္တပ္စရာ ေခါင္းစဥ္မ်ားစြာဟာ
အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔ ေမြးဖြားလို႔ေကာင္းတုန္း
အလွဆံုးအၿပံဳးတစ္ပြင့္မွာ
လွ်ဳိ႕၀ွက္နက္နဲေနဖို႔ မလိုပါဘူး
႐ိုး႐ွင္းသန္႔စင္ေနဖို႔ပဲ လိုပါတယ္ေလ
အျမင္မတူရင္ ရန္သူတဲ႔လား
ပညာ႐ွိႀကီးမ်ားခင္ဗ်ား
အဲဒီလို..
အေပၚစီးကေန ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး မၾကည့္ၾကပါနဲ႔
ခင္ဗ်ားတို႔ စီးသြားမဲ႔ ဖိနပ္တစ္ရံမွာ
ဘယ္ေတာ႔မွ မျပတ္တဲ႔ သဲႀကိဳးတစ္စံုဟာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္ထဲမွာငံုေနတဲ႔ သစၥာတရားပါဗ်ာ။
ေတြးေခၚႏိုင္တဲ့ဦးေနွာက္နဲ႔
ဆိပ္ကမ္းကေန ၾကိဳးျဖည္ခဲ့သူမ်ား
ေလရဲ့တိုက္ခတ္ပံုအေၾကာင္း
ေ႐ြ႕သြားတဲ့ ေလွွငယ္ရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္မွာ
ဘယ္အရပ္ကို ဆိုက္ကပ္သြားမယ္ဆိုတာရယ္
ေျမပံုနဲ႔ ကြန္ပတ္
ငါတို႔ေျခေထာက္ေတြကို ဘယ္လိုတန္ဖိုးျဖတ္မယ္ဆိုတာရယ္
ခဏခဏအစာေၾကေနတဲ့အတြက္
ဘယ္မွာပဲေနေန ၊ရြက္လြင့္ေနမိမွာပါ
ေ၀းကြာလြမ္းဆြတ္ရလြန္းတဲ႔အခါ
ကိုယ႔္အသိုက္အျမံဳေလးကိုေတာ့
စိတ္ထဲကေန ပ်ံမိေနတတ္တာေပါ့
အသက္ရွဴရတာခ်င္းအတူတူ
ငါတို႔ပုခံုးေတြက ပိုေလးတယ္လို႔
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေဘာင္မခတ္ပါဘူး
ငါတို႔ရွဴသြင္းခဲ့တဲ့ေလထဲမွာ
အဆိပ္ေတြလည္း ပါႏိုင္ပါတယ္
ငါတို႔မေရးခဲ့ရတဲ့သမိုင္းထဲမွာလဲ
ေျချပတ္လက္ျပတ္၊အစာငတ္
အသက္ေသြးေခၽြးေတြနဲ႔ ေရးခဲ့ၾကလို႔
အခုလိုရႊတ္ဆိုခြင့္ကို ရၾကတာေပါ့
ရြတ္ဆိုေနၾက အပိုင္းအစကိုေတာ့
ႏႈတ္ဖ်ားမွာ စာလံုးမေပါင္းေတာ့ဘူး
ရင္ထဲဲကေန အခါခါ က်င့္သံုးရြတ္ဖတ္ၾကမယ္
ဥဒါန္းေတြေခၽြ…..
ၾကယ္ေတြေၾကြၾက….
သစၥာဆိုတဲ႔ ဂုဏ္ျဒပ္
ျမင့္ျမတ္တဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားကိုေတာ့
ေမ့ထားလို႔မရဘူး
ဘယ္လိုပဲ အသက္ရွင္ေနရပေစ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာေတာ့
ငါတို႔ လူပီသေအာင္ ေနတတ္ေသတတ္ရဦးမယ္။
တင့္ထူးေရႊ+ညိမ္းညိဳ
(အြန္လိုင္းဗားရွင္း)
4 December 2007
ပန္းပ်ိဳးလက္
ဖုန္းဆိုးေျမ က်တ္တီးကုန္း
ၿပံဳးၿပံဳးကေလး သူေပ်ာ္
အံေခ်ာ္ေနတဲ႔ စိတ္ကူးတစ္ခ်ိဳ႕ တစ္၀က္
သူ႕ လက္နဲ႔ အသက္ဆက္
အိပ္မက္ေတြကို ဖူးပြင့္ေစခဲ႔တယ္။
စည္းစိမ္ႀကီးႀကီး
ဥစၥာဓနေတြ ဟည္းထေနေအာင္လည္း
သူမပိုင္ဆိုင္
ေျမျဖဴတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကို
လမ္းေၾကာင္းမွန္ေအာင္ တည့္မတ္
ေန႔ ညမလပ္ အလင္းေဆာင္
သူ.. အေမွာင္ခြင္း စစ္သူႀကီးေပါ႔ ။
စီးပြားမ႐ွာ
ႀကီးပြားတာ၊ မႀကီးပြားတာ
သူအမႈမထား
အျပဳသမားအိပ္မက္ ပန္းပ်ိဳးလက္
၀င္းလ်က္ၿပိဳးျပ လွပေနမွာ ေသခ်ာတယ္။
ညိမ္းညိဳ
30 November 2007
သစၥာ
သစၥာ
ပိေတာက္ပြင့္ျခင္းမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းတယ္
တိမ္းလြယ္ညႊတ္လြယ္ ေတာအုပ္ထဲ
ဘယ္ေတာ႔မွမတိမ္ေကာမဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခု
သူ႔ေတးသံသူ နာခံလို႔
ေလကေလး တခၽြန္ခၽြန္နဲ႔
ၿငိမ္းေအးစြာ စီးဆင္းေနၿပီ..
ညိမ္းညိဳ
သင့္ေတာ္တဲ႔ ပံုေလးေတြရလို႔ အစပ္အဟပ္တည့္မယ္ထင္တဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြကို ျပန္တင္ေနမိပါတယ္။ အရင့္အရင္တုန္းက ဖတ္ခဲ႔ ၿပီးသားျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္လည္း အခုတစ္ခါ ပံုေလးေတြနဲ႔ယွဥ္တြဲလို႔ ျပန္လည္ခံစားေပးပါဦးခင္ဗ်ာ..
27 November 2007
တတိယေျမာက္ ပလက္ေဖာင္းေလး
တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ႔ ကံၾကမၼာက အေပါင္းအေဖာ္ေတြနဲ႔ လာတတ္တယ္ဗ်ာ
အရာရာအဆင္မေျပျဖစ္ေနတဲ႔ ဒီကာလမွာ
တတိယေျမာက္ပလက္ေဖာင္းေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကို စိမ္းတယ္
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ပလက္ေဖာင္းသံုးခု ႐ွိတယ္
ကၽြန္ေတာ္႔အေမရယ္ ကၽြန္ေတာ္႔ဆရာေတြရယ္
ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရလြန္းတဲ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ တတိယေျမာက္ ပလက္ေဖာင္းေလးေပါ႔ဗ်ာ
အေမရယ္ ဆရာေတြရယ္က ဟိုး အေ၀းႀကီးမွာေလ
ကၽြန္ေတာ္႔ကို ငယ္ငယ္ေလးထဲက နင္းေလွ်ာက္ခြင့္ေပးခဲ႔ၾကတာေပါ႔
(တတိယေျမာက္ပလက္ေဖာင္းေလးရယ္
နင့္အေပၚမွာ နင္းေလွ်ာက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး
အေမရယ္ ဆရာတို႔ရယ္
ၿပီးေတာ႔ နင့္ကိုပါ ထပ္တူျမတ္ႏိုးၾကင္နာတယ္ဆိုတဲ႔ အဓိပၸါယ္နဲ႔
တတိယေျမာက္ ပလက္ေဖာင္းေလးလို႔
ငါ႔ရင္ထဲမွာ အမွတ္သညာျပဳခဲ႔မိတာပါ)
တတိယေျမာက္ပလက္ေဖာင္းေလးကလည္း
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေ၀းႀကီးမွာေလ
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွလံုးသားခ်င္းနီးခဲ႔ၾကပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အူတူတူႏိုင္လွတဲ႔ ခ်စ္ခင္ယုယမႈေတြက
သူ႔ကို စိတ္ညစ္ေစခဲ႔ၿပီထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ
အဲဒီပလက္ေဖာင္းေလးနားမွာ ကၽြန္ေတာ္႐ွိေနခ်င္ခဲ႔တယ္
ဒါေပမဲ႔ အေရးအရာေပၚတိုင္း ဆုတ္ခြာေပးရပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာေလးေတြကိုသာ မေတာက္တေခါက္ေရးေနမိတာ
စကားလံုးေတြရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ဆိုသေလာက္နားမေပါက္ခဲ႔ပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ တတိယေျမာက္ပလက္ေဖာင္းေလး
ဘာကိုႀကိဳက္တယ္ ဘာကိုမႀကိဳက္ဘူးဆိုတာ
သိခ်င္လိုက္တာဗ်ာ
ဒါဆို ပလက္ေဖာင္းေလးရဲ႕ ပစ္ပယ္ခံထားရတာမ်ိဳးကို
မၾကာခဏခံေနရမွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးေလ
မေန႔ညက ေၾကေၾကကြဲကြဲမဟုတ္ေပမဲ႔
ညိႈးညိႈးငယ္ငယ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာ၀င္ခဲ႔ရပါတယ္
ဒီေန႔မနက္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔မဟုတ္ေပမဲ႔
ေျပာမျပတတ္တဲ႔ေ၀ဒနာတစ္မ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာကႏိုးခဲ႔ပါတယ္
တစ္ေန႔တာအတြင္းမွာ
ပလက္ေဖာင္းေလးဆီက ခဏတာခိုလံႈခြင့္ေလးကိုမွ မရခဲ႔ရင္
ဘာကိုမွလုပ္လို႔မရေတာ႔တဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ကိုယ္႔ရဲ႕လူ႔အျဖစ္ကို ကိုယ္တိုင္ပဲျမဳပ္ႏံွေနမိတာလား
မသိေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ
မၾကာခဏဖ်ားနာေနတတ္တဲ႔ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ဟာ
သူ႔ရဲ႕ အေရာင္ခပ္မြဲမြဲ၀ါက်ေတြမွအပ
ခ်စ္သူကို တျခားဘယ္လိုလက္တံမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆြဲေခၚထားသင့္သလဲဆိုတာ
ကံၾကမၼာက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔မလာေသးခင္
ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လိုက္တာဗ်ာ
ညိမ္းညိဳ
26 November 2007
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ
လူႀကီးလူေကာင္းတို႔
ႏိုင္ငံႀကီးသားအေပါင္းတို႔
စားၾကေလာ႔ ေသာက္ၾကေလာ႔
ဒါဟာ ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ အမဲ႐ိုးအတြက္ ဟင္းအိုးကိုမေမွာက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ မည္းမည္းျမင္တိုင္း မေဟာင္ခဲ႔ မကိုက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ကတံုးေပၚထိပ္မကြက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ဘနဖူးကို သိုက္မတူးခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ကမၻာမီးေလာင္လို႔မွ သားေကာင္ကိုခ်မနင္းခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ႐ိုး႐ိုးသားသား ကိုယ္႔လမ္းေၾကာင္းကိုယ္ ေလွ်ာက္ခဲ႔တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ခေရေစ႔တြင္းက် ပြင့္လင္းျပဖို႔ ခက္ခဲလွတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာလုပ္ဖို႔ ပ်င္းရိလြန္းလွတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ စကားလံုးအႀကီးႀကီးေတြေျပာရင္ မထံုတက္ေတးလုပ္ေနတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ႐ိုးသားမႈမွမပါရင္ ဘယ္ဟာမွ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္ထားတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ အေရာင္ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္ေတြကို ျမင္ရတိုင္း အလြယ္တကူ မ်က္စိမက်ိန္းတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ေႏြးေထြးတဲ႔လက္အစံုကို အစဥ္သျဖင့္ ကမ္းလင့္ႀကိဳဆိုေနတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ မတရားမႈေတြမွာ ကိုယ္႔အစြယ္ကိုယ္ခ်ိဳး ဂုတ္ပိုးကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးအုပ္ထားတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
တစ္ခ်ိန္တစ္ခါတံုးက
အမည္နာမေတြရဲ႕ ပညတ္ခ်က္ကို
အေလးမထားပါဘူးဆိုတဲ႔ ေဒါက္တာသိမ္းေမာင္ကို
(မ႐ိုေသ႔စကား) ေခြးသိမ္းေမာင္ေခၚရင္ ႀကိဳက္မလားလို႔ ေမးခဲ႔ၾကဖူးရဲ႕
ေနာက္..ေဒါက္တာသိမ္းေမာင္ဟာ သခင္သိမ္းေမာင္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္
ယဥ္ေက်းမႈမထြန္းကားပါဘူးဆိုတဲ႔
အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ မေတြးေခၚႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔
ဦးေႏွာက္အက်ဥ္းက်ေနရတာပါဆိုတဲ႔
ကိုယ္႔၀ပ္က်င္းေလးကိုယ္ မစြန္႔ႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔
ငေျမာက္ငေျခာက္ ခၽြတ္တားေလးပါဆိုတဲ႔
ေဟာဒီ အ႐ိုင္းအစိုင္းေကာင္ဟာ ေခြးတစ္ေကာင္ေပါ႔ကြယ္
အို လူၾကီးလူေကာင္းတို႔
ႏိုင္ငံႀကီးသားအေပါင္းတို႔
ေခၚၾကေလာ႔ တြင္ၾကေလာ႔
ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ အမည္နာမကို လိႈင္လိႈင္ႀကီး သံုးစြဲေတာ္မူၾကေလာ႔
စိတ္ရဲ႕အာသာ ေျပရာေျပေၾကာင္း အလို႐ွိသလို ခိုင္းႏိႈင္းေတာ္မူၾကေလာ႔
အႏၱိမတံခါးအ၀မွာ သင့္ကိုတည့္တည့္ၾကည့္လို႔ ကၽြႏ္ုပ္ရပ္ေနတယ္။
ညိမ္းညိဳ
ေျမေခြး
စိမ္းစိုရနံ႔တို႔ ညႊတ္ကိုင္းေပ်ာ္၀င္
ခၽြတ္နင္းသံသဲ႔သဲ႔မွာ အရာခပ္သိမ္းသည္ ဆိတ္ၿငိမ္ေအးစက္
ယံုမွားသံသယေတြက တံစက္ၿမိတ္မွာ တြဲလဲယိမ္းခို
ေခ်ာင္းဟန္႔သံတစ္၀က္ညာသံတစ္၀က္နဲ႔ အသံေတြတိုးတိတ္တိမ္၀င္
နန္းတစ္လိမ္ပန္းတစ္လိမ္မ်က္လံုးေတြရဲ႕အၾကည့္မွာ အခိုးအေငြ႔တေ၀ေ၀
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီဟာ ေခ်ာင္းေျမာင္းခံေနရၿပီလား
အလို..စိတ္ရဲ႕ေစရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အိပ္ေဆးေတြက်ဲျပန္႔ေနပါေပါ႔
သင္ ညက အိပ္ယာ၀င္ေနာက္က်ခဲ႔ၿပီေကာေလ..။
ညိမ္းညိဳ
25 November 2007
ေတြးခ်င္တာေတြးၿပီးေရးခ်င္တာေရးေနတဲ႔ ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ကဗ်ာဆရာ(၂)
တီးလိုက္စမ္းကြာ အားရပါးရ
သြက္သြက္ခါသြားေအာင္ကို တီးပစ္လိုက္
ဒါမွ အားမရေသးရင္
လက္ႏွစ္ဖက္လံုးျပတ္ထြက္သြားေအာင္ တီးပစ္လိုက္
ငါကလည္း ေဟာဒီ အေလနတ္ေတာ ဦးေခါင္းႀကီးထဲကေန
ဆီသုတ္ထားသလို ေျပာင္လက္ေနတဲ႔ စာသားေတြကို
ေ႐ြးေ႐ြးၿပီး ဖြဲ႔ဆိုလိုက္ဦးမယ္
စပါးတစ္ႏွံေလာက္ျမင္ဖူး႐ံုနဲ႔
ေတာင္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ကို မိုးေလာက္ႀကီး ေရးပစ္လိုက္မယ္
မူလီေလးစုပ္တတ္႐ံုေလာက္နဲ႔
စက္မႈေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ေရးပစ္လိုက္မယ္
"ဋ" အလွည့္မွန္႐ံုေလာက္နဲ႔
စနစ္ႀကီး တစ္ခုလံုးကို ေမႊ႔ရမ္းသြားေအာင္ ေရးပစ္လိုက္မယ္
ဘယ္လို..သိရမယ္!
