အစိမ္းေသ

ရက္စက္တယ္
ဒီေလာက္ ေျခြခ်ေပးခဲ႔တာေတာင္
ဘယ္လိုႏွလံုးသားနဲ႔
အပင္ကိုခုတ္လွဲပစ္လိုက္တာလဲ။

ညိမ္းညိဳ

အ႐ိုင္းကဗ်ာ

နားကြင္းတစ္ဖက္နဲ႔ အ႐ိုးေခါင္းခါးပတ္ပတ္တယ္
ရင္ဘတ္ႀကီးကေတာ႔ ခင္ဗ်ားတို႔လိုပဲ ထိလြယ္႐ွလြယ္
အနံ႔အသက္မခံႏိုင္ရင္ မဆလာျဖဴးလိုက္
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕အေသြးအသား
တစ္ျပားေလ်ာ႔ႏွစ္ျပားေလ်ာ႔ လာမလုပ္နဲ႔
ဆင္ဖမ္းမယ္က်ားဖမ္းမယ္ ေနာက္မွေျပာ
ေျခလွမ္းေတြ စမွတ္ကအရင္ေရြ႕ရေအာင္
အမွန္တရားဆိုတာ
ခ်ိန္းဆိုထားတဲ႔အခ်ိန္ထက္
ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္လာတတ္သေလးဘာေလး
ေတြးဆသေယာင္ ေဖးမသေယာင္
ေဘးကမေလွာင္နဲ႔
ေသြးမ႐ွိရင္ ေ၀းေ၀းသြားေ႐ွာင္
အဲဒီ အမွန္တရားဆိုတဲ႔ငနဲ
ဂုတ္ဆြဲၿပီးေခၚခဲ႔
ေနာက္က်ၿပီးမွေရာက္လာမဲ႔ ဒင္းမွာ
႐ိုးသားမႈဂုဏ္ျဒပ္ေတြ စုတ္ျပတ္ေနမွာအေသအခ်ာ
ေစာင့္ေနဖို႔ အခ်ိန္မ႐ွိ
လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ႀကီးေတာ႔ မဟုတ္ဘူး
ယံုၾကည္ထားတာ တစ္ခု႐ွိတယ္
ထိုးခ်က္တိုင္းဟာ
ျမင္းကန္သလို ျပင္းထန္ေနရမယ္
ဒါပဲ။

ညိမ္းညိဳ

ps- MSU ေက်ာင္းသြားလည္ေတာ႔ မွ်ားျပာႀကီးက နားေပါက္ေဖာက္ေပးမယ္ တကဲကဲလုပ္ေနလို႔ သူမေဖာက္ခင္
ကိုယ္ကအရင္ဦးေအာင္ ကဗ်ာထဲမွာ နားကြင္းဆြဲပစ္လိုက္တယ္။ ကိုင္း…မွတ္ကေရာ :P

အာဇာနည္ဗိမာန္

" မိမိကိုယ္ကို နာမည္ႀကီးေအာင္၊ ႂကြယ္၀ေအာင္ လုပ္တတ္သည္မွာ ႏိုင္ငံေရးမဟုတ္။ တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္လုပ္တတ္မွ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္၏ "
(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)

(ပံုကို ဒီက ယူပါတယ္)

အာဇာနည္ဗိမာန္
သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း

ေၾသာ္၊ အေဆာင္ေဆာင္နန္းေတြ၊ ၾကငွန္းေတြႏွင္႔ေႏွာ၊ အေခါင္မျမန္းခင္က၊ ေအာင္စာတမ္းခ်ဳိ႕ေစဘို႔၊ ေအာင္ ပန္းညိဳ႕ရရွာတဲ႔၊ ေတာင္တမန္းတို႔ဗမာမွာ၊ အေဟာင္းသံသရာ အငုတ္ေတြႏွွင္႔ ေအာင္ဆန္းတို႔ မသာမယာဟာ၊ ၎ကံၾကမၼာ အလုပ္ေပထင္႔၊ ေသာင္းျမန္ မရဏာစမုတ္မွာေတာ႔ ခ်ဳပ္သနဲ႔ ယင္းအလိုတြင္၊ ေဒါင္းလံပု၀ါ အုပ္ပါလို႔ က်ဳပ္ျဖင္႔ သၿဂဳႋဟ္ခ်င္။

