31 August 2007

လူအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ညေန

လူအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ညေန
ပန္းၿခံခံုတန္း႐ွည္ေပၚ ေမွးတင္ေနရဲ႕
ေငြနားကြပ္နဲ႔ေမာက္မာခဲ႔သူတိမ္တို႔ မိွန္ေပါ႔ ။

သံေခ်းတက္မ်က္လံုးထဲ အေရာင္ေတြျဖဴေဖ်ာ႔လာ
ေျပာင္းျပန္၊ အ႐ွိန္ေတြ ပိုျမန္လာၾက
" တယ္.. ေသဖို႔ကို ဘာေလာေနၾကသလဲ၊ ဒင္းတို႔ "
တစ္ႀကိမ္တည္းသာ လက္ခနဲျမင္လိုက္ရ
အံ႔ဖြယ္ငွက္ျမန္
ပ်ံေပါ႔ေလ၊ ေလထဲေပ်ာက္ေပါ႔
ေနာင္တတို႔သာ ေမာ႔က်န္ရစ္ခဲ႔
အလိုႀကီးလြန္းသူပါ
ရသမွ်နည္းနည္းကေလးကိုသာ
ယူသြားရေတာ႔မွာေပါ႔ ။

ေမာင္ျပည့္မင္း

Posted by ညိမ္းညိဳ at 01:40  

Labels:

0 comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)