11 July 2009

သင္းကြဲ

အနည္းဆံုး
ဖူးဖူးေယာင္ အနာတစ္လံုးစီေတာ႔
လူတိုင္းမွာ ႐ွိၾကတာခ်ည္း
သူ႔ဘ၀နဲ႔သူ ကိုယ္႔ဘ၀နဲ႔ကိုယ္
ရန္လိုရင္ ရန္ပိုတယ္။

မ်က္စိေအာက္တင္
စံပယ္ငံုေလးေတြပြင့္လာပံုက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္
ညအေသႀကီးထဲက မီးေတာက္
တေစၦမေၾကာက္လို႕ လင္းေနပံု
ငါလြဲေနလည္း ငါ႔ငရဲနဲ႔ငါ။

ညိမ္းညိဳ

14 comments:

Unknown said...

ဟုတ္တယ္ သူ႔ဘ၀နဲ႔သူ ကိုယ္႔ဘ၀နဲ႔ကိုယ္ပဲ ရန္လိုရင္ေတာ႔ ရန္ပိုမွာပဲ.... :P :P :P

Anonymous said...

နယ္ေရ ကဗ်ာေလးသေဘာက်တယ္ :)
ေကာင္းေသာေန႔ပါ :)

ၾကယ္ျပာ said...

မိုက္တယ္

Mhu Darye said...

ငါ လြဲေနရင္လည္း ငါ့ငရဲ နဲ႔ ငါ... း)
သေဘာက်မိ၏။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

သင္းကြဲ
ငါလြဲေနလည္း ငါ႔ငရဲနဲ႔ငါ ...
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ ...

သက္ထြန္းညိမ္း said...

မိုက္တယ္ေဟ့
ကိုယ့္ငရဲ့နဲ႔ကိုယ္ပဲ

အိျႏၵာ said...

ငါလြဲေနလည္း ငါ႔ငရဲနဲ႔ငါ။
ငါလြဲေနလည္း ငါ႔ငရဲနဲ႔ငါ။
ငါလြဲေနလည္း ငါ႔ငရဲနဲ႔ငါ။

အဲဒီ့တစ္ေၾကာင္းထဲကို အထပ္ထပ္ရြတ္ျပီးျပန္သြားတယ္..။

လင္းဒီပ said...

ငါလြဲေနလည္း ငါ့ငရဲႏွင့္ငါ...
ဆိုေတာ့ လြဲေနလည္း ပူေလာင္မႈကအနားမွာ
သင္းကြဲအေတြးေတြ ေတြးသြားတယ္...။

mgngal said...

တပုဒ္လံုး အေခါက္ေခါက္ဖတ္ကာ သြာ၏ ။

ShwunMi- said...

ဒီလိုပါပဲ ကိုညိမ္းညိဳရာ ..
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ဘယ္လိုပဲ ငရဲလို႔ ထင္ထင္
လြဲခ်င္လြဲ ကြဲခ်င္ကြဲ.. အသက္ေတာ့ ဆက္ရွင္ခ်င္ေသးတာပဲ ..

ရႊန္းမီ said...
This comment has been removed by the author.
nyohtetnyo said...

ငါလြဲေနလည္း ငါ႔ငရဲနဲ႔ငါ ဆိုတာေလးေတာ့ အႀကိဳက္ဆံုးပဲဗ်ာ။

မင္းက်န္စစ္။ said...

ခင္မ်ားအလြဲ ခင္မ်ားငရဲမွာ သင္းကြဲျဖစ္ေနရင္ေတာင္
ခင္မ်ားကဗ်ာေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနအံုးမွာ က်ဳပ္ယံုတယ္ ၾဆာညိမ္းေရ..။
TGRmg

ၿဖိဳးငယ္ said...

တစ္ပုိဒ္လံုးကေတာ့ ေျပာစရာမရွိေအာင္ကို လြတ္ေကာင္းဗ်ာ