သစၥာ

သစၥာ

ပိေတာက္ပြင့္ျခင္းမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းတယ္
တိမ္းလြယ္ညႊတ္လြယ္ ေတာအုပ္ထဲ
ဘယ္ေတာ႔မွမတိမ္ေကာမဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခု
သူ႔ေတးသံသူ နာခံလို႔
ေလကေလး တခၽြန္ခၽြန္နဲ႔
ၿငိမ္းေအးစြာ စီးဆင္းေနၿပီ..

ညိမ္းညိဳ
သင့္ေတာ္တဲ႔ ပံုေလးေတြရလို႔ အစပ္အဟပ္တည့္မယ္ထင္တဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြကို ျပန္တင္ေနမိပါတယ္။ အရင့္အရင္တုန္းက ဖတ္ခဲ႔ ၿပီးသားျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္လည္း အခုတစ္ခါ ပံုေလးေတြနဲ႔ယွဥ္တြဲလို႔ ျပန္လည္ခံစားေပးပါဦးခင္ဗ်ာ..

တတိယေျမာက္ ပလက္ေဖာင္းေလး

တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ႔ ကံၾကမၼာက အေပါင္းအေဖာ္ေတြနဲ႔ လာတတ္တယ္ဗ်ာ
အရာရာအဆင္မေျပျဖစ္ေနတဲ႔ ဒီကာလမွာ
တတိယေျမာက္ပလက္ေဖာင္းေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကို စိမ္းတယ္

ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ပလက္ေဖာင္းသံုးခု ႐ွိတယ္
ကၽြန္ေတာ္႔အေမရယ္ ကၽြန္ေတာ္႔ဆရာေတြရယ္
ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရလြန္းတဲ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ တတိယေျမာက္ ပလက္ေဖာင္းေလးေပါ႔ဗ်ာ

အေမရယ္ ဆရာေတြရယ္က ဟိုး အေ၀းႀကီးမွာေလ
ကၽြန္ေတာ္႔ကို ငယ္ငယ္ေလးထဲက နင္းေလွ်ာက္ခြင့္ေပးခဲ႔ၾကတာေပါ႔

(တတိယေျမာက္ပလက္ေဖာင္းေလးရယ္
နင့္အေပၚမွာ နင္းေလွ်ာက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး
အေမရယ္ ဆရာတို႔ရယ္
ၿပီးေတာ႔ နင့္ကိုပါ ထပ္တူျမတ္ႏိုးၾကင္နာတယ္ဆိုတဲ႔ အဓိပၸါယ္နဲ႔
တတိယေျမာက္ ပလက္ေဖာင္းေလးလို႔
ငါ႔ရင္ထဲမွာ အမွတ္သညာျပဳခဲ႔မိတာပါ)

တတိယေျမာက္ပလက္ေဖာင္းေလးကလည္း
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အေ၀းႀကီးမွာေလ
ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွလံုးသားခ်င္းနီးခဲ႔ၾကပါတယ္

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အူတူတူႏိုင္လွတဲ႔ ခ်စ္ခင္ယုယမႈေတြက
သူ႔ကို စိတ္ညစ္ေစခဲ႔ၿပီထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ
အဲဒီပလက္ေဖာင္းေလးနားမွာ ကၽြန္ေတာ္႐ွိေနခ်င္ခဲ႔တယ္
ဒါေပမဲ႔ အေရးအရာေပၚတိုင္း ဆုတ္ခြာေပးရပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာေလးေတြကိုသာ မေတာက္တေခါက္ေရးေနမိတာ
စကားလံုးေတြရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ဆိုသေလာက္နားမေပါက္ခဲ႔ပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ တတိယေျမာက္ပလက္ေဖာင္းေလး
ဘာကိုႀကိဳက္တယ္ ဘာကိုမႀကိဳက္ဘူးဆိုတာ
သိခ်င္လိုက္တာဗ်ာ
ဒါဆို ပလက္ေဖာင္းေလးရဲ႕ ပစ္ပယ္ခံထားရတာမ်ိဳးကို
မၾကာခဏခံေနရမွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးေလ

မေန႔ညက ေၾကေၾကကြဲကြဲမဟုတ္ေပမဲ႔
ညိႈးညိႈးငယ္ငယ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာ၀င္ခဲ႔ရပါတယ္
ဒီေန႔မနက္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔မဟုတ္ေပမဲ႔
ေျပာမျပတတ္တဲ႔ေ၀ဒနာတစ္မ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာကႏိုးခဲ႔ပါတယ္

တစ္ေန႔တာအတြင္းမွာ
ပလက္ေဖာင္းေလးဆီက ခဏတာခိုလံႈခြင့္ေလးကိုမွ မရခဲ႔ရင္
ဘာကိုမွလုပ္လို႔မရေတာ႔တဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ကိုယ္႔ရဲ႕လူ႔အျဖစ္ကို ကိုယ္တိုင္ပဲျမဳပ္ႏံွေနမိတာလား
မသိေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ

မၾကာခဏဖ်ားနာေနတတ္တဲ႔ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ဟာ
သူ႔ရဲ႕ အေရာင္ခပ္မြဲမြဲ၀ါက်ေတြမွအပ
ခ်စ္သူကို တျခားဘယ္လိုလက္တံမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆြဲေခၚထားသင့္သလဲဆိုတာ
ကံၾကမၼာက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔မလာေသးခင္
ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လိုက္တာဗ်ာ

ညိမ္းညိဳ

ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ

လူႀကီးလူေကာင္းတို႔
ႏိုင္ငံႀကီးသားအေပါင္းတို႔
စားၾကေလာ႔ ေသာက္ၾကေလာ႔
ဒါဟာ ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ အမဲ႐ိုးအတြက္ ဟင္းအိုးကိုမေမွာက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ မည္းမည္းျမင္တိုင္း မေဟာင္ခဲ႔ မကိုက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ ကတံုးေပၚထိပ္မကြက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ ဘနဖူးကို သိုက္မတူးခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ ကမၻာမီးေလာင္လို႔မွ သားေကာင္ကိုခ်မနင္းခဲ႔ဖူးတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ ႐ိုး႐ိုးသားသား ကိုယ္႔လမ္းေၾကာင္းကိုယ္ ေလွ်ာက္ခဲ႔တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ ခေရေစ႔တြင္းက် ပြင့္လင္းျပဖို႔ ခက္ခဲလွတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာလုပ္ဖို႔ ပ်င္းရိလြန္းလွတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ စကားလံုးအႀကီးႀကီးေတြေျပာရင္ မထံုတက္ေတးလုပ္ေနတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ ႐ိုးသားမႈမွမပါရင္ ဘယ္ဟာမွ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္ထားတဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ အေရာင္ၿပိဳးၿပိဳးပ်က္ပ်က္ေတြကို ျမင္ရတိုင္း အလြယ္တကူ မ်က္စိမက်ိန္းတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ ေႏြးေထြးတဲ႔လက္အစံုကို အစဥ္သျဖင့္ ကမ္းလင့္ႀကိဳဆိုေနတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

ဒါဟာ မတရားမႈေတြမွာ ကိုယ္႔အစြယ္ကိုယ္ခ်ိဳး ဂုတ္ပိုးကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလးအုပ္ထားတတ္တဲ႔
ေခြးတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမည္နာမခံယူပြဲ ျဖစ္တယ္

တစ္ခ်ိန္တစ္ခါတံုးက
အမည္နာမေတြရဲ႕ ပညတ္ခ်က္ကို
အေလးမထားပါဘူးဆိုတဲ႔ ေဒါက္တာသိမ္းေမာင္ကို
(မ႐ိုေသ႔စကား) ေခြးသိမ္းေမာင္ေခၚရင္ ႀကိဳက္မလားလို႔ ေမးခဲ႔ၾကဖူးရဲ႕
ေနာက္..ေဒါက္တာသိမ္းေမာင္ဟာ သခင္သိမ္းေမာင္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္

ယဥ္ေက်းမႈမထြန္းကားပါဘူးဆိုတဲ႔
အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ မေတြးေခၚႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔
ဦးေႏွာက္အက်ဥ္းက်ေနရတာပါဆိုတဲ႔
ကိုယ္႔၀ပ္က်င္းေလးကိုယ္ မစြန္႔ႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ႔
ငေျမာက္ငေျခာက္ ခၽြတ္တားေလးပါဆိုတဲ႔
ေဟာဒီ အ႐ိုင္းအစိုင္းေကာင္ဟာ ေခြးတစ္ေကာင္ေပါ႔ကြယ္

အို လူၾကီးလူေကာင္းတို႔
ႏိုင္ငံႀကီးသားအေပါင္းတို႔
ေခၚၾကေလာ႔ တြင္ၾကေလာ႔
ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႕ အမည္နာမကို လိႈင္လိႈင္ႀကီး သံုးစြဲေတာ္မူၾကေလာ႔
စိတ္ရဲ႕အာသာ ေျပရာေျပေၾကာင္း အလို႐ွိသလို ခိုင္းႏိႈင္းေတာ္မူၾကေလာ႔
အႏၱိမတံခါးအ၀မွာ သင့္ကိုတည့္တည့္ၾကည့္လို႔ ကၽြႏ္ုပ္ရပ္ေနတယ္။

ညိမ္းညိဳ

ေျမေခြး

စိမ္းစိုရနံ႔တို႔ ညႊတ္ကိုင္းေပ်ာ္၀င္
ခၽြတ္နင္းသံသဲ႔သဲ႔မွာ အရာခပ္သိမ္းသည္ ဆိတ္ၿငိမ္ေအးစက္
ယံုမွားသံသယေတြက တံစက္ၿမိတ္မွာ တြဲလဲယိမ္းခို
ေခ်ာင္းဟန္႔သံတစ္၀က္ညာသံတစ္၀က္နဲ႔ အသံေတြတိုးတိတ္တိမ္၀င္
နန္းတစ္လိမ္ပန္းတစ္လိမ္မ်က္လံုးေတြရဲ႕အၾကည့္မွာ အခိုးအေငြ႔တေ၀ေ၀
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီဟာ ေခ်ာင္းေျမာင္းခံေနရၿပီလား
အလို..စိတ္ရဲ႕ေစရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အိပ္ေဆးေတြက်ဲျပန္႔ေနပါေပါ႔
သင္ ညက အိပ္ယာ၀င္ေနာက္က်ခဲ႔ၿပီေကာေလ..။

ညိမ္းညိဳ

ေတြးခ်င္တာေတြးၿပီးေရးခ်င္တာေရးေနတဲ႔ ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ကဗ်ာဆရာ(၂)

တီးလိုက္စမ္းကြာ အားရပါးရ
သြက္သြက္ခါသြားေအာင္ကို တီးပစ္လိုက္
ဒါမွ အားမရေသးရင္
လက္ႏွစ္ဖက္လံုးျပတ္ထြက္သြားေအာင္ တီးပစ္လိုက္
ငါကလည္း ေဟာဒီ အေလနတ္ေတာ ဦးေခါင္းႀကီးထဲကေန
ဆီသုတ္ထားသလို ေျပာင္လက္ေနတဲ႔ စာသားေတြကို
ေ႐ြးေ႐ြးၿပီး ဖြဲ႔ဆိုလိုက္ဦးမယ္
စပါးတစ္ႏွံေလာက္ျမင္ဖူး႐ံုနဲ႔
ေတာင္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ကို မိုးေလာက္ႀကီး ေရးပစ္လိုက္မယ္
မူလီေလးစုပ္တတ္႐ံုေလာက္နဲ႔
စက္မႈေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ေရးပစ္လိုက္မယ္
"ဋ" အလွည့္မွန္႐ံုေလာက္နဲ႔
စနစ္ႀကီး တစ္ခုလံုးကို ေမႊ႔ရမ္းသြားေအာင္ ေရးပစ္လိုက္မယ္
ဘယ္လို..သိရမယ္!
အဟားဟား..သိဖို႔မလိုဘူးေလ
စကားလံုးေလးေတြ သစ္လြင္လွပေနဖို႔
အေရာင္ထြက္ေနဖို႔ပဲ လိုတာမဟုတ္လား
ဒီလိုဆို လက္ခုပ္သံေတြ တျပန္တလွည့္ေႁခြခ်လို႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ကူးခပ္ရမယ္ မဟုတ္လား
မိုးမ႐ြာေတာ႔ မိုးကိုတ,တယ္
တာက်ိဳးသလို ႐ြာခ်လိုက္ေတာ႔ ၀မ္းသာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္လည္
မိုးတိတ္သြားရင္ေတာင္
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္႐ြာေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တၾကေပဦးမယ္
မိုးေရခံထားဖို႔ကိုေတာ႔ ေမ႔ေလ်ာ႔ခဲ႔ၾကတယ္ထင္ပ
လူႀကီးမင္းတို႔ရယ္
အပူပိုင္း ေျခာက္ေသြ႔ေတာမွာ မိုးတစ္ႀကိမ္႐ြာဖို႔
ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ သိပါေလစဗ်ာ
ေ႐ွးေခတ္မ်က္မျမင္ပုဏၰား ၆ေယာက္က
ဆင္ကို တစ္ႀကိမ္စီပဲ စမ္းၾကတယ္
ေခတ္သစ္ပုဏၰားေတာ္မ်ားကေတာ႔
သံုးေလးကိုယ္ခြဲလို႔ ဆင္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္အလီလီ စမ္းလား၊ စမ္းၾကရဲ႕
လက္ခေမာင္းခတ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္း ၾကားႏိုင္လား၊ ၾကားႏိုင္ရဲ႕
အခ်ိန္မေ႐ြး မဲ႔ေစၿပံဳးေစစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ႔ ႏွစ္ကိုယ္ခြဲမ်က္ႏွာမ်ားနဲ႔
မီးလည္းၿမိဳက္ႏိုင္ပါေပရဲ႕ ေရလည္းတိုက္ႏိုင္ပါေပရဲ႕
စည္းရဲ႕ဟိုဘက္ဒီဘက္ ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္လည္း ႐ွိၾကပါေပရဲ႕
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အေျပာေတြပိုေကာင္းလာ
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အမူအယာေတြပိုေကာင္းလာ
ေလေတြပန္းရင္း ေတာင္တက္ေႏွးခဲ႔ၾကတယ္
လက္ဖက္ပင္ဆိုတာကို ႐ွာရင္းေဖြရင္း စမ္းသပ္ရင္းေလ။

