ထင္းေတာကို လာခဲ႔တယ္
ထင္းပင္ေတြ မ႐ွိေတာ႔ဘူး
မီးေလာင္ျပင္ သစ္ငုတ္မည္းမည္းမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြသာ ႐ြစိတက္ေျပးလႊား
စိမ္းစိမ္းစိုစို ျခယ္သခြင့္မ႐ွိေတာ႔
ေျခပစ္လက္ပစ္ ဖတ္ဖတ္ေမာ
အဲဒီေတာမွာ..
ငါေပ်ာ္တတ္ခဲ႔ ၿပီ ။
ညိမ္းညိဳ
2 September 2007
ထင္းေခြထြက္ျခင္း
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Diseño por headsetoptions | A Blogger por Blog and Web
2 comments:
ေတာကို ထင္းလို႕ သေဘာထားၾကေတာ့
စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႕ မအပ္စပ္တဲ့
မီးေလာင္ျပင္နဲ႕ျပာစစ
ထင္းသဘာ၀ပဲက်န္ခဲ့မယ္။
ဒီကဗ်ာကေန ဆင့္ပြားအနက္ေတြ အမ်ားႀကီး ရဦးမယ္ ကဗ်ာဆရာေရ....
ဘယ္ဟာက အဓိကလည္း
တကယ့္လိုအပ္ခ်က္ကဘာလဲ
ေရႊဥလိုခ်င္လို႕ ငန္းကို မသတ္ေစခ်င္သလို.........
အင္း.......
Post a Comment