ငွားေနတဲ႔အခန္းမွာ ထပ္ခိုးေလးရွိတယ္
ထပ္ခိုးေပၚမွာ သစ္တံုးတစ္တံုး
ထပ္ခိုးနဲ႔သစ္တံုးဟာ အျပန္အလွန္ေျမွာက္ပင့္လို႔
တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ယုတၱိေဗဒနည္းနဲ႔ေတြးရတာ သိပ္ဖင့္ႏြဲ႔တာပဲလို႔
တစ္ဖက္က ေလသာေဆာင္ၾကားေအာင္ ေျပာတယ္။
တည္းတည္းကေလးသာက်န္ေနေတာ႔တဲ႔
အထီးက်န္တုတ္ထိုးသၾကားလံုးတစ္လံုးက
သပြတ္အူေျခာက္ကို သတိနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္လ်က္သာ
မၾကာခင္
ေလာင္ဂ်ီက်ဳကို အလ်ားလိုက္ျဖတ္ၿပီး ေလယာဥ္ပ်ံတစ္ေကာင္
႐ူးသြပ္စြာကၽြမ္းထိုးသြားေတာ႔မယ္ဆိုတာ သိေနသလိုမ်ိဳး
သူ႔မွာ ခ်ည္ေႏွာင္မထားတဲ႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ေတြရွိေနသလိုမ်ိဳး
ေမာေနတဲ႔ျမင္းေတြ ပစ္ခ်ခံထားရတဲ႔႐ုပ္အေလာင္းေကာင္ေတြ
အဲသလိုသာပ
တုတ္ထိုးသၾကားလံုးေလးမွာလည္း သူ႔အင္နာဂ်ီကို မီးျပန္ညွိခြင့္ရွိတယ္။
သူတို႔ ၀တ္မႈန္မကူးၾကေတာ႔ဘူး
အကိုင္းျဖတ္တယ္ အကိုင္းဆက္တယ္
ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားျဖင့္ သြားၾကတယ္။
အရွင္သခင္
ေမာက္မာ၀င့္ႂကြားေသာ
အေဖာ္အေပါင္းကင္းေသာ
ပူေဆြးဖြယ္ကံစမ္းျခင္းမ်ားျဖင့္ ပသပါတယ္
ၾကာပန္း၊ ေရအိုင္ႏွင့္ သစၥာရွိေသာပင္လယ္လက္တက္မ်ားပင္ျဖစ္ေစ
အခ်စ္နာက်ေနၾကပါတယ္
ကူညီညာ၀ိုင္းလို႔ မႈိင္းမေတာ္မူပါ။
သန္းေခါင္ေက်ာ္ သန္းေခါင္လြဲ
သန္းထူေသာအရပ္၌ ႐ႈပ္ေထြးေပြလီစြာ
အခ်စ္ဟာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ရပ္ေနပါတယ္။
ေပးပို႔လိုက္ေသာပစၥည္းအေရအတြက္ႏွင့္ ေစ်းႏႈန္းစာရင္း
တိုင္တည္စရာဘုရားသခင္
အတြင္းဘက္၌ျဖစ္ေသာ ဒဏ္ရာ
သံျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာအရာမ်ား
ထိုအရာတို႔ အလြယ္တကူေၾကမြသြားၾကပါတယ္။
မသက္ဆိုင္တာကို မသက္ဆိုင္ေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာကိုေျပာၾကားၿပီးလွ်င္
ထိုအရာကို ပစ္ပယ္ႏိုင္ေၾကာင္း
ငွားထားေသာအခန္းမ်ား သန္႔ရွင္းခဲ႔ပါတယ္။
ညိမ္းညိဳ
26 June 2010
၀န္စည္စလယ္မ်ားေသာအရပ္
17 June 2010
မသန္႔စင္တဲ႔ကဗ်ာ
သဘာ၀က်က် မသန္႔မစင္ျဖစ္တည္ေနတဲ႔ ၿဂိဳဟ္ႀကီးတစ္လံုး႐ွိပါတယ္
မသန္႔စင္တဲ႔လူေတြကို သူ႔၀မ္းဗိုက္ႀကီးထဲ ထည့္ထည့္မ်ဳိလို႔
မသန္႔စင္တဲ႔အရာေတြကို သူ႔ေက်ာကုန္းႀကီးေပၚ ဆြဲဆြဲတင္လို႔
ဒါဟာ မသန္႔စင္တဲ႔ ကဗ်ာပါအေၾကာင္းတရားေတြပါပဲ။
ဣဌာ႐ံုအညႊန္႔အဖူးေလးေတြနဲ႔ ကဗ်ာေတြလူလူသူသူျဖစ္ခဲ႔ေသးတာပဲ
အနိဌာ႐ံုအၾကမ္းအခက္ႀကီးေတြနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ကဗ်ာေတြထက္ထက္ျမက္ျမက္မျဖစ္ရမွာလဲ။
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ မသန္႔စင္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္၊ အ႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ျခင္း မဟုတ္ပါဘူး
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ မသန္႔စင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ တရားလက္မဲ႔ျဖစ္ပ်က္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး
(သူကသာ တရားလက္မဲ႔ျပဳမူခံေနရတတ္တာပါ)
ကဗ်ာအမ်ားစုက မွန္နန္းေဆာင္ဇာခန္းဆီးအတြင္း ၀ပ္ဆင္းက်ေရာက္ေနခ်ိန္
၀န္ႀကီးတစ္ဦးက ထန္းသမားမိသားစုနဲ႔အတူ ထမင္းလက္ဆံုစားခဲ႔တယ္
ကုန္တင္ေလွႀကီးနဲ႔အတူ ႐ြက္လႊင့္ခဲ႔တယ္
မသန္႔စင္တဲ႔နယ္ပယ္ေတြထဲ သူ႕ကဗ်ာ၀ိညာဥ္ကိုေစလႊတ္က်က္စားခဲ႔တယ္
သူဟာ မသန္႔စင္တဲ႔အေၾကာင္းတရားေတြအေပၚ စာနာတိမ္းညႊတ္ခဲ႔တယ္
သူဟာ မသန္႔စင္တဲ႔ကဗ်ာေတြကို ေရးဖြဲ႔ခဲ႔တယ္
ဒါဟာ ဒီေျမေပၚမွာ အမွန္တကယ္႐ွိေနတဲ႔ မသန္႔စင္ျခင္းေတြ ျဖစ္တယ္
မသိေယာင္ေဆာင္႐ံု၊ မ်က္ကြယ္ျပဳ႐ံုနဲ႔ ပေပ်ာက္မသြားမယ္႔ မသန္႔စင္ျခင္းေတြ ျဖစ္တယ္။
လူမ်ားစုဟာ မသန္႔စင္ျခင္းရဲ႕အရသာကို တင္းၾကမ္းခံစားေနရတယ္
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ဒီကမၻာႀကီးရဲ႕ အႏွံ႔အျပားမွာ႐ွိေနတယ္
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ဖုန္ေတြသဲေတြအေထြးေထြးနဲ႔
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ေခၽြးေတြသံေတြအလိမ္းလိမ္းနဲ႔
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ထမင္းတစ္လုပ္အတြက္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ၊ အညွာအတာကင္းစြာ၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာခ်ဳိ႕တဲ႔စြာ
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ တစ္၀မ္းတစ္ခါးအတြက္ ေမွာင္ခိုလဲကူးရ
တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္အတြက္ စက္႐ံုႀကီးေတြထဲမွာလဲ ပိတ္ေလွာင္ခံရ
ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းႀကီးေတြမွာ၊ ျဒပ္သတၱဳလုပ္ငန္းခြင္ႀကီးေတြမွာ၊ စစ္ပြဲေတြမွာ
ပတ္ၾကားအက္ ႐ိုးျပတ္ငုတ္တိုလယ္ကြင္းျပင္ေတြမွာ၊ ေနာက္က်န္ဘီးမ်ားနဲ႔ ၾကက္ယက္သလိုယက္ေနရတဲ႔ေနရာေတြမွာ
ေရာဂါဘယကပ္ဆိုးေတြနဲ႔ လူလူသူသူ ေနလို႔၊ စားလို႔၊ ေတြးလို႔၊ ေတာလို႔ မရတဲ႔ ေဒသေတြမွာ
မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ေနေလာင္ေခၽြးစားၿပီး ထြားက်ဳိင္းသန္မာေနၾက၊ လိႈင္လိႈင္ႀကီးသီးပြင့္လာေနၾက
အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာ အေရျပားေပၚက ျဖဴတယ္မဲတယ္ဆိုတဲ႔ အေရာင္အတြက္နဲ႔လဲ သင္းကြဲႏွိပ္ကြပ္ခံရ
ၿငိမ္းခ်မ္းမြန္ျမတ္တဲ႔ဘာသာေရး၀တ္႐ံုေအာက္မွာ လက္နက္ပုန္းေတြ ကိုင္ေဆာင္လာၾက
ေက်ာင္းေတာ္သာရဲ႕ ဆြတ္ပ်ံ႕ေဆြးဖြယ္လမ္းမႀကီးေတြေပၚမွာေတာင္ မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ စိမ္႔၀င္ေနၾက
စိန္စီေရႊခ်ခန္းမႀကီးေတြအတြင္းမလဲ ဒီမသန္႔စင္ျခင္းေတြပဲ ပြဲတက္ကခုန္ေနၾက
မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုေတာင္ ဓားထက္ထက္နဲ႔ လွီးျဖတ္ေနၾက
မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ အသြင္သ႑ာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေနရာေဒသအသီးသီးကို လႊမ္းမိုးလာၾက
လူနည္းစုဟာ မိမိရဲ႕သန္႔စင္မႈအတြက္ လူမ်ားစုကို မသန္႔မစင္တဲ႔အေျခအေနေတြထဲ တြန္းပို႔ေနၾက
အ႐ွိန္နဲ႔၊ ပါ၀ါနဲ႔၊ စြမ္းအားေတြနဲ႔ မသန္႔စင္ျခင္းအေပၚ လက္လႊတ္စပယ္ေျပာဆိုၾက၊ ဖိႏွိပ္ၾက
က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီမသန္႔စင္ျခင္းေတြကို ကဗ်ာျပဳၾကတာျဖစ္တယ္၊ ဒီမသန္႔စင္ျခင္းေတြကိုပဲ ဆြဲကူထူမၾကတာျဖစ္တယ္
မသန္႔စင္ရျခင္းရဲ႕ ရင္းျမစ္ေတြကို စီစစ္႐ွာေဖြၾကတာျဖစ္တယ္
ဒါဟာ မသန္႔စင္တဲ႔ ကဗ်ာပါအေၾကာင္းတရားေတြပဲျဖစ္တယ္။
မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ကင္းဘတ္စေတြျဖစ္တယ္
မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ေဆးစက္ေတြျဖစ္တယ္
မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ကဗ်ာနဲ႔ထံုကူးခံရေတာ႔
လွပတဲ႔ပန္းခ်ီကားေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။
ဒီလိုပါပဲ
တစ္ခါတစ္ခါေတာ႔လည္း ကိုယ္႔ရင္၀ကိုယ္ ဓားနဲ႔ေထာက္ၾကည့္ရတာ ရင္ခုန္စရာေကာင္းလွပါတယ္
မသန္႔စင္တဲ႔ကဗ်ာေတြကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးေရးရင္း ကၽြတ္ဆတ္ဆတ္ရင္ဘတ္တစ္ေနရာကို စာနာမႈပလပ္ေခါင္း ထိုးခ်လိုက္ၿပီ
ကဗ်ာေတြ ဒီအတိုင္းစီး၀င္ေစေတာ႔။
(အ႐ိုင္းေတး...မွ)
- ၂၀၀၈၊ ႏို၀င္ဘာတုန္းက တစ္ႀကိမ္တင္ဖူးပါတယ္။
11 June 2010
အ႐ိုင္းေတး ထြက္ပါၿပီ
5 June 2010
အေမရိကားက မခင္ႏွင္းဆီ
ငါ႔မခင္ႏွင္းဆီဟာ အဖူးအပြင့္ေတြတေ၀ေ၀နဲ႔
ေႏြဦးမွာ လွေနရွာေတာ႔မယ္
ငါ႔ဆီမွာေတာ႔ ေျခာက္သေယာင္းေသာေႏြဦး။
တစ္ေယာက္တည္းရွိေနရတဲ႔အျဖစ္ဟာ
ဘယ္လိုမွ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းပါဘူး
ငါ႔မခင္ႏွင္းဆီဟာ
ကမၻာေက်ာ္ေရေမႊးနံ႔ေတြၾကား
သဲတရွပ္ရွပ္ ငါ႔ျဖတ္သြားျဖတ္လာေျခသံတခ်ိဳ႕ ကို
ၾကားမိပါစ
ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေတြရဲ့ ခြာသံတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ၾကား
ငါေသြးေပးတဲ႔ ကရမက္ရနံ႔ကို
သင္းပ်ံ႕မိပါစ။
ဟဲလို
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ဆြံ႔အ
ငါ႔မေခၚဆိုရဲတဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုအတြက္
မခင္ႏွင္းဆီရဲ့အသံေလး ၀ါယာႀကိဳးထဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ႔မယ္။
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ
