မသန္႔စင္တဲ႔ကဗ်ာ

သဘာ၀က်က် မသန္႔မစင္ျဖစ္တည္ေနတဲ႔ ၿဂိဳဟ္ႀကီးတစ္လံုး႐ွိပါတယ္
မသန္႔စင္တဲ႔လူေတြကို သူ႔၀မ္းဗိုက္ႀကီးထဲ ထည့္ထည့္မ်ဳိလို႔
မသန္႔စင္တဲ႔အရာေတြကို သူ႔ေက်ာကုန္းႀကီးေပၚ ဆြဲဆြဲတင္လို႔
ဒါဟာ မသန္႔စင္တဲ႔ ကဗ်ာပါအေၾကာင္းတရားေတြပါပဲ။

ဣဌာ႐ံုအညႊန္႔အဖူးေလးေတြနဲ႔ ကဗ်ာေတြလူလူသူသူျဖစ္ခဲ႔ေသးတာပဲ
အနိဌာ႐ံုအၾကမ္းအခက္ႀကီးေတြနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ကဗ်ာေတြထက္ထက္ျမက္ျမက္မျဖစ္ရမွာလဲ။

မသန္႔စင္ျခင္းဟာ မသန္႔စင္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္၊ အ႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ျခင္း မဟုတ္ပါဘူး
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ မသန္႔စင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ တရားလက္မဲ႔ျဖစ္ပ်က္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး
(သူကသာ တရားလက္မဲ႔ျပဳမူခံေနရတတ္တာပါ)

ကဗ်ာအမ်ားစုက မွန္နန္းေဆာင္ဇာခန္းဆီးအတြင္း ၀ပ္ဆင္းက်ေရာက္ေနခ်ိန္
၀န္ႀကီးတစ္ဦးက ထန္းသမားမိသားစုနဲ႔အတူ ထမင္းလက္ဆံုစားခဲ႔တယ္
ကုန္တင္ေလွႀကီးနဲ႔အတူ ႐ြက္လႊင့္ခဲ႔တယ္
မသန္႔စင္တဲ႔နယ္ပယ္ေတြထဲ သူ႕ကဗ်ာ၀ိညာဥ္ကိုေစလႊတ္က်က္စားခဲ႔တယ္
သူဟာ မသန္႔စင္တဲ႔အေၾကာင္းတရားေတြအေပၚ စာနာတိမ္းညႊတ္ခဲ႔တယ္
သူဟာ မသန္႔စင္တဲ႔ကဗ်ာေတြကို ေရးဖြဲ႔ခဲ႔တယ္
ဒါဟာ ဒီေျမေပၚမွာ အမွန္တကယ္႐ွိေနတဲ႔ မသန္႔စင္ျခင္းေတြ ျဖစ္တယ္
မသိေယာင္ေဆာင္႐ံု၊ မ်က္ကြယ္ျပဳ႐ံုနဲ႔ ပေပ်ာက္မသြားမဲ႔ မသန္႔စင္ျခင္းေတြ ျဖစ္တယ္။

