ကဗ်ာေရ ျပန္လာပါေတာ႔

ေဖာ႔မ်ား

ေပါ႔ပါးလြန္းတာလား

ေနတတ္ႏိုင္လြန္းတာလား

အေလးအနက္ကူးခတ္ၾကမယ္ဆိုတိုင္း

ငါတို႔ေတြ ေပါေလာ။

ေရတံခြန္

၀မ္းဗိုက္ထဲ

ၿမိဳ႕ေဟာင္းတစ္ခု ၀ွက္ထားလိမ္႔ႏိုးထင္ၾက၊

တကယ္ဆို

ေခ်ာက္ကမ္းပါးမွာ တြဲေလာင္းခိုရင္း

စမ္းေခ်ာင္းေလးကို သားေပါက္ေစသူ။

တစ္ႏွစ္တာ

စက္၀ိုင္းႀကီးထဲ

ဥသံုးလံုး ဥ

အေကာင္ေလး ၃၆၀ ေပါက္ဖြား၊

ထိုအေကာင္ေလးမ်ား

တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ပ်ံသန္းသြား

စက္၀ိုင္းႀကီးထဲ...။

ေမးခြန္း

ေႏြမွာ

အပူဒဏ္ကိုေၾကာက္လို႔ ယပ္ေတာင္ေဆာင္ၾကတယ္

မိုးမွာ

စြတ္စိုမႈကိုေၾကာက္လို႔ ထီးေဆာင္ၾကတယ္

ေဆာင္းမွာ

အေအးဓာတ္ကိုေၾကာက္လို႔ အေႏြးထည္ေဆာင္ၾကတယ္

သံုးရာသီလံုးမွာ

ငါက ဘာကိုေၾကာက္လို႔

ကဗ်ာေတြ ေဆာင္ထားရတာလဲ။

ဆုတ္သူ

ေ႐ွ႕မတိုးပါနဲ႔ဆိုလို႔

ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ေပးခဲ႔တယ္

က်သြားတဲ႔ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ

အလြမ္းဟာ နံရံေတြဆီ အျမစ္တြယ္လို႔။

အထိအရွမ်ား

တ- ေလတစ္ေ၀ွ႔ (၀ါးတစ္လွည္းလံုးဖုတ္ထားရတဲ႔ ျပာတစ္ဆုပ္အတြက္)

ဒု- အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာ (ေလျပည့္ေနတဲ႔ ပူစီေပါင္းတစ္လံုးအတြက္)

ပ- ေမ႔လိုက္ပါ (တစ္ဘ၀လံုးေစာင့္ခဲ႔ရသူအတြက္)

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ေႏြ

ေက်ာက္ခဲႏွစ္လံုးက၀ွက္ထားတဲ႔ မီးေတာက္ကိုေတြ႔ခဲ႔တယ္

လူႏွစ္ေယာက္က၀ွက္ထားတဲ႔ သနားဂ႐ုဏာကိုေတြ႔ခဲ႔တယ္

သံေယာဇဥ္က၀ွက္ထားတဲ႔ ဥပကၡာကိုေတြ႔ခဲ႔တယ္

အခ်စ္က၀ွက္ထားတဲ႔ လူငယ္တစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ခဲ႔တယ္

ဘာသိဘာသာေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ခုမွာ သိုးေနေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္ပါေစေတာ႔။

ကဗ်ာေရ ျပန္လာပါေတာ႔

မင္းကို ခုနစ္တန္းေက်ာင္းသားထဲက ခ်စ္ေရးဆိုခဲ႔တာပါကြာ

၁၂ႏွစ္တာ ေပါင္းသင္းခဲ႔တဲ႔မ်က္ႏွာကုိေထာက္ထားၿပီး ျပန္လာပါကြာ

မင္းက ငါ႔၀ိညာဥ္ကိုႏႈတ္ယူၿပီး ခရီးအေ၀းႀကီးထြက္သြားေတာ႔

ငါ႔မွာ ကြင္းျပင္ထဲ ထီးထီး

ေျခလက္မလႈပ္ရွားႏိုင္တဲ႔ စာေျခာက္႐ုပ္လို က်န္ေနခဲ႔တာေပါ႔

တခါတေလ ၀ါးလက္ခုပ္အားကိုးနဲ႔ ငွက္ေပါက္စနေလးေတြကို ေျခာက္လွန္႔ရသလိုမ်ိဳး

ႏွစ္ေၾကာင္းေရးတစ္ေၾကာင္းျခစ္ ကဗ်ာတိုေလးေတြေရးေရးၿပီး

ငါ႔ေသြးငါ မီးထိုးေနရတာေပါ႔

ကဗ်ာေရ

႐ြာ႐ိုးကိုးေပါက္ေအာင္ ငါ႔ေသြးထဲ မင္းလာေလွ်ာက္ပါေတာ႔။

ညိမ္းညိဳ

- အဆံုး႐ံႈးဆံုးခရီးဆိုတာ လက္မဲ႔ေျခဗလာနဲ႔ ညထဲကထြက္လိုက္ရတဲ႔ မနက္ခင္းတစ္ခုေပါ႔။ ကဗ်ာကိုတူးေဖာ္လို႔မရတဲ႔ ညေတြဟာ က်ေနာ္႐ံႈးရတဲ႔ ညေတြပါပဲ။