မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္ ေျခာက္တန္းတက္မည့္ႏွစ္တြင္ အေမက စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ေပးလာပါသည္။ ဆရာနႏၵာသိန္းဇံ၏ "ခေရာင္းလမ္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း" ဆိုေသာ စာအုပ္ကေလးပင္။ ထိုစာအုပ္တြင္ အေကာင္းအဆိုး ေလာကဓံတရားတို႔ႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ ရသည့္အခါ မိမိစိတ္ကို ေကာင္းစြာ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေ႐ွာက္၍ ေအာက္ျမင္စြာ ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရန္ လမ္းညႊန္ထားပါသည္။ အမွန္တကယ္ လက္ေတြ႕ က်ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖစ္သျဖင့္ စာဖတ္သူတို႔ အဖို႔ ထိေရာက္လွပါသည္။
ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသားေလးဘ၀မွ (၁၁) ႏွစ္ေက်ာ္ လြန္ေျမာက္လာၿပီျဖစ္ေသာ ယေန႔အခ်ိန္တြင္မူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာ္လႊားေနရေသာ ေလာကဓံတရားအေပၚတြင္ ေခါင္းစဥ္အသစ္တစ္မ်ိဳးတပ္ၾကည့္ ခ်င္ပါသည္။ ဟိုအရင္ ေ႐ွးတုန္းကလို "ခေရာင္းလမ္း" ဟု မဆိုခ်င္ပါ။ "ပန္းေခ်ာင္းေရဆန္" ဟုသာ ဆုိခ်င္ပါေတာ႔သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အရင့္အရင္ကာလမ်ားက ဆိုး၀ါးၾကမ္းတမ္းေသာ အရာမ်ားကို ကြဲကြဲျပားျပား သိျမင္ခြင့္ရခဲ႔ၾကသည္။ ထိုအရာမ်ားကို ေ႐ွာင္႐ွားရန္၊ ေက်ာ္လႊားရန္၊ ဆန္႔က်င္ရန္ အဆံုးအမမ်ား ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္မႈမ်ား၊ ႀကီးၾကပ္စစ္ေဆးမႈမ်ားကို ပံုေအာ၍ ရ႐ွိခဲ႔ဖူးသည္။ ခေရာင္းလမ္းႀကီးမွန္း ထင္းေနေအာင္သိႏိုင္ေသာ အခြင့္အလမ္းမ်ား ရခဲ႔ၾကသည္။ ဥပမာ- ေဆးေျခာက္၊ ဘိန္းျဖဴအစ႐ွိေသာ မူးယစ္ေဆး၀ါးတို႔သည္ လူႏွင့္လူ႔ေလာကကို အညႊန္႔တံုး ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးေစမွန္း တစ္ကမၻာလံုး လက္ခံၿပီး တစ္ကမၻာလံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ ဆန္႔က်င္တားဆီးခဲ႔ၾကသည္။ ထိုလမ္းသည္ ဘ၀ပ်က္မည့္လမ္း၊ အသက္ဆံုး႐ႈံးမည့္လမ္း၊ ခေရာင္းလမ္းၾကီးမွန္း လူတိုင္း သိႏိုင္၏။
ယေန႔အခ်ိန္တြင္မူ အရာရာေသာ အသစ္အဆန္းတို႔သည္ လူတို႔အေပၚ သိမ္ေမြ႕ စြာ ျဖားေယာင္းလ်က္႐ွိသည္။ ေနရာေဒသတစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မတူညီကြဲျပားေသာ ရလဒ္တို႔ကို ဖန္တီးလ်က္႐ွိသည္။ ၎တို႔၏ သေဘာ သဘာ၀သည္ သိမ္ေမြ႕ ညင္သာ၏ ၊ သာယာေပ်ာ႔ေပ်ာင္း၏ ၊ အၾကမ္းပတမ္းႀကီးမဟုတ္။ ခေရာင္းလမ္းပါဟု ထင္ရက္စရာပင္ အေၾကာင္းမ႐ွိ။ သို႔ေသာ္ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးေစေသာ ပမာဏမွာမူ ေနာက္မွလာသည့္ေမာင္ပုလဲ ဒိုင္း၀န္ထက္ပင္ ကဲပါလိမ္႔ ဦးမည္။