ညိမ္းညိဳ

ေတြးခ်င္တာေတြးၿပီးေရးခ်င္တာေရးေနတဲ႔ ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ကဗ်ာဆရာ

ေဟာဒီမွာေလ
ေသြးေအးေအးနဲ႔ လူသတ္ေနၾကတယ္
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ႐ိုးႏိုင္တဲ႔လက္ခုပ္သံေတြနဲ႔ေပါ႔
သာယာေနတဲ႔လူ အ႐ံႈးပဲ
မ်ားမ်ားသိဖို႔ေတာင္ မလိုအပ္ေတာ႔ဘူး
ေဗာင္းေတာ္ညိမ္႔ စိတ္ေတာ္သိ
အိုေက.. ဒါဆိုရၿပီ
သိပ္မ်ားမ်ားစားစားႀကီးလည္း
မစဥ္းစားပါနဲ႔ မေတြးေခၚပါနဲ႔
ေရလိုက္ငါးလိုက္ မကေတာ႔ဘူး
ဆင္ျခင္တံုအသိတရားေလးကိုပါ ေခ်ာင္ထိုးထားလိုက္
မီးမမႈတ္ခင္ကတည္းက
ႏႈတ္ခမ္းေတြပဲ႔ေနၾကၿပီလား
ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ေေတြေရးစားတဲ႔ေခတ္ကုန္သြားလို႔
ဘုန္းေတာ္႐ြဲ႕ ေတြကိုမ်ား ေရးစားၾကေလေရာ႔သလား
ေသခ်ာတာကေတာ႔
ပုခံုးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မီးစနဲ႔ ထိုးစိုက္သြားၾကၿပီဆိုတာပဲ
႐ြက္တိုင္ေတြ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာ သိတယ္
ေတာ္ၿပီ..အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ မေေျပာနဲဲ႔ေတာ႔
ေလေၾကာင္း႐ွာၿပီးၿပီလား ႐ြက္သစ္လဲၿပီးၿပီလား
ခါးေတာင္က်ိဳက္ထားရတဲ႔လူေတြလည္း
ၾကာလာေတာ႔ ကုန္းကြကြၾကီးေတာင္ ျဖစ္ေနၾကေပါ႔
လယ္ေလး ဧက၀က္ေလာက္ကို
ပဲေျပာင္းႏွမ္း အကုန္ႀကဲၿပီး နာမည္စာရင္းမလုၾကေလနဲ႔
ေပါင္းပင္ေတြပါ ၀င္လာရင္ အကုန္သပြတ္အူလိုက္ကုန္မယ္
ေရႀကီးမွ ကမ္းၿပိဳတယ္ထင္ပါသလား
ၿဖိဳခ်ေနရင္လည္း ကမ္းၿပိဳတတ္ပါေသးေၾကာင္း
ေဟာဒီ အစာအိမ္ေဟာင္းေလာင္းႀကီးက
ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေျပာေနပါရဲ႕
စာတတ္ေပတတ္၀ါက်မ်ားကို ခါးေစာင္းတင္ထားရဦးမယ္
သူတို႔က ငယ္ထိပ္ထိ တက္တက္ေဆာင့္လာတဲ႔အခါ
သက္ေသာင့္သက္သာေလးမ်ား ၿပံဳးေနႏိုင္ခဲ႔ ဦးမယ္ဆိုရင္
လာလာသတ္ပုတ္ေနတဲ႔ လက္ခုပ္သံေတြမွာ အဆိပ္ကင္းမဲ႔ေခ်ေပါ႔ကြယ္။

ညိမ္းညိဳ

အိပ္မက္ဆယ္တဲ႔လက္

အိပ္မက္ဆယ္တဲ႔လက္

ထြန္းညိႇလိုက္တိုင္း
ပို,ပိုပိက်လာတတ္တဲ႔ အေမွာင္ေတြနဲ႔
ေျပးကပ္လိုက္တိုင္း
ပို,ပိုေ၀းကြာသြားတတ္တဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔
ထိမိစမ္းမိလိုက္တိုင္း
ပို,ပိုေၾကမြသြားတတ္တဲ႔ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ " လူတစ္လံုး သူတစ္လံုး " အိပ္မက္ဟာ
မေတာက္ပတဲ႔ ညေနခင္းၾကယ္ေရာင္ေတြေအာက္မွာ
တေျမ႕ ေျမ႕ ေလာင္ကၽြမ္းေနခဲ႔..
အေမ႔ရဲ႕ လမ္းျပမႈနဲ႔သာ မဆယ္မ,ခဲ႔ရင္
အခုတိုင္ အိပ္မက္ေတြေမ်ာပါေနလိမ္႔ ..
ညံ့ဖ်င္းလွေသာေရစီးေၾကာင္းမ်ားအတိုင္း ။

ညိမ္းညိဳ

ငါ႔အိမ္ေခါင္မိုးကိုလာလာၿငိတဲ႔ ေလတံခြန္

ေဟ႔ ဘာေတြလဲ
တစ္မိုးလံုးထစ္ခ်ဳန္းလို႔မွ မိုးတစ္ေပါက္မက်ပဲနဲ႔
အဲဒီမိုးကို ဘယ္လို႐ိုက်ိဳးျပရမွာလဲ
သံုးသီးစားဖို႔ လာမေျပာနဲ႔
ငါတို႔၀မ္းစာဖူလံုဖို႔
ေဟာသည္ တစ္သီးစားကိုပဲ ထြန္ေရးညက္ပါေစဦး
၀မ္းနဲ႔ေလနဲ႔မွမကြဲ အေနာက္ကလိုက္ယိမ္းေနဦးမွာလား
လူေျပာမသန္ လူသန္မေျပာ
မင္းတို႔လာလာေဟာေနတဲ႔တရားက နားထဲမ၀င္ေတာ႔ဘူး
အလုပ္နဲ႔မွ အနားကြပ္မထားရင္
ေလေတြကေလထဲ လြင့္ေမ်ာသြားလိမ္႔မယ္
မပြင့္တစ္ပြင့္စကားလံုးေလးေတြ
အႏုပညာဆန္ခ်င္ဆန္မယ္ နား၀င္ခ်ိဳရင္ခ်ိဳမယ္
ငါတို႔အတြက္ေတာ႔ အားမေကာင္းဘူး ေမာင္းမသန္ဘူး
မင္းတို႔ျဖစ္ခ်င္စိတ္တစ္ခုထဲနဲ႔ လာလာမေခၚနဲ႔
ဧကရာဇ္ရာထူးေပးေတာင္ မလိုက္ဘူး
ငါတို႔ဘက္ကိုလည္းၾကည့္
စာနာနားလည္မႈနဲ႔ လက္ကမ္းလိုက္
သူဖုန္းစားအျဖစ္နဲ႔လည္း ငါတို႔လာႏိုင္တယ္
ဘ၀ထဲမေရာက္ဖူးပဲနဲ႔ ဘ၀အေၾကာင္းလာမေျပာနဲ႔
၁နာရီေျပာရင္ ၁နာရီ ထိုင္ရီေနမွာ
အလြတ္က်က္ထားတဲ႔ ဒိုင္ယာေလာ႔ခ္ေတြခ်ည္းပဲ စြတ္႐ြတ္မေနနဲ႔
ဇာတ္၀င္ခန္းမွားသြားရင္ ျပည္ဖံုးကားခ်လို႔ရတယ္ဆိုေပမဲ႔
ပြဲက ေနာက္ညမွာ က,မရေအာင္ ပ်က္သြားလိမ္႔မယ္
ငါတို႔ခၽြတ္မွ ကၽြတ္မဲ႔သတၱ၀ါေလးေတြရယ္လို႔လည္း
အေပၚစီးကေန ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး လုပ္မေနၾကနဲ႔ဦး
ဠင္းတေလာက္ေတာ႔ ငွက္တိုင္းလွတယ္
ငါသိတယ္ကြ ဆိုတဲ႔ ဂုဏ္ပုဒ္ႀကီးတစ္လံုးနဲ႔
လူစည္စည္႐ွိတိုင္း ဖုန္သုတ္သုတ္ျပေနၾကတာကို
စိတ္ကုန္လြန္းလို႔ ။

ညိမ္းညိဳ

လူႀကိဳက္နည္းတဲ႔ေကာင္

လူႀကိဳက္နည္းတဲ႔ေကာင္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

ေစ်းထဲမွာ ကိုယ္ထည္ျပည့္ျပည့္ အရသာ႐ွိ႐ွိ
ေရခ်ိဳငါးသေလာက္ႀကီးက ၁၈က်ပ္တဲ႔
နာမည္လည္းဖ်င္း အဆီအသားလည္းဖ်င္းတဲ႔
ငဖ်င္းက ၂၈က်ပ္ ေစ်းတဲ႔
ဒါနဲ႔ ဆိုင္႐ွင္ကို ေမးၾကည့္မိတယ္
ဘာျဖစ္လို႔မ်ား အရသာလည္း႐ွိ ကိုယ္ထည္လည္းျပည့္တဲ႔
ေရခ်ိဳငါးသေလာက္က ေစ်းနည္းေနရတာလဲလို႔
လူႀကိဳက္နည္းလို႔တဲ႔
ငါးဖ်င္းကေတာ႔ လူႀကိဳက္မ်ားလို႔ ေစ်းႀကီးတယ္တဲ႔
ဟုတ္ကဲ႔ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဟာ
လူႀကိဳက္နည္းတဲ႔ေကာင္။

မိုက္႐ိုင္း ထြားက်ိဳင္းလွခ်ည္ရဲ႕
မတ္တပ္စာေတာင္ မဖူမလံုနဲ႔ေကာင္
တံုးလံုးစာ ေ၀လာေ၀းလို႔ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ေကာင္ေလ။

ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ႔ကာ
အင္မတန္သန္းမ်ားတဲ႔ မိန္းမေခါင္းေပၚ
သန္းေတြ တ႐ြ႐ြ တစိစိ ပြတက္ေနသလိုမ်ိဳးေလ
ကဗ်ာေတြက သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ။

အေပါစား ရက္စေတာ႔ရင့္ေတြက
အလကားရတဲ႔ ဆာဒါးဟင္းခ်ိဳရည္ေတြနဲ႔
သူ႔ဘ၀ကို မတည္ေဆာက္လိုဘူးတဲ႔။

ဒါေပမဲ႔ ခက္ရပံုမ်ား
စားပြဲေပၚမွာ သည္ဟင္းခ်ိဳရည္တစ္ခြက္ပဲ
ပူပူေႏြးေႏြး ႐ွိေလတာ။

ႏြမ္းပါးတဲ႔ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြနဲ႔
ဒူးတင္ေပါင္တင္ တစ္တန္းတည္းေနေပမဲ႔
ဘံုဆန္တဲ႔ အိမ္သာမ်ိဳးက်
သင္းက မႀကိဳက္ျပန္ဘူးတဲ႔။

အရက္ျဖဴ ယဥ္ေက်းမႈ ျမႇင့္ေသာက္တတ္ေသး
ဇိမ္ခံရေကာင္းမွန္း သိတတ္ေသး
အသံုးခ် ေသာက္ရမည္မွန္းလည္း သိတတ္ေသး
မူးလာရင္ ထကဖို႔
ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔တတ္တဲ႔ေကာင္ေလ
ဘ၀မွာ
သံအမတ္ကလည္း ျဖစ္ခဲ႔ခ်င္ေသးသတဲ႔။

စကားေျပာရာမွာ
အထက္တန္းက်ေအာင္
ေတာ္၀င္ေအာင္ ေျပာတတ္ေျပာႏိုင္ေပမဲ႔
သူတစ္ဖက္လူကို အမွန္တကယ္ေျပာခဲ႔တာနဲ႔
သူျပန္ေျပာျပတဲ႔အခါ
ပိုေျပာတတ္တဲ႔ ဥာဥ္ကလည္း ႐ွိေသး။

ပါးတဲ႔ေနရာမွာ ျခင္ေထာင္ဇာထက္ ပါးေပမဲ႔
တကယ္႔လက္ေတြ႕မွာ မက်င့္သံုးျဖစ္လို႔
လူေတြက ထူတယ္လို႔
အထင္ခံရၿမဲေကာင္ေလ။

တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔လည္း
ဂ်စ္ကားေပၚမွာ
ေပါင္သားအလွ ေပၚလြင္ေအာင္
အခ်ိဳးက်က် ထိုင္တတ္တဲ႔
အ႐ြယ္႐ွိ႐ွိ အရာ႐ွိကေတာ္ တစ္ေယာက္လိုေလ
အဲသည့္ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ႔ ေကာင္ဟာ
ေနထိုင္တတ္ေသးတယ္။

