န-နာရီမွာ စမ်ဥ္းကို ျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖတ္ရလိမ္႔မယ္
မဟုတ္ရင္ ဗံုးမိုးေတြတ၀ုန္း၀ုန္း႐ြာက် ငါတို႔ေသၾကလိမ္႔မယ္
အဲသလို စစ္နည္းဗ်ဴဟာကဆိုတယ္ (ငါလည္း သင္အံေလ႔က်က္ခဲ႔တာပါပဲ)
အ႐ြယ္ေလးေရာက္လာတယ္ အၿမီးေလးေပါက္လာတယ္
ေပ်ာက္ဆံုးတဲ႔နံ႐ိုးေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ႐ွာတတ္လာတယ္
ခရစ္စမတ္ဟာ န-နာရီ ခရစ္စမတ္ဟာစမ်ဥ္း(ရွင္းရွင္းႀကီး သိေနၿပီ)
ဒါလည္း န-နာရီမွာ စမ်ဥ္းကိုမျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ႔ဘူး
ေဟးးအ႐ူး လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲထိဆြဲေခၚမလာႏိုင္တဲ႔ ခ်စ္ျခင္းဆိုတာ စိတ္ကူးသက္သက္ေတြပဲ
အပ်က္အပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္တဲ႔ထိထိုင္ၾကည့္ေနရတယ္ဆိုတာ (ေသာက္)ပံုမလာျခင္းသက္သက္ပဲ
ေဟး အ႐ူး
အၾကင္နာလို႔ ထင္ရတဲ႔ဗံုးမိုးေတြေအာက္
မင္း စင္းစင္းႀကီးေသလိုက္ေတာ႔
န-နာရီမွာ စမ်ဥ္းေပၚတည့္တည့္ရပ္ေနတဲ႔ေကာင္ေပဘဲ
ေသတာဘာဆန္းေသးတုန္း။
ညိမ္းညိဳ
- ခရစ္စမတ္အၿပီးမွာ လူတစ္ေယာက္ကို ဆက္သြယ္ခြင့္ရဖို႔ လြယ္ကူမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး(ရေစဦးေတာ႔၊ အေနအထားတစ္ခုေျပာင္းလဲသြားေတာ႔မယ္) လို႔ ဘ၀မွာ တခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ေတြးၾကည့္ခဲ႔ဖို႔ေကာင္းတယ္။ အနည္းဆံုး အသက္ရွဴရတာ ေပါ႔ပါးမယ္လို႔ ေအာက္ေမ႔မိတယ္။ တစ္ဖက္ကျပန္ေတြးမိေတာ႔ ဘာထူးမွာလဲလို႔ စိတ္ေျဖသာရတယ္။ ေသမွာကို ႀကိဳသိၿပီးသားေတာင္မွပဲ လူေတြဟာ ေသမႈေသခင္းနဲ႔ ႀကံဳရတဲ႔အခါ အနည္းနဲ႔အမ်ား တုန္လႈပ္တတ္ၾကေသးတာပဲ။ ခ်စ္သူနဲ႔ ေကြကြင္းရမယ္လို႔ ႀကိဳသိခဲ႔တယ္ထားဦး၊ ငါေရာ မတုန္လႈပ္ဘဲ ေနမွာတဲ႔လား။ ဘာရယ္ မဟုတ္ဘူး။ ကဗ်ာကို နင္းတံုးလုပ္ၿပီး အပူတြင္းႀကီးထဲကေန ငါခုန္ထြက္ၾကည့္ေနတာ။ ကဗ်ာေတြအေပၚ ငါ ဒီလို သစၥာမဲ႔ခဲ႔ေပါ႔။
6 comments:
လူတိုင္းနီးပါး..ေအာ္ျမည္ဆုေတာင္းေပးၾကပါရဲ႕...
Marry Christmas တဲ့...
ဒို႔ကုိႀကီးက...အတဲကြဲ..ခရစၥမတ္မ်ား ျဖစ္ေနသလား...:P
ကိုညိမ္းညိဳ ေပါက္ကြဲေနတာလားဗ်။
ကဗ်ာအေတြးေလ ေရလည္မိုက္တယ္။
ႏွလံုးေသြးနဲ႔ ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာပါဗ်ာ။ သစၥာမဲ့တာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ မထင္ေပါင္။
အဆင္ေျပပါေစ ကိုညိမ္းညိဳ
ေတာင္းတဲ့ဆု မေတာင္းတဲ့ဆု အားလံုးျပည့္ပါေစဗ်ား ..
"ခ်စ္သူနဲ႔ ေကြကြင္းရမယ္လို႔ ႀကိဳသိခဲ႔တယ္ထားဦး၊ ငါေရာ မတုန္လႈပ္ဘဲ ေနမွာတဲ႔လား"
တုန္လႈပ္ရတာေပါ့ ေမာင္ေလးရယ္... လူတိုင္း တုန္လႈပ္ၾကမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း တစ္ဘ၀မွာ တစ္ခါမဟုတ္တစ္ခါေတာ့ ေကြကြင္းၾကရဖူးမွာပါ။ တစ္ခါမွ မေကြကြင္းပဲ ေပါင္းဆံုၾကရတဲ့သူဆိုတာ ရာႏႈံးသိပ္နည္းပါလိမ့္မယ္။ ေနာင္ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေလာက္ ေရာက္သြားတဲ့အခါက်ရင္ေတာ့ သမိုင္းတစ္ခုသက္သက္ပဲ ထင္က်န္ရစ္ေတာ့မွာေပါ့ေလ။ ျဖစ္ခဲ့ျပီးသား အရာေတြဆိုတာ မျဖစ္ခဲ့ဖူးလို႔ သတ္မွတ္လို႔မွ မရႏိုင္တာကိုး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ေျဖႏိုင္ဖို႔ပဲ ျပင္ဆင္ထားရမွာပဲ။ ကိုယ့္စိတ္ကိုခ်မ္းသာဖို႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ တတ္ႏိုင္တယ္တဲ့ေလ။
ေမတၱာမ်ားစြာျဖင့္
အစ္မ
လက္ေတြ႕ ဘဝကို ဆြဲမေခၚႏိုင္တဲ့ခ်စ္ၿခင္းအားလံုးက အိမ္မက္ေတြလို႔ထင္တာပဲ .....
ကဗ်ာေရးသူကို စိတ္သက္သာရာ ရေစမယ့္ အားေပးစကား ေျပာခ်င္တာေတာင္၊ တဖက္က ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့.. ဘာထူးမွာမို႔လို႔လဲ ဆိုၿပီး...ရပ္ၾကည့္နိုင္ရုံတင္မို႔ ပိုစာနာတယ္။
း(
Post a Comment