ဘီယာဆိုင္ေတြ မိႈလိုေပါက္လာ၏။ ဒီေတာ႔ ဘာျဖစ္သလဲ။ ဘာမွမျဖစ္ပါ။ ဘီယာေသာက္လို႔လည္း ဘယ္သူကမွ် ေ၀ဖန္ပုတ္ခတ္ေနမည္ မဟုတ္ပါ။ လူႀကီးလူေကာင္း အဂၤါရပ္ထဲမွာေတာင္ ဘီယာေသာက္ျခင္းက အရည္အခ်င္းတစ္ခုလိုပါ၀င္ေနၿပီလား မေျပာတတ္။ ဘီယာဆိုင္မ်ားတြင္ ထိုလူႀကီးလူေကာင္း မ်ားကို အမ်ားဆံုးေတြ႕ ရတတ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ ေနာင္တြင္ လူငယ္မ်ား၊ သည့္ေနာက္ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ေဟာ အခု မိန္းကေလးမ်ားပါ ထိုင္ၾကေလၿပီ။ ယေန႔တိုင္ ထိုကိစၥအတြက္ ေကာင္း၏ ၊ ဆိုး၏ အဆံုးအမမ်ား၊ ႀကီးၾကပ္စစ္ေစးမႈမ်ား သတ္မွတ္မွတ္ မ႐ွိေသးပါ။ တစ္ခါတစ္ခါ "ယာလည္းညက္ေစ၊ ၾကက္လည္းေမာေစ" မ်ားလုပ္ေနသလားဟုပင္ ေတြးမိပါေတာ႔သည္။
မိႈလိုေပါက္လာေသာ ဘီယာဆိုင္မ်ားက သူ႔ထက္ငါ စြဲေဆာင္မႈေကာင္းေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု ႀကံစည္အားထုတ္လာၾကသည္။ အဲသည္မွာ ေနာက္ဆက္တြဲ ကႀကီးခေခြးေတြ အတြဲလိုက္ ၀င္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အႏိွပ္ခန္းမ်ား၊ ကာရာအိုေကခန္းမ်ားသည္ ေနာက္ဆက္တြဲ အစြယ္အပြားမ်ားဟုဆိုလွ်င္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးမ်ားပင္ ၎ေရစီးေၾကာင္းအတြင္းသို႔ စီး၀င္လာျခင္း၊ ကိုယ္က်င့္နိမ္႔ပါးလာျခင္း၊ ေငြေအာက္သို႔ ပညာ၀င္ေရာက္ရျခင္း အစ႐ွိသည့္ မျမင္ရေသာ ျပႆနာအသီးသီးတို႔သည္ ျပင္းထန္ေသာ႐ိုက္ခတ္မႈမ်ားဟု ဆိုရပါမည္။ ဤနည္းႏွင္ႏွင္ျဖစ္ေသာ အျခားကိစၥရပ္ေတြ မ်ားစြာ႐ွိပါေသးသည္။ စစ္ေဆးၾကပ္မတ္မႈကလည္း မ႐ွိသေလာက္ေလ်ာ႔နည္း၊ ခေရာင္းလမ္းႀကီးရယ္လို႔ ထင္းေနေအာင္လည္း ျမင္ၾကရတာမဟုတ္ေတာ႔ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္သည္ထက္ပိုေသာ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးမ်ားကို ခံစားၾကရသည္။
