အခ်ိန္

"တစ္ႏွစ္" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
စာေမးပြဲက်တဲ႔ ေက်ာင္းသားကို ေမးၾကည့္ပါ။

"တစ္လ" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
လမေစ႔ပဲ ကေလးေမြးတဲ႔မိခင္ကို ေမးၾကည့္ပါ။

"တစ္ပတ္" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာကို ေမးၾကည့္ပါ။

"တစ္ေန႔" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
ကေလး ၆ ေယာက္ကို ေကၽြးေနရတဲ႔ ေန႔စားအလုပ္သမားကို ေမးၾကည့္ပါ။

"တစ္နာရီ" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
ဆံုဆည္းခြင့္ကို ေစာင့္ေနၾကတဲ႔ ခ်စ္သူမ်ားကို ေမးၾကည့္ပါ။

"တစ္မိနစ္" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
ရထားမမီလိုက္တဲ႔ ခရီးသည္ကို ေမးၾကည့္ပါ။

"တစ္စကၠန္႔" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
ယဥ္တိုက္မႈနဲ႔ သီသီေလးလြဲသြားတဲ႔ ဒ႐ိုင္ဘာကို ေမးၾကည့္ပါ။

"တစ္မီလီစကၠန္႔" ရဲ႕တန္ဖိုးကို သိခ်င္ရင္
အိုလံပစ္ ေငြတံဆိပ္႐ွင္ကို ေမးၾကည့္ပါ။

- ေတာထဲမွာ ေအာက္ဒိုးထြက္ရင္း စာရြက္အပိုင္းအစတစ္ခုကေန ကူးထားမိတာပါ။ ထုတ္ႏုတ္စာအုပ္ ေဖာ္ျပမေပးႏိုင္တာ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။ သိလွ်င္ ေျပာျပေပးေစလိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

တစ္ခ်ိန္ၾကလို႔ ငါ႔မွာသားသမီးေလးေတြ ႐ွိလာခဲ႔ရင္..

တစ္ခ်ိန္ၾကလို႔ ငါ႔မွာသားသမီးေလးေတြ ႐ွိလာခဲ႔ရင္ သူတို႔ အရမ္းေပ်ာ္႐ႊင္ေစရမယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာေစရမယ္။ ငါ တို႔ အေဖနဲ႔အေမဟာ တစ္ခါမွ ရန္မျဖစ္ဖူးဘူးလို႔ သူတို႔ ဂုဏ္ယူႏိုင္ေစရမယ္။

သီတင္းကၽြတ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္၊ သႀကၤန္လို အခါႀကီးရက္ႀကီးေတြ၊ ပြဲေတာ္ေတြမွာ သူတို႔ အျပည့္အ၀ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေစရမယ္။ လူငယ္ပီပီ ဘာအပူအပင္မွမ႐ွိဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ ကင္းကင္းနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ေစရမယ္။ စိတ္ဆင္းရဲေနတာ၊ ေတြေ၀ေငးငိုင္ေနတာ လံုး၀ မျဖစ္ေစရဘူး။

သူတို႔ဟာ မိဘႏွစ္ပါးစလံုးရဲ႕ ေမတၱာကို အျပည့္အ၀ရ႐ွိၾကလို႔ အခ်ိန္တိုင္း ေပ်ာ္႐ႊင္တက္ႂကြ လန္းဆန္းေနေစရမယ္။

စာသင္ခန္းထဲမွာ၊ လမ္းမေပၚမွာ၊ ပြဲေစ်းတန္းထဲမွာ၊ ႐ုပ္႐ွင္႐ံုထဲမွာ၊ အစားအေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ သိမ္ငယ္ေနတာမ်ိဳး၊ အားငယ္ေနတာမ်ိဳး၊ ၀မ္းနည္းေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ မျဖစ္ေစရဘူး။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူဆိုတဲ႔ဘ၀၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူဆိုတဲ႔အရသာကို သူတို႔ အျပည့္အ၀ ခံစားေစရမယ္။

႐ိုက္ႏွက္ဆံုးမေနရတဲ႔ ဖခင္မ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္ဘူး။

ငါ႔ရဲ႕ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြ၊ ပူပင္ေသာကေတြကို သားသမီးေတြအေပၚ လံုး၀မကူးစက္ေစခ်င္ဘူး။

သားသမီးေတြက ငါ႔ကို စကားလာေျပာၾကရင္လည္း အေသအခ်ာနားစိုက္လို႔ နားေထာင္ေပးခ်င္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ၊ ေတြးႀကံဖန္တီးမႈေတြကို ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမတၱာတရား၊ အေတြ႕အႀကံဳ၊ စာနာနားလည္မႈေတြနဲ႔ ျဖည့္စြက္အားေပးခ်င္တယ္။

သားသမီးေတြနဲ႔ တသီးတျခားကင္းလြတ္ေနရတဲ႔ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ႔မွ မေရာက္ခ်င္ပါဘူး။

ေအးအတူ ပူအမွ် ေပါင္းစည္းလို႔၊ ဒိုးတူေဘာင္ဖက္ လုပ္ကိုင္လို႔၊ အတူတကြ မွ်ေ၀ခံစားလို႔ ေနေပ်ာ္တဲ႔ဘ၀ေလးေတြကို ကိုယ္စီတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္စိတ္ကူးေနမိတယ္ဗ်ာ။

တစ္ခ်ိန္ၾကလို႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ သားသမီးေလးေတြ ႐ွိလာခဲ႔ရင္ေပါ႔ ..

