ကဗ်ာဆရာ႔ သမီး

ကၽြန္ေတာ္႔သမီးေလးဟာ
စီကာရီကာနဲ႔
တီတာတီတာဖြဲ႕
ကေလး႐ွားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ထဲ
သူပဲဘုရင္
ကပါဆိုလည္း သိပ္မ႐ွက္တတ္
စ,တာဆိုလည္း စိတ္မကြက္တတ္
လွတာကိုလည္း သိပ္မက္တတ္ၿပီး
ထပ္တလဲသာ ပါးစပ္ရဲစြာ
ကပ္ခၽြဲတာေတြေၾကာင့္
အရပ္ထဲမွာလည္း သူ႔ပဲခ်စ္ခင္
မ်က္ႏွာေပးလည္းမ႐ုိင္း
လက္ေရးလည္း၀ိုင္းၿပီး
ဘာေလးပဲခိုင္းခိုင္း အသင့္တက္ႂကြ
စာေမးပြဲတိုင္းလည္း အဆင့္အထက္ကနဲ႔
ဆရာမကိုလည္း အရမ္းခၽြဲ
အတန္းထဲမွာလည္း အားလံုးရဲ႕ သံေယာဇဥ္
ျပန္ေျပာရင္ လြန္တယ္ထင္လိမ္႔
ဒါေပမဲ႔ သမီးရယ္..
လူပံုအလယ္ လူဂုဏ္ထည္ေတြထဲ
အေဖခ်င္း ၿပိဳင္တဲ႔ပြဲက်
ဘယ္သူလည္း သမီးရဲ႕ အေဖ
အဲဒီအေျဖအတြက္
မေတြေ၀ရင္ေကာ႔
" ကဗ်ာဆရာ႔ သမီးေပါ႔ " လို႔
မေပ်ာ႔တဲ႔ အသံ
မေလွ်ာ႔တဲ႔ မာန္နဲ႔
စကားျပန္သြက္ဖို႔ ေ၀းပါလို႔
မၾကားဟန္႐ွက္လို႔ ေငးေလသလား..
(သမီးရယ္) ေတြးတိုင္းရင္သိမ့္ ။

- (သမီး...သို႔ )

စာေရးဆရာမ စုသဲမြန္၏အေဖ ေရးတာပါ။ ၂၀၀၆၊ ဧၿပီလထုတ္ မေဟသီမဂၢဇင္းပါ စုသဲမြန္၏ ေဆာင္းပါးမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။