လူမ်ားစုဟာ မသန္႔စင္ျခင္းရဲ႕အရသာကို တင္းၾကမ္းခံစားေနရတယ္
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ဒီကမၻာႀကီးရဲ႕ အႏွံ႔အျပားမွာ႐ွိေနတယ္
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ဖုန္ေတြသဲေတြအေထြးေထြးနဲ႔
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ေခၽြးေတြသံေတြအလိမ္းလိမ္းနဲ႔
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ထမင္းတစ္လုပ္အတြက္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ၊ အညွာအတာကင္းစြာ၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာခ်ဳိ႕တဲ႔စြာ
မသန္႔စင္ျခင္းဟာ တစ္၀မ္းတစ္ခါးအတြက္ ေမွာင္ခိုလဲကူးရ
တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္အတြက္ စက္႐ံုႀကီးေတြထဲမွာလဲ ပိတ္ေလွာင္ခံရ
ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းႀကီးေတြမွာ၊ ျဒပ္သတၱဳလုပ္ငန္းခြင္ႀကီးေတြမွာ၊ စစ္ပြဲေတြမွာ
ပတ္ၾကားအက္ ႐ိုးျပတ္ငုတ္တိုလယ္ကြင္းျပင္ေတြမွာ၊ ေနာက္က်န္ဘီးမ်ားနဲ႔ ၾကက္ယက္သလိုယက္ေနရတဲ႔ေနရာေတြမွာ
ေရာဂါဘယကပ္ဆိုးေတြနဲ႔ လူလူသူသူ ေနလို႔၊ စားလို႔၊ ေတြးလို႔၊ ေတာလို႔ မရတဲ႔ ေဒသေတြမွာ
မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ေနေလာင္ေခၽြးစားၿပီး ထြားက်ဳိင္းသန္မာေနၾက၊ လိႈင္လိႈင္ႀကီးသီးပြင့္လာေနၾက
အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာ အေရျပားေပၚက ျဖဴတယ္မဲတယ္ဆိုတဲ႔ အေရာင္အတြက္နဲ႔လဲ သင္းကြဲႏွိပ္ကြပ္ခံရ
ၿငိမ္းခ်မ္းမြန္ျမတ္တဲ႔ဘာသာေရး၀တ္႐ံုေအာက္မွာ လက္နက္ပုန္းေတြ ကိုင္ေဆာင္လာၾက
ေက်ာင္းေတာ္သာရဲ႕ ဆြတ္ပ်ံ႕ေဆြးဖြယ္လမ္းမႀကီးေတြေပၚမွာေတာင္ မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ စိမ္႔၀င္ေနၾက
စိန္စီေရႊခ်ခန္းမႀကီးေတြအတြင္းမလဲ ဒီမသန္႔စင္ျခင္းေတြပဲ ပြဲတက္ကခုန္ေနၾက
မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုေတာင္ ဓားထက္ထက္နဲ႔ လွီးျဖတ္ေနၾက
မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ အသြင္သ႑ာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေနရာေဒသအသီးသီးကို လႊမ္းမိုးလာၾက
လူနည္းစုဟာ မိမိရဲ႕သန္႔စင္မႈအတြက္ လူမ်ားစုကို မသန္႔မစင္တဲ႔အေျခအေနေတြထဲ တြန္းပို႔ေနၾက
အ႐ွိန္နဲ႔၊ ပါ၀ါနဲ႔၊ စြမ္းအားေတြနဲ႔ မသန္႔စင္ျခင္းအေပၚ လက္လႊတ္စပယ္ေျပာဆိုၾက၊ ဖိႏွိပ္ၾက
က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီမသန္႔စင္ျခင္းေတြကို ကဗ်ာျပဳၾကတာျဖစ္တယ္၊ ဒီမသန္႔စင္ျခင္းေတြကိုပဲ ဆြဲကူထူမၾကတာျဖစ္တယ္
မသန္႔စင္ရျခင္းရဲ႕ ရင္းျမစ္ေတြကို စီစစ္႐ွာေဖြၾကတာျဖစ္တယ္
ဒါဟာ မသန္႔စင္တဲ႔ ကဗ်ာပါအေၾကာင္းတရားေတြပဲျဖစ္တယ္။

မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ကင္းဘတ္စေတြျဖစ္တယ္
မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ေဆးစက္ေတြျဖစ္တယ္
မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ကဗ်ာနဲ႔ထံုကူးခံရေတာ႔
လွပတဲ႔ပန္းခ်ီကားေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။

