အလြမ္းေပ ၃၈၀၀

ေဆာင္းႏွင္းစိုစို
ေတာင္ယာလမ္းကေလးဟာ လက္ဖက္နံ႔သင္းသင္း
သတိရျခင္းကို
မီးအိမ္လို လင္းမိတယ္။

ပင္လယ္ေရျမက္ႏွာျပင္ထက္ ၃၈၀၀
အလြမ္းဟာ တသုန္သုန္တျဖဴးျဖဴး
ေ၀႔ခနဲက်လာတဲ႔ သစ္႐ြက္ေလးမွာ
ေကာင္းကင္၊ တိမ္ေတာင္နဲ႔ ႏွင္းေငြ႕
မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ ဟာ
သူ႔ကိုမေမ႔ႏိုင္ေအာင္ အားကူလို႔ ။

ႏြယ္ကေလးတစ္ပင္
သံေယာဇဥ္ဟာ ပတၱျမားလို လင္းတျမျမ
ေျမနီလမ္းကေလး အဆံုးဆီေငးမိေတာ႔
ရယ္သံလြင္လြင္ေလး ထြက္က်လာ
ေကာ္ဖီပင္ေတြမ်က္၀န္းမွာ ႏွင္းစက္ေ၀႔ခဲ႔ ။

ေတာင္နဲ႔ေတာေငြ႕
တျမန္ေန႔က အတူဖူးခဲ႔တဲ႔ဘုရား
ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ရထားဟာ
မႏၲေလးကို ခုတ္ေမာင္းေနေပါ႔ ။

ေမာင္ႏိုင္လင္း(ေကာလင္း)