ေငးခဲ႔မိတယ္
ၾကယ္ေတြအေငြ႔ပ်ံသြားတဲ႔အထိ
တစ္စိမ္႔စိမ္႔ကၽြံ၀င္ေနတဲ႔
တြင္းနက္ႀကီးအ၀မွာ ရပ္ရင္း၊
သြားတက္ကေလးေရ
တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔ ငိုပါရေစ၊
ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ ေဆာင္းညအို
ငါ႔ကို မီးဖိုပါေစေတာ႔။
ညိမ္းညိဳ
၁၃၊ ၁၀၊ ၂၀၀၉
29 May 2010
Posted by ညိမ္းညိဳ at 23:38 4 comments
Labels: ကဗ်ာ
27 May 2010
စာတစ္လံုးက စာတစ္လံုးထဲကၽြံက်သြား
၀ါက်တစ္ေၾကာင္းက ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းထဲ နစ္၀င္သြား
စာအုပ္တစ္အုပ္ကို စာအုပ္တစ္အုပ္လို ၿပီးဆံုးခ်င္ခဲ႔
သံသရာေၾကာင္း ႐ွည္းလ်ားခဲ႔ပံုမ်ား
စာအုပ္ဟာ ခုထိ အသက္၀င္/ငင္ ေနပံု
ငါတို႔ ေၾကာင္တက္တက္ေငးေနၾကပံု
ကၽြန္သေဘၤာႀကီး ခုတ္ေမာင္းရင္း
ဒီစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ငါတို႔ အစဥ္အဆက္ ႐ိုင္းခဲ႔ၾကတယ္။
ညိမ္းညိဳ
Posted by ညိမ္းညိဳ at 23:58 2 comments
Labels: ကဗ်ာ
ပုဆိန္ ဓားခ်က္
တေယာက္တလက္ ၀ိုင္းဖြဲ႔ဆူညံ
ဟန္ေတြေရာမာန္ေတြေရာ
ေတာအုပ္ထဲ ပြက္ေလာ႐ိုက္ေနခဲ႔။
အသီးမစား အရြက္မခူး
ထင္းမဆိုက္ အသားမတိုက္
အင္အားျပ ယိမ္းလိုက္ရင္း
ေတာျပဳန္း႐ံုသက္သက္ လာလာႏွက္ေတာ႔
အလွဲခံရတဲ႔သစ္ပင္ေတြက ရင္နာသတဲ႔။
ညိမ္းညိဳ
Posted by ညိမ္းညိဳ at 23:27 1 comments
Labels: ကဗ်ာ
25 May 2010
“အမ်ားေျပးရင္လိုက္ေျပး
အမ်ားရပ္ရင္လိုက္ရပ္
အုတ္အေရာေရာ ေက်ာက္အေရာေရာ
အူသံေတြဆူညံေနၿမဲ
မူဟန္ေတြက ထူးမျခားနားျပာကလက္စိန္
အဲဒီေခြးအ,ေတြနဲ႔ အေဆြခင္ပြန္းမဖြဲ႔လိုဘူး
ငါက ႏွစ္႐ွည္လမ်ား ဖန္တီးတည္ေဆာက္ယူခဲ႔ရတာ” တဲ႔
ေတာအုပ္က ေျပာတယ္။
“ေဟးးးး ျခေသၤ႔ေတြလား
လာေဟ႔ မင္းတို႔ကို ေစာင့္ေနတာ
တစ္ဦး တစ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ကအစ
ေနာက္လိုက္ေပါင္းမ်ားစြာပါသည္အထိ
ကိုယ္႔ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ခိုင္မာျပင္းျပ
အမ်ားသေဘာနဲ႔လည္း လိုက္ေလ်ာညီေထြ
ေသြဖီယိမ္းယိုင္ျခင္းလည္းကင္း
တင္းျပတ္ညႊတ္ႏူး ေပါင္းစည္းလွပ
ငါ႔ရဲ႕ အနားသတ္စည္းကိုျဖင့္
မင္းတို႔ရဲ႕အားနဲ႔သာ
တသသေမႊးျမေစေရာ႔ကြယ္” တဲ႔
ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိေသာေတာအုပ္က ေျပာတယ္
မွန္တယ္
ေျခေထာက္ေတြမက်န္ေတာ႔ေလာက္ေအာင္ကို
