သက္ႏုရင္ေငြ႔ သက္ရင့္အလြမ္း

ဒီဘေလာ႔ေလးစလုပ္တဲ႔ ၁၁၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၇ မွာပဲ ဒီကဗ်ာေလးကို တင္ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္းငါးပြင့္ရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္း မွာလည္း ႏွစ္သက္မိတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အေနနဲ႔ ထည့္သြင္းေရးစပ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။

သက္ႏုရင္ေငြ႔ သက္ရင့္အလြမ္း

႐ုိးျပတ္လယ္ကြင္း
ယာေတာ ခေရာင္းေတာ
ဘ၀အေမာေတြ ၾကားကေန
မမွီမကမ္း မျမင္စမ္းတမ္း
လွမ္းလွမ္းၿပီး လြမ္းေနရတယ္
ဆယ္မိုးဆယ္ေႏြ ေက်ာ္ခဲ႔ေပါ႔ ။

ငါတို႔ႏွလံုးသားေတြ ႏူးည့ံျဖဴစင္ခဲ႔
လက္သည္းေတြ မ၀ွက္တတ္ၾကေသးခ်ိန္
တစ္ဦးရဲ႕ ေမတၱာဓာတ္နဲ႔ တစ္ဦးကိုေႏြးေထြးေစခဲ႔ၾက
တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ကၿမဲၿမဲဆုပ္
အေပးအယူ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သီအိုရီေတြ နားမလည္ၾကေသးခ်ိန္
အၾကင္နာေတြ ခ်ိဳၿမိန္ခဲ႔ၾကတယ္ ။

ကေလးဘ၀ လူေကာင္ေလးေတြေတေလ
ဒါေပမဲ႔ ငါတို႔စိတ္ေတြ မေတေလခဲ႔ၾကဘူး
မေပပြ မစြန္းထင္း
အဲသည္တုန္းက အျဖဴထည္ေတြ
ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာ ငါတို႔ ဘာနဲ႔ျပန္၀ယ္ၾကမလဲ
အိပ္မက္ေတြ ေသေသာက္မက်ဴးဘဲ မူးခဲ႔ၾက
အာသီဆႏၵေတြ အသီးသီး႐ြက္လႊင့္ၾက
ရယူပိုင္ဆိုင္လိုမႈေတြ ဆူဆူၿဖိဳးျဖိဳး ဖြံ႔ထြားႀကီးျပင္းလာၾက
ဘ၀ကို ပန္းလိုပြင့္ ပန္းလိုေမႊးေစဖို႔
ပန္းတစ္ပင္လို ငါတို႔ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ႔ၾက
ဘ၀က ငါတို႔အေပၚ အဆိပ္သီးေတြ မိုးလို႐ြာခ်
ခါးသီးနာက်င္ျပင္းျပ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ အၿပိဳင္းအ႐ုိင္း
ေလာကဓံတိုက္ကြက္ ကံၾကမၼာ႐ိုက္ခ်က္
ငါတို႔ဘ၀အေပၚမွာ
အ႐ႈိးရာေတြဟာ ခုထိအတိုင္းသား
ဒီလိုနဲ႔..
ငါတို႔လည္း ေမွာက္မွားခဲ႔ၾက ေသာက္စားခဲ႔ၾက
မိုးခါးေရေတြ စည္နဲ႔ခ်ီ ႐ွိခဲ႔ၿပီ ။

ဘ၀ရဲ႕ ျပဇာတ္ အိပ္မက္ေတြ တစ္ခန္းရပ္ဖို႔
ငါတို႔ ဇက္ႀကိဳးေတြ သပ္ခ်ိန္
မွန္ပါတယ္ မိတ္ေဆြ..
ဒဏ္ရာေပ်ာက္ေပမဲ႔ အနာ႐ြတ္ေတြက်န္ခဲ႔တယ္
ဖြာရရာ မြစာႀကဲ
ငါတို႔စိတ္ေတြ ၿပိဳကြဲ
(တိတ္တိတ္ကေလး ကိုယ္စီ) ရင္ထဲမွာ ငိုပြဲဆင္ေနၾကၿပီ ။

