16 September 2007

အိမ္

ညမွာ..
ဘာမွမ႐ွိတဲ႔ေကာင္းကင္ထဲ
ၾကယ္ကေလးတစ္လံုး ျဖစ္ခ်င္တယ္။

အဲဒီလို ျဖစ္ခဲ႔ရင္
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ ငါ႔ၿမိဳ႕ေလးကို
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔ ငါ႔အိမ္ေလးကို
ေဖြ႐ွာရင္း..
အလြမ္းေတြ ထိန္းမရတဲ႔အခါ
တိတ္တဆိတ္ ေႂကြဆင္းလာခ်င္တယ္။

မိုးခင္ခင္(မဟာ၀ိဇၨာ)

2 comments:

Conello said...

I like this poem and thanks for describing on ur blog. အလြမ္းေတြ ထိန္းမရတဲ႔အခါ
တိတ္တဆိတ္ ေႂကြဆင္းလာခ်င္တယ္။
I love these verses. It makes me miss home.

johnmoeeain said...

ၾကယ္ေလးက ခပ္ေ၀းေ၀း
အိမ္ကေလးကေလည္း ခပ္ေ၀းေ၀း
အေတြးမွာ နီးနီးေနဆဲက
ၾကိဳးမဲ့တဲ့ ခ်ည္တိုင္တစ္ခုနဲ႕
ေႏွာင္တြယ္မိတဲ့ အိမ္ကေလးဆီ...။