လူႀကိဳက္နည္းတဲ႔ေကာင္

လူႀကိဳက္နည္းတဲ႔ေကာင္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

ေစ်းထဲမွာ ကိုယ္ထည္ျပည့္ျပည့္ အရသာ႐ွိ႐ွိ
ေရခ်ိဳငါးသေလာက္ႀကီးက ၁၈က်ပ္တဲ႔
နာမည္လည္းဖ်င္း အဆီအသားလည္းဖ်င္းတဲ႔
ငဖ်င္းက ၂၈က်ပ္ ေစ်းတဲ႔
ဒါနဲ႔ ဆိုင္႐ွင္ကို ေမးၾကည့္မိတယ္
ဘာျဖစ္လို႔မ်ား အရသာလည္း႐ွိ ကိုယ္ထည္လည္းျပည့္တဲ႔
ေရခ်ိဳငါးသေလာက္က ေစ်းနည္းေနရတာလဲလို႔
လူႀကိဳက္နည္းလို႔တဲ႔
ငါးဖ်င္းကေတာ႔ လူႀကိဳက္မ်ားလို႔ ေစ်းႀကီးတယ္တဲ႔
ဟုတ္ကဲ႔ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဟာ
လူႀကိဳက္နည္းတဲ႔ေကာင္။

မိုက္႐ိုင္း ထြားက်ိဳင္းလွခ်ည္ရဲ႕
မတ္တပ္စာေတာင္ မဖူမလံုနဲ႔ေကာင္
တံုးလံုးစာ ေ၀လာေ၀းလို႔ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ေကာင္ေလ။

ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ႔ကာ
အင္မတန္သန္းမ်ားတဲ႔ မိန္းမေခါင္းေပၚ
သန္းေတြ တ႐ြ႐ြ တစိစိ ပြတက္ေနသလိုမ်ိဳးေလ
ကဗ်ာေတြက သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ။

အေပါစား ရက္စေတာ႔ရင့္ေတြက
အလကားရတဲ႔ ဆာဒါးဟင္းခ်ိဳရည္ေတြနဲ႔
သူ႔ဘ၀ကို မတည္ေဆာက္လိုဘူးတဲ႔။

ဒါေပမဲ႔ ခက္ရပံုမ်ား
စားပြဲေပၚမွာ သည္ဟင္းခ်ိဳရည္တစ္ခြက္ပဲ
ပူပူေႏြးေႏြး ႐ွိေလတာ။

ႏြမ္းပါးတဲ႔ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြနဲ႔
ဒူးတင္ေပါင္တင္ တစ္တန္းတည္းေနေပမဲ႔
ဘံုဆန္တဲ႔ အိမ္သာမ်ိဳးက်
သင္းက မႀကိဳက္ျပန္ဘူးတဲ႔။

အရက္ျဖဴ ယဥ္ေက်းမႈ ျမႇင့္ေသာက္တတ္ေသး
ဇိမ္ခံရေကာင္းမွန္း သိတတ္ေသး
အသံုးခ် ေသာက္ရမည္မွန္းလည္း သိတတ္ေသး
မူးလာရင္ ထကဖို႔
ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔တတ္တဲ႔ေကာင္ေလ
ဘ၀မွာ
သံအမတ္ကလည္း ျဖစ္ခဲ႔ခ်င္ေသးသတဲ႔။

စကားေျပာရာမွာ
အထက္တန္းက်ေအာင္
ေတာ္၀င္ေအာင္ ေျပာတတ္ေျပာႏိုင္ေပမဲ႔
သူတစ္ဖက္လူကို အမွန္တကယ္ေျပာခဲ႔တာနဲ႔
သူျပန္ေျပာျပတဲ႔အခါ
ပိုေျပာတတ္တဲ႔ ဥာဥ္ကလည္း ႐ွိေသး။

ပါးတဲ႔ေနရာမွာ ျခင္ေထာင္ဇာထက္ ပါးေပမဲ႔
တကယ္႔လက္ေတြ႕မွာ မက်င့္သံုးျဖစ္လို႔
လူေတြက ထူတယ္လို႔
အထင္ခံရၿမဲေကာင္ေလ။

တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔လည္း
ဂ်စ္ကားေပၚမွာ
ေပါင္သားအလွ ေပၚလြင္ေအာင္
အခ်ိဳးက်က် ထိုင္တတ္တဲ႔
အ႐ြယ္႐ွိ႐ွိ အရာ႐ွိကေတာ္ တစ္ေယာက္လိုေလ
အဲသည့္ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ႔ ေကာင္ဟာ
ေနထိုင္တတ္ေသးတယ္။

သူ႔ေသြးေၾကာထဲမွာ ၿဂိဳဟ္ေတြ
ကဗ်ာဆိုတဲ႔ ပါပၿဂိဳဟ္ေတြ
စူး၀င္စီး၀င္လို႔
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဆိုတဲ႔ေကာင္ဟာ
ကမၻာပတ္လမ္းေၾကာင္းထဲမွာေနတာလို႔
ၾကက္ရင္အုပ္ေလာက္သာ႐ွိတဲ႔ သူ႔ရင္အံုကို
ေကာ႔ေကာ႔ျပတတ္ေသး။

ေသြးစိမ္း တစ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔
တည္ေဆာက္ခဲ႔ရတဲ႔ သူ႔ဘ၀ခရီး
ဂီယာကုန္ လီဗာကုန္ေမာင္းႏွင္ခဲ႔
သူ႔ဘ၀ကို သားေရတစ္ျပားစာယူ
ခင္းက်င္းၾကည့္လိုက္ရင္
ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ တည္ႏိုင္တယ္
ျမစ္တစ္ျမစ္ စီးဆင္းသြားႏိုင္ေပရဲ႕။

