မထူးဆန္းေပဘူးလား
ကိုယ္မစားဘဲ ႐ွင္း႐ွင္းေပးရတဲ႔ပြဲေတြက
တစ္ေန႔တစ္ျခား မ်ားမ်ားလာ၊
နာမည္ဆိုးလက္မွတ္အတြက္
မဖူးဘဲ ပြင့္ခဲ႔ရသေလာက္
နာမည္ေကာင္းလက္မွတ္မွာ
မပြင့္လိုက္ရပါဘဲနဲ႔ ေႂကြတယ္၊
သူေတာ္ေကာင္းကိုနတ္ေကာင္းမသတဲ႔
သူယုတ္မာကိုေကာ ဘယ္နတ္ယုတ္က မ,ထားပါသလဲ
သူကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အ႐ိုးတြန္သံမွာ
ဓါးတစ္လက္ကို ဟန္ပါပါခ်ိတ္လို႔
ဒီလိုႀကီးလြဲေနရတာကိုပဲ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနပံု။
ညိမ္းညိဳ
26 April 2008
ၾကယ္မႈန္ၾကယ္မႊား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Diseño por headsetoptions | A Blogger por Blog and Web
6 comments:
ၾကယ္မႈန္ၾကယ္မႊားေလးေတြကလမင္းနဲ ့အၿပိဳင္ေတာက္ပေနတဲ့အခါမ်ဳိးေတြၾကရင္ေကာင္းကင္ၾကီးကအလွဆံုးအခ်ိန္ဘဲေလ..ကဗ်ာေလးကေကာင္းတယ္..ကို..ညိမ္းညိဳေရ
...... :)
ေကာင္းကင္ေပၚမွာၾကယ္မႈန္ၾကယ္မႊားေလးေတြအမ်ားၾကီးရွိတဲ့အခ်ိန္ဆိုအရမ္းလွတယ္..ျမင္ဘူးလားး အကို..ၾကယ္မႈန္ၾကယ္မႊားေတြကလည္းသူ ့တို ့မွာကိုယ္ပိုင္အလင္းေရာင္ကိုယ္စီနဲ ့ဘယ္ေလ...
ေဟ့လူေဟ့လူ။ ဓါးခ်ိတ္ထားတာ ကြ်န္ေတာ္ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ :D
ေအာ္... သူတို့စားတာကို.. ညိမ္းညိဳ ရွင္းေပးေနရတယ္ေပါ့...။ ဆိုးပါ့...။
နာမည္ေကာင္း လက္မွတ္က အေရးေပၚ အေျခအေနက်ေတာ့ စာရြက္စုတ္ တစ္ခုေလာက္ေတာင္ အသံုးမ၀င္ပါဘူး...။ မလိုခ်င္စမ္းပါနဲ့..။ တံဆိပ္ေတြ ရင္ဘတ္ေလးရံုပဲ အသံုး၀င္တာပါ..။
ဒီကဗ်ာေလး အသက္ပါလိုက္တာ..။ လိုသလို ေတြးသြားလိုက္ပါတယ္ လူမမယ္ စက္ရုပ္ေလးေရ..၊
သိပ္ေကာင္းတယ္ ညီ
မထူးဆန္းေပဘူးလား
ကိုယ္မစားဘဲ ႐ွင္း႐ွင္းေပးရတဲ႔ပြဲေတြက
တစ္ေန႔တစ္ျခား မ်ားမ်ားလာ၊
နာမည္ဆိုးလက္မွတ္အတြက္
မဖူးဘဲ ပြင့္ခဲ႔ရသေလာက္
နာမည္ေကာင္းလက္မွတ္မွာ
မပြင့္လိုက္ရပါဘဲနဲ႔ ေႂကြတယ္၊
စာသားေတြ ေျပာင္ေျမာက္လွခ်ည္လား
Post a Comment