အေရာင္ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ထြက္တိုင္း
မ်က္စိမက်ိန္းတတ္ေတာ႔
လူႀကီးမင္းတို႔ညႊန္းဆို ရတနာသိုက္
ခပ္မိုက္မိုက္ က်ဳပ္ျငင္းတယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ရင္ဘတ္နဲ႔ထုတ္လုပ္ေနရတာ
က်ဳပ္အဖို႔ အႀကီးမားဆံုး စက္မႈလုပ္ငန္း
စက္သံုးဆီေတြေပက်ံလြန္းလွခ်ည့္
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း တဗြမ္းဗြမ္းေလာင္းတည့္ေနခဲ႔
က်ဳပ္ႏွလံုးေသြး စက္သံုးဆီတို႔
အေရာင္တစ္မ်ိဳးတည္းနဲ႔
ရဲရင့္႐ိုးသားခဲ႔ပါတယ္ေလ
တံဆိပ္မကပ္နဲ႔၊ အဆိပ္မခတ္နဲ႔
႐ိုးျပတ္ရင္ဘတ္ ထိုးသတ္ခ်င္သတ္
ကဗ်ာေတြကိုေတာ႔
က်ဳပ္ အဖိုးျဖတ္မေပးႏိုင္ဘူး။
ညိမ္းညိဳ
13 October 2008
မာနခဲ (၁)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Diseño por headsetoptions | A Blogger por Blog and Web
6 comments:
သံုးပုဒ္လံုးၾကိုက္တယ္ အစ္ကိုေရ။ စာသားေတြက အေရာင္ေတာက္ေနပါလား။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား
ရင္ဘတ္ကို လာတူးဆြေနတာမ်ားလား................။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ။
ကဗ်ာေလးကေကာင္းလိုက္တာေက လည္းကဗ်ာေတြခ်စ္တတ္ေနပီကဗ်ာဆရာ..: :)
ညိမ္းညိဳ
ကဗ်ာေတြကိုခ်စ္တတ္တာ
တန္းဘိုးထားတာကို
အရမ္းေလးစားတယ္..
မာနခဲရဲ့ ကဗ်ာေတြ အားလံုးကိုၾကိဳက္ပါတယ္ ။
တကယ့္ မာနခဲ ပါလားေဟ့...။
မာနခဲကဗ်ာေတြအကုန္ႀကိဳက္တယ္
Post a Comment