ဒီလိုပါပဲ
တစ္ခါတစ္ခါေတာ႔လည္း ကိုယ္႔ရင္၀ကိုယ္ ဓားနဲ႔ေထာက္ၾကည့္ရတာ ရင္ခုန္စရာေကာင္းလွပါတယ္
မသန္႔စင္တဲ႔ကဗ်ာေတြကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးေရးရင္း ကၽြတ္ဆတ္ဆတ္ရင္ဘတ္တစ္ေနရာကို စာနာမႈပလပ္ေခါင္း ထိုးခ်လိုက္ၿပီ
ကဗ်ာေတြ ဒီအတိုင္းစီး၀င္ေစေတာ႔။

ညိမ္းညိဳ

ပိုးဟပ္ေတြ ၂

ပိုးဟပ္ေတြ ပိုးဟပ္ေတြ
ကမၻာႀကီးရဲ႕ဘယ္ေနရာကမ်ား ေပါက္ဖြားေနပါလိမ္႔
ငါတို႔ျမင္ကြင္းေတြထဲ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တြားတက္ၿပီး လာေန
အေစာပိုင္းကာလေတြမွာေတာ႔ တစ္ေကာင္ခ်င္းေပါ႔
ေနာက္ပိုင္းမွာ အုပ္စုေတြဖြဲ႔ၿပီး ခ်ီတက္လာၾက
ေရထု ေလထု ေျမထု
တစ္ေလာကလံုး ေအာက္သိုးသိုးအနံ႔ေတြ မႊန္ေစာ္ထူပိန္းလို႔
ပိုးဟပ္ေတြ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါ ေတာက္ပလာၾကပံု
ပိုးဟပ္ေတြ အခ်င္းခ်င္းကူညီ႐ိုင္းပင္းၾကပံု
ပိုးဟပ္ေတြ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ ေထာက္ခံအားေပးၾကပံု
ေဟာ...ေဟာ သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး
ပိုးဟပ္ေတြ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ ႐ိုက္ကုန္ၾကၿပီ
ေသခ်င္တယ္ကြာ
အာ ေယာင္လို႔ ေယာင္လို႔
ဒီစကားကိုသာ ပိုးဟပ္ေတြၾကားသြားရင္
ငါလဲ ခ်က္ခ်င္းေသၿပီပဲ
ပိုးဟပ္ေတြက ပိုးဟပ္တရားပဲေဟာမယ္
ကမၻာႀကီးကို ခါးပတ္လိုပတ္မယ္
လူအ႐ိုးနဲ႔ သြားၾကားထိုးမယ္
ၾကာလာေတာ႔ အက်ည္းတန္ေနတာႀကီးကိုက လွသလိုျဖစ္
အသိဉာဏ္ေတြ ထစ္အ,ကုန္မယ္
ပိုးဟပ္ေတြ ပိုးဟပ္ေတြ
အဆမတန္ ၀ဖီးႀကီးထြားလာၾက
ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာေတြ ပိုမိုျပည့္စံုလာၾက
မၾကာခင္ ကမၻာႀကီးကို ၀ါးၿမိဳပစ္ေတာ႔မယ္တဲ႔
ေဟ႔လူ ခင္ဗ်ားမေၾကာက္ဘူးလား
ခင္ဗ်ားေနပံုထိုင္ပံုႀကီးက ေသြးေအးလြန္းတယ္ဗ်ာ
ဒီလို ဒီလို အစ႐ွိေနာက္ေနာင္
စကားေနာက္တရားေတြပါလာရင္ ခက္မယ္ဆရာ
ဟုတ္တယ္ ခင္ဗ်ားပဲ
ျပႆနာကိုမီးထြန္း႐ွာတာ ခင္ဗ်ား
ခင္ဗ်ားလုပ္ပံုမဟုတ္လို႔ လူေတြထိတ္လန္႔ကုန္တာ
ဘာကိစၥပိုးဟပ္ေတြအေၾကာင္း အေရးတယူစာဖြဲ႔ေနရတာလဲ
အခ်ိန္တန္ရင္ၿပီးသြားမဲ႔အရာေတြထဲ ပိုးဟပ္ေတြထိပ္ဆံုးကပါတယ္ဗ်
အာ ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ
ခင္ဗ်ားဟာ လူႀကီးလူေကာင္းအေယာင္ေဆာင္ထားတဲ႔ ခပ္လည္လည္ပိုးဟပ္တစ္ေကာင္ပဲ
ပိုးဟပ္ေတြ ပိုးဟပ္ေတြ
သိပ္လည္တဲ႔ပိုးဟပ္ေတြ လူနပ္ခ်မ္းသာပိုးဟပ္ေတြ
ဆိုက္၀ါးေတြ အသြယ္သြယ္သံုးၿပီး
တိုက္ကားေတြ အလွယ္လွယ္သိမ္းႀကံဳးေနၾကၿပီ
ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုးကို ပိုးဟပ္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး လုပ္ပစ္မယ္တဲ႔
ကမၻာႀကီးတစ္ခုလံုးက ပိုးဟပ္ေတြအတြက္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ျဖစ္ေစရမယ္တဲ႔။

