ေယာင္

ဖန္တီးမႈမဲ႔ျခင္းသည္ အဆိုး႐ြားဆံုး အႏၱရာယ္ျဖစ္၏။ ဖန္တီးမႈမဲ႔သူသည္ စကားအမ်ားႀကီး ေျပာတတ္၏။ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္သလိုပင္။ သို႔ေသာ္ မိမိေျပာဆိုေသာစကား၏ အေလးအေပါ႔၊ အတိမ္အနက္ကိုမူ ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္ျခင္းငွာ မစြမ္းေပ။ ဖန္တီးမႈလက္၀ယ္႐ွိသူ သို႔တည္းမဟုတ္ ဖန္တီးရန္ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ေနသူသည္ စကားအမ်ားႀကီး မေျပာတတ္ေခ်။ ဖန္တီးရန္စိုက္ထုတ္ရေသာ စြမ္းရည္ႏွင့္ လံု႔လ၀ါယမကို အသိအမွတ္ျပဳ နားလည္လက္ခံေသာေၾကာင့္ပင္။ ထိုသူတို႔သည္ ဗဟိုနာရီစင္ႀကီးႏွင့္ တူ၏။ မိမိအသံကို လိုအပ္မွ မခ်ိန္က်ေရာက္မွသာ အခ်က္က်က် ေလးေလးမွန္မွန္ ပီပီသသႀကီး ျပဳတတ္၏။

ပညာရပ္နယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ ေရေပၚ႐ွပ္ေျပးလုပ္ရံမူ မခက္လွ။ တတ္ေယာင္၊ သိေယာင္၊ ဟုတ္ေယာင္ ထင္ျမင္ရန္အတြက္ ေထာက္ပံ႔က်ားကန္ေပးထားသည္ဟု ယူဆႏိုင္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို အလိုက္သင့္ ထုတ္ယူသံုးစြဲႏိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္။ မိမိတရားေသဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ယံုၾကည္မႈ၊ မိမိသက္၀င္ေနေသာ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ ေသြဖည္ေစေသာ အပိုင္းတို႔ကို ပယ္ႏႈတ္ထိန္ခ်န္၊ ဒြိဟျဖစ္ေစေသာ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္မႈတို႔ကို ဖံုးဖိကြယ္၀ွက္..၊ ထိုသို႔ျဖင့္ လူတို႔သည္ ကိုယ္တိုင္ထူေထာင္ေသာ၀ါဒ၌ သက္၀င္ယံုၾကည္မႈအ႐ွိဆံုး ျဖစ္လာၾက၏။ ကာကြယ္ရာ၌လည္း ေဇာအျပင္းထန္ဆံုးျဖစ္လာၾက၏။ ထိုသူတို႔သည္ စိတ္ကိုဖြင့္ထားရမည္ဟု အၿမဲတေစ ဆိုတတ္ၾကကုန္၏။ အမွန္အားျဖင့္ ထိုသူတို႔သည္ စိတ္ကိုဖြင့္ထားၾကျခင္းမဟုတ္။ မ်က္စိကို ဖြင့္ထားၾက႐ံုမွ်သာ။ မ်က္စိကိုဖြင့္ထားသျဖင့္ အျမင္က်ယ္ေကာင္းက်ယ္မည္။ အသိဥာဏ္က်ယ္ျပန္႔ရန္မူ မလံုေလာက္ေသး။ အျမင္က်ယ္ျခင္းႏွင့္ အသိဥာဏ္က်ယ္ျခင္းသည္ ကြာျခားလွေခ်၏။

