20 September 2007

သူစိမ္းေတြလို

ရင္းႏွီးၿပီးသားအရာတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ မရင္းႏီွးေတာ႔သလို
သူစိမ္းဆန္စြာ ငါ႔ကို ေငးၾကည့္ေနၾက
တိုက္ေနတဲ႔ေလေတာင္ ႐ုတ္တရက္စိမ္းသြားပါရဲ႕
စိမ္းလိုက္တာကြယ္..
အစိမ္းရင့္ရင့္ရာသီအိုထဲ ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ ပ်ံသန္းလာမယ္ဆိုရင္
အဲဒါ မေႂကြတဲ႔သစၥာတရားေပါ႔ ညီမေလးရယ္..
က်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔ ေျခရာေလးတစ္စံုအေပၚ
ေလာကဓံႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းက
ဘယ္လိုမ်ားခ်ည္ေႏွာင္လိုက္ေလသလဲ
ျငင္းဆန္ရခက္ခဲတဲ႔ ေက်းဇူးသိတတ္မႈေတြၾကားမွာ
ညီမေလး ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေလာင္ကၽြမ္းခဲ႔ရတာဆိုရင္
အဲဒီအလင္းတန္းကို
ငါ႔ရင္ဘတ္ထဲက ျဖတ္သန္းခြင့္ျပဳပါ
ညီမေလးေရ..
ေဟာဒီလမ္းသြယ္ေလးထဲမွာ
အိပ္မက္ေတြကို မ်ိဳးေစ႔ခ်ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေျခရာေလးႏွစ္စံုဟာ
အခုေတာ႔..ေအးစက္၊ နာက်င္စြာေအးစက္လို႔ေပါ႔
မသိတတ္မႈမ်ားစြာနဲ႔ ငါတို႔ကို ကိုက္ခဲထားၾကေတာ႔မယ္
တိုက္ခတ္ေနတဲ႔ ေလစိမ္းေတြၾကားမွာ
ခုေတာ႔ ..ညီမေလးနဲ႔ ငါဟာ...... သူ..စိမ္း..ေတြ..လို

ညိမ္းညိဳ

1 comments:

Anonymous said...

ညိမ္းညိဳေရ.. ဒီကဗ်ာေလး ခံစားသြားတယ္ ။ ဖတ္ျပီး ဘာကို လြမ္းလို့ လြမ္းရမွန္းမသိ.. သို့ေသာ္ လြမ္းမိတယ္ ။