ၾကယ္ျပာေလးနဲ႔ ထမင္းစားၿပီးတဲ႔ေနာက္

ဟိုး.. ခပ္ေ၀းေ၀း
ႀကီးေကာင္၀င္စ အသံေလးမွာ
ျပန္စရာ အိမ္မရွိရွာဘူး အေမရယ္
ကမၻာေျမႀကီးေပၚမွာ
အကုသိုလ္ပန္းေတြ ေ၀ပံုကလဲ
အဖူးေပၚ အညြန္႔တက္လို႔
တပ္မက္စရာပါလား အေမ
သံသရာေတးခ်င္းေတြက စီစီ
ပုရစ္ကေလးလို သားကျမည္လို႔ေပါ႔
တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔ အေမရယ္
သားဘ၀ဟာ
ေျမေငြ႔ပ်ံညေလးတစ္ည ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။

သားေလ
သူ႔ကိုယ္ပိုင္အသီးေတြ
ညႊတ္အိေလးလံေနေအာင္ ထမ္းပိုးထားရေပမဲ႔
ေပ်ာ္ရွာတဲ႔
ကုန္ထမ္းသမား သလဲပင္ကေလးကို
အားက်မိတယ္။

အေမရယ္
ေလေတြ ထန္ေနေလေလ
သားမွာ ေၾကကြဲရေလေလပါပဲ
မိုးဦးအက် ေစာမယ္ဆိုတာလဲ
တကယ္ေတာ႔
ေလာကဓံတရားပါလား
အိပ္စရာမရွိတဲ႔ ညေတြမွာ
မိုးေတြ သိပ္ၿပီးရြာတာပဲ အေမရယ္။

အေမွာင္နဲ႔ စိုစြတ္
မိုးေရေတြ ရႊဲရႊဲနစ္လို႔၊
အသံေတြေတာင္ ငုတ္ေနခဲ႔ပါၿပီ အေမ။

ဆံုး႐ႈံးမႈသစ္ရြက္ေတြ မ႐ႈမလွနဲ႔
ကံဆိုးမိုးေမွာင္ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ
သားဘ၀ရဲ႔ အပိုင္းအစေတြတဲ႔လား
သားျငင္းဆန္တယ္ အေမ
အေမ မသိဘူးလား
အေမ႔သားက ကဗ်ာဆရာေလ
အေမရဲ႕..။

တကယ္ေတာ႔လဲ အေမရယ္
ကဗ်ာဆရာဆိုတာ
ဒဏ္ခံႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းပါဗ်ာ။

အေမရယ္
ေဟာဒီကမၻာေလာကႀကီးမွာ
အေမ႔သားကဗ်ာဆရာျဖစ္လာတာ
အျပစ္ရွိပါသလားအေမ
သားရဲ႔အခ်စ္မွာေလ
ေဟာဒီ ကမၻာႀကီးနစ္ခဲ႔ရင္ေတာင္
စစ္ျဖစ္ဖို႔ မေသခ်ာေတာ႔ပါဘူးအေမရယ္။

ခုေတာ႔
တျခားသူေတြ မျမင္မိတဲ႔ အသံကေလးကို
ေခါင္းအံုးအိပ္မိလို႔
အၾကင္နာအမဲ႔ဆံုး ဆုလာဘ္ကို သားရခဲ႔ပါတယ္။

အေမမသိဘူးလား
လူေတြရဲ႔အၿပံဳးမွာ
ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြပါတယ္ အေမရဲ႕
ဧည္႔ခန္းနဲ႔ အကၤ်ီေကာင္းမွ
ဆက္ဆံတတ္တဲ႔ လူေတြရဲ႔သေဘာထားကို
သားတူးတူးခါးခါး မုန္းတယ္အေမ။

အေမရယ္
တျခားသူေတြအတြက္ေတာ႔
အရာရာဟာ
လက္တစ္ပစ္စာရယ္ပါ။

သားမွာေတာ႔
ယူဇနာသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာလို႔
သားေလ
ေရေရာထားတဲ႔ညရယ္လို႔ မရခဲ႔ဖူးဘူး။

သားရဲ႔ “ဘီး” ကေလးဟာေလ
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပါးလွပ္ေနသလဲဆိုေတာ႔
ဆံျခည္မွ်င္ေလးတစ္မွ်င္ နင္းမိရင္ေတာင္
ဘီးက ထေပါက္သြားႏိုင္ပါတယ္အေမ။