အဟားဟား..သိဖို႔မလိုဘူးေလ
စကားလံုးေလးေတြ သစ္လြင္လွပေနဖို႔
အေရာင္ထြက္ေနဖို႔ပဲ လိုတာမဟုတ္လား
ဒီလိုဆို လက္ခုပ္သံေတြ တျပန္တလွည့္ေႁခြခ်လို႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ကူးခပ္ရမယ္ မဟုတ္လား
မိုးမ႐ြာေတာ႔ မိုးကိုတ,တယ္
တာက်ိဳးသလို ႐ြာခ်လိုက္ေတာ႔ ၀မ္းသာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္လည္
မိုးတိတ္သြားရင္ေတာင္
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္႐ြာေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တၾကေပဦးမယ္
မိုးေရခံထားဖို႔ကိုေတာ႔ ေမ႔ေလ်ာ႔ခဲ႔ၾကတယ္ထင္ပ
လူႀကီးမင္းတို႔ရယ္
အပူပိုင္း ေျခာက္ေသြ႔ေတာမွာ မိုးတစ္ႀကိမ္႐ြာဖို႔
ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ သိပါေလစဗ်ာ
ေ႐ွးေခတ္မ်က္မျမင္ပုဏၰား ၆ေယာက္က
ဆင္ကို တစ္ႀကိမ္စီပဲ စမ္းၾကတယ္
ေခတ္သစ္ပုဏၰားေတာ္မ်ားကေတာ႔
သံုးေလးကိုယ္ခြဲလို႔ ဆင္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္အလီလီ စမ္းလား၊ စမ္းၾကရဲ႕
လက္ခေမာင္းခတ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္း ၾကားႏိုင္လား၊ ၾကားႏိုင္ရဲ႕
အခ်ိန္မေ႐ြး မဲ႔ေစၿပံဳးေစစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ႔ ႏွစ္ကိုယ္ခြဲမ်က္ႏွာမ်ားနဲ႔
မီးလည္းၿမိဳက္ႏိုင္ပါေပရဲ႕ ေရလည္းတိုက္ႏိုင္ပါေပရဲ႕
စည္းရဲ႕ဟိုဘက္ဒီဘက္ ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္လည္း ႐ွိၾကပါေပရဲ႕
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အေျပာေတြပိုေကာင္းလာ
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အမူအယာေတြပိုေကာင္းလာ
ေလေတြပန္းရင္း ေတာင္တက္ေႏွးခဲ႔ၾကတယ္
လက္ဖက္ပင္ဆိုတာကို ႐ွာရင္းေဖြရင္း စမ္းသပ္ရင္းေလ။
ညိမ္းညိဳ
24 November 2007
ေတြးခ်င္တာေတြးၿပီးေရးခ်င္တာေရးေနတဲ႔ ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ကဗ်ာဆရာ
ေဟာဒီမွာေလ
ေသြးေအးေအးနဲ႔ လူသတ္ေနၾကတယ္
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ႐ိုးႏိုင္တဲ႔လက္ခုပ္သံေတြနဲ႔ေပါ႔
သာယာေနတဲ႔လူ အ႐ံႈးပဲ
မ်ားမ်ားသိဖို႔ေတာင္ မလိုအပ္ေတာ႔ဘူး
ေဗာင္းေတာ္ညိမ္႔ စိတ္ေတာ္သိ
အိုေက.. ဒါဆိုရၿပီ
သိပ္မ်ားမ်ားစားစားႀကီးလည္း
မစဥ္းစားပါနဲ႔ မေတြးေခၚပါနဲ႔
ေရလိုက္ငါးလိုက္ မကေတာ႔ဘူး
ဆင္ျခင္တံုအသိတရားေလးကိုပါ ေခ်ာင္ထိုးထားလိုက္
မီးမမႈတ္ခင္ကတည္းက
ႏႈတ္ခမ္းေတြပဲ႔ေနၾကၿပီလား
ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ေေတြေရးစားတဲ႔ေခတ္ကုန္သြားလို႔
ဘုန္းေတာ္႐ြဲ႕ ေတြကိုမ်ား ေရးစားၾကေလေရာ႔သလား
ေသခ်ာတာကေတာ႔
ပုခံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မီးစနဲ႔ ထိုးစိုက္သြားၾကၿပီဆိုတာပဲ
႐ြက္တိုင္ေတြ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာ သိတယ္
ေတာ္ၿပီ..အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ မေေျပာနဲဲ႔ေတာ႔
ေလေၾကာင္း႐ွာၿပီးၿပီလား ႐ြက္သစ္လဲၿပီးၿပီလား
ခါးေတာင္က်ိဳက္ထားရတဲ႔လူေတြလည္း
ၾကာလာေတာ႔ ကုန္းကြကြၾကီးေတာင္ ျဖစ္ေနၾကေပါ႔
လယ္ေလး ဧက၀က္ေလာက္ကို
ပဲေျပာင္းႏွမ္း အကုန္ႀကဲၿပီး နာမည္စာရင္းမလုၾကေလနဲ႔
ေပါင္းပင္ေတြပါ ၀င္လာရင္ အကုန္သပြတ္အူလိုက္ကုန္မယ္
ေရႀကီးမွ ကမ္းၿပိဳတယ္ထင္ပါသလား
ၿဖိဳခ်ေနရင္လည္း ကမ္းၿပိဳတတ္ပါေသးေၾကာင္း
ေဟာဒီ အစာအိမ္ေဟာင္းေလာင္းႀကီးက
ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာေနပါရဲ႕
စာတတ္ေပတတ္၀ါက်မ်ားကို ခါးေစာင္းတင္ထားရဦးမယ္
သူတို႔က ငယ္ထိပ္ထိ တက္တက္ေဆာင့္လာတဲ႔အခါ
သက္ေသာင့္သက္သာေလးမ်ား ၿပံဳးေနႏိုင္ခဲ႔ ဦးမယ္ဆိုရင္
လာလာသတ္ပုတ္ေနတဲ႔ လက္ခုပ္သံေတြမွာ အဆိပ္ကင္းမဲ႔ေခ်ေပါ႔ကြယ္။
ညိမ္းညိဳ
23 November 2007
အိပ္မက္ဆယ္တဲ႔လက္
အိပ္မက္ဆယ္တဲ႔လက္
ထြန္းညိႇလိုက္တိုင္း
ပို,ပိုပိက်လာတတ္တဲ႔ အေမွာင္ေတြနဲ႔
ေျပးကပ္လိုက္တိုင္း
ပို,ပိုေ၀းကြာသြားတတ္တဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔
ထိမိစမ္းမိလိုက္တိုင္း
ပို,ပိုေၾကမြသြားတတ္တဲ႔ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ " လူတစ္လံုး သူတစ္လံုး " အိပ္မက္ဟာ
မေတာက္ပတဲ႔ ညေနခင္းၾကယ္ေရာင္ေတြေအာက္မွာ
တေျမ႕ ေျမ႕ ေလာင္ကၽြမ္းေနခဲ႔..
အေမ႔ရဲ႕ လမ္းျပမႈနဲ႔သာ မဆယ္မ,ခဲ႔ရင္
အခုတိုင္ အိပ္မက္ေတြေမ်ာပါေနလိမ္႔ ..
ညံ့ဖ်င္းလွေသာေရစီးေၾကာင္းမ်ားအတိုင္း ။
ညိမ္းညိဳ
21 November 2007
ငါ႔အိမ္ေခါင္မိုးကိုလာလာၿငိတဲ႔ ေလတံခြန္
ေဟ႔ ဘာေတြလဲ
တစ္မိုးလံုးထစ္ခ်ဳန္းလို႔မွ မိုးတစ္ေပါက္မက်ပဲနဲ႔
အဲဒီမိုးကို ဘယ္လို႐ိုက်ိဳးျပရမွာလဲ
သံုးသီးစားဖို႔ လာမေျပာနဲ႔
ငါတို႔၀မ္းစာဖူလံုဖို႔
ေဟာသည္ တစ္သီးစားကိုပဲ ထြန္ေရးညက္ပါေစဦး
၀မ္းနဲ႔ေလနဲ႔မွမကြဲ အေနာက္ကလိုက္ယိမ္းေနဦးမွာလား
လူေျပာမသန္ လူသန္မေျပာ
မင္းတို႔လာလာေဟာေနတဲ႔တရားက နားထဲမ၀င္ေတာ႔ဘူး
အလုပ္နဲ႔မွ အနားကြပ္မထားရင္
ေလေတြကေလထဲ လြင့္ေမ်ာသြားလိမ္႔မယ္
မပြင့္တစ္ပြင့္စကားလံုးေလးေတြ
အႏုပညာဆန္ခ်င္ဆန္မယ္ နား၀င္ခ်ိဳရင္ခ်ိဳမယ္
ငါတို႔အတြက္ေတာ႔ အားမေကာင္းဘူး ေမာင္းမသန္ဘူး
မင္းတို႔ျဖစ္ခ်င္စိတ္တစ္ခုထဲနဲ႔ လာလာမေခၚနဲ႔
ဧကရာဇ္ရာထူးေပးေတာင္ မလိုက္ဘူး
ငါတို႔ဘက္ကိုလည္းၾကည့္
စာနာနားလည္မႈနဲ႔ လက္ကမ္းလိုက္
သူဖုန္းစားအျဖစ္နဲ႔လည္း ငါတို႔လာႏိုင္တယ္
ဘ၀ထဲမေရာက္ဖူးပဲနဲ႔ ဘ၀အေၾကာင္းလာမေျပာနဲ႔
၁နာရီေျပာရင္ ၁နာရီ ထိုင္ရီေနမွာ
အလြတ္က်က္ထားတဲ႔ ဒိုင္ယာေလာ႔ခ္ေတြခ်ည္းပဲ စြတ္႐ြတ္မေနနဲ႔
ဇာတ္၀င္ခန္းမွားသြားရင္ ျပည္ဖံုးကားခ်လို႔ရတယ္ဆိုေပမဲ႔
ပြဲက ေနာက္ညမွာ က,မရေအာင္ ပ်က္သြားလိမ္႔မယ္
ငါတို႔ခၽြတ္မွ ကၽြတ္မဲ႔သတၱ၀ါေလးေတြရယ္လို႔လည္း
အေပၚစီးကေန ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး လုပ္မေနၾကနဲ႔ဦး
ဠင္းတေလာက္ေတာ႔ ငွက္တိုင္းလွတယ္
ငါသိတယ္ကြ ဆိုတဲ႔ ဂုဏ္ပုဒ္ႀကီးတစ္လံုးနဲ႔
လူစည္စည္႐ွိတိုင္း ဖုန္သုတ္သုတ္ျပေနၾကတာကို
စိတ္ကုန္လြန္းလို႔ ။
ညိမ္းညိဳ
20 November 2007
လူႀကိဳက္နည္းတဲ႔ေကာင္
လူႀကိဳက္နည္းတဲ႔ေကာင္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ေစ်းထဲမွာ ကိုယ္ထည္ျပည့္ျပည့္ အရသာ႐ွိ႐ွိ
ေရခ်ိဳငါးသေလာက္ႀကီးက ၁၈က်ပ္တဲ႔
နာမည္လည္းဖ်င္း အဆီအသားလည္းဖ်င္းတဲ႔
ငဖ်င္းက ၂၈က်ပ္ ေစ်းတဲ႔
ဒါနဲ႔ ဆိုင္႐ွင္ကို ေမးၾကည့္မိတယ္
ဘာျဖစ္လို႔မ်ား အရသာလည္း႐ွိ ကိုယ္ထည္လည္းျပည့္တဲ႔
ေရခ်ိဳငါးသေလာက္က ေစ်းနည္းေနရတာလဲလို႔
လူႀကိဳက္နည္းလို႔တဲ႔
ငါးဖ်င္းကေတာ႔ လူႀကိဳက္မ်ားလို႔ ေစ်းႀကီးတယ္တဲ႔
ဟုတ္ကဲ႔ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဟာ
လူႀကိဳက္နည္းတဲ႔ေကာင္။
မိုက္႐ိုင္း ထြားက်ိဳင္းလွခ်ည္ရဲ႕
မတ္တပ္စာေတာင္ မဖူမလံုနဲ႔ေကာင္
တံုးလံုးစာ ေ၀လာေ၀းလို႔ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ေကာင္ေလ။
ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ႔ကာ
အင္မတန္သန္းမ်ားတဲ႔ မိန္းမေခါင္းေပၚ
သန္းေတြ တ႐ြ႐ြ တစိစိ ပြတက္ေနသလိုမ်ိဳးေလ
ကဗ်ာေတြက သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ။
အေပါစား ရက္စေတာ႔ရင့္ေတြက
အလကားရတဲ႔ ဆာဒါးဟင္းခ်ိဳရည္ေတြနဲ႔
သူ႔ဘ၀ကို မတည္ေဆာက္လိုဘူးတဲ႔။
ဒါေပမဲ႔ ခက္ရပံုမ်ား
စားပြဲေပၚမွာ သည္ဟင္းခ်ိဳရည္တစ္ခြက္ပဲ
ပူပူေႏြးေႏြး ႐ွိေလတာ။
ႏြမ္းပါးတဲ႔ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြနဲ႔
ဒူးတင္ေပါင္တင္ တစ္တန္းတည္းေနေပမဲ႔
ဘံုဆန္တဲ႔ အိမ္သာမ်ိဳးက်
သင္းက မႀကိဳက္ျပန္ဘူးတဲ႔။
အရက္ျဖဴ ယဥ္ေက်းမႈ ျမႇင့္ေသာက္တတ္ေသး
ဇိမ္ခံရေကာင္းမွန္း သိတတ္ေသး
အသံုးခ် ေသာက္ရမည္မွန္းလည္း သိတတ္ေသး
မူးလာရင္ ထကဖို႔
ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔တတ္တဲ႔ေကာင္ေလ
ဘ၀မွာ
သံအမတ္ကလည္း ျဖစ္ခဲ႔ခ်င္ေသးသတဲ႔။
စကားေျပာရာမွာ
အထက္တန္းက်ေအာင္
ေတာ္၀င္ေအာင္ ေျပာတတ္ေျပာႏိုင္ေပမဲ႔
သူတစ္ဖက္လူကို အမွန္တကယ္ေျပာခဲ႔တာနဲ႔
သူျပန္ေျပာျပတဲ႔အခါ
ပိုေျပာတတ္တဲ႔ ဥာဥ္ကလည္း ႐ွိေသး။
ပါးတဲ႔ေနရာမွာ ျခင္ေထာင္ဇာထက္ ပါးေပမဲ႔
တကယ္႔လက္ေတြ႕မွာ မက်င့္သံုးျဖစ္လို႔
လူေတြက ထူတယ္လို႔
အထင္ခံရၿမဲေကာင္ေလ။
တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔လည္း
ဂ်စ္ကားေပၚမွာ
ေပါင္သားအလွ ေပၚလြင္ေအာင္
အခ်ိဳးက်က် ထိုင္တတ္တဲ႔
အ႐ြယ္႐ွိ႐ွိ အရာ႐ွိကေတာ္ တစ္ေယာက္လိုေလ
အဲသည့္ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ႔ ေကာင္ဟာ
ေနထိုင္တတ္ေသးတယ္။
သူ႔ေသြးေၾကာထဲမွာ ၿဂိဳဟ္ေတြ
ကဗ်ာဆိုတဲ႔ ပါပၿဂိဳဟ္ေတြ
စူး၀င္စီး၀င္လို႔
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဆိုတဲ႔ေကာင္ဟာ
ကမၻာပတ္လမ္းေၾကာင္းထဲမွာေနတာလို႔
ၾကက္ရင္အုပ္ေလာက္သာ႐ွိတဲ႔ သူ႔ရင္အံုကို
ေကာ႔ေကာ႔ျပတတ္ေသး။
ေသြးစိမ္း တစ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔
တည္ေဆာက္ခဲ႔ရတဲ႔ သူ႔ဘ၀ခရီး
ဂီယာကုန္ လီဗာကုန္ေမာင္းႏွင္ခဲ႔
သူ႔ဘ၀ကို သားေရတစ္ျပားစာယူ
ခင္းက်င္းၾကည့္လိုက္ရင္
ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ တည္ႏိုင္တယ္
ျမစ္တစ္ျမစ္ စီးဆင္းသြားႏိုင္ေပရဲ႕။
ဒီေကာင္က အသည္းက ခပ္ငယ္ငယ္ရယ္လို႔
သူ႔ေမြးသမိခင္က ခဏခဏ
လူၾကားထဲ ေျပာခံရတဲ႔ေကာင္ေပါ႔
ဘ၀ကို ရင္ခုန္သလို အရင္အတိုင္းေနခဲ႔။
နာက်င္တဲ႔အခါ မေအာ္ဘဲ
ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ႔အခါ ရယ္ေမာဖို႔ ေနာက္မက်ခဲ႔ပါဘူး
သူ႔အတိဒုကၡကို တစ္ဖက္လူက
သိ႐ွိလက္ခံေပမဲ႔
သူက သူ႔ဒုုကၡအေပၚ
ကိုယ္ေဖာ႔ေဖာ႔ ေနတတ္လြန္းလို႔
တစ္၀က္ကူညီစာနာမႈသာ ရ႐ွိခဲ႔သူေပါ႔။
ကုသိုလ္ကံ လိုက္ပံုကလည္း
ပါးစပ္နဲ႔ ကူညီၿပီး လက္မပါတဲ႔မိတ္ေဆြ
ေပါျပည့္လွတဲ႔ ေကာင္ေပပဲ။
ခံုးထ ကမၻာေျမႀကီး
အခိုးအေငြ႔ သစ္ကိုင္းနဲ႔
အဲသည္သစ္ကိုင္းေပၚက ေယာင္ကိုင္းျပည္တည္နာ
ျမစ္နဲ႔ ကမၻာဦးကို တူးဆြလာတဲ႔လက္
အမွန္တရားကေတာ႔ လူေတြလိုပါပဲ
ေအာင္စ နည္းနည္းရယ္ပါ
သာမန္လူနဲ႔ မတူတဲ႔အရာဆိုလို႔
ဒါေတြပဲ သူ႔မွာ ႐ွိရဲ႕။
က်န္တာေတြကေတာ႔
သာမန္လူေတြ ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္တဲ႔ စြမ္းရည္
သူ႔မွာ ခပ္နည္းနည္းရယ္
ဥပမာ
ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုး သူေဌးမျဖစ္ခဲ႔ဖူးဘူး
အရာ႐ွိ မျဖစ္ခဲ႔ဖူးဘူးေပါ႔။
တစ္ခုခုကိုျမင္ရင္
သြားေရတမ်ားမ်ားနဲ႔ ျဖစ္တာမ်ိဳးကို
သိပ္႐ြံ႐ွာတဲ႔ေကာင္
ငယ္ငယ္က ဟို၀ါဒသည္၀ါဒေတြကို နည္းနည္းျမည္းစမ္းဖူး။
ခုေတာ႔
မဂၤလာတရားနဲ႔ အညီေလ
ငါးအပုပ္စားရေပမဲ႔
ျဗဟၼစိုရ္တရား လက္ကိုင္ထားလို႔
ဘယ္သူေတြမ်ား ငါးပုပ္စားရလို႔
