ငါ႔ဘ၀က ပ်ံက်ဆိုရင္
က်ေပ်ာက္လိုက္ ျပန္ေကာက္လိုက္နဲ႔ပဲ
ခရီးစဥ္တိုင္းဟာ ေတ႔လြဲ
တစ္ေန႔တစ္ေန႔
မၿမဲျခင္းတရားကို ႐ႈလို႔
မ်က္ႏွာမူရာအရပ္က
ေနမထြက္ေတာ႔တာလဲ ၾကာၿပီ
အကုသိုလ္သိပ္ႀကီးတဲ႔အလုပ္
ငါးအခ်င္းခ်င္း
ဘယ္ေတာ႔မွ ျပန္မမွ်ားေလနဲ႔
ဒီမွာ..
ဘ၀ကို ခ်စ္တတ္ဖို႔ပဲလိုတယ္
အသက္ကို အသစ္ပြင့္လိုက္။
ညိမ္းညိဳ
15 comments:
က်ေပ်ာက္လိုက္ ျပန္ေကာက္လိုက္နဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနလား ကဗ်ာဆရာ
ဟြန္ ့..ေျပာလို ့လည္းမရဘူး
:)
ဟုတ္ ....
အင္း ...
တရားသေဘာေတြပါေနတယ္ ဘယ္တူလဲကြ နာ့အစ္ကို ကို ငါးအခ်င္းခ်င္း ျပန္ျမွားေနတာ ရရင္ ဟင္းတစ္အိုးခ်က္ေလာက္ေတာင္းမလို ့ အိမ္မွာ ဒီေန ့ညစာမရွိဘူးး :)
ငါးအခ်င္းခ်င္း မမွ်ားပါဘူး... ငါးအခ်င္းခ်င္း စား သြားတာ ...။ ငါးက ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွ မကိုင္တတ္ဘဲ ... ပ်ံက် ေစ်းသည္ရယ္...။
ေအး...
အရမ္းၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ ဒီကဗ်ာ
အရုိင္းေတးေလးလာနားေထာင္သြားတယ္..
အသက္ကိုအသစ္ပြင့္လိုက္တဲ့..
ကဗ်ာ လာဖတ္သြားတယ္ ကိုညိမ္းညိဳ
ဒီမွာ..
ဘ၀ကို ခ်စ္တတ္ဖို႔ပဲလိုတယ္
အသက္ကို အသစ္ပြင့္လိုက္။
ေကာင္းလိုက္တဲ႕အေရးအသား..
ကဗ်ာေလး ခံစားသြားတယ္ ညီေလးေရ
လုပ္ခ်လုိက္ျပန္ပီဗ်ာ....
ေကာင္းမွေကာင္း..။ ။ !
ဟမ္း . . . .
ေကာင္းမွေကာင္း ညီေလးေရ
So good! So far!
ဒီလိုေကာင္းတဲ့အေရးသားေလးဖတ္ရတာေက်းဇူးပါဘဲ..႕
ကဗ်ာကိုေခါင္းစဥ္ေရြးထားတဲ ့စိတ္ကူးေလးကဆန္းတယ္..။
စကားလိုက္နာသြားတယ္ ညိမ္းညိဳ...:)
Post a Comment