အိပ္ယာကႏိုးတာနဲ႔ ၿငီးေငြ႔မႈကိုအရင္ခလုတ္တိုက္မိတာပဲ
ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တယ္ သတင္းစာဖတ္တယ္
(ဘာသတင္းစာဖတ္တာလဲ လာမေမးနဲ႔
ကုလားကားထက္ေပရွည္တဲ႔ တရုတ္ကားေတြ ကိုရီးယားကားေတြေပၚေပၚေနတာ မေကာင္းဘူးပဲ)
ႏိုင္ငံတကာသံုးေ၀ါဟာရေလး မေတာက္တေခါက္က်က္တယ္
ကဗ်ာေလးဘာေလးေရးျဖစ္ရင္ေတာင္ ႏိုင္ငံတကာကသိေအာင္ေပါ႔
ဘာဘာညာညာ အဲသလိုမျဖစ္ညစ္က်ယ္အေတြးေလးလဲပါတယ္
(ႏိုင္ငံတကာစံဆိုတာ သူေဌးေတြစားတဲ႔ ေပၚဆန္းေမႊးလိုဆန္လား)
ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ ယင္ေမာင္းတယ္ ယင္ေျခာက္တယ္
သူတို႔လာအံုလို႔ ကိုယ္႔မွာအနာရွိမွန္းသိရတာ၊ ေက်းဇူးတင္တယ္
ထမင္းမစားေသးဘူး ကဗ်ာတခ်ိဳ႕စားတယ္
စားၿပီးရင္ ပက္လက္ႀကီးလွန္ၿပီး ကဗ်ာလံုးစီတယ္(ထမင္းလံုးစီတယ္ ၾကားဖူးလို႔)
ကဗ်ာႀကိဳ႕ထိုးတယ္ ကဗ်ာေလခ်ဥ္တက္တယ္
ဒါနဲ႔ပဲ ေန႔ကိုအလ်ားလိုက္ဆြဲဆန္႔ၿပီး ကဗ်ာနဲ႔ပ်င္းေၾကာရွည္တယ္
ညေနေစာင္းေတာ႔ ျခင္းကြင္းထဲေရာက္ ေဘာလံုးကြင္းထဲေရာက္
ကိုယ္႔ေျခေထာက္ထဲက ျခင္းလံုး(ေဘာလံုး)ကို သူမ်ားဆီကန္ပို႔
သူမ်ားေျခေထာက္ထဲက ျခင္းလံုး(ေဘာလံုး)ကို ကိုယ္႔ဆီေအာ္ဟစ္ေတာင္း
႐ံႈးရင္ထြက္ေပးရမယ္ဆိုေတာ႔ တြန္းအားနဲ႔
ႏိုင္ရင္ဆက္ကစားရမယ္ဆိုေတာ႔ တြန္းအားနဲ႔
တခါေလာက္ ေတြးၾကည့္ဖူးလား
႐ံႈးလည္းထြက္မေပးရဘူး ႏိုင္လည္းဆက္မကစားရဘူးဆိုတဲ႔အခါ
ဘယ္လိုတြန္းအားေတြ ရွိႏိုင္ေသးလဲ
ေမာ္ေတာ္ေတြေရထဲေတာ႔ သိတယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနေသခဲေတာ႔ စဥ္းစားရဦးမယ္
မနက္ျဖန္ထမင္းစားဖို႔ ဒီေန႔လည္းထမင္းစားလိုက္ဦးမယ္(ေၾကာင္တာ)
မနက္ျဖန္ကဗ်ာေတြဖတ္ဖို႔ ဒီေန႔လည္းကဗ်ာေတြဖတ္လိုက္ဦးမယ္(ထပ္ေၾကာင္တာ)
ဂစ္တာမတီးျဖစ္တဲ႔ညေတြဟာ အသံတိတ္ေၾကကြဲေနလို႔
ဘိုင့္ဘိုင္ ခ်ဲရီးယို။
ညိမ္းညိဳ
17 February 2010
မသူေတာ္တဦးရဲ႕ တေန႔တာမွတ္တမ္းႀကီး
မိုးၿပိဳတဲ႔ေန႔၊ ကၽြႏ္ုပ္ဘာလုပ္မွာလဲႏွင့္ တေန႔ကုန္ေတာ႔ တညလာမွာေပါ႔
မိုးၿပိဳတာမႀကံဳဖူးေတာ႔ မိုးၿပိဳတဲ႔ဒုကၡကို မသိဘူးေပါ႔
မိုးၿပိဳခဲ႔ရင္ ေ႐ွာင္လို႔လြတ္မွာမဟုတ္ဘူးေလာက္ပဲ
ႏြားေျခရာခြက္ေလးထဲကေန ခပ္တိမ္တိမ္ ငါ ေတြးေခၚခဲ႔
တစ္တီတူးငွက္ကေလးေတာင္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ က်ားကန္ျပင္ဆင္ထား
မိုးၿပိဳမွာေၾကာက္တဲ႔ငါက ဘာမွျပင္ဆင္မထားခဲ႔ဘူးမို႔လား
ဘယ္အခ်ိန္မိုးၿပိဳမွာလဲဆိုတာ စေပါ႔႐ိုက္စရာမလိုတဲ႔ေမးခြန္းလို႔
သူသူငါငါေတြးသလို ငါေတြးခဲ႔တယ္မို႔လား
(မေအာင္ျမင္မႈက အဲဒီလို သူခိုးေသေဖာ္ညွိရတာ ေကာင္းတယ္)
အစြဲအလမ္းက မီးေလာင္ရာ၊ တဖက္သတ္က ေလပင့္ေတာ႔ မိုးႀကီးတည့္တည့္ၿပိဳတာပဲ
ခုခ်ိန္မွ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ထေထာင္ရေအာင္လည္း ကားယားႀကီးျဖစ္မွာ ငါရွက္ေသး
ထခ်ည္ထိုင္ခ်ည္ ခုတင္ေပၚလူးလွိမ္႔၊ ေၾကကြဲရတာအိေျႏၵမရဘူးပဲ
တုပ္ေကြးေလးမိပါေစေတာ႔ ဒူးႏွစ္လံုးၾကားလက္ထည့္ၿပီး တုပ္တုပ္ကေလးေကြးေနခ်င္တယ္
ဘုရင္ႀကီးဒယ္ဂ်ိဳေယာင္းကားၾကည့္ေတာ႔ သစၥာ႐ွိပံုေတြကမီးကုန္ယမ္းကုန္
ကိုယ္က အခ်ိန္ရွိသေလာက္ သစၥာေဖာက္ဖို႔ပဲစဥ္းစားေနတဲ႔ေကာင္ဆိုေတာ႔ တုန္ေတာင္တုန္သြားတယ္
ကိုရီးယားေတြ တယ္ယဥ္ေက်းတာပဲ စကားမ်ားလြန္းတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးရဲ႕
(ဒီအေတာအတြင္း ေနေကာင္းပါရဲ႕လား၊ ခရီးအေ၀းႀကီးလာခဲ႔ရတာမို႔ ပင္ပန္းၾကၿပီ)
ဘုရင္မင္းျမတ္သက္ေတာ္ရွည္ပါေစေလာက္ကို ထမင္းစားေရေသာက္
ဒီလိုပါပဲ လြယ္လြယ္ေျပာထြက္တဲ႔စကားေတြဆိုေတာ႔ လြယ္လြယ္ေျပာရတာေပါ႔
တေန႔ “ဒီလိုပါပဲ” ဟာ ဘာသာစကားမွာ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ဦးမယ္
အိုးတိုးအတ အူတိအူေၾကာင္အငိုက္မိသြားတဲ႔အခါေတြ ဒီစကားလံုးက ကယ္တင္ရွင္ပဲ
အဓိပၸါယ္တသိန္းေလာက္ ကိုယ္စားျပဳထားေတာ႔ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးေပါ႔ “ဒီလိုပါပဲ”
မိုးၿပိဳလည္း တိမ္ေတြခူးစားေနလိုက္ေတာ႔မယ္
၀ယ္ထားတဲ႔အခ်ဥ္ေတြ အခ်ဥ္ေပါက္သြားလည္း ဘာအေရးလဲ
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို တို႔တို႔ျမည္းေနရတာနဲ႔ သြားႀကိမ္းေနမွပဲ
ေမွာက္ရက္အိပ္ေက်ာေပးေနတာ ငါ႔ကိုမေလးစားတာလားဘာလား ေမးမေနပါနဲ႔
ေဟ႔!!! မိုး အခုပဲၿပိဳလိုက္ေတာ႔ ရၿပီ။
ညိမ္းညိဳ
16 February 2010
အထီးက်န္
ရပ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ
အျပင္မွာ မိုး႐ြာေတာ႔မွာလား
ျပတင္းတံခါးဟာ ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္
ညေနခင္းကသူ႔အလိုလို ၿပိဳက်သြားၿပီ
ဖြင့္စရာသီခ်င္းလည္း ကုန္သြားၿပီ
သတိရစိတ္က ညေတြလိုနက္႐ိႈင္းၿပီး
အစဆြဲထုတ္ဖို႔ အဆံုးကိုျပန္သြားလို႔မရတဲ႔အခါ
မလႈပ္သာမလွည့္သာ အခန္းေလးထဲ
အေရာင္ေတြ မိႈင္းလြန္းလွတယ္။
ညိမ္းညိဳ
15 February 2010
13 February 2010
ဟုတ္ေယာင္ထင္မႈနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္လိုမႈနဲ႔ အိုင္ပ်က္ထဲမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး
တံဆိပ္လွတယ္ဆိုရင္ပဲ မေတာ္တဲ႔အကၤ်ီေတြ၀ယ္၀တ္လို႔