မီးပူတိုက္ၿပီးတစ္ႀကိမ္မွ ထုတ္မ၀တ္ရေသးတဲ႔ အက်ၤ ီတစ္ထည္
သံေယာဇဥ္ေခါက္႐ိုးေၾကာင္းရဲ့ လိႈင္းအလ်ားေပၚ
ေၾကကြဲမႈဟာ တိတ္တိတ္ေလးတက္ထိုင္ေနခဲ႔တယ္
အေ၀းႀကီးထြက္သြားတယ္ဆိုတာ
အနီးဆံုးမွာရွိမေနေတာ႔တာပဲ မဟုတ္လား။
ညညလူေျခတိတ္ၿပီဆို
ငါဟာ မခင္ႏွင္းဆီရဲ႕ဓာတ္ပံုေလးကို
စက္ယႏၱရားတစ္ခုလို သတိႀကီးႀကီးထားၿပီးကိုင္တြယ္
မျပယ္တဲ႔ ရနံ႔အေဆြးေတြနဲ႔ အတိတ္ကိုတူးဆြမိေတာ႔တာပဲ
အဲဒါ “သတိရတယ္” ေခၚတာလားကြယ္။
ဇာတိရနံ႔ေတြထဲမွာ
ငါက ကြန္ဆာေဗးတစ္ဆန္ဆန္
အခု ဒီကဗ်ာမင္းဆီပ်ံသန္းလာျခင္းအားျဖင့္
ယေန႔ကမၻာႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါရဲ့။
မခင္ႏွင္းဆီေရ
မင္းေျချပန္မခ်လိုတဲ႔ ေျမႀကီးကိုမွ
ငါက ဆတိုးၿပီးခ်စ္ေနရ
ဗီလိန္မပါဘဲ ေ၀းရတယ္ဆိုလည္း
ဇာတ္မေပါင္းရတာခ်င္းေတာ႔ ငါတို႔တူခဲ႔တယ္။
မခင္ႏွင္းဆီေရ
ျမစ္ဆိုတာ ပင္လယ္ဆီဆိုက္ေရာက္ရမယ္
လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို
သူရဲ့ပင္လယ္နဲ႔တူတဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ဆီ
စီး၀င္ဆိုက္ေရာက္ခြင့္ရွိတယ္မဟုတ္လား
အဲဒီလူတစ္ေယာက္ဟာ ငါကြဲ႔
သတိရျခင္းကမ္းပါးႏွစ္ဖက္နဲ႔
ငါ႔ျမစ္ေၾကာင္းကို ငါကိုယ္တိုင္စီးနင္းလာခဲ႔တာေပါ႔
နက္႐ိႈင္းတဲ႔အိေျႏၵနဲ႔ ပင္လယ္ဟာလိႈင္းထန္လို႔မရဘူးေလ။
ဒီလိုပါပဲ မခင္ႏွင္းဆီေရ
ငါက လိႈင္းေတြသိမ္းရင္း လာတဲ႔ျမစ္
အဲဒီျမစ္ေၾကာင္းဟာ
သူခ်စ္တဲ႔ပင္လယ္ႀကီးထဲ
တဖ်တ္စာအေငးတစ္ကြက္ရ႐ံုနဲ႔
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျမဳပ္ႏွံပစ္ဖို႔ လံုေလာက္ၿပီတဲ႔။
မခင္ႏွင္းဆီေရ
အေမရိကားရဲ့ ေႏြဦးေလေျပထဲ
ပန္းေပါင္းတစ္ေထာင္ပြင့္ေ၀
မင္းကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
မနက္ျဖန္ရဲ့ေနေရာင္ျခည္ထဲ
အိပ္မက္တစ္ေထာင္ပြင့္ေ၀
မင္းကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ…ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ…။
ညိမ္းညိဳ
2 June 2010
အေမးအျမန္း၊ စပ္စပ္စုစု၊ က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္၊ ဟိုေျပာဒီေျပာထူထပ္ေတာင္ကုန္းမ်ားႏွင့္ အသားလြတ္တရားခံလိုစစ္ေဆးအရသာခံခ်င္ေသာ အာတာလြတ္ဥမ်ား
ေရထဲျပဳတ္က်ရတဲ႔ျဖစ္စဥ္မွာ
- မိမိကိုယ္တိုင္ အေနအထိုင္မတတ္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္သလို
- တျခားလူက တြန္းခ်လို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တျခားလူတြန္းခ်လို႔ေရနစ္ေသရရင္ေတာ႔ မတန္ဘူး
ရေအာင္ရုန္း ရေအာင္လႈပ္ၿပီး ကူးခပ္ရမွာပဲ။
“လူဆိုတာ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ေနရတဲ႔သတၱ၀ါ”
အာတာလြတ္ဥေတြထဲေရာက္သြားတဲ႔အခါ
ဒီစကားပံုကို ခင္ဗ်ားရယ္မိမွာပဲ။
သူမ်ားေတြအေႏြးထည္ကိုယ္စီနဲ႔ မင္းေကာ
သူမ်ားေတြအက်ၤ ီပါးေလးေတြနဲ႔ မင္းက်မွ အေႏြးထည္ႀကီးတဖားဖား
ေသာက္ေလကြာ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္၊ ဘာလဲကံငါးပါးထိန္းေနတာလား(သေရာ္ေတာ္ေတာ္)
စားစမ္းပါဟ ဒီေရာက္တုန္း၊ ေသရင္ကိုယ္႔ေနာက္ဘာမွမပါဘူး
အဲဒီမ်က္မွန္ႀကီးက လိုလို႔လား(မ်က္စိနာေနတာကို သူမသိဘူး)
ဘာလဲ အိမ္ကဘိုးေတာ္ကို ရွိန္ေနတာလား(အေဖကိုရည္ညႊန္းမွန္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာမွ သိရ)
၀ိုး..ဒီလူႀကီးက စာလည္းေရးတာပဲလား၊ သူေရးတာ ရင္သိမ္႔တုန္ေလးေတြေရာပါရဲ့လား(ဆရာတို႔ေရ စာအုပ္ေတြသိမ္းမထားမိတာကိုသာ ခြင့္လႊတ္ပါေတာ႔)
အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီး
ငါမွတ္မထားခ်င္လို႔ ေမ႔ပစ္လိုက္တဲ႔စကားေတြအမ်ားႀကီး
မနက္အိပ္ယာထ ငါ႔ေခါင္းေနာက္မွာ ေရဒါတစ္္ခုတပ္ဆင္လို႔
ပံုရိပ္ေတြစုပ္ယူ႐ံုအားမရေသးပဲ
သြားတယ္ လာတယ္ စားတယ္ ေသာက္တယ္
အသံလိႈင္းမ်ားဟာေမးဖ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္ခါလို႔ အထိုင္စက္ႀကီးမ်ား
ထိုမွတဆင့္ ကိုယ္တိုင္ေဖာ္ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားေဘာင္ထဲ
ငါဟာ သူတို႔ရဲ႕ လြဲေခ်ာ္ေနေသာ သနားစရာသတၱ၀ါတေကာင္
ေငါင္စင္းလို႔ ေပေစာင္းလို႔ ရြဲ႕ေစာင္းလို႔
ဒီမိုးဟာ တို႔ၿမိဳ႕ကစ႐ြာတာ ဒီအ႐ုပ္ဟာ တို႔ဆီကေဆးစက္စက်တာ
ဒီသီခ်င္းဟာ တို႔စၿပီးတီးတာ
ဒီဂိမ္းဟာ တို႔႐ိုးသြားလို႔ေအာက္လိုက္တာ
ဒီေဘာင္းဘီဟာ….ဒီအကၤ် ီဟာ…ဒီပေလယာဟာ...ဘာဟာ...ညာဟာ
ကေလးကလားပဲ ကေလးကလားပဲ
ေလတယ္ ေလတယ္၊ ပင့္ကူအိမ္ထဲၿငိေနတဲ႔ယင္တစ္ေကာင္လို ငါေလတယ္
စာမတတ္ဘူး စာမတတ္ဘူး
စာမတတ္ေတာ႔ ဒီစာေတြကို ဘယ္လိုဖတ္ရမလဲ ငါမသိဘူး။
ဘိန္းရွဴေနတာလားဆိုေတာ႔လည္း
ဘိန္းရွဴေနတာပါပဲေပါ႔
အေရမရအဖတ္မရေတြပါကြာဆိုေတာ႔လည္း
ဟုတ္ပါတယ္ပဲေပါ႔
နားေအးခ်င္တယ္
ဘာမွျပန္မေျပာတာ အဖက္မလုပ္တာလားဆိုလာျပန္ေတာ႔
ငါ ငုတ္တုတ္ေသတာပဲ။
ဆက္ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ႏွစ္ေယာက္က
ဖိနပ္ႀကိဳးထိုးဖို႔က်န္ခဲ႔တဲ႔ တေယာက္အေၾကာင္းကုိေျပာဆိုလို႔
အာတာလြတ္ယဥ္ေက်းမႈဟာ ကမၻာေပၚ ဓားသြားလိုၿမိလို႔။
ညိမ္းညိဳ
29 May 2010
ေဆြး
ေငးခဲ႔မိတယ္
ၾကယ္ေတြအေငြ႔ပ်ံသြားတဲ႔အထိ
တစ္စိမ္႔စိမ္႔ကၽြံ၀င္ေနတဲ႔
တြင္းနက္ႀကီးအ၀မွာ ရပ္ရင္း၊
သြားတက္ကေလးေရ
တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔ ငိုပါရေစ၊
ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ ေဆာင္းညအို
ငါ႔ကို မီးဖိုပါေစေတာ႔။
ညိမ္းညိဳ
၁၃၊ ၁၀၊ ၂၀၀၉
27 May 2010
ကၽြန္သေဘၤာ
စာတစ္လံုးက စာတစ္လံုးထဲကၽြံက်သြား
၀ါက်တစ္ေၾကာင္းက ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းထဲ နစ္၀င္သြား
စာအုပ္တစ္အုပ္ကို စာအုပ္တစ္အုပ္လို ၿပီးဆံုးခ်င္ခဲ႔
သံသရာေၾကာင္း ႐ွည္းလ်ားခဲ႔ပံုမ်ား
စာအုပ္ဟာ ခုထိ အသက္၀င္/ငင္ ေနပံု
ငါတို႔ ေၾကာင္တက္တက္ေငးေနၾကပံု
ကၽြန္သေဘၤာႀကီး ခုတ္ေမာင္းရင္း
ဒီစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ငါတို႔ အစဥ္အဆက္ ႐ိုင္းခဲ႔ၾကတယ္။
ညိမ္းညိဳ
ကစားပြဲပံုျပင္
ပုဆိန္ ဓားခ်က္
တေယာက္တလက္ ၀ိုင္းဖြဲ႔ဆူညံ
ဟန္ေတြေရာမာန္ေတြေရာ
ေတာအုပ္ထဲ ပြက္ေလာ႐ိုက္ေနခဲ႔။
အသီးမစား အရြက္မခူး
ထင္းမဆိုက္ အသားမတိုက္
အင္အားျပ ယိမ္းလိုက္ရင္း
ေတာျပဳန္း႐ံုသက္သက္ လာလာႏွက္ေတာ႔
အလွဲခံရတဲ႔သစ္ပင္ေတြက ရင္နာသတဲ႔။
ညိမ္းညိဳ
25 May 2010
ေတာအုပ္
“အမ်ားေျပးရင္လိုက္ေျပး
အမ်ားရပ္ရင္လိုက္ရပ္
အုတ္အေရာေရာ ေက်ာက္အေရာေရာ
အူသံေတြဆူညံေနၿမဲ
မူဟန္ေတြက ထူးမျခားနားျပာကလက္စိန္
အဲဒီေခြးအ,ေတြနဲ႔ အေဆြခင္ပြန္းမဖြဲ႔လိုဘူး
ငါက ႏွစ္႐ွည္လမ်ား ဖန္တီးတည္ေဆာက္ယူခဲ႔ရတာ” တဲ႔
ေတာအုပ္က ေျပာတယ္။
“ေဟးးးး ျခေသၤ႔ေတြလား
လာေဟ႔ မင္းတို႔ကို ေစာင့္ေနတာ
တစ္ဦး တစ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ကအစ
ေနာက္လိုက္ေပါင္းမ်ားစြာပါသည္အထိ
ကိုယ္႔ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ခိုင္မာျပင္းျပ
အမ်ားသေဘာနဲ႔လည္း လိုက္ေလ်ာညီေထြ
ေသြဖီယိမ္းယိုင္ျခင္းလည္းကင္း
တင္းျပတ္ညႊတ္ႏူး ေပါင္းစည္းလွပ
ငါ႔ရဲ႕ အနားသတ္စည္းကိုျဖင့္
မင္းတို႔ရဲ႕အားနဲ႔သာ
တသသေမႊးျမေစေရာ႔ကြယ္” တဲ႔
ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိေသာေတာအုပ္က ေျပာတယ္
မွန္တယ္
ေျခေထာက္ေတြမက်န္ေတာ႔ေလာက္ေအာင္ကို
ေျခစစ္ပြဲေတြ လိမ္ပိန္ေနေအာင္ကန္လာခဲ႔ရတဲ႔ေတာအုပ္က ေျပာျခင္းျဖစ္တယ္။
ညိမ္းညိဳ
၂၀၊ ၅၊ ၂၀၀၈
20 May 2010
မီးပံုးပ်ံ
အျမင့္ဆံုးပ်ံတက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး
အေ၀းဆံုးကို လြင့္သြားရတာ၊
ဒီလိုပါပဲ
တိမ္ေတြက အရႊန္းေဖာက္ေတာ႔
ရင္ထဲကမီးေတာက္ကို ၀ွက္ထားရတာေပါ႔။
ညိမ္းညိဳ
18 May 2010
သက္႐ွိသက္မဲ႔
(က)
ငါ သြားေနတယ္
ငွက္ေတြရဲ႕အေတာင္ပံနဲ႔ မေရာက္ႏိုင္တဲ႔အရပ္
ပင္လယ္ငါးေတြ မေနထိုင္ႏိုင္တဲ႔အရပ္ကို
ငါစီးမဲ႔ရထားနဲ႔ လြဲမွာစိုးလို႔
ငါေနာက္က်မွာစိုးလို႔
ငါ ကတိဖ်က္ရာ ေရာက္မွာစိုးလို႔
မၾကာမၾကာ ငါေျပးရတယ္
အစြမ္းကုန္သိမ္ေမြ႔တဲ႔လူေတြ
သူတို႔မွာ႐ွိတဲ႔ အေကာင္းဆံုးအေပၚအကၤ်ီေတြကို
ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီးစ ႐ွပ္အကၤ်ီေတြရဲ႕အေပၚကေန ထပ္၀တ္ခ်င္ၾကလို႔
ငါ႔ကို ဆြဲေခၚတယ္ ဒရြတ္ဆြဲေခၚတယ္
စာတစ္ေစာင္မွ လက္ခံမရကတည္းက
ငါ ဘာသတင္းကိုမွ မရေတာ႔ဘူး
ငါ႔ခႏၶာဟာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္လဲက်လို႔
ငါ႔မိတ္ေဆြ တျခားလိပ္ျပာေတြနဲ႔အတူ