ေဟး
ခုခံၾက ကာကြယ္ၾက
သတိ႐ွိၾက
ကခုန္ခ်ည္းမေနၾကနဲ႔
ပိုးဟပ္ေတြ ေျခေတာ္တင္တာခံလိုက္ရတဲ႔
ခပ္ညံ႔ညံ႔ကမၻာႀကီးေတာ႔ မျဖစ္ေစနဲ႔။

ညိမ္းညိဳ

ပိုးဟပ္ေတြ ၁

ပိုးဟပ္ေတြက
လူမိသြားလည္း ခပ္တည္တည္ပဲ
မ်က္ႏွာပိုးသိပ္ေသတယ္
လူကိုေတြ႔တာနဲ႔
ဘယ္ဖက္အိတ္ကပ္ကို စမ္းမယ္
ညာဘက္အိတ္ကပ္ကို စမ္းမယ္
မ႐ွိမဲ႔႐ွိမဲ႔ရင္ခုန္သံေငြ႔ေငြ႔ေလးကို
ေငြစေၾကးစေလးနဲ႔ ကေလာ္ထုတ္ပီး ခတ္ၾကည့္မယ္
ေငြသံေၾကးသံေလးမ်ားၾကားလိုက္ရ နားဆင္လိုက္ရရင္
ကမၻာႀကီးကတယ္လွသကိုးဆိုတဲ႔မ်က္ႏွာေပးနဲ႔
ေဆာင့္ႂကြားႂကြားလုပ္မယ္
ဒီကမၻာေပၚမယ္
ပိုးဟပ္ေတြထက္ လူလည္က်တဲ႔သတၱ၀ါေတြေတာင္
ပိုးဟပ္ေတြေလာက္ေတာ႔ လူလည္က်ႏိုင္မယ္မထင္။

ဒီမယ္ ကဗ်ာဆရာ
ခင္ဗ်ားက ပိုးဟပ္ေတြနဲ႔အမ်ိဳးေတာ္သလား
ဒါကို က်ဳပ္သိခ်င္တယ္။

ဒီမယ္ ကဗ်ာဆရာ
ခင္ဗ်ားက ပိုးဟပ္ေတြရဲ႕အခ်စ္ေတာ္လား
ဒါကို က်ဳပ္သိခ်င္တယ္။

ဒီမယ္ကဗ်ာဆရာ
ခင္ဗ်ားက ပိုးဟပ္ေတြနဲ႔တစ္စားပြဲထဲထိုင္ၿပီး
အသားကင္ေတြႀကိဳက္တတ္ေနၿပီလား
အဲဒါ ေန႔မေစ႔လမေစ႔အသားေတြဗ်။

ဒီမယ္ကဗ်ာဆရာ
ခင္ဗ်ားဆြဲေနတာ မီးရထားစက္ေခါင္းမဟုတ္ဘူး
ခပ္ညံ႔ည႔ံခဲခၽြန္စက္တစ္လံုးပဲ။

