သံသရာထိ ေမႊးမယ္႔ပန္း

မက်ဆံုးဖူးသူေတြသာ
က်ဆံုးျခင္းအေၾကာင္းကို ၿမိန္ရည္႐ွက္ရည္ေျပာတတ္ေလ႔႐ွိၾက
တိတ္တိတ္ကေလးဆြံ႕အေနသူတို႔ထံ နားစြင့္ပါ
သူတို႔မွာ အသံထြက္ဖို႔အခြင့္မ႐ွိၾက႐ွာ။

အေတာင္က်ဳိးငွက္ကေလးမ်ား
အားစိုက္ပ်ံသန္းေနဟန္ကျဖင့္ ခ်စ္မက္ဖြယ္ရာ
လူတစ္ေယာက္မွာ
"ျဖစ္ကို ျဖစ္ရမယ္" ရည္မွန္းခ်က္႐ွိရတယ္ဆိုရင္
"ျဖစ္ကို မျဖစ္ရဘူး" ရည္မွန္းခ်က္လည္း ႐ွိေကာင္းရဲ႕
၀ါက်တစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဆုေတာင္းပါခဲ႔
ျဖစ္ကိုမျဖစ္ရဘူး ရည္မွန္းခ်က္ဟာ ငွက္ခတ္သမား
ငွက္ေတြကို မျဖားေယာင္းလိုဘူး ငွက္ေတြကို မေသြးေဆာင္လိုဘူး
ပိုက္ကြန္ေတြ ေ႐ႊျခည္ေငြျခည္မတန္းလိုဘူး
ေလွာင္ခ်ဳိင့္ေတြ ကတၱီပါစိန္ေက်ာက္မခင္းလိုဘူး
ေက်ာသားလည္း ခ်မခင္းနဲ႔
ရင္သားလည္း ခ်မခင္းနဲ႔
ဘာကိုမွျဖတ္မနင္းဘဲ ေလွ်ာက္လာပါေစ
ကိုယ္႔လမ္းနဲ႔ကိုယ္မွာ ကိုယ္႔ပန္းနဲ႔ကိုယ္ပြင့္ၾကဖို႔ပဲမဟုတ္လား။

ေခၽြးနဲ႔ပြင့္ပါေစ
ေသြးနဲ႔ပြင့္ပါေစ
အႏုပညာစီး၍ အသိဉာဏ္ရံပါေစ
ကမၻာေျမကိုခ်စ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ ကဗ်ာေတြေရးပါရေစ
ဒီပန္းကေလးကို စိတ္နဲ႔ေတာင္မေမႊးရက္ဘူး။

ညိမ္းညိဳ

ေပးႏိုင္တာနဲ႔ မေပးႏိုင္တာ

ေပးႏိုင္တာပဲေတာင္း
မေပးႏိုင္တာ လာမေတာင္းနဲ႔
၂၅ႏွစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ လူငယ္စိတ္နဲ႔ ရဲရင့္မႈ
အရင္းအတိုင္း ေပးလိုက္မယ္
၅၂ ႏွစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင့္က်က္မႈမ်ဳိး လာမေတာင္းနဲ႔
ဟန္လုပ္ၿပီးေပးလိုက္ရင္
ခင္ဗ်ား အတုႀကီးပဲ ရသြားမယ္
အဲဒါ ပိုဆိုးတယ္။

ညိမ္းညိဳ

ဘာထူးလဲ

ဘာထူးလဲ
တစ္ေန႔လာလဲ ဒါ
ေနာက္တစ္ေန႔လာလဲ ဒါ။

ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ ႀကိတ္စက္ထဲထည့္ၿပီး မခ်ိမဆန္႔ ညွစ္ခ်ၾကည့္လိုက္ခ်င္တယ္
ေပ်ာ႔ၿပဲထြက္က်လာမဲ႔ ဆင္ျခင္သံုးသပ္မႈမစင္ရည္ေတြကို
ကိုယ္႔လက္နဲ႔ကိုယ္ျပန္ထိရမွာေတာင္ ႐ြံလြန္းလို႔
စိတ္ကူးကို အသာေခါက္သိမ္းထားရတယ္။