ညိမ္းညိဳ

႐ြာျပန္စဥ္ ေၾကာ္ၿငာဆိုက္ကားတစ္စီးနဲ႔ အရင္ေရာက္ေနတဲ႔ စူပါမင္းသမီးေလး ဖတ္ဖို႔

ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေအာ္သံ မ႐ွိေတာ႔တဲ႔ ေလာ္စပီကာလိုပဲ
ေနာက္မွာ ျဖဳတ္ထားတဲ႔ ယူနစ္က
အသည္းႏွလံုးေလလား

ေျမၾသဇာမပါဘဲ စိမ္းလန္းၾကည့္ၾကပါ
အေတာင္ပံတပ္ထားတဲ႔ ေဆးေရာင္ေတြဟာ
ေနျပင္းျပင္းထဲ စိုက္စိုက္က်လာတယ္

ဂ်စ္ဂ်စ္ ဂ်စ္ဂ်စ္နဲ႔ ေရဒီယို
ဓာတ္ခဲကပဲ အားေလ်ာ႔သလား
ေလကပဲ အားေလ်ာ႔သလား
လူကပဲ အားေလွ်ာ႔သလား
ကၽြန္ေတာ႔႐ြာ ေခ်ာင္းေလးက
ေသာင္ျပင္မွာ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ႔
နံနက္ခင္းကလည္း ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔
ေရစီးအားကလည္း ေလ်ာ႔ေလ်ာ႔
ဒါနဲ႔
စိတ္တစ္ခုလံုးကို လွည္းက်င္းလိုက္ရတယ္
ကမၻာႀကီးေတာင္ သံသရာနဲ႔
တပ္ဆင္ထားျခင္း ခံေနရတာပဲ

ဂ်ဳံးဂ်ဳံး ဂ်က္ဂ်က္ ျဖတ္သြားတဲ႔
တံတားႀကီး ေအာက္မွာ
ပဲခင္း၊ ႀကၤပင္၊ ႐ိုးျပတ္၊ ကိုင္းေတာ၊ ပုစဥ္းရင္ကြဲမ်ား
မိတ္ကပ္မုန္တိုင္းၾကားထဲက
ဓားသန္လ်က္မေလးေရ
လြမ္းလိုက္တာ ပုစဥ္းရင္ကြဲေကာင္လို
ပုစဥ္းရင္ကြဲေကာင္လို တစ္ေယာက္တည္း
႐ြာမွာ
လြမ္း..လိုက္..တာ။

ေစာေ၀

ေအာင္ဟိတ္ေခ်ာင္း

အစိမ္းရဲ႕ ၫိႈ႔ကြင္းထဲေနေရာင္ျခည္ၿငိေန
ကန္စြန္းေတာထဲ ကိုယ္ကေလးတိုး၀င္သြား
ဆူးေၾကာင့္ေတာ႔ ႐ွကြဲမသြားပါဘူး
ငါးရဲ႕ကိုယ္ရနံ႔ ထံုမႊန္းေအးအီ
ဘ၀႐ွိ တံခါးမဲ႔တဲကေလးေတြ
ကမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေပါက္ေရာက္ေန႐ွာ
ေဗဒါေတြ သူရဲေကာင္းမ်ား။

စည္သူၿငိမ္း
ႏြယ္နီမဂၢဇင္း
ေဖေဖာ္၀ါရီ/၉၉

ယာယီခရီး

၁၉၈၅
ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲ လူ႔အႏၶေလးတစ္ေကာင္ ေရေသာက္ဆင္းလာတယ္။

၁၉၉၀
လမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ႔ ငါ႔အေဖရဲ႕ ဦးေႏွာက္က ငါတို႔မိသားစုကို မ,ေ႐ြ႕လိုက္တယ္။
"ေ႐ႊေက်ာင္းေျပာင္ေျပာင္ ၀မ္းေခါင္ေခါင္" ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ငါတို႔ ခိုနားၾကတယ္။

၁၉၉၁
လမ္းေလွ်ာက္တတ္တဲ႔ ငါ႔အေဖရဲ႕ ေျခေထာက္ႀကီးက်ိဳးသြားတယ္။
ငါရယ္၊ ငါ႔အစ္ကိုရယ္ ေအာ္ေခၚတာကို အေဖက ျပန္မထူးႏိုင္ေတာ႔ဘူး။
ခတ္ကြင္းျပင္ေနရတဲ႔ ငါ႔အေမက ငါတို႔နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ႐ိႈက္သံမၾကားေအာင္ ငိုတယ္။
အေမ႔သားအိမ္ထဲကေန ေလာကသားအိမ္ထဲ ခုန္ဆင္းကာစ ငါ႔ႏွမေလးက ဘုမသိဘမသိ ငိုတယ္။

၁၉၉၁-၂၀၀၁
သားသမီးသံုးေယာက္႐ွိတဲ႔ငါ႔အေမက ေလ႔က်င့္ကြင္းအသစ္မွာ ၀တ္စံုျပည့္နဲ႔ ေျပးလႊားတယ္။
ငါတို႔ သားသမီးသံုးေယာက္ကလည္း အေမနဲ႔ တသားထဲ႐ွိခဲ႔ၾကတယ္။
အေမနဲ႔အတူ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ႔ၾကတယ္။

၂၀၀၂- ၂၀၀၄
ခ်ယ္ရီေတာမွာ သံုးႏွစ္တာ ငါေပ်ာ္ေမာခဲ႔တယ္။

၂၀၀၄-?
ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲ လူ႔အႏၶေလးတစ္ေကာင္ ေရေသာက္ေနတုန္းကြယ္။

ညိမ္းညိဳ

မ်က္စိေနာက္တယ္ သူငယ္ခ်င္း

သူငယ္ခ်င္း..
လႈိင္းၾကမ္းေလထန္
ေရကိုဆန္ေတာ႔
ဇြဲမာန္ရင္းျမဳပ္ ႀကိဳးကုတ္လံု႔လ
အားစိုက္ရတယ္။