ေျခစစ္ပြဲေတြ လိမ္ပိန္ေနေအာင္ကန္လာခဲ႔ရတဲ႔ေတာအုပ္က ေျပာျခင္းျဖစ္တယ္။
ညိမ္းညိဳ
၂၀၊ ၅၊ ၂၀၀၈
Posted by ညိမ္းညိဳ at 14:46 4 comments
Labels: ကဗ်ာ
20 May 2010
အျမင့္ဆံုးပ်ံတက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး
အေ၀းဆံုးကို လြင့္သြားရတာ၊
ဒီလိုပါပဲ
တိမ္ေတြက အရႊန္းေဖာက္ေတာ႔
ရင္ထဲကမီးေတာက္ကို ၀ွက္ထားရတာေပါ႔။
ညိမ္းညိဳ
Posted by ညိမ္းညိဳ at 21:31 11 comments
Labels: ကဗ်ာ
18 May 2010
(က)
ငါ သြားေနတယ္
ငွက္ေတြရဲ႕အေတာင္ပံနဲ႔ မေရာက္ႏိုင္တဲ႔အရပ္
ပင္လယ္ငါးေတြ မေနထိုင္ႏိုင္တဲ႔အရပ္ကို
ငါစီးမဲ႔ရထားနဲ႔ လြဲမွာစိုးလို႔
ငါေနာက္က်မွာစိုးလို႔
ငါ ကတိဖ်က္ရာ ေရာက္မွာစိုးလို႔
မၾကာမၾကာ ငါေျပးရတယ္
အစြမ္းကုန္သိမ္ေမြ႔တဲ႔လူေတြ
သူတို႔မွာ႐ွိတဲ႔ အေကာင္းဆံုးအေပၚအကၤ်ီေတြကို
ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီးစ ႐ွပ္အကၤ်ီေတြရဲ႕အေပၚကေန ထပ္၀တ္ခ်င္ၾကလို႔
ငါ႔ကို ဆြဲေခၚတယ္ ဒရြတ္ဆြဲေခၚတယ္
စာတစ္ေစာင္မွ လက္ခံမရကတည္းက
ငါ ဘာသတင္းကိုမွ မရေတာ႔ဘူး
ငါ႔ခႏၶာဟာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္လဲက်လို႔
ငါ႔မိတ္ေဆြ တျခားလိပ္ျပာေတြနဲ႔အတူ
ပင္အပ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုးစိုက္ခံထားရတယ္
ငါ အသက္႐ွိေသးရဲ႕လား။
(ခ)
အိပ္ယာေပၚက ပစၥတို
ေတြးေတာဆင္ျခင္ေနတဲ႔ေၾကာင္
ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို ပါးလ်ားတဲ႔အရိပ္
ငါ႔ဘ၀ကို ငါေမ႔တယ္
ဘုရားသခင္ဟာ သူ႔လူေတြကို ေမ႔သလိုေပါ႔
သမၼာက်မ္းကို
ငါစားခ်င္လိုက္တာ
ဘယ္သူမ်ားေကၽြးပ
နံရံမွာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ကို
ငါ ပင္အပ္နဲ႔စိုက္တြယ္ထားတယ္
ငါ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုလဲ အဲသလို
ပင္အပ္နဲ႔ စိုက္တြယ္ထားခ်င္တာမ်ိဳး
ၿပီးေတာ႔..မီးေတာက္လိုေတာက္ေလာင္ေနတဲ႔
အရက္ေသာက္လိုစိတ္နဲ႔
အရက္ကို ေရလိုေသာက္ခဲ႔တယ္
လူငယ္မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွတ္ရစရာေတြမ်ားတဲ႔
ေအးစက္စက္ ပ်က္စီးေနတဲ႔မ်က္လံုးေတြ ငါလိုခ်င္တယ္
ငါေရာက္ခ်င္ေနတဲ႔ေနရာေတြအေၾကာင္းကို
ငါေတြးေတာေနခ်င္လို႔
တစ္၀က္မူးေနတဲ႔အၿပံဳးနဲ႔
ငါ..ေနာက္ျပန္ၾကည့္တဲ႔အခါ
ေတာင္ကအုပ္မိုးေနတဲ႔ ပင္လယ္ကိုေတြ႔ရတယ္