သူ႔ေသြးေၾကာထဲမွာ ၿဂိဳဟ္ေတြ
ကဗ်ာဆိုတဲ႔ ပါပၿဂိဳဟ္ေတြ
စူး၀င္စီး၀င္လို႔
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ဆိုတဲ႔ေကာင္ဟာ
ကမၻာပတ္လမ္းေၾကာင္းထဲမွာေနတာလို႔
ၾကက္ရင္အုပ္ေလာက္သာ႐ွိတဲ႔ သူ႔ရင္အံုကို
ေကာ႔ေကာ႔ျပတတ္ေသး။

ေသြးစိမ္း တစ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔
တည္ေဆာက္ခဲ႔ရတဲ႔ သူ႔ဘ၀ခရီး
ဂီယာကုန္ လီဗာကုန္ေမာင္းႏွင္ခဲ႔
သူ႔ဘ၀ကို သားေရတစ္ျပားစာယူ
ခင္းက်င္းၾကည့္လိုက္ရင္
ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ တည္ႏိုင္တယ္
ျမစ္တစ္ျမစ္ စီးဆင္းသြားႏိုင္ေပရဲ႕။

ဒီေကာင္က အသည္းက ခပ္ငယ္ငယ္ရယ္လို႔
သူ႔ေမြးသမိခင္က ခဏခဏ
လူၾကားထဲ ေျပာခံရတဲ႔ေကာင္ေပါ႔
ဘ၀ကို ရင္ခုန္သလို အရင္အတိုင္းေနခဲ႔။

နာက်င္တဲ႔အခါ မေအာ္ဘဲ
ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ႔အခါ ရယ္ေမာဖို႔ ေနာက္မက်ခဲ႔ပါဘူး
သူ႔အတိဒုကၡကို တစ္ဖက္လူက
သိ႐ွိလက္ခံေပမဲ႔
သူက သူ႔ဒုုကၡအေပၚ
ကိုယ္ေဖာ႔ေဖာ႔ ေနတတ္လြန္းလို႔
တစ္၀က္ကူညီစာနာမႈသာ ရ႐ွိခဲ႔သူေပါ႔။

ကုသိုလ္ကံ လိုက္ပံုကလည္း
ပါးစပ္နဲ႔ ကူညီၿပီး လက္မပါတဲ႔မိတ္ေဆြ
ေပါျပည့္လွတဲ႔ ေကာင္ေပပဲ။

ခံုးထ ကမၻာေျမႀကီး
အခိုးအေငြ႔ သစ္ကိုင္းနဲ႔
အဲသည္သစ္ကိုင္းေပၚက ေယာင္ကိုင္းျပည္တည္နာ
ျမစ္နဲ႔ ကမၻာဦးကို တူးဆြလာတဲ႔လက္
အမွန္တရားကေတာ႔ လူေတြလိုပါပဲ
ေအာင္စ နည္းနည္းရယ္ပါ
သာမန္လူနဲ႔ မတူတဲ႔အရာဆိုလို႔
ဒါေတြပဲ သူ႔မွာ ႐ွိရဲ႕။

က်န္တာေတြကေတာ႔
သာမန္လူေတြ ေဆာင္ၾကဥ္းႏိုင္တဲ႔ စြမ္းရည္
သူ႔မွာ ခပ္နည္းနည္းရယ္
ဥပမာ
ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုး သူေဌးမျဖစ္ခဲ႔ဖူးဘူး
အရာ႐ွိ မျဖစ္ခဲ႔ဖူးဘူးေပါ႔။

တစ္ခုခုကိုျမင္ရင္
သြားေရတမ်ားမ်ားနဲ႔ ျဖစ္တာမ်ိဳးကို
သိပ္႐ြံ႐ွာတဲ႔ေကာင္
ငယ္ငယ္က ဟို၀ါဒသည္၀ါဒေတြကို နည္းနည္းျမည္းစမ္းဖူး။

ခုေတာ႔
မဂၤလာတရားနဲ႔ အညီေလ
ငါးအပုပ္စားရေပမဲ႔
ျဗဟၼစိုရ္တရား လက္ကိုင္ထားလို႔
ဘယ္သူေတြမ်ား ငါးပုပ္စားရလို႔
ျဗဟၼစိုရ္တရား လက္ကိုင္ထားႏိုင္ခဲ႔လို႔လည္း။

အဆုတ္မေကာင္း
အသက္႐ွဴႁပြန္ေတြက မေကာင္းလွေပမဲ႔
ေျမေအာင္းႏွစ္ခ်ိဳ႕၀ိုင္ေကာင္းကို ႀကိဳက္ေသး
ဗာဂ်ီးနီးယားေကာင္းတဲ႔ စီးကရက္ကို ႀကိဳက္ေသး
အရက္ကေလးေထြေထြနဲ႔ သူ႔မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ
သူေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ႔ပံုက မယားတစ္ေယာက္လိုေလ။

ဘာသာစကားအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းမေျပာတတ္လို႔
ဖိနပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းမစီးတတ္လို႔
ခဏခဏ အျပစ္တင္ခံရတဲ႔ေကာင္ေပါ႔
ကိုယ္႔သားအ႐ြယ္ ညီအ႐ြယ္ေကာင္ေတြက
လိမ္တာညာတာကို လိမ္တာမွန္းသိသိနဲ႔ ခံၿပီး
သာယာေနတတ္တဲ႔ေကာင္ေလ။

အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚ
လင္ကိုလုပ္ေကၽြးတဲ႔ မယားေကာင္းလို ေပါင္းခဲ႔ေပမဲ႔
ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္လံုးလံုး
သူ႔ဘ၀ သူ႔ခႏၶအေပၚက် မေကာင္းခဲ႔တဲ႔သူေလ
မလည္မ၀ယ္နဲ႔ အေနအထိုင္မတတ္ဘူးလို႔
ရင္ဘတ္ဆြဲႀကိဳးနဲ႔ေကာင္ေတြရဲ႕ အေ၀ဖန္ခံရလွေပါ႔။

သူ႔ကံလိုက္ပံုကလည္း
လူပါမက နတ္ပါမုန္းေအာင္ ေျပာတတ္တဲ႔
ပါးစပ္ႀကီးနဲ႔ အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္ခဲ႔ရေသး
အဲသည္ပါးစပ္ႀကီးရဲ႕ စကားပင္လယ္မွာ
အသက္ေလးဆယ္နား ကပ္ေနတာေတာင္
အေနအထိုင္ မတတ္ေသးဘူးလို႔
ေရနစ္နစ္ ေနရေသး။

တကယ္ေတာ႔
ဒါ သူ႔မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္းပါ
သူ႔ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈပါ
သူ႔ယဥ္ေက်းတဲ႔ ေသြးေၾကာပါ
နတ္ဆိုးတို႔ပါးစပ္မွာ
ပလပ္ခံရတဲ႔
သူ႔ကိုယ္ပိုင္ အတြင္းသားပါ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

သူတို႔အေရးအသား (၄)

"ဗလာစည္ေတြက
တယ္ၿပီးျမည္ေနၾကသကိုး
ကမၻာႀကီးကလည္း
နာမက်န္းဘူး မဟုတ္လား"

***
"ဘ၀ကို သုေတသနလုပ္ပါ
ေျမာင္းကပုပ္တာ
ေျမာင္းထဲက်တဲ႔
ေ႐ႊပုပ္တာ မဟုတ္ဘူး
တို႔ေတြဟာ
ကဗ်ာဆရာပဲ
ေျမာင္းကပုပ္တာ"

***
"အႏုပညာနဲ႔ လူသားသိကၡာကို
အဆိပ္မခတ္ခဲ႔ပါ
ေနေရာင္ျခည္႐ွိရာအရပ္မွာ
ေနပါရေစ
ကၽြႏ္ုပ္သည္
သင့္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ
သင့္ဟာ
အမတ္ေလာင္းေပလား
မ်က္စိတစ္ဖက္ေစာင္းခဲ႔ရဲ႕ "

***
"ကမၻာထဲမွာ ဆားခပ္တိုင္းငန္မသြားတဲ႔
အရာႏွစ္ခု႐ွိေလရဲ႕
ပင္ကိုယ္က ငန္ေနတဲ႔
ပင္လယ္ျဖစ္ၿပီး
ပင္ကိုယ္က မေျပာင္းတဲ႔
အမွန္တရားတို႔ျဖစ္ရဲ႕ "

- ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
ၾကမ္းပိုးမ်ားတဲ႔အိပ္ရာ ကဗ်ာမွ/

* * * * *

"စပ်စ္တစ္ခိုင္ေတာ႔
သင္တို႔ငါတို႔ သီးႏိုင္ၾကတာပဲ
ဘ၀ရဲ႕အဆင္းဟာ ထမင္းမဟုတ္ေခ်ဘူး
မပုပ္သိုးေအာင္ ေဆးစီရင္ၾက
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ေရေရာတယ္ "

***
"ၾကည္လင္မႈကို ေျခေဆးၾက
ကေလးေတြေေသာက္တဲ႔ ေရမွာ
ေငြေၾကးေတြမပါေစနဲ႔
ကမၻာႀကီးဟာ မွန္မွန္လည္ပတ္ေနတယ္"

-ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
အခြန္ေတာ္မဲ႔ ရာသီဥတု ကဗ်ာမွ/

နတ္ေရးတဲ႔ပန္းခ်ီ

ကဲ..ကိုသုညႀကီးတက္ထားတာကို ေရးရေတာ႔မယ္ဗ်ိဳ႕။ ဘယ္ႏွယ္႔လုပ္ၾကမတုန္း။ တက္ဂႏိုက္ေဇး႐ွင္း တက္ယဥ္ေက်းမႈႀကီးကို အားေပးေထာက္ခံပါေၾကာင္း တစ္ခါေလးေရးမိပါတယ္။ အဲဒီမွ်ားက ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို တန္းခနဲ ေရာက္လာေတာ႔တာကိုးဗ် ဟားဟား။ ကၽြန္ေတာ္က ပူလစ္ဇာဆုေလးရ႐ုံေလာက္ လုပ္မလို႔ဗ် (ပြဲဆူသြားေအာင္ ပူပူညံညံေလးလုပ္ၿပီး လစ္ထြက္မလို႔ေလ ဟဲဟဲ..) လစ္ခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ေပါင္ဗ်ာ။ ကိုသုညႀကီး လက္သြက္လိုက္ပံုမ်ားကေတာ႔ ၾကက္မႀကီး အစာေကာက္ေနသလိုပဲခင္ဗ်။ ညိမ္းညိဳေရ မင္းကို ငါတက္လိုက္ၿပီေဟ႔၊ ေရးေပးဦးတဲ႔။ ၿပီးေတာ႔မွ ကိုသုညႀကီးက ကၽြန္ေတာ႔္ စီဗံုးမွာ လာၿပီးႏွစ္သိမ္႔႐ွာပါတယ္။ ညီေလးေရ မင္းအိမ္စာေတြ ၿပီးေအာင္လုပ္လိုက္ဦးကြ..ေနာ..တဲ႔။ ဘယ္ရမလဲ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေက်ာင္းစာကလြဲလို႔ က်န္တဲ႔စာအကုန္စိတ္၀င္စားတဲ႔ေကာင္ဆိုေတာ႔ (စကားေလးႀကံဳလို႔ ေျပာလိုက္ပါရေစဦး။ ကိုယ္႔ညီမဆီက ရည္းစားစာကိုေတာင္ ယူၿပီးဖတ္တဲ႔ေကာင္ဗ် အဟက္ဟက္..၊ အျပင္စာဆိုရင္ အဲသေလာက္ကို စိတ္၀င္စားတာ) အိမ္စာေတြ ေခ်ာင္မွာထိုးလို႔ ေဟာသည္ပို႔စ္ကေလးကို အစပ်ိဳးလိုက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ား။

ကိုင္း..ေမာင္ညိမ္းညိဳရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာအရပ္ရပ္မွာ ေစာင့္ၾကပ္အပ္ကုန္ေသာ နတ္ေပ်ာ္၊ နတ္႐ႊင္၊ နတ္လုလင္အေပါင္းတို႔ အဲဒီကဗ်ာဆရာ အစုတ္ပလုတ္ရဲ႕ ေဖာ႔ဖေယာင္းပမာ သြယ္ေျပာင္းမေန႐ွာတဲ႔ လက္ေခ်ာင္းမ်ားေပၚကို တည့္တည့္မတ္မတ္ႀကီး ခြထိုင္ၾကကုန္၍ ၎၏ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ ကေလာင္တံကို မယိမ္းမယိုင္ရေလေအာင္ ထိန္းကိုင္ၿပီးသကာလ ကိုသုညႀကီးတစ္ေယာက္ ႏွစ္ၿခိဳက္ျမဴး႐ႊင္ အထူးစိတ္ၾကည္လင္သြားေစမဲ႔ စာတစ္ပုဒ္ကို အျမန္စီကုန္းလို႔ ေရးထုတ္ေစဗ်ားးး။ ကိုသုညႀကီးေရ ခင္လို႔စတာေနာ္..။ စိတ္မဆိုးေၾကး.. :)

အဲ..ေရးေတာ႔မယ္ဆိုပါမွ နတ္လုလင္ေလးတစ္ပါးက ငိုခ်င္းေကာက္ခ်လိုက္လို႔ ခ်စ္စြာေသာ စာ႐ႈသူတို႔ သိေစအံ့ေသာငွာ ေဖာ္ျပလိုက္ဦးမယ္ဗ်။

