ေပါင္းစည္းျခင္း

က်ေနာ္ဆိုေနတဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပိုဒ္၊ သူ ညည္းေနတဲ႔ ေတးတစ္စ
ေပါင္းလိုက္ေတာ႔ သံစံုတီး၀ိုင္းႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။

က်ေနာ္႔မွာ႐ွိတဲ႔ အခက္အခဲမ်ား၊ သူ႔မွာ႐ွိတဲ႔ အခက္အခဲမ်ား
ေပါင္းလိုက္ေတာ႔ သစၥာပန္းေတြ ျဖစ္သြားတယ္။

က်ေနာ္႔မွာ႐ွိတဲ႔ အားနည္းခ်က္တခ်ိဳ႕၊ သူ႔မွာ႐ွိတဲ႔ အားနည္းခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕
ေပါင္းလိုက္ေတာ႔ ေဖးမစာနာမႈ ျဖစ္သြားတယ္။

က်ေနာ္႔မွာ႐ွိတဲ႔ အိပ္မက္တစ္ခု၊ သူ႔မွာ႐ွိတဲ႔ အိပ္မက္တစ္ခု
ေပါင္းလိုက္ေတာ႔ နားလည္မႈ ျဖစ္သြားတယ္။

က်ေနာ္႔မွာ႐ွိတဲ႔ မိသားတစ္စု၊ သူ႔မွာ႐ွိတဲ႔ မိသားတစ္စု
ေပါင္းလိုက္ေတာ႔ ေမတၱာေဂဟာႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။

က်ေနာ္႔မွာ႐ွိတဲ႔ ညည္ဆိုးတခ်ိဳ႕၊ သူ႔မွာ႐ွိတဲ႔ သည္းခံစိတ္နားဆြဲေလး
ေပါင္းလိုက္ေတာ႔ ငဲ႔ညွာမႈပန္းတစ္ခင္း ျဖစ္သြားတယ္။

က်ေနာ္႔မွာ႐ွိတဲ႔ အၾကည္ဓာတ္နည္းနည္း၊ သူ႔မွာ႐ွိတဲ႔ ျဖဴစင္မႈအမ်ားအျပား
ေပါင္းလိုက္ေတာ႔ စၾကာ၀ဠာႀကီးကို ခ်စ္တတ္လာတယ္။

က်ေနာ္က ကူးခပ္ေနတဲ႔ ေခ်ာင္းကေလး၊ သူက စီးဆင္းေနတဲ႔ ျမစ္တစ္သြယ္
ေပါင္းလိုက္ေတာ႔ တံတားႀကီးတစ္စင္း ျဖစ္သြားတယ္။

က်ေနာ္က ေတာက္ေလာင္တဲ႔ ေႏြဆိုး၊ သူက စိမ္းျမတဲ႔ ပင္ပ်ဳိ
ေပါင္းလိုက္ေတာ႔ ဘ၀တစ္ခု ျဖစ္သြားတယ္
အဲဒီဘ၀ေလးထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ေပ်ာ္ပါတယ္။

ညိမ္းညိဳ

- ကဗ်ာေရးၿပီးေတာ႔ အသံဆင္းတာ ေျပမေျပသိဖို႔ အက်င့္အတိုင္း အထပ္ထပ္ရြတ္မိပါတယ္။ ႐ြတ္ေနရင္းနဲ႔ပဲ ဒီကဗ်ာအလိုက္ကို အရင္တုန္းကရင္း ရင္းႏွီးေနသလိုခံစားမိပါတယ္။ စိတ္မွာ ဇေ၀ဇ၀ါမို႔ ဖတ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔၊ ျဖစ္ႏိုင္မဲ႔လင့္ေတြ ျပန္႐ွာေတာ႔ ကိုမိုးလိႈင္ဆီမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ႔၊ က်ေနာ္ႀကိဳက္ေသာကဗ်ာမ်ား က႑မွာ ကိုမိုးလိႈင္ ျပန္တင္ေပးထားတဲ႔ ဆရာေနမ်ိဳးရဲ႕ "က်ေနာ္နဲ႔ မ၀င္းေမ" ကဗ်ာပါပဲ။ ဆရာ႔ကဗ်ာကို နားစြဲခဲ႔တာမို႔ အရိပ္တို႔ လႊမ္းခဲ႔တာထင္ပါရဲ႕။ သို႔ေပမဲ႔ တမင္လုပ္ယူရသည္ မဟုတ္ေသာ၊ ထိုထိုေသာ အရိပ္တို႔ကို က်ေနာ္က ျမတ္ႏိုးစြာ ခ်စ္ခင္မိပါရဲ႕။ ဆရာ႔ကဗ်ာကို ဒီမွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။