လႈိင္းေပ်ာ႔ေလျမဴး
ေရစုန္ကူးေတာ႔
ၾကည္ႏူးေပ်ာ္႐ႊင္ ခရီးတြင္ရ
သက္ေသာင့္သက္သာ ႐ွိလွတယ္။

သူငယ္ခ်င္း..
သည္သေဘာကို
မင္းလဲအသိ ငါအသိမို႔
ေျပာၾကည့္ဖို႔ရာ လိုသလား။

ဒါေပမဲ႔ကြာ
တစ္ခ်ိဳ႕လူက မပူမပင္
စိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္ၿပီး ေရစုန္ခ်ည္းကူး
ၾကည္ႏူးလိုၾက သဘာ၀ကို
ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ သူငယ္ခ်င္း။

တစ္ခါတစ္ရံ ေရကိုဆန္ေတာ႔
ေအာ႔အန္မူးေမ႔ ေငြထုပ္ေပြ႔ၿပီး
အားကိုးေတြ႕ေအာင္ ႐ွာၾကတယ္
အားကိုးေတြ႕ေသာ္..
ဘ၀တူခ်င္း ဂုတ္ခြနင္းၿပီး
အတင္းေက်ာ္လႊား ေ႐ွ႕ကိုသြားၾက
တားမရဆီးမႏိုင္ ေလာဘအိုင္ထဲ
တဟဲ..ဟဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ အရသာေတြ႔ၾက
ေဆြ႕ေဆြ႕ပဲခုန္ မယံုမ႐ွိနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း
ငါေတာ႔ မ်က္စိေနာက္တယ္ သူငယ္ခ်င္း ။

ညိမ္းညိဳ

- တကၠသိုလ္မင္းေမာ္၏ သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာစုမ်ားကို ဖတ္႐ႈၿပီးေနာက္ ႀကံဳေတြ႕ရတာေလးေတြကို ကဗ်ာေရးမိတာပါ။

ယပ္ေတာင္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

မေလွာင္ပါနဲ႔ ခ်စ္သူရယ္..
ရင္ထဲမွာ မီးေတာင္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ေပါက္ထြက္ခဲ႔တာေတာင္
ေယာင္လို႔မွ မင္းနာမည္ကို မတမ္းတခဲ႔ပါဘူး ။

ဘ၀ဆိုတဲ႔ စခန္းထိပ္မွာ
ပန္းရိပ္ေ၀ဆာမွ
မင္းကိုလွမ္းဖိတ္ဖို႔
အလြမ္းပိတ္ကားတစ္ခ်ပ္ေပၚက
ေ၀ဒနာအမွားေတြနဲ႔
ေသ႐ြာသြားေနတဲ႔ေကာင္ပါ ။

" ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ယပ္ေတာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို
လူႏွစ္ေယာက္က ၿပိဳင္တူကမ္းခဲ႔ရင္
ယပ္ေတာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေ႐ြးရမွာေပါ႔
အပူသက္သာေအာင္လို႔ " တဲ႔ေလ ။

ေျပာရက္ေျပာထြက္ခဲ႔တဲ႔ မင္းရဲ႕ စကားေတြ
ကိုယ္႔နားမွာေတာ႔ တမာလိုမခါး
သကာပ်ားလို ခ်ိဳတယ္အမွတ္နဲ႔
ယပ္ေတာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔
တရစပ္မနား ႀကိဳးစားခဲ႔ရတာေတြ
မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ႐ွိ
ဇာတ္လမ္းဇာတ္ဆရာ နတၳိနဲ႔မို႔
ျဖတ္လမ္းကို လွမ္းၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ပါသလား ခ်စ္သူ ..။

ကိုယ္႔ကိုယ္က်င့္တရား
ကိုယ္႔မာနနဲ႔ ကိုယ္႔သိကၡာေတြ
အဲဒီေလာက္ ခၽြတ္ၿခံဳမက်ေသးတာ ခက္တယ္ကြယ္
သိပ္ခက္တာပဲ..
အပ်က္ပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္
ရက္ရက္စက္စက္ ကံၾကမၼာဓါးခ်က္ေတြနဲ႔
တရံမလပ္ လံုးပန္းကခုန္
ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကိုသာ ဗံုလုပ္ၿပီးတီးလိုက္ခ်င္ရဲ႕
မညည္းညဴတတ္ေတာ႔တာလည္းၾကာၿပီေလ..။

ခ်စ္သူထံပါး
အယူခံ၀င္တဲ႔စကား
ကိုယ္မေျပာလိုေတာ႔ပါဘူး
ေခါင္းေထာင္ထလာတဲ႔ အဲဒီအေတြး အဲဒီဆႏၵေတြ
ေယာက်္ားမာနနဲ႔ခ်ိဳးႏိွမ္
ကိုယ္႔စိတ္ကိုလည္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထားတတ္ပါၿပီ ။

မင္းအတြက္ကမ္းတဲ႔ ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္း
ကိုယ္႔ဘ၀တစ္ခုလံုးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြေပါင္းစပ္ၿပီး
ႀကီးျမတ္တဲ႔ အၾကင္နာတရားနဲ႔
သခင္ထံပါးဆက္သခဲ႔တယ္ဆိုတာ..။

မ်ားျပားေပါလွ်ံ ႂကြယ္၀လို႔
အျခယ္အသ အဆင္အယင္ေတြနဲ႔
အျပင္ပန္းဟန္ေဆာင္ျပၿပီး
အဆန္ေခ်ာင္ၾကတဲ႔ ဓနဂုဏ္သ႐ုပ္ရဲ႕
စက္ဆုပ္စရာ ယပ္ေတာင္အစုပ္ပလုတ္ေတြ မဟုတ္ဘူးကြဲ႕ ..။

