မီးအိမ္ကေလးရဲ႕ အ႐ွင္ .. ကိုယ္႔ရဲ႕ သခင္

ခိုင္..
ခင္မင္႐ိုးသား
အျဖဴစင္ဆံုး တံတိုင္းၾကားက
ဖြင့္ဟေပါက္ထြက္
ရင္တြင္းစကား
ခ်စ္သူအပါးကို
အေရာင္ဆိုးတဲ႔ ႏွလံုးသားရယ္လို႔
အျပစ္တင္လို႔ မရ
အျပစ္ျမင္လို႔ မရ
အခ်စ္ဆိုတာ ၿမိဳသိပ္ရပါမ်ားရင္
ေပါက္ကြဲတတ္တယ္ခိုင္..။

ငယ္စဥ္ကႀကိဳး
တိုးလို႔ေႏွာင္ရစ္
သံေယာဇဥ္ျမစ္ ရင္ႏွင့္အမွ်စီးဆင္း
ေမွ်ာ္လင့္ရင္း တမ္းတ
အိပ္မရည႐ွည္ လြမ္းရက္ေတြအေၾကာင္း
ခိုင့္ကိုေျပာျပ သတိရပါရေစ ။

ေ႐ွ႕ ဆက္တိုးဖို႔
ပန္းလို႔ေနမလား ႏြမ္းလို႔ေနမလား
တစ္၀က္လမ္းမွာ ညႈိးငယ္စြာနဲ႔
မေရရာတဲ႔ ကိုယ္႔အျဖစ္
" အခ်စ္စစ္ " ဆိုတာကိုေတာ႔
ခိုင္ ယံုၾကည္ေပးပါ ။

ခိုင္ေရ..
ေ႐ွ႕ ဆက္တိုးရင္ ရင္ႀကိဳးမွာလား
အေမွာင္ႀကီးစိုး ညခါမ်ိဳးဆို
လမ္းေပ်ာက္မွာလည္း စိုးမိတယ္
ဒါေပမဲ႔ေလ..
ျဖဴစင္တဲ႔ ႏွလံုးသားရဲ႕ ေစရာ
ေမတၱာအၾကင္နာလက္နဲ႔ ကမ္းလင့္
ဂ႐ုဏာတရားရဲ႕ အ႐ွင္
အို..သခင္ရဲ႕ လက္ကေလးေတြနဲ႔
ဖန္မီးအိမ္ကေလးကို ထြန္းညႇိ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေရာင္ျခည္ေလးမ်ား ေပးခဲ႔ရင္
ယံုပါခိုင္..
ဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း ေျပးလာပါ႔မယ္
ဘယ္ေလာက္ၾကမ္းၾကမ္း လွမ္းလာပါ႔မယ္
ဘယ္ေလာက္ခက္ခက္ ဆက္ဆက္လာပါ႔မယ္ ။

ခိုင္ရယ္..
ေမွ်ာ္လင့္ရင္ေမာ ေသာကေတာမွာ
ေပ်ာ္ပါရေစ ေတာင္းဆုေခၽြရင္
ကိုယ္႔ကို နားလည္ခြင့္လႊတ္ေနာ္..။

ညိမ္းညိဳ