ပင္အပ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုးစိုက္ခံထားရတယ္
ငါ အသက္႐ွိေသးရဲ႕လား။
(ခ)
အိပ္ယာေပၚက ပစၥတို
ေတြးေတာဆင္ျခင္ေနတဲ႔ေၾကာင္
ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို ပါးလ်ားတဲ႔အရိပ္
ငါ႔ဘ၀ကို ငါေမ႔တယ္
ဘုရားသခင္ဟာ သူ႔လူေတြကို ေမ႔သလိုေပါ႔
သမၼာက်မ္းကို
ငါစားခ်င္လိုက္တာ
ဘယ္သူမ်ားေကၽြးပ
နံရံမွာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ကို
ငါ ပင္အပ္နဲ႔စိုက္တြယ္ထားတယ္
ငါ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုလဲ အဲသလို
ပင္အပ္နဲ႔ စိုက္တြယ္ထားခ်င္တာမ်ိဳး
ၿပီးေတာ႔..မီးေတာက္လိုေတာက္ေလာင္ေနတဲ႔
အရက္ေသာက္လိုစိတ္နဲ႔
အရက္ကို ေရလိုေသာက္ခဲ႔တယ္
လူငယ္မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွတ္ရစရာေတြမ်ားတဲ႔
ေအးစက္စက္ ပ်က္စီးေနတဲ႔မ်က္လံုးေတြ ငါလိုခ်င္တယ္
ငါေရာက္ခ်င္ေနတဲ႔ေနရာေတြအေၾကာင္းကို
ငါေတြးေတာေနခ်င္လို႔
တစ္၀က္မူးေနတဲ႔အၿပံဳးနဲ႔
ငါ..ေနာက္ျပန္ၾကည့္တဲ႔အခါ
ေတာင္ကအုပ္မိုးေနတဲ႔ ပင္လယ္ကိုေတြ႔ရတယ္
(အဲဒါ ငါ႔အေမရဲ႕ ဂူသခၤ်ဳိင္းေနရာပဲ)
(ငါ႔အေမနဲ႔အတူ ပင္လယ္ခ႐ုခြံေတြေကာက္ခဲ႔တယ္)
ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး
ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး
(ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ မလြဲမေသြ သြားၾကရမွာမို႔
တျခားလူေတြကို ခြင့္ျပဳလိုက္ၾကပါစို႔)
ငါ အသက္မ႐ွိေတာ႔ဘူး။
ညိမ္းညိဳ
- ဆရာသစၥာနီဘာသာျပန္ေသာ ဂ်ပန္ေခတ္ေပၚကဗ်ာအပုဒ္ ၂၀မွ စာသားမ်ား၊ ၀ါက်မ်ားျဖင့္ ဖန္တီးပါသည္။
15 May 2010
ေတးေရးဆရာ
ၾကည္ႏူးဖြယ္ေတးတစ္ပုဒ္ကို
သင္က မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ဆိုတဲ႔အခါ
အလြမ္းလို႔ေခၚၾကလိမ္႔မယ္။
လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေတးတစ္ပုဒ္ကို
သင္က ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔ဆိုတဲ႔အခါ
အခ်စ္လို႔ေခၚၾကလိမ္႔မယ္။
ၾကည္ႏူးလြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေတးတစ္ပုဒ္ကို
သင္က ေမ႔ေလ်ာ႔မႈနဲ႔ဖံုးကြယ္တဲ႔အခါ
အမုန္းလို႔ေခၚၾကလိမ္႔မယ္။
အမုန္းေတးကို မဆိုေစလိုပါ
သင့္ကိုလည္း တားျမစ္ျခင္းငွာ မစြမ္းတဲ႔အခါ
ေတးေရးဆရာ(ငါ႔)လက္ကိုသာ ျဖတ္ရပါေတာ႔မယ္။
ညိမ္းညိဳ
7 May 2010
အခ်စ္ဟာ အုတ္တစ္ခ်ပ္သဲတစ္ပြင့္မကဘူး၊ ရဲတိုက္ႀကီးတစ္ခုလံုးလည္းျဖစ္တယ္
ဗီ႐ိုထဲမွာ ဂႏၳ၀င္ေတြရွိတယ္၊ ဂႏၳ၀င္ေတြထဲမွာ အခ်စ္ေတြရွိတယ္။
ႏိႈက္ယူစားသံုးလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုခ်လိုက္တယ္။
လကၡဏာ၊ ရာမတို႔ရဲ ့ၾကင္နာမႈကိုျမင္ၿပီး ညီေနာင္ခ်င္းအၿမဲတေစသတ္ပုတ္ေနရတဲ႔ ဟာႏုမာဆိုတဲ႔ေမ်ာက္ က်သြားတဲ႔မ်က္ရည္ေတြမ်ိဳးေပါ႔။
ကဗ်ာကို ေရပန္းလိုလွည့္ဖြင့္လိုက္တယ္၊ အသံေတြဆူညံသြားၿပီလား။
ေရသံေတြနဲ႔ေရာလို႔ ဟုတ္ကဲ႔..ေရသံေတြနဲ႔ေရာလို႔၊ ငိုမယ္ဆို ငိုလို႔ရပါၿပီ။
ေဒါက္တာအင္ဒ႐ူးေရ
ရဲတိုက္ႀကီးကို ခင္ဗ်ား ဘာနဲ႔ေဆာက္သြားတယ္ေျပာေျပာ
ခရစၥတီရဲ့အခ်စ္ေတြေသခ်ာေပါက္ပါလိမ္႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းမွ သံယသမရွိဘူး။
ညိမ္းညိဳ
6 May 2010
အလကၤာေတြ၊ သေကၤတနိမိတ္ပံုေတြသံုးၿပီးေရးရမွာ ၿငီးေငြ႔ေန၊
ည၊ ပင္လယ္၊ လေရာင္၊ ငွက္၊ ရင္ဘတ္
ညီမေလး၊ ဂီတ၊ အလြမ္း
စံပယ္၊ လမ္း၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ဓာတ္ႀကိဳး...အစရွိသျဖင့္
အဲဒီစကားလံုးေတြရဲ့ စည္း၀ိုင္းအျပင္ဘက္ မတ္တပ္ထြက္ရပ္ခ်င္။
အိပ္ယာ၀င္ဂါထာ(ကိုယ္တိုင္႐ြတ္ဆိုရန္)
တိုက္ေဆြးတိုက္အိုႀကီးမ်ားရဲ့ စႀကၤန္ေပၚ မအိုမေဆြးေသာေနေရာင္မ်ားၿပိဳက်လာ
ႂကြက္ကေလးတစ္ေကာင္ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္အေၾကာဆိုင္းေသသြား အစာေရစာမရွိ ႂကြက္သတ္ေဆးေလးမွစားစရာမရွိ
ထိုနည္းတူႀကိမ္းစပ္ေသာ၊ မ်က္စိကိုတခါတည္းမွိတ္ပစ္႐ံုႏွင့္ အလင္းကိုျဖတ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေသာ
အႏၱရာယ္ = မထင္မွတ္ေသာေနရာတြင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္အိပ္ၿပီးေစာင့္ေနတတ္ေသာ
(ျမစ္ဟာ အေကြ႔တစ္ခုရဲ့ဟိုဘက္သည္ဘက္မွာ ေရစီးေၾကာင္းေျပာင္း အရွိန္ေျပာင္း)
ဆပ္ျပာတုံးေအာက္ကပ္ေနတဲ႔ ဘရိတ္ဓားကလက္ကိုမႊန္းသြားသလိုမ်ိဳး..ဆိုေတာ႔
တခါတခါဘာမွန္းညာမွန္းမသိတစ္အိမ္လံုး ကုတ္နဲ႔မ,ေ႐ြ႕တာခံလိုက္ရ
ကလိမ္ေစ႔ကို မိုက္က႐ိုစကုပ္နဲ႔ၾကည့္လို႔မျမင္ႏိုင္၊ မုသားဟာ အစကဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းမွန္းမသိခဲ႔ဘူး(လို႔ မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔)
အေထြအထူးေအာ္ဟစ္ရန္မရွိ လက္ညွိဳးနဲ႔လက္မၾကား ပုရြက္ဆိတ္ေလးေရာက္လာတဲ႔အခါ
အသက္ဇီ၀ကိုျမတ္ႏိုးပါ
ဘုရားတည္ေက်ာင္းေဆာက္ အသက္ကေလးေထာက္ေထာက္မေထာက္ေထာက္
ေမြးထားေသာေခြးကေလးေၾကာင္ကေလးမ်ား အစာ၀ပါေစ
ႏူးညံ့ေသာေခါင္းတလားေပၚ ထြက္သက္၀င္သက္ႏွင့္တကြ စိတ္ကေလးကို အသာအယာဖိတ္ပါ
(အထူးကား) အိပ္မက္မ်ား မၾကမ္း႐ိုင္းပါေစႏွင့္ ဟူလို။
ညိမ္းညိဳ
5 May 2010
Meeting
လူစံုၿပီ အသံစံုၿပီ ေသာက္စရာခြက္လည္း ကိုယ္စီရၾကၿပီ
ဒါေၾကာင့္ မီတင္စၿပီ
“ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ က်ေနာ္မပါရင္ ပြဲမစည္ဘူး”- ဆိုၿပီး
အသံဟာ လႈပ္ရွားမႈထက္ေနာက္က်ၿပီးက်န္ခဲ႔၊
သဘာပတိထိုင္ခံုေပၚ
ဘာသာစကားဟာ မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္လို႔(၀ါ) ထိုင္မလို႔၊
ခြက္မ်ားကိုယ္စီေျမာက္လိုက္ၾကၿပီ
ဒီတစ္ခါတိုက္တဲ႔ရွန္ပိန္က သိပ္ေကာင္းတာပဲ..သိပ္ေကာင္းတာပဲ
မီတင္တခါလုပ္တိုင္း ရွန္ပိန္အသစ္ေတြအၿမဲေသာက္ရတယ္ေနာ္…ေနာ္..
မီတင္ဆိုတာလည္း နည္းနည္းေလးေတာ႔ပြက္မွ... ေဟာ ခုဆို မီတင္ပီသသြားၿပီ
ေအာ္ တခုက်န္ခဲ႔လို႔ သိပ္ေကာင္းတဲ႔ရွန္ပိန္ဟာ တရားလြန္ေတာ႔ မူးေလ႔မရွိဘူး
ခ်ီးယားစ္!!
ညိမ္းညိဳ
3 May 2010
ငါ႔အခ်စ္ေလးနဲ႔ငါ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ခုတ္ထားတဲ႔သစ္ပင္ေတြ အ႐ြက္ထထြက္ေတာ႔ အလန္႔တၾကား
ခုတ္ထားတဲ႔စိတ္ေတြက် ဘာလို႔ေသေနတာလဲ
အေငါက္တလူလူထြက္ဖို႔ သစ္ပင္ေတြ အေငြ႔တလူလူပ်ံလို႔ စိတ္ေတြ
ျမင္းေဇာင္းထဲမွာ ျမက္ထံုးေတြနဲ႔၊ ၀က္စာခြက္ထဲမွာ ဖြဲႏုေတြနဲ႔ (ေ၀ေလေလ)
ငါတို႔ဟာ အသားတိုးဖို႔၊ ငါတို႔ဟာ ျမန္ျမန္ေျပးဖို႔
ေ၀ါ႔ …သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ဟာ အသားတိုးဖို႔ ျမန္ျမန္ေျပးဖို႔
ဒါပဲလား ဒါပဲလား ေဟးး ဒါအကုန္ပဲလား
(႐ႈပ္ပါတယ္အာလာဒင္ရာ၊ မင္းကိုမပြတ္သပ္မိေသးသေရြ႕ေတာ႔ ဘီလူးဆိုတဲ႔အေကာင္လည္း အိပ္ေနတာပဲမဟုတ္လား)
သံၿပိဳင္- [သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ဟာ သင့္ဟာေတြပါပဲ
သင့္ဟာေတြဟာ သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ေတြပါပဲ]
အျမစ္ဘယ္မွာလဲ အရင္းစစ္သီ၀ရီမ်ား ရီေ၀လက္ပစ္ကူး
ထူးထူးျခားျခား တူးတူးခါးခါး မွန္ေထာင္ၾကည့္တာ မွန္ေအာင္သိမလားလို႔
ခ်ဳပ္ထားေသာသိုင္းႀကိဳးမ်ား ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္၊ မလိုအပ္ဘဲ မလႈပ္ရွားမိပါေစနဲ႔
ဘာသာစကားကို ဟိုထိုးသည္ဆြ ဒီညငါ႔အန္ဖတ္ထဲ အခ်စ္ကေလးပါပါစ။
ညိမ္းညိဳ
24 April 2010
22 April 2010
ရာသီဦးမွာ ခူးဆြတ္လိုက္တဲ႔ဖလား
ဘ၀က
အခ်ဳိရည္ကုန္သြားတဲ႔ႀကံဖတ္ေလးလိုပါပဲလားကြာ
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြစားသံုးဖို႔ကိုပဲ
ကိုယ္႔အသက္ေလးကိုယ္ ထိုးထိုးထည့္ေနရ
ႀကိတ္ျဖတ္၀ါးၿမိဳ စက္ႀကီးထဲ
မျမင္ရတဲ႔ေႏွာင္ႀကိဳးေတြေတာင္
စုတ္ဖြာကြဲအက္လို႔ေနေပါ႕
ဆရာႀကီး၊ သမၻာႀကီးေတြကလဲ
အထာႀကီးေတြတစ္ခြဲသားနဲ႔
ေၾကကြဲလို႔ မဆံုးႏိုင္ပါဘူးတဲ႔ေလ
ဂါဂါေရ..သူငယ္ခ်င္းေရ
ေရကမ်ားသေလာက္
ငါတို႔ ငါးမရခဲ႔ၾကပါဘူးကြာ
သူငယ္ခ်င္းေရ..ဂါဂါေရ
ဒဏ္ရာမကင္းေသးသမွ်ေတာ႔
သံသရာအသင္းမွာ
ဖန္တရာေတေအာင္ ႐ုန္းၾကကန္ၾကဦးစို႔
ျဖစ္ရဲ႕မဟုတ္လား
ရာသီတစ္ေလွ်ာက္ပြဲၾကပ္ေတြထဲ
ငါတို႔ ရဲရဲတိုး၀င္ၾကစို႔
ျမင္ရဲ႕မဟုတ္လား
ငါတို႔ေျခေထာက္ေတြကို ႐ိုက္ခ်ိဳးပစ္မဲ႔
ခပ္ဆိုးဆိုးေနာက္တန္းေကာင္ေတြ
ေတြ႕ရဲ႕မဟုတ္လား
ငါတို႔ဘ၀နဲ႔သြင္းထားတဲ႔ဂိုးေတြကို
စုတ္၀င္လာဘ္၀င္ဂါထာတစ္ပုဒ္လို မန္းမႈတ္ပစ္မဲ႔
လူႀကီးလူေကာင္း ေလာင္းကစားသမားေတြ
ၾကားရဲ႕မဟုတ္လား
ငါတို႔ထြက္သက္၀င္သက္ေတြကို
သြက္သြက္လည္ေအာင္ ဆြဲခါလႈပ္ရမ္းပစ္လိုက္မဲ႔
မာယာတညံညံ ၀ီစီသံေတြ
အလို...