ယပ္ေတာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းမို႔
အပူသက္သာမတဲ႔လား ခ်စ္သူ
ႏွစ္ေခ်ာင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္
သံုးေခ်ာင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ေလးေခ်ာင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္
တတ္ႏိုင္လို႔ ယပ္ေတာင္ပံုႀကီးနဲ႔ပဲ ဖို႔ဖို႔
စို႔ေနတဲ႔ ေခၽြးေတြတိတ္
ထိတ္ေနတဲ႔ ရင္ေတြလန္း
ႏြမ္းေနတဲ႔စိတ္ေတြ ေျပေစဖို႔ဆိုတာ
မေသခ်ာပါဘူး ခ်စ္သူ..။

ေရ႐ွည္မွာ ေလခ်ိဳေသြး
ေ႐ႊရင္ေအးေစဖို႔ဆိုတာ
အၾကင္နာလက္နဲ႔ အသာအယာခတ္
တဖ်တ္ဖ်တ္ေ၀႔၀ဲသြားမဲ႔ ေမတၱာေလေျပထဲမွာ
ျမတ္ႏုိးျခင္းသေကၤတေတြ ျပည့္၀ေနပါမွ
ထာ၀ရခ်စ္ျခင္းက
ခ်စ္သူတို႔ ရင္တြင္းကို
လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း ႐ွိေစမွာေပါ႔..။

ဓနအေျခမခိုင္လို႔
ဘ၀မေသႏိုင္ပါဘူး ခ်စ္သူရယ္..
ထားလိုက္ပါေတာ႔
ေမတၱာကိုေဘးထုတ္ထားတဲ႔ လူကံုတန္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ
သစၥာေတးတစ္ပုဒ္နဲ႔ ကိုယ္အယူခံမ၀င္ေတာ႔ပါဘူး ။

တစ္ေန႔တစ္ျခား
တိုးပြားလာတဲ႔ ဘ၀အေမာေတြ
ေမတၱာနဲ႔ အသျပာၾကား
ဗ်ာမ်ားရင္း လြန္ဆြဲ
ရင္ကြဲေနတဲ႔ လူတစ္ေယာက္
တစ္ခုေသာ မိုးဥတုမွာ
အိပ္မက္ေတြလက္က်ိဳး ရာသီေန႔ဆိုးေတြနဲ႔
ပိုးစိုးပက္စက္ က်ဆံုးသြားခဲ႔ပါၿပီ ။

ရာသီႏြဲ႕ေႏွာင္း
အခ်ိန္ေတြ မေျပာင္းခင္
ေထာင္းေထာင္းမြေၾက ဘ၀ေတြေသခဲ႔ၿပီမို႔
ၾကည္ျဖဴသဒၶါတရားနဲ႔ အလွဴပမာမုဒိတာထားလိုက္ပါၿပီ
ခ်စ္သူေရ..
ယပ္ေတာင္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဘ၀ဆိုတဲ႔ ခရီးၾကမ္းမွာ
သြားလမ္းသာ၍ လာလမ္းေျဖာင့္ပါေစသား.. ။

ညိမ္းညိဳ

ငါ႔ရဲ႕ အိမ္ကေလး

ခုလို..
ျမဴႏွင္းေတြ အုံ႔ပ်ေ၀မိႈင္းေနတဲ႔ ညခ်မ္းမ်ိဳးဆို
ငါ႔အိမ္ကေလး မီးလႈံေနမွာေပါ႔။

တႏြယ္ငင္ တဇင္ပါ
သံေယာဇဥ္တြယ္ရသူ ငါ႔အတြက္
သူ႔ရင္ခြင္နဲ႔ အေႏြးဓာတ္ မလံုေလာက္တဲ႔အခါ
၀မ္းပန္းတနည္း ႐ႈိက္,႐ႈိက္ ငိုေနမွာေပါ႔။

ေရဒဏ္ေလဒဏ္ ေနဒဏ္မီးဒဏ္
ငါဆိုးသြမ္းတဲ႔ဒဏ္
ဒဏ္ေပါင္းစုံ ထိမွန္ထားေပမဲ႔
အက်ည္းတန္ အသေရမႏြမ္းခဲ႔ဘူး
ငါ႔အတြက္ အၿမဲလန္းဆန္းေပးခဲ႔တယ္။

ခ်စ္တဲ႔အိမ္ကေလးေရ..
ေျပာင္းဖူးတစ္ဖူးကို
တအုပ္တမႀကီး ၀ိုင္းအံုဖဲ႔ေခၽြစားသလိုမ်ိဳး
တစ္ကန္႔စီ,တစ္ကန္႔စီ ပဲ႔ေႂကြ
ဘ၀ေတြ ေသခဲ႔ေပမဲ႔
နာနာက်ည္းက်ည္း မေျပာရက္ခဲ႔ဘူး။

အိမ္ကေလးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို တူးဆြၾကည့္ရင္
ငါေမႊးခဲ႔တဲ႔ မီးေတြ
ခုထိေလာင္ကၽြမ္းေနတာ ေတြ႕ ရမွာေပါ႔။

ငါ႔မ်က္ႏွာတစ္ခုတည္းၾကည့္ၿပီး
အိမ္ကေလး အံကိုခဲခဲ႔ေပမဲ႔
ပန္းမပန္ခဲ႔ရ႐ွာဘူး။

ဂုဏ္ေတြ ပကာသနေတြ
ငါ႔ေၾကာင့္ ေလာင္မီးက်တဲ႔အခါတိုင္းလည္း
ငါ႔အေပၚ အျပစ္မျမင္
ခ်စ္ၾကင္နာျခင္း မပ်က္ကြက္ခဲ႔ဘူး။

