12 August 2007

ျမစ္က်ိဳးအင္း

ပင္လယ္ဆီမသြားေတာ့ဘူး
ေဟာဒီမွာ
ကုိယ္ရပ္နားခဲ့တဲ့ခ်ဳိင့္၀ွမ္းေလးကုိခင္တြယ္လုိ႔
ရင္ဘတ္ထဲကရင္ခုန္သံရယ္
ေရၾကည္ၿမက္ႏုရာရွင္သန္မႈ
ကုိယ္ၿပဳစုရမယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ
တန္ဖုိးတစ္ခုတင္က်န္ခဲ့ရင္ပဲေက်နပ္လွၿပီ…။
ေမးခြန္းမ်ားစြာကုိေၿဖၾကားဖုိ႔မလုိေတာ့ဘူး
ထုံအခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ေတာ့မယ္
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္မေမ်ာ္လင့္ေတာ့တဲ့
လႈိင္းတံပုိးေတြအတြက္
မာနတက္ေနဖုိ႔မလုိေတာ့….။

မုိးလႈိင္ည

Posted by ညိမ္းညိဳ at 00:24  

Labels:

0 comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)