ကိုယ္႔အ႐ိုးနဲ႔ ကိုယ္စိုက္ထူ
ကိုယ္႔အဖီကိုယ္ ျပန္မတ္ကူဖို႔
ဒိုင္တစ္ေယာက္ရဲ႕
ဆံုးျဖတ္ခြင့္ ေမွာ္ပန္းတစ္ပြင္႔
ကိုယ္႔ရင္မွာ ကိုယ္ျပန္ပ်ဳိးၾကရင္း
ငါတို႔ရဲ႕ခရီးၾကမ္းကို ၀က္သိုးခ်ဳပ္ခ်ဳပ္လိုက္ပါေပါ႔လား
ဒီေန႔၊ မနက္ျဖန္နဲ႔တကြျဖစ္ေသာ
ႏွစ္လရာသီေပါင္းမ်ားစြာ...။
ညိမ္းညိဳ
- တင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကဗ်ာအေဟာင္းတစ္ပုဒ္ပါ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္တင္ပါတယ္။
19 April 2010
လမ္းနဲ႔ လေရာင္
ေတြးမိပါသလား
႐ႊဲ႐ႊဲစိုသြားေအာင္
လေရာင္နဲ႔ အဆမ္းခံထိခ်င္ခဲ႔တဲ႔ လမ္းကေလး
တစ္ခ်ိန္မွာ လေရာင္ေၾကာင့္ ေလာင္ကၽြမ္းရလိမ္႔မယ္လို႔၊
တျဖည္းျဖည္း နီးလာတာလား
တျဖည္းျဖည္း ေ၀းသြားတာလား
(ဒါေတြ ကိစၥမရွိ)
သူ႔ကိုယ္ေငြ႔ေလးက်လာ႐ံုနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ဗ်ာပါဒေတြ ၿငိမ္းၿပီ၊
သိမ္းပိုက္ပိုင္ဆိုင္လို၍ မဟုတ္
ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္လို၍ မဟုတ္
ေမွ်ာ္ေငး႐ံုသက္သက္
ျမတ္ႏိုး႐ံုသက္သက္
သူ႔ထြက္သက္၀င္သက္ေလးကအစ
ထိရွေပ်ာ္၀င္တတ္သူမို႔
အခါခါ ေက်ာခင္းေပးမိေပါ႔
ညရဲ့ လေရာင္မ်ားေအာက္။
ညိမ္းညိဳ
16 April 2010
အခ်စ္ေၾကာင့္ပါပဲ
ရွဥ့္ငေပါႀကီးလို ဆြံ႔အေလးလံေနတဲ႔ ပက္က်ိလူသားတစ္ေယာက္က ဒီလို ၿငိမ္းခ်မ္းစကား ဆိုလိုက္ပါတယ္။
နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း ထိခိုက္ခံစားရတာကေန
နာနာက်င္က်င္ သိမ္ငယ္ရတာအဆံုး
အရာရာ ေက်နပ္တယ္
အခ်စ္ေၾကာင့္ပါပဲ*။
ညိမ္းညိဳ
12 April 2010
အစ္ကိုႀကီးေမာင္ဖိုးဦး က်န္းမာပါေစ
အစ္ကိုေရ
တိမ္ေတြကိုျဖတ္စလုပ္
ခ်စ္သူအ႐ုပ္ေလးကို အလွဆင္ဖို႔
ျဗဳန္းအိတ္*ေတြ မနားတမ္းထမ္းေနတုန္းလား၊
ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔
ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတြရွည္ ဆံပင္ေတြရွည္
ေျခသည္းလက္သည္းေတြရွည္ေပါ႔
စိတ္မရွည္တတ္ေတာ႔တာေတာ႔ ဆိုးတယ္ဗ်ာ၊
ဒီမွာ လိမၼာေနၾကာင္းပါ အစ္ကို
လမ္းသလားတာေတြေလွ်ာ႔၊ လည္တာပတ္တာေတြေလွ်ာ႔
(ေကာင္မေလးစကားတစ္ခြန္းနဲ႔)
ေဆးလိပ္လည္း ျပတ္ေနၿပီ အစ္ကို
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ မရွိတဲ႔အရပ္မို႔
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတာ႔ ငတ္တယ္ဗ်ာ၊
အစ္ကိုေရ
ခုခ်ိန္ဆို ခါးေထာက္ေနတဲ႔ေတာင္တန္းႀကီးေတြေပၚ
ေတာင္ေနၾကာေတြ ေငါက္ေတာက္ပြင့္ေနေရာေပါ႔
အစ္ကိုက ေရာက္ရာအရပ္မွာ သီးပြင့္ပါဆိုလို႔
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီမွာ သုညသီးေတြ သီးေနတယ္
အစ္ကို မရီပါနဲ႔လားဗ်ာ၊
ညဘက္ ဂစ္တာတီးၾကေတာ႔
ရင္ခုန္သံေတြ အရင္လိုေႏြးေသးရဲ့လား အစ္ကို
ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ ဒီႏွစ္ထဲမွာ အခ်စ္ေရးကံမေကာင္းဘူး
တည့္ေနတဲ႔လမ္းေတြ ေစာင္းကုန္ေတာ႔
ေကာင္မေလးလည္း ဦးတည္ရာေျပာင္းသြားတယ္ထင္ပါရဲ့ဗ်ာ၊
“ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္း ေနထိုင္ျခင္းကား
ေကြကြင္းေနာက္ဆံုး ရွိေခ်၏” တဲ႔
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို
ခါးပံုစထဲထည့္ထားတဲ႔ လူငယ္တစ္ေယာက္
သံေ၀ဂ၀ါးခေမာက္ကို တုတ္နဲ႔ထိုးခဲ႔တာ အျပစ္လား အစ္ကို
နဖူးစာမင္ရည္က်ဲတာမဟုတ္
နဖူးစာမင္ရည္အသြန္ခံလိုက္ရတဲ႔အခါ
ဒီေလာက္ေတာ႔ ေၾကကြဲခြင့္ရွိတယ္မို႔လားဗ်ာ၊
ကိုယ္ပိုင္တာ ကိုယ္လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုေပမဲ႔
ကိုယ္႔အိမ္ကိုယ္ မီး႐ိႈ႕မရသလိုပါပဲ
ဘယ္သူမွမထိခိုက္ရေအာင္ အသဲကြဲေၾကးဆို
ကၽြန္ေတာ္႔႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးလံုးက out of bound ေတြပါပဲဗ်ာ၊
ဒီေတာ႔လည္း
တစ္ကိုယ္စာအလင္းေလးနဲ႔ မီးအိမ္လိုၿငိမ္ၿငိမ္ကုပ္ကုပ္
အလုပ္႐ႈပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ႔တယ္ အစ္ကို
ကၽြန္ေတာ္႔မွာ မီးဇာေတြသီးေနတာ
ဘယ္သူျမင္မွာလဲဗ်ာ
ေန႔ေန႔ညည
ကဗ်ာေလးေတြဖတ္ သီခ်င္းေလးေတြနားေထာင္နဲ႔
ေပါက္ကြဲမယ္႔မီးေတာင္တစ္လံုးကို ၿမံဳေအာင္ျပဳစားရတာ
တိုက္ေနတဲ႔ေလကို လက္နဲ႔တားရသလိုပါပဲဗ်ာ၊
အစ္ကိုေရ
ေျမစိုင္ေတြက ၀ွက္ထားတဲ႔ပတၱျမားတစ္ပြင့္**အတြက္
တစ္ဘ၀လံုး ႐ြက္လႊင့္ေနတုန္းလား
ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ shopping mall ေတြထဲ
ေခ်ာကလက္တစ္ေတာင့္အတြက္
စိတ္ေတြေယာက္ယက္ခတ္ေနတာေပါ႔ အစ္ကို၊
ဟို၀ါဒနည္းနည္း ဒီ၀ါဒနည္းနည္း
ဘူေဖးလို ကၽြန္ေတာ္ယူစားခဲ႔တယ္
ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ ေဆာင္းညအို
ကၽြန္ေတာ္ရင္ဖိုေနတုန္းပါ အစ္ကို
ဒုတိယဘုရားသခင္ကိုရွာဖို႔
ကဗ်ာေတြက်င္ယူေနတုန္းေပါ႔
အစ္ဇင္ေတြက မိုးတိုးမတ္တပ္
ထထ သတ္ေနၾကေတာ႔
အသက္ရွဴေတာ႔ နည္းနည္းက်ပ္တယ္ အစ္ကို၊
အစ္ကိုေရ
ကနယ္ေရ အင္းေရေတြနဲ႔
ခိုက္ခိုက္တုန္ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ
လီေရွာမီးေတာက္***ေတြက အရင္လို ဖမ္းစားထားတုန္းလား
ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စံုတဲ႔အခါ
နည္းနည္းပါးပါး ကစ္တတ္ေနၿပီ အစ္ကို၊
ပံုႏွိပ္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚေရာက္ဖို႔
သူငယ္ခ်င္းေတြက အတင္းထိုးတင္ၾကတယ္
ဘာပဲေျပာေျပာ
အရက္၀ိုင္းမွာ စကားေျပာရတာ
လူေရာစိတ္တင္မကဘူး
နား႐ြက္ေတြပါ ေႏြးတယ္ အစ္ကို၊
အစ္ကိုေရ
ေငြေၾကးနည္းနည္း ရင္ခုန္သံမ်ားမ်ားနဲ႔
လူငယ္ေတြ အရင္လို ေသြးရဲတုန္းလား
ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး က်ိန္စာသင့္ထားတဲ႔ ၿမိဳ႕ေလးမွာ
လမ္းေဘးအုတ္ခံုေပၚ လဲက်ေသဆံုးေနတဲ႔ လူငယ္အိပ္မက္ေတြက
ညည ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျခာက္လွန္႔တယ္ အစ္ကို၊
အစ္ကိုေရ
ညေနရီတေရာဆို မ်ိဳးေစ႔ေတြႀကဲခ်ေပးေလ႔ရွိတဲ႔
သဟာယစာၾကည့္တိုက္ဘက္ ေျခဦးလွည့္တုန္းလား
ဖတ္ျဖစ္တဲ႔စာအုပ္ေတြ လက္တို႔ပါဦးအစ္ကို
ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ အီးဘုတ္ေတြဖတ္
အီးပို႔စ္စကဒ္ေတြေငး အီးေမးလ္ေတြစစ္နဲ႔
အီးကမၻာထဲ ခ်ာခ်ာလည္ေနေပါ႔ အစ္ကို
ရပ္ေ၀းမွပို႔သေသာ အီးေမတၱာမ်ားနဲ႔
အီးကမၻာတစ္၀ွမ္း စိမ္းလမ္းသေယာင္ရွိေပမဲ႔
တစ္ခါတစ္ခါေတာ႔
မျမင္ရတဲ႔ အီးရန္သူေတြလည္း ရွိတာေပါ႔ အစ္ကို၊
အတုအေယာင္ထဲက အစစ္အမွန္
အစစ္အမွန္ထဲက အတုအေယာင္
2 in 1 မွာတင္ မ်က္ေျချပတ္က်န္ခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ
3 in 1 ေခတ္ႀကီးထဲ 3D version နဲ႔ၾကည့္ဖို႔
နည္းနည္းေတာ႔ အားေမြးထားရမယ္ အစ္ကို၊
အစ္ကိုေရ
စာေရးစားပြဲကို လက္နဲ႔ေခါက္သလို
Enter ကို ေခါက္ခ်လိုက္တာပါပဲ
အေၾကာင္းေတြမတူေတာ႔ အက်ိဳးေတြကြဲရတယ္
မယ္နန္းၾကည္ေတာင္ေပၚတက္
လက္ဖက္႐ြက္ေလးေတြ အသာအယာလိပ္
ျမင္ကြင္းေတြစိမ္းစိုေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးဘ၀ေတြ က်န္ခဲ႔ၿပီ အစ္ကို၊
အစ္ကိုေရ
႐ိုးသားမႈနဲ႔ ေသြးသားေတာ္စပ္လို႔
အရင္လို ေျပာင္ေျပာင္ေရာင္ေရာင္ ႏြမ္းပါးေနတုန္းလား
ဒီလိုဆိုရင္ျဖင့္
ကၽြန္ေတာ္႔ကို တစ္ဆိတ္မွ်ပါ အစ္ကို
က်န္းမာပါေစခင္ဗ်ာ။
ညိမ္းညိဳ
11 April 2010
က်ပ္ျပင္ ၂
ေျမသားနီနီလမ္းမ်ား
႐ုန္းႂကြခုန္းထလို႔
မီးခိုးလံုးညိဳညိဳမ်ား
ယာမီးတစ္ဆံုးေႂကြ႔လို႔
ေတာင္စဥ္နဲ႔ေတာတန္းနဲ႔
အေကြ႔တစ္ေထာင္လမ္းကို ေငးလို႔
ေရေႏြးၾကမ္းလို ခါးသက္တယ္
ေတာင္ေနၾကာလို ၀ါထိန္တယ္
လက္ဖက္ပင္လို စိမ္းဖန္႔တယ္
မုန္ညွင္းေငါက္လို ရႊန္းစိုတယ္
ေဂၚရခါးဥလို ေျမေအာင္းတယ္
တအယ္မိႈလို အ႐ိုင္းဆန္တယ္
မွန္ခိုသီးလို ရဲပတယ္
ေကာ္ဖီပင္လို ညႊတ္သီးတယ္
မွ်စ္စို႔လို ဖြံ႔ထြားတယ္။
ပစ္စာခဲေတြ ေစာကူနဲ႔သယ္ၿပီး
အိပ္မက္ကို ကနယ္(ႏြံ)ေရနဲ႔ ဆမ္းတယ္
လူငယ္ဘ၀ကို
အသားေတာ၀ါးေတာမွာ ထုတ္လွမ္းၿပီး
အ႐ိုးထဲ၀င္ကိုက္တဲ႔ ေဆာင္းကို
ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ ေမာင္းတယ္။
ဆိုင္ကယ္ေပၚကသူငယ္ခ်င္းက ေပါလံသား
ငါတို႔က တြင္းထဲမွာ ရယ္ရယ္ေမာေမာ
စာသင္တယ္၊ တြင္းဆင္းတယ္
ေျမႀကီးထဲ၀င္ေအာင္းေနတဲ႔ ကန္စြန္းဥေလးေတြဟာ ငါတို႔
တစ္ေန႔ ထိုးဆြေဖာ္ယူၾကလိမ္႔။
အို...ငါ႔ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေရ
ေတာင္ေပၚမွာေနၿပီး
ေတာင္ေအာက္ကိုမျမင္ရတဲ႔ၿမိဳ႕
ေရႊထီးေဆာင္းၿပီး
ေနေလာင္ေနတဲ႔ၿမိဳ႕
မဂၤလာဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ၿပီး
က်ိန္စာသင့္ေနတဲ႔ၿမိဳ႕
အဲဒီလို
ငါမစြပ္စြဲရက္ပါဘူးကြာ
ရင္နာစရာေတြကို ရတနာေတြပါလို႔
မင္း ဘာလို႔လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားရတာလဲ
ဒါပဲ၊ ငါ...သိခ်င္ရဲ႕ ။
ညိမ္းညိဳ
က်ပ္ျပင္ ၁
6 April 2010
နန္းခမ္းႏြဲ႕အတြက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
ေႂကြေနတဲ႔ပန္းကေလးမ်ား လိုက္ေကာက္ျခင္းမွာ
ေက်နပ္မႈအျပည့္အ၀ရတဲ႔ ခ်စ္သမီးေလးရယ္
ဒီလိုသာ အၿမဲေရာင့္ရဲႏိုင္ခဲ႔ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ
လူဆိုတာ တပ္မက္မႈေနာက္လိုက္မိရင္
လိုက္ရင္းနဲ႔ နစ္သထက္နစ္ကာ ေရမကူးတတ္ခင္
ပင္ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈေတြ မသိမသာ ေပ်ာက္သြားမယ္
(...အပင္ထက္ပြင့္တဲ႔ အျမင့္ပန္းကို ပန္ဆင္ခ်င္လာတတ္တဲ႔တစ္ေန႔က်ရင္
မင္းကမၻာဟာတျဖည္းျဖည္း ႐ႈပ္ေထြးလို႔လာမယ္
ေႂကြေနတဲ႔ပန္းကေလးမ်ား လိုက္ေကာက္ျခင္းမွာ
ေပ်ာ္တတ္တဲ႔ ႐ိုးသားမႈကို ခ်စ္သမီးေလးရယ္
ဘယ္လိုလူေလာကစည္းစိမ္အတြက္မွ မစေတးနဲ႔...) ၂
ႏွစ္ရွည္ၾကာျမင့္စြာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ႔ရတဲ႔ ဒီသီခ်င္းေလးဟာ ေလာေလာဆယ္ ရက္သတၱပတ္မ်ားကို အုပ္မိုးကာကြယ္ဖို႔ က်ေနာ္ကိုင္စြဲထားတဲ႔ ဒိုင္းတစ္လက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
2 April 2010
ေပ်ာ္ေယာင္ေဆာင္သူတို႔
ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ
ရင္ခြဲျပပါရေစတဲ႔
သူတို႔ရင္ထဲက သိမ္ငယ္နာက်င္မႈကို
ဘယ္လိုတို႔ျမည္းရက္ပါ႔မလဲ။
မိုးေခၚလို႔ မိုးမလာဘူး
ေဆာင္းေခၚလို႔ ေဆာင္းမလာဘူး
ေႏြေခၚလို႔ ေႏြမလာဘူး
သစ္႐ြက္ေႂကြေလးကအစ ပုန္ကန္တယ္။
ေျမသားေျပာင္ေျပာင္ တလင္းျပင္ထဲ
အတိတ္ကစမ္းစိုခဲ႔မႈဟာ ပက္လက္။
လက္ယက္တြင္းကေလးပါပဲကြယ္
အေကာင္းျမင္လိုက္႐ံုနဲ႔
ဘယ္႔ႏွယ္လုပ္ အ၀ိစိတြင္းႀကီးျဖစ္သြားရမွာလဲ။
ေပ်ာ္ေယာင္ေဆာင္သူတို႔
ေပ်ာ္ဖို႔ အင္မတန္ခက္ခဲ႔ေလတယ္။
ညိမ္းညိဳ
စိမ္းစို စိမ္းစို အရာအားလံုးစိမ္းစို
စိမ္းလန္းေသာ ၿမိဳ့ရြာမ်ား ႐ႈခင္းမ်ား
အိုးအိမ္တိုက္တာမ်ား လမ္းမ်ား
လမ္းမ်ားေပၚကလူမ်ား လူေပၚကအ၀တ္အစားမ်ား
စိမ္းစို စိမ္းစို အရာအားလံုးစိမ္းစို
ဘာကိစၥေဘာလံုးကြင္းေတြ ေနရာအႏွံ႔႐ွိေနရတာလဲ
အဲသေလာက္ထိေအာင္ ျမင္ကြင္းမ်ားစိမ္းစို
လြန္ေရာ အံ့ေရာ အရာအားလံုးစိမ္းစို
ေဟာဒီမ်က္မွန္ကို ခၽြတ္မပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ကိုပဲ စိမ္းစို။
ညိမ္းညိဳ
17 February 2010
မသူေတာ္တဦးရဲ႕ တေန႔တာမွတ္တမ္းႀကီး
အိပ္ယာကႏိုးတာနဲ႔ ၿငီးေငြ႔မႈကိုအရင္ခလုတ္တိုက္မိတာပဲ
ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တယ္ သတင္းစာဖတ္တယ္
(ဘာသတင္းစာဖတ္တာလဲ လာမေမးနဲ႔
ကုလားကားထက္ေပရွည္တဲ႔ တရုတ္ကားေတြ ကိုရီးယားကားေတြေပၚေပၚေနတာ မေကာင္းဘူးပဲ)
ႏိုင္ငံတကာသံုးေ၀ါဟာရေလး မေတာက္တေခါက္က်က္တယ္
ကဗ်ာေလးဘာေလးေရးျဖစ္ရင္ေတာင္ ႏိုင္ငံတကာကသိေအာင္ေပါ႔
ဘာဘာညာညာ အဲသလိုမျဖစ္ညစ္က်ယ္အေတြးေလးလဲပါတယ္
(ႏိုင္ငံတကာစံဆိုတာ သူေဌးေတြစားတဲ႔ ေပၚဆန္းေမႊးလိုဆန္လား)
ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ ယင္ေမာင္းတယ္ ယင္ေျခာက္တယ္
သူတို႔လာအံုလို႔ ကိုယ္႔မွာအနာရွိမွန္းသိရတာ၊ ေက်းဇူးတင္တယ္
ထမင္းမစားေသးဘူး ကဗ်ာတခ်ိဳ႕စားတယ္
စားၿပီးရင္ ပက္လက္ႀကီးလွန္ၿပီး ကဗ်ာလံုးစီတယ္(ထမင္းလံုးစီတယ္ ၾကားဖူးလို႔)
ကဗ်ာႀကိဳ႕ထိုးတယ္ ကဗ်ာေလခ်ဥ္တက္တယ္
ဒါနဲ႔ပဲ ေန႔ကိုအလ်ားလိုက္ဆြဲဆန္႔ၿပီး ကဗ်ာနဲ႔ပ်င္းေၾကာရွည္တယ္
ညေနေစာင္းေတာ႔ ျခင္းကြင္းထဲေရာက္ ေဘာလံုးကြင္းထဲေရာက္
ကိုယ္႔ေျခေထာက္ထဲက ျခင္းလံုး(ေဘာလံုး)ကို သူမ်ားဆီကန္ပို႔
သူမ်ားေျခေထာက္ထဲက ျခင္းလံုး(ေဘာလံုး)ကို ကိုယ္႔ဆီေအာ္ဟစ္ေတာင္း
႐ံႈးရင္ထြက္ေပးရမယ္ဆိုေတာ႔ တြန္းအားနဲ႔
ႏိုင္ရင္ဆက္ကစားရမယ္ဆိုေတာ႔ တြန္းအားနဲ႔
တခါေလာက္ ေတြးၾကည့္ဖူးလား
႐ံႈးလည္းထြက္မေပးရဘူး ႏိုင္လည္းဆက္မကစားရဘူးဆိုတဲ႔အခါ
ဘယ္လိုတြန္းအားေတြ ရွိႏိုင္ေသးလဲ
ေမာ္ေတာ္ေတြေရထဲေတာ႔ သိတယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲေတာ႔ စဥ္းစားရဦးမယ္
မနက္ျဖန္ထမင္းစားဖို႔ ဒီေန႔လည္းထမင္းစားလိုက္ဦးမယ္(ေၾကာင္တာ)
မနက္ျဖန္ကဗ်ာေတြဖတ္ဖို႔ ဒီေန႔လည္းကဗ်ာေတြဖတ္လိုက္ဦးမယ္(ထပ္ေၾကာင္တာ)
ဂစ္တာမတီးျဖစ္တဲ႔ညေတြဟာ အသံတိတ္ေၾကကြဲေနလို႔
ဘိုင့္ဘိုင္ ခ်ဲရီးယို။
ညိမ္းညိဳ
မိုးၿပိဳတဲ႔ေန႔၊ ကၽြႏ္ုပ္ဘာလုပ္မွာလဲႏွင့္ တေန႔ကုန္ေတာ႔ တညလာမွာေပါ႔
မိုးၿပိဳတာမႀကံဳဖူးေတာ႔ မိုးၿပိဳတဲ႔ဒုကၡကို မသိဘူးေပါ႔
မိုးၿပိဳခဲ႔ရင္ ေ႐ွာင္လို႔လြတ္မွာမဟုတ္ဘူးေလာက္ပဲ
ႏြားေျခရာခြက္ေလးထဲကေန ခပ္တိမ္တိမ္ ငါ ေတြးေခၚခဲ႔
တစ္တီတူးငွက္ကေလးေတာင္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ က်ားကန္ျပင္ဆင္ထား
မိုးၿပိဳမွာေၾကာက္တဲ႔ငါက ဘာမွျပင္ဆင္မထားခဲ႔ဘူးမို႔လား
ဘယ္အခ်ိန္မိုးၿပိဳမွာလဲဆိုတာ စေပါ႔႐ိုက္စရာမလိုတဲ႔ေမးခြန္းလို႔
သူသူငါငါေတြးသလို ငါေတြးခဲ႔တယ္မို႔လား
(မေအာင္ျမင္မႈက အဲဒီလို သူခိုးေသေဖာ္ညွိရတာ ေကာင္းတယ္)
အစြဲအလမ္းက မီးေလာင္ရာ၊ တဖက္သတ္က ေလပင့္ေတာ႔ မိုးႀကီးတည့္တည့္ၿပိဳတာပဲ
ခုခ်ိန္မွ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ထေထာင္ရေအာင္လည္း ကားယားႀကီးျဖစ္မွာ ငါရွက္ေသး
ထခ်ည္ထိုင္ခ်ည္ ခုတင္ေပၚလူးလွိမ္႔၊ ေၾကကြဲရတာအိေျႏၵမရဘူးပဲ
တုပ္ေကြးေလးမိပါေစေတာ႔ ဒူးႏွစ္လံုးၾကားလက္ထည့္ၿပီး တုပ္တုပ္ကေလးေကြးေနခ်င္တယ္
ဘုရင္ႀကီးဒယ္ဂ်ိဳေယာင္းကားၾကည့္ေတာ႔ သစၥာ႐ွိပံုေတြကမီးကုန္ယမ္းကုန္
ကိုယ္က အခ်ိန္ရွိသေလာက္ သစၥာေဖာက္ဖို႔ပဲစဥ္းစားေနတဲ႔ေကာင္ဆိုေတာ႔ တုန္ေတာင္တုန္သြားတယ္
ကိုရီးယားေတြ တယ္ယဥ္ေက်းတာပဲ စကားမ်ားလြန္းတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးရဲ႕
(ဒီအေတာအတြင္း ေနေကာင္းပါရဲ႕လား၊ ခရီးအေ၀းႀကီးလာခဲ႔ရတာမို႔ ပင္ပန္းၾကၿပီ)
ဘုရင္မင္းျမတ္သက္ေတာ္ရွည္ပါေစေလာက္ကို ထမင္းစားေရေသာက္
ဒီလိုပါပဲ လြယ္လြယ္ေျပာထြက္တဲ႔စကားေတြဆိုေတာ႔ လြယ္လြယ္ေျပာရတာေပါ႔
တေန႔ “ဒီလိုပါပဲ” ဟာ ဘာသာစကားမွာ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ဦးမယ္
အိုးတိုးအတ အူတိအူေၾကာင္အငိုက္မိသြားတဲ႔အခါေတြ ဒီစကားလံုးက ကယ္တင္ရွင္ပဲ
အဓိပၸါယ္တသိန္းေလာက္ ကိုယ္စားျပဳထားေတာ႔ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးေပါ႔ “ဒီလိုပါပဲ”
မိုးၿပိဳလည္း တိမ္ေတြခူးစားေနလိုက္ေတာ႔မယ္
၀ယ္ထားတဲ႔အခ်ဥ္ေတြ အခ်ဥ္ေပါက္သြားလည္း ဘာအေရးလဲ
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို တို႔တို႔ျမည္းေနရတာနဲ႔ သြားႀကိမ္းေနမွပဲ
ေမွာက္ရက္အိပ္ေက်ာေပးေနတာ ငါ႔ကိုမေလးစားတာလားဘာလား ေမးမေနပါနဲ႔
ေဟ႔!!! မိုး အခုပဲၿပိဳလိုက္ေတာ႔ ရၿပီ။
ညိမ္းညိဳ
16 February 2010
အထီးက်န္
ရပ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ
အျပင္မွာ မိုး႐ြာေတာ႔မွာလား
ျပတင္းတံခါးဟာ ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္
ညေနခင္းကသူ႔အလိုလို ၿပိဳက်သြားၿပီ
ဖြင့္စရာသီခ်င္းလည္း ကုန္သြားၿပီ
သတိရစိတ္က ညေတြလိုနက္႐ိႈင္းၿပီး
အစဆြဲထုတ္ဖို႔ အဆံုးကိုျပန္သြားလို႔မရတဲ႔အခါ
မလႈပ္သာမလွည့္သာ အခန္းေလးထဲ
အေရာင္ေတြ မိႈင္းလြန္းလွတယ္။
ညိမ္းညိဳ
15 February 2010
13 February 2010
ဟုတ္ေယာင္ထင္မႈနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္လိုမႈနဲ႔ အိုင္ပ်က္ထဲမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး
တံဆိပ္လွတယ္ဆိုရင္ပဲ မေတာ္တဲ႔အကၤ်ီေတြ၀ယ္၀တ္လို႔
လူႀကိဳက္မ်ားတယ္ဆိုရင္ပဲ ကီးမ၀င္တဲ႔သီခ်င္းေတြေအာ္ဆိုလို႔
ေႂကြတယ္ဆိုတဲ႔စကားကို အရင္းအတိုင္းအဓိပၸါယ္ဖြင့္လို႔
တေျဖာင့္ထဲေျပးလာခဲ႔တဲ႔လမ္းႀကီး ႐ုတ္တရက္ေကာက္ေကြးသြား အဲဒီမွာ ငါဟာေသြးပ်က္လို႔
ေရာင္းရင္းမ်ား အေပါင္းအသင္းမ်ား မိတ္ေဆြမ်ား ငါဟာအားကိုးရာရွာလို႔
၀ယ္ထားတဲ႔အက်ၤီေတြျပန္စစ္ေဆးလို႔
ေအာ္ဆိုခဲ႔တဲ႔သီခ်င္းေတြ လက္ဖ၀ါးေပၚတင္လို႔
(ေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ႀကီး) လြဲခဲ႔တာလြဲ တည့္ခဲ႔တာတည့္ အျဖစ္အပ်က္ဟာျဖစ္ပ်က္လို႔
ဆိုပါစို႔ ၾကယ္သီးေတြ ေနာက္ေက်ာမွာေရာက္ေနတာမ်ိဳး
တီးလံုးေတြ စာသားနဲ႔အျပန္အလွန္ရန္ျဖစ္ေနတာမ်ိဳး
ဆိုဖြယ္ရာမရွိ ငါ႔ေသြးပ်က္မႈဟာ အထြတ္အထိပ္ပဲ
လယ္ကြင္းေတြထဲေျပး ေတာင္ယာေတြေပၚတက္
ေတာပန္းေလးေတြခူးလိုခူး တိုက္အျမင့္ႀကီးေတြေပၚေရာက္လိုေရာက္
ကြန္ပ်ဴတာ၊ အင္တာနက္ အီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းမ်ား ငါဟာ လက္ပစ္ကူးလိုကူး
ပင္ပန္းတႀကီး ေပ်ာက္သြားတဲ႔အရာေလးကိုျပန္႐ွာလို႔
ဒီတခါျပန္ေတြ႔ရင္ေတာ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားေတာ႔မယ္ရယ္လို႔
ေမာရပန္းရမွန္းမသိ ရပ္တကာ႐ြာစဥ္လွည့္လို႔
ေရစီးေၾကာင္းဆိုတာကို ေခ်ာင္းကေလးထဲေလာက္ ေအာက္ေမ႔မွတ္ထင္လို႔
တကယ္ဆို ပင္လယ္ထဲက ေရစီးေၾကာင္းႀကီးပဲ အထိတ္တလန္႔ေတြ႔႐ွိသြား
သိပ္ကိုက်ယ္လြန္းရွည္လ်ားလြန္းလို႔ အသာေလးကိုယ္ေဖာ႔လိုက္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ခရီးမဆံုးခင္ လက္ပန္းက်ႏိုင္လို႔ ကမၻာႀကီးကို(အလို..ကဗ်ာႀကီးလည္းပါ) အရင္းအတိုင္း႐ႈျမင္
တကယ္ဆို ဟုတ္ေယာင္ထင္မႈနဲ႔ေပ်ာ္႐ႊင္လိုမႈနဲ႔ အိုင္ပ်က္ထဲမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး
အနည္အမႈန္ေတြပြထလာေအာင္ ေဆာ႔ကစားခဲ႔ျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ
ေတာ္ေလာက္ၿပီ။
ညိမ္းညိဳ
8 February 2010
ေက်းလက္႐ိုးရာ သစ္ေစ႔ခ်ေတး
ထ
ထစမ္းကြယ္
မနက္
မနက္
မ်က္ရည္ေလးေခါက္သိမ္းၿပီး
သမီးေရ
ကိုကိုတို႔နဲ႔ ေက်ာင္းလိုက္သြားပါကြယ္
ဒါ
နားဆြဲႀကီး ႀကီးႀကီးသီးလာေအာင္
နားဆြဲ ေသးေသးေလးကို ျဖဳတ္ၿပီး
စိုက္ပ်ိဳးထားရတာေပါ႔။
ခင္ေမာင္ႏိုင္ဦး
ေပဖူးလႊာ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၀
4 February 2010
သိဂၤါရလမင္း
သိဂၤါရလမင္းကို တညလံုး ေမွ်ာ္ခဲ႔မိတယ္။
ေနာက္က်တဲ႔အထိလည္း ခံယူခြင့္ မရခဲ႔ပါဘူး။
လေရာင္နဲ႔ေ၀းကြာတဲ႔ အေမွာင္တေနရာမွာ အဆိပ္သင့္မိုင္တိုင္ ၂၅ကို စိုက္ခဲ႔ပါရဲ႕ ...။
သိဂၤါရလမင္း (download)
28 January 2010
ကဗ်ာေရ ျပန္လာပါေတာ႔
20 January 2010
ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ
လိႈ္င္းေတြ ခုတ္ေမာင္းၿပီး
သေဘၤာေတြ ေလလြင့္ေနတယ္
ဘဲငန္းေတြ မိႈင္ေတြၿပီး
ငါးမွ်ားတံေတြ ထပ်ံေနတယ္
ဒိုက္ဖတ္ေတြ ကခုန္ၿပီး
အိပ္မက္ေတြ ေပါေလာေမ်ာေနတယ္
ေက်ာက္တံုးေတြ ကူးခတ္ၿပီး
ငါးေတြ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတယ္
အဲဒီျမစ္ကမ္းေဘးမွာ
လူတစ္ေယာက္ ဆုတ္ၿဖဲခံရၿပီး
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေနရဲ႕ ။
ညိမ္းညိဳ
18 January 2010
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ
လူႀကီးလူေကာင္းတို႔
ႏိုင္ငံႀကီးသားအေပါင္းတို႔
စားၾကေလာ႔ ေသာက္ၾကေလာ႔
