အေမးအျမန္း၊ စပ္စပ္စုစု၊ က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္၊ ဟိုေျပာဒီေျပာထူထပ္ေတာင္ကုန္းမ်ားႏွင့္ အသားလြတ္တရားခံလိုစစ္ေဆးအရသာခံခ်င္ေသာ အာတာလြတ္ဥမ်ား

ေရထဲျပဳတ္က်ရတဲ႔ျဖစ္စဥ္မွာ
- မိမိကိုယ္တိုင္ အေနအထိုင္မတတ္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္သလို
- တျခားလူက တြန္းခ်လို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တျခားလူတြန္းခ်လို႔ေရနစ္ေသရရင္ေတာ႔ မတန္ဘူး
ရေအာင္ရုန္း ရေအာင္လႈပ္ၿပီး ကူးခပ္ရမွာပဲ။

“လူဆိုတာ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ေနရတဲ႔သတၱ၀ါ”
အာတာလြတ္ဥေတြထဲေရာက္သြားတဲ႔အခါ
ဒီစကားပံုကို ခင္ဗ်ားရယ္မိမွာပဲ။

သူမ်ားေတြအေႏြးထည္ကိုယ္စီနဲ႔ မင္းေကာ
သူမ်ားေတြအက်ၤ ီပါးေလးေတြနဲ႔ မင္းက်မွ အေႏြးထည္ႀကီးတဖားဖား
ေသာက္ေလကြာ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္၊ ဘာလဲကံငါးပါးထိန္းေနတာလား(သေရာ္ေတာ္ေတာ္)
စားစမ္းပါဟ ဒီေရာက္တုန္း၊ ေသရင္ကိုယ္႔ေနာက္ဘာမွမပါဘူး
အဲဒီမ်က္မွန္ႀကီးက လိုလို႔လား(မ်က္စိနာေနတာကို သူမသိဘူး)
ဘာလဲ အိမ္ကဘိုးေတာ္ကို ရွိန္ေနတာလား(အေဖကိုရည္ညႊန္းမွန္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာမွ သိရ)
၀ိုး..ဒီလူႀကီးက စာလည္းေရးတာပဲလား၊ သူေရးတာ ရင္သိမ္႔တုန္ေလးေတြေရာပါရဲ့လား(ဆရာတို႔ေရ စာအုပ္ေတြသိမ္းမထားမိတာကိုသာ ခြင့္လႊတ္ပါေတာ႔)
အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီး
ငါမွတ္မထားခ်င္လို႔ ေမ႔ပစ္လိုက္တဲ႔စကားေတြအမ်ားႀကီး
မနက္အိပ္ယာထ ငါ႔ေခါင္းေနာက္မွာ ေရဒါတစ္္ခုတပ္ဆင္လို႔
ပံုရိပ္ေတြစုပ္ယူ႐ံုအားမရေသးပဲ
သြားတယ္ လာတယ္ စားတယ္ ေသာက္တယ္
အသံလိႈင္းမ်ားဟာေမးဖ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္ခါလို႔ အထိုင္စက္ႀကီးမ်ား
ထိုမွတဆင့္ ကိုယ္တိုင္ေဖာ္ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားေဘာင္ထဲ
ငါဟာ သူတို႔ရဲ႕ လြဲေခ်ာ္ေနေသာ သနားစရာသတၱ၀ါတေကာင္
ေငါင္စင္းလို႔ ေပေစာင္းလို႔ ရြဲ႕ေစာင္းလို႔
ဒီမိုးဟာ တို႔ၿမိဳ႕ကစ႐ြာတာ ဒီအ႐ုပ္ဟာ တို႔ဆီကေဆးစက္စက်တာ
ဒီသီခ်င္းဟာ တို႔စၿပီးတီးတာ
ဒီဂိမ္းဟာ တို႔႐ိုးသြားလို႔ေအာက္လိုက္တာ
ဒီေဘာင္းဘီဟာ….ဒီအကၤ် ီဟာ…ဒီပေလယာဟာ...ဘာဟာ...ညာဟာ
ကေလးကလားပဲ ကေလးကလားပဲ
ေလတယ္ ေလတယ္၊ ပင့္ကူအိမ္ထဲၿငိေနတဲ႔ယင္တစ္ေကာင္လို ငါေလတယ္
စာမတတ္ဘူး စာမတတ္ဘူး
စာမတတ္ေတာ႔ ဒီစာေတြကို ဘယ္လိုဖတ္ရမလဲ ငါမသိဘူး။

ဘိန္းရွဴေနတာလားဆိုေတာ႔လည္း
ဘိန္းရွဴေနတာပါပဲေပါ႔
အေရမရအဖတ္မရေတြပါကြာဆိုေတာ႔လည္း
ဟုတ္ပါတယ္ပဲေပါ႔
နားေအးခ်င္တယ္
ဘာမွျပန္မေျပာတာ အဖက္မလုပ္တာလားဆိုလာျပန္ေတာ႔
ငါ ငုတ္တုတ္ေသတာပဲ။

ဆက္ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ႏွစ္ေယာက္က
ဖိနပ္ႀကိဳးထိုးဖို႔က်န္ခဲ႔တဲ႔ တေယာက္အေၾကာင္းကုိေျပာဆိုလို႔
အာတာလြတ္ယဥ္ေက်းမႈဟာ ကမၻာေပၚ ဓားသြားလိုၿမိလို႔။

ညိမ္းညိဳ