လြမ္းတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ..
သစ္ေတာ္သီးတစ္လံုးကို
တစ္ေယာက္တစ္ဖဲ႔ ၀ိုင္းအံုစားေသာက္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္
ငါတို႔ရဲ႕ အျဖဴေရာင္မွတ္တိုင္ေတြကို လြမ္းတယ္
တစ္ေယာက္ေက်ာင္းပ်က္တစ္ေယာက္လက္နဲ႔ မွတ္စုေတြကူးေပး
ငါတို႔ရဲ႕ အၾကင္နာေတြကို လြမ္းတယ္
တစ္ေယာက္ငိုေႂကြးရင္ အားလံုးမ်က္ရည္က်
တစ္ေယာက္ရယ္ေမာရင္ အားလံုးေပ်ာ္႐ႊင္ၾက
အျမင္ၾကည္လင္တဲ႔ ငါတို႔ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ကို လြမ္းတယ္
တစ္ခုေပးမွတစ္ခုရတဲ႔ နိယာမ
ငါတို႔ေတာ္လွန္ခဲ႔ၾက
အ႐ိုးအက္မွ် ခိုက္ခိုက္တုန္ခ်မ္းေအး
ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ေဆာင္းရာသီေတြမွာ
အေႏြးထည္တစ္ထည္ဟာ
ငါတို႔အားလံုးကို ေႏြးေထြးေစခဲ႔တယ္
ေက်ာင္းလြယ္အိတ္တစ္လံုးထဲက မုန္႔ပဲသေရစာ
ငါတို႔အားလံုးရဲ႕ ၀မ္းမီးကို ၿငိမ္းေစခဲ႔တယ္
ငါတို႔လက္ေတြ ျဖန္႔ထားၾကတယ္
ဆုပ္မထားၾကဘူး
အားလံုးက ေပးေနၾကတယ္ ျပန္မယူၾကဘူး
ဒါေပမဲ႔ ငါတို႔အားလံုးရ႐ွိခဲ႔ၾက
ေႏြးေထြးတဲ႔ ေမတၱာတရား ေအးျမတဲ႔ အၾကင္နာတရား
ခိုင္မာတဲ႔ သံေယာဇဥ္တရား
ဟားတိုက္ရယ္ေမာေနမလား မိတ္ေဆြ..
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔
ဒါေတြဟာ..
႐ွင္သန္ေအာင္စိုက္ပ်ိဳးဖို႔ ခက္ခဲလွတဲ႔
ေလာကပါလ သီးပင္စားပင္ေတြပါ ။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ..
စိတ္ကူးေတြမိုက္တဲ႔အတိုင္း ငါတို႔႐ြက္တိုက္ခဲ႔ၾက
ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ေ၀းကြာေနၾက
အခုဆိုရင္..
ရင္ကြဲနာက်သံစဥ္ေတြ ဖြဲ႕ သီေနၾကၿပီေလ
မစားရ၀ခမန္း အာသီဆႏၵေတြ ခ၀ါခ်
ငါတို႔ဘ၀ေတြ ျပန္ျဖဴစင္ခြင့္ ရခ်င္တယ္ ။

ဆယ္မိုးဆယ္ေႏြရဲ႕ ဟိုမွာဘက္
ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ၿမဲၿမဲဆုပ္
ေလာကဓံရဲ႕ ႐ိုက္ပုတ္ခ်က္ေတြကို ခါထုတ္
၀ါသနာပါရာ အလုပ္,လုပ္ၾကရင္း
ဘ၀ကို ေမႊးျမျဖဴစင္စြာ ပြင့္လန္း႐ွင္သန္ခဲ႔ၾကတယ္ ။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ..
အေျဖမ႐ွိတဲ႔ ပုစၧာတစ္ပုဒ္
ရေသ႔စိတ္ေျဖ သေဘာမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္
အေျဖၫွိေနတဲ႔ငါ
႐ူးသြပ္ေနၿပီလို႔ ဆိုခ်င္ဆိုၾက
ငါတို႔ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ငါတို႔ရင္ဘတ္ထဲက အျဖဴေရာင္ေန႔ရက္ေတြကို
အျဖဴေရာင္သက္သက္ လြမ္းဆြတ္မိျခင္းရယ္ပါ ။

ညိမ္းညိဳ
- ျဖဴစင္အျပစ္ကင္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ႔ၾကေသာ ငယ္ေက်ာင္းသားဘ၀ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပံုရိပ္ကို လြမ္းဆြတ္သတိရစြာျဖင့္...