ဒါဟာ ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ အမဲ႐ိုးအတြက္ ဟင္းအိုးကိုမေမွာက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ မည္းမည္းျမင္တိုင္း မေဟာင္ခဲ႔ မကိုက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ကတံုးေပၚထိပ္မကြက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ဘနဖူးကို သိုက္မတူးခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ကမၻာမီးေလာင္လို႔မွ သားေကာင္ကိုခ်မနင္းခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ႐ိုး႐ိုးသားသား ကိုယ္႔လမ္းေၾကာင္းကိုယ္ ေလွ်ာက္ခဲ႔တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ခေရေစ႔တြင္းက် ပြင့္လင္းျပဖို႔ ခက္ခဲလွတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာလုပ္ဖို႔ ပ်င္းရိလြန္းလွတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ စကားလံုးအႀကီးႀကီးေတြေျပာရင္ မထံုတက္ေတးလုပ္ေနတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ႐ိုးသားမႈမွမပါရင္ ဘယ္ဟာမွ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္ထားတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ အေရာင္ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္ေတြကို ျမင္ရတိုင္း အလြယ္တကူ မ်က္စိမက်ိန္းတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ ေႏြးေထြးတဲ႔လက္အစံုကို အစဥ္သျဖင့္ ကမ္းလင့္ႀကိဳဆိုေနတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
ဒါဟာ မတရားမႈေတြမွာ ကိုယ္႔အစြယ္ကိုယ္ခ်ိဳး ဂုတ္ပိုးကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးအုပ္ထားတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္
တစ္ခ်ိန္တစ္ခါတံုးက
အမည္နာမေတြရဲ႕ ပညတ္ခ်က္ကို
အေလးမထားပါဘူးဆိုတဲ႔ ေဒါက္တာသိမ္းေမာင္ကို
(မ႐ိုေသ႔စကား) ေခြးသိမ္းေမာင္ေခၚရင္ ႀကိဳက္မလားလို႔ ေမးခဲ႔ၾကဖူးရဲ႕
ေနာက္..ေဒါက္တာသိမ္းေမာင္ဟာ သခင္သိမ္းေမာင္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္
ယဥ္ေက်းမႈမထြန္းကားပါဘူးဆိုတဲ႔
အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ မေတြးေခၚႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔
ဦးေႏွာက္အက်ဥ္းက်ေနရတာပါဆိုတဲ႔
ကိုယ္႔၀ပ္က်င္းေလးကိုယ္ မစြန္႔ႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔
ငေျမာက္ငေျခာက္ ခၽြတ္တားေလးပါဆိုတဲ႔
ေဟာဒီ အ႐ိုင္းအစိုင္းေကာင္ဟာ ေခြးတစ္ေကာင္ေပါ႔ကြယ္
အို လူၾကီးလူေကာင္းတို႔
ႏိုင္ငံႀကီးသားအေပါင္းတို႔
ေခၚၾကေလာ႔ တြင္ၾကေလာ႔
ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ အမည္နာမကို လိႈင္လိႈင္ႀကီး သံုးစြဲေတာ္မူၾကေလာ႔
စိတ္ရဲ႕အာသာ ေျပရာေျပေၾကာင္း အလို႐ွိသလို ခိုင္းႏိႈင္းေတာ္မူၾကေလာ႔
အႏၱိမတံခါးအ၀မွာ သင့္ကိုတည့္တည့္ၾကည့္လို႔ ကၽြႏ္ုပ္ရပ္ေနတယ္။
ညိမ္းညိဳ
- အရင္က တစ္ခါတင္ဖူးပါတယ္။ အခုျပန္တင္ပါတယ္။
16 January 2010
အႏုပညာဟူသမွ် လိႈင္ၾကပါေစ
လူ႔သမိုင္းတစ္ေလ်ာက္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ႔တာေတြက အေတာ္ပဲ ႐ႈပ္ေထြးတယ္။ အလွည့္အေျပာင္း မ်ားတယ္။ ဘာၿပီးရင္ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတဲ႔ စီစဥ္တက်႐ွိမႈမ်ဳိး၊ ေနသားတက်႐ွိမႈမ်ိဳး အေတာ္႔ကို႐ွားတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ပညာ႐ွင္အေထြေထြက နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ေ႐ွ႔အလားအလာအတြက္ ေဟာကိန္းေတြ ထုတ္ေပးေလ႔႐ွိၾကတယ္။ ေဟာကိန္းဆိုတာထက္ ေမွ်ာ္ေခၚခ်က္၊ ယူဆခ်က္ေတြေပါ႔။ ျဖစ္လာႏိုင္စြမ္း႐ွိတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကို သက္ေသအစံုအလင္၊ စမ္းသပ္မႈအပံုအပင္နဲ႔ က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပၾကတာပါပဲ။ သို႔ေပမဲ႔ ကံေသကံမ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္လို႔ ဘယ္ပညာ႐ွင္မွ အာမ မခံပါဘူး။ လူအဖြဲ႔အစည္းရဲ႕စံႏႈန္းနဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ ပညာရပ္နယ္ပယ္အသီးသီးရဲ႕ အေရြ႕ေတြ၊ ပါရာဒိုင္းေတြက ‘မၿမဲျခင္း’ ဆိုတဲ႔ အႏွစ္ခ်ဳပ္သေဘာကို ေဆာင္ေနလို႔ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။
အၾကားအျမင္ေပါက္ ေဟာကိန္းေတြ မထုတ္သင့္တဲ႔အထဲမွာ အႏုပညာဟာ ထိပ္ဆံုးကပါမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုအမ်ဳိးအစားေတြကေတာ႔ တခ်ိန္မွာ မုခ်က်ဆံုးမယ္၊ ဘယ္အမ်ိဳးအစားေတြကေတာ႔ မွတ္တမ္း၀င္က်န္ရစ္ခဲ႔မယ္။ အဘယ္အမ်ဳိးအစားမွသာလွ်င္ ျပည္သူနဲ႔ထပ္တူက်တယ္၊ ဘယ္အယူအဆ…၊ ဘယ္၀ါဒမွ….. စသည္ျဖင့္ေပါ႔။ ယူဆခ်က္၊ သံုးသပ္ခ်က္အေနနဲ႔ ေဘာင္တစ္ခုအတြင္းမွာ အႀကံဳး၀င္ေပမဲ႔ ေသခ်ာေပါက္ အတပ္ေဟာကိန္းႀကီးအေနနဲ႔ အၾကားအျမင္ေပါက္ျပတဲ႔ အခါမ်ဳိးက် အခ်ိန္ကာလရဲ႕ စမ္းသပ္မႈေအာက္မွာ အေတာ္ေလး အ႐ုပ္ဆိုးသြားတတ္တာမ်ဳိးပါ။ အႏုပညာကိစၥမွာ လတ္တေလာ အဆင္ေျပမႈတစ္ခုကိုသာ ၾကည့္ၿပီး၊ ေနာက္အႏွစ္ ၆၀မွာ ဆင္ျဖဴေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာပါလိမ္႔မယ္ဆိုတဲ႔ ဦးေပၚဦးရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားခ်က္မ်ဳိးကို အားမက်သင့္ပါဘူး။ ေနာင္ အႏွစ္ ၆၀မွာ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ေသသြားၿပီထား၊ က်ေနာ္တို႔ ေတြးခဲ႔ေရးခဲ႔ၾကတဲ႔ စာေတြကေတာ႔ ဆက္ၿပီး က်န္ေနခဲ႔ဦးမွာ မို႔ပါပဲ။
+++
၂၀ရာစု စာေရးဆရာ မာဘယ္လ္ပေရာ႔စ္ရဲ႕ စကားကို ကိုးကားခြင့္ျပဳပါ။
‘ဟုတ္ပါတယ္။ စၾကာ၀ဠာႀကီးဟာ က်ေနာ္တို႔အားလံုးအတြက္ အမွန္တရားေပါ႔။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ အတြက္ေတာ႔ တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာေပါ႔။’
+++
အေတြးအေခၚဟူသမွ် ၿပိဳင္ၾကပါေစ
ပန္းဟူသမွ် လိႈင္ၾကပါေစ- မင္းသု၀ဏ္
အႏုပညာဟူသမွ် ၿပိဳင္ၾကပါေစေတာ႔ မ႐ွိေကာင္းဘူးေပါ႔။ အႏုပညာဟူသမွ် လိႈင္ၾကပါေစ။
ညိမ္းညိဳ
10 January 2010
8 January 2010
ဂ်ံဳရိုးဦးထုပ္ေလးေတြ
ေတာကၽြဲၾကီးရထားေပၚမွာ
အရြယ္စံုဆိုဒ္စံု ဂ်ံဳရိုးဦးထုပ္ေလးေတြကိုေငးရင္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားယူၿပံဳးမိ
ဘယ္လိုမွ အသံုးမက်ဘူးထင္ရ
ေနပူပူ ေလပူပူ
ကၽြတ္ဆတ္ေတာင့္တင္း ဂ်ံဳရိုးေလးေတြေတာင္
ေအးေသာအရိပ္ကိုေပးစြမ္းႏိုင္တယ္ဆိုတာ..။
ညိမ္းညိဳ
Idea
ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၀၉။
7 January 2010
သံုး နဲ႔ တစ္
သံုး နဲ႔ တစ္
ဗသားေခ်ာ
(၁)
သံုး အခ်ိဳး တစ္ သို႔မဟုတ္ သံုးပံုတစ္ပံု
ေနာက္ၿပီးေတာ့
သံုး နဲ႔ တစ္ ဒါမွမဟုတ္ သံုး အေပါင္း တစ္
ေခတ္ နဲ႔ စနစ္ အရ
ဒီလိုပဲ ဇယားခ်လိုက္မယ္ကြာ ။
(၂)
ေမာင္လြမ္းေရ
ဒဏ္ရာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုသာ ထုတ္ထုတ္ျပတတ္တဲ့
ကဗ်ာေတြအေပၚ လူမသိ သူမသိ ၀ါးမ်ိဳခ်င္တတ္တဲ့
အေရးအေၾကာင္းဆို လူနဲ႔ မလိုက္ေအာင္ ေပါ့ပါးခ်က္ခ်ာတဲ့
ရင္ဘတ္အနီးဆံုး ကဗ်ာဆရာေရ ။
ေမာင္လြမ္း
မင္းဟက္ဟက္ပက္ပက္ မရယ္ႏိုင္ေသးတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေရာ
မက္မက္စက္စက္ ေပ်ာ္၀င္ခဲ့တဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြေရာ
က်န္ခဲ့ျပန္ၿပီ .....
ငတို႔ေလ်ာက္မယ့္လမ္းက ငတို႔ေလ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းထက္
အဆေပါင္းမ်ားစြာ ရွည္လ်ားေ၀းကြာေနေပါ့ ။
ဒီလိုပါပဲ ေမာင္လြမ္းရယ္
ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မေကာင္းေသးတဲ့
ငတို႔လမ္းေတြမွာ
မိုးေတြက ခုထိရြာတုန္း
ငါေျပာရဲပါတယ္
ေဟာဒီဆယ္စုႏွစ္ထဲမွာ
လူပစ္အမ်ားဆံုး ဖဲက ငတို႔ပဲ
မင့္ အရက္မူးတဲ့အခါ ေဆးလိပ္မီးညွိသလိုေပါ့
ျမင္ရက္နဲ႔ လြဲ လြဲႏိုင္လြန္းတယ္ကြာ ။
(၃)
သံုးရာသီမွာ မသိခဲ့ေပမယ့္
ေလးရာသီမွာ ရွိခဲ့ၿပီ
ငတို႔ ရပ္ခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ
ငတို႔ ဆက္မယ့္ဟာ ဘာအတြက္လဲ
ငတို႔ အရည္ရႊမ္းတဲ့ အသီးေတြ သီးၾကမယ္ကြာ
ဒီေျမမွာ ဒီေလကို႐ႈ႐ိႈက္
ငတို႔ စိုက္ဖို႔ ေျမယာၾကမ္းခင္းေတြက
ထုထည္ အံုက်င္း အသင္းအပင္းနဲ႔ေပါ့ ။
ရဲလိုက္စမ္းပါ ေမာင္လြမ္းေရ
ေဟာဒီေျမက ငတို႔ကိုထမ္းမထားရဘူးဆိုတာ
ငတို႔ အသက္မေအာင့္ပဲ သက္ေသျပၾကတာေပါ့ ။
(၄)
ဘိုညိမ္းေရ
ကဗ်ာေလာဘ သားေကာင္ႀကီးေရ ..
ငတို႔ေခတ္ရဲ႕ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ႀကီးေရ
အႏုပညာလယ္ဧကေပါင္းမ်ားစြာကို အားပါးတရ သိမ္းပိုက္ခ်င္ေနတဲ့
ထြန္တံုးေပၚက ကဗ်ာဆရာေရ ။
ဘိုညိမ္း
ေခတၱရာဖြားမွ မဟုတ္ပါဘူး
ကဗ်ာသား၀တဲ့အခါ
ကဗ်ာမင္းသားက မင္းပဲဆိုတာ
မမူးလည္း ငတို႔လက္ခံေနက်ေပါ့
(မင္းသမီးက သူမဟုတ္မွန္း မင္းတို႔ ငတို႔သိပါရဲ႕ကြာ)
(၅)
မင့္ ေက်ာပိုးအိတ္ႀကီး ခ်ိတ္ေပၚေရာက္လို႔
မင့္ပခံုးေပၚ ေဘးလြယ္အိတ္ေရာက္လာတာလည္း ေခတ္ပဲ
ေကာ့ညက္ကုန္လို႔ ေဗာ့ဒကာေျပာင္းရတာလည္း ေခတ္ပဲ
(အခ်ိန္လည္းပါသေပါ့ကြာ)
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ငတို႔ လႊင့္ပစ္ရမွာလည္း ေခတ္ပဲ
ငတို႔ ေသာက္ပစ္ရမွာလည္း ေခတ္ပဲ
ငတို႔ ျမည္းပစ္ရမွာပဲလည္း ေခတ္ပဲေလ ။
ဆယ့္တစ္ေယာက္ခ်င္းကန္ၾကတဲ့ပြဲမွာ
ငတို႔က ေဘာလံုးတစ္လံုးျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္မယ္ကြာ
မိနစ္ကိုးဆယ္ကလည္း
ေနာက္ထပ္ကိုးဆယ္ တစ္ခုျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မေပါ့
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ
ငတို႔ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ
ေဟာဒီေခတ္က အသိဆံုးပါ ဘိုညိမ္းေရ ... ။
ကလိုက္စမ္းပါ ဘိုညိမ္းရာ
သူတုိ႔ျခယ္ေပးထားတဲ့ အေရာင္ၾကမ္းေတြေအာက္က လူတစ္ေယာက္
ဘယ္ေလာက္ထိ ႏွလံုးသားလားေျမာက္တယ္ ဆိုတာ
ငတို႔ရဲ႕ ထိခ်က္အက်မွာ တိုင္ပင္ေတြျပၾကတာေပါ့ကြာ ။
ဘယ္ဘက္မ်က္လံုးကိုမွိတ္
ညာဘက္လက္နဲ႔ဆြဲတင္
ပစ္မွတ္ေတြ ညႊတ္က်
မင့္ ခ်ိန္သားလွပါေစ ဘိုညိမ္းေရ ။
( ၉ )
ဦးတင့္ ...
ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေလ အရသာတက္ေလဆိုတဲ့
၀ိုင္လိုကဗ်ာေတြ စီမံတဲ့ လူႀကီး
အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ စကားလံုးေတြ သယ္ႏိုင္တဲ့ေကာင္ႀကီး
တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း သစၥာတိုင္ေတးခ်င္းေတြ ရြတ္တတ္တဲ့ လူႀကီး
နက္ျပာေရာင္ ကုတ္အက်ီ ၤ မၾကာခဏ ၀တ္တတ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာေရ ။
ငတို႔ ဘယ္ေပါင္ကိုပဲေျမွာက္ေျမွာက္
ဘယ္လက္ကိုပဲ ေျမွာက္ေျမွာက္
ဘယ္ဆို ညာ ညာဆို ဘယ္ (အံက်)
အရအမိ ဆုပ္ၾကမယ္ကြာ
အလိပ္ ၅၀ ေနာ္ ဦးတင့္ ။
မင့္အတြက္ တနဂၤေနြေန႔ဟာ သစၥာ
Swatch နာရီတစ္လံုးဟာ ေမတၱာ
ႏွစ္ေတြခ်ိဳ႕လာတဲ့အခါ ကဗ်ာေပါ့
မဆိုင္တဲ့ အေရာင္မိႈင္းမိႈင္းေတြမ်ား
ေယာင္လို႔ေတာင္မစြက္မိေစနဲ႔
ငါ့လိုလည္း ခြက္အမ်ားႀကီး မေသာက္နဲ႔ ေပါ့ကြာ ။
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလက
မစို႔မပို႔နဲ႔ မူးတတ္ၾကတယ္ကြ
ကိုယ္ခံအားနည္းတဲ့အခါမ်ား
မင္းတို႔ ငတို႔လည္း မူးၾကတာပါပဲကြာ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္လစ္မစ္နဲ႔ ကိုယ္ေပါ့
မင္းလည္း ကဗ်ာပါး၀ၿပီးသားပါ ဦးတင့္ရာ ။
ျမန္ႏႈန္းျမင့္ ဆက္သြယ္မႈနဲ႔
မင့္ရင္ထဲက သစၥာပန္းေတြပြင့္ေ၀တဲ့ည
၀ုိင္ေတြနဲ႔ တည္ခင္းၿပီး
ပံုမွန္ေလးပဲ ေသာက္ၾကပါစို႔ကြာ ။
(၁၀)
ငါက မင္းတို႔ကို ခ်စ္တယ္
မင္းတို႔က ငါ့ကိုခ်စ္တယ္
ငတို႔ရဲ႕ ေယာက်ာ္းခ်င္းခ်စ္တဲ့အခ်စ္မွာ Anti-Virus မလိုဘူး
ငတို႔ ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္မွာ
ငတို႔က ခ်စ္တဲ့အခ်စ္မွာ
စစ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္
ကဗ်ာေတြနဲ႔ ပစ္ၾကပါစို႔ကြာ ။
(အဲဒီစစ္မွာ မီးေတာက္ေတြမပါဘူးေနာ္ )
မိုက္သားျပည့္ေနတဲ့ ငါတစ္ေယာက္
(အဲဒီ မိုက္သားထဲ မင္းတို႔ အားေတြလည္းပါတယ္ )
ေဗာ့ဒကာမေသာက္ေတာ့ ထူးဆန္းမေနဘူးလား
မင္းတို႔အေပၚ ထူးဆန္းတဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္လို႔ေပါ့ကြာ
မင္းတို႔တင္ မကတာေတြ အတြက္
ငါခ်စ္ရတဲ့ သူေတြအတြက္
(အခ်ိဳ႕ အခ်ိဳ႕ ၊ အခ်ိဳ႕ေသာ အခ်ိဳ႕ေသာေတြ အတြက္)
ဒီတစ္ခြက္ေလာက္ မငွဲ႔လည္း အက်ိဳးမနည္းေလာက္ပါဘူးေနာ္
အဆင္ေျပတယ္ေနာ္ ဦးတင့္ ။
(၁၁)
မင္းတို႔ ညွပ္ညွပ္ပစ္ၿပီး
ရွည္ရွည္လာေနတဲ့ ဆံပင္တစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္
မညွပ္ပစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး
သက္တမ္းကုန္တစ္ခ်ိဳ႕
အိပ္ရာကႏိုးတိုင္း ေခါင္းအံုးေပၚ ေႂကြေႂကြက်ေနတယ္
(တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလမ်ား အဲလိုေႂကြသြားခဲ့ရင္ ငါ၀မ္းသာမိေကာင္းပါရဲ႕)
ေဗာက္ေတြ ဗလပြနဲ႔ အဲဒီဆံပင္ရွည္ေတြကို
ငါျမတ္ႏိုးေနတတ္တုန္းပဲ ဘိုညိမ္းေရ
(ေႏြရာသီမ်ားဆို သိပ္ပူတာေပါ့ကြာ) ။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေသးေသးနဲ႔
အဲဒီ ဆံပင္ရွည္ေတြညွပ္တဲ့ေန႔
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး တစ္ခ်က္ေလာက္ၿပံဳးရေသးတာေပါ့
ဤခရီးမနီးပါ
ကားလည္းမစီးခ်င္ပါ
ငတို႔က ခရီးရွည္ခ်ီတက္ ထိုးေဖာက္တိုက္ခိုက္ေနတာကလား
မဟုတ္ဘူးလား ေမာင္လြမ္း ။
(၁၂)
ေမြးေန႔လက္ေဆာင္တဲ့
ငါက ေမေမ့ကို ခ်စ္တယ္ ေမာင္လြမ္းေရ
ၿပီးေတာ့ ကဗ်ာေတြကို ခ်စ္တယ္ ဘိုညိမ္းရ
ေနာက္ေတာ့ မင္းတို႔ကိုခ်စ္တယ္ ဦးတင့္
မင္းတို႔တင္မက သူတို႔ေတြကိုလည္းခ်စ္တယ္
ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္သလဲဆိုရင္
ငါ႐ိႈက္မိတဲ့ အေငြ႕ေတြကို ျပန္မထုတ္ရဲေလာက္ေအာင္ကို
တုန္တုန္ရီရီ နဲ႔ နင့္နင့္စီးစီး ခ်စ္တာပါကြာ ။
ငတို႔ မင္းတို႔ ႐ႈတဲ့ေလထဲ
အမိုက္အမဲေလးေတြ မလႊတ္ရဲေလာက္ေအာင္ပဲ
ငါ့အခ်စ္ေတြ ျဖန္႔က်ဲပစ္လိုက္မယ္
မိုက္သားျပည့္ေနတဲ့ေကာင္က
မိုက္သီးတစ္လံုးေခၽြခ်ေပးလိုက္တယ္
အားပါးတရ ႐ႈိက္လိုက္ၾကစမ္းကြာ
ငါ့ေၾကာင့္ မင္းတို႔ အဆိပ္မသင့္ေစရဘူးကြ
အဲဒါအ႐ိုးဆံုး လက္ေဆာင္တစ္ခုပါ ။
(၁၃)
ငါေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္
ရင္ဘတ္ျခင္းႏွီးႏြယ္ဖို႔က အရင္းပါလို႔
မင္းတို႔ ငတို႔ ခ်စ္ျခင္းထဲမွာ
နားလည္မႈသားေတြ ထူျပည့္ မုိ႔လွ်ံေနေလရဲ႕ ။
(၁၄)
ခင္ဗ်ား တစ္ေယာက္တည္းစြတ္တင္မေနနဲ႔ဦး
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္
ဟုတ္သလား ေမာင္လြမ္း
ေထြေထြထူးထူးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး အာစရိရယ္
ဒီလိုဆို အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား အာစရိ
မွန္တယ္ေနာ္ ဦးတင့္
ၾဆာညိန္း အဆင္ေျပရင္ၿပီးတာပါပဲဗ်ဳိ႕
အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ
အံမွက်ပါစ ဘိုညိမ္းေရ ။
(၁၅)
မလိုသည္မ်ားကို ဖ်က္ပစ္ပါ
မလိုေသးသည္မ်ားကို ေတးထားပါ
ငတို႔ ရင္ဘတ္နဲ႔ တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္လွန္မယ္
တစ္ထပ္ၿပီး တစ္ထပ္ စားမယ္
တစ္ခ်က္ၿပီး တစ္ခ်က္ ေလွာ္မယ္
ၿပီးတာ့ ရြရြေလး ရြတ္ၾကမယ္
ငတို႔ေတြ မေႂကြခင္အထိေပါ့
မနက္ျဖန္ ဆိုတာ ေန႔သစ္တစ္ေန႔ပဲေလ ။
(၁၆)
၂၇ + ၄+ ၉+ ၁၆ = ၀ = ကဗ်ာ
ဗသားေခ်ာ
6 January 2010
ေျခာက္ေသြ႔ရာသီ
The Dry Season
The year is withering, the wind
Blows down the leaves;
Men stand under eaves
And overhear the secrets
Of the cold, dry wind
Of the half-bare trees.
The grasses are tall and tinted,
Straw-gold hues of dryness,
And the contradicting awryness,
Of the dusty roads a-scatter
With pools of colourful leaves,
With ghosts of the dreaming year.
And soon, soon the fires,
The fires will begin to burn,
The hawk will flutter and turn.
O, its wing and swoop for the mouse
The dog will run for the hare,
The hare for its little life.
Kwesi Brew
ေျခာက္ေသြ႔ရာသီ
ႏွစ္ဟာ ရင့္ေလ်ာ္လာ
ေအးျမေျခာက္ေသြ႕တဲ႔ေလ
သစ္႐ြက္တို႔ကို ေႁခြေပါ႔
တံစက္ၿမိတ္ေအာင္ လူေတြရပ္
တစ္၀က္ဗလာသစ္ပင္တို႔ရဲ႕
လွ်ိဳ႕ ၀ွက္စကားကို ၾကားရဲ႕ ။
ျမက္ပင္တို႔ ႐ွည္သြယ္ႏြမ္းေဖ်ာ႔
ေသြ႔ေျခာက္ ေကာက္႐ိုးေ႐ႊေရာင္မ်ား
က်ဲျပန္႔ဖုန္ထူလမ္းမ်ား
ေကြ႔ေကာက္ဆန္႔က်င္ေနၾက
ေရာင္စံုသစ္႐ြက္အိုင္မ်ား
အိပ္မက္ဆဲႏွစ္ရဲ႕ တေစၦမ်ားဆိုပ။
မၾကာမတင္ မၾကာမတင္
မီးေတြ..မီးေတြ ေလာင္ၾကေတာ႔မယ္
သိမ္းငွက္ႀကီး အေတာင္ခတ္လွည့္ပတ္
ႂကြက္ကို ပ်ံ၀ဲထိုးသုတ္ေတာ႔မယ္ပ
ေခြးက ယုန္ကိုရဖို႔အေရး
ယုန္က သူ႔အသက္ဆက္ဖို႔အေရး
ေျပးၾကေပလိမ္႔။
ေကြစီဘ႐ူး
ေျခာက္ေသြ႔ရာသီလို ၀န္းက်င္ဖြဲ႔ကဗ်ာေတြေရးတဲ႔အခါ ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ကြာျခားရတာဟာ သူတို႔က်င္လည္ရာ သဘာ၀၀န္းက်င္၊ လူမႈ၀န္းက်င္တို႔ မတူညီကြဲျပားတာနဲ႔ ဆက္စပ္မယ္ထင္ပါတယ္။ လူမႈ၀န္းက်င္မွာပဲ ေခတ္စနစ္အေျခအေန၊ ႏိုင္ငံေရး စီးပြားေရးအေျခအေနတို႔ အႀကံဳး၀င္ဦးမွာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ႏႈတ္၀ယ္႐ြ႐ြ အာဂံုေဆာင္ခဲ႔ၾကတဲ႔ ေရွးကဗ်ာလကၤာေတြထဲမွာေတာ႔ ေႏြဟာ မပါမျဖစ္ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီးပါပဲ။ သူေတာ္စင္မေထရ္တို႔ေတာင္ ေျဖမဆည္ မ်က္ရည္ဆို႔ရတယ္လို႔ အဆိုရွိတဲ႔ ေႏြရဲ႕ သာေမာဖြယ္ သဘာ၀အလွတရားက ေခတ္အသီးသီးက စာဆိုတို႔ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို လႊမ္းမိုးခဲ႔ပါလိမ္႔မယ္။ ပုရစ္ဖူးပုရစ္ႏုေလးေတြ ထြက္ျပဴတာကအစ ေတာင္သူဓေလ႔ ယာမီးေႂကြ႕တာအဆံုး အရာရာဟာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ႐ွိေနပါလိမ္႔မယ္။ ျမန္မာ႔လူမႈ၀န္းက်င္ ေႏြရဲ႕ဇာတ္ခံုေပၚမွာေတာ႔ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အနိဌာန္႐ံုတို႔ ကင္းပေနတယ္လို႔ပဲ ဆိုရမွာပါ။ ဒီေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ဆီက ေႏြဖြဲ႔အမ်ားစုဟာလည္း ၾကည္ႏူးဖြယ္ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ အေအးဓာတ္ေလးေတြ ကိန္းေနေလ႔႐ွိတာေပါ႔။
ေကြစီဘ႐ူးတို႔ ႏိုင္ငံတည္ရွိတဲ႔ အာဖရိကမွာေတာ႔ ဖိႏွပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ၊ ေရာဂါဘယကပ္ဆိုးေတြ၊ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲမႈေတြ ဒင္းၾကမ္းရွိေနပါတယ္။ ေကြစီဘ႐ူးဟာ ဒီလိုလူမႈ၀န္းက်င္းမွာ ႀကီးျပင္းလာရတဲ႔ ကဗ်ာဆရာဆိုေတာ႔ သူ႔ရဲ႕ ေႏြဖြဲ႔ကဗ်ာဟာလည္း သူ႔လူမႈ၀န္းက်င္ကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ေစပါတယ္။
ပထမပိုဒ္မွာ သူဟာ ေႏြကို ႐ိုး႐ိုးေလးဖြဲ႔လိုက္တယ္။ ရာသီစက္၀န္းတစ္ေလွ်ာက္ ခရီးႏွင္ေနရတဲ႔ အခ်ိန္(ႏွစ္)ဟာ ေႏြကိုဆိုက္ေရာက္လာေတာ႔ အေတာ္ကို ရင့္ေလ်ာ္ညွိဳးေလ်ာ္ေနပါၿပီတဲ႔။ ေအးျမတယ္ဆိုေပမဲ႔ ေရခိုးေရေငြ႔ကင္းစင္တာမို႔ ေလကေျခာက္ေသြ႕ေနတာေပါ႔။ အဲဒီေလက တိုက္ေႁခြထားလို႔ သစ္႐ြက္ေတြလည္း တံုးလံုးပက္လက္ လဲေနၾကတယ္။ သစ္႐ြက္ေတြ ေႂကြတခ်ိဳ႕ က်န္တခ်ိဳ႕ ႐ွိေနတာကို ကဗ်ာဆရာက တစ္၀က္ဗလာသစ္ပင္လို႔ သံုးလိုက္ပါတယ္။ သစ္႐ြက္ေျခာက္ေတြၾကား ေလတိုးေတာ႔ တ႐ွဲ႐ွဲျမည္ပါလိမ္႕မယ္။ ဒါကို တြတ္ထိုးတယ္၊ စကားတီးတိုးဆိုတယ္လို႔ပဲ အမ်ားစု ဖြဲ႔ၾကေလ႔ရွိပါတယ္။ ေကြစီဘ႐ူးကေတာ႔ ‘လွ်ိဳ႕ ၀ွက္စကား’ ဆိုတဲ႔အသံုးနဲ႔ လတ္ဆတ္ေစပါတယ္။