ဘာထူးလဲ
တစ္ေန႔လာလဲ ဒါ
ေနာက္တစ္ေန႔လာလဲ ဒါ
ငါ႔အသံုးမက်မႈက ကမၻာလံုးႀကီးကိုအမႈိက္ေတာင္းလုပ္ရင္ေတာင္
လႊင့္ပစ္ဖို႔ မလံုေလာက္ေသးဘူး။

ဘာထူးလဲ
တစ္ေန႔လာလဲ ဒါ
ေနာက္တစ္ေန႔လာလဲ ဒါ
ကဗ်ာကို ဒီထက္ပိုေကာင္းေအာင္ မေရးႏိုင္ေတာ႔ဘူးလား
ငါ႔ဦးေႏွာက္ ငါ႔ႏွလံုးသား ငါ႔လက္ေတြ
ႀကိမ္တို႔႐ုံနဲ႔ ရရင္ရ
မရရင္ ခၽြန္းနဲ႔ေပါက္ပစ္မယ္။

ညိမ္းညိဳ

သူငယ္ခ်င္းလူ၀ႀကီးမ်ားက ငါ႔ကို မသနားဖို႔

ေတာင္ေပၚတက္တဲ႔လမ္းကေလး
ေအးေအးလူလူေလွ်ာက္ေနၾကတုန္း
၀ုန္းဆို ဗုံးထေပါက္ေတာ႔
ခပ္ႀကီးႀကီးခဲတစ္လံုးပစ္ထည့္ခံလိုက္ရတဲ႔ ဖန္ခြက္ထဲကေရစက္ေတြလို
ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ လြင့္စင္သြားရပံု
တစ္ခ်ဳိ႕ ခ်ဳံပုတ္ထဲက ကုန္းရုန္းထလာၾက
တစ္ခ်ိဳ႕ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲက တြယ္တက္လာၾက
တစ္ခ်ိဳ႕ အျခားေသာလမ္းေတြက ျပန္ေပၚလာၾက
တစ္ခ်ိဳ႕ ေတာင္ထိပ္ေပၚ အလိုလိုေရာက္သြားၾက
ငါက တစ္ဘ၀စာဖ်က္မရတဲ႔ အမွတ္အသားတစ္ခုကို ေပက်ံေစခဲ႔တာလား
တစ္သက္တာအလိုမျပည့္ႏိုင္မႈနဲ႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ဇနီးမယားေလးကို ခိုးယူေပါင္းသင္းခဲ႔တာလား
ကဗ်ာကိုေဆးမင္ရည္စုတ္ထိုးလို႔ သူ႔အေပၚ အပိုးက်ိဳးခဲ႔ေလတယ္။

ေရပြက္အႀကီးႀကီးထဲက ေရပြက္ေသးေသးေလးတစ္ခု
တူရာေတြစုထားတဲ႔႐ႈခင္း ပ်င္းစရာႀကီးပါကြာ
ဒီမယ္... ဒီမယ္ တဲ႔ ေႂကြသြားတဲ႔သစ္ရြက္ေတြက ပုခုံးလာလာပုတ္ၾက
ေလာကဓံလိႈင္းတံပိုးထဲ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ဒိုင္ဗင္ထိုးၿပီးၿပီလဲတဲ႔
အဟတ္ဟတ္ ဂ်ိဳက္ေထာက္ထားတဲ႔ ကဗ်ာဘီးကို အခုထိမလဲႏိုင္ေသးတာၾကည့္ေတာ႔
ဒင္းကလဲ ရပ္ရင္းေတာင္ အလိုလိုတြန္းကန္တက္ႂကြေနပံုမ်ား
ငါ႔မွာ ကားအစုတ္ႀကီးကိုေတာင္ နတ္ရထားလားဘာလား စိတ္ႀကီးေတြ၀င္
ငါ႔ဒိုင္ဗင္ရွက္က်ဴးမ်ား အဲသလိုျမဴးလို႔။