ဒီမယ္ကဗ်ာဆရာ
ခင္ဗ်ားထုဆစ္ေနတာ ျခေသၤ႔မင္းမဟုတ္ဘူး
အေကာင္ထြားထြားေခြးတစ္ေကာင္ပဲ။

ဒီမယ္ကဗ်ာဆရာ
သံုးစားမရတဲ႔စကားလံုးေတြကို
သံုးစားမရတဲ႔ေခါင္းႀကီးထဲကေန
အလကားရတိုင္း ႏိႈက္ႏိႈက္ထုတ္မေနစမ္းနဲ႔ဗ်ာ။

ခင္ဗ်ားက တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမယ္
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ နာက်ည္းေပါက္ကြဲမယ္ ႀကံဳး၀ါးေအာ္ဟစ္မယ္
ကမၻာႀကီးေပၚမယ္ လူေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္
ဇာတ္လမ္းေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္ ဘ၀ေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္
အပူေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္ ေသာကေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္
ပရိေဒ၀ေပါင္းသန္းေျခာက္ေထာင္ဗ်
သူ႔အ႐ႈပ္နဲ႔သူခ်ာလပတ္ရမ္းေနတာႀကီး
ခင္ဗ်ားက အားအား႐ွိ ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႔
ပိုးဟပ္ေတြအသဲကြဲတာကိုပဲ အဆန္းလုပ္ပီး ေရးေရးေန
တေလာကလံုးလဲ ပိုးဟပ္တရားေတြနဲ႔ပဲ
မႊန္ထူနံေစာ္ေန။

ဒီမယ္ ကဗ်ာဆရာ
က်ဳပ္တို႔ဖတ္မဲ႔ကဗ်ာေတြထဲ
ပိုးဟပ္ေတြအေၾကာင္းထည့္ထည့္မေရးစမ္းပါနဲ႔ဗ်ာ။

ညိမ္းညိဳ

ယံုၾကည္တယ္

ယံုၾကည္တယ္
ကလိမ္ကက်စ္ ပစ္သြင္းခံလိုက္ရတဲ႔လက္သီးတစ္လံုးကို
အ႐ိုးသားဆံုးမ်က္လံုးနဲ႔
ယံုၾကည္ရဲရင့္ ကလပ္ေပၚတင္ၾကည့္၀ံ႔တယ္ဆိုတာ။

ယံုၾကည္တယ္
ပုတ္သင္ေတြရဲ႕ ေက်ာ႔ကြင္းတစ္ေထာင္မွာ
စိတ္ဓာတ္ကို ဓားသြားလိုေထာင္ၿပီး
ေ႐ွာင္ခြာ႐ုန္းထြက္ခဲ႔ၾကမယ္ဆိုတာ။

ယံုၾကည္တယ္
ဒီပဲေတြ ဒီပုတ္ထဲေရာက္မသြားေစဖို႔
ကိုယ္႔အ႐ိုးကိုယ္ ေရြေဘာ္ထိုး
စိတ္ဓာတ္ကို မိုးထိျမွင့္ထားၾကမယ္ဆိုတာ။

ယံုၾကည္တယ္
ဗ႐ုတ္ဗရက္ေခတ္ႀကီးထဲ
ကိုယ္တည္းတစ္ေယာက္ ေကာင္းဖို႔ေရာက္႐ံုနဲ႔
နင္းျပားဘ၀ေတြကို လမ္းခင္းမသြားဘူးဆိုတာ။

ယံုၾကယ္တယ္
ဇေကာထဲထည့္အလွိမ္႔ခံရေပမဲ႔
ဇီးျဖဴသီးေတြလို တြန္းထိုးကန္ေက်ာက္မေနဘဲ
ႏွမ္းေစ႔ကေလးေတြလို သိပ္သည္းစည္းလံုးေနထိုင္ၾကမယ္ဆိုတာ။