ငါ႔ဘ၀ဆူးေတာထဲမွာ
ကြက္လပ္ေတြ လစ္ဟာမဆံုး႐ွိတာလည္း
သူ႔ခမ်ာ ခ်စ္႐ွာတုန္းပဲ..။

အိမ္ကေလးရယ္
ေနာင္တေတြနဲ႔ စည္းေႏွာင္ခ်ည္ဖြဲ႕
စိတ္ကို နယ္ခ်ဲ႕ ရင္း
တသြဲ႕ သြဲ႕ လြမ္းမိပါရဲ႕ ..ကြယ္။

အိမ္ကေလးေရ..
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မသၿဂိဴဟၤလိုက္ပါနဲ႔ ဦးေနာ္
ေဟာသည္..ေလးဖက္ေလးတန္ နံရံေတြၾကား
ငါ႔အိပ္မက္ေတြ ပ်ိဳးထားပါတယ္
ေ၀ဆာဖူးပြင့္လာတဲ႔အခါ
အိမ္ကေလးကို ပန္ဆင္ေပးဖို႔ေပါ႔
တစ္ခုပဲ..တစ္ခုပဲ ဆုေတာင္းေပးပါကြယ္
ငါတို႔ရဲ႕ ေန၀င္ခ်ိန္ေတြ မေစာပါေစနဲ႔ ..လို႔ ။

ညိမ္းညိဳ

ေဆြးေႏြးပြဲ

ျဖစ္ၿပီးပ်က္တတ္တဲ႔ တရားသေဘာအေၾကာင္း
ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ႔အခါ ေရမိုးခ်ိဳး အ၀တ္အစားလဲၿပီး
ေဟာလိ၀ုဒ္႐ုပ္႐ွင္ကားသစ္ကို သြားၾကည့္ၾကမယ္
ဒီကားမွာ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားလွပတဲ႔
ဂ်နီဖာလိုပက္ပါတယ္။

ျဖစ္ၿပီးပ်က္တတ္တဲ႔ တရားသေဘာအေၾကာင္း
ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ႔အခါ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ျပန္ေမးတယ္
ၿမိဳ႕ ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ ထဲက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
အသက္ေမြးမႈနဲ႔ ဘ၀အဓိပၸါယ္႐ွာမႈဟာ
လူေတြအမ်ားႀကီး လမ္းေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာ
မႈန္၀ါး ေသးငယ္၊ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ႔မွာလား။

လူေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္
ဒီလိုပဲ ေျပာဆိုလႈပ္႐ွား ျပဳမူေနထိုင္ခဲ႔ၾကပါတယ္
လူေတြဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ဒီလိုပဲ သမ္းေ၀
ဒီလိုပဲ ေပ်ာ္ရာေပ်ာ္ေၾကာင္း ႐ွာႀကံေနထိုင္ခဲ႔ၾကပါတယ္
ေျမႀကီးေပၚမွာ "အသက္" ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းအေၾကာင္း
ျဖစ္ၿပီး ပ်က္တတ္တဲ႔ တရားသေဘာကို
ေဆြးေႏြးေနၾကတာလား
ဒါဆိုလည္း ပ်က္ၿပီးျဖစ္တတ္တဲ႔
တရားသေဘာကို ျပန္လွန္ေဆြးေႏြးရမွာေပါ႔။

ထြန္းေ၀ျမင့္

ငါမအားဘူး

ငယ္စဥ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး
အေမ႔သူရဲေကာင္းပံုျပင္မ်ားနဲ႔
အိပ္ယာ၀င္သူ
မင္းရဲေက်ာ္စြာကို အားက်ခဲ႔ ငါ
မိုဟန္ဒပ္စ္ ဂႏၵီကို အားက်ခဲ႔ ငါ
အျပင္ထြက္တိုင္း
ကားကို သတိထားေမာင္းဖို႔
အေဖက အၿမဲမွာတယ္
ခ်စ္စိတ္မွာ
ခ်ာပါတီေရာင္းတဲ႔ ကုလားမႀကီးက
နစ္ကိုးလ္ကစ္ဒ္မင္းေလာက္ လွ
မုန္းစိတ္မွာ
နစ္ကိုးလ္ကစ္ဒ္မင္းက
ခ်ာပတီေရာင္းတဲ႔ ကုလားမႀကီးေလာက္ အ႐ုပ္ဆိုး
ဇန္န၀ါရီကို ငါ မခိုးဘဲ
သူခိုးက ငါ႔ကို သူခိုးလို႔ စြပ္စြဲတယ္
ဘီလူးစီးသလို
လမ္းတိုင္း
တိုးမေပါက္ေအာင္ ႏွင္းေတြက်ေနတဲ႔
ေဆာင္းရာသီ
ငယ္႐ုပ္မေျပာင္းေသာ ငါ႔ယံုၾကည္ခ်က္က
ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ ႏွင္းခြဲမီးသီး
သံလို သိပ္သည္းတဲ႔ ႏွင္းထုကို ထိုးခြဲၿပီး
ငါ႔ကားကို ငါေမာင္းေနတယ္
ငါ မအားဘူး။

