မိုးအၫုိ႔မွာ
အိပ္တန္းျပန္တဲ႔ ငွက္အုပ္ကို
စိတ္နဲ႔ ပစ္ခ်ၾကည့္မိတယ္
ကိုယ္႔အေပၚ အကုသိုလ္ေတြ
ဘယ္ေလာက္ျပဳတ္က်လာမလဲလို႔
တိုးတိုးေဖာ္ရယ္..
စိတ္ဆိုတာ က်ယ္ေျပာျပန္႔ကားေပမဲ႔
႐ုပ္ဆိုရင္ ေပါက္ကြဲထိ႐ွလြယ္မယ္
နံရံ႐ွိရင္ေတာ႔ ပဲ႔တင္ထပ္စၿမဲ မဟုတ္လား
မိုးတိမ္ေတြေရ
ငါ႔ေအာ္သံေတြ ျပန္မလာေတာ႔ဘူးလား
ငါ႔နားေတြ လိုက္လာခဲ႔ၿပီ ။
၀င္းျမင့္
12 August 2007
ပဲ႔တင္
Posted by ညိမ္းညိဳ at 01:21
Labels: ႀကိဳက္ေသာကဗ်ာမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Diseño por headsetoptions | A Blogger por Blog and Web
0 comments:
Post a Comment