ဖန္သားျပင္ေ႐ွ႕တြင္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ (၁၀) နာရီမက အခ်ိန္ေပးေနေသာ ေက်ာင္းသားေလးမ်ား၏ အေရအတြက္သည္ တိုး၍တိုး၍ လာေလၿပီ။ ၀ါးတစ္လွည္းဖုတ္လို႔ ျပာတစ္ဆုပ္မရေသာ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ေနေသာ လူငယ္တို႔သည္ မ်ား၍မ်ား၍ လာေလၿပီ။ လုပ္ငန္းခြင္မွအပျဖစ္သည့္ ေလာင္းကစား႐ံုတို႔တြင္ အခ်ိန္ကုန္ေနေသာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးအေရအတြက္တို႔သည္ တိုးပြား၍ လာေလၿပီ။ ေခတ္၏အေျခအေနေအာက္တြင္ နာမည္ေနာက္မွ အၿမီးတပ္ေကာင္း႐ံု၊ လူ႐ိုေသ႐ွင္႐ုိေသမွ်ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေက်ာင္းၿပီးခဲ႔ၾကကုန္ေသာ ဘြဲ႕ ရတို႔သည္ မ်ားခဲ႔ေလၿပီ။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈ ႀကီးမားသည့္အျပင္ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားသျဖင့္ လူတန္းစားေျမျပန္႔လြင္ျပင္သည္ အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ေလၿပီ။ စား၀တ္ေနေရး အေရးႀကီးသံုးပါးကို လံုေလာက္ေအာင္ ေထာက္ပံ႔ႏိုင္စြမ္းမ႐ွိသျဖင့္ ျပည္သူ႔၀န္ကို အမွန္တကယ္ ထမ္းေဆာင္လိုသူတို႔သည္ နည္းပါးခဲ႔ေလၿပီ။ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးအစ႐ွိေသာ က႑အသီးသီးတြင္ အခြံခ်ည္းသက္သက္မွ်ျဖစ္ေသာ အေဆာက္အအံုတို႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ လူမႈအေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းျခင္းငွာ မစြမ္းသာေလၿပီ။
ထိုထိုေသာအရာတို႔သည္ ခေရာင္းလမ္းႀကီးကဲ႔သို႔ ထင္သာျမင္သာသည္မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ေရကိုဆန္ေနရေသာ္လည္း ဒိုက္သေရာ၊ ေက်ာက္ေဆာင္တို႔ကို ဆန္ေနရျခင္းႏွင့္မတူ။ ပန္းေခ်ာင္းႀကီးတစ္ခုကို ဆန္ေနရသည္ႏွင့္ တူ၏။ ပန္းတို႔၏ အေတြ႕အထိ၊ ျဖားေယာင္းမႈတြင္ အခ်ိဳ႕ သူတို႔သည္ က်ဆင္း၍သြားၾက၏။ သာယာမႈဟူသည္ လူတို႔ ျငင္းဆန္ရန္ ခက္ခဲေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ပန္းေခ်ာင္းႀကီးအတိုင္း စုန္ဆင္းေမ်ာပါသြားၾကေလသည္။ ယေန႔ ပန္းေခ်ာင္းေရဆန္ေခတ္ႀကီးတြင္ အင္မတန္ သတိႀကီးႀကီးထားႏိုင္မွ တန္ကာက်မည္။
ညိမ္းညိဳ
2 comments:
မွန္ပါ႔ ကိုညိမ္းညိဳ ရာ။ သတိဆို ပိုသည္မရွိတဲ့ ျမန္မာစကားရွိတယ္။ သတိထားဗ်။ ေလာကဓံ ဆိုတာေတြက ပံုစံက အမ်ိဳးမ်ိဳး။ ေကာင္းတာ ၄ ခု မေကာင္းတာက ၄ ခု။ မေကာင္းတဲ့ ေလာကဓံကို အားတင္းၿပီး အနိုင္ယူဖို႔လိုသလို၊ ေကာင္းတဲ့ေလာကဓံေတြရဲ႕ လွည့္ဖ်ားမႈကို မခံရေအာင္ သတိရွိဖို႔လိုတယ္ဗ်။ ရာထူး၊ အာဏာနဲ႔ ေငြေၾကး ရွိလာရင္ သတိ ကပိုလိုတယ္။
ပန္းေခ်ာင္းေရဆန္ အက္ေဆးေလး အရမ္းေကာင္းတယ္ ၊ ဘယ္လိုအက္ေဆးမ်ိဳးဖတ္လိုက္ ဖတ္လိုက္ စာဖတ္သူကို စြဲေဆာင္သြားနိုင္တဲ့ အေရးအသားပါရမီ မ်ိဳးရွိေနလို႔ ေျပာခ်င္တယ္ ...။
Post a Comment