ဇူလိုင္(၅)ရက္ေန႔က ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားနာခဲ႔တယ္

အျပင္မွာႏွင္းေတြမက်ေတာ႔ဘူး
လူသူေလးပါးကင္းလြတ္ရာအရပ္မွာမွ ေမာ္စကိုရဲ႕ေႏြဦးက
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္အံုကို တစ္စံုတစ္ခုနဲ႔ တည့္တည့္ပစ္ေပါက္လိုက္တယ္
ဒီလိုခ်စ္မိသြားၿပီဆိုတဲ႔ေနာက္
စိတ္နဲ႔ကိုယ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚရက္စက္တယ္
အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔အိပ္စက္တယ္
အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔ ေနထိုင္စားေသာက္တယ္
အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔ သြားတယ္၊ လာတယ္၊ လႈပ္႐ွားတယ္
အၿမဲတေစ..အၿမဲတေစ..အၿမဲတေစ
အဲဒီလို အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔ယဥ္ပါးေနရတာကို ေက်နပ္တယ္
ေႏြးေထြးတယ္ဆိုတဲ႔ အသိတစ္ခုက
ႏွလံုးသားရဲ႕ ဥပေဒကို သူ႔အလိုလို ျပဌာန္းပစ္လိုက္တယ္
ကၽြန္ေတာ္သယ္ေဆာင္ထမ္းပိုးခြင့္ရတဲ႔ ႐ြက္တိုင္ထိပ္ဖ်ားမွာ
သူ႔နာမည္ေလးကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေရးထိုးထားခ်င္တယ္
ေလကိုပဲဆန္ဆန္.. ေရကိုပဲဆန္ဆန္..
မညႇဳိးတဲ႔ပန္းေလးတစ္ပြင့္ကို သစၥာတရားနဲ႔မန္းမႈတ္လို႔
သူ႔ေကသာဦးမွာ ပန္ေပးခ်င္တယ္
ကၽြန္ေတာ္႔လက္တစ္ဖက္ရဲ႕အားမာန္မွာ
သူႏွစ္သက္တဲ႔ေတးတစ္စနဲ႔ လင္းပလိုက္ခ်င္ေသးတယ္
တိတ္တဆိတ္ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ မိုးေတြေစြခဲ႔တယ္
အခ်စ္နဲ႔ ဖ်န္းပက္ျခင္းခံရတဲ႔အခါ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာဖ်ားနာတတ္ခဲ႔ၿပီ။

ညိမ္းညိဳ