ေအာက္ေမ႔ဘြယ္နာက်င္မႈမ်ား
ေက်နပ္စြာထုပ္ပိုး စိတ္ထပ္ခိုးမွာသိမ္းခဲ႔ၿပီ။

ေလာင္စာအျပည့္နဲ႔ ေန႔စြဲမ်ား
ခမ္းခမ္းနားနားသို၀ွက္ ႏွစ္လိုစြာေရတြက္ခဲ႔ၿပီ။

တစ္ဘ၀စာမဟုတ္
ဒဏ္ရာဟာ ေသြးမတိတ္ေတာ႔ၿပီ။

ဆိုေတာ႔
သူငယ္ခ်င္းလူ၀ႀကီးမ်ားက ငါ႔ကို မသနားဖို႔။

ညိမ္းညိဳ

ကိုနမ္းေရ

ကိုနမ္းေရ
သြားေနတဲ႔လမ္းေတြက ခက္ခဲၿပီးခ်ဳိၿမိန္တယ္ဆို
ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ထုပ္တန္းကေန ႀကိဳးနဲ႔တြဲေလာင္းဆြဲထားတဲ႔ ထန္းလ်က္ခဲတစ္ခဲပါကြာ
အဲဒီထန္းလ်က္ခဲကို ခုန္ခုန္ဟပ္ေနရတာနဲ႔ပဲ
ငါတို႔ေကာင္ေတြ မတ္တပ္ၿပိဳလဲကုန္တာေပါ႔
ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို လက္နဲ႔ေထာက္ဖတ္ရဖို႔
ငါးမိုင္ေလာက္ေလွ်ာက္ခဲ႔ရတဲ႔ညေတြ လြမ္းလိုက္တာကြာ
အရာရာဟာ ေပ်ာ္စရာပဲေပါ႔
ရင္နာစရာေတြေပမဲ႔ မဂၤလာပါပဲကြာ
ဒီလိုပဲ ေတာက္ေလာင္ၾကပါစို႔ရဲ႕
ေညွာ္နံ႔မသင္းေအာင္ေတာ႔ ကိုယ္႔မီးစာကိုယ္ ျပန္ၿမိဳထားၾကတာေပါ႔
တစ္ထြာ႐ွိတဲ႔မ်က္ႏွာ တစ္ေတာင္မကြဲပါဘူးတဲ႔
လက္ေ၀ွ႔သမားႀကီးေတြေျပာေလ႔႐ွိတဲ႔စကား
ငါတို႔လည္း ေလာကဓံႀကိဳး၀ိုင္းထဲက ကံၾကမၼာနဲ႔ထိုးသတ္ေနရတဲ႔
လက္ေ၀ွ႔သမားေတြပဲ မဟုတ္လားကြာ
ဦးခ်ဳိ႐ွိတဲ႔သတၱ၀ါကဦးခ်ဳိ အစြယ္႐ွိတဲ႔သတၱ၀ါကအစြယ္
မထူးဆန္းပါဘူးကြာ
ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ဘာထူးလို႔လည္း
ေခါင္းေပၚကထန္းလ်က္ခဲႀကီး ေမာ႔ေမာ႔ၾကည့္ၿပီး အခ်ိန္တိုင္းကန္ေက်ာက္ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား
ေအး ကိုနမ္းေရ
ေဘာလံုးကန္တာ လူကိုမကန္မိဖို႔ေတာ႔ လိုတာေပါ႔ကြာ။

ညိမ္းညိဳ

သတ္ကြင္းမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္စဥ္

img link

သတ္ကြင္းမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္စဥ္

လေရာင္ခမ္း ၾကယ္ေရာင္ခမ္း
ညအကန္းႀကီး
လြမ္းေလာက္စရာမ႐ွိ
ကိုယ္႔သတိနဲ႔
ကိုယ္႔အသက္ကိုယ္ ျပန္ထိစမ္းမိ
ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးမ်ား
ေနရာတိုင္းမွ ညွိဳ႕ငင္တုန္ခါ။

အ႐ိုးထဲသုည
ျခားနားတန္ဖိုးမ်ားစြာ
ဒဏ္ရာေတြ ပန္းလိုပြင့္ခဲ႔ေပါ႔
ဘ၀မွာ...။

ညိမ္းညိဳ

႐ြာရန္ရာႏႈန္းျပည့္

႐ြာရန္ရာႏႈန္းျပည့္

သံေယာဇဥ္ျမစ္ညွာမွာ
အလြမ္းေတြ ညိွဳ႕လာၿပီဆို
ကိုယ္႔ရင္တစ္႐ိုး
မိုးေတြ သဲသဲလႈပ္႐ြာခ်ေတာ႔မယ္
သတိရျခင္း တိမ္ခိုးေတြရယ္ေပါ႔
သူတို႔
ကိုယ္႔စကားကို နားမေထာင္ၾကဘူး
႐ြာရန္ရာႏႈန္းျပည့္။

ညိမ္းညိဳ