ယံုၾကည္တယ္
မက္လံုးတစ္သိန္းေလာက္ေပးေနပါေစ
ဂ်ပန္ေခတ္ စကားျပန္တစ္ေယာက္လို
လက္ေ၀ခံႀကီးထြားဖို႔ စက္ဆုပ္ရြံ႐ွာတတ္ၾကတယ္ဆိုတာ။

ယံုၾကည္တယ္
မုန္တိုင္းၾကမ္းၾကမ္း ေလျပင္းရမ္းရမ္း
ေတာပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕အ႐ိုင္းသစၥာမွာ ဓားတစ္လက္ဆြဲခ်ိတ္
အရိပ္မည္းႀကီးကို ဖယ္႐ွားပစ္ၾကမယ္ဆိုတာ။

ယံုၾကည္တယ္
အေရြ႕ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲေသးငယ္ပါေစ
ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္တိုင္း
ပန္းတိုင္ဆီ တစ္ဆင့္နီးကပ္လာရမယ္ဆိုတာ။

ယံုၾကည္တယ္
ရင္ဘတ္ေပၚ ေျခရာေတြဘယ္ေလာက္ပဲျဖတ္နင္းပါေစ
တစ္ညႊန္႔အခ်ိဳးဖဲ႔ခံရရင္ သံုးညႊန္႔တိုးထြက္လာမဲ႔သတၱိနဲ႔
ေႏြဦးေမွ်ာ္ေတးတစ္ပုဒ္ကို ဟစ္ေႂကြးေနမယ္ဆိုတာ။

ယံုၾကည္တယ္
ကဗ်ာကိုကဗ်ာလို ေရးလို႔မရတဲ႔ေန႔စြဲမ်ားမွာ
ကဗ်ာကို ကဗ်ာမဟုတ္သလိုေရးရသည့္တိုင္
ဖံုးထားလဲ ျမင္ၾကမယ္ဆိုတာ။

ယံုၾကည္တယ္
ေလာကဥယ်ာဥ္ေျမမွာ
လမင္းတစ္ရာရႊန္းတင့္ ၿပဳံးပန္းတစ္ရာထြန္းပြင့္ဖို႔
ႏွလံုးအိမ္ထဲ ကဗ်ာေတြပ်ံ၀ဲေနမယ္ဆိုတာ။

ယံုၾကည္တယ္
ဘယ္ရာဇ၀င္ဘယ္ေခတ္ေရာက္ေရာက္
ကဗ်ာေျခေထာက္ေတြ သန္မာဖ်တ္လတ္လတ္ေနမယ္ဆိုတာ။

ယံုၾကည္တယ္
လက္ညိွဳးနဲ႔လက္မအၾကား
ခၽြန္ျမသံမဏိအသြားနဲ႔
ငါတို႔ကဗ်ာေတြ ဆက္လက္ေမြးဖြားေနဦးမယ္ဆိုတာ။

ညိမ္းညိဳ

အငိုမ်က္လံုး အၿပံဳးမ်က္ႏွာ

- ႏႈတ္ခမ္းမွာ သကာစု
သဲႏုက ၾကည္ေမြ႔တယ္၊
သည္သကာ သည္ႏႈတ္ခမ္း
ဆန္းၾကယ္လွကြယ္။

- ပါးျပင္မွာ နံ႔သာစု
သဲႏုက သင္းထံုတယ္၊
သည္နံ႔သာ သည္ပါးေလး
ခ်ဳိေမႊးလွကြယ္။

- မ်က္၀န္းမွာ ေငြ႔ရည္စု
သဲႏုက ႐ြာသြန္းတယ္၊
သည္ေငြ႔ရည္ သည္မ်က္၀န္း
သည္းလြန္းလွကြယ္။

