ၿမိဳ႕ ကေလးသို႔..

ေဒသႏၱရဥခြံေလးအတြင္းမွာပဲ ကုတ္ျခစ္တြယ္ကပ္
တစ္ခါတစ္ခါ သိပ္အျမင္ကပ္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ ခ်စ္စရာၿမိဳ႕ ကေလးေပါ႔
တံတိုင္းတစ္ပတ္ကာရံထား႐ုံနဲ႔ လံုၿခံဳလွၿပီထင္
႐ုိး႐ိုးယဥ္ယဥ္ကေလး ေန႐ွာခဲ႔တဲ႔ ၿမိဳ႕ ကေလးေပါ႔
႐ိုး႐ိုးစင္းစင္း ျဖတ္သန္းမႈေတြနဲ႔
နည္းပညာငတ္ျပတ္ လစ္ဟာေနရတာကိုလည္း မနာက်ည္းတတ္
မ်က္ရစ္မဲ႔ မ်က္ခြံမို႔အစ္ ေဖာသြပ္ႂကြေမာက္သူေတြက ဂုတ္ေသြးစုပ္
အ႐ိုးပုပ္ေအာင္ ခံစားေနရတာေတာင္
နည္းနည္းကေလးမွ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ေခါင္းေဆာင္မႈ မေပးႏိုင္႐ွာဘူး
တကယ္ဆို..
မိ႐ိုးဖလာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ျမန္မာဆန္တဲ႔ ၿမိဳ႕ ကေလးပါ
သူ႔ခမ်ာ..
ရင္ဘတ္ထဲ ေလာင္မီးက်ေနတာေတာင္
မဂၤလာဩဘာစာ ႐ြတ္ဖတ္ခ်င္ေနေသးရဲ႕
တစ္ၿမိဳ႕ လံုးကို နဖားႀကိဳးထိုး
တြန္းထိုး႐ုန္းကန္ အသိဥာဏ္ေတြစံုလံုးကန္းေတာ႔မွ
အတိတ္ကို လြမ္းလွပါသတဲ႔
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ အသက္႐ွဴသံေတြ တဖုန္းဖုန္းနဲ႔
လံုးလံုးမြေၾက အနာဂတ္ေတြ ဆိတ္သုန္းေတာ႔မွ
ကံစီမံသမွ်ဒဏ္ ခံသာခံပတဲ႔
ၿမိဳ႕ ကေလးရယ္..
ေျပာရက္လိုက္တာ၊ ေျပာထြက္လိုက္တာ
ဒီမယ္ကြဲ႕ ..မွတ္ထားလိုက္စမ္းပါ
သမိုင္းဆိုတာ
အသိဥာဏ္ေဆြးရင္ ဘ၀ေတြ စေတးရတယ္
နားလည္မႈေ၀းရင္ ဓါးကူေသြးရသတဲ႔
" ေတာက္ " တစ္ခ်က္ ျပင္းျပင္းေခါက္႐ုံနဲ႔
ရာဇ၀င္ေတြ ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခုံ ျဖစ္ခဲ႔ဖူးရင္
ငါတို႔ ညာသံေပးၿပီး " က်ား " တက္ထိုးရမယ္
သားရဲတြင္းထဲေတာ႔ အက်မခံႏိုင္္
ငါတို႔ အသည္းႏွလံုးေတြ ကၽြဲပခုန္းထခ်င္ထ
နင့္ကို ထမ္းတင္ထားမယ္ ၿမိဳ႕ ကေလးေရ.. ။

ညိမ္းညိဳ