မသူေတာ္တဦးရဲ႕ တေန႔တာမွတ္တမ္းႀကီး

အိပ္ယာကႏိုးတာနဲ႔ ၿငီးေငြ႔မႈကိုအရင္ခလုတ္တိုက္မိတာပဲ
ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တယ္ သတင္းစာဖတ္တယ္
(ဘာသတင္းစာဖတ္တာလဲ လာမေမးနဲ႔
ကုလားကားထက္ေပရွည္တဲ႔ တရုတ္ကားေတြ ကိုရီးယားကားေတြေပၚေပၚေနတာ မေကာင္းဘူးပဲ)
ႏိုင္ငံတကာသံုးေ၀ါဟာရေလး မေတာက္တေခါက္က်က္တယ္
ကဗ်ာေလးဘာေလးေရးျဖစ္ရင္ေတာင္ ႏိုင္ငံတကာကသိေအာင္ေပါ႔
ဘာဘာညာညာ အဲသလိုမျဖစ္ညစ္က်ယ္အေတြးေလးလဲပါတယ္
(ႏိုင္ငံတကာစံဆိုတာ သူေဌးေတြစားတဲ႔ ေပၚဆန္းေမႊးလိုဆန္လား)
ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ ယင္ေမာင္းတယ္ ယင္ေျခာက္တယ္
သူတို႔လာအံုလို႔ ကိုယ္႔မွာအနာရွိမွန္းသိရတာ၊ ေက်းဇူးတင္တယ္
ထမင္းမစားေသးဘူး ကဗ်ာတခ်ိဳ႕စားတယ္
စားၿပီးရင္ ပက္လက္ႀကီးလွန္ၿပီး ကဗ်ာလံုးစီတယ္(ထမင္းလံုးစီတယ္ ၾကားဖူးလို႔)
ကဗ်ာႀကိဳ႕ထိုးတယ္ ကဗ်ာေလခ်ဥ္တက္တယ္
ဒါနဲ႔ပဲ ေန႔ကိုအလ်ားလိုက္ဆြဲဆန္႔ၿပီး ကဗ်ာနဲ႔ပ်င္းေၾကာရွည္တယ္
ညေနေစာင္းေတာ႔ ျခင္းကြင္းထဲေရာက္ ေဘာလံုးကြင္းထဲေရာက္
ကိုယ္႔ေျခေထာက္ထဲက ျခင္းလံုး(ေဘာလံုး)ကို သူမ်ားဆီကန္ပို႔
သူမ်ားေျခေထာက္ထဲက ျခင္းလံုး(ေဘာလံုး)ကို ကိုယ္႔ဆီေအာ္ဟစ္ေတာင္း
႐ံႈးရင္ထြက္ေပးရမယ္ဆိုေတာ႔ တြန္းအားနဲ႔
ႏိုင္ရင္ဆက္ကစားရမယ္ဆိုေတာ႔ တြန္းအားနဲ႔
တခါေလာက္ ေတြးၾကည့္ဖူးလား
႐ံႈးလည္းထြက္မေပးရဘူး ႏိုင္လည္းဆက္မကစားရဘူးဆိုတဲ႔အခါ
ဘယ္လိုတြန္းအားေတြ ရွိႏိုင္ေသးလဲ
ေမာ္ေတာ္ေတြေရထဲေတာ႔ သိတယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲေတာ႔ စဥ္းစားရဦးမယ္
မနက္ျဖန္ထမင္းစားဖို႔ ဒီေန႔လည္းထမင္းစားလိုက္ဦးမယ္(ေၾကာင္တာ)
မနက္ျဖန္ကဗ်ာေတြဖတ္ဖို႔ ဒီေန႔လည္းကဗ်ာေတြဖတ္လိုက္ဦးမယ္(ထပ္ေၾကာင္တာ)
ဂစ္တာမတီးျဖစ္တဲ႔ညေတြဟာ အသံတိတ္ေၾကကြဲေနလို႔
ဘိုင့္ဘိုင္ ခ်ဲရီးယို။

ညိမ္းညိဳ