ခြဲခ်င္ခြဲပေလ႔ေစ ငါတို႔ေနတာ ေတာင္ထိပ္မွာ

မီးခလုတ္ကို ပိတ္လိုက္ၿပီ
အခန္းဟာ ေမွာင္သြားၿပီ
ေစာင္ကို ေခါင္းၿမီးၿခံဳလိုက္ၿပီ
အေမ႔သားႏွစ္ဆယ္႔ငါးႏွစ္သားႀကီး
မလိမ္မိုးမလိမ္မာနဲ႔ ငိုငိုေနရတာ ဘယ္သူမွမသိပါေစနဲ႔
အဲဒီလို ဘယ္ႏွစ္ညဆုေတာင္းရဦးမွာလဲခေရ။

ကဗ်ာေရးဖို႔ အခ်က္အလက္ေတြဟာ အေတာ္ပဲမ်ားပါတယ္
ဒါေပမဲ႔ ဒီလိုေန႔ရက္ေတြကို မေပ်ာ္႐ႊင္ဘူးခေရ။

သဘာ၀ႀကီးက အလိုလိုက္ထားပါလ်က္
ေတာပန္းကေလးေတြေတာင္ ေနေရာင္ေအာက္မွာ သနပ္ခါးအေဖြးသား႐ွိပါလ်က္
ကဗ်ာေတြ ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ေရးေနရ
ရင္ထဲနင့္ေနေအာင္ သိပ္သည္းရ
ပါးဟက္ထဲငမွ်ားခ်ိတ္(ငါးမွ်ားခ်ိတ္)အတြယ္ခံရတဲ႔ငါးလို ယက္ကန္႐ုန္းဖယ္ေနရ
ငွက္ေတြလိုစိုစြတ္မိုးေရကို အေတာင္ခါခ်လို႔လည္းမရ
ဒီလိုေန႔ရက္ေတြကို မေပ်ာ္႐ႊင္ပါဘူးခေရ။

အားကိုးရာေ႐ႊေတာင္ႀကီး ၿပိဳေလၿပီ ဘာဘာညာညာ
ရာဇ၀င္ပံု၀တၳဳေတြထဲ မၾကာမၾကာေတြ႔ရ
ေရႊေတာင္ႀကီးၿပိဳတာ ဘာဟုတ္ေသးလို႔လဲ
သစၥာေတာင္ႀကီးၿပိဳရင္သာ အားလံုးၿပိဳလဲကုန္တာပါ ခေရ...ရာ။

ခြဲခ်င္ခြဲပေလ႔ေစ ငါတို႔ေနတာ ေတာင္ထိပ္မွာတဲ႔
ရယ္စရာဒီအေသာေလးလည္း ေလထဲေမ်ာသြားၿပီ ခေရ...ေရ။

ေပခံုေပၚေရာက္ မီးအၿမိွဳက္ခံထားရတဲ႔သံ႐ိုင္းတံုးက
နာနာထုႏွက္ေပးမဲ႔တူအေပၚ လိုလားစြာက်ိဳးႏြံသလိုမ်ိဳး
ငါ က်ိဳးႏြံခဲ႔ခ်င္တာပါ
ရက္ေပါင္း ၈၄၀စာ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႔ ႏႈတ္ထြက္စကား
ခဏေလးနဲ႔ေပ်ာက္သြားေအာင္ နင္ဘယ္အတတ္နဲ႔ ေဖ်ာက္ပစ္လိုက္တာလဲဟာ။

ညိမ္းညိဳ

သူငယ္တန္းေက်ာင္းသားတုန္းက ႐ြာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ မနက္တိုင္းေကာက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ခေရပြင့္ေတြကို သတိရတယ္။ ခေရပင္ႀကီးကို သတိရတယ္။
သာမာန္အားျဖင့္ ကဗ်ာေတြကို ေအာက္ေျခ႐ွင္းတမ္း မေရးျဖစ္ပါဘူး။
ရက္ေပါင္း၈၄၀စာ ယံုထင္ေၾကာင္ထင္ ကိန္းဂဏာန္းတစ္ခုအတြက္
အမွန္တကယ္လည္း လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ သတိရျဖစ္တဲ႔ ခေရပင္ႀကီးနဲ႔ ‘ကာ’ လိုက္ပါတယ္။ ဆင္ခ်င္တဲ႔အ၀တ္အစားေတြဆင္ထားၿပီး လွခ်င္တိုင္းလွေနတဲ႔ စာေျခာက္႐ုပ္ေတြကိုလည္း တဆက္တည္း လြမ္းဆြတ္မိပါေၾကာင္း။