ႏြယ္စိမ္းေ၀

ငွက္တို႔၏ေတး

မလိုက္ရဲရင္လည္း
အသိုက္ထဲမွာပဲ က်န္ခဲ႔ေလ။

တစ္ေန႔နီးမွာေပါ႔
ေ႐ွ႕ခရီးေမွ်ာ္ မာန္တင္းပါကြယ္႔
(ငွက္ဆိုတာကေတာ႔ ...) ပ်ံရင္းေသ။

ကဆုန္ဆိုင္းသလိုေပါ႔
မုန္တိုင္းက ေ႐ွ႕မွာေမႊ
ေတာမီးေတြက ေ႐ွ႕မွာ၀ိုင္း။

ျခေသၤက ျမက္မစား
က်ားက ႂကြက္မေခ်ာင္း
မိေခ်ာင္းက ဖြတ္လိုမေန
အိုးေ၀..အိုးေ၀ တြန္သံေႏွာေလတဲ႔
စိမ္းျမညိဳ ေဟာဟိုေတာဆီသို႔
အေမာခံ ေဇာမာန္တင္းပါလို႔
ပ်ံရင္းေသ ခရီးဆက္မယ္တဲ႔
(အဲဒါ..) ငွက္တို႔ရဲ႕သမိုင္း။

ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)

ကမၻာတစ္ျခမ္းကခ်စ္သူကို လြမ္းတယ္

မမေရ..မမေရ..
တိတ္ဆိတ္ေခ်ာက္ခ်ား ကၽြန္ေတာ္႔ေအာ္သံေတြရဲ႕ အဆံုးမွာ
အလြမ္းသူခိုးေလးေတြကို လိုက္ေခ်ာင္းေနတတ္တဲ႔ေလညင္းက ေလွာင္ၿပံဳးၿပံဳးတယ္
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ သတိရျခင္းနဲ႔လည္ပတ္ေနတဲ႔ ပံုရိပ္ေဖာ္စက္ေလး႐ွိတယ္
၂၄နာရီကာလပတ္လံုး အၿမဲၿပံဳးေနတတ္တဲ႔ မမရဲ႕ ပံုရိပ္လႊာေလးကို သူကထုတ္လုပ္ေပးတယ္
အေနေ၀းေနရေပမဲ႔ မမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕အၾကား
ယံုၾကည္မႈတံတားတစ္စင္း ေႏြးေထြးခိုင္ၿမဲစြာ ျဖစ္တည္ေနမယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္း
ေဟာဒီ..ႏွလံုးသားအံုးေမာင္းတစ္ေလွ်ာက္္ ဒီေကာင္ေလး အဆက္မျပတ္ေခါက္ေနပါတယ္
မမရယ္..တကယ္ေတာ႔
မမခူးဆြတ္လိုက္တဲ႔ ပန္းတစ္ပြင့္ဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ႏွလံုးသည္းညႇာက ျဖစ္တယ္
ကၽြန္ေတာ္ေလ..ကမၻာတစ္ျခမ္းက ခ်စ္သူကို လြမ္းေနမိတာ။

ညိမ္းညိဳ

႐ုိးသားမႈ

Without honesty there is no real growth.
႐ိုးသားမႈမ႐ွိရင္ စစ္မွန္တဲ႔ ႀကီးပြားမႈ၊ တိုးတက္မႈ မ႐ွိဘူး။

Without honesty there is no freedom.
႐ိုးသားမႈမ႐ွိရင္ လြတ္လပ္မႈမ႐ွိဘူး။

Without honesty there is no is hope.
႐ိုးသားမႈမ႐ွိရင္ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မ႐ွိဘူး။

Without honesty nothing is real.
႐ိုးသားမႈမ႐ွိရင္ ဘယ္ဟာမွ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘူး။

Without honesty nothing is.
႐ိုးသားမႈမ႐ွိရင္ ဘာမွမ႐ွိဘူး။

ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက

သူတို႔အေရးအသား (၂)

"ျမင္ဖူးၾကတယ္မဟုတ္လား
ေခြးဟာ ႐ိုက္ႏွက္ေနတဲ႔လက္ကို လွ်က္ေနတာေလ"

မာယာေကာ႔ဖ္စကီး
-ေဘာင္းဘီ၀တ္မိုးတိမ္ မွ/

*** *** ***

"သမုတိနယ္က သစၥာတရားကို မေတြ႕ရေသးသမွ်
အနာဂတ္ကို မီးမေလာင္ေစခ်င္ဘူး။
ဘ၀မွာ
(ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္)
အေမ႔၀မ္းထဲကေန
ကိုယ္႔နာမည္ ကိုယ္ေခၚၿပီး ထြက္လာခ်င္တယ္"

၀င္းေမာင္
-နံနက္ေစာေစာ ရယ္ေမာျခင္းကဗ်ာ မွ/

သူတို႔အေရးအသား (၁)

"ေခၽြးထြက္မ်ားတဲ႔အသိဥာဏ္ဟာ
အဘိဓမၼာဆရာထက္ ပါးနပ္တယ္"

"သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ
အနာတရေတြ မ႐ွိဖို႔ေတာ႔ လိုတယ္"

"အဲဒီလိုနဲ႔ ငါလည္း
ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ႔
ငရဲကို ထြန္းညိႇလိုက္တယ္"

"ဘယ္သူ႔အတြက္မွ မဟုတ္ဘူး
ေနေလာင္ေနတဲ႔ ငါ႔အေရျပားတစ္ေလွ်ာက္မွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အင္းဆက္ေတြက
႐ွင္သန္ေနတုန္းပဲ"

ေ၀မွဴးသြင္
-သစ္႐ြက္တို႔၏ ေပါ႔ဆျခင္းမ်ား ကဗ်ာ႐ွည္မွ/

ကဗ်ာေလးႏွစ္ပုဒ္

အ႐ြယ္

ဟိုေ႐ွးယခင္
ငယ္႐ြယ္စဥ္က
ၾကင္သူသက္ဖူး
အခ်စ္ဦးႏွင့္
ေပ်ာ္ျမဴးေတြ႕ခိုက္
စိတ္ႏွစ္ၿခိဳက္၍
ဖိုလိႈက္သဲတုန္
ရင္ေတြခုန္၏။
(အခ်စ္ကို ယံုမွတ္ၾက ထို..အ႐ြယ္)