အမယ္မင္း..ေရးရေတာ႔မယ္တဲ႔ ေရးရေတာ႔မယ္
နတ္မဒီ ပ်ိဳေမကညာအေပါင္းတို႔နဲ႔
ႏွပ္မယ္ဗ်ာ..ဤေဖကိုယ္ ၿငိဳးေသာ္လည္း
ငနဲကဗ်ာဆရာ ၀င္ကာေမွာင့္ေလေတာ႔
တလြဲမေနသာျပန္ပါၿပီေလ အပူကပ္တယ္ပ
အဟဲ.. ဒီေတာ႔ က်ဳပ္တို႔ခမ်ာမွာလည္း
အသည္းနာနာနဲ႔ ကဲလကြာ..ကဲလကြာ ဆိုၿပီး ေရးလိုက္ရေပေၾကာင္း.. အဟင့္..အဟင့္ ႐ႊတ္

လူေတြမ်ား ေတာ္ေတာ္ အလုပ္႐ႈပ္သဗ်။ အခုပဲၾကည့္ေလ ကိုယ္႔အေၾကာင္းကိုယ္ေရးတာပဲဗ်ာ။ ကိုယ္႔ဘာသာ ေရးပါေလေရာ႔..။ ဘယ္႔ႏွယ္..ကဗ်ာဆရာအမႈ ကိုယ္ေစာင့္နတ္လာပတ္ရတယ္လို႔..။ က်ဳပ္တို႔မွာလည္း အလုပ္ေတြက အမ်ားသားဗ်။ နတ္မဒီကေလးေတြ ၾကည္ျဖဴဖို႔အေရး လံုးပန္းေနရတာနဲ႔တင္ တစ္ေန႔ ၂၄ နာရီဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းေလာက္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔လည္း အားတုန္းအားခိုက္ စည္ဘီယာဆိုင္ေလးဘာေလးဘက္ ေျခဦးလွည့္ခ်င္ေသးတာေပါ႔ဗ်ာ။ ကဲပါေလ..မထူးေတာ႔ပါဘူး။ သူနဲ႔ကိုယ္ေတြနဲ႔က ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစားေလးလည္း ႐ွိျပန္ဆိုေတာ႔ ေရးေပးရေတာ႔မွာေပါ႔။ အင္း..ဒီကဗ်ာဆရာက ေျပာမဲ႔သာေျပာရတာ လူမႈေရးေတာ႔ မဆိုး႐ွာပါဘူး။ သူဘီယာေသာက္တိုင္း က်ဳပ္တို႔ကို ေခၚေနၾကေလ ဟဲဟဲ..။

ဒီလူရဲ႕ ပံုပန္းသ႑န္ကို အားမနာတမ္းေျပာရရင္ေတာ႔ ပံုမွန္ သူလိုငါလို လူတစ္ေယာက္ပဲဗ်။ အသားက မျဖဴမမည္း အညိဳေပါ႔ဗ်ာ။ အရပ္အေမာင္းကလည္း မနိမ္႔မျမင့္ ၅ေပ ၇လက္မေလာက္ ႐ွိတယ္ဗ်။ ဇာတ္ကားေတြဘာေတြၾကည့္ရင္ သူေျပာေနက် စကားေလးတစ္ခြန္း႐ွိေသးတယ္ဗ်။ ဘာတဲ႔ "ဇာတ္လမ္းေလး ႀကိဳက္လို႔သာ ၾကည့္ေနရတယ္၊ မင္းသားက ကိုယ္႔ေလာက္မွ ပံုမလာရင္ ၾကည့္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး" ဆိုပဲ..။ အင္း..သူေျပာမွ သတိထားၾကည့္မိတယ္။ ဟုတ္ေတာ႔လည္း ဟုတ္တုတ္တုတ္ရယ္။ က်ဳပ္တို႔ကဗ်ာဆရာက အေခ်ာအလွႀကီးသာ မဟုတ္တယ္၊ ၾကည့္လို႔ေတာ႔ အေကာင္းသား။ အဟား..ဟား ဘီယာမ်က္ႏွာေလးနဲ႔ဆိုေတာ႔ ဒီေလာက္ေတာ႔ ေရးမွေပါ႔ေနာ..။ ေနာက္ၿပီး အခုေလာေလာဆယ္ သူ နဂိုထက္ပို၀ေနတာေတာ႔ အမွန္ပဲဗ်။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ႔ မင္းက ၀,တာမဟုတ္ဘူး၊ ေဖာေနတာလို႔ စၾကေနာက္ၾကတယ္ဗ်။ ေဖာတယ္ဆိုရေအာင္လည္း က်ဳပ္တို႔ကဗ်ာဆရာက ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစသေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ဘီယာေသာက္တယ္၊ ဘီယာေသာက္တယ္လို႔ ေရးေနေပမဲ႔ တကယ္တမ္းက် ေသာက္႐ွာတာမဟုတ္ဘူးေလ။ အရက္လည္းမေသာက္တတ္ပါဘူး။ ေဆးလိပ္ကိုေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳက္႐ွာတယ္ဗ်။ ေက်ာက္ကပ္မေကာင္းဘူးထင္တယ္လို႔ေတာ႔ သူ႔ဟာသူ ေျပာေနတတ္တာ တစ္ခါတစ္ရံ ၾကားဖူးရဲ႕။

ကိုင္း..ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ၾကန္အင္လကၡဏာ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါကိုေတာ႔ ဒီမွာတင္ ရပ္ၾကစို႔ရဲ႕..။ က်ဳပ္တို႔မွာကလည္း ကိစၥမ်ားေျမာင္ နတ္တို႔ေဘာင္ ဆိုတဲ႔အတိုင္း လုပ္စရာ၊ ကိုင္စရာေလးေတြက ႐ွိေသးသကိုးဗ်။ ဒီတစ္ခါေတာ႔ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အျဖာျဖာကို ေလ႔လာသံုးသပ္ ေခါင္းပံုျဖတ္ (အဲေလ..မွားလို႔)၊ ေလ႔လာသံုးသပ္လို႔ record မွတ္ထားလိုက္ဦးမယ္ဗ်ိဳ႕။ ကိုင္း..လာေလေရာ႔ ။

ဒီလူက ပ်င္းတာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ပ်င္းတဲ႔လူဗ်။ သူမပ်င္းတာဆိုလို႔ ဘေလာ႔ဖတ္တဲ႔အလုပ္နဲ႔ ကဗ်ာေရးတဲ႔ အလုပ္ပဲ႐ွိမယ္ထင္တယ္။ ပ်င္းပံုမ်ား ေက်ာင္းကေန စာေတြဘာေတြမ်ား က်က္စရာပါလာရင္ ညကတည္းက အၿပီးမက်က္ဘူးဗ်ာ။ စာေတြအကုန္ရေနရင္ မနက္မထခ်င္ပဲေနလိမ္႔မယ္ဆိုၿပီး စာကိုေတာင္ မနက္စာခ်န္ထားသတဲ႔ဗ်ာ။ ပ်င္းပံုကို ေျပာပါတယ္။ ဒီလူ စိတ္ဆိုးတာေတြ ဘာေတြေတာ႔ မေတြ႔ဖူးပါဘူး။ သူမႀကိဳက္တာ ႀကံဳေနရရင္ေတာင္ ဟဲဟဲ..ဟဲဟဲ နဲ႔ ရယ္ေနတတ္တာ။ ကဗ်ာကလြဲရင္ က်န္တာ အကုန္ထိလို႔ရတယ္ ဆိုတဲ႔လူဗ်။ အခုေတာ႔ သူလည္း တစ္ထစ္ေလ်ာ႔သြားပါၿပီ။ ကဗ်ာကိုထိရင္ေတာင္ ဘာမွျပန္ေျပာေတာ႔ဘူး၊ ၿငိမ္ၿပီးေနတတ္တယ္။

ေနာက္..ဒီကဗ်ာဆရာက သတၱိနည္းတယ္ဗ်။ စစ္ပြဲေတြျဖစ္တာကို ေတာ္ေတာ္မုန္းတဲ႔လူ။ ေက်ာက္ေခတ္ကတည္းက လူေတြ တစ္အုပ္စုနဲ႔ တစ္အုပ္စု၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇဥ္း၀ါဒနဲ႔ ေဆာ္ၾကတီးလာၾကတာ။ အခုတိုးတက္လာျပန္ေတာ႔လည္း လက္နက္အသစ္အဆန္းေတြ တီထြင္ၿပီး ေဆာ္ေနတီးေနၾကတုန္းပဲတဲ႔။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ၿပီး ျပႆနာ ေျဖ႐ွင္းတာေလာက္ ဥာဏ္မပါတာ ႐ွိကို မ႐ွိဘူးတဲ႔။ သူေျပာေျပာေနလို႔ က်ဳပ္တို႔လည္း နားရည္၀ေနပါရဲ႕။ ကိုင္း..ဒီကဗ်ာဆရာ သတၱိနည္းပံုကိုေတာ႔ ဒီမွာတင္ ရပ္ဦးမယ္ဗ်။

သူငယ္ခ်င္းေတြ တအုပ္တမႀကီးနဲ႔ စု႐ံုးစု႐ုံးေနရတာကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်တဲ႔ ကဗ်ာဆရာဗ်။ အဟားးး အေတြးအေခၚေတြ စု႐ံုးစု႐ံုးနဲ႔ ဘသားယိမ္းလိုက္ ေရာယိမ္းလိုက္ျဖစ္မွာကိုေတာ႔ ေၾကာက္တတ္ပံုရတယ္။ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ေျပာဆိုရင္ ဒီလူက သိပ္သေဘာက်တာပ။ အုန္းအုန္း အုန္းအုန္းနဲ႔ အလံေထာင္တဲ႔ေနာက္ေလွ်ာက္လိုက္ေနရင္ေတာ႔ ဒီကဗ်ာဆရာက အနားေတာင္ ကပ္ခ်င္မွ ကပ္တာ၊ လွည့္လွည့္ျပန္လာလို႔ က်ဳပ္တို႔ နတ္အေပါင္းက တစ္ခါတစ္ခါ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ သူ႔ကို ေဇာက္ထိုးေကာင္လို႔ ေခၚသဗ်။

အခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ဒီလူ ဘေလာ႔စြဲေနပံုရတယ္။ ေက်ာင္းခ်ိန္အားတာနဲ႔ ဘေလာ႔ေလးကို ေျပးဖြင့္တယ္။ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ လိုက္လည္တယ္။ လိုက္ဖတ္တယ္။ ရသမွ်လိပ္စာေတြကိုလည္း သူ႔ဆီမွာ လင့္ခ်ိတ္ထားေသးသဗ်။ အားရင္ ဘေလာ႔နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနေတာ႔တာပဲ။ က်ဳပ္တို႔ကိုေတာင္ ဘီယာဖိတ္မတိုက္ျဖစ္ေတာ႔တာ ၾကာလွေပါ႔။ အိမ္း..ဒါေပသည့္ က်ုပ္တို႔နတ္အေပါင္းကလည္း ကဗ်ာဆရာကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ခြင့္ျပဳထားတယ္ဗ်။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ႔ က်ဳပ္တို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကဗ်ာ႐ူး၊ နတ္႐ူး(အဲေလ..ေယာင္လို႔) စာ႐ူးေတြဆိုေတာ႔ ဒီလူနဲ႔ အေတာ္ကိုဟန္က်ေနတာ.. ဟဲဟဲ။ အခုဆိုၾကည့္ေလ ကဗ်ာဆရာက သူေရးရမွာ ပ်င္းတာနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ကို ဆင့္ေခၚၿပီး ေရးခိုင္းပါေလေရာလား။ အမယ္ ဒီလူက က်ဳပ္တို႔ေက်နပ္ေအာင္ေတာ႔ ေခါင္းစဥ္လွလွေလး ေပးလိုက္တယ္ဗ်။

ဘာတဲ႔..
"နတ္ေရးတဲ႔ပန္းခ်ီ" ဆိုပါလား။ နိပ္ဟ!!