ဒီေကာင္က အသည္းက ခပ္ငယ္ငယ္ရယ္လို႔
သူ႔ေမြးသမိခင္က ခဏခဏ
လူၾကားထဲ ေျပာခံရတဲ႔ေကာင္ေပါ႔
ဘ၀ကို ရင္ခုန္သလို အရင္အတိုင္းေနခဲ႔။

နာက်င္တဲ႔အခါ မေအာ္ဘဲ
ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ႔အခါ ရယ္ေမာဖို႔ ေနာက္မက်ခဲ႔ပါဘူး
သူ႔အတိဒုကၡကို တစ္ဖက္လူက
သိ႐ွိလက္ခံေပမဲ႔
သူက သူ႔ဒုုကၡအေပၚ
ကိုယ္ေဖာ႔ေဖာ႔ ေနတတ္လြန္းလို႔
တစ္၀က္ကူညီစာနာမႈသာ ရ႐ွိခဲ႔သူေပါ႔။

ကုသိုလ္ကံ လိုက္ပံုကလည္း
ပါးစပ္နဲ႔ ကူညီၿပီး လက္မပါတဲ႔မိတ္ေဆြ
ေပါျပည့္လွတဲ႔ ေကာင္ေပပဲ။

ခံုးထ ကမၻာေျမႀကီး
အခိုးအေငြ႔ သစ္ကိုင္းနဲ႔
အဲသည္သစ္ကိုင္းေပၚက ေယာင္ကိုင္းျပည္တည္နာ
ျမစ္နဲ႔ ကမၻာဦးကို တူးဆြလာတဲ႔လက္
အမွန္တရားကေတာ႔ လူေတြလိုပါပဲ
ေအာင္စ နည္းနည္းရယ္ပါ
သာမန္လူနဲ႔ မတူတဲ႔အရာဆိုလို႔
ဒါေတြပဲ သူ႔မွာ ႐ွိရဲ႕။

က်န္တာေတြကေတာ႔
သာမန္လူေတြ ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္တဲ႔ စြမ္းရည္
သူ႔မွာ ခပ္နည္းနည္းရယ္
ဥပမာ
ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုး သူေဌးမျဖစ္ခဲ႔ဖူးဘူး
အရာ႐ွိ မျဖစ္ခဲ႔ဖူးဘူးေပါ႔။

တစ္ခုခုကိုျမင္ရင္
သြားေရတမ်ားမ်ားနဲ႔ ျဖစ္တာမ်ိဳးကို
သိပ္႐ြံ႐ွာတဲ႔ေကာင္
ငယ္ငယ္က ဟို၀ါဒသည္၀ါဒေတြကို နည္းနည္းျမည္းစမ္းဖူး။

ခုေတာ႔
မဂၤလာတရားနဲ႔ အညီေလ
ငါးအပုပ္စားရေပမဲ႔
ျဗဟၼစိုရ္တရား လက္ကိုင္ထားလို႔
ဘယ္သူေတြမ်ား ငါးပုပ္စားရလို႔
ျဗဟၼစိုရ္တရား လက္ကိုင္ထားႏိုင္ခဲ႔လို႔လည္း။

အဆုတ္မေကာင္း
အသက္႐ွဴႁပြန္ေတြက မေကာင္းလွေပမဲ႔
ေျမေအာင္းႏွစ္ခ်ိဳ႕၀ိုင္ေကာင္းကို ႀကိဳက္ေသး
ဗာဂ်ီးနီးယားေကာင္းတဲ႔ စီးကရက္ကို ႀကိဳက္ေသး
အရက္ကေလးေထြေထြနဲ႔ သူ႔မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ
သူေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ႔ပံုက မယားတစ္ေယာက္လိုေလ။

ဘာသာစကားအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းမေျပာတတ္လို႔
ဖိနပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းမစီးတတ္လို႔
ခဏခဏ အျပစ္တင္ခံရတဲ႔ေကာင္ေပါ႔
ကိုယ္႔သားအ႐ြယ္ ညီအ႐ြယ္ေကာင္ေတြက
လိမ္တာညာတာကို လိမ္တာမွန္းသိသိနဲ႔ ခံၿပီး
သာယာေနတတ္တဲ႔ေကာင္ေလ။

အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ
လင္ကိုလုပ္ေကၽြးတဲ႔ မယားေကာင္းလို ေပါင္းခဲ႔ေပမဲ႔
ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္လံုးလံုး
သူ႔ဘ၀ သူ႔ခႏၶအေပၚက် မေကာင္းခဲ႔တဲ႔သူေလ
မလည္မ၀ယ္နဲ႔ အေနအထိုင္မတတ္ဘူးလို႔
ရင္ဘတ္ဆြဲႀကိဳးနဲ႔ေကာင္ေတြရဲ႕ အေ၀ဖန္ခံရလွေပါ႔။

သူ႔ကံလိုက္ပံုကလည္း
လူပါမက နတ္ပါမုန္းေအာင္ ေျပာတတ္တဲ႔
ပါးစပ္ႀကီးနဲ႔ အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္ခဲ႔ရေသး
အဲသည္ပါးစပ္ႀကီးရဲ႕ စကားပင္လယ္မွာ
အသက္ေလးဆယ္နား ကပ္ေနတာေတာင္
အေနအထိုင္ မတတ္ေသးဘူးလို႔
ေရနစ္နစ္ ေနရေသး။

တကယ္ေတာ႔
ဒါ သူ႔မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းပါ
သူ႔ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈပါ
သူ႔ယဥ္ေက်းတဲ႔ ေသြးေၾကာပါ
နတ္ဆိုးတို႔ပါးစပ္မွာ
ပလပ္ခံရတဲ႔
သူ႔ကိုယ္ပိုင္ အတြင္းသားပါ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္