ငါးမန္းမ်ား

ငါတို႔ဟာ
မရည္႐ြယ္ဘဲနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
တမင္တကာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေသြးထြက္သံယိုေတြ မျဖစ္သင့္ဘူး
မျဖစ္ၾကရဘူး
ငါတို႔ရဲ႕ေသြးညွီနံ႔ကို
ေရညာေရေအာက္က အနံ႔ခံေနတဲ႔
ငါးမန္းေတြ ႐ွိတယ္
သူတို႔ဟာ
ခၽြန္ထက္တဲ႔ သြားေတြနဲ႔
ခိုင္မာတဲ႔ ေမး႐ိုးေတြနဲ႔
သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သီတင္းေလြ႔ေလြ႔ေတြနဲ႔
အနိဌာ႐ံုေတြကို အစဥ္အၿမဲ ငံ႔လင့္ေနတယ္
လူေတြမက်င္လည္တတ္တဲ႔ အရပ္ေဒသမွာ ေနျခင္းအားျဖင့္
အၿမဲတမ္း တစ္ပန္းသာေနတယ္
လိႈင္းေၾကာက္ေလွေမွာက္ရင္ေတာ႔
အသက္ေရာဘ၀ပါ ေပ်ာက္မယ္
လိႈင္းထန္ေလႀကမ္း မုန္တိုင္းရမ္းလည္း
ထိန္းမတ္ပဲ႔ကိုင္ ေလွကိုႏိုင္ရင္ေတာ႔
ငါးမန္းမ်ား လမ္းသလား႐ံုသာ။

သူတို႔ဆူးေတာင္ကိုမွ
ဟင္းခ်ဳိလုပ္ေသာက္ေနသူေတြအတြက္ေတာ႔
ဒီကဗ်ာ ရီစရာေပါ႔။

ညိမ္းညိဳ