အလွ်ံညီးညီး မီးေတာက္မီးလွ်ံႀကီးထဲ
ေန႔စဥ္ခုန္ခုန္ခ်ေနရတဲ႔ဘ၀ခရီး
အခမဲ႔ညေတြ သိပ္ၿပီး သိပ္သည္းလြန္းလွ
အေမရယ္
လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ႀကီး ကန္သြင္းခံရ
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္မွားယြင္းမိလို႔လဲ အေမ
အဆုတ္က ၾကပ္ခိုးစြဲမီးဖိုေခ်ာင္
ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တိုင္း ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တိုင္း
ရင္ေခါင္းႀကီးထဲ မီးထ ထေတာက္တာျမင္ရ
အေမရယ္
အတြင္းလူမမာတစ္ေယာက္ပါ။

ဒါေပမယ္႔
သစ္သားဘတ္စ္ကားအိုအိုႀကီး ခိုစီးလို႔
ကဗ်ာဆရာ မာယာေကာ႔စကီးဆိုတဲ႔ လူလဲပါတယ္ေလ
လူနဲ႔သူနဲ႔ မတူတဲ႔လူလို႔
လူေတြသူေတြ ေျပာခံရတဲ႔ သားမိတ္ေဆြေပါ႔
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာၿပိဳလဲခဲ႔ပါသလဲ
ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ သမၼေဒ၀ေတြလက္ထဲ ေရာက္မွာတဲ႔လဲ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ေမးရင္းေပါ႔
မ်က္စိတစ္မွိတ္ လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာ
ေသာမၿဂိဳလ္ေတြ ေခ်ာင္းေကာျဖစ္သြား
ဘ၀ကို ဖ်စ္ညွစ္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔
လိေမၼာ္သီးကေလးမွာ
အခ်ိဳရည္ က်န္ေသးတယ္
အို.....
အသည္းႏွလံုးထဲမွာ
ပန္းေတြ အရမ္းပြင္႔တာပဲ အေမရယ္။

ကုတ္အကၤ်ီ၀တ္ခ်င္တဲ႔ ေဆာင္းရာသီရယ္
မီးလွ်ံကင္းမဲ႔တဲ႔ မီးလင္းဖိုႀကီးရယ္
ႏွင္းစက္ေတြကို
အေသခံေသာက္ခ်င္တဲ႔ ျမက္ပင္ကေလးရယ္
လမင္းကို
ျပည္႔ျပည္႔၀၀ တိုက္႐ိုက္ျမင္ခ်င္တဲ႔ အၿပံဳးရယ္
အေနအထိုင္မတတ္တဲ႔ ေရပန္းတိုင္ကေလးရယ္
မိုက္တြင္းနက္နက္ ကဗ်ာေပၚ အခ်စ္ရယ္
မၾကာခဏ
လူလိမ္ခံရတဲ႔
ရင္ထဲက ၾကယ္ျပာေလးရယ္
နကၡတ္မိမိ ေပ်ာ္ခ်င္႐ွာတဲ႔
အေပ်ာ္ေလးရယ္
သားလက္ဖ၀ါးထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားလို႔
တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ႔ သားဘ၀ေလးရယ္
အေမ႔သားမွာ ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။

ထမင္းစစ္စစ္ စားခ်င္တယ္ အေမရယ္
အိမ္နံ႔ေမႊးတဲ႔ အိပ္ယာစစ္စစ္မွာ အိပ္ခ်င္တယ္
ေျခေထာက္ေတြကို မီးဖိုအေငြ႔ ေပးခ်င္တယ္
ဗမာ ပရေဆးသန္႔သန္႔ေသာက္ခ်င္တယ္
ၿပီးေတာ႔ ေဟာဒီလို
အေမ႔မ်က္လံုးအေရာင္ကို မြတ္သိပ္မိပါတယ္
ေတေပေလလြင္႔ၿပီး ျပန္လာတဲ႔သားကို
ဂ႐ုဏာသက္ၿမဲသက္တဲ႔ အေမ႔အၾကည္႔ေလ

အေမရယ္
အေမ႔ဆိပ္ကမ္း မကပ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ႔
သားသေဘၤာေလအေမရဲ႕
ကြၽန္ေတာ္ ႐ိုးသားခဲ႔ပါတယ္အေမ
ဤသို႔ပင္ ပဲ႔တင္ပါလိမ္႔မယ္။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္