ေကြစီဘ႐ူးေတြ႔ေနရတဲ႔ ေႏြရဲ႕ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္းဟာ တျပန္႔တေျပာႀကီး မဆံုးႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ေႏြရဲ႕အပူဒဏ္ေၾကာင့္ ညွိဳးေလ်ာ္ႏြမ္းေဖ်ာ႔ေနတဲ႔ ျမက္ပင္႐ွည္ေတြကို ေကာက္႐ိုးေရႊေရာင္ေတြ စြန္းေနတယ္တဲ႔။ ဖုန္ထူထူလမ္းေတြကလည္း ဟိုသည္က်ဲျပန္႔ေနၾကတယ္၊ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္နဲ႔ ကိုး႐ိုးကားယား ႐ွိေနၾကတယ္တဲ႔။ သစ္႐ြက္ေျခာက္ေတြ အမ်ားႀကီးစုပံုေနတာကို သူက ‘သစ္႐ြက္အိုင္’ လို႔ သံုးလိုက္ပါတယ္။ သစ္႐ြက္ေျခာက္ေတြမွ မနည္းမေနာႀကီး၊ အိုင္ထြန္းေနတာပဲလို႔ ဆိုလိုက္ပံုပါ။ အဲဒီသစ္႐ြက္ေျခာက္ေတြရဲ႕ မတည္ၿမဲတဲ႔ မေရရာတဲ႔ အားအင္မျပည့္တင္းတဲ႔သေဘာကိုယူၿပီး အိပ္မက္ဆဲႏွစ္ရဲ႕ တေစၦမ်ားလို႔ ထပ္မံညႊန္းဖြဲ႔ပါတယ္။
ဒီအထိေတာ႔ သူ႔ရဲ႕ ေႏြဖြဲ႔ဟာ ပံုမွန္ဖြဲ႔ဆိုေနက် ႐ႈခင္း႐ႈကြက္မ်ားပါပဲ။ ေျခာက္ေသြ႔တဲ႔ ပ်င္းရိညည္းေငြ႔စရာေကာင္းတဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ႔ေ၀၀ါးေနတဲ႔ မိႈင္းပ်ျမင္ကြင္းမ်ားပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္မွာေတာ႔ ကဗ်ာဆရာဟာ သူေျပာခ်င္တဲ႔ ဘ၀တိုက္ပြဲ(သို႔) သူတို႔ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ႔ လူမႈဘ၀ေတြကို ႐ုတ္တရက္ လန္႔ဖ်တ္ေပၚလြင္လာေစခဲ႔တယ္။ ၾကည့္ပါဦး။ မီးေတြ..မီးေတြ ေလာင္ၾကေတာ႔မယ္။ ေလာင္တာမွ သိပ္ေ၀းတဲ႔အနာဂတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ မၾကာမတင္ေလး…မၾကာမတင္ေလးမွာကို ေလာင္ေတာ႔မယ္တဲ႔။ ေတာမီးေလာင္ေတာ႔ ေတာေၾကာင္ေတြ လက္ခေမာင္းခတ္ေတာ႔မဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔။ သိန္းငွက္နဲ႔ အမဲလိုက္ေခြးကို ကဗ်ာဆရာက ဆြဲယူသ႐ုပ္ေဆာင္ေစတယ္။ ေျမျပင္ေပၚက လယ္ႂကြက္ေျမႂကြက္ေတြကို သိန္းငွက္ေတြက ေ၀ဟင္ကေန ပ်ံ၀ဲထိုးသုတ္ၾကေတာ႔မယ္။ အစားမခံရေအာင္ လြတ္ေအာင္ ေျပးၾကေရွာင္ၾကေပေရာ႔။ အမဲလိုက္ေခြးကလည္း ထို႔အတူပဲ။ သူ႔အစာအတြက္ ယုန္ကိုလိုက္ေနတယ္။ ယုန္ကလည္း သူ႔ဘ၀ေလးရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ သူ႔အသက္ေလးဆက္ႏိုင္ဖို႔ လြတ္ေအာင္ေျပးရရွာတယ္။ သတၱ၀ါအေပါင္းဟာ ဒီလိုပဲ႐ုန္းကန္ရွင္သန္ေနရတယ္။ အားႀကီးသူက အားနည္းသူအေပၚႏိုင္စားတယ္။ ႏိုင္သူက်န္ရစ္မယ္ဆိုတဲ႔ ေတာရဲ႕ ဥပေဒသဟာ လူေတြ က်င္လည္ေနထိုင္တဲ႔၀န္းက်င္မွာကို ခုထိရွိေနတုန္းျဖစ္တယ္။ ဒီသေဘာကို ဆရာၾကည္ေအာင္ကလည္း ‘ေတာရဲ႕ တရား’မွာ ဒီလို ေရးခဲ႔ဖူးပါတယ္။
ေတာရဲ႕ တရားဟာ
အားေကာင္းသူ ရွင္မယ္
အားနည္းသူ ေသမယ္။
ဂ်ာမန္ နစ္ေရွး ျဖစ္ျဖစ္
အဂၤလန္ ဒါ၀င္ ျဖစ္ျဖစ္
ႏွစ္ဆယ္ရာစုႏွစ္ရဲ႕ ေတာႀကီးထဲမွာ
ဒီတရားဟာ ရွင္သန္ဆဲ။ (ေတာရဲ႕တရား ကဗ်ာမွ)
ညိမ္းညိဳ
4 January 2010
ရနံ႔မ်ား
တိမ္နံ႔တသင္းသင္း
ရယ္သံလြင္လြင္ေလးက
ေကာင္းကင္ ေျမျပင္ စံုလင္သက္၀င္စြာ
သစ္ေတာ္သီးတစ္လံုးထဲမွာ
သစၥာတရားေတြ ထည့္ထားေၾကာင္း
သူ႔လက္ေရး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးမွာ
သံေယာဇဥ္သိပ္သည္းဆေတြ ထူထပ္ေၾကာင္း
၀တ္ရည္အျပည့္နဲ႔ ကိုင္းညႊတ္ေနတဲ႔ ပန္းကေလး
လြမ္းေတးမဆိုေတာ႔ပါ
မ်က္ရည္ ဂီတ၊ အိပ္မေပ်ာ္ေသာညမ်ား
ရီပို႔ကဒ္အမွတ္စာရင္းမ်ားႏွင့္ အတန္းေ႐ွ႕ထြက္ရပ္ရျခင္းမ်ား
ကၽြန္ေတာ္႔ငယ္ဘ၀ေလးကို ဆယ္ယူလိုက္တဲ႔အခါ။
ရနံ႔ ၃
ေျမေအာက္လိႈဏ္ေခါင္းေတြထဲ
ႂကြက္ကေလးမ်ားလို ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းလွ်ဳိ၀င္
ထမင္းစားဖို႔ အလုပ္လုပ္တယ္
ငါတို႔ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ား၊
သင္႐ိုးညႊန္းတမ္းေတြထဲ
ၾကက္ကေလးမ်ားလို ရတတ္သမွ်က်င္ယက္ယူငင္
လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ပညာသင္တယ္
ငါတို႔ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္မ်ား။
ရနံ႔ ၄
မုန္႔ဖိုး
တစ္ရက္ ၅က်ပ္
ကိုယ္႔အထြာနဲ႔ကိုယ္မို႔ ေျဖတတ္ခဲ႔ပါ၊
မာရီယိုမိႈ အသဲစြဲ
တစ္နာရီ ၃၀
ရပ္ကြက္ထဲက ဂိမ္းဆိုင္ကေလး
တစ္ပတ္ ေျခာက္ရက္မွ် ေငးေန႐ံုသာ။
ရနံ႔ ၅
တစ္ဘ၀လံုး လင္းခဲ႔
မိသားစုဖေယာင္းတိုင္ေလး
ဘယ္ေတာ႔မွ မီးစာမကုန္ဘူး
ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္
ထမင္းအနပ္တိုင္းမွာ ရင္ေငြ႔နဲ႔ အာေငြ႔နဲ႔
မိဘေမတၱာထမင္းဆိုင္က မိုးအလင္း ၂၄နာရီ
အ႐ူးအမူးပဲ
လမ္းေတြေပၚ အတင္းေျပးေျပးတက္
ဆာေလာင္မႈက ခရီးထြက္မယ္ဆိုတာခ်ည္း
ဆံ႐ွည္ဂုတ္၀ဲနဲ႔ ေနေလာင္အိပ္မက္နဲ႔
တစ္ၿမိဳ႕တစ္႐ြာ နာခဲ႔ဖူးဖ်ားခဲ႔ဖူး
ကုန္းလမ္းေရလမ္း ေမွာက္ခဲ႔ဖူးနစ္ခဲ႔ဖူး
သူ႔မာနနဲ႔သူ ေပ်ာ္၀င္ကူးခတ္လို႔
ခ်ဳိ႕ခ်ဳိ႕တဲ႔တဲ႔ ႂကြယ္၀ခဲ႔ဖူး
အေမက အလြမ္းနဲ႔မွ်ားယူလိုက္တဲ႔အခါ
အခန္းေလးထဲ အိမ္ရနံ႔ဟာ တဇတ္ဇတ္ခုန္လို႔
ဖ်ားတယ္
ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္။
ညိမ္းညိဳ
ေမးထူးေခၚေျပာ
ငါတို႔နင္းေနတာ ၾကမ္း
လမ္းမဟုတ္ဘူး
မ်ားမ်ားနင္းရင္ မ်ားမ်ားကၽြံတယ္။
ေျမကိုလည္း မထိရဲ
ေလကိုလဲ မထိရဲ
ေရကိုလဲ မထိရဲ
အရာရာမွာ ေ႐ွာ႔ခ္႐ွိတယ္။
ျဖစ္ရပံုက
႐ိုး႐ိုးက်င့္ ျမင့္ျမင့္ႀကံ
အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္႐ွိစြ
သမၼာအာဇီ၀က်က် ငတ္ႀကီးက်တယ္။
တရားဆိုခ်ိန္ စကားခ်ဳိၿမိန္
ေျခမမေကာင္း ေျခမ
လက္မမေကာင္း လက္မ
မွတ္ခ်က္။ ငါ႔လက္မ မပါက ဘယ္ေ႐ြ႕ဘယ္မွ်၊
ညိမ္းညိဳ
1 January 2010
ႏွစ္သစ္ဆုမြန္
၂၀၀၈
ခ်န္ရစ္ၾကစို႔
အတၱ၊ မာန ကင္းပၾကဥ္ခြာ။
၂၀၀၉
ေ႐ွ႕တိုးလွမ္းစို႔
ပရ၊ ဉာဏ လင္းျမညီစြာ။
အထိအခိုက္ အ႐ွအနာကင္းေသာ စစ္ပြဲရယ္လို႔ေတာ႔ ဆုေတာင္း၍ ရေကာင္းမည္ မထင္ပါ။ စစ္ပြဲေတြမျဖစ္ၾကျခင္းကသာ အထိအခိုက္ အ႐ွအနာကင္းဖို႔ အသင့္ေတာ္ဆံုး နည္းလမ္းျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ တစ္ဦးဆိုင္နာမ္ စစ္ပြဲကေလးေတြကေန အမ်ားဆိုင္နာမ္ စစ္ပြဲႀကီးေတြအထိေပါ႔။
စာသင္ေက်ာင္းေတြမရွိေသးတဲ႔၊ စာေပနဲ႔ ဘာသာစကား မေတြ႔ရွိေသးတဲ႔၊ အသိအျမင္ ဘာသာတရားမထြန္းကားေသးတဲ႔ ဟိုးေက်ာက္ေခတ္ေတြတုန္းကေတာ႔ လူေတြဟာ ကိုယ္႔ကိုနာက်င္ေအာင္၊ ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္လာတယ္လို႔ ယူဆရင္ ေက်ာက္ခၽြန္ေက်ာက္သြားေတြ ေက်ာက္လက္နက္ေတြကို အရင္သတိရတတ္တာ သဘာ၀က်မွာပါ။
အာကာသယာဥ္ေတြစီးၿပီး ေက်ာက္ေခတ္ကို ဘက္ဂီယာျပန္မထိုးမိဖို႔ က်ေနာ္တို႔ က်ေနာ္တုိ႔ခ်င္းပဲ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း စကားေတြေျပာၾကရေအာင္။ ဘာမဟုတ္တဲ႔ လက္နက္ေတြကို ကိုယ္စားမေျပာခိုင္းေၾကး။ က်ေနာ္တို႔ က်ေနာ္တို႔ခ်င္းပဲ ကဗ်ာေတြ စာေတြေရးၿပီး ေႏြးေထြးၾကရေအာင္။ ဘာမဟုတ္တဲ႔ လက္နက္ေတြကို ကိုယ္စားမေျပာခိုင္းေၾကး။ က်ေနာ္တို႔ က်ေနာ္တို႔ခ်င္းပဲ ထမင္းအတူစားရင္း၊ သစ္ပင္အတူစိုက္ရင္း၊ ေဘာလံုးအတူကန္ရင္း သူ႔၀မ္းကိုယ္႔၀မ္း ၿမိန္ေစၾကရေအာင္၊ သူ႔ၿခံကိုယ္႔ၿခံ စိမ္းလန္းေစၾကရေအာင္၊ သူ႔ခြန္အား ကိုယ္႔ခြန္အား ဖြံ႔ၿဖိဳးေစၾကရေအာင္။ ဘာမဟုတ္တဲ႔ လက္နက္ေတြကို လူစြာ ၀င္မလုပ္ခိုင္းေၾကး။ ေတြးေခၚၿပီး ဆင္ျခင္ၿပီး ႀကံဆၿပီး အလုပ္ေတြလုပ္ဖို႔ ဦးေႏွာက္ကို ညွစ္ၾကရေအာင္။ စာနာၿပီး အျပန္အလွန္ေ၀မွ်ၿပီး ယံုၾကည္နားလည္ၿပီး အလုပ္ေတြလုပ္ဖို႔ ႏွလံုးသားကို ညွစ္ၾကရေအာင္။ ေမာင္းခလုတ္ ညွစ္ရတာထက္ ေလးနက္တဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို အတူတူ ႐ွာၾကရေအာင္။ လက္နက္ေတြနဲ႔ အေၾကာက္တရားရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈေအာက္မွာ လူအျဖစ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ အသိဉာဏ္တို႔ မသိမ္ငယ္ပါရေစနဲ႔လား။
"ကြာလွမ္းေသာ္ျငား
သင့္အိမ္အားေလာင္ၿမိဳက္ေသာမီးသည္
ငါ႔ရင္ကို လာဟပ္သျဖင့္
တရပ္တရြာတည္းျဖစ္ေၾကာင္း
ငါယံုၿပီ".....မင္းျမင့္ဇင္
႐ြက္ႏုတို႔ ေ၀ပါေစ
မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔ ေ၀ပါေစ၊
မိုးေတြ ေစြပါေစ
ဂ႐ုဏာတရားေတြ ေစြပါေစ၊
ႏွင္းေတြ ေဖြးပါေစ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ေဖြးပါေစ၊
ေနမင္းႀကီး ထြန္းလင္းပါေစ
ဉာဏ္ပညာအေပါင္း ထြန္းလင္းပါေစ၊
လမင္းႀကီး သာပါေစ
စာနာမႈတရားတို႔ သာပါေစ၊
ေဆြးေႏြးရင္းျငင္းခံု၊ ျငင္းခုန္ရင္းေဆြးေႏြး
ညီအကိုတို႔ ေဖးမႏိုင္ပါေစ၊
ေပါင္းစီးရင္းကြဲလြဲ၊ ကြဲလြဲရင္းေပါင္းစည္း
ညီအကိုတို႔ ေသြးနီးႏိုင္ပါေစ၊
တိုင္ပင္ရင္းအေျဖ႐ွာ၊ အေျဖ႐ွာရင္းတိုင္ပင္
ညီအကိုတို႔ ခ်စ္ခင္ႏိုင္ပါေစ၊
သင္ယူရင္းတည္ေထာင္၊ တည္ေထာင္ရင္းသင္ယူ
ညီအကိုတို႔ စိတ္တူၾကည္ျဖဴႏိုင္ပါေစ၊
နားလည္ရင္းခြင့္လႊတ္၊ ခြင့္လႊတ္ရင္းနားလည္
ညီအကိုတို႔ ၿပံဳးရယ္ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ၊
မရဏံ ဓူ၀ံ
ဇိ၀ိတံ နဓူ၀ံ။
ေသျခင္းတရားကား ျမဲ၍
အသက္ရွင္ျခင္းကား မျမဲ၊
႐ွင္တုန္းခဏ ေတြ႔ၾကခိုက္မွာ
လက္ေတြ ခိုင္ခိုင္ၿမဲႏိုင္ပါေစ
လက္ေတြ ခိုင္ခိုင္တြဲႏိုင္ပါေစ
စိတ္၀မ္းလက္ညီ ျပည္သစ္တည္ႏိုင္ပါေစ။
ညိမ္းညိဳ