လူႀကိဳက္မ်ားတယ္ဆိုရင္ပဲ ကီးမ၀င္တဲ႔သီခ်င္းေတြေအာ္ဆိုလို႔
ေႂကြတယ္ဆိုတဲ႔စကားကို အရင္းအတိုင္းအဓိပၸါယ္ဖြင့္လို႔
တေျဖာင့္ထဲေျပးလာခဲ႔တဲ႔လမ္းႀကီး ႐ုတ္တရက္ေကာက္ေကြးသြား အဲဒီမွာ ငါဟာေသြးပ်က္လို႔
ေရာင္းရင္းမ်ား အေပါင္းအသင္းမ်ား မိတ္ေဆြမ်ား ငါဟာအားကိုးရာရွာလို႔
၀ယ္ထားတဲ႔အက်ၤီေတြျပန္စစ္ေဆးလို႔
ေအာ္ဆိုခဲ႔တဲ႔သီခ်င္းေတြ လက္ဖ၀ါးေပၚတင္လို႔
(ေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ႀကီး) လြဲခဲ႔တာလြဲ တည့္ခဲ႔တာတည့္ အျဖစ္အပ်က္ဟာျဖစ္ပ်က္လို႔
ဆိုပါစို႔ ၾကယ္သီးေတြ ေနာက္ေက်ာမွာေရာက္ေနတာမ်ိဳး
တီးလံုးေတြ စာသားနဲ႔အျပန္အလွန္ရန္ျဖစ္ေနတာမ်ိဳး
ဆိုဖြယ္ရာမရွိ ငါ႔ေသြးပ်က္မႈဟာ အထြတ္အထိပ္ပဲ
လယ္ကြင္းေတြထဲေျပး ေတာင္ယာေတြေပၚတက္
ေတာပန္းေလးေတြခူးလိုခူး တိုက္အျမင့္ႀကီးေတြေပၚေရာက္လိုေရာက္
ကြန္ပ်ဴတာ၊ အင္တာနက္ အီလက္ထေရာနစ္ပစၥည္းမ်ား ငါဟာ လက္ပစ္ကူးလိုကူး
ပင္ပန္းတႀကီး ေပ်ာက္သြားတဲ႔အရာေလးကိုျပန္႐ွာလို႔
ဒီတခါျပန္ေတြ႔ရင္ေတာ႔ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားေတာ႔မယ္ရယ္လို႔
ေမာရပန္းရမွန္းမသိ ရပ္တကာ႐ြာစဥ္လွည့္လို႔
ေရစီးေၾကာင္းဆိုတာကို ေခ်ာင္းကေလးထဲေလာက္ ေအာက္ေမ႔မွတ္ထင္လို႔
တကယ္ဆို ပင္လယ္ထဲက ေရစီးေၾကာင္းႀကီးပဲ အထိတ္တလန္႔ေတြ႔႐ွိသြား
သိပ္ကိုက်ယ္လြန္းရွည္လ်ားလြန္းလို႔ အသာေလးကိုယ္ေဖာ႔လိုက္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ခရီးမဆံုးခင္ လက္ပန္းက်ႏိုင္လို႔ ကမၻာႀကီးကို(အလို..ကဗ်ာႀကီးလည္းပါ) အရင္းအတိုင္း႐ႈျမင္
တကယ္ဆို ဟုတ္ေယာင္ထင္မႈနဲ႔ေပ်ာ္႐ႊင္လိုမႈနဲ႔ အိုင္ပ်က္ထဲမွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး
အနည္အမႈန္ေတြပြထလာေအာင္ ေဆာ႔ကစားခဲ႔ျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ
ေတာ္ေလာက္ၿပီ။
ညိမ္းညိဳ
8 February 2010
ေက်းလက္႐ိုးရာ သစ္ေစ႔ခ်ေတး
ထ
ထစမ္းကြယ္
မနက္
မနက္
မ်က္ရည္ေလးေခါက္သိမ္းၿပီး
သမီးေရ
ကိုကိုတို႔နဲ႔ ေက်ာင္းလိုက္သြားပါကြယ္
ဒါ
နားဆြဲႀကီး ႀကီးႀကီးသီးလာေအာင္
နားဆြဲ ေသးေသးေလးကို ျဖဳတ္ၿပီး
စိုက္ပ်ိဳးထားရတာေပါ႔။
ခင္ေမာင္ႏိုင္ဦး
ေပဖူးလႊာ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၁၀
4 February 2010
သိဂၤါရလမင္း
သိဂၤါရလမင္းကို တညလံုး ေမွ်ာ္ခဲ႔မိတယ္။
ေနာက္က်တဲ႔အထိလည္း ခံယူခြင့္ မရခဲ႔ပါဘူး။
လေရာင္နဲ႔ေ၀းကြာတဲ႔ အေမွာင္တေနရာမွာ အဆိပ္သင့္မိုင္တိုင္ ၂၅ကို စိုက္ခဲ႔ပါရဲ႕ ...။
သိဂၤါရလမင္း (download)