ပမာဆိုရေသာ္... ၊ အတန္အသင့္ မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းေသာလူတစ္ေယာက္သည္ ဘူမိေဗဒဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ျပဌာန္းစာအုပ္ သံုးအုပ္ခန္႔ႏွင့္ ဘူမိေဗဒပညာ႐ွင္ႀကီးမ်ား ျပဳစုေသာ ေက်ာ္ၾကားသည့္ စာအုပ္သံုးအုပ္ခန္႔ကို လအနည္းငယ္အတြင္း ႏႈတ္တိုက္အာဂုံေဆာင္ႏိုင္သည္ဆိုအံ႔။ ထိုသူသည္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ဘူမိေဗဒပညာ႐ွင္ႀကီးျဖစ္လာမည္ေလာ။ ပညာ၏သေဘာမွာ ျပင္ပဗဟိႏၶအေၾကာင္းႏွင့္ မလံုေလာက္ေပ။ မိမိ၏ အတြင္းအဇၨ်တၱမွလာေသာ စိတ္၏သေဘာႏွင့္လည္း မ်ားစြာသက္ဆိုင္ေပ၏။ ထိုပညာရပ္အေပၚ ျမတ္ႏိုးခံုမင္ႏွစ္ၿခိဳက္လွေသာ အတြယ္စိတ္ကေလးႏွင့္ ျမင့္သည္ထက္ျမင့္ေအာင္ ျမႇင့္တင္ ႀကံေဆာင္ေပးလိုေသာ ဘာမထီစိတ္တို႔သည္လည္း ႐ွင္သန္ခိုင္ၿမဲေနအပ္ေပသည္။

လူတို႔သည္ ေယာင္ျခင္းအမႈ၌ ေနသားက်ေနၿပီျဖစ္သျဖင့္ ေနရာက႑အသီးသီး၌ ေယာင္တတ္ၾကကုန္၏။ ဆိုင္းသံဗံုသံ တထီထီႏွင့္ တက္ႂကြစြာဟန္ေရးျပေနေသာ လက္ေ၀ွ႔သမားကိုျမင္ေသာ္ ခဏခ်င္း၌ပင္ မိမိသည္လည္း လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္လိုက္ခ်င္၏။ လက္ေ၀ွ႔ပညာဟူသည္ ဤေရြ႕ဤမွ်ေလာက္ႀကီးေတာ႔ ခက္ဟန္မတူ၊ ငါလိုက္စားလွ်င္ အလြယ္ႏွင့္ရေပမွာပဲ ဟုလည္း ေတြးထင္တတ္ၾကကုန္၏။ လူအမ်ားၾကည္ညိဳေလးစားေသာ စာေရးဆရာႀကီးကို ျမင္သည္႐ွိေသာ္ ခဏခ်င္း၌ပင္ မိမိသည္လည္း စာေရးဆရာတစ္ဦး ျဖစ္လိုက္ခ်င္ျပန္၏။ ထိုစာေရးဆရာႀကီး၏ လတ္တေလာအေနအထားကိုသာ ကြက္၍အားက်ျခင္းလည္း ျဖစ္ဟန္တူ၏။ ေနာက္ကြယ္မွ ႐ုန္းကန္လာခဲ႔ရေသာ ကာလတာကိုမူ အေလးထားထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ အလိုမ႐ွိၾကေပ။ စင္ျမင့္ေပၚမွ အေျပာအေဟာေကာင္းသူကို ေတြ႔ရျပန္ေသာ္ ထိုဆႏၵသည္ ခဏခ်င္း၌ပင္ ႐ုန္းကန္တိုးထြက္ လာတတ္ျပန္သည္။ "ဒီလို နာရီ၀က္၊ တစ္နာရီေလာက္ျဖင့္ ငါလည္း ေျပာႏိုင္ေပမွာပဲ" ဟု အထင္ေရာက္တတ္ၾက၏။ ထိုနာရီ၀က္တစ္နာရီကို အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔စြာ ေျပာဆိုေဟာေျပာႏိုင္ရန္အတြက္ ေန႔ေပါင္းရက္ေပါင္း နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ျပင္ဆင္ေလ႔က်င့္ခဲ႔ရေသာ ထိုသူ၏ အားထုတ္မႈကိုမူ ေမ႔ထားတတ္ၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ နယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ လူေယာင္တို႔သည္ မ်ားစြာ ထြန္းကားေပါက္ဖြား၍ လာၾကေပသည္။

