12 May 2009

အတြင္းတိမ္

သူတစ္ပါးကို ျမင္ရသေလာက္
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို မျမင္၊

ထိုမ်က္လံုး
တိမ္တစ္လံုး ဖံုးအုပ္ေနၿပီဆိုလွ်င္...။

ညိမ္းညိဳ

8 comments:

Unknown said...

ကဗ်ာဆရာေရ
အဲဒီတိမ္က အဆိုးဆံုးျဖစ္မယ္ထင္တယ္ေနာ္
ကဗ်ာတိုေလးေတြ တင္ပါဦး :)

Mogok Thar said...

ကဗ်ာဆရာေရ..
အဲဒီ အတြင္းတိမ္က ကို့္ယ့္စိတ္နဲံ႕ ျပန္ခြဲစိတ္မွ ရမယ္ထင္ရဲ႕ေဏာ။

Kaung Kin Ko said...

ကဗ်ာ တိုတိုေလးနဲ ့ထိမိတယ္ညီေရ။

စႏၵီမိုးျမင့္ said...

အစ္ကိုညိမ္းညိဳေရ ....
အစ္ကို႔ ကဗ်ာေတြကို ႏွစ္သကလြန္းလို႔ အျမဲလိုလိုေရာက္ျဖစ္ေပမယ့္ ကြန္မန္႔မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး
အစ္ကို႔ ကဗ်ာက စကားလံုးေတြကို ဖတ္ျပီးတိုင္း အစ္ကို႔ ကို စာမူခ အျဖစ္ေပမယ့္ စကားလံုးေတြက
ရွာေဖြ ေနတာနဲ႔ ဘဲ မေရးျဖစ္ပါဘူး။
ဒီေန႔ေတာ့ ညီမရဲ႕ ေတြ႔ခ်င္သူမ်ားထဲ မွာ အစ္ကို႔ကို ထည့္ေရးလိုက္မိပါတယ္
နားလည္မယ္လို႔ လဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
စႏၵီမိုးျမင့္

အိုင္လြယ္ပန္ said...

သိပ္ဟုတ္ဗ်ာ ....

က+ဗ်ာ+လွည္း said...

အဲဒါ သိပ္မွန္တာပဲ... ေဂါပကမ်က္ႏွာနဲ႔လူႀကီး... အဟတ္ဟတ္...။

ၿဖိဳးငယ္ said...

ၾဆာ ညိမ္း .. တိုတိုတိတိ ထိထိမိမိ ကဗ်ာေလးေတြကို ဘယ္သူမွ မမွီႏိုင္ဘူးေဟ့

Anonymous said...

ကြ်န္ေတာ့္ အေတြ႕အႀကံအရ
အဲဒီတိမ္ ဖံုးခံထားရတဲ့လူဟာ
ေလာကႀကီးနဲ႔ သဟဇာတ မၿဖစ္ေတာ့ဘဲ
အေႏွးနဲ႔အၿမန္ က်ဆံုးေတာ့တာဘဲဗ်။