ေၾသာ္ တပည့္ရင္းေတြမို႔၊ က၀ိမတင္းႏိုင္ဘုကြယ့္ သတိကင္းကာ မ်က္ရည္က်က်ၿပီး၊ ခက္ကျပီ လက္ဆည္လို႔ မရနိုင္ဘု၊ ေသာက ဘေလာင္ဆူေတာ႔၊ ေတာင္ဇမၺဴ ပုဂံေခတ္ဆီက၊ ယေခါင္မူ ယမန္သနစ္ေတြေပါ့၊ ရန္အျဖစ္ မကြယ့္ မေႏွးသေနာ္ တေသာင္းဇမၺဴရမ္းေနၾက၊ က်န္ရစ္သူေျမးေတာ္ အေလာင္းစည္သူရဲ႕နန္္းကိုျဖင္႔၊ လူၾကမ္း ဓျပေတြ ၾကမ္းလာ ရမ္းလာတဲ႔အေရးတြင္မွ၊ ေဘးအေပါင္းႀကီးစြာ ေ၀ဒနာအစံုနဲ႔၊ ေသြးေခ်ာင္းစီးကာ ေသရွာ ပံုရဲ႕ျပင္ ေရႊျမန္မာဘံုမွာ အမင္းမင္း သမတေတြနဲ႔၊ သတင္းလွတဲ႔ အင္း၀ရာဇာအမြန္ သာလြန္မင္းကိုမွ၊ သားရင္း ရွင္တ႐ုပ္ ကယ္က၊ ႐ွင္ဘုရင္လုပ္မယ္ အက်ယ္ဇယားေတြျဖင့္၊ ဒ၀ယ္သားေတြ ဗိုလ္၀င္ခံလို႔မို႔၊ ဟိုအရင္ ယမန္ နန္းေတာ္စီးစဥ္က၊ အပ်က္ႀကီးပ်က္ကာ အသက္ခႏၺၶာေတြဆံုးပံုနဲ႔၊ တထံုးေနာက္တနဲမွာေတာ႔၊ မင္းရဲရႏၲမိတ္ ခမ်ာမွာ ညီသနင္းေပေပါ့၊ ျပည္မင္းဂုဏ္ခံလို႔၊ မႈန္မႈန္ဆန္ဆန္ ပုန္ကန္တဲ႔အတိုင္းရဲ႕ျပင္၊ တလိုင္းနယ္ ေရႊျပည္ တခြင္မေတာ့၊ ဓမၼေစတီဘုရင္လက္ထက္တုန္းဆီက၊ လက္႐ုံးရည္ တသိန္ လွ်မ္းေပတဲ႔၊ သမိန္ဗရမ္းဆိုသူ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုျဖင္႔၊ မဟုတ္တ႐ုတ္ အေကာင္ ေတေလ တေစၦ ကိုက္တာနဲ႔၊ ေၾသာ္ ေဖြေဖြရွာရွာ မေက်စရာ ေပေပါ႔ေႏွာ၊ မေရမရာ ေသ႐ြာဆိုက္သလိုပါ့၊ အခိုက္အခါတူမို႔လို႔၊ ဆရာတမူ မၾကာမၾကာ လြမ္းရပါတဲ႔၊ ဘမရာ အဆူဆူ ၾကာၾကငွန္းေတြႏွင္႔၊ ျမန္မာဇမၺဴ အညာမန္းတြင္ျဖင့္ ငါတလူ ငါသရမ္းေရာ့မဟဲ့လို႔၊ သာခန္း ပလႅင္ညႊန္းၿပီး၊ ျမင္ကြန္းပိုင္ သူပုန္ထစဥ္က၊ ႀကံဳရသူ မသာေတာ္ႏွင္႔၊ ပမာေသာ္တူတယ္လို႔ ႏိႈင္းမိတယ္၊ ႐ိုင္းသတဲ႔ အတိတ္ယခင္လိုေနာ္ကြယ္၊ စကိုင္းတပဲ့ ဂိုဏ္းဖြဲ႔ေတြနဲ႔၊ မိႈင္းရဲ႕စိတ္ထင္။