ခုမ်ားအခါ
အိမ္ျပန္လာစဥ္
ၾကင္သူသက္ထား
အဘြားႀကီးႏွင့္
ဆီး၍ေတြ႕ဆံု
ရင္ေတြတုန္၏။
(လခကို အကုန္အပ္ရ အို..မလြယ္)

*** *** ***

ခြက္ဆင့္လို႔ေမာ႔

"တစ္ပက္" ထဲ
စိတ္ထဲက ႀကံ႐ြယ္။

ပယင္းေရာင္ ၾကည္လဲ႔အဆင္းရယ္နဲ႔
ပုလင္းက ျမဴဆြယ္။

အရက္သမားဆိုတာရယ္
ဂယ္ေပါက္ႂကြယ္ ႂကြက္တြင္းပမာေပါ႔
ကိုယ္႔စိတ္ကို ဘယ္လိုက်င့္ေပမဲ႔
ခြက္ဆင့္လို႔ေမာ႔..။

*** *** ***

စိတ္လက္ေပါ႔ပါးေစဖို႔ ရယ္စရာကဗ်ာေလးႏွစ္ပုဒ္ကို တင္လိုက္ပါတယ္။ လေတာ႔မမွတ္မိေတာ႔ပါဘူး။ ရယ္စရာမဂၢဇင္း၊ ရယ္စရာကဗ်ာက႑မွာ ေဖာ္ျပပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ႕ ၾကပါေစခင္ဗ်ာ။

ညိမ္းညိဳ

ဘ၀လယ္ကြက္

Sow a thought, and you reap on act;
Sow an act, and you reap a habit;
Sow a habit, and you reap a character;
Sow a character, and you reap a destiny.

အေတြးတစ္ခုစိုက္၊ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းရိတ္
ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းစိုက္၊ အက်င့္တစ္ခုရိတ္
အက်င့္တစ္ခုစိုက္၊ စ႐ိုက္တစ္ခုရိတ္
စ႐ိုက္တစ္ခုစိုက္၊ ကံၾကမၼာတစ္ခုရိတ္။

ဆင္ျမဴရယ္စမိုင္း

A life

No word, no music
but beats in the heart..
No spark, no flame
but a light in the head.

Know what?

It's Love and Truth!
Pure and clear, ...are they
ever singing and shining.
A light humble and happy.

တစ္ခုေသာဘ၀

စာမစီ ေတးမသီလည္း
ရင္ထဲမွာ သံနရီ ျမည္ေနပါသတဲ႔
မီးပြားမီးလွ်ံ မဟုတ္လည္း
ေခါင္းထဲမွာ လင္းထိန္လ်က္သာ။
အေဆြ..သိပါေလစ
စိုေသာေမတၱာနဲ႔ လင္းေသာသစၥာပါတဲ႔
သန္႔သန္႔ကေလး - ႐ွင္း႐ွင္းကေလး
ရင္ထဲမွာ.. ေခါင္းထဲမွာ
ေတးတေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႔ ၀င္းလင္းေနသေနာ္
ဪ..ဤဘ၀ ႐ိုးစြ၊ သာစြ၊ အေနလွ။

မိုးဟိန္း(သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္)

Poetry is....

Poetry is " a speaking picture - with this end, to teach and delight."
ကဗ်ာဆိုတာ စကားေျပာတဲ႔ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပါပဲ။ ဖတ္သူကို သင္ျပတယ္။ ႏွစ္သက္ေစတယ္။

ဆာဖီးလစ္ ဆစ္ဒနီ

*** *** ***

Poetry is " the spontaneous overflow of powerful feeling recollected in tranquility."
ကဗ်ာဆိုတာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ျပန္လည္ေတြးေတာၿပီး ျပင္းျပတဲ႔ခံစားမႈေ၀ဒနာ တသြင္သြင္ ယိုစီးျခင္းပါပဲ။

၀ီလ်ံ ၀ပ္စ၀ပ္

*** *** ***

Poetry is " a criticism of life."
ကဗ်ာဆိုတာ ဘ၀ကို ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ။

မက္သ႐ူး အာႏိုး

*** *** ***

Poetry is " the intellect colored by feeling."
ကဗ်ာဆိုတာ ခံစားမႈမ်ားနဲ႔အေရာင္တင္ထားတဲ႔ အသိဥာဏ္ပါပဲ။

၀ီလဆင္

*** *** ***

The offic of poetry is not to make us think accurately, but feel truly.
ကဗ်ာရဲ႕ အလုပ္တာ၀န္က က်ဳပ္တို႔ကို အတိအက်စဥ္းစားတတ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ မွန္မွန္ကန္ကန္ ခံစားတတ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ပါပဲ။

ေရာဘတ္ဆန္

လမ္း

"ကၽြန္မ ဘယ္လမ္းကို သြားရမလဲ႐ွင္"

"မင္းက ဘယ္ကို သြားခ်င္တာလဲကြဲ႕ .."

"ဘယ္ကိုပဲ ေရာက္ေရာက္ပါ"

"ဒါျဖင့္လည္း သြားခ်င္တဲ႔လမ္းသာ သြားေပါ႔ကြယ္"

- ထူးဆန္းေသာတိုင္းျပည္မွ အဲလစ္၏ စြန္႔စားခန္းမ်ား ဆိုတဲ႔ ပံုျပင္ေလးထဲက
အဲလစ္နဲ႔ ေၾကာင္ႀကီးရဲ႕ အျပန္အလွန္စကားေျပာခန္းမွ/

BIRD OF LOVE

Bird of love!
Fly in! fly in!
Fly into my heart
And stay.