- မစိမ္းနဲ႔ေနာ္
ကၽြန္ေတာ္က တိုးလွ်ဳိး၊
မခ်စ္ၾကင္ မုန္းပင္ပ်ဳိးပါနဲ႔
တိုးလို႔႐ိုက်ဳိး။

ညိမ္းညိဳ

ခဲျခစ္မိုးတိမ္

ကဗ်ာကိုတူးေဖာ္လို႔မရတဲ႔ ညေတြ
သားအတြက္ အ႐ံႈးႀကီးလွပါတယ္
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္
မင္းက ကဗ်ာသရဲပဲ၊ အစြန္းေရာက္ေနၿပီတဲ႔
သူမသိေသးလို႔ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္ အေမရယ္
သားကေလ....အခြင့္႐ွိမယ္ဆိုရင္
ကဗ်ာဘီလူးႀကီးေတာင္ ျဖစ္လိုက္ခ်င္တာအေမရဲ႕။

အခု...သားေလ
မ်က္ရည္စစ္စစ္ေတြပဲ လိုခ်င္ေနမိပါတယ္
သားစိတ္ေတြ တစ္ထစ္ယဥ္ေက်းဖို႔
တခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ငိုလိုက္ခ်င္လို႔ပါ အေမရယ္...။

ညိမ္းညိဳ

မာနခဲ(၄)

သူႀကီးေသနတ္ေလာကဓံေရ
မင္းက ေတြ႔ကရာ ခ်ိန္,ခ်ိန္ႏိုင္လြန္းေတာ႔
ဂယ္ေပါက္မထားတတ္တဲ႔ ငါ႔မွာလည္း
ေျပးလမ္းေတြက နဲသထက္ နဲနဲလာေပါ႔ကြယ္။

ကိစၥေတာ႔ မ႐ွိပါဘူး
ငါ႔အသက္ ၂၄
ပူေဆြးစရာေတြကို ေဘးမဲ႔ေပးလိုက္ၿပီ
မတရားမႈကို ဦးမခိုက္ခ်င္ဘူး
ကဗ်ာေရးတဲ႔ လက္တစ္ဖက္နဲ႔
ကႏၱာရထဲက တိုးထြက္လာခဲ႔မယ္
ေဟာဒီ ငါ႔၀ါသနာနဲ႔
ေနာက္ထပ္ ဆယ္ဘ၀မိုက္ဦးမယ္
ကဲ...ဘယ္သူလိုက္ဦးမလဲ။

ညိမ္းညိဳ

လွပစြာႏုပ်ဳိခဲ႔ေသာ ႐ြက္အိုမ်ား

ပြင့္လွ်င္ေ၀ေ၀ ေႂကြလွ်င္ရဲရဲ
အၿမဲ သူတို႔မေသ။

ညိမ္းညိဳ

ျမစ္အ

အနားသပ္ခံဘ၀နဲ႔
ကမ္း႐ွိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထားေပမဲ႔
ၿမိဳ႕ေတာ္တစ္၀ိုက္မွာေတာ႔
စိတ္ႀကိဳက္ စီးဆင္းခြင့္မရ႐ွာဘူး။

ညိမ္းညိဳ
- ေမာ္စကို ျမစ္ကူးတံတားတစ္စင္းေပၚမွာ...

ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ ရာသီ

စိမ္းျမလတ္ဆတ္
ရြက္သစ္ႏုေလးေတြ
စူးရဲေနျခည္ထဲ
ခပ္ရဲရဲ တိုးထြက္လာခဲ႔ၾကၿပီ
ရာသီက ပူတယ္မို႔လား။

အခုေလ
ေႏြေခါင္ေခါင္ မိုးထစ္ခ်ဳန္း
ၿပံဳးေနတဲ႔ ရြက္သစ္ႏုေလးေတြ
အတုန္းအ႐ုန္း ဖ်ားနာၾကဦးေတာ႔မယ္။

ညိမ္းညိဳ