မင္းစိတ္မင္းမာန္ အႀကံအဖန္ကင္းလိုက္ပံုက၊ အဂၤလိပ္ ယင္းဂ်ပန္ နွစ္တန္ရွင္းပါလို႔၊ ရန္ခပင္းကိုတဲ႔ ေမာင္းကာ ႏွင္၊ ေဒါင္းျမန္မာတခြင္မွာျဖင့္ ယခင္သေဘာ၊ (အိုကြယ္) တေကာင္းရာဇ၀င္ကိုတဲ႔ ဆက္ခ်င္သေကာ။

နန္းၿမိဳ႔တည္ရန္၊ မွန္းလို႔ရည္ကာသန္တဲ႔၊ ညီလာခံ ဗိုလ္႐ႈပြဲတြင္မွ၊ ထိုထိုလူ႔ခပဲကုိမၾကည္ညိဳတဲ႔၊ ၀သီလို တေျဖး ေျဖး႐ူးမဟဲ႔လို႔၊ တေႏြးေႏြး မူးမူးၿပီး၊ ေခြးဘီလူးလိုအေကာင္မိုက္ေတြက၊ ေၾသာ္ အေမွာင္စ႐ိုက္ကယ္ႏွင္႔၊ ေျပာင္ ေျပာင္ဘဲမိုက္မေပါ့လို႔၊ ေျဗာင္ကိုက္သဟာမွာ ယာယီၾတာအခိ်န္နဲ႔၊ ဇာတာမွိန္လို႔မို႔၊ ဂဏာမၿငိမ္ တာ၀တိန္ ယြန္းၾကေပါ့၊ ေျဖမၾကည္ ေနရီေတာ့လြမ္းေစဘို႔၊ ျမန္မာ့ျပည္ေပၚကုိ ဓမၼစည္ေတာ္႐ြမ္းခ်ိန္မို႔၊ အစြမ္းကုန္ သည္တ ခါျဖင္႔၊ ျပည္႐ြာ ညီညာဘို႔ အလုပ္ေပပါ့၊ သုႆန္ တံခြန္ေစာင္းရရွာတဲ႔၊ ႐ုပ္အက်န္ခုႏွစ္ေလာင္းရယ္ႏွင္႔၊ အလြန္ ေကာင္းစြာ ကမၻာတည္မည့္၊ အာဇာနည္ဗိမာန္ပုထိုးကိုျဖင္႔၊ ပါရမီအဓိ႒ာန္တမ်ဳိးရယ္ႏွင္႔၊ ရွိခိုးကာဆရာကန္ ေတာ႔ခ်င္ရဲ႕၊ ျမန္မာမေတာ႔ ပူစရာဘို႔၊ တဗ်ဴဟာ ေအာင္ခမန္းတြင္မွ၊ လူမသမာ အေမွာင္သန္းခ်ိန္မို႔၊ ေသာင္ ကမ္းမို႔မို႔ဆီက၊ ေဖာင္နန္းကူးတို႔ႏွင္႔ အေၾကဒဂုန္တည္းဟူေသာ ေရစုန္ေမ်ာေလရဲ႕၊ ေၾသာ္ ေတာင္နန္း ေျမာက္နန္း အေဆာင္ၾကငွန္းနဲ႔၊ အေခါင္မျမန္းရခင္က၊ ေအာင္ပန္းညိဳ႔ရ႐ွာတဲ႔၊ ေအာင္ဆန္းတို႔ ေသပံုႏွေျမာ။

(မူရင္းသတ္ပံုအတိုင္း)

