ပိုးဟပ္ေတြ ၁

ပိုးဟပ္ေတြက
လူမိသြားလည္း ခပ္တည္တည္ပဲ
မ်က္ႏွာပိုးသိပ္ေသတယ္
လူကိုေတြ႔တာနဲ႔
ဘယ္ဖက္အိတ္ကပ္ကို စမ္းမယ္
ညာဘက္အိတ္ကပ္ကို စမ္းမယ္
မ႐ွိမဲ႔႐ွိမဲ႔ရင္ခုန္သံေငြ႔ေငြ႔ေလးကို
ေငြစေၾကးစေလးနဲ႔ ကေလာ္ထုတ္ပီး ခတ္ၾကည့္မယ္
ေငြသံေၾကးသံေလးမ်ားၾကားလိုက္ရ နားဆင္လိုက္ရရင္
ကမၻာႀကီးကတယ္လွသကိုးဆိုတဲ႔မ်က္ႏွာေပးနဲ႔
ေဆာင့္ႂကြားႂကြားလုပ္မယ္
ဒီကမၻာေပၚမယ္
ပိုးဟပ္ေတြထက္ လူလည္က်တဲ႔သတၱ၀ါေတြေတာင္
ပိုးဟပ္ေတြေလာက္ေတာ႔ လူလည္က်ႏိုင္မယ္မထင္။

ဒီမယ္ ကဗ်ာဆရာ
ခင္ဗ်ားက ပိုးဟပ္ေတြနဲ႔အမ်ိဳးေတာ္သလား
ဒါကို က်ဳပ္သိခ်င္တယ္။

ဒီမယ္ ကဗ်ာဆရာ
ခင္ဗ်ားက ပိုးဟပ္ေတြရဲ႕အခ်စ္ေတာ္လား
ဒါကို က်ဳပ္သိခ်င္တယ္။

ဒီမယ္ကဗ်ာဆရာ
ခင္ဗ်ားက ပိုးဟပ္ေတြနဲ႔တစ္စားပြဲထဲထိုင္ၿပီး
အသားကင္ေတြႀကိဳက္တတ္ေနၿပီလား
အဲဒါ ေန႔မေစ႔လမေစ႔အသားေတြဗ်။

ဒီမယ္ကဗ်ာဆရာ
ခင္ဗ်ားဆြဲေနတာ မီးရထားစက္ေခါင္းမဟုတ္ဘူး
ခပ္ညံ႔ည႔ံခဲခၽြန္စက္တစ္လံုးပဲ။

ဒီမယ္ကဗ်ာဆရာ
ခင္ဗ်ားထုဆစ္ေနတာ ျခေသၤ႔မင္းမဟုတ္ဘူး
အေကာင္ထြားထြားေခြးတစ္ေကာင္ပဲ။

ဒီမယ္ကဗ်ာဆရာ
သံုးစားမရတဲ႔စကားလံုးေတြကို
သံုးစားမရတဲ႔ေခါင္းႀကီးထဲကေန
အလကားရတိုင္း ႏိႈက္ႏိႈက္ထုတ္မေနစမ္းနဲ႔ဗ်ာ။

ခင္ဗ်ားက တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမယ္
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ နာက်ည္းေပါက္ကြဲမယ္ ႀကံဳး၀ါးေအာ္ဟစ္မယ္
ကမၻာႀကီးေပၚမယ္ လူေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္
ဇာတ္လမ္းေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္ ဘ၀ေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္
အပူေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္ ေသာကေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္
ပရိေဒ၀ေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္ဗ်
သူ႔အ႐ႈပ္နဲ႔သူခ်ာလပတ္ရမ္းေနတာႀကီး
ခင္ဗ်ားက အားအား႐ွိ ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔
ပိုးဟပ္ေတြအသဲကြဲတာကိုပဲ အဆန္းလုပ္ပီး ေရးေရးေန
တေလာကလံုးလဲ ပိုးဟပ္တရားေတြနဲ႔ပဲ
မႊန္ထူနံေစာ္ေန။

ဒီမယ္ ကဗ်ာဆရာ
က်ဳပ္တို႔ဖတ္မဲ႔ကဗ်ာေတြထဲ
ပိုးဟပ္ေတြအေၾကာင္းထည့္ထည့္မေရးစမ္းပါနဲ႔ဗ်ာ။

ညိမ္းညိဳ