ျဗဟၼစိုရ္တရား လက္ကိုင္ထားႏိုင္ခဲ႔လို႔လည္း။
အဆုတ္မေကာင္း
အသက္႐ွဴႁပြန္ေတြက မေကာင္းလွေပမဲ႔
ေျမေအာင္းႏွစ္ခ်ိဳ႕၀ိုင္ေကာင္းကို ႀကိဳက္ေသး
ဗာဂ်ီးနီးယားေကာင္းတဲ႔ စီးကရက္ကို ႀကိဳက္ေသး
အရက္ကေလးေထြေထြနဲ႔ သူ႔မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ
သူေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ႔ပံုက မယားတစ္ေယာက္လိုေလ။
ဘာသာစကားအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းမေျပာတတ္လို႔
ဖိနပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းမစီးတတ္လို႔
ခဏခဏ အျပစ္တင္ခံရတဲ႔ေကာင္ေပါ႔
ကိုယ္႔သားအ႐ြယ္ ညီအ႐ြယ္ေကာင္ေတြက
လိမ္တာညာတာကို လိမ္တာမွန္းသိသိနဲ႔ ခံၿပီး
သာယာေနတတ္တဲ႔ေကာင္ေလ။
အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ
လင္ကိုလုပ္ေကၽြးတဲ႔ မယားေကာင္းလို ေပါင္းခဲ႔ေပမဲ႔
ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္လံုးလံုး
သူ႔ဘ၀ သူ႔ခႏၶအေပၚက် မေကာင္းခဲ႔တဲ႔သူေလ
မလည္မ၀ယ္နဲ႔ အေနအထိုင္မတတ္ဘူးလို႔
ရင္ဘတ္ဆြဲႀကိဳးနဲ႔ေကာင္ေတြရဲ႕ အေ၀ဖန္ခံရလွေပါ႔။
သူ႔ကံလိုက္ပံုကလည္း
လူပါမက နတ္ပါမုန္းေအာင္ ေျပာတတ္တဲ႔
ပါးစပ္ႀကီးနဲ႔ အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္ခဲ႔ရေသး
အဲသည္ပါးစပ္ႀကီးရဲ႕ စကားပင္လယ္မွာ
အသက္ေလးဆယ္နား ကပ္ေနတာေတာင္
အေနအထိုင္ မတတ္ေသးဘူးလို႔
ေရနစ္နစ္ ေနရေသး။
တကယ္ေတာ႔
ဒါ သူ႔မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းပါ
သူ႔ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈပါ
သူ႔ယဥ္ေက်းတဲ႔ ေသြးေၾကာပါ
နတ္ဆိုးတို႔ပါးစပ္မွာ
ပလပ္ခံရတဲ႔
သူ႔ကိုယ္ပိုင္ အတြင္းသားပါ။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
19 November 2007
သူတို႔အေရးအသား (၄)
"ဗလာစည္ေတြက
တယ္ၿပီးျမည္ေနၾကသကိုး
ကမၻာႀကီးကလည္း
နာမက်န္းဘူး မဟုတ္လား"
***
"ဘ၀ကို သုေတသနလုပ္ပါ
ေျမာင္းကပုပ္တာ
ေျမာင္းထဲက်တဲ႔
ေ႐ႊပုပ္တာ မဟုတ္ဘူး
တို႔ေတြဟာ
ကဗ်ာဆရာပဲ
ေျမာင္းကပုပ္တာ"
***
"အႏုပညာနဲ႔ လူသားသိကၡာကို
အဆိပ္မခတ္ခဲ႔ပါ
ေနေရာင္ျခည္႐ွိရာအရပ္မွာ
ေနပါရေစ
ကၽြႏ္ုပ္သည္
သင့္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ
သင့္ဟာ
အမတ္ေလာင္းေပလား
မ်က္စိတစ္ဖက္ေစာင္းခဲ႔ရဲ႕ "
***
"ကမၻာထဲမွာ ဆားခပ္တိုင္းငန္မသြားတဲ႔
အရာႏွစ္ခု႐ွိေလရဲ႕
ပင္ကိုယ္က ငန္ေနတဲ႔
ပင္လယ္ျဖစ္ၿပီး
ပင္ကိုယ္က မေျပာင္းတဲ႔
အမွန္တရားတို႔ျဖစ္ရဲ႕ "
- ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ၾကမ္းပိုးမ်ားတဲ႔အိပ္ရာ ကဗ်ာမွ/
* * * * *
"စပ်စ္တစ္ခိုင္ေတာ႔
သင္တို႔ငါတို႔ သီးႏိုင္ၾကတာပဲ
ဘ၀ရဲ႕အဆင္းဟာ ထမင္းမဟုတ္ေခ်ဘူး
မပုပ္သိုးေအာင္ ေဆးစီရင္ၾက
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေရေရာတယ္ "
***
"ၾကည္လင္မႈကို ေျခေဆးၾက
ကေလးေတြေေသာက္တဲ႔ ေရမွာ
ေငြေၾကးေတြမပါေစနဲ႔
ကမၻာႀကီးဟာ မွန္မွန္လည္ပတ္ေနတယ္"
-ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
အခြန္ေတာ္မဲ႔ ရာသီဥတု ကဗ်ာမွ/
18 November 2007
နတ္ေရးတဲ႔ပန္းခ်ီ
ကိုင္း..ေမာင္ညိမ္းညိဳရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာအရပ္ရပ္မွာ ေစာင့္ၾကပ္အပ္ကုန္ေသာ နတ္ေပ်ာ္၊ နတ္႐ႊင္၊ နတ္လုလင္အေပါင္းတို႔ အဲဒီကဗ်ာဆရာ အစုတ္ပလုတ္ရဲ႕ ေဖာ႔ဖေယာင္းပမာ သြယ္ေျပာင္းမေန႐ွာတဲ႔ လက္ေခ်ာင္းမ်ားေပၚကို တည့္တည့္မတ္မတ္ႀကီး ခြထိုင္ၾကကုန္၍ ၎၏ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ ကေလာင္တံကို မယိမ္းမယိုင္ရေလေအာင္ ထိန္းကိုင္ၿပီးသကာလ ကိုသုညႀကီးတစ္ေယာက္ ႏွစ္ၿခိဳက္ျမဴး႐ႊင္ အထူးစိတ္ၾကည္လင္သြားေစမဲ႔ စာတစ္ပုဒ္ကို အျမန္စီကုန္းလို႔ ေရးထုတ္ေစဗ်ားးး။ ကိုသုညႀကီးေရ ခင္လို႔စတာေနာ္..။ စိတ္မဆိုးေၾကး.. :)
အဲ..ေရးေတာ႔မယ္ဆိုပါမွ နတ္လုလင္ေလးတစ္ပါးက ငိုခ်င္းေကာက္ခ်လိုက္လို႔ ခ်စ္စြာေသာ စာ႐ႈသူတို႔ သိေစအံ့ေသာငွာ ေဖာ္ျပလိုက္ဦးမယ္ဗ်။
အမယ္မင္း..ေရးရေတာ႔မယ္တဲ႔ ေရးရေတာ႔မယ္
နတ္မဒီ ပ်ိဳေမကညာအေပါင္းတို႔နဲ႔
ႏွပ္မယ္ဗ်ာ..ဤေဖကိုယ္ ၿငိဳးေသာ္လည္း
ငနဲကဗ်ာဆရာ ၀င္ကာေမွာင့္ေလေတာ႔
တလြဲမေနသာျပန္ပါၿပီေလ အပူကပ္တယ္ပ
အဟဲ.. ဒီေတာ႔ က်ဳပ္တို႔ခမ်ာမွာလည္း
အသည္းနာနာနဲ႔ ကဲလကြာ..ကဲလကြာ ဆိုၿပီး ေရးလိုက္ရေပေၾကာင္း.. အဟင့္..အဟင့္ ႐ႊတ္
လူေတြမ်ား ေတာ္ေတာ္ အလုပ္႐ႈပ္သဗ်။ အခုပဲၾကည့္ေလ ကိုယ္႔အေၾကာင္းကိုယ္ေရးတာပဲဗ်ာ။ ကိုယ္႔ဘာသာ ေရးပါေလေရာ႔..။ ဘယ္႔ႏွယ္..ကဗ်ာဆရာအမႈ ကိုယ္ေစာင့္နတ္လာပတ္ရတယ္လို႔..။ က်ဳပ္တို႔မွာလည္း အလုပ္ေတြက အမ်ားသားဗ်။ နတ္မဒီကေလးေတြ ၾကည္ျဖဴဖို႔အေရး လံုးပန္းေနရတာနဲ႔တင္ တစ္ေန႔ ၂၄ နာရီဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းေလာက္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔လည္း အားတုန္းအားခိုက္ စည္ဘီယာဆိုင္ေလးဘာေလးဘက္ ေျခဦးလွည့္ခ်င္ေသးတာေပါ႔ဗ်ာ။ ကဲပါေလ..မထူးေတာ႔ပါဘူး။ သူနဲ႔ကိုယ္ေတြနဲ႔က ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစားေလးလည္း ႐ွိျပန္ဆိုေတာ႔ ေရးေပးရေတာ႔မွာေပါ႔။ အင္း..ဒီကဗ်ာဆရာက ေျပာမဲ႔သာေျပာရတာ လူမႈေရးေတာ႔ မဆိုး႐ွာပါဘူး။ သူဘီယာေသာက္တိုင္း က်ဳပ္တို႔ကို ေခၚေနၾကေလ ဟဲဟဲ..။
ဒီလူရဲ႕ ပံုပန္းသ႑န္ကို အားမနာတမ္းေျပာရရင္ေတာ႔ ပံုမွန္ သူလိုငါလို လူတစ္ေယာက္ပဲဗ်။ အသားက မျဖဴမမည္း အညိဳေပါ႔ဗ်ာ။ အရပ္အေမာင္းကလည္း မနိမ္႔မျမင့္ ၅ေပ ၇လက္မေလာက္ ႐ွိတယ္ဗ်။ ဇာတ္ကားေတြဘာေတြၾကည့္ရင္ သူေျပာေနက် စကားေလးတစ္ခြန္း႐ွိေသးတယ္ဗ်။ ဘာတဲ႔ "ဇာတ္လမ္းေလး ႀကိဳက္လို႔သာ ၾကည့္ေနရတယ္၊ မင္းသားက ကိုယ္႔ေလာက္မွ ပံုမလာရင္ ၾကည့္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး" ဆိုပဲ..။ အင္း..သူေျပာမွ သတိထားၾကည့္မိတယ္။ ဟုတ္ေတာ႔လည္း ဟုတ္တုတ္တုတ္ရယ္။ က်ဳပ္တို႔ကဗ်ာဆရာက အေခ်ာအလွႀကီးသာ မဟုတ္တယ္၊ ၾကည့္လို႔ေတာ႔ အေကာင္းသား။ အဟား..ဟား ဘီယာမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ဆိုေတာ႔ ဒီေလာက္ေတာ႔ ေရးမွေပါ႔ေနာ..။ ေနာက္ၿပီး အခုေလာေလာဆယ္ သူ နဂိုထက္ပို၀ေနတာေတာ႔ အမွန္ပဲဗ်။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ မင္းက ၀,တာမဟုတ္ဘူး၊ ေဖာေနတာလို႔ စၾကေနာက္ၾကတယ္ဗ်။ ေဖာတယ္ဆိုရေအာင္လည္း က်ဳပ္တို႔ကဗ်ာဆရာက ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ဘီယာေသာက္တယ္၊ ဘီယာေသာက္တယ္လို႔ ေရးေနေပမဲ႔ တကယ္တမ္းက် ေသာက္႐ွာတာမဟုတ္ဘူးေလ။ အရက္လည္းမေသာက္တတ္ပါဘူး။ ေဆးလိပ္ကိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳက္႐ွာတယ္ဗ်။ ေက်ာက္ကပ္မေကာင္းဘူးထင္တယ္လို႔ေတာ႔ သူ႔ဟာသူ ေျပာေနတတ္တာ တစ္ခါတစ္ရံ ၾကားဖူးရဲ႕။
ကိုင္း..ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ၾကန္အင္လကၡဏာ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါကိုေတာ႔ ဒီမွာတင္ ရပ္ၾကစို႔ရဲ႕..။ က်ဳပ္တို႔မွာကလည္း ကိစၥမ်ားေျမာင္ နတ္တို႔ေဘာင္ ဆိုတဲ႔အတိုင္း လုပ္စရာ၊ ကိုင္စရာေလးေတြက ႐ွိေသးသကိုးဗ်။ ဒီတစ္ခါေတာ႔ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အျဖာျဖာကို ေလ႔လာသံုးသပ္ ေခါင္းပံုျဖတ္ (အဲေလ..မွားလို႔)၊ ေလ႔လာသံုးသပ္လို႔ record မွတ္ထားလိုက္ဦးမယ္ဗ်ိဳ႕။ ကိုင္း..လာေလေရာ႔ ။
ဒီလူက ပ်င္းတာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ပ်င္းတဲ႔လူဗ်။ သူမပ်င္းတာဆိုလို႔ ဘေလာ႔ဖတ္တဲ႔အလုပ္နဲ႔ ကဗ်ာေရးတဲ႔ အလုပ္ပဲ႐ွိမယ္ထင္တယ္။ ပ်င္းပံုမ်ား ေက်ာင္းကေန စာေတြဘာေတြမ်ား က်က္စရာပါလာရင္ ညကတည္းက အၿပီးမက်က္ဘူးဗ်ာ။ စာေတြအကုန္ရေနရင္ မနက္မထခ်င္ပဲေနလိမ္႔မယ္ဆိုၿပီး စာကိုေတာင္ မနက္စာခ်န္ထားသတဲ႔ဗ်ာ။ ပ်င္းပံုကို ေျပာပါတယ္။ ဒီလူ စိတ္ဆိုးတာေတြ ဘာေတြေတာ႔ မေတြ႔ဖူးပါဘူး။ သူမႀကိဳက္တာ ႀကံဳေနရရင္ေတာင္ ဟဲဟဲ..ဟဲဟဲ နဲ႔ ရယ္ေနတတ္တာ။ ကဗ်ာကလြဲရင္ က်န္တာ အကုန္ထိလို႔ရတယ္ ဆိုတဲ႔လူဗ်။ အခုေတာ႔ သူလည္း တစ္ထစ္ေလ်ာ႔သြားပါၿပီ။ ကဗ်ာကိုထိရင္ေတာင္ ဘာမွျပန္ေျပာေတာ႔ဘူး၊ ၿငိမ္ၿပီးေနတတ္တယ္။
ေနာက္..ဒီကဗ်ာဆရာက သတၱိနည္းတယ္ဗ်။ စစ္ပြဲေတြျဖစ္တာကို ေတာ္ေတာ္မုန္းတဲ႔လူ။ ေက်ာက္ေခတ္ကတည္းက လူေတြ တစ္အုပ္စုနဲ႔ တစ္အုပ္စု၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇဥ္း၀ါဒနဲ႔ ေဆာ္ၾကတီးလာၾကတာ။ အခုတိုးတက္လာျပန္ေတာ႔လည္း လက္နက္အသစ္အဆန္းေတြ တီထြင္ၿပီး ေဆာ္ေနတီးေနၾကတုန္းပဲတဲ႔။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ၿပီး ျပႆနာ ေျဖ႐ွင္းတာေလာက္ ဥာဏ္မပါတာ ႐ွိကို မ႐ွိဘူးတဲ႔။ သူေျပာေျပာေနလို႔ က်ဳပ္တို႔လည္း နားရည္၀ေနပါရဲ႕။ ကိုင္း..ဒီကဗ်ာဆရာ သတၱိနည္းပံုကိုေတာ႔ ဒီမွာတင္ ရပ္ဦးမယ္ဗ်။
သူငယ္ခ်င္းေတြ တအုပ္တမႀကီးနဲ႔ စု႐ံုးစု႐ုံးေနရတာကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်တဲ႔ ကဗ်ာဆရာဗ်။ အဟားးး အေတြးအေခၚေတြ စု႐ံုးစု႐ံုးနဲ႔ ဘသားယိမ္းလိုက္ ေရာယိမ္းလိုက္ျဖစ္မွာကိုေတာ႔ ေၾကာက္တတ္ပံုရတယ္။ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ေျပာဆိုရင္ ဒီလူက သိပ္သေဘာက်တာပ။ အုန္းအုန္း အုန္းအုန္းနဲ႔ အလံေထာင္တဲ႔ေနာက္ေလွ်ာက္လိုက္ေနရင္ေတာ႔ ဒီကဗ်ာဆရာက အနားေတာင္ ကပ္ခ်င္မွ ကပ္တာ၊ လွည့္လွည့္ျပန္လာလို႔ က်ဳပ္တို႔ နတ္အေပါင္းက တစ္ခါတစ္ခါ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ သူ႔ကို ေဇာက္ထိုးေကာင္လို႔ ေခၚသဗ်။
အခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ဒီလူ ဘေလာ႔စြဲေနပံုရတယ္။ ေက်ာင္းခ်ိန္အားတာနဲ႔ ဘေလာ႔ေလးကို ေျပးဖြင့္တယ္။ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ လိုက္လည္တယ္။ လိုက္ဖတ္တယ္။ ရသမွ်လိပ္စာေတြကိုလည္း သူ႔ဆီမွာ လင့္ခ်ိတ္ထားေသးသဗ်။ အားရင္ ဘေလာ႔နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနေတာ႔တာပဲ။ က်ဳပ္တို႔ကိုေတာင္ ဘီယာဖိတ္မတိုက္ျဖစ္ေတာ႔တာ ၾကာလွေပါ႔။ အိမ္း..ဒါေပသည့္ က်ုပ္တို႔နတ္အေပါင္းကလည္း ကဗ်ာဆရာကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ခြင့္ျပဳထားတယ္ဗ်။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ႔ က်ဳပ္တို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကဗ်ာ႐ူး၊ နတ္႐ူး(အဲေလ..ေယာင္လို႔) စာ႐ူးေတြဆိုေတာ႔ ဒီလူနဲ႔ အေတာ္ကိုဟန္က်ေနတာ.. ဟဲဟဲ။ အခုဆိုၾကည့္ေလ ကဗ်ာဆရာက သူေရးရမွာ ပ်င္းတာနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ကို ဆင့္ေခၚၿပီး ေရးခိုင္းပါေလေရာလား။ အမယ္ ဒီလူက က်ဳပ္တို႔ေက်နပ္ေအာင္ေတာ႔ ေခါင္းစဥ္လွလွေလး ေပးလိုက္တယ္ဗ်။
ဘာတဲ႔..
"နတ္ေရးတဲ႔ပန္းခ်ီ" ဆိုပါလား။ နိပ္ဟ!!
ညိမ္းညိဳ
- ကိုသုညေရ ေရးလိုက္ၿပီဗ်။ အကိုတက္ထားတဲ႔ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကိုက္ညီမႈမ႐ွိခဲ႔ရင္ ခြင့္လြတ္ပါေနာ..။ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစခင္ဗ်ာ။
16 November 2007
တက္လိုက္ၾကစို႔ တူေပ်ာ္ေပ်ာ္
ယေန႔ ဘေလာ႔ရပ္၀န္းႀကီးထဲတြင္ ဘေလာ႔ဂ္ဂါ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား၊ ေရးေဖာ္ေရးဖက္မ်ား အခ်င္းခ်င္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ႀကီးတက္ၾကၿပီးသကာလ ပို႔အသစ္မ်ားကို အားႀကိဳးမာန္တက္ေရးသားေနၾကရာ ၿခိမ္႔ၿခိမ္႔သဲသဲ တက္မစဲေသာ အခါသမယႀကီးဟုပင္ ဆိုရေပေတာ႔မည္။ အဟမ္း..အဟမ္း ေနရာမက်ေသးပါဘူးဗ်ာ။ ဒီလိုႀကီးေရးရတာ တယ္လည္း ပ်င္းစရာေကာင္းသကိုး။ ဒီလိုဗ် ဘေလာ႔ေရးတဲ႔သူေတြအခ်င္းခ်င္း အေၾကာင္းအရာအလိုက္ တက္ၿပီးေတာ႔ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေရးေပးဖို႔ေမတၱာရပ္ၾကတယ္။ တက္ျခင္းခံရတဲ႔သူေတြကလည္း ကိုယ္တက္ခံရတဲ႔ အေၾကာင္းအရာကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပည့္စံုေကာင္းမြန္ေအာင္ အေလးထားၿပီး ေရးေပးေလ႔႐ွိၾကတယ္။ ဘေလာ႔ရပ္၀န္းႀကီးထဲက အင္မတန္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာေကာင္းတဲ႔ ဓေလ႔တစ္ခုေပါ႔ခင္ဗ်ာ။တက္ယဥ္ေက်းမႈလို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔။ မၾကာခဏ တက္ျခင္းခံေနရေသာ အကိုအမမ်ားကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမတၱာပို႔ေနၿပီလားမသိ.. :)
ဆရာေသာ္တာေဆြကေတာ႔ ေဂၚဂႏိုက္ေဇး႐ွင္း ဆိုၿပီး ေဂၚနည္းအဖံုဖံု၊ ေဂၚနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္မွာ ထည့္ၿပီးေရးထားတာ ဖတ္ဖူးသဗ်။ အိမ္း..ကၽြန္ေတာ္လည္း တက္ဂႏိုက္ေဇး႐ွင္း ဆိုၿပီး ပို႔စ္တစ္ခုေလာက္ေရးရရင္ နိပ္မလားမသိဘူး။ ဟာ..ဟ ဒီကဗ်ာဆရာေတာ႔ အေရးထဲ ဆားခ်က္ေနျပန္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႔ေရးတာ သံုးလခန္႔႐ွိပါၿပီ။ ဒီသံုးးလအတြင္းမွာ ဘေလာ႔ဂါ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျပန္အလွန္ေရးၾက တက္ၾကတာေတြကို ေတြ႔ရျမင္ရ ဖတ္ရပါတယ္။ စည္းစည္းလံုးလံုး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔မို႔ မုဒိတာလည္း ပြားမိပါတယ္။
ႀကိဳက္တာေျပာေနာ္
ပထမဦးဆံုး သတိထားမိတဲ႔ တက္ကေတာ႔ ဘေလာ႔ေရးသူကို မိမိရဲ႕ ပို႔စ္ေတြထဲကေန အႀကိဳက္ဆံုး ၅ခုကို ေ႐ြးခိုင္းတာဗ်။ ဘယ္ကဘယ္လို စလိုက္တယ္ေတာ႔ မသိဘူး။ ကနဦးစၿပီး တက္လိုက္တဲ႔သူကိုေတာ႔ မခ်ီးက်ဴးပဲ မေနႏိုင္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ဥာဏ္သြားတဲ႔ လူဗ်။ ၾကည့္ေလ.. အႀကိဳက္ဆံုး ၅ခုကို ကိုယ္တိုင္ေ႐ြးေပးပါဆိုေတာ႔ စာေရးသူကလည္း သူအားအရဆံုး၊ အႏွစ္ၿခိဳက္ဆံုး၊ အေသသပ္ဆံုး လက္ရာမြန္ ၅ခုကို ေ႐ြးၿပီေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီေတာ႔ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္းမွာ ပို႔စ္ေတြအမ်ားႀကီးထဲကေနစာေရးသူကိုယ္တိုင္က အေကာင္းဆံုးပါလို႔ ေ႐ြးေပးထားတဲ႔ ပို႔စ္၅ခုကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဖတ္သြားႏိုင္တာေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ ကဲ..မနိပ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ၾကားေနစာဖတ္သူမ်ားအဖို႔ေတာ႔ မ်ားမ်ားတက္ေလ သစ္ေသာဆန္းေသာ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ လက္ရာေတြကို မ်ားမ်ားဖတ္ရေလမို႔ ဒီေန႔အထိ ေခါင္းစဥ္အသစ္အဆန္းေလးေတြကို စဥ္းစားႀကံဆၿပီး တက္ေပးေနၾကတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါအေပါင္းကို ဒီလိုေလးေျပာလိုက္ခ်င္တယ္ဗ်။
ေနာက္မဆုတ္နဲ႔ ကိုကံခၽြန္ လို႕ေလ..။
သတိ! သရဲတစ္ေကာင္လႊတ္လိုက္သည္
ဒီဇာတ္လမ္းကေတာ႔ ေအာက္တိုဘာ ၃၁၊ Halloween night မတိုင္မီ ကိုရန္ေအာင္ႀကီး စလိုက္တာဗ်။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္သရဲေတြ အျပန္အလွန္လြတ္ၿပီးေရးၾကတာ အင္မတန္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသလို ေသျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတြးဆစရာေလးေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာစရာေလးေတြလည္း အစံုပါေနတာမို႔ ေနာက္တစ္ႏွစ္ Halloween night ကိုေတာင္ ႀကိဳၿပီး ငံ႔လင့္ေနမိပါရဲ႕။ ကိုရန္ႀကီးေရ ေနာက္ႏွစ္..ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာလည္း ထူးျခားတဲ႔ေန႔ေတြမွာ အခုလို အမွတ္တရ ေခါင္းစဥ္ေလးေတြကို တက္ပါဦးဗ်ိဳ႕။ (ဟဲ..ဟဲကၽြန္ေတာ္႔ကိုေတာ႔ ကင္းလြတ္ခြင့္ေပး :)
႐ွိတာ အကုန္ထုတ္!!!
ဒါကေတာ႔ ဘေလာ႔ရပ္၀န္းႀကီးထဲမွာ အခုေလာေလာဆယ္ အေပါက္ဆံုးျဖစ္ေနတဲ႔ တက္ဗ်။ ဒီတက္ကေလးကလည္း အက်ိဳး႐ွိတာပဲဗ်။ ဘေလာ႔ဂါညီအကိုေမာင္နွမေတြအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပိုၿပီးရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ေစတယ္။ ေႏြးေထြးယံုၾကည္ေစတယ္။ ၾကည့္ေလ.. ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ယံုၾကည္ရင္းႏွီးမႈမ်ိဳးနဲ႔ ကိုယ္႔အိတ္ထဲမွာ ႐ွိတာကို ဘယ္သူက အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ ဖြင့္ျပတာမွတ္လို႔။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာမမွားဘူးဆိုရင္ေတာ႔ဒီတက္ကို အစပ်ိဳးတဲ႔သူဟာ စီအိုင္ဒီက ဘေလာ႔ဂါျဖစ္ရမယ္ဗ်။ ဟား..ဟား ကၽြန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္လို႔ေနာက္တာပါဗ်ာ။ စိတ္ကူးေလးေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္ဗ်။ ကိုယ္႔လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ပစၥည္းေလးေတြကိုေတာင္ ထုတ္ျပတယ္ဆိုေတာ႔ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရင္းႏွီးခင္မင္တယ္။ ယံုၾကည္အားကိုးတယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာေပါ႔ဗ်ာ။ ဘေလာ႔ကိုယ္စီမွာ လက္ကိုင္အိတ္ေလးေတြကိုဖြင့္လို႔၊ ကိုယ္႔မွာ႐ွိတဲ႔ ပစၥည္းေလးေတြကို နံပါတ္စဥ္ထိုးလို႔ ႐ွင္းလင္းေရး ၀င္ရေတာ႔တာပဲ။ အေ၀းေရာက္ေနတဲ႔ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြအခ်င္းခ်င္း ျပန္ဆံုေနၾကသလိုပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး ဆရာမေဒၚေမၿငိမ္း ေတာင္ မေနသာပါဘူး။ သူ႔လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ပစၥည္းေတြကို အကုန္ထုတ္ျပရေတာ႔တာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ အိတ္ပိုင္႐ွင္အသီးသီးရဲ႕ တူညီတဲ႔အခ်က္ေလးကေတာ႔ ဘယ္အိတ္ထဲမွာမွ ပိုက္ပိုက္ကို မေတြ႔ရျခင္းပါပဲခင္ဗ်ာ :) ႐ွား႐ွားပါးပါး ကိုေစးထူးႀကီးရဲ႕ အိတ္ထဲမွာေတာ႔ ေဒၚလာ ၁၀တန္နဲ႔ ၅က်ပ္တန္ေတြ ေတြ႔ရတယ္ဗ်။ စာ႐ႈသူမ်ား လက္မေႏွးၾကပါႏွင့္။ အျမန္သြား၍ ေခ်းၾကပါကုန္..
အလွည့္က် မႏြဲ႔စတမ္း
ကဲ..ကၽြန္ေတာ္သိသမွ်၊ မွီသမွ် တက္ရာဇ၀င္ေလးကိုေတာ႔ ႐ွင္းလင္းလို႔ ၿပီးပါၿပီ။ အလို ဒီမွ်ားဦးက ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္လွည့္လာပါေရာလား။ မေလးမ က ကၽြန္ေတာ္႔ကိုအႏွစ္သက္ဆံုး စာေရးဆရာမ်ားဆိုၿပီး တက္လာပါၿပီ။ သူမ်ားေတြ တက္ေနၾကတုန္းကေတာ႔ ၾကားကေန ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး စာဖတ္ေနတဲ႔ကဗ်ာဆရာ အခုေတာ႔ ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ။ အလွည့္က် မႏြဲ႔စတမ္းေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ အမႀကီးေရ ေရးလိုက္ၿပီဗ်ိဳ႕။ ကဲ..႐ြာစားေရ မတိမ္းမေစာင္း ေကာ္နက္႐ွင္ေကာင္းေကာင္းေလးနဲ႔ ပို႔ေစဗ်ား။
ကၽြန္ေတာ္က ဘေလာ႔မွာ ကဗ်ာေတြ၊ ကဗ်ာနဲ႔ဆိုင္တဲ႔ အေရးအသားေတြကို အတင္မ်ားေတာ႔ မေလးမက ကၽြန္ေတာ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေ႐ြးခ်ယ္လို႔ရေအာင္ အႏွစ္သက္ဆံုးစာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ားဆိုၿပီး လမ္းဖြင့္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာထက္ စကားေျပေတြနဲ႔ ပိုၿပီး နီးနီးစပ္စပ္ ႀကီးျပင္းခဲ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုးစာအုပ္စာရင္းမွာ စကားေျပစာအုပ္ေတြက အမ်ားဆံုးေနရာယူထားတာကို ေတြ႔ရမွာပါ။ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ကို သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ဦးက "စာေပက ခင္ဗ်ားရဲ႕ မယားႀကီး၊ ႏိုင္ငံေရးက မယားငယ္၊အျငဴအစူမ်ားတယ္၊ ျပႆနာမ်ားတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကို မလုပ္နဲ႔" လို႔ ေျပာဖူးပါသတဲ႔။ အျမင္မေတာ္ ႐ြာေဆာ္က ေဘာင္းဘီ႐ွည္၀တ္တယ္ပဲဆိုဆို အဲသလိုေလးမ်ား ဥပမာေပးခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ စကားေျပက ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ မယားႀကီးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပထမဆံုးပံုႏွိပ္စာမူက ၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လထုတ္ န၀ေဒးမဂၢဇင္းမွာပါတဲ႔ လယ္ေစာင့္တဲ ၀တၳဳတိုေလးပါ။ ကဗ်ာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သင္တန္းမတက္ခင္ထိ ကိုးတန္းဆယ္တန္းႏွစ္ႏွစ္စလံုး အပုဒ္၈၀ေက်ာ္ ဆက္တိုက္ပို႔တာေတာင္ တစ္ပုဒ္မွ ေဖာ္ျပျခင္း မခံခဲ႔ရပါဘူး။ ကံမ်ား အဲဒီလို လိုက္တာ.. :) သင္တန္းေရာက္မွသာ ေက်ာင္းႏွစ္လည္မဂၢဇင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပခံရေတာ႔တယ္။ ဟားဟား သိပ္လည္းထင္မသြားၾကနဲ႔ဦးဗ်။ ေက်ာင္းမွာက ကဗ်ာေရးတဲ႔သူ ေတာ္ေတာ္ေလး႐ွားေတာ႔ မ႐ွိ,႐ွိတာ သံုးသြားဟန္တူပါရဲ႕ :)
အတြင္းသားႏိႈက္ေသာ ကဗ်ာဆရာ
ေပးထားတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ငယ္ကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္လံုးျပဴးမသြားၾကပါႏွင့္ဦး။ တဆိတ္..ေအာက္က စာပိုဒ္ေလးကို ဖတ္ေပးပါဦးခင္ဗ်ာ။ တာရာမင္းေ၀ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္မွာ ဇာတ္ေကာင္လူငယ္က ခပ္ႂကြားႂကြားနဲ႔ ဘ၀င္ျမင့္တတ္တဲ႔ အန္ကယ္ႀကီးတစ္ဦးကို အခုလိုေျပာပါတယ္။ သူက စာအုပ္ေတြကိုေသတၱာတစ္လံုးဖြင့္ရသလိုသာ သေဘာထားေၾကာင္း၊ သံေသတၱာလား ေၾကးေသတၱား သစ္သားေသတၱာလား ပန္းကႏုတ္ေတြနဲ႔ အလွေဖာ္ထားတဲ႔ ေသတၱလား သူစိတ္မ၀င္စားေၾကာင္း၊ ေသတၱာထဲမွာ ဘာ႐ွိသလဲ..။ ေသတၱာထဲမွာ႐ွိတဲ႔ ပစၥည္းကိုသာ စိတ္၀င္စားေၾကာင္း ေျပာသြားပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုသေဘာအတိုင္း႐ွိပါတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ငါဘာေၾကာင့္ႀကိဳက္ရတာလဲလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးၾကည့္ဖူးပါတယ္။စာေရးဆရာကို ႏွစ္သက္လို႔ စာအုပ္ကိုႀကိဳက္သြားတယ္ဆိုတာထက္၊ စာအုပ္ကိုႏွစ္သက္လို႔သာလွ်င္ အဲဒီစာအုပ္ကို ႀကိဳက္သြားရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အေျဖထြက္ပါတယ္။ သားေရဖံုး အခန္႔ခ်ဳပ္၊ ကြာလတီစာ႐ြက္၊ ေရးသားသူ( ဘယ္ႏွစ္ဆုရ) စေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားထက္ စာပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကသာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ပိုလို႔ ဖမ္းစားႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ေဇာက္ထိုးေကာင္၏ မွတ္စုမ်ား(၁၁) မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုေရးခဲ႔ဖူးပါတယ္။
က်မ္းစာအုပ္ႀကီးကို ႐ွိခိုး
စာလံုးေတြကို ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္ ႐ြတ္မျပပါရေစနဲ႔
က်မ္းစာအုပ္ႀကီးကို ေခါင္းအံုးအိပ္
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ကေလးလည္း ဆြံ႕ အမေနပါရေစနဲ႔
စာအုပ္ႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ထည္အတြင္းသားကို ျဖတ္သန္းခံစား
ငါလမ္းပြင့္သလိုသာ ဖတ္ပါရေစ
ငါမွတ္ခ်င္တာေတြကို မွတ္ထားလိုက္မွာေပါ႔
က်န္ခ်င္တာေတြလည္း က်န္ခဲ႔မွာေပါ႔
ခ်န္ခ်င္လို႔ ခ်န္ခဲ႔တာေတြလည္း ႐ွိဦးမွာေလ
စာအုပ္ႀကီးကျဖင့္ စိတ္မဆိုးတန္ရာ
စီးဆင္းမႈတိုင္းကေတာ႔ သူ႔သီခ်င္းနဲ႔သူေပါ႔ကြယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ား
မေလးမေရ..ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ားကို အရင္ေဖာ္ျပပါရေစခင္ဗ်ာ။ ယေန႔တိုင္ ကၽြန္ေတာ္ တသသ စြဲလမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ေနရဆဲျဖစ္တဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ေအာက္မွာ ေရးလိုက္ပါၿပီ။ စာေရးဆရာ၀ါစဥ္လိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စာအုပ္ထုတ္ေ၀တဲ႔ ခုႏွစ္လိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း စီစဥ္ထားျခင္းမ႐ွိပါဘူးခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲမွာ ေနရာယူထားတဲ႔အတိုင္း၊ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲက ထြက္က်လာတဲ႔အတိုင္း အေၾကာင္းအရာအလိုက္ တူရာကိုစုလို႔ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
၁။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး- သူလိုလူ
အတၳဳပၸတၱိစာေပေရးရတာ အင္မတန္ခဲကတ္တယ္၊ အႏၱရာယ္ႀကီးတယ္လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ႔ လူ႔သေဘာသဘာ၀အရ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို အမွန္အတိုင္း ဘက္လိုက္မႈကင္းေအာင္ ေရးႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲေသာေၾကာင့္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။အခု ဒီစာအုပ္မွာ စာေရးဆရာမၾကီး ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးဟာ သူ႔ရဲ႕ ခင္ပြန္းအေၾကာင္းကို ေရးတာျဖစ္လင့္ကစား တရားမွ်တမႈ႐ွိတယ္၊ သမာသမတ္႐ိွတယ္။အေၾကာင္းအရာေရာ၊ အေရးအသားေရာ အရမ္းကို ႐ိုးသားမႈ႐ွိၿပီးေတာ႔ တအားဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ ဒီစာအုပ္ဟာ အႀကိဳက္ဆံုး စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
၂။ ထင္လင္း(ဘာသာျပန္)- စည္းအျပင္ကလူ
ကၽြန္ေတာ္လို ေဇာက္ထိုးေကာင္မ်ား အထူးႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကမွာပါ။ အက်ယ္သိလိုလွ်င္ျဖင့္ ကိုၿဖိဳးထံ ေမးၾကပါကုန္..။ သူ႔ရဲ႕ ဘန္နာေခါင္းစီးမွာ အရင္တံုးက စည္းအျပင္ကလူလို႔ ေရးထားဖူးတယ္ဗ်။ ကိုၿဖိဳးေရ အခၽြန္နဲ႔ မ,လိုက္ၿပီဗ်ိဳ႕ .. :)
၃။ လင္းယုန္သစ္လြင္- ေသမင္းတမန္ မီးရထားလမ္းေပၚ၀ယ္
စာေရးဆရာႀကီး လင္းယုန္သစ္လြင္ရဲ႕ ထင္႐ွားတဲ႔ ၀တၳဳ႐ွည္ႀကီးေတြ မ်ားစြာ႐ွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီမွတ္တမ္းစာအုပ္ကို အႀကိဳက္ဆံုးပါပဲခင္ဗ်ာ။
၄။ ေအာင္လင္း- အ႐ိုင္းစံပယ္
ဒီစာအုပ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ဘယ္ေတာ႔ဖတ္ဖတ္ မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ကို စြဲလန္းႏွစ္ၿခိဳက္ပါတယ္။ အႏုပညာ ဂီတသမ်ားမ်ားဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ေတာင္ ပိုလို႔ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
၅။ ဆန္းလြင္- ရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ဆည္းကပ္လာသူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
၆။ ႐ွင္ဥကၠဌ- ေက်ာက္ကြင္းအေရးေတာ္ပံု
ရ။ ႐ွင္ဥကၠဌ- လူေသလူျဖစ္
၈။ ပါရဂူ(ဘာသာျပန္)- သိဒၶိတၳ
ဘာစြဲညာစြဲမထားပဲနဲ႔ တည့္တည့္ေတြးလိုသူမ်ား အႀကိဳက္ခ်င္းတူလိမ္႔မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
၉။ ျမသန္းတင့္- ေတာင္သမန္ေ႐ႊအင္းက ေလညင္းေဆာ္ေတာ႔
ဆရာျမသန္းတင့္ရဲ႕ ထင္႐ွားေက်ာ္ၾကားလွတဲ႔ ဘာသာျပန္စာအုပ္ေတြ၊ ပင္ကိုယ္ေရး ၀တၳဳ႐ွည္ေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိတဲ႔အနက္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီစာအုပ္ကို အႀကိဳက္ဆံုးျဖစ္မိပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ဆရာရဲ႕သမိုင္းအျမင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးျဖတ္သန္းမႈေတြနဲ႔အတူ အႏုပညာစိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ၊ အႏုပညာဖန္တီးႏိုင္မႈ စြမ္းအားေတြေရာယွက္ေနတာကို ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။
၁၀။ သိန္းေဖျမင့္- သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသား
၁၁။ မင္းေက်ာ္- ငါတို႔ေခတ္ႏွင့္အၿပိဳင္
သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားကို အေ႐ွ႕ကေန၀န္းထြက္သည့္ပမာထက္ ပိုၿပီးႀကိဳက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူတိုင္း ဒီစာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို သင္႐ိုးညႊန္းတန္း ဖတ္စာအုပ္လို သေဘာထားၿပီး အေခါက္ေခါက္အခါအခါ ေၾကညက္ေအာင္ ဖတ္သင့္တယ္လို႔ေတာင္ ထင္မိပါတယ္။
၁၂။ ေမာင္ထြန္းသူ(ဘာသာျပန္)- ရဲတိုက္
ဒီစာအုပ္ကိုေတာ႔ ကိုစိုးထက္ ၊ ကိုရဲမြန္၊ ကိုစိုးသီဟနဲ႔ ဆရာမမြန္းသက္ပန္တို႔က ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ေတာင္ ပိုလို႔ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးၾကမယ္ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
၁၃။ ျမတ္ၿငိမ္း(ဘာသာျပန္)- ဆရာအို၏ ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္သင္တန္း
၁၄။ သခင္ဘေသာင္း- ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး
၁၅။ ရန္ကုန္ဘေဆြ- ေ႐ႊ၀ါျပည္
ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ လူေတြရဲ႕ လုပ္ပံုကိုင္ပံုကို သေရာ္တဲ႔ စာေပအရာမွာေတာ႔ ဘိုးေအႀကီးေတြလို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ၾကာေလ ၾကာေလ..ပိုပိုၿပီး ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေလျဖစ္ရတဲ႔ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ပါ။
၁၆။ တာရာမင္းေ၀- အေ႐ွ႕ ၿမိဳ႕ ႐ိုးမွ မိုးေရစက္မ်ား
၁၇။ မင္းခိုက္စိုးစန္- စိုမွာစိုးလို႔ မိုးမိတယ္
ဆရာတာရာမင္းေ၀နဲ႔ ဆရာမင္းခိုက္စိုးစံတို႔ရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔အႀကိဳက္ဆံုး စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ပါခင္ဗ်ား။
၁၈။ ဥတၱရလမင္း(စီစဥ္သူမ်ား)- မန္းေခ်ာင္းလေရာင္အတြင္းသို႔ အုပ္ဖြဲ႔ပ်ံသန္းလာေသာ ၉၅ ကဗ်ာငွက္မ်ား
၁၉။ ေအာင္ခ်ိမ္႔၊ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္- သမိုင္းဖတ္စာ
ဒါကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာစာအုပ္ႏွစ္အုပ္ပါ။
အႏွစ္သက္ဆံုး စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ား
အမေရ ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ တအားႀကိဳက္တဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ေရးလိုက္ၿပီဗ်ာ။ ျမင္းထိန္းငတာက ေယာမင္းႀကီးဦးဘိုးလိႈင္ကို ခ်ီးက်ဴးသလိုမ်ား ျဖစ္ေနမလားမသိဘူးေနာ္..။ အျမင္မေတာ္တာပါရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ေပေတာ႔ အမေရ..။ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ႔ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာေတြကိုေတာ႔ ဒီအတိုင္းပဲ ခ်ေရးလိုက္ေတာ႔မယ္ဗ်။ မင္းေက်ာင္းမင္း ေရကင္းျပ၊ ဘုန္းႀကီးစာခ် ျဖစ္မွာစိုးရပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔လို လူငယ္တစ္ဦးက စာေရးဆရာႀကီးေတြကို ဘယ္သို႔ဘယ္ပံုေကာင္းပါတယ္၊ ဘယ္ေ႐ြ႕ဘယ္မွ် ႏွစ္သက္ပါတယ္လို႔ညႊန္းရမွာ အားနာမိလို႔ပါ။ မေလးမေျပာသလိုပဲ ကေလာင္အမည္ေတြေ႐ွ႕မွာ ဦး၊ ေဒၚ စသည္ျဖင့္ မထည့္ေတာ႔ပါဘူး။
၁။ ေ႐ႊဥေဒါင္း
၂။ ျမသန္းတင့္
၃။ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္
၄။ ေအာင္သင္း
၅။ ေသာ္တာေဆြ
၆။ ေက်ာ္၀င္း
၇။ မင္းခိုက္စိုးစန္
၈။ မစႏၵာ
၉။ ဂ်ဴး
၁၀။ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္(ကဗ်ာ)
၁၁။ ေအာင္ခ်ိမ့္(ကဗ်ာ)
၁၂။ မိုဃ္းေဇာ္(ကဗ်ာ)
၁၃။ ေမာင္ဖီလာ(ကဗ်ာ)
၁၄။ စိုင္း၀င္းျမင့္(ကဗ်ာ)
၁၅။ ခရမ္းျပာထက္လူ(ကဗ်ာ)
၁၆။ ေမာင္သစ္ဆင္း
၁၇။ ျမင့္သန္း
၁၈။ ေန၀င္းျမင့္
၁၉။ ေမၿငိမ္း
၂၀။ ညီပုေလး
၂၂။ ခင္ခင္ထူး
တက္လိုက္ၾကစို႔ တူေပ်ာ္ေပ်ာ္
ကဲ.. ကၽြန္ေတာ္႔အလွည့္ေတာ႔ ၿပီးသြားၿပီဗ်ိဳ႕။ ဒီမွ်ားကို အကိုႀကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အမႀကီးႏွစ္ေယာက္ဆီကို ပစ္လႊတ္လိုက္ဦးမယ္ဗ်။
ကိုေစးထူး၊ ကို႐ြက္၀ါ၊ မဂ်စ္ႏွင့္ မႀကီးပန္ခင္ဗ်ား-
အကိုအမတို႔ရဲ႕ ဘ၀အေပၚ သက္ေရာက္မႈအ႐ွိဆံုး စာအုပ္တစ္အုပ္အေၾကာင္းကို (အခ်ိန္ရပါလွ်င္)ေရးေပးပါဦးခင္ဗ်ာ။
ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာျဖင့္
ညိမ္းညိဳ
12 November 2007
စိတ္ႀကိဳးႏွစ္စ
ဒီလိုခ်ည္ေႏွာင္မိၿပီ ဆိုတဲ႔ေနာက္
ေ၀းကြာျခင္း တေစၧတစ္ေကာင္ကို
ငါတို႔သစၥာတရားနဲ႔ မန္းမႈတ္ေႁခြသတ္ထားၾကစို႔ရဲ႕
သံေယာဇဥ္ျမစ္ညႇာက ညိႈ႕တက္လာမဲ႔ မိုးေတြ
ေရျခားေျမျခားေနသည့္တိုင္
ငါတို႔ရဲ႕ ခိုကိုးရာတိုင္းမွာ
လက္လက္စိုေအာင္ ႐ြာခ်လိမ္႔မယ္
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
ယံုၾကည္ဖို႔ မေျပာဆိုၾကေတာ႔ဘူး
ယံုၾကည္ေအာင္ေနျပၾကတဲ႔ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးၾကားမွာ
ဘယ္လို ရာသီဆိုးေတြကိုပဲ ျဖတ္သန္းေနရ,ေနရ
အဖ်ားအနာ ကင္း႐ွင္းေနမွာပါကြယ္
ငါတို႔ ခိုလႈံတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ရင္ေငြ႔ဟာ
ဘာအေရာင္မွ ျခယ္သ,မထားတဲ႔
အျဖဴေရာင္ ကင္းဘတ္စ တစ္ခ်ပ္ပါ ခ်စ္သူရယ္..
"ခ်စ္တယ္" ဆိုတဲ႔ အကၡရာေလးႏွစ္လံုးကို
( ျမဴဴႏွင္းေတြ ေ၀႔၀ဲလို႔ က်မလာမီ..)
ငါတို႔ ေလးေလးနက္နက္ ေရးျခစ္္ထားၾကပါစို႔
ညိမ္းညိဳ
11 November 2007
က်ိန္စာသင့္ဦးေခါင္း
ေကာင္းကင္ကို မေတြ႔ရဘူး
ေျမျပင္ေပၚရပ္တယ္
သမာသမတ္ မ႐ွိဘူး
ေနာင္တေတြ အဆုပ္လိုက္အခဲလိုက္
ေပက်ံစြန္းထင္းေနတဲ႔ ဦးေခါင္းတစ္လံုး
ေမာ႔ေနသလား.. ငု႔ံေနသလား
ဘာမွ မသိေတာ႔ဘူး
မဖိတ္ေခၚရပါဘဲ
မီးသၿဂၤဳဟ္စက္ေတြ ၀င္လာတာပဲ သိတယ္
အေငြ႔တလူလူ စ်ာပနေတြက
ေဟာသည္ ရင္ဘတ္ထဲ..
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ထြန္းေနၾကတာပါ ။
ငိုေနတယ္.. မ်က္ရည္မက်ဘူး
ေ၀ဒနာေတြ ႀကိတ္ခြဲခံၿပီးစ
မီးသင့္ေနဆဲ သံေယာဇဥ္ေတြခမ်ာ
တသသ.. သတိရေနတုန္း
မိုက္လံုးႀကီးလွတဲ႔ ဦးေခါင္းတစ္လံုးရယ္ပါ
အမုန္းလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔
ေခါင္းေလာင္းထိုးသလို ထိုးခ်လိုက္မွပဲ
အဲသည္ ခပ္ညံ့ညံ့ဦးေခါင္းထဲက
"ခၽြင္ခနဲ" အရာတစ္ခုထြက္က်လာေလရဲ႕
"ခိုင့္ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္" တဲ႔ ။
ညိမ္းညိဳ
၂၅၊၂၊၂၀၀၃
ေျဖာင့္ထားေသာအခ်က္အလက္
ေျဖာင့္ထားေသာအခ်က္အလက္
ေဟာသည္
တယ္လီေဗး႐ွင္းေခတ္
ကြန္ပ်ဴတာေခတ္
အသံထက္ျမန္တဲ႔ ဂ်က္ေတြေခတ္
က်ည္ဆံရထားေခတ္
တိုက္ခ်င္းပစ္ဒံုးေတြေခတ္
လသြားယာဥ္ေတြေခတ္မွာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္ခုန္သံေတြဟာ
ေျခာက္ဖက္သံၾကားျဖစ္ရမယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရင္ခုန္သံမ်ားနဲ႔ ကဗ်ာဟာ
ေျခာက္ဖက္သံၾကားျဖစ္ရမယ္။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကို ကိုးကြယ္ဖို႔ လုပ္ခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး။
ကမၻာ႔အိမ္ယာကို ႐ွာေဖြခဲ႔တာျဖစ္တယ္။
ကမၻာ႔လူသားထုအိမ္ယာကို ႐ွာေဖြခဲ႔တာ ျဖစ္ပါတယ္။
(၁)
ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ရဲ႕ ေ႐ႊသားသံေယာဇဥ္ဟာ အဲဒါ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒါဟာ ကဗ်ာပါ။ သစ္ေတာ္ပင္ေလး တစ္ပင္ဟာ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ႔ပါတယ္။ ပါးစပ္ၿပဲၿပဲ အပြင့္၀ါ၀ါေတြ ပိုင္ဆိုင္ၿပီးၾကယ္ပြင့္ေတြလို သစ္႐ြက္ေတြပါ ၿခံရံေနတဲ႔ ဆယ္႔ႏွစ္ရာသီပင္ဟာလည္း ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ပါပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္သိျမင္ခဲ႔ရပါတယ္။ သူက သူ႔ဘ၀တစ္ခုလံုးလံုးကို အဲသည္လို ကဗ်ာဖြဲ႔ဆိုထားၿပီး ေနထိုင္တာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိ႐ွိခဲ႔တယ္။ ၿပီးေတာ႔ စၾကာပန္းပြင့္ ျဖဴျဖဴေလးေတြ၊ ညႇာတံနီေလးနဲ႔ ဆိတ္ဖလူးပန္းကေလးေတြ၊ သူတို႔ဘ၀ေလးေတြကို သူတို႔ ေမႊးႀကိဳင္လွပဖိတ္လက္ေနေအာင္ သူတို႔ေတြ ဖြဲ႔ဆိုႏိုင္ခဲ႔ၾကတယ္။ ဒါေတြဟာ ေျဖာင့္ခ်က္ေတြ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ ေျဖာင့္ထားေသာ အခ်က္အလက္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ "ကဗ်ာ" ဆိုတာ ေျဖာင့္ထားေသာ အခ်က္အလက္ပါပဲ။ မူလပင္ရင္းကိုယ္၌က ေျဖာင့္ေနေသာ အခ်က္အလက္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေျဖာင့္ထားေသာ အခ်က္အလက္တစ္ခုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္ယံုၾကည္ခဲ႔ပါတယ္။ ရင္ခုန္သံျမန္ႏႈန္း ျမင့္ခဲ႔ပါတယ္။
(၂)
ကဲ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ မုန္႔ဖုတ္သမားေတြရဲ႕ လက္ေတြက စလိုက္ၾကရေအာင္။ ဂ်ဳံကိုနယ္စဥ္၊ မုန္႔ကို ဖုတ္စဥ္မွာ မုန္႔ဖုတ္သမားရဲ႕ လက္ေတြ သန္မာဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွလည္း ဂ်ံဳကို ႏူးညံ့ေအာင္၊ လွပေမႊးႀကိဳင္ေအာင္၊ အရသာ႐ွိေအာင္ စြမ္းႏိုင္ၾကမယ္ေလ။ မဟုတ္ဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္က မုန္႔ဖုတ္သမားရဲ႕ လက္ေတြကို က်န္းမာသန္စြမ္းေစခ်င္လွပါတယ္။ ပိုးႀကိဳးနဲ႔ သံမဏိႀကိဳးေခ်ာင္းေတြေပၚေရာက္ ဂီတသမားရဲ႕ လက္ေတြကိုလဲ အဲဒီလိုပဲ လွပသန္စြမ္းေစခ်င္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီေဆးေရးမယ္႔ ပန္းခ်ီဆရာ၊ ပန္းတိမ္ဆရာ၊ ပန္းပုဆရာ၊ ကဗ်ာစာေရးသားသူ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ႔ အႏုပညာ၊ အႏုသုခုမ လက္ေတြ လွပသန္စြမ္းဖို႔ လိုအပ္လွပါတယ္။ အဲဒီ အႏုသုခုမလက္ေတြထဲမွာ ဆန္းသစ္ေသြးသားနဲ႔ ဆန္းသစ္အေတြးအေခၚေတြ ႐ွင္သန္စီးေမ်ာေနပါေစလို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္က အၿမဲတမ္း ဆုေတာင္းပတၳနာ ပို႔သလိုက္ပါတယ္။ အဲသည္လိုနဲ႔ ေဟာသည္ လူ႔ေလာကႀကီးအလယ္ေခါင္မွာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ဆန္လာခဲ႔ပါတယ္။
(၃)
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ပထမဘာသာေရးဟာ ဗုဒၶဘုရား႐ွင္ျဖစ္ၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ဒုတိယဘာသာေရးဟာ ကဗ်ာအႏုပညာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ ကၽြန္ေတာ္႔ခႏၶမွာ လာေရာက္ ခိုင္က်ည္စြဲၿမဲေနတဲ႔ စိတ္ပ်ားအံု။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀မွာ လာေရာက္ တည္ၾကည္ေနတဲ႔စိတ္ေသြးသားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။အဲသည္လိုနဲ႔ အေနာ္မာေသာင္ကမ္းမွာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္ယံုၾကည္ျမႇဳပ္ႏွံတဲ႔၊ အႏုပညာ အေနာ္မာေသာင္ကမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ကို ေျမႀကီးနဲ႔ ေရာေႏွာခဲ႔ပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ႔ အရိႏၵမာလွံရမွာပါပဲ။ ဘယ္အပင္၊ ဘယ္အသီး၊ ဘယ္အ႐ြက္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တို႔ထိလိုက္ရင္ ခ်ိဳၿမိန္သြားပါလိမ္႔မယ္။
"အပၸမာေဒန၊ သမၼာေဒထ"
ကိုယ္႔ဒဏ္ရာကိုယ္ေတာ႔ မေမ႔ဖို႔ လိုေပလိမ္႔မယ္။
(၄)
သန္႔႐ွင္းသူလမ္းကို ခင္းခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ သီခ်င္းသံ ၾကားၾကပါေစ။ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ အိမ္ေခါင္မိုးမွာ ထိုးစိုက္ပါေစ။
(၅)
သူငယ္ခ်င္းေရ
ကိုေဖာ္ေ၀းေရ
ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ တစ္လက္မမွ ဆုတ္မေပးႏိုင္ေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
- ရထား(ကဗ်ာ႐ွည္ ငါးပုဒ္စုစည္းမႈ) မွ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္၏ အမွာစာ
10 November 2007
ျဒပ္မဲ႔
စိတ္လိုလက္ရရွိတဲ႔အခါ
ပန္ခင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေရေလာင္းတယ္
စိတ္လက္မအီမသာရွိတဲ႔အခါ
ပန္းခင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေပါင္းသင္တယ္
ဒါေပမဲ႔…
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး မိုးေခါင္လိုက္တဲ႔အခါ
ကၽြန္ေတာ္႔ပန္းခင္းေလး…
အလ်ားအနံမဲ႔သြားရွာတယ္ ။
ညိမ္းညိဳ
- သင့္ေတာ္တဲ႔ ပံုေလးေတြရလို႔ အစပ္အဟပ္တည့္မယ္ထင္တဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြကို ျပန္တင္ေနမိပါတယ္။ အရင့္အရင္တုန္းက ဖတ္ခဲ႔ ၿပီးသားျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္လည္း အခုတစ္ခါ ပံုေလးေတြနဲ႔ယွဥ္တြဲလို႔ ျပန္လည္ခံစားေပးပါဦးခင္ဗ်ာ..
8 November 2007
ေစတသိတ္
ေစတသိတ္တေမွ်ာ္တေခၚ
ကဗ်ာဆရာတစ္ဦး
ညိမ္းညိဳ
3 November 2007
အဆိပ္သင့္မိုင္တိုင္မွ ပဲ႔ထြက္လာေသာအစိတ္အပိုင္းမ်ား (၃)
* ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္႐ြံ႕ မေနရတဲ႔၊ ဘာကိုမွ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ႐ွိတဲ႔ လြတ္လပ္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။
* အမွားေတြကို တစ္ထိုင္ထဲနဲ႔ ျပဳျပင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ကိုယ္႔မွာ႐ွိတဲ႔ အမွားေတြကို သိ,သိၿပီးေတာ႔ ျပဳျပင္သြားႏိုင္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။
* အသက္အားျဖင့္ ဂုဏ္အားျဖင့္ ႐ိုေသတတ္ရမည္၊ စာနာငဲ႔ညႇာတတ္ရမည္၊ ေလးစားမႈ႐ွိရမည္။ ထိုမွတပါး
- လူႏွင့္လူခ်င္း ေအာက္က်ိဳ႕ ဖို႔မလို
- လူႏွင့္လူခ်င္း တင္စီးဖို႔မလို
* ကိုယ္မသိလို႔ေမးရင္ စိတ္႐ွည္ရမယ္။
* ဒီလိုလူေတြနဲ႔ မဆက္ဆံခ်င္ပါဘူး။ ငါလည္း သူတစ္ပါးအတြက္ ဒီလိုလူမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ေနမယ္။
- စိတ္ထဲကမပါဘဲနဲ႔ "ေဖာေ႐ွာ" မ်ားတဲ႔လူ
- တကယ္မသိဘဲ၊ မတတ္ဘဲနဲ႔ ဟိတ္ဟန္မ်ားတဲ႔လူ
- ေအာင္ျမင္တဲ႔ကိစၥဆိုရင္ အလုအယက္ လက္မေထာင္ ရင္ဘတ္ပုတ္ျပတတ္ၿပီး မေအာင္ျမင္တဲ႔ကိစၥဆိုရင္ သူမ်ားကို လက္ညႇိဳးထိုး အျပစ္ပံုခ်တတ္တဲ႔လူ
- အဆိပ္သင့္မိုင္တိုင္တစ္ခုက မိမိကိုယ္မိမိ ေျပာထားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သို႔မွ် ရည္႐ြယ္ျခင္းမ႐ွိပါခင္ဗ်ား။
ညိမ္းညိဳ
2 November 2007
အေကာင္းျမင္၀ါဒီတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿမိဳ႕
ေန႔တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ သားလီးဓားအျပည့္ တင္ေဆာင္ထားေသာ
ေလာ္ရီကားႀကီးမ်ား ၀င္ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ ခြဲစိတ္ကုဆရာ၀န္မ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ မိန္းမပ်က္ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာမ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ စည္သြတ္ဘူးႏွင့္ ပူပူေႏြးေႏြးခ်က္လက္မွတ္မ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ "အငမ္းမရျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ေကာင္းစြာေသဆံုး
ျခင္း" စာအုပ္အသစ္မ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ ေကာင္းကင္ဘံုက ႐ိုက္လိုက္တဲ႔ သံႀကိဳးစာ
ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ တရားေဟာဆရာ(ေတြးေခၚ႐ွင္) ႏွင့္
အမဲလိုက္ေခြးမ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ အိပ္ေပ်ာ္ရေသာ သစ္ေစ႔ (သူ႔အိပ္မက္က
သစ္ပင္တဲ႔) ႏွင့္ ပိုးဟပ္မ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ မီးသတ္သမားႏွင့္ နတ္ကေတာ္မ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ ႏိႈးစက္ႏွင့္ ဘူဖဲမ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ ေနေရာင္ျခည္ႏွင့္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္
ဆီးႏွင္းမ်ား ေရာက္လာခဲ႔သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔
"ေကာင္းေသာနံနက္ခင္းပါ"
ၿမိဳ႕ ႀကီးရဲ႕ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ သ၀ဏ္လႊာကို
ကၽြန္ေတာ္က လူႀကီးမင္းထံ ေရးသားေပးပို႔လိုက္ပါသည္။
ေနမ်ိဳး
1 November 2007
ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ၿပီ ပန္းခ်ယ္ရီ
ငါသည္ေမွးမွိတ္ သင့္ေအးရိပ္မွာ
ဆိတ္ဆိတ္႐ႊင္ေပ်ာ္ တစ္ခါေသာ္က
ေမွ်ာ္ေငးတတမ္း ေလွ်ာက္ခဲ႔လမ္းမ်ား
ျပန္လြမ္းလွည့္ၾကည့္ ေနမထိခဲ႔
ငါ၏စိတ္မွာ စြဲေနပါ၏
ငယ္ခါခ်ိန္တြင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းျဖင့္
ျပည့္တင္းမႊန္းထံု "နိဗၺာန္ဘံု" ေလ။
ျဖတ္သန္းခဲ႔သည္ အိုခ်ယ္ရီ..
ရာသီသကၠရာဇ္ မ်က္ႏွာသစ္၍
ႏွစ္ေတြေျပာင္းသြား ကာလလ်ားခိုက္
စြမ္းအားႏုသစ္ ငါထုဆစ္ခဲ႔
ငါခ်စ္ေလရ ငါ႔ဘ၀လွ်င္
လံုး၀ပိုင္ပိုင္ မလွႏိုင္ေသး
ခိုင္ေတာ႔မလို ယိုင္မလိုႏွင့္
အိုေတာ႔မလို ပ်ိဳမလိုႏွင့္
ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ မသိတတ္ခဲ႔
ဇာတ္ဆရာရဲ႕ ဖန္တီးခ်ဲ႕သည့္
လွည့္ကြက္ထဲမွာ ၀ဲလည္ခ်ာရင္း
ရင္လႊာျပည့္ၿခံဳ "ေခၽြးစက္ဘံု" ေလ။
ငယ္ဆီတုန္းက ေပ်ာ္ခဲ႔ရေသာ
ဘ၀ပန္းတိုင္ ဆြတ္လွမ္းကိုင္ဖို႔
ေရာက္ႏိုင္သည့္လမ္း ခလုတ္ႁပြမ္း၏
ေလွ်ာက္လွမ္းေနရ ေမာပမ္းစြမင့္
ေခၽြးတစ္စက္မွ် ေသြးပြက္က်လည္း
ဘ၀မ်က္ရည္ မေ၀႔သီေတာ႔
ခ်ယ္ရီလမ္းမွ ေအာင္ပြဲစအံံ႔
တမ္းတအာ႐ုံ "သုခဘံု" ေလ။
ခြဲရေတာ႔မည္ အိုခ်ယ္ရီ..
မဟီဘံုတြင္ ပုထုဇဥ္တို႔
အစဥ္မလြဲ ဘယ္မွာၿမဲလိမ္႔
ငါလည္းလူသား ျဖစ္ခဲ႔ျငား၍
ခ်န္ထားခြဲထြက္ ငါႏႈတ္ဆက္အံ႔
ငါတက္ခဲ႔ရာ ေက်ာင္းေတာ္သာနဲ႔
ငါခူးခဲ႔ဖူး ခ်ယ္ရီဦးႏွင့္
ေပ်ာ္ျမဴးခဲ႔ရ ႏွင္း႐ိုက္ညတို႔
လက္ျပေ၀႔႐ံု ဒါလမ္းဆံုေလ။
ေ႐ွ႕ဆက္ေတာ႔မည္ အိုခ်ယ္ရီ..
ဟိုဆီခဏ ျပန္မရေတာ႔
အလွျခဴးလိမ္ ငါ႔ဆူးအိမ္၀ယ္
အခ်ိန္ကာလ ေ႐ွ႕ေဆာင္ျပ၍
ဘ၀ရင့္က်က္ အသိနက္ခဲ႔
ေ႐ွ႕၀ယ္ဒုကၡ ၿပံဳးကာျပခဲ႔
လဲက်ရင္းမွ ႐ုန္းကာထခဲ႔
ေရာက္ရမည္မွာ မေသခ်ာလည္း
ေ႐ွ႕မွာပန္းတိုင္ ေသခ်ာႏိုင္၏
ႀကံ႕ ခိုင္ရင္ထက္ ယံုၾကည္ခ်က္တို႔
တြယ္ဖက္၀ံ႔စား ႏွလံုးသားျဖင့္
ငါသြားေတာ႔မည္ အိုခ်ယ္ရီ..
ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ၿပီ အိုခ်ယ္ရီ..
ေနျခည္ယွက္သမ္း ေလွ်ာက္မည့္လမ္းမွာ
၀မ္းနည္းလိပ္ေခြ ျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြလ်က္
ဧၿပီလက္ေဆာင္ ေပးဆက္ေႏွာင္ရင္း
လြမ္းေအာင္ေတးဆို သင္မငိုလင့္
ေဟာဟိုေ႐ွ႕မွာ ႏွင္းယြင္းပါၿပီ
ဟိုမွာၾကည့္စမ္း ေနျခည္ဆမ္းၿပီ
စိတ္၀မ္းလက္ညီ ျပည္သစ္တည္ရာ
ေ႐ႊျပည္ႏိုင္ငံ သစၥာႏွံလ်က္
တာ၀န္ထမ္းလြယ္ ေခတ္သစ္နယ္၌
ခ်ယ္ရီသို႔ေလ သတၱိေစြရင္း
ေ၀လည္းနီနီ ေႂကြလည္းနီအံ႔
ယံုၾကည္ေပါင္းစပ္ အနာဂတ္ႏွင့္
ျပတ္သားတင့္တယ္ ဂုဏ္ေပါင္းခ်ယ္လိမ္႔
႐ြယ္ရည္လွ်မ္းေတာက္ ခိုင္ေစကဗၺည္း
ခ်ယ္ရီ၀မ္းေျမာက္ ႏိုင္ေစသတည္း ။ ။
ဘံုေတာင္ေျမေနဦးခက္
- အစ္ကိုႀကီး ဘံုေတာင္ေျမေနဦးခက္ ရဲ႕ ကဗ်ာကို အမွတ္တရ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္လို အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈကို ျပဳေနရသည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာေရးဖို႔ တြန္းအားျဖစ္ေစခဲ႔တဲ႔ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ ထာ၀ရ ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစဗ်ာ..။
သူတို႔အေရးအသား(၃)
- စာေရးဆရာ Lowell Thomas က ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေနာ္မန္ဗင္းဆင့္ပီးလ္ရဲ႕ တရားပြဲတစ္ပြဲကို နားေထာင္အၿပီး လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေရးေပးေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္။
30 October 2007
အခ်ိန္
စာေမးပြဲက်တဲ႔ ေက်ာင္းသားကို ေမးၾကည့္ပါ။
"တစ္လ" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
လမေစ႔ပဲ ကေလးေမြးတဲ႔မိခင္ကို ေမးၾကည့္ပါ။
"တစ္ပတ္" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာကို ေမးၾကည့္ပါ။
"တစ္ေန႔" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
ကေလး ၆ ေယာက္ကို ေကၽြးေနရတဲ႔ ေန႔စားအလုပ္သမားကို ေမးၾကည့္ပါ။
"တစ္နာရီ" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
ဆံုဆည္းခြင့္ကို ေစာင့္ေနၾကတဲ႔ ခ်စ္သူမ်ားကို ေမးၾကည့္ပါ။
"တစ္မိနစ္" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
ရထားမမီလိုက္တဲ႔ ခရီးသည္ကို ေမးၾကည့္ပါ။
"တစ္စကၠန္႔" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
ယဥ္တိုက္မႈနဲ႔ သီသီေလးလြဲသြားတဲ႔ ဒ႐ိုင္ဘာကို ေမးၾကည့္ပါ။
"တစ္မီလီစကၠန္႔" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
အိုလံပစ္ ေငြတံဆိပ္႐ွင္ကို ေမးၾကည့္ပါ။
- ေတာထဲမွာ ေအာက္ဒိုးထြက္ရင္း စာရြက္အပိုင္းအစတစ္ခုကေန ကူးထားမိတာပါ။ ထုတ္ႏုတ္စာအုပ္ ေဖာ္ျပမေပးႏိုင္တာ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။ သိလွ်င္ ေျပာျပေပးေစလိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
26 October 2007
တစ္ခ်ိန္ၾကလို႔ ငါ႔မွာသားသမီးေလးေတြ ႐ွိလာခဲ႔ရင္..
သီတင္းကၽြတ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္၊ သႀကၤန္လို အခါႀကီးရက္ႀကီးေတြ၊ ပြဲေတာ္ေတြမွာ သူတို႔ အျပည့္အ၀ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေစရမယ္။ လူငယ္ပီပီ ဘာအပူအပင္မွမ႐ွိဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ကင္းကင္းနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ေစရမယ္။ စိတ္ဆင္းရဲေနတာ၊ ေတြေ၀ေငးငိုင္ေနတာ လံုး၀ မျဖစ္ေစရဘူး။
သူတို႔ဟာ မိဘႏွစ္ပါးစလံုးရဲ႕ ေမတၱာကို အျပည့္အ၀ရ႐ွိၾကလို႔ အခ်ိန္တိုင္း ေပ်ာ္႐ႊင္တက္ႂကြ လန္းဆန္းေနေစရမယ္။
စာသင္ခန္းထဲမွာ၊ လမ္းမေပၚမွာ၊ ပြဲေစ်းတန္းထဲမွာ၊ ႐ုပ္႐ွင္႐ံုထဲမွာ၊ အစားအေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ သိမ္ငယ္ေနတာမ်ိဳး၊ အားငယ္ေနတာမ်ိဳး၊ ၀မ္းနည္းေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ မျဖစ္ေစရဘူး။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူဆိုတဲ႔ဘ၀၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူဆိုတဲ႔အရသာကို သူတို႔ အျပည့္အ၀ ခံစားေစရမယ္။
႐ိုက္ႏွက္ဆံုးမေနရတဲ႔ ဖခင္မ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္ဘူး။
ငါ႔ရဲ႕ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ၊ ပူပင္ေသာကေတြကို သားသမီးေတြအေပၚ လံုး၀မကူးစက္ေစခ်င္ဘူး။
သားသမီးေတြက ငါ႔ကို စကားလာေျပာၾကရင္လည္း အေသအခ်ာနားစိုက္လို႔ နားေထာင္ေပးခ်င္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ၊ ေတြးႀကံဖန္တီးမႈေတြကို ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာတရား၊ အေတြ႕အႀကံဳ၊ စာနာနားလည္မႈေတြနဲ႔ ျဖည့္စြက္အားေပးခ်င္တယ္။
သားသမီးေတြနဲ႔ တသီးတျခားကင္းလြတ္ေနရတဲ႔ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ႔မွ မေရာက္ခ်င္ပါဘူး။
ေအးအတူ ပူအမွ် ေပါင္းစည္းလို႔၊ ဒိုးတူေဘာင္ဖက္ လုပ္ကိုင္လို႔၊ အတူတကြ မွ်ေ၀ခံစားလို႔ ေနေပ်ာ္တဲ႔ဘ၀ေလးေတြကို ကိုယ္စီတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ကူးေနမိတယ္ဗ်ာ။
တစ္ခ်ိန္ၾကလို႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ သားသမီးေလးေတြ ႐ွိလာခဲ႔ရင္ေပါ႔ ..
ညိမ္းညိဳ
25 October 2007
႐ြာျပန္စဥ္ ေၾကာ္ၿငာဆိုက္ကားတစ္စီးနဲ႔ အရင္ေရာက္ေနတဲ႔ စူပါမင္းသမီးေလး ဖတ္ဖို႔
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေအာ္သံ မ႐ွိေတာ႔တဲ႔ ေလာ္စပီကာလိုပဲ
ေနာက္မွာ ျဖဳတ္ထားတဲ႔ ယူနစ္က
အသည္းႏွလံုးေလလား
ေျမၾသဇာမပါဘဲ စိမ္းလန္းၾကည့္ၾကပါ
အေတာင္ပံတပ္ထားတဲ႔ ေဆးေရာင္ေတြဟာ
ေနျပင္းျပင္းထဲ စိုက္စိုက္က်လာတယ္
ဂ်စ္ဂ်စ္ ဂ်စ္ဂ်စ္နဲ႔ ေရဒီယို
ဓာတ္ခဲကပဲ အားေလ်ာ႔သလား
ေလကပဲ အားေလ်ာ႔သလား
လူကပဲ အားေလွ်ာ႔သလား
ကၽြန္ေတာ႔႐ြာ ေခ်ာင္းေလးက
ေသာင္ျပင္မွာ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ႔
နံနက္ခင္းကလည္း ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔
ေရစီးအားကလည္း ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔
ဒါနဲ႔
စိတ္တစ္ခုလံုးကို လွည္းက်င္းလိုက္ရတယ္
ကမၻာႀကီးေတာင္ သံသရာနဲ႔
တပ္ဆင္ထားျခင္း ခံေနရတာပဲ
ဂ်ဳံးဂ်ဳံး ဂ်က္ဂ်က္ ျဖတ္သြားတဲ႔
တံတားႀကီး ေအာက္မွာ
ပဲခင္း၊ ႀကၤပင္၊ ႐ိုးျပတ္၊ ကိုင္းေတာ၊ ပုစဥ္းရင္ကြဲမ်ား
မိတ္ကပ္မုန္တိုင္းၾကားထဲက
ဓားသန္လ်က္မေလးေရ
လြမ္းလိုက္တာ ပုစဥ္းရင္ကြဲေကာင္လို
ပုစဥ္းရင္ကြဲေကာင္လို တစ္ေယာက္တည္း
႐ြာမွာ
လြမ္း..လိုက္..တာ။
ေစာေ၀
23 October 2007
ေအာင္ဟိတ္ေခ်ာင္း
အစိမ္းရဲ႕ ၫိႈ႔ကြင္းထဲေနေရာင္ျခည္ၿငိေန
ကန္စြန္းေတာထဲ ကိုယ္ကေလးတိုး၀င္သြား
ဆူးေၾကာင့္ေတာ႔ ႐ွကြဲမသြားပါဘူး
ငါးရဲ႕ကိုယ္ရနံ႔ ထံုမႊန္းေအးအီ
ဘ၀႐ွိ တံခါးမဲ႔တဲကေလးေတြ
ကမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေပါက္ေရာက္ေန႐ွာ
ေဗဒါေတြ သူရဲေကာင္းမ်ား။
စည္သူၿငိမ္း
ႏြယ္နီမဂၢဇင္း
ေဖေဖာ္၀ါရီ/၉၉
21 October 2007
ယာယီခရီး
၁၉၈၅
ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲ လူ႔အႏၶေလးတစ္ေကာင္ ေရေသာက္ဆင္းလာတယ္။
၁၉၉၀
လမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ႔ ငါ႔အေဖရဲ႕ ဦးေႏွာက္က ငါတို႔မိသားစုကို မ,ေ႐ြ႕လိုက္တယ္။
"ေ႐ႊေက်ာင္းေျပာင္ေျပာင္ ၀မ္းေခါင္ေခါင္" ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ငါတို႔ ခိုနားၾကတယ္။
၁၉၉၁
လမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ႔ ငါ႔အေဖရဲ႕ ေျခေထာက္ႀကီးက်ိဳးသြားတယ္။
ငါရယ္၊ ငါ႔အစ္ကိုရယ္ ေအာ္ေခၚတာကို အေဖက ျပန္မထူးႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
ခတ္ကြင္းျပင္ေနရတဲ႔ ငါ႔အေမက ငါတို႔နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ႐ိႈက္သံမၾကားေအာင္ ငိုတယ္။
အေမ႔သားအိမ္ထဲကေန ေလာကသားအိမ္ထဲ ခုန္ဆင္းကာစ ငါ႔ႏွမေလးက ဘုမသိဘမသိ ငိုတယ္။
၁၉၉၁-၂၀၀၁
သားသမီးသံုးေယာက္႐ွိတဲ႔ငါ႔အေမက ေလ႔က်င့္ကြင္းအသစ္မွာ ၀တ္စံုျပည့္နဲ႔ ေျပးလႊားတယ္။
ငါတို႔ သားသမီးသံုးေယာက္ကလည္း အေမနဲ႔ တသားထဲ႐ွိခဲ႔ၾကတယ္။
အေမနဲ႔အတူ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ႔ၾကတယ္။
၂၀၀၂- ၂၀၀၄
ခ်ယ္ရီေတာမွာ သံုးႏွစ္တာ ငါေပ်ာ္ေမာခဲ႔တယ္။
၂၀၀၄-?
ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲ လူ႔အႏၶေလးတစ္ေကာင္ ေရေသာက္ေနတုန္းကြယ္။
ညိမ္းညိဳ
19 October 2007
မ်က္စိေနာက္တယ္ သူငယ္ခ်င္း
သူငယ္ခ်င္း..
လႈိင္းၾကမ္းေလထန္
ေရကိုဆန္ေတာ႔
ဇြဲမာန္ရင္းျမဳပ္ ႀကိဳးကုတ္လံု႔လ
အားစိုက္ရတယ္။
လႈိင္းေပ်ာ႔ေလျမဴး
ေရစုန္ကူးေတာ႔
ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္ ခရီးတြင္ရ
သက္ေသာင့္သက္သာ ႐ွိလွတယ္။
သူငယ္ခ်င္း..
သည္သေဘာကို
မင္းလဲအသိ ငါအသိမို႔
ေျပာၾကည့္ဖို႔ရာ လိုသလား။
ဒါေပမဲ႔ကြာ
တစ္ခ်ိဳ႕လူက မပူမပင္
စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္ၿပီး ေရစုန္ခ်ည္းကူး
ၾကည္ႏူးလိုၾက သဘာ၀ကို
ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ သူငယ္ခ်င္း။
တစ္ခါတစ္ရံ ေရကိုဆန္ေတာ႔
ေအာ႔အန္မူးေမ႔ ေငြထုပ္ေပြ႔ၿပီး
အားကိုးေတြ႕ေအာင္ ႐ွာၾကတယ္
အားကိုးေတြ႕ေသာ္..
ဘ၀တူခ်င္း ဂုတ္ခြနင္းၿပီး
အတင္းေက်ာ္လႊား ေ႐ွ႕ကိုသြားၾက
တားမရဆီးမႏိုင္ ေလာဘအိုင္ထဲ
တဟဲ..ဟဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ အရသာေတြ႔ၾက
ေဆြ႕ေဆြ႕ပဲခုန္ မယံုမ႐ွိနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း
ငါေတာ႔ မ်က္စိေနာက္တယ္ သူငယ္ခ်င္း ။
ညိမ္းညိဳ
- တကၠသိုလ္မင္းေမာ္၏ သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာစုမ်ားကို ဖတ္႐ႈၿပီးေနာက္ ႀကံဳေတြ႕ရတာေလးေတြကို ကဗ်ာေရးမိတာပါ။
ယပ္ေတာင္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ
ရင္ထဲမွာ မီးေတာင္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ေပါက္ထြက္ခဲ႔တာေတာင္
ေယာင္လို႔မွ မင္းနာမည္ကို မတမ္းတခဲ႔ပါဘူး ။
ဘ၀ဆိုတဲ႔ စခန္းထိပ္မွာ
ပန္းရိပ္ေ၀ဆာမွ
မင္းကိုလွမ္းဖိတ္ဖို႔
အလြမ္းပိတ္ကားတစ္ခ်ပ္ေပၚက
ေ၀ဒနာအမွားေတြနဲ႔
ေသ႐ြာသြားေနတဲ႔ေကာင္ပါ ။
" ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ယပ္ေတာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို
လူႏွစ္ေယာက္က ၿပိဳင္တူကမ္းခဲ႔ရင္
ယပ္ေတာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေ႐ြးရမွာေပါ႔
အပူသက္သာေအာင္လို႔ " တဲ႔ေလ ။
ေျပာရက္ေျပာထြက္ခဲ႔တဲ႔ မင္းရဲ႕ စကားေတြ
ကိုယ္႔နားမွာေတာ႔ တမာလိုမခါး
သကာပ်ားလို ခ်ိဳတယ္အမွတ္နဲ႔
ယပ္ေတာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔
တရစပ္မနား ႀကိဳးစားခဲ႔ရတာေတြ
မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ႐ွိ
ဇာတ္လမ္းဇာတ္ဆရာ နတၳိနဲ႔မို႔
ျဖတ္လမ္းကို လွမ္းၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ပါသလား ခ်စ္သူ ..။
ကိုယ္႔ကိုယ္က်င့္တရား
ကိုယ္႔မာနနဲ႔ ကိုယ္႔သိကၡာေတြ
အဲဒီေလာက္ ခၽြတ္ၿခံဳမက်ေသးတာ ခက္တယ္ကြယ္
သိပ္ခက္တာပဲ..
အပ်က္ပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္
ရက္ရက္စက္စက္ ကံၾကမၼာဓါးခ်က္ေတြနဲ႔
တရံမလပ္ လံုးပန္းကခုန္
ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကိုသာ ဗံုလုပ္ၿပီးတီးလိုက္ခ်င္ရဲ႕
မညည္းညဴတတ္ေတာ႔တာလည္းၾကာၿပီေလ..။
ခ်စ္သူထံပါး
အယူခံ၀င္တဲ႔စကား
ကိုယ္မေျပာလိုေတာ႔ပါဘူး
ေခါင္းေထာင္ထလာတဲ႔ အဲဒီအေတြး အဲဒီဆႏၵေတြ
ေယာက်္ားမာနနဲ႔ခ်ိဳးႏိွမ္
ကိုယ္႔စိတ္ကိုလည္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထားတတ္ပါၿပီ ။
မင္းအတြက္ကမ္းတဲ႔ ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္း
ကိုယ္႔ဘ၀တစ္ခုလံုးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြေပါင္းစပ္ၿပီး
ႀကီးျမတ္တဲ႔ အၾကင္နာတရားနဲ႔
သခင္ထံပါးဆက္သခဲ႔တယ္ဆိုတာ..။
မ်ားျပားေပါလွ်ံ ႂကြယ္၀လို႔
အျခယ္အသ အဆင္အယင္ေတြနဲ႔
အျပင္ပန္းဟန္ေဆာင္ျပၿပီး
အဆန္ေခ်ာင္ၾကတဲ႔ ဓနဂုဏ္သ႐ုပ္ရဲ႕
စက္ဆုပ္စရာ ယပ္ေတာင္အစုပ္ပလုတ္ေတြ မဟုတ္ဘူးကြဲ႕ ..။
ယပ္ေတာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းမို႔
အပူသက္သာမတဲ႔လား ခ်စ္သူ
ႏွစ္ေခ်ာင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္
သံုးေခ်ာင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ေလးေခ်ာင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္
တတ္ႏိုင္လို႔ ယပ္ေတာင္ပံုႀကီးနဲ႔ပဲ ဖို႔ဖို႔
စို႔ေနတဲ႔ ေခၽြးေတြတိတ္
ထိတ္ေနတဲ႔ ရင္ေတြလန္း
ႏြမ္းေနတဲ႔စိတ္ေတြ ေျပေစဖို႔ဆိုတာ
မေသခ်ာပါဘူး ခ်စ္သူ..။
ေရ႐ွည္မွာ ေလခ်ိဳေသြး
ေ႐ႊရင္ေအးေစဖို႔ဆိုတာ
အၾကင္နာလက္နဲ႔ အသာအယာခတ္
တဖ်တ္ဖ်တ္ေ၀႔၀ဲသြားမဲ႔ ေမတၱာေလေျပထဲမွာ
ျမတ္ႏုိးျခင္းသေကၤတေတြ ျပည့္၀ေနပါမွ
ထာ၀ရခ်စ္ျခင္းက
ခ်စ္သူတို႔ ရင္တြင္းကို
လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း ႐ွိေစမွာေပါ႔..။
ဓနအေျခမခိုင္လို႔
ဘ၀မေသႏိုင္ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္..
ထားလိုက္ပါေတာ႔
ေမတၱာကိုေဘးထုတ္ထားတဲ႔ လူကံုတန္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ
သစၥာေတးတစ္ပုဒ္နဲ႔ ကိုယ္အယူခံမ၀င္ေတာ႔ပါဘူး ။
တစ္ေန႔တစ္ျခား
တိုးပြားလာတဲ႔ ဘ၀အေမာေတြ
ေမတၱာနဲ႔ အသျပာၾကား
ဗ်ာမ်ားရင္း လြန္ဆြဲ
ရင္ကြဲေနတဲ႔ လူတစ္ေယာက္
တစ္ခုေသာ မိုးဥတုမွာ
အိပ္မက္ေတြလက္က်ိဳး ရာသီေန႔ဆိုးေတြနဲ႔
ပိုးစိုးပက္စက္ က်ဆံုးသြားခဲ႔ပါၿပီ ။
ရာသီႏြဲ႕ေႏွာင္း
အခ်ိန္ေတြ မေျပာင္းခင္
ေထာင္းေထာင္းမြေၾက ဘ၀ေတြေသခဲ႔ၿပီမို႔
ၾကည္ျဖဴသဒၶါတရားနဲ႔ အလွဴပမာမုဒိတာထားလိုက္ပါၿပီ
ခ်စ္သူေရ..
ယပ္ေတာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဘ၀ဆိုတဲ႔ ခရီးၾကမ္းမွာ
သြားလမ္းသာ၍ လာလမ္းေျဖာင့္ပါေစသား.. ။
ညိမ္းညိဳ
15 October 2007
ငါ႔ရဲ႕ အိမ္ကေလး
ခုလို..
ျမဴႏွင္းေတြ အုံ႔ပ်ေ၀မိႈင္းေနတဲ႔ ညခ်မ္းမ်ိဳးဆို
ငါ႔အိမ္ကေလး မီးလႈံေနမွာေပါ႔။
တႏြယ္ငင္ တဇင္ပါ
သံေယာဇဥ္တြယ္ရသူ ငါ႔အတြက္
သူ႔ရင္ခြင္နဲ႔ အေႏြးဓာတ္ မလံုေလာက္တဲ႔အခါ
၀မ္းပန္းတနည္း ႐ႈိက္,႐ႈိက္ ငိုေနမွာေပါ႔။
ေရဒဏ္ေလဒဏ္ ေနဒဏ္မီးဒဏ္
ငါဆိုးသြမ္းတဲ႔ဒဏ္
ဒဏ္ေပါင္းစုံ ထိမွန္ထားေပမဲ႔
အက်ည္းတန္ အသေရမႏြမ္းခဲ႔ဘူး
ငါ႔အတြက္ အၿမဲလန္းဆန္းေပးခဲ႔တယ္။
ခ်စ္တဲ႔အိမ္ကေလးေရ..
ေျပာင္းဖူးတစ္ဖူးကို
တအုပ္တမႀကီး ၀ိုင္းအံုဖဲ႔ေခၽြစားသလိုမ်ိဳး
တစ္ကန္႔စီ,တစ္ကန္႔စီ ပဲ႔ေႂကြ
ဘ၀ေတြ ေသခဲ႔ေပမဲ႔
နာနာက်ည္းက်ည္း မေျပာရက္ခဲ႔ဘူး။
အိမ္ကေလးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို တူးဆြၾကည့္ရင္
ငါေမႊးခဲ႔တဲ႔ မီးေတြ
ခုထိေလာင္ကၽြမ္းေနတာ ေတြ႕ ရမွာေပါ႔။
ငါ႔မ်က္ႏွာတစ္ခုတည္းၾကည့္ၿပီး
အိမ္ကေလး အံကိုခဲခဲ႔ေပမဲ႔
ပန္းမပန္ခဲ႔ရ႐ွာဘူး။
ဂုဏ္ေတြ ပကာသနေတြ
ငါ႔ေၾကာင့္ ေလာင္မီးက်တဲ႔အခါတိုင္းလည္း
ငါ႔အေပၚ အျပစ္မျမင္
ခ်စ္ၾကင္နာျခင္း မပ်က္ကြက္ခဲ႔ဘူး။
ငါ႔ဘ၀ဆူးေတာထဲမွာ
ကြက္လပ္ေတြ လစ္ဟာမဆံုး႐ွိတာလည္း
သူ႔ခမ်ာ ခ်စ္႐ွာတုန္းပဲ..။
အိမ္ကေလးရယ္
ေနာင္တေတြနဲ႔ စည္းေႏွာင္ခ်ည္ဖြဲ႕
စိတ္ကို နယ္ခ်ဲ႕ ရင္း
တသြဲ႕ သြဲ႕ လြမ္းမိပါရဲ႕ ..ကြယ္။
အိမ္ကေလးေရ..
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မသၿဂိဴဟၤလိုက္ပါနဲ႔ ဦးေနာ္
ေဟာသည္..ေလးဖက္ေလးတန္ နံရံေတြၾကား
ငါ႔အိပ္မက္ေတြ ပ်ိဳးထားပါတယ္
ေ၀ဆာဖူးပြင့္လာတဲ႔အခါ
အိမ္ကေလးကို ပန္ဆင္ေပးဖို႔ေပါ႔
တစ္ခုပဲ..တစ္ခုပဲ ဆုေတာင္းေပးပါကြယ္
ငါတို႔ရဲ႕ ေန၀င္ခ်ိန္ေတြ မေစာပါေစနဲ႔ ..လို႔ ။
ညိမ္းညိဳ
ေဆြးေႏြးပြဲ
ျဖစ္ၿပီးပ်က္တတ္တဲ႔ တရားသေဘာအေၾကာင္း
ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ႔အခါ ေရမိုးခ်ိဳး အ၀တ္အစားလဲၿပီး
ေဟာလိ၀ုဒ္႐ုပ္႐ွင္ကားသစ္ကို သြားၾကည့္ၾကမယ္
ဒီကားမွာ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားလွပတဲ႔
ဂ်နီဖာလိုပက္ပါတယ္။
ျဖစ္ၿပီးပ်က္တတ္တဲ႔ တရားသေဘာအေၾကာင္း
ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ႔အခါ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ျပန္ေမးတယ္
ၿမိဳ႕ ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ ထဲက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
အသက္ေမြးမႈနဲ႔ ဘ၀အဓိပၸါယ္႐ွာမႈဟာ
လူေတြအမ်ားႀကီး လမ္းေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာ
မႈန္၀ါး ေသးငယ္၊ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ႔မွာလား။
လူေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္
ဒီလိုပဲ ေျပာဆိုလႈပ္႐ွား ျပဳမူေနထိုင္ခဲ႔ၾကပါတယ္
လူေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဒီလိုပဲ သမ္းေ၀
ဒီလိုပဲ ေပ်ာ္ရာေပ်ာ္ေၾကာင္း ႐ွာႀကံေနထိုင္ခဲ႔ၾကပါတယ္
ေျမႀကီးေပၚမွာ "အသက္" ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းအေၾကာင္း
ျဖစ္ၿပီး ပ်က္တတ္တဲ႔ တရားသေဘာကို
ေဆြးေႏြးေနၾကတာလား
ဒါဆိုလည္း ပ်က္ၿပီးျဖစ္တတ္တဲ႔
တရားသေဘာကို ျပန္လွန္ေဆြးေႏြးရမွာေပါ႔။
ထြန္းေ၀ျမင့္
ငါမအားဘူး
ငယ္စဥ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး
အေမ႔သူရဲေကာင္းပံုျပင္မ်ားနဲ႔
အိပ္ယာ၀င္သူ
မင္းရဲေက်ာ္စြာကို အားက်ခဲ႔ ငါ
မိုဟန္ဒပ္စ္ ဂႏၵီကို အားက်ခဲ႔ ငါ
အျပင္ထြက္တိုင္း
ကားကို သတိထားေမာင္းဖို႔
အေဖက အၿမဲမွာတယ္
ခ်စ္စိတ္မွာ
ခ်ာပါတီေရာင္းတဲ႔ ကုလားမႀကီးက
နစ္ကိုးလ္ကစ္ဒ္မင္းေလာက္ လွ
မုန္းစိတ္မွာ
နစ္ကိုးလ္ကစ္ဒ္မင္းက
ခ်ာပတီေရာင္းတဲ႔ ကုလားမႀကီးေလာက္ အ႐ုပ္ဆိုး
ဇန္န၀ါရီကို ငါ မခိုးဘဲ
သူခိုးက ငါ႔ကို သူခိုးလို႔ စြပ္စြဲတယ္
ဘီလူးစီးသလို
လမ္းတိုင္း
တိုးမေပါက္ေအာင္ ႏွင္းေတြက်ေနတဲ႔
ေဆာင္းရာသီ
ငယ္႐ုပ္မေျပာင္းေသာ ငါ႔ယံုၾကည္ခ်က္က
ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ ႏွင္းခြဲမီးသီး
သံလို သိပ္သည္းတဲ႔ ႏွင္းထုကို ထိုးခြဲၿပီး
ငါ႔ကားကို ငါေမာင္းေနတယ္
ငါ မအားဘူး။
ႏြယ္စိမ္းေ၀
ငွက္တို႔၏ေတး
မလိုက္ရဲရင္လည္း
အသိုက္ထဲမွာပဲ က်န္ခဲ႔ေလ။
တစ္ေန႔နီးမွာေပါ႔
ေ႐ွ႕ခရီးေမွ်ာ္ မာန္တင္းပါကြယ္႔
(ငွက္ဆိုတာကေတာ႔ ...) ပ်ံရင္းေသ။
ကဆုန္ဆိုင္းသလိုေပါ႔
မုန္တိုင္းက ေ႐ွ႕မွာေမႊ
ေတာမီးေတြက ေ႐ွ႕မွာ၀ိုင္း။
ျခေသၤက ျမက္မစား
က်ားက ႂကြက္မေခ်ာင္း
မိေခ်ာင္းက ဖြတ္လိုမေန
အိုးေ၀..အိုးေ၀ တြန္သံေႏွာေလတဲ႔
စိမ္းျမညိဳ ေဟာဟိုေတာဆီသို႔
အေမာခံ ေဇာမာန္တင္းပါလို႔
ပ်ံရင္းေသ ခရီးဆက္မယ္တဲ႔
(အဲဒါ..) ငွက္တို႔ရဲ႕သမိုင္း။
ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)
14 October 2007
ကမၻာတစ္ျခမ္းကခ်စ္သူကို လြမ္းတယ္
တိတ္ဆိတ္ေခ်ာက္ခ်ား ကၽြန္ေတာ္႔ေအာ္သံေတြရဲ႕ အဆံုးမွာ
အလြမ္းသူခိုးေလးေတြကို လိုက္ေခ်ာင္းေနတတ္တဲ႔ေလညင္းက ေလွာင္ၿပံဳးၿပံဳးတယ္
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ သတိရျခင္းနဲ႔လည္ပတ္ေနတဲ႔ ပံုရိပ္ေဖာ္စက္ေလး႐ွိတယ္
၂၄နာရီကာလပတ္လံုး အၿမဲၿပံဳးေနတတ္တဲ႔ မမရဲ႕ ပံုရိပ္လႊာေလးကို သူကထုတ္လုပ္ေပးတယ္
အေနေ၀းေနရေပမဲ႔ မမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕အၾကား
ယံုၾကည္မႈတံတားတစ္စင္း ေႏြးေထြးခိုင္ၿမဲစြာ ျဖစ္တည္ေနမယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္း
ေဟာဒီ..ႏွလံုးသားအံုးေမာင္းတစ္ေလွ်ာက္္ ဒီေကာင္ေလး အဆက္မျပတ္ေခါက္ေနပါတယ္
မမရယ္..တကယ္ေတာ႔
မမခူးဆြတ္လိုက္တဲ႔ ပန္းတစ္ပြင့္ဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ႏွလံုးသည္းညႇာက ျဖစ္တယ္
ကၽြန္ေတာ္ေလ..ကမၻာတစ္ျခမ္းက ခ်စ္သူကို လြမ္းေနမိတာ။
ညိမ္းညိဳ
႐ုိးသားမႈ
Without honesty there is no real growth.
႐ိုးသားမႈမ႐ွိရင္ စစ္မွန္တဲ႔ ႀကီးပြားမႈ၊ တိုးတက္မႈ မ႐ွိဘူး။
Without honesty there is no freedom.
႐ိုးသားမႈမ႐ွိရင္ လြတ္လပ္မႈမ႐ွိဘူး။
Without honesty there is no is hope.
႐ိုးသားမႈမ႐ွိရင္ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မ႐ွိဘူး။
Without honesty nothing is real.
႐ိုးသားမႈမ႐ွိရင္ ဘယ္ဟာမွ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘူး။
Without honesty nothing is.
႐ိုးသားမႈမ႐ွိရင္ ဘာမွမ႐ွိဘူး။
ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက
သူတို႔အေရးအသား (၂)
"ျမင္ဖူးၾကတယ္မဟုတ္လား
ေခြးဟာ ႐ိုက္ႏွက္ေနတဲ႔လက္ကို လွ်က္ေနတာေလ"
မာယာေကာ႔ဖ္စကီး
-ေဘာင္းဘီ၀တ္မိုးတိမ္ မွ/
*** *** ***
"သမုတိနယ္က သစၥာတရားကို မေတြ႕ရေသးသမွ်
အနာဂတ္ကို မီးမေလာင္ေစခ်င္ဘူး။
ဘ၀မွာ
(ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္)
အေမ႔၀မ္းထဲကေန
ကိုယ္႔နာမည္ ကိုယ္ေခၚၿပီး ထြက္လာခ်င္တယ္"
၀င္းေမာင္
-နံနက္ေစာေစာ ရယ္ေမာျခင္းကဗ်ာ မွ/
သူတို႔အေရးအသား (၁)
"ေခၽြးထြက္မ်ားတဲ႔အသိဥာဏ္ဟာ
အဘိဓမၼာဆရာထက္ ပါးနပ္တယ္"
"သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ
အနာတရေတြ မ႐ွိဖို႔ေတာ႔ လိုတယ္"
"အဲဒီလိုနဲ႔ ငါလည္း
ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ႔
ငရဲကို ထြန္းညိႇလိုက္တယ္"
"ဘယ္သူ႔အတြက္မွ မဟုတ္ဘူး
ေနေလာင္ေနတဲ႔ ငါ႔အေရျပားတစ္ေလွ်ာက္မွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အင္းဆက္ေတြက
႐ွင္သန္ေနတုန္းပဲ"
ေ၀မွဴးသြင္
-သစ္႐ြက္တို႔၏ ေပါ႔ဆျခင္းမ်ား ကဗ်ာ႐ွည္မွ/