လူသားဘ၀

ေပ်ာ္ဖို႔လည္းေကာင္း၊ စိတ္၀င္စားဖို႔လည္းေကာင္းလွတဲ႔ တက္ဂိမ္းေတြနဲ႔ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ကင္းကြာဆိတ္ၿငိမ္ ေနတဲ႔ ဘေလာ႔ရပ္၀န္းကို က်ေနာ္တို႔၏စပ္မိစပ္ရာမွ လူပ်ဳိႀကီးမ်ားက(အမေလးမကေတာ႔ လူၿပိဳႀကီးမ်ားလို႔ သံုးတာေတြ႔ဖူးရဲ႕ :P )လူသားဘ၀ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ လႈပ္ႏိႈးလိုက္ပါတယ္။ လူသားဘ၀ကို အစပ်ိဳးေခါင္းစဥ္ေပးသူ ကိုသႀကၤန္ေရးထားကို တအားႏွစ္သက္မိပါတယ္။ "မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ေလာက္တဲ့အထိ အႀကီးအက်ယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ ျခင္း၊ အလြန္အမင္း ေၾကာက္လန္႕ျခင္း၊ မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္က်တဲ့အထိ ၀မ္းနည္းျခင္း စတဲ့စိတ္ခံစားမႈ အာရံုအားလံုးကို ျပင္းျပင္းျပျပ ရသြားခ်င္တယ္" ဆိုတဲ႔ နံပါတ္(၃) အခ်က္ကိုျဖင့္ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ သေဘာက်မိ ပါတယ္။ အဲသည္ နံပါတ္(၃)အခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေနာက္ဆက္တြဲမွာ ကိုသႀကၤန္ျပန္႐ွင္းျပထားတာကလည္း စိတ္၀င္စားစရာပါ။

အမေလးမရဲ႕ လူသားဘ၀ပို႔စ္ထဲက သည္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို တအားႏွစ္ၿခိဳက္မိပါတယ္။

လူသားဘ၀ ဆိုတာ … ဘာသာေရး..ပတ္၀န္းက်င္… အသိတရား.. လူပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ လႊမ္းမိုး တိုက္တြန္းမႈမပါဘဲ … ကိုယ္စိတ္အားထက္သန္ေနတဲ့ အလုပ္.. အနည္းဆံုး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေနာင္တမရဘဲ လုပ္လိုက္နိုင္ရင္ အဓိပၸါယ္ ရိွလိမ့္မယ္ …။

ကိုလင္းဦးရဲ႕ "ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႕ပဲ ေနထိုင္သြားခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမၿမိဳ႕ကၿခံတစ္လံုးမွာ ေအးေအးေဆးေဆးေနခ်င္တယ္" ဆိုတဲ႔ နံပါတ္(၄) အခ်က္ကိုေတာ႔ က်ေနာ္လည္း မၾကာမၾကာ စိတ္ကူးမိသားဗ်။ အဲ...ဒါေလးတစ္ခုေတာ႔ ထပ္မံျဖည့္စြက္ပါရေစ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႔သူနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ မိသားစုေလးနဲ႔ေပါ႔ခင္ဗ်ာ..။

ေရးသာေရးေနရတယ္။ တက္အေႂကြးေတြ႐ွိခဲ႔ဖူးေတာ႔ ေရးရတာ လက္အတြန္႔သားဗ် :) ေတာ္ပါေသးရဲ႕ အေႂကြး႐ွင္ေတြက လူရင္းႀကီးေတြမို႔.. :P

ကဲ..တက္ခံထိဖက္ အကိုအမေတြေရးတဲ႔အထဲက ကိုယ္ႀကိဳက္မိတာေလးေတြေတာ႔ ေျပာၿပီးသြားၿပီ။ ကိုယ္တိုင္ေရးဖို႔ပဲ က်န္ေတာ႔တယ္ဗ်ိဳ႕ :)

က်ေနာ႔္ဘ၀မွာ သည္အခ်က္ေလးေတြ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။

(၁) ပုဂံကို ဆယ္ရက္ေလာက္ ေအးေအးေဆးေဆး သြားလည္ခ်င္ပါတယ္။

(၂) ဒါ႐ိုက္တာအျဖစ္နဲ႔ ကိုယ္တိုင္ဇာတ္ညႊန္းေရးၿပီး ႐ုပ္႐ွင္ကားတစ္ကား ႐ိုက္ဖူးခ်င္ပါတယ္။

(၃) "က်ေနာ္ ကဗ်ာေတြစပ္ေနတာ တရားထိုင္ေနတာေပါ့ဗ်ာ" လို႕ ဆရာမႀကီးