ေပါ႔ေပါ႔ေလးနဲ႔ ေလးေနၾကၿပီ

ငါ႔ေန႔ေတြညေတြဟာ ေပါ႔ေပါ႔ေလးနဲ႔ေလးေနၾကၿပီ
ေမြးရာပါ အမာ႐ြတ္တစ္ခုနဲ႔ ငါ႔ႏႈတ္မွာ တမာေတြေစးကပ္ေနခဲ႔တာမ်ားလား
ေႏြရယ္ မိုးရယ္ ေဆာင္းရယ္ ရာသီအလီလီမွာ ခက္တေရာ္ၾကမ္း႐ွ
ဘ၀ကို ဒီလို ျခယ္သေျမႇာက္စားဖို႔ ငါ႔ပုခံုးကို ဘယ္သူႀကိမ္လာ,လာတို႔တာလဲကြယ္
ငါ႔ရဲ႕ ေအးရာေအးေၾကာင္း သူငယ္တန္းဖတ္စာေလးမွာ
ဘာလို႔မ်ား ထမင္းသိုးဟင္းသိုးေတြ လာေႏႊးေနၾကပါလိမ္႔
အခ်ိန္မွန္မွန္လည္ပတ္ေနတဲ႔ ကမၻာႀကီးမွာ
ငါဟာ ဘယ္လိုေခါင္းစဥ္မ်ိဳးနဲ႔ မလိမ္႔တပတ္လုပ္ခဲ႔မိပါသလဲ
ငါ႔နားထဲကို အကၽြတ္တရားေတြ ေလာင္းေလာင္းမခ်ပါနဲ႔
တပည့္ခံဖို႔၀န္မေလးတတ္တဲ႔ လူငယ္တစ္ေယာက္ပါ
ဘံုခန္းနဲ႔လည္း မေျမႇာက္ေစခ်င္ဘူး ငရဲခန္းနဲ႔လည္း မေခ်ာက္ေစခ်င္ဘူး
ငါ႔စိတ္နဲ႔ငါ႔ကိုယ္ တကယ္ကို လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးလြန္းလွပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရယ္
တစ္ခါတစ္ခါမ်ား..
ဦးခ်ိဳးလိုက္မွ ဦးပိုေထာင္လာတတ္တဲ႔ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္ဟာ တေစၧဆိုခဲ႔ရင္
ငါက သရဲသဘက္ထက္ေတာင္ ပိုျပလိုက္ခ်င္ေသးရဲ႕ကြယ္
လေရာင္ ပန္းပြင့္နဲ႔ လိပ္ျပာေလးေတြပ်ံ၀ဲေနတာကိုမွ ကဗ်ာစပ္ခ်င္တဲ႔ ငနဲတစ္ေကာင္
ခုေတာ႔..
ပိုးဖဲကတၱီပါေတြ ဖံုးအုပ္ထားတဲ႔ ခႏၶာကိုယ္အတၱေဘာႀကီးဆီကျခေပါက္ရာေတြကို စာစီကံုးေနရတယ္
အင္းေလ ..ငါကိုက ေပါ႔ေပါ႔ေလးနဲ႔ ေလးေနမိၿပီကိုး..။

ညိမ္းညိဳ