အေၾကာင္းကိုသိျခင္းႏွင့္ အက်ိဳးကိုေဆာင္ၾကဥ္းေပးျခင္းသည္ တူမေယာင္ႏွင့္ ကြဲျပား၏။ လူေယာင္မ်ားသည္ အေၾကာင္းကို သိေကာင္းသိမည္၊ အက်ိဳးကိုမူ ဘယ္ေသာအခါမွ် ေဆာင္ၾကဥ္းေပးလိမ္႔မည္ မဟုတ္ေပ။ ပမာအားျဖင့္ ထမင္းဆာေနေသာလူတစ္ေယာက္ကို ထမင္းေကၽြးလိုက္မွသာ အလုပ္ၿပီးေျမာက္ျခင္း မည္ေပသည္။ သို႔မွသာ ကာယကံ႐ွင္လည္းဗိုက္၀၍ အာသာေျပေပလိမ္႔မည္။ ထိုသို႔မဟုတ္မူဘဲ "စပါးဆိုတာ ဘယ္လိုစၿပီးျဖစ္ေပၚလာတာကြ၊ အဲဒီဆန္စပါးေလးကို ဘယ္ရာသီမွာျဖင့္ ဘယ္သို႔ဘယ္ပံု စိုက္ပ်ိဳးၿပီးသကာလ၊ ႀကိတ္စက္ႀကီးေတြနဲ႔ ဘယ္နည္းဘယ္ဟန္ႀကိတ္ခြဲလိုက္တဲ႔အခါ ဆန္ျဖဴျဖဴေလးေတြ ရလာတာေပါ႔ကြာ၊ ဒါကိုမွ ဤသို႔ဤႏွယ္ခ်က္ျပဳတ္လိုက္တဲ႔အခါ ထမင္းဆိုၿပီးရေပသတဲ႔ကြ" ဆိုၿပီး ထမင္းျဖစ္ေပၚလာပံုဋီကာကို အက်ယ္ဖြင့္႐ွင္းျပေန႐ံုျဖင့္ ထမင္းငတ္ေနေသာလူသည္ ဆႏၵျပည့္၀မည္ မဟုတ္ေပ။ ဤကား အေၾကာင္းကို သိျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ အမွန္မူ ထမင္းရေအာင္ႀကံစည္အားထုတ္၍ အက်ိဳးကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးသင့္ေပသည္။ လူတို႔သည္ ေယာင္တတ္ေသာပင္ကိုယ္သဘာ၀႐ွိရကား ႏႈတ္တိုက္႐ြ႐ြ အာဂုံေဆာင္က်က္မွတ္ျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး စသည္ျဖင့္ ကိစၥတိုင္း၏အေၾကာင္းကိုမူ ႐ႈေထာင့္အသီးသီးမွေန၍ လူတိုင္းေလာက္နီးပါး ခ်ျပခင္းက်င္းႏိုင္ၾကေလသည္။ အမွန္တကယ္ အက်ိဳးကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးရန္၌မူ ေ႐ွ႕မတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာျဖင့္ ေ၀႔လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ကာ အီလည္လည္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေနတတ္ၾကကုန္၏တကား။

အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ေယာင္ျခင္းမွာ လြယ္၏။ လူတိုင္းလုပ္ႏိုင္သည္။ ေယာင္ျခင္းအဆင့္မွတက္ရန္မူကား လူတိုင္းမလုပ္ႏိုင္၊ ခက္လွေခ်၏တကား။ (ေလာေလာဆယ္ဆယ္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေယာင္ေျခာက္ဆယ္တစ္ဦးမွ်သာ... :P )

အစအဆံုး ဖတ္ၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ ေမ႔ပစ္လိုက္လို႔ ရပါၿပီ။ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေတြးအေခၚလိုလို အေတြးအေခ်ာ္လိုလို စာမ်ိဳးေရးၾကည့္ဖို႔ စိတ္ကေယာင္လာလို႔ လိုက္ေယာင္ၾကည့္လိုက္တာ... :D

ညိမ္းညိဳ