ညမွာ..
ဘာမွမ႐ွိတဲ႔ေကာင္းကင္ထဲ
ၾကယ္ကေလးတစ္လံုး ျဖစ္ခ်င္တယ္။
အဲဒီလို ျဖစ္ခဲ႔ရင္
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ ငါ႔ၿမိဳ႕ေလးကို
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ ငါ႔အိမ္ေလးကို
ေဖြ႐ွာရင္း..
အလြမ္းေတြ ထိန္းမရတဲ႔အခါ
တိတ္တဆိတ္ ေႂကြဆင္းလာခ်င္တယ္။
မိုးခင္ခင္(မဟာ၀ိဇၨာ)
16 September 2007
အိမ္
Posted by ညိမ္းညိဳ at 22:23
Labels: ႀကိဳက္ေသာကဗ်ာမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Diseño por headsetoptions | A Blogger por Blog and Web
2 comments:
I like this poem and thanks for describing on ur blog. အလြမ္းေတြ ထိန္းမရတဲ႔အခါ
တိတ္တဆိတ္ ေႂကြဆင္းလာခ်င္တယ္။
I love these verses. It makes me miss home.
ၾကယ္ေလးက ခပ္ေ၀းေ၀း
အိမ္ကေလးကေလည္း ခပ္ေ၀းေ၀း
အေတြးမွာ နီးနီးေနဆဲက
ၾကိဳးမဲ့တဲ့ ခ်ည္တိုင္တစ္ခုနဲ႕
ေႏွာင္တြယ္မိတဲ့ အိမ္ကေလးဆီ...။
Post a Comment