ညိမ္းညိဳ
- ကိုသုညေရ ေရးလိုက္ၿပီဗ်။ အကိုတက္ထားတဲ႔ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကိုက္ညီမႈမ႐ွိခဲ႔ရင္ ခြင့္လြတ္ပါေနာ..။ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစခင္ဗ်ာ။

တက္လိုက္ၾကစို႔ တူေပ်ာ္ေပ်ာ္

ၿခိမ္႔ၿခိမ္႔သဲသဲ တက္မစဲ

ယေန႔ ဘေလာ႔ရပ္၀န္းႀကီးထဲတြင္ ဘေလာ႔ဂ္ဂါ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား၊ ေရးေဖာ္ေရးဖက္မ်ား အခ်င္းခ်င္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ႀကီးတက္ၾကၿပီးသကာလ ပို႔အသစ္မ်ားကို အားႀကိဳးမာန္တက္ေရးသားေနၾကရာ ၿခိမ္႔ၿခိမ္႔သဲသဲ တက္မစဲေသာ အခါသမယႀကီးဟုပင္ ဆိုရေပေတာ႔မည္။ အဟမ္း..အဟမ္း ေနရာမက်ေသးပါဘူးဗ်ာ။ ဒီလိုႀကီးေရးရတာ တယ္လည္း ပ်င္းစရာေကာင္းသကိုး။ ဒီလိုဗ် ဘေလာ႔ေရးတဲ႔သူေတြအခ်င္းခ်င္း အေၾကာင္းအရာအလိုက္ တက္ၿပီးေတာ႔ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ေရးေပးဖို႔ေမတၱာရပ္ၾကတယ္။ တက္ျခင္းခံရတဲ႔သူေတြကလည္း ကိုယ္တက္ခံရတဲ႔ အေၾကာင္းအရာကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပည့္စံုေကာင္းမြန္ေအာင္ အေလးထားၿပီး ေရးေပးေလ႔႐ွိၾကတယ္။ ဘေလာ႔ရပ္၀န္းႀကီးထဲက အင္မတန္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာေကာင္းတဲ႔ ဓေလ႔တစ္ခုေပါ႔ခင္ဗ်ာ။တက္ယဥ္ေက်းမႈလို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔။ မၾကာခဏ တက္ျခင္းခံေနရေသာ အကိုအမမ်ားကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေမတၱာပို႔ေနၿပီလားမသိ.. :)

ဆရာေသာ္တာေဆြကေတာ႔ ေဂၚဂႏိုက္ေဇး႐ွင္း ဆိုၿပီး ေဂၚနည္းအဖံုဖံု၊ ေဂၚနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္မွာ ထည့္ၿပီးေရးထားတာ ဖတ္ဖူးသဗ်။ အိမ္း..ကၽြန္ေတာ္လည္း တက္ဂႏိုက္ေဇး႐ွင္း ဆိုၿပီး ပို႔စ္တစ္ခုေလာက္ေရးရရင္ နိပ္မလားမသိဘူး။ ဟာ..ဟ ဒီကဗ်ာဆရာေတာ႔ အေရးထဲ ဆားခ်က္ေနျပန္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႔ေရးတာ သံုးလခန္႔႐ွိပါၿပီ။ ဒီသံုးးလအတြင္းမွာ ဘေလာ႔ဂါ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျပန္အလွန္ေရးၾက တက္ၾကတာေတြကို ေတြ႔ရျမင္ရ ဖတ္ရပါတယ္။ စည္းစည္းလံုးလံုး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔မို႔ မုဒိတာလည္း ပြားမိပါတယ္။

ႀကိဳက္တာေျပာေနာ္

ပထမဦးဆံုး သတိထားမိတဲ႔ တက္ကေတာ႔ ဘေလာ႔ေရးသူကို မိမိရဲ႕ ပို႔စ္ေတြထဲကေန အႀကိဳက္ဆံုး ၅ခုကို ေ႐ြးခိုင္းတာဗ်။ ဘယ္ကဘယ္လို စလိုက္တယ္ေတာ႔ မသိဘူး။ ကနဦးစၿပီး တက္လိုက္တဲ႔သူကိုေတာ႔ မခ်ီးက်ဴးပဲ မေနႏိုင္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ဥာဏ္သြားတဲ႔ လူဗ်။ ၾကည့္ေလ.. အႀကိဳက္ဆံုး ၅ခုကို ကိုယ္တိုင္ေ႐ြးေပးပါဆိုေတာ႔ စာေရးသူကလည္း သူအားအရဆံုး၊ အႏွစ္ၿခိဳက္ဆံုး၊ အေသသပ္ဆံုး လက္ရာမြန္ ၅ခုကို ေ႐ြးၿပီေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီေတာ႔ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္းမွာ ပို႔စ္ေတြအမ်ားႀကီးထဲကေနစာေရးသူကိုယ္တိုင္က အေကာင္းဆံုးပါလို႔ ေ႐ြးေပးထားတဲ႔ ပို႔စ္၅ခုကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဖတ္သြားႏိုင္တာေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ ကဲ..မနိပ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ၾကားေနစာဖတ္သူမ်ားအဖို႔ေတာ႔ မ်ားမ်ားတက္ေလ သစ္ေသာဆန္းေသာ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ လက္ရာေတြကို မ်ားမ်ားဖတ္ရေလမို႔ ဒီေန႔အထိ ေခါင္းစဥ္အသစ္အဆန္းေလးေတြကို စဥ္းစားႀကံဆၿပီး တက္ေပးေနၾကတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါအေပါင္းကို ဒီလိုေလးေျပာလိုက္ခ်င္တယ္ဗ်။

ေနာက္မဆုတ္နဲ႔ ကိုကံခၽြန္ လို႕ေလ..။

သတိ! သရဲတစ္ေကာင္လႊတ္လိုက္သည္

ဒီဇာတ္လမ္းကေတာ႔ ေအာက္တိုဘာ ၃၁၊ Halloween night မတိုင္မီ ကိုရန္ေအာင္ႀကီး စလိုက္တာဗ်။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္သရဲေတြ အျပန္အလွန္လြတ္ၿပီးေရးၾကတာ အင္မတန္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသလို ေသျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတြးဆစရာေလးေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာစရာေလးေတြလည္း အစံုပါေနတာမို႔ ေနာက္တစ္ႏွစ္ Halloween night ကိုေတာင္ ႀကိဳၿပီး ငံ႔လင့္ေနမိပါရဲ႕။ ကိုရန္ႀကီးေရ ေနာက္ႏွစ္..ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာလည္း ထူးျခားတဲ႔ေန႔ေတြမွာ အခုလို အမွတ္တရ ေခါင္းစဥ္ေလးေတြကို တက္ပါဦးဗ်ိဳ႕။ (ဟဲ..ဟဲကၽြန္ေတာ္႔ကိုေတာ႔ ကင္းလြတ္ခြင့္ေပး :)

႐ွိတာ အကုန္ထုတ္!!!

ဒါကေတာ႔ ဘေလာ႔ရပ္၀န္းႀကီးထဲမွာ အခုေလာေလာဆယ္ အေပါက္ဆံုးျဖစ္ေနတဲ႔ တက္ဗ်။ ဒီတက္ကေလးကလည္း အက်ိဳး႐ွိတာပဲဗ်။ ဘေလာ႔ဂါညီအကိုေမာင္နွမေတြအခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ပိုၿပီးရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ေစတယ္။ ေႏြးေထြးယံုၾကည္ေစတယ္။ ၾကည့္ေလ.. ေတာ္႐ံုတန္႐ံု ယံုၾကည္ရင္းႏွီးမႈမ်ိဳးနဲ႔ ကိုယ္႔အိတ္ထဲမွာ ႐ွိတာကို ဘယ္သူက အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ ဖြင့္ျပတာမွတ္လို႔။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာမမွားဘူးဆိုရင္ေတာ႔ဒီတက္ကို အစပ်ိဳးတဲ႔သူဟာ စီအိုင္ဒီက ဘေလာ႔ဂါျဖစ္ရမယ္ဗ်။ ဟား..ဟား ကၽြန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္လို႔ေနာက္တာပါဗ်ာ။ စိတ္ကူးေလးေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတယ္ဗ်။ ကိုယ္႔လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ပစၥည္းေလးေတြကိုေတာင္ ထုတ္ျပတယ္ဆိုေတာ႔ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး၊ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရင္းႏွီးခင္မင္တယ္။ ယံုၾကည္အားကိုးတယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာေပါ႔ဗ်ာ။ ဘေလာ႔ကိုယ္စီမွာ လက္ကိုင္အိတ္ေလးေတြကိုဖြင့္လို႔၊ ကိုယ္႔မွာ႐ွိတဲ႔ ပစၥည္းေလးေတြကို နံပါတ္စဥ္ထိုးလို႔ ႐ွင္းလင္းေရး ၀င္ရေတာ႔တာပဲ။ အေ၀းေရာက္ေနတဲ႔ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြအခ်င္းခ်င္း ျပန္ဆံုေနၾကသလိုပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး ဆရာမေဒၚေမၿငိမ္း ေတာင္ မေနသာပါဘူး။ သူ႔လက္ကိုင္အိတ္ထဲက ပစၥည္းေတြကို အကုန္ထုတ္ျပရေတာ႔တာပဲ။ ဒါေပမဲ႔ အိတ္ပိုင္႐ွင္အသီးသီးရဲ႕ တူညီတဲ႔အခ်က္ေလးကေတာ႔ ဘယ္အိတ္ထဲမွာမွ ပိုက္ပိုက္ကို မေတြ႔ရျခင္းပါပဲခင္ဗ်ာ :) ႐ွား႐ွားပါးပါး ကိုေစးထူးႀကီးရဲ႕ အိတ္ထဲမွာေတာ႔ ေဒၚလာ ၁၀တန္နဲ႔ ၅က်ပ္တန္ေတြ ေတြ႔ရတယ္ဗ်။ စာ႐ႈသူမ်ား လက္မေႏွးၾကပါႏွင့္။ အျမန္သြား၍ ေခ်းၾကပါကုန္..

အလွည့္က် မႏြဲ႔စတမ္း

ကဲ..ကၽြန္ေတာ္သိသမွ်၊ မွီသမွ် တက္ရာဇ၀င္ေလးကိုေတာ႔ ႐ွင္းလင္းလို႔ ၿပီးပါၿပီ။ အလို ဒီမွ်ားဦးက ကၽြန္ေတာ္႔ဘက္လွည့္လာပါေရာလား။ မေလးမ က ကၽြန္ေတာ္႔ကိုအႏွစ္သက္ဆံုး စာေရးဆရာမ်ားဆိုၿပီး တက္လာပါၿပီ။ သူမ်ားေတြ တက္ေနၾကတုန္းကေတာ႔ ၾကားကေန ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး စာဖတ္ေနတဲ႔ကဗ်ာဆရာ အခုေတာ႔ ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ။ အလွည့္က် မႏြဲ႔စတမ္းေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ အမႀကီးေရ ေရးလိုက္ၿပီဗ်ိဳ႕။ ကဲ..႐ြာစားေရ မတိမ္းမေစာင္း ေကာ္နက္႐ွင္ေကာင္းေကာင္းေလးနဲ႔ ပို႔ေစဗ်ား။

ကၽြန္ေတာ္က ဘေလာ႔မွာ ကဗ်ာေတြ၊ ကဗ်ာနဲ႔ဆိုင္တဲ႔ အေရးအသားေတြကို အတင္မ်ားေတာ႔ မေလးမက ကၽြန္ေတာ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေ႐ြးခ်ယ္လို႔ရေအာင္ အႏွစ္သက္ဆံုးစာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ားဆိုၿပီး လမ္းဖြင့္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာထက္ စကားေျပေတြနဲ႔ ပိုၿပီး နီးနီးစပ္စပ္ ႀကီးျပင္းခဲ႔ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုးစာအုပ္စာရင္းမွာ စကားေျပစာအုပ္ေတြက အမ်ားဆံုးေနရာယူထားတာကို ေတြ႔ရမွာပါ။ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ကို သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ဦးက "စာေပက ခင္ဗ်ားရဲ႕ မယားႀကီး၊ ႏိုင္ငံေရးက မယားငယ္၊အျငဴအစူမ်ားတယ္၊ ျပႆနာမ်ားတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကို မလုပ္နဲ႔" လို႔ ေျပာဖူးပါသတဲ႔။ အျမင္မေတာ္ ႐ြာေဆာ္က ေဘာင္းဘီ႐ွည္၀တ္တယ္ပဲဆိုဆို အဲသလိုေလးမ်ား ဥပမာေပးခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ စကားေျပက ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ မယားႀကီးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပထမဆံုးပံုႏွိပ္စာမူက ၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လထုတ္ န၀ေဒးမဂၢဇင္းမွာပါတဲ႔ လယ္ေစာင့္တဲ ၀တၳဳတိုေလးပါ။ ကဗ်ာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သင္တန္းမတက္ခင္ထိ ကိုးတန္းဆယ္တန္းႏွစ္ႏွစ္စလံုး အပုဒ္၈၀ေက်ာ္ ဆက္တိုက္ပို႔တာေတာင္ တစ္ပုဒ္မွ ေဖာ္ျပျခင္း မခံခဲ႔ရပါဘူး။ ကံမ်ား အဲဒီလို လိုက္တာ.. :) သင္တန္းေရာက္မွသာ ေက်ာင္းႏွစ္လည္မဂၢဇင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပခံရေတာ႔တယ္။ ဟားဟား သိပ္လည္းထင္မသြားၾကနဲ႔ဦးဗ်။ ေက်ာင္းမွာက ကဗ်ာေရးတဲ႔သူ ေတာ္ေတာ္ေလး႐ွားေတာ႔ မ႐ွိ,႐ွိတာ သံုးသြားဟန္တူပါရဲ႕ :)

အတြင္းသားႏိႈက္ေသာ ကဗ်ာဆရာ

ေပးထားတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ငယ္ကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္လံုးျပဴးမသြားၾကပါႏွင့္ဦး။ တဆိတ္..ေအာက္က စာပိုဒ္ေလးကို ဖတ္ေပးပါဦးခင္ဗ်ာ။ တာရာမင္းေ၀ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္မွာ ဇာတ္ေကာင္လူငယ္က ခပ္ႂကြားႂကြားနဲ႔ ဘ၀င္ျမင့္တတ္တဲ႔ အန္ကယ္ႀကီးတစ္ဦးကို အခုလိုေျပာပါတယ္။ သူက စာအုပ္ေတြကိုေသတၱာတစ္လံုးဖြင့္ရသလိုသာ သေဘာထားေၾကာင္း၊ သံေသတၱာလား ေၾကးေသတၱား သစ္သားေသတၱာလား ပန္းကႏုတ္ေတြနဲ႔ အလွေဖာ္ထားတဲ႔ ေသတၱလား သူစိတ္မ၀င္စားေၾကာင္း၊ ေသတၱာထဲမွာ ဘာ႐ွိသလဲ..။ ေသတၱာထဲမွာ႐ွိတဲ႔ ပစၥည္းကိုသာ စိတ္၀င္စားေၾကာင္း ေျပာသြားပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုသေဘာအတိုင္း႐ွိပါတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ငါဘာေၾကာင့္ႀကိဳက္ရတာလဲလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးၾကည့္ဖူးပါတယ္။စာေရးဆရာကို ႏွစ္သက္လို႔ စာအုပ္ကိုႀကိဳက္သြားတယ္ဆိုတာထက္၊ စာအုပ္ကိုႏွစ္သက္လို႔သာလွ်င္ အဲဒီစာအုပ္ကို ႀကိဳက္သြားရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အေျဖထြက္ပါတယ္။ သားေရဖံုး အခန္႔ခ်ဳပ္၊ ကြာလတီစာ႐ြက္၊ ေရးသားသူ( ဘယ္ႏွစ္ဆုရ) စေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားထက္ စာပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကသာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ပိုလို႔ ဖမ္းစားႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ေဇာက္ထိုးေကာင္၏ မွတ္စုမ်ား(၁၁) မွာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီလိုေရးခဲ႔ဖူးပါတယ္။