Bird of Anger!
Fly away
Fly for away
And never never
Come back again.


အခ်စ္ဓာတ္နဲ႔
ရစ္ပတ္တဲ႔ ငွက္ငယ္
လာပါကြယ္ အၿမဲ
ဘယ္ေတာ႔မွ ဘယ္မခြဲ
ကၽြႏု္ပ္၏ ရင္ထဲ။

ေဒါသအမ်က္နဲ႔
အေျပာရခက္တဲ႔ ငွက္ငယ္
ပ်ံပါကြယ္ အေ၀း
ဘယ္ေတာ႔မွ မဆံုရေအာင္
ခြဲၾကစို႔ေလး။

ပ်ဥ္းမနားေမာင္နီသင္း

အနီးအေ၀း

ဟိုေ၀းေ၀းက ေရးေရးသာျမင္
ပ်ပ်ထင္သည္ ေတာင္စဥ္ေတာတန္း
ႏွင္းျမဴလႊမ္း..

ေတာင္တန္းရီျပာ ျမဴဆိုင္းကာႏွင့္
ပ၀ါတိမ္စ ရစ္သိုင္းက်လ်က္
အလွဟုျမင္ စိတ္၌ထင္သည္
၀န္းက်င္သာယာ လွတယ္ကို။

ေတာင္ေျခကိုသြား ေတာင္နားမွာၾကည့္
ေတြ႔ျမင္မိသည္ ဆူးျပည့္ႏြယ္ေပါ
ခေရာင္းေတာႏွင့္ သစ္ေတာခ်ဳံဖုတ္
ခလုတ္ကန္သင္း အတက္ဆင္းေတြ
ေက်ာက္ရင္းေက်ာက္ခက္
ေက်ာက္တက္ေက်ာက္ဆြယ္
အသြယ္သြယ္ေတြ ေတြ႔ရေလမွ
ေတာင္ေျခ႐ိုးမ စိမ္းျမျမ၏
ဘ၀သ႐ုပ္ ေပၚေတာ႔သည္။

ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)

အသံ

ေ၀းတဲ႔အခါ
ငါ႔အသံေတြ ပိုက်ယ္တတ္ပါသလား
နီးကပ္လြန္းတဲ႔အခါ
ငါ႔အသံေတြ တိမ္၀င္သြားတတ္ပါသလား
ေျပာမထြက္ဘူးဆိုၿပီး တစ္ခါတစ္ခါ ၿမိဳသိပ္တယ္
မေျပာရက္ဘူးဆိုၿပီး တစ္ခါတစ္ခါ ငဲ႔ညႇာတယ္
မေျပာတတ္ဘူးဆိုၿပီး တစ္ခါတစ္ခါ ေခါင္းေ႐ွာင္တယ္
မေျပာရဲဘူးဆိုၿပီး အခါခါ ေခါင္းငံု႔ရတိုင္း
ငါ႔အသံမွာ သစၥာတရားဟာ တတိတိယိုယြင္းတယ္။

ညိမ္းညိဳ

ဇူလိုင္(၅)ရက္ေန႔က ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားနာခဲ႔တယ္

အျပင္မွာႏွင္းေတြမက်ေတာ႔ဘူး
လူသူေလးပါးကင္းလြတ္ရာအရပ္မွာ ေမာ္စကိုရဲ႕ေႏြဦးက
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္အံုကို တစ္စံုတစ္ခုနဲ႔ တည့္တည့္ပစ္ေပါက္လိုက္တယ္
ဒီလိုခ်စ္လိုက္မိၿပီဆိုတဲ႔ေနာက္
စိတ္နဲ႔ကိုယ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚရက္စက္တယ္
အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔အိပ္စက္တယ္
အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔ ေနထိုင္စားေသာက္တယ္
အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔ သြားတယ္၊ လာတယ္၊ လႈပ္႐ွားတယ္
အၿမဲတေစ..အၿမဲတေစ..အၿမဲတေစ
အဲဒီလို အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔ယဥ္ပါးေနရတာကို ေက်နပ္တယ္
ေႏြးေထြးတယ္ဆိုတဲ႔ အသိတစ္ခုက
ႏွလံုးသားရဲ႕ ဥပေဒကို သူ႔အလိုလို ျပဌာန္းပစ္လိုက္တယ္
ကၽြန္ေတာ္သယ္ေဆာင္ထမ္းပိုးခြင့္ရတဲ႔ ႐ြက္တိုင္ထိပ္ဖ်ားမွာ
သူ႔နာမည္ေလးကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေရးထိုးထားခ်င္တယ္
ေလကိုပဲဆန္ဆန္.. ေရကိုပဲဆန္ဆန္..
မညႇဳိးတဲ႔ပန္းေလးတစ္ပြင့္ကို သစၥာတရားနဲ႔မန္းမႈတ္လို႔
သူ႔ေကသာဦးမွာ ပန္ေပးခ်င္တယ္
ကၽြန္ေတာ္႔လက္တစ္ဖက္ရဲ႕အားမာန္မွာ
သူႏွစ္သက္တဲ႔ေတးတစ္စနဲ႔ လင္းပလိုက္ခ်င္ေသးတယ္
တိတ္တဆိတ္ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ မိုးေတြေစြခဲ႔တယ္
အခ်စ္နဲ႔ ဖ်န္းပက္ျခင္းခံရတဲ႔အခါ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာဖ်ားနာတတ္ခဲ႔ၿပီ။

ညိမ္းညိဳ