အိပ္မက္ဆယ္တဲ႔လက္
ထြန္းညိႇလိုက္တိုင္း
ပို,ပိုပိက်လာတတ္တဲ႔ အေမွာင္ေတြနဲ႔
ေျပးကပ္လိုက္တိုင္း
ပို,ပိုေ၀းကြာသြားတတ္တဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔
ထိမိစမ္းမိလိုက္တိုင္း
ပို,ပိုေၾကမြသြားတတ္တဲ႔ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ " လူတစ္လံုး သူတစ္လံုး " အိပ္မက္ဟာ
မေတာက္ပတဲ႔ ညေနခင္းၾကယ္ေရာင္ေတြေအာက္မွာ
တေျမ႕ ေျမ႕ ေလာင္ကၽြမ္းေနခဲ႔..
အေမ႔ရဲ႕ လမ္းျပမႈနဲ႔သာ မဆယ္မ,ခဲ႔ရင္
အခုတိုင္ အိပ္မက္ေတြေမ်ာပါေနလိမ္႔ ..
ညံ့ဖ်င္းလွေသာေရစီးေၾကာင္းမ်ားအတိုင္း ။
ညိမ္းညိဳ
2 comments:
ကဗ်ာၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။ ေခါင္းစဥ္ေပးထားတာလဲထိတယ္။
ဆယ္မယ့္လက္ရိွတာ ၀မ္းသားစရာပဲ...။
Post a Comment