က်မ္းစာအုပ္ႀကီးကို ႐ွိခိုး
စာလံုးေတြကို ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္ ႐ြတ္မျပပါရေစနဲ႔
က်မ္းစာအုပ္ႀကီးကို ေခါင္းအံုးအိပ္
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ကေလးလည္း ဆြံ႕ အမေနပါရေစနဲ႔
စာအုပ္ႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ထည္အတြင္းသားကို ျဖတ္သန္းခံစား
ငါလမ္းပြင့္သလိုသာ ဖတ္ပါရေစ
ငါမွတ္ခ်င္တာေတြကို မွတ္ထားလိုက္မွာေပါ႔
က်န္ခ်င္တာေတြလည္း က်န္ခဲ႔မွာေပါ႔
ခ်န္ခ်င္လို႔ ခ်န္ခဲ႔တာေတြလည္း ႐ွိဦးမွာေလ
စာအုပ္ႀကီးကျဖင့္ စိတ္မဆိုးတန္ရာ
စီးဆင္းမႈတိုင္းကေတာ႔ သူ႔သီခ်င္းနဲ႔သူေပါ႔ကြယ္..။

ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ား

မေလးမေရ..ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ားကို အရင္ေဖာ္ျပပါရေစခင္ဗ်ာ။ ယေန႔တိုင္ ကၽြန္ေတာ္ တသသ စြဲလမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ေနရဆဲျဖစ္တဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ေအာက္မွာ ေရးလိုက္ပါၿပီ။ စာေရးဆရာ၀ါစဥ္လိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စာအုပ္ထုတ္ေ၀တဲ႔ ခုႏွစ္လိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း စီစဥ္ထားျခင္းမ႐ွိပါဘူးခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲမွာ ေနရာယူထားတဲ႔အတိုင္း၊ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲက ထြက္က်လာတဲ႔အတိုင္း အေၾကာင္းအရာအလိုက္ တူရာကိုစုလို႔ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

၁။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး- သူလိုလူ
အတၳဳပၸတၱိစာေပေရးရတာ အင္မတန္ခဲကတ္တယ္၊ အႏၱရာယ္ႀကီးတယ္လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ႔ လူ႔သေဘာသဘာ၀အရ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို အမွန္အတိုင္း ဘက္လိုက္မႈကင္းေအာင္ ေရးႏိုင္ဖို႔ ခက္ခဲေသာေၾကာင့္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။အခု ဒီစာအုပ္မွာ စာေရးဆရာမၾကီး ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးဟာ သူ႔ရဲ႕ ခင္ပြန္းအေၾကာင္းကို ေရးတာျဖစ္လင့္ကစား တရားမွ်တမႈ႐ွိတယ္၊ သမာသမတ္႐ိွတယ္။အေၾကာင္းအရာေရာ၊ အေရးအသားေရာ အရမ္းကို ႐ိုးသားမႈ႐ွိၿပီးေတာ႔ တအားဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ ဒီစာအုပ္ဟာ အႀကိဳက္ဆံုး စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ပါတယ္။

၂။ ထင္လင္း(ဘာသာျပန္)- စည္းအျပင္ကလူ
ကၽြန္ေတာ္လို ေဇာက္ထိုးေကာင္မ်ား အထူးႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကမွာပါ။ အက်ယ္သိလိုလွ်င္ျဖင့္ ကိုၿဖိဳးထံ ေမးၾကပါကုန္..။ သူ႔ရဲ႕ ဘန္နာေခါင္းစီးမွာ အရင္တံုးက စည္းအျပင္ကလူလို႔ ေရးထားဖူးတယ္ဗ်။ ကိုၿဖိဳးေရ အခၽြန္နဲ႔ မ,လိုက္ၿပီဗ်ိဳ႕ .. :)

၃။ လင္းယုန္သစ္လြင္- ေသမင္းတမန္ မီးရထားလမ္းေပၚ၀ယ္
စာေရးဆရာႀကီး လင္းယုန္သစ္လြင္ရဲ႕ ထင္႐ွားတဲ႔ ၀တၳဳ႐ွည္ႀကီးေတြ မ်ားစြာ႐ွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီမွတ္တမ္းစာအုပ္ကို အႀကိဳက္ဆံုးပါပဲခင္ဗ်ာ။

၄။ ေအာင္လင္း- အ႐ိုင္းစံပယ္
ဒီစာအုပ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ ဘယ္ေတာ႔ဖတ္ဖတ္ မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ကို စြဲလန္းႏွစ္ၿခိဳက္ပါတယ္။ အႏုပညာ ဂီတသမ်ားမ်ားဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ေတာင္ ပိုလို႔ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။

၅။ ဆန္းလြင္- ရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ဆည္းကပ္လာသူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
၆။ ႐ွင္ဥကၠဌ- ေက်ာက္ကြင္းအေရးေတာ္ပံု
ရ။ ႐ွင္ဥကၠဌ- လူေသလူျဖစ္
၈။ ပါရဂူ(ဘာသာျပန္)- သိဒၶိတၳ
ဘာစြဲညာစြဲမထားပဲနဲ႔ တည့္တည့္ေတြးလိုသူမ်ား အႀကိဳက္ခ်င္းတူလိမ္႔မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

၉။ ျမသန္းတင့္- ေတာင္သမန္ေ႐ႊအင္းက ေလညင္းေဆာ္ေတာ႔
ဆရာျမသန္းတင့္ရဲ႕ ထင္႐ွားေက်ာ္ၾကားလွတဲ႔ ဘာသာျပန္စာအုပ္ေတြ၊ ပင္ကိုယ္ေရး ၀တၳဳ႐ွည္ေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိတဲ႔အနက္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီစာအုပ္ကို အႀကိဳက္ဆံုးျဖစ္မိပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ဆရာရဲ႕သမိုင္းအျမင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးျဖတ္သန္းမႈေတြနဲ႔အတူ အႏုပညာစိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ၊ အႏုပညာဖန္တီးႏိုင္မႈ စြမ္းအားေတြေရာယွက္ေနတာကို ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

၁၀။ သိန္းေဖျမင့္- သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသား
၁၁။ မင္းေက်ာ္- ငါတို႔ေခတ္ႏွင့္အၿပိဳင္
သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားကို အေ႐ွ႕ကေန၀န္းထြက္သည့္ပမာထက္ ပိုၿပီးႀကိဳက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူတိုင္း ဒီစာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို သင္႐ိုးညႊန္းတန္း ဖတ္စာအုပ္လို သေဘာထားၿပီး အေခါက္ေခါက္အခါအခါ ေၾကညက္ေအာင္ ဖတ္သင့္တယ္လို႔ေတာင္ ထင္မိပါတယ္။

၁၂။ ေမာင္ထြန္းသူ(ဘာသာျပန္)- ရဲတိုက္
ဒီစာအုပ္ကိုေတာ႔ ကိုစိုးထက္ ၊ ကိုရဲမြန္၊ ကိုစိုးသီဟနဲ႔ ဆရာမမြန္းသက္ပန္တို႔က ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ေတာင္ ပိုလို႔ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးၾကမယ္ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

၁၃။ ျမတ္ၿငိမ္း(ဘာသာျပန္)- ဆရာအို၏ ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္သင္တန္း

ဆရာျမတ္ၿငိမ္းကို ဒီစာအုပ္နဲ႔ စၿပီး ဖတ္ဖူးတာပါ။ အနီးစပ္ဆံုးဥပမာေပးရရင္ စားေသာက္ကုန္ပစၥည္းေတြမွာ ေရးထားသလို လူမ်ိဳးဘာသာမေ႐ြး စားသံုးႏိုင္သည္လို႔ ဆိုရမဲ႔ ဘ၀ေနထိုင္မႈ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ပါ။

၁၄။ သခင္ဘေသာင္း- ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္လွန္ေရး
၁၅။ ရန္ကုန္ဘေဆြ- ေ႐ႊ၀ါျပည္
ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ လူေတြရဲ႕ လုပ္ပံုကိုင္ပံုကို သေရာ္တဲ႔ စာေပအရာမွာေတာ႔ ဘိုးေအႀကီးေတြလို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ၾကာေလ ၾကာေလ..ပိုပိုၿပီး ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေလျဖစ္ရတဲ႔ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ပါ။

၁၆။ တာရာမင္းေ၀- အေ႐ွ႕ ၿမိဳ႕ ႐ိုးမွ မိုးေရစက္မ်ား
၁၇။ မင္းခိုက္စိုးစန္- စိုမွာစိုးလို႔ မိုးမိတယ္
ဆရာတာရာမင္းေ၀နဲ႔ ဆရာမင္းခိုက္စိုးစံတို႔ရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္႔အႀကိဳက္ဆံုး စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ပါခင္ဗ်ား။

၁၈။ ဥတၱရလမင္း(စီစဥ္သူမ်ား)- မန္းေခ်ာင္းလေရာင္အတြင္းသို႔ အုပ္ဖြဲ႔ပ်ံသန္းလာေသာ ၉၅ ကဗ်ာငွက္မ်ား
၁၉။ ေအာင္ခ်ိမ္႔၊ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္- သမိုင္းဖတ္စာ
ဒါကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာစာအုပ္ႏွစ္အုပ္ပါ။

အႏွစ္သက္ဆံုး စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ား

အမေရ ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ တအားႀကိဳက္တဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ေရးလိုက္ၿပီဗ်ာ။ ျမင္းထိန္းငတာက ေယာမင္းႀကီးဦးဘိုးလိႈင္ကို ခ်ီးက်ဴးသလိုမ်ား ျဖစ္ေနမလားမသိဘူးေနာ္..။ အျမင္မေတာ္တာပါရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ေပေတာ႔ အမေရ..။ ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ႔ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာေတြကိုေတာ႔ ဒီအတိုင္းပဲ ခ်ေရးလိုက္ေတာ႔မယ္ဗ်။ မင္းေက်ာင္းမင္း ေရကင္းျပ၊ ဘုန္းႀကီးစာခ် ျဖစ္မွာစိုးရပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔လို လူငယ္တစ္ဦးက စာေရးဆရာႀကီးေတြကို ဘယ္သို႔ဘယ္ပံုေကာင္းပါတယ္၊ ဘယ္ေ႐ြ႕ဘယ္မွ် ႏွစ္သက္ပါတယ္လို႔ညႊန္းရမွာ အားနာမိလို႔ပါ။ မေလးမေျပာသလိုပဲ ကေလာင္အမည္ေတြေ႐ွ႕မွာ ဦး၊ ေဒၚ စသည္ျဖင့္ မထည့္ေတာ႔ပါဘူး။

၁။ ေ႐ႊဥေဒါင္း
၂။ ျမသန္းတင့္
၃။ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္
၄။ ေအာင္သင္း
၅။ ေသာ္တာေဆြ
၆။ ေက်ာ္၀င္း
၇။ မင္းခိုက္စိုးစန္
၈။ မစႏၵာ
၉။ ဂ်ဴး
၁၀။ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္(ကဗ်ာ)
၁၁။ ေအာင္ခ်ိမ့္(ကဗ်ာ)
၁၂။ မိုဃ္းေဇာ္(ကဗ်ာ)
၁၃။ ေမာင္ဖီလာ(ကဗ်ာ)
၁၄။ စိုင္း၀င္းျမင့္(ကဗ်ာ)
၁၅။ ခရမ္းျပာထက္လူ(ကဗ်ာ)
၁၆။ ေမာင္သစ္ဆင္း
၁၇။ ျမင့္သန္း
၁၈။ ေန၀င္းျမင့္
၁၉။ ေမၿငိမ္း
၂၀။ ညီပုေလး

၂၁။ ႏုႏုရည္(အင္း၀)
၂၂။ ခင္ခင္ထူး

တက္လိုက္ၾကစို႔ တူေပ်ာ္ေပ်ာ္

ကဲ.. ကၽြန္ေတာ္႔အလွည့္ေတာ႔ ၿပီးသြားၿပီဗ်ိဳ႕။ ဒီမွ်ားကို အကိုႀကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အမႀကီးႏွစ္ေယာက္ဆီကို ပစ္လႊတ္လိုက္ဦးမယ္ဗ်။

ကိုေစးထူး၊ ကို႐ြက္၀ါ၊ မဂ်စ္ႏွင့္ မႀကီးပန္ခင္ဗ်ား-
အကိုအမတို႔ရဲ႕ ဘ၀အေပၚ သက္ေရာက္မႈအ႐ွိဆံုး စာအုပ္တစ္အုပ္အေၾကာင္းကို (အခ်ိန္ရပါလွ်င္)ေရးေပးပါဦးခင္ဗ်ာ။

ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာျဖင့္
ညိမ္းညိဳ

စိတ္ႀကိဳးႏွစ္စ

စိတ္ႀကိဳးႏွစ္စ


ဒီလိုခ်ည္ေႏွာင္မိၿပီ ဆိုတဲ႔ေနာက္
ေ၀းကြာျခင္း တေစၧတစ္ေကာင္ကို
ငါတို႔သစၥာတရားနဲ႔ မန္းမႈတ္ေႁခြသတ္ထားၾကစို႔ရဲ႕

သံေယာဇဥ္ျမစ္ညႇာက ညိႈ႕တက္လာမဲ႔ မိုးေတြ
ေရျခားေျမျခားေနသည့္တိုင္
ငါတို႔ရဲ႕ ခိုကိုးရာတိုင္းမွာ
လက္လက္စိုေအာင္ ႐ြာခ်လိမ္႔မယ္

တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
ယံုၾကည္ဖို႔ မေျပာဆိုၾကေတာ႔ဘူး
ယံုၾကည္ေအာင္ေနျပၾကတဲ႔ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးၾကားမွာ
ဘယ္လို ရာသီဆိုးေတြကိုပဲ ျဖတ္သန္းေနရ,ေနရ
အဖ်ားအနာ ကင္း႐ွင္းေနမွာပါကြယ္

ငါတို႔ ခိုလႈံတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ရင္ေငြ႔ဟာ
ဘာအေရာင္မွ ျခယ္သ,မထားတဲ႔
အျဖဴေရာင္ ကင္းဘတ္စ တစ္ခ်ပ္ပါ ခ်စ္သူရယ္..

"ခ်စ္တယ္" ဆိုတဲ႔ အကၡရာေလးႏွစ္လံုးကို
( ျမဴဴႏွင္းေတြ ေ၀႔၀ဲလို႔ က်မလာမီ..)
ငါတို႔ ေလးေလးနက္နက္ ေရးျခစ္္ထားၾကပါစို႔

ညိမ္းညိဳ

က်ိန္စာသင့္ဦးေခါင္း

တစ္ခ်ိန္တစ္ခါေသာကာလဆီက ခိုင္ကဗ်ာေတြကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဆရာေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း) ရဲ႕ ေမ၊ ႏြယ္၊ ခင္အစခ်ီၿပီးေရးတဲ႔ ကဗ်ာေတြ၊ ဆရာေမာင္ခိုင္မာရဲ႕ ႐ွင္မေရ ..အစခ်ီတဲ႔ ကဗ်ာေတြကို အားက်မိလို႔ပါပဲခင္ဗ်ာ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ႔ အခ်ိဳးတြဲပံုစံေလးေတြနဲ႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားၿပီးေရးခဲ႔ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ၀ါသနာ႐ွင္အဆင့္ထက္ ဘယ္တုန္းကမွ မပိုခဲ႔တာကိုျဖင့္ ကိုယ္႔ကဗ်ာကိုယ္ ျပန္ဖတ္မိေလတိုင္း ရိပ္မိ ပါရဲ႕။ တိုက္ဆိုင္လြန္းစြာပဲ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ အိပ္မက္နတ္သမီးေလးေတြရဲ႕ အမည္နာမအသီးသီး မွာလည္း ခိုင္ဆိုတာ ပါေနေလေတာ႔ သူတို႔ရင္ခုန္သံေတြကို ရင္းႏွီးယွက္သြယ္လို႔ တျပန္တလွည့္ခံစားၾကရင္း ခိုင္ကဗ်ာေလးေတြကို ေရးျဖစ္ခဲ႔တယ္ ဆိုပါေတာ႔ဗ်ာ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြကို သံေယာဇဥ္ရပ္၀န္း အခ်စ္ကဗ်ာ က႑မွာ ကၽြန္ေတာ္ တင္ထားၿပီးပါၿပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္အကိုင္နဲ႔ ဆက္စပ္ပတ္သက္ၿပီး ခံစား ေရးသားထားတာမို႔ မတင္ေတာ႔ပါဘူး။ အခု ဒီကဗ်ာေလးကို သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုနဲ႔တကြ ေဖာ္ျပခြင့္ရလို႔ အလြန္၀မ္းသာ မိပါတယ္။ နံရံကပ္စာေစာင္တစ္ခုမွာ သူငယ္ခ်င္း ဂ်ိဳးမင္းႀကီး ကဒီကဗ်ာအတြက္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုကို ဆြဲေပးတာပါ။ ဒီေန႔ သူကပဲ ဒီပံုေလးကို စကန္ဖတ္ၿပီး ေမးလ္ကေနပို႔ေပးပါတယ္။ အခုေတာ႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းႀကီး စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ေသးရဲ႕လားမသိ.. software အေၾကာင္းေတြပဲ ေရးေနေလရဲ႕ဗ်ား..

က်ိန္စာသင့္ဦးေခါင္း

မိုးကိုေမွ်ာ္တယ္
ေကာင္းကင္ကို မေတြ႔ရဘူး
ေျမျပင္ေပၚရပ္တယ္
သမာသမတ္ မ႐ွိဘူး
ေနာင္တေတြ အဆုပ္လိုက္အခဲလိုက္
ေပက်ံစြန္းထင္းေနတဲ႔ ဦးေခါင္းတစ္လံုး
ေမာ႔ေနသလား.. ငု႔ံေနသလား
ဘာမွ မသိေတာ႔ဘူး
မဖိတ္ေခၚရပါဘဲ
မီးသၿဂၤဳဟ္စက္ေတြ ၀င္လာတာပဲ သိတယ္
အေငြ႔တလူလူ စ်ာပနေတြက
ေဟာသည္ ရင္ဘတ္ထဲ..
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ထြန္းေနၾကတာပါ ။

ငိုေနတယ္.. မ်က္ရည္မက်ဘူး
ေ၀ဒနာေတြ ႀကိတ္ခြဲခံၿပီးစ
မီးသင့္ေနဆဲ သံေယာဇဥ္ေတြခမ်ာ
တသသ.. သတိရေနတုန္း
မိုက္လံုးႀကီးလွတဲ႔ ဦးေခါင္းတစ္လံုးရယ္ပါ
အမုန္းလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔
ေခါင္းေလာင္းထိုးသလို ထိုးခ်လိုက္မွပဲ
အဲသည္ ခပ္ညံ့ညံ့ဦးေခါင္းထဲက
"ခၽြင္ခနဲ" အရာတစ္ခုထြက္က်လာေလရဲ႕
"ခိုင့္ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္" တဲ႔ ။

ညိမ္းညိဳ
၂၅၊၂၊၂၀၀၃

ေျဖာင့္ထားေသာအခ်က္အလက္

ေျဖာင့္ထားေသာအခ်က္အလက္

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

ေဟာသည္
တယ္လီေဗး႐ွင္းေခတ္
ကြန္ပ်ဴတာေခတ္
အသံထက္ျမန္တဲ႔ ဂ်က္ေတြေခတ္
က်ည္ဆံရထားေခတ္
တိုက္ခ်င္းပစ္ဒံုးေတြေခတ္
လသြားယာဥ္ေတြေခတ္မွာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္ခုန္သံေတြဟာ
ေျခာက္ဖက္သံၾကားျဖစ္ရမယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရင္ခုန္သံမ်ားနဲ႔ ကဗ်ာဟာ
ေျခာက္ဖက္သံၾကားျဖစ္ရမယ္။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကို ကိုးကြယ္ဖို႔ လုပ္ခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး။
ကမၻာ႔အိမ္ယာကို ႐ွာေဖြခဲ႔တာျဖစ္တယ္။
ကမၻာ႔လူသားထုအိမ္ယာကို ႐ွာေဖြခဲ႔တာ ျဖစ္ပါတယ္။

(၁)

ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ရဲ႕ ေ႐ႊသားသံေယာဇဥ္ဟာ အဲဒါ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒါဟာ ကဗ်ာပါ။ သစ္ေတာ္ပင္ေလး တစ္ပင္ဟာ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေနတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ႔ပါတယ္။ ပါးစပ္ၿပဲၿပဲ အပြင့္၀ါ၀ါေတြ ပိုင္ဆိုင္ၿပီးၾကယ္ပြင့္ေတြလို သစ္႐ြက္ေတြပါ ၿခံရံေနတဲ႔ ဆယ္႔ႏွစ္ရာသီပင္ဟာလည္း ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ပါပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္သိျမင္ခဲ႔ရပါတယ္။ သူက သူ႔ဘ၀တစ္ခုလံုးလံုးကို အဲသည္လို ကဗ်ာဖြဲ႔ဆိုထားၿပီး ေနထိုင္တာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိ႐ွိခဲ႔တယ္။ ၿပီးေတာ႔ စၾကာပန္းပြင့္ ျဖဴျဖဴေလးေတြ၊ ညႇာတံနီေလးနဲ႔ ဆိတ္ဖလူးပန္းကေလးေတြ၊ သူတို႔ဘ၀ေလးေတြကို သူတို႔ ေမႊးႀကိဳင္လွပဖိတ္လက္ေနေအာင္ သူတို႔ေတြ ဖြဲ႔ဆိုႏိုင္ခဲ႔ၾကတယ္။ ဒါေတြဟာ ေျဖာင့္ခ်က္ေတြ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ ေျဖာင့္ထားေသာ အခ်က္အလက္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ "ကဗ်ာ" ဆိုတာ ေျဖာင့္ထားေသာ အခ်က္အလက္ပါပဲ။ မူလပင္ရင္းကိုယ္၌က ေျဖာင့္ေနေသာ အခ်က္အလက္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေျဖာင့္ထားေသာ အခ်က္အလက္တစ္ခုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္ယံုၾကည္ခဲ႔ပါတယ္။ ရင္ခုန္သံျမန္ႏႈန္း ျမင့္ခဲ႔ပါတယ္။

(၂)

ကဲ... ကၽြန္ေတာ္တို႔ မုန္႔ဖုတ္သမားေတြရဲ႕ လက္ေတြက စလိုက္ၾကရေအာင္။ ဂ်ဳံကိုနယ္စဥ္၊ မုန္႔ကို ဖုတ္စဥ္မွာ မုန္႔ဖုတ္သမားရဲ႕ လက္ေတြ သန္မာဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွလည္း ဂ်ံဳကို ႏူးညံ့ေအာင္၊ လွပေမႊးႀကိဳင္ေအာင္၊ အရသာ႐ွိေအာင္ စြမ္းႏိုင္ၾကမယ္ေလ။ မဟုတ္ဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္က မုန္႔ဖုတ္သမားရဲ႕ လက္ေတြကို က်န္းမာသန္စြမ္းေစခ်င္လွပါတယ္။ ပိုးႀကိဳးနဲ႔ သံမဏိႀကိဳးေခ်ာင္းေတြေပၚေရာက္ ဂီတသမားရဲ႕ လက္ေတြကိုလဲ အဲဒီလိုပဲ လွပသန္စြမ္းေစခ်င္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီေဆးေရးမယ္႔ ပန္းခ်ီဆရာ၊ ပန္းတိမ္ဆရာ၊ ပန္းပုဆရာ၊ ကဗ်ာစာေရးသားသူ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ႔ အႏုပညာ၊ အႏုသုခုမ လက္ေတြ လွပသန္စြမ္းဖို႔ လိုအပ္လွပါတယ္။ အဲဒီ အႏုသုခုမလက္ေတြထဲမွာ ဆန္းသစ္ေသြးသားနဲ႔ ဆန္းသစ္အေတြးအေခၚေတြ ႐ွင္သန္စီးေမ်ာေနပါေစလို႔လည္း ကၽြန္ေတာ္က အၿမဲတမ္း ဆုေတာင္းပတၳနာ ပို႔သလိုက္ပါတယ္။ အဲသည္လိုနဲ႔ ေဟာသည္ လူ႔ေလာကႀကီးအလယ္ေခါင္မွာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ဆန္လာခဲ႔ပါတယ္။

(၃)

ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ပထမဘာသာေရးဟာ ဗုဒၶဘုရား႐ွင္ျဖစ္ၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ဒုတိယဘာသာေရးဟာ ကဗ်ာအႏုပညာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ ကၽြန္ေတာ္႔ခႏၶမွာ လာေရာက္ ခိုင္က်ည္စြဲၿမဲေနတဲ႔ စိတ္ပ်ားအံု။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀မွာ လာေရာက္ တည္ၾကည္ေနတဲ႔စိတ္ေသြးသားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။အဲသည္လိုနဲ႔ အေနာ္မာေသာင္ကမ္းမွာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခုန္ယံုၾကည္ျမႇဳပ္ႏွံတဲ႔၊ အႏုပညာ အေနာ္မာေသာင္ကမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ကို ေျမႀကီးနဲ႔ ေရာေႏွာခဲ႔ပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ႔ အရိႏၵမာလွံရမွာပါပဲ။ ဘယ္အပင္၊ ဘယ္အသီး၊ ဘယ္အ႐ြက္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တို႔ထိလိုက္ရင္ ခ်ိဳၿမိန္သြားပါလိမ္႔မယ္။

"အပၸမာေဒန၊ သမၼာေဒထ"
ကိုယ္႔ဒဏ္ရာကိုယ္ေတာ႔ မေမ႔ဖို႔ လိုေပလိမ္႔မယ္။

(၄)

သန္႔႐ွင္းသူလမ္းကို ခင္းခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ သီခ်င္းသံ ၾကားၾကပါေစ။ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ အိမ္ေခါင္မိုးမွာ ထိုးစိုက္ပါေစ။

(၅)

သူငယ္ခ်င္းေရ
ကိုေဖာ္ေ၀းေရ
ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ တစ္လက္မမွ ဆုတ္မေပးႏိုင္ေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
- ရထား(ကဗ်ာ႐ွည္ ငါးပုဒ္စုစည္းမႈ) မွ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္၏ အမွာစာ

ျဒပ္မဲ႔

ျဒပ္မဲ႔

စိတ္လိုလက္ရရွိတဲ႔အခါ

ပန္ခင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေရေလာင္းတယ္

စိတ္လက္မအီမသာရွိတဲ႔အခါ

ပန္းခင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ေပါင္းသင္တယ္

ဒါေပမဲ႔…

ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး မိုးေခါင္လိုက္တဲ႔အခါ

ကၽြန္ေတာ္႔ပန္းခင္းေလး…

အလ်ားအနံမဲ႔သြားရွာတယ္ ။

ညိမ္းညိဳ

- သင့္ေတာ္တဲ႔ ပံုေလးေတြရလို႔ အစပ္အဟပ္တည့္မယ္ထင္တဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြကို ျပန္တင္ေနမိပါတယ္။ အရင့္အရင္တုန္းက ဖတ္ခဲ႔ ၿပီးသားျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္လည္း အခုတစ္ခါ ပံုေလးေတြနဲ႔ယွဥ္တြဲလို႔ ျပန္လည္ခံစားေပးပါဦးခင္ဗ်ာ..

ေစတသိတ္

ေစတသိတ္

တေမွ်ာ္တေခၚ

႐ိုးျပတ္လယ္ကြင္းေတြၾကား

ေတာေငြ႕ ေတာင္ေငြ႕ ေတြ ပ်ံ႕ လြင့္ေနပံုက

ရစ္ေခြဆန္တက္သြားတဲ႔

စမ္းေခ်ာင္းေလးပမာ။

ကဗ်ာဆရာတစ္ဦး

လြမ္းဖူးတယ္ေလ

ခ်စ္ဦးသူမဟုတ္

ေက်းလက္က..

လုပ္သားေမာင္မယ္မ်ားကိုသာ.. ။

ညိမ္းညိဳ

အဆိပ္သင့္မိုင္တိုင္မွ ပဲ႔ထြက္လာေသာအစိတ္အပိုင္းမ်ား (၃)

* လူေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အေၾကာင္းအရာအမ်ိဳးမ်ိဳး အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ဆက္စပ္ေနၾကတယ္။ ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မထီမဲ႔ျမင္ မထီေလးစား မလုပ္သင့္ဘူး။

* ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္႐ြံ႕ မေနရတဲ႔၊ ဘာကိုမွ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ႐ွိတဲ႔ လြတ္လပ္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။

* အမွားေတြကို တစ္ထိုင္ထဲနဲ႔ ျပဳျပင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ကိုယ္႔မွာ႐ွိတဲ႔ အမွားေတြကို သိ,သိၿပီးေတာ႔ ျပဳျပင္သြားႏိုင္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။

* အသက္အားျဖင့္ ဂုဏ္အားျဖင့္ ႐ိုေသတတ္ရမည္၊ စာနာငဲ႔ညႇာတတ္ရမည္၊ ေလးစားမႈ႐ွိရမည္။ ထိုမွတပါး
- လူႏွင့္လူခ်င္း ေအာက္က်ိဳ႕ ဖို႔မလို
- လူႏွင့္လူခ်င္း တင္စီးဖို႔မလို

* ကိုယ္မသိလို႔ေမးရင္ စိတ္႐ွည္ရမယ္။

* ဒီလိုလူေတြနဲ႔ မဆက္ဆံခ်င္ပါဘူး။ ငါလည္း သူတစ္ပါးအတြက္ ဒီလိုလူမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ေနမယ္။
- စိတ္ထဲကမပါဘဲနဲ႔ "ေဖာေ႐ွာ" မ်ားတဲ႔လူ
- တကယ္မသိဘဲ၊ မတတ္ဘဲနဲ႔ ဟိတ္ဟန္မ်ားတဲ႔လူ
- ေအာင္ျမင္တဲ႔ကိစၥဆိုရင္ အလုအယက္ လက္မေထာင္ ရင္ဘတ္ပုတ္ျပတတ္ၿပီး မေအာင္ျမင္တဲ႔ကိစၥဆိုရင္ သူမ်ားကို လက္ညႇိဳးထိုး အျပစ္ပံုခ်တတ္တဲ႔လူ

- အဆိပ္သင့္မိုင္တိုင္တစ္ခုက မိမိကိုယ္မိမိ ေျပာထားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သို႔မွ် ရည္႐ြယ္ျခင္းမ႐ွိပါခင္ဗ်ား။

ညိမ္းညိဳ

အေကာင္းျမင္၀ါဒီတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၿမိဳ႕

ေန႔တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ သားလီးဓားအျပည့္ တင္ေဆာင္ထားေသာ
ေလာ္ရီကားႀကီးမ်ား ၀င္ေရာက္လာခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ ခြဲစိတ္ကုဆရာ၀န္မ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ မိန္းမပ်က္ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာမ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ စည္သြတ္ဘူးႏွင့္ ပူပူေႏြးေႏြးခ်က္လက္မွတ္မ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ "အငမ္းမရျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ေကာင္းစြာေသဆံုး
ျခင္း" စာအုပ္အသစ္မ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ ေကာင္းကင္ဘံုက ႐ိုက္လိုက္တဲ႔ သံႀကိဳးစာ
ေရာက္လာခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ တရားေဟာဆရာ(ေတြးေခၚ႐ွင္) ႏွင့္
အမဲလိုက္ေခြးမ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ အိပ္ေပ်ာ္ရေသာ သစ္ေစ႔ (သူ႔အိပ္မက္က
သစ္ပင္တဲ႔) ႏွင့္ ပိုးဟပ္မ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ မီးသတ္သမားႏွင့္ နတ္ကေတာ္မ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ ႏိႈးစက္ႏွင့္ ဘူဖဲမ်ား
ေရာက္လာခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔
ၿမိဳ႕ ႀကီးသို႔ ေနေရာင္ျခည္ႏွင့္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္
ဆီးႏွင္းမ်ား ေရာက္လာခဲ႔သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔
"ေကာင္းေသာနံနက္ခင္းပါ"
ၿမိဳ႕ ႀကီးရဲ႕ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ သ၀ဏ္လႊာကို
ကၽြန္ေတာ္က လူႀကီးမင္းထံ ေရးသားေပးပို႔လိုက္ပါသည္။

ေနမ်ိဳး

ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ၿပီ ပန္းခ်ယ္ရီ

ခိုလံႈဖူးသည္ အိုခ်ယ္ရီ..
ငါသည္ေမွးမွိတ္ သင့္ေအးရိပ္မွာ
ဆိတ္ဆိတ္႐ႊင္ေပ်ာ္ တစ္ခါေသာ္က
ေမွ်ာ္ေငးတတမ္း ေလွ်ာက္ခဲ႔လမ္းမ်ား
ျပန္လြမ္းလွည့္ၾကည့္ ေနမထိခဲ႔
ငါ၏စိတ္မွာ စြဲေနပါ၏
ငယ္ခါခ်ိန္တြင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းျဖင့္
ျပည့္တင္းမႊန္းထံု "နိဗၺာန္ဘံု" ေလ။

ျဖတ္သန္းခဲ႔သည္ အိုခ်ယ္ရီ..
ရာသီသကၠရာဇ္ မ်က္ႏွာသစ္၍
ႏွစ္ေတြေျပာင္းသြား ကာလလ်ားခိုက္
စြမ္းအားႏုသစ္ ငါထုဆစ္ခဲ႔
ငါခ်စ္ေလရ ငါ႔ဘ၀လွ်င္
လံုး၀ပိုင္ပိုင္ မလွႏိုင္ေသး
ခိုင္ေတာ႔မလို ယိုင္မလိုႏွင့္
အိုေတာ႔မလို ပ်ိဳမလိုႏွင့္
ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ မသိတတ္ခဲ႔
ဇာတ္ဆရာရဲ႕ ဖန္တီးခ်ဲ႕သည့္
လွည့္ကြက္ထဲမွာ ၀ဲလည္ခ်ာရင္း
ရင္လႊာျပည့္ၿခံဳ "ေခၽြးစက္ဘံု" ေလ။

တမ္းတမိသည္ အိုခ်ယ္ရီ..
ငယ္ဆီတုန္းက ေပ်ာ္ခဲ႔ရေသာ
ဘ၀ပန္းတိုင္ ဆြတ္လွမ္းကိုင္ဖို႔
ေရာက္ႏိုင္သည့္လမ္း ခလုတ္ႁပြမ္း၏
ေလွ်ာက္လွမ္းေနရ ေမာပမ္းစြမင့္
ေခၽြးတစ္စက္မွ် ေသြးပြက္က်လည္း
ဘ၀မ်က္ရည္ မေ၀႔သီေတာ႔
ခ်ယ္ရီလမ္းမွ ေအာင္ပြဲစအံံ႔
တမ္းတအာ႐ုံ "သုခဘံု" ေလ။

ခြဲရေတာ႔မည္ အိုခ်ယ္ရီ..
မဟီဘံုတြင္ ပုထုဇဥ္တို႔
အစဥ္မလြဲ ဘယ္မွာၿမဲလိမ္႔
ငါလည္းလူသား ျဖစ္ခဲ႔ျငား၍
ခ်န္ထားခြဲထြက္ ငါႏႈတ္ဆက္အံ႔
ငါတက္ခဲ႔ရာ ေက်ာင္းေတာ္သာနဲ႔
ငါခူးခဲ႔ဖူး ခ်ယ္ရီဦးႏွင့္
ေပ်ာ္ျမဴးခဲ႔ရ ႏွင္း႐ိုက္ညတို႔
လက္ျပေ၀႔႐ံု ဒါလမ္းဆံုေလ။

ေ႐ွ႕ဆက္ေတာ႔မည္ အိုခ်ယ္ရီ..
ဟိုဆီခဏ ျပန္မရေတာ႔
အလွျခဴးလိမ္ ငါ႔ဆူးအိမ္၀ယ္
အခ်ိန္ကာလ ေ႐ွ႕ေဆာင္ျပ၍
ဘ၀ရင့္က်က္ အသိနက္ခဲ႔
ေ႐ွ႕၀ယ္ဒုကၡ ၿပံဳးကာျပခဲ႔
လဲက်ရင္းမွ ႐ုန္းကာထခဲ႔
ေရာက္ရမည္မွာ မေသခ်ာလည္း
ေ႐ွ႕မွာပန္းတိုင္ ေသခ်ာႏိုင္၏
ႀကံ႕ ခိုင္ရင္ထက္ ယံုၾကည္ခ်က္တို႔
တြယ္ဖက္၀ံ႔စား ႏွလံုးသားျဖင့္
ငါသြားေတာ႔မည္ အိုခ်ယ္ရီ..

ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ၿပီ အိုခ်ယ္ရီ..
ေနျခည္ယွက္သမ္း ေလွ်ာက္မည့္လမ္းမွာ
၀မ္းနည္းလိပ္ေခြ ျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြလ်က္
ဧၿပီလက္ေဆာင္ ေပးဆက္ေႏွာင္ရင္း
လြမ္းေအာင္ေတးဆို သင္မငိုလင့္
ေဟာဟိုေ႐ွ႕မွာ ႏွင္းယြင္းပါၿပီ
ဟိုမွာၾကည့္စမ္း ေနျခည္ဆမ္းၿပီ
စိတ္၀မ္းလက္ညီ ျပည္သစ္တည္ရာ
ေ႐ႊျပည္ႏိုင္ငံ သစၥာႏွံလ်က္
တာ၀န္ထမ္းလြယ္ ေခတ္သစ္နယ္၌
ခ်ယ္ရီသို႔ေလ သတၱိေစြရင္း
ေ၀လည္းနီနီ ေႂကြလည္းနီအံ႔
ယံုၾကည္ေပါင္းစပ္ အနာဂတ္ႏွင့္
ျပတ္သားတင့္တယ္ ဂုဏ္ေပါင္းခ်ယ္လိမ္႔
႐ြယ္ရည္လွ်မ္းေတာက္ ခိုင္ေစကဗၺည္း
ခ်ယ္ရီ၀မ္းေျမာက္ ႏိုင္ေစသတည္း ။ ။

ဘံုေတာင္ေျမေနဦးခက္

- အစ္ကိုႀကီး ဘံုေတာင္ေျမေနဦးခက္ ရဲ႕ ကဗ်ာကို အမွတ္တရ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဘယ္လို အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈကို ျပဳေနရသည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာေရးဖို႔ တြန္းအားျဖစ္ေစခဲ႔တဲ႔ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္ ထာ၀ရ ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစဗ်ာ..။

သူတို႔အေရးအသား(၃)

ဘ၀လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လူအမ်ားကို လိမ္ညာလွည့္စားႏိုင္ခဲ႔၍ အားလံုး၏ အထင္ႀကီးေလးစားမႈကို ခံေကာင္းခံရမည္။ သို႔ေသာ္ ေၾကးမံုမွန္ျပင္ထက္မွလူကို လိမ္ညာခဲ႔လွ်င္ကား ႏွလံုးအသာယာမႈႏွင့္ မ်က္ရည္တို႔ကိုသာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဆုလာဘ္အျဖစ္ ရ႐ွိလာလိမ္႔မည္။

- စာေရးဆရာ Lowell Thomas က ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေနာ္မန္ဗင္းဆင့္ပီးလ္ရဲ႕ တရားပြဲတစ္ပြဲကို နားေထာင္အၿပီး လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေရးေပးေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္။