အေမရိကားက မခင္ႏွင္းဆီ

ငါ႔မခင္ႏွင္းဆီဟာ အဖူးအပြင့္ေတြတေ၀ေ၀နဲ႔
ေႏြဦးမွာ လွေနရွာေတာ႔မယ္
ငါ႔ဆီမွာေတာ႔ ေျခာက္သေယာင္းေသာေႏြဦး။

တစ္ေယာက္တည္းရွိေနရတဲ႔အျဖစ္ဟာ
ဘယ္လိုမွ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းပါဘူး
ငါ႔မခင္ႏွင္းဆီဟာ
ကမၻာေက်ာ္ေရေမႊးနံ႔ေတြၾကား
သဲတရွပ္ရွပ္ ငါ႔ျဖတ္သြားျဖတ္လာေျခသံတခ်ိဳ႕ ကို
ၾကားမိပါစ
ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေတြရဲ့ ခြာသံတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ၾကား
ငါေသြးေပးတဲ႔ ကရမက္ရနံ႔ကို
သင္းပ်ံ႕မိပါစ။

ဟဲလို
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ဆြံ႔အ
ငါ႔မေခၚဆိုရဲတဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုအတြက္
မခင္ႏွင္းဆီရဲ့အသံေလး ၀ါယာႀကိဳးထဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ႔မယ္။

ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ
မီးပူတိုက္ၿပီးတစ္ႀကိမ္မွ ထုတ္မ၀တ္ရေသးတဲ႔ အက်ၤ ီတစ္ထည္
သံေယာဇဥ္ေခါက္႐ိုးေၾကာင္းရဲ့ လိႈင္းအလ်ားေပၚ
ေၾကကြဲမႈဟာ တိတ္တိတ္ေလးတက္ထိုင္ေနခဲ႔တယ္
အေ၀းႀကီးထြက္သြားတယ္ဆိုတာ
အနီးဆံုးမွာရွိမေနေတာ႔တာပဲ မဟုတ္လား။

ညညလူေျခတိတ္ၿပီဆို
ငါဟာ မခင္ႏွင္းဆီရဲ႕ဓာတ္ပံုေလးကို
စက္ယႏၱရားတစ္ခုလို သတိႀကီးႀကီးထားၿပီးကိုင္တြယ္
မျပယ္တဲ႔ ရနံ႔အေဆြးေတြနဲ႔ အတိတ္ကိုတူးဆြမိေတာ႔တာပဲ
အဲဒါ “သတိရတယ္” ေခၚတာလားကြယ္။

ဇာတိရနံ႔ေတြထဲမွာ
ငါက ကြန္ဆာေဗးတစ္ဆန္ဆန္
အခု ဒီကဗ်ာမင္းဆီပ်ံသန္းလာျခင္းအားျဖင့္
ယေန႔ကမၻာႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါရဲ့။

မခင္ႏွင္းဆီေရ
မင္းေျချပန္မခ်လိုတဲ႔ ေျမႀကီးကိုမွ
ငါက ဆတိုးၿပီးခ်စ္ေနရ
ဗီလိန္မပါဘဲ ေ၀းရတယ္ဆိုလည္း
ဇာတ္မေပါင္းရတာခ်င္းေတာ႔ ငါတို႔တူခဲ႔တယ္။

မခင္ႏွင္းဆီေရ
ျမစ္ဆိုတာ ပင္လယ္ဆီဆိုက္ေရာက္ရမယ္
လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို
သူရဲ့ပင္လယ္နဲ႔တူတဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ဆီ
စီး၀င္ဆိုက္ေရာက္ခြင့္ရွိတယ္မဟုတ္လား
အဲဒီလူတစ္ေယာက္ဟာ ငါကြဲ႔
သတိရျခင္းကမ္းပါးႏွစ္ဖက္နဲ႔
ငါ႔ျမစ္ေၾကာင္းကို ငါကိုယ္တိုင္စီးနင္းလာခဲ႔တာေပါ႔
နက္႐ိႈင္းတဲ႔အိေျႏၵနဲ႔ ပင္လယ္ဟာလိႈင္းထန္လို႔မရဘူးေလ။

ဒီလိုပါပဲ မခင္ႏွင္းဆီေရ
ငါက လိႈင္းေတြသိမ္းရင္း လာတဲ႔ျမစ္
အဲဒီျမစ္ေၾကာင္းဟာ
သူခ်စ္တဲ႔ပင္လယ္ႀကီးထဲ
တဖ်တ္စာအေငးတစ္ကြက္ရ႐ံုနဲ႔
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျမဳပ္ႏွံပစ္ဖို႔ လံုေလာက္ၿပီတဲ႔။

မခင္ႏွင္းဆီေရ
အေမရိကားရဲ့ ေႏြဦးေလေျပထဲ
ပန္းေပါင္းတစ္ေထာင္ပြင့္ေ၀
မင္းကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
မနက္ျဖန္ရဲ့ေနေရာင္ျခည္ထဲ
အိပ္မက္တစ္ေထာင္ပြင့္ေ၀
မင္းကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ…ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ…။

ညိမ္းညိဳ