(အဲဒါ ငါ႔အေမရဲ႕ ဂူသခၤ်ဳိင္းေနရာပဲ)
(ငါ႔အေမနဲ႔အတူ ပင္လယ္ခ႐ုခြံေတြေကာက္ခဲ႔တယ္)
ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး
ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး
(ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ မလြဲမေသြ သြားၾကရမွာမို႔
တျခားလူေတြကို ခြင့္ျပဳလိုက္ၾကပါစို႔)
ငါ အသက္မ႐ွိေတာ႔ဘူး။
ညိမ္းညိဳ
- ဆရာသစၥာနီဘာသာျပန္ေသာ ဂ်ပန္ေခတ္ေပၚကဗ်ာအပုဒ္ ၂၀မွ စာသားမ်ား၊ ၀ါက်မ်ားျဖင့္ ဖန္တီးပါသည္။
Posted by ညိမ္းညိဳ at 14:14 1 comments
Labels: ကဗ်ာ
15 May 2010
ၾကည္ႏူးဖြယ္ေတးတစ္ပုဒ္ကို
သင္က မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ဆိုတဲ႔အခါ
အလြမ္းလို႔ေခၚၾကလိမ္႔မယ္။
လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေတးတစ္ပုဒ္ကို
သင္က ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔ဆိုတဲ႔အခါ
အခ်စ္လို႔ေခၚၾကလိမ္႔မယ္။
ၾကည္ႏူးလြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေတးတစ္ပုဒ္ကို
သင္က ေမ႔ေလ်ာ႔မႈနဲ႔ဖံုးကြယ္တဲ႔အခါ
အမုန္းလို႔ေခၚၾကလိမ္႔မယ္။
အမုန္းေတးကို မဆိုေစလိုပါ
သင့္ကိုလည္း တားျမစ္ျခင္းငွာ မစြမ္းတဲ႔အခါ
ေတးေရးဆရာ(ငါ႔)လက္ကိုသာ ျဖတ္ရပါေတာ႔မယ္။
ညိမ္းညိဳ
Posted by ညိမ္းညိဳ at 21:56 4 comments
Labels: ကဗ်ာ
7 May 2010
ဗီ႐ိုထဲမွာ ဂႏၳ၀င္ေတြရွိတယ္၊ ဂႏၳ၀င္ေတြထဲမွာ အခ်စ္ေတြရွိတယ္။
ႏိႈက္ယူစားသံုးလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုခ်လိုက္တယ္။
လကၡဏာ၊ ရာမတို႔ရဲ ့ၾကင္နာမႈကိုျမင္ၿပီး ညီေနာင္ခ်င္းအၿမဲတေစသတ္ပုတ္ေနရတဲ႔ ဟာႏုမာဆိုတဲ႔ေမ်ာက္ က်သြားတဲ႔မ်က္ရည္ေတြမ်ိဳးေပါ႔။
ကဗ်ာကို ေရပန္းလိုလွည့္ဖြင့္လိုက္တယ္၊ အသံေတြဆူညံသြားၿပီလား။
ေရသံေတြနဲ႔ေရာလို႔ ဟုတ္ကဲ႔..ေရသံေတြနဲ႔ေရာလို႔၊ ငိုမယ္ဆို ငိုလို႔ရပါၿပီ။
ေဒါက္တာအင္ဒ႐ူးေရ
ရဲတိုက္ႀကီးကို ခင္ဗ်ား ဘာနဲ႔ေဆာက္သြားတယ္ေျပာေျပာ
ခရစၥတီရဲ့အခ်စ္ေတြေသခ်ာေပါက္ပါလိမ္႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းမွ သံယသမရွိဘူး။
ညိမ္းညိဳ
Posted by ညိမ္းညိဳ at 13:00 1 comments
Labels: ကဗ်ာ
6 May 2010
Posted by ညိမ္းညိဳ at 16:13 4 comments
Labels: ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ
တိုက္ေဆြးတိုက္အိုႀကီးမ်ားရဲ့ စႀကၤန္ေပၚ မအိုမေဆြးေသာေနေရာင္မ်ားၿပိဳက်လာ
ႂကြက္ကေလးတစ္ေကာင္ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္အေၾကာဆိုင္းေသသြား အစာေရစာမရွိ ႂကြက္သတ္ေဆးေလးမွစားစရာမရွိ
ထိုနည္းတူႀကိမ္းစပ္ေသာ၊ မ်က္စိကိုတခါတည္းမွိတ္ပစ္႐ံုႏွင့္ အလင္းကိုျဖတ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေသာ
အႏၱရာယ္ = မထင္မွတ္ေသာေနရာတြင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္အိပ္ၿပီးေစာင့္ေနတတ္ေသာ
(ျမစ္ဟာ အေကြ႔တစ္ခုရဲ့ဟိုဘက္သည္ဘက္မွာ ေရစီးေၾကာင္းေျပာင္း အရွိန္ေျပာင္း)
ဆပ္ျပာတုံးေအာက္ကပ္ေနတဲ႔ ဘရိတ္ဓားကလက္ကိုမႊန္းသြားသလိုမ်ိဳး..ဆိုေတာ႔
တခါတခါဘာမွန္းညာမွန္းမသိတစ္အိမ္လံုး ကုတ္နဲ႔မ,ေ႐ြ႕တာခံလိုက္ရ
ကလိမ္ေစ႔ကို မိုက္က႐ိုစကုပ္နဲ႔ၾကည့္လို႔မျမင္ႏိုင္၊ မုသားဟာ အစကဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းမွန္းမသိခဲ႔ဘူး(လို႔ မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔)
အေထြအထူးေအာ္ဟစ္ရန္မရွိ လက္ညွိဳးနဲ႔လက္မၾကား ပုရြက္ဆိတ္ေလးေရာက္လာတဲ႔အခါ
အသက္ဇီ၀ကိုျမတ္ႏိုးပါ
ဘုရားတည္ေက်ာင္းေဆာက္ အသက္ကေလးေထာက္ေထာက္မေထာက္ေထာက္
ေမြးထားေသာေခြးကေလးေၾကာင္ကေလးမ်ား အစာ၀ပါေစ
ႏူးညံ့ေသာေခါင္းတလားေပၚ ထြက္သက္၀င္သက္ႏွင့္တကြ စိတ္ကေလးကို အသာအယာဖိတ္ပါ
(အထူးကား) အိပ္မက္မ်ား မၾကမ္း႐ိုင္းပါေစႏွင့္ ဟူလို။
ညိမ္းညိဳ
Posted by ညိမ္းညိဳ at 11:12 3 comments
Labels: ကဗ်ာ
5 May 2010
အခ်ိန္တိုင္း အံႀကိတ္ထားမွလား
အပ္ခ်ည္ႀကိဳးသြင္းတာမ်ိဳးက် ေသေသေၾကေၾကစိတ္နဲ႔မရဘူး။
ညိမ္းညိဳ
Posted by ညိမ္းညိဳ at 15:58 3 comments
Labels: ကဗ်ာ
လူစံုၿပီ အသံစံုၿပီ ေသာက္စရာခြက္လည္း ကိုယ္စီရၾကၿပီ
ဒါေၾကာင့္ မီတင္စၿပီ
“ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ က်ေနာ္မပါရင္ ပြဲမစည္ဘူး”- ဆိုၿပီး
အသံဟာ လႈပ္ရွားမႈထက္ေနာက္က်ၿပီးက်န္ခဲ႔၊
သဘာပတိထိုင္ခံုေပၚ
ဘာသာစကားဟာ မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္လို႔(၀ါ) ထိုင္မလို႔၊
ခြက္မ်ားကိုယ္စီေျမာက္လိုက္ၾကၿပီ
ဒီတစ္ခါတိုက္တဲ႔ရွန္ပိန္က သိပ္ေကာင္းတာပဲ..သိပ္ေကာင္းတာပဲ
မီတင္တခါလုပ္တိုင္း ရွန္ပိန္အသစ္ေတြအၿမဲေသာက္ရတယ္ေနာ္…ေနာ္..
မီတင္ဆိုတာလည္း နည္းနည္းေလးေတာ႔ပြက္မွ... ေဟာ ခုဆို မီတင္ပီသသြားၿပီ
ေအာ္ တခုက်န္ခဲ႔လို႔ သိပ္ေကာင္းတဲ႔ရွန္ပိန္ဟာ တရားလြန္ေတာ႔ မူးေလ႔မရွိဘူး
ခ်ီးယားစ္!!
ညိမ္းညိဳ
Posted by ညိမ္းညိဳ at 07:56 1 comments
Labels: ကဗ်ာ
3 May 2010
ခုတ္ထားတဲ႔သစ္ပင္ေတြ အ႐ြက္ထထြက္ေတာ႔ အလန္႔တၾကား
ခုတ္ထားတဲ႔စိတ္ေတြက် ဘာလို႔ေသေနတာလဲ
အေငါက္တလူလူထြက္ဖို႔ သစ္ပင္ေတြ အေငြ႔တလူလူပ်ံလို႔ စိတ္ေတြ
ျမင္းေဇာင္းထဲမွာ ျမက္ထံုးေတြနဲ႔၊ ၀က္စာခြက္ထဲမွာ ဖြဲႏုေတြနဲ႔ (ေ၀ေလေလ)
ငါတို႔ဟာ အသားတိုးဖို႔၊ ငါတို႔ဟာ ျမန္ျမန္ေျပးဖို႔
ေ၀ါ႔ …သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ဟာ အသားတိုးဖို႔ ျမန္ျမန္ေျပးဖို႔
ဒါပဲလား ဒါပဲလား ေဟးး ဒါအကုန္ပဲလား
(႐ႈပ္ပါတယ္အာလာဒင္ရာ၊ မင္းကိုမပြတ္သပ္မိေသးသေရြ႕ေတာ႔ ဘီလူးဆိုတဲ႔အေကာင္လည္း အိပ္ေနတာပဲမဟုတ္လား)
သံၿပိဳင္- [သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ဟာ သင့္ဟာေတြပါပဲ
သင့္ဟာေတြဟာ သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ေတြပါပဲ]
အျမစ္ဘယ္မွာလဲ အရင္းစစ္သီ၀ရီမ်ား ရီေ၀လက္ပစ္ကူး
ထူးထူးျခားျခား တူးတူးခါးခါး မွန္ေထာင္ၾကည့္တာ မွန္ေအာင္သိမလားလို႔
ခ်ဳပ္ထားေသာသိုင္းႀကိဳးမ်ား ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္၊ မလိုအပ္ဘဲ မလႈပ္ရွားမိပါေစနဲ႔
ဘာသာစကားကို ဟိုထိုးသည္ဆြ ဒီညငါ႔အန္ဖတ္ထဲ အခ်စ္ကေလးပါပါစ။
ညိမ္းညိဳ
Posted by ညိမ္းညိဳ at 16:36 3 comments
Labels: ကဗ်ာ
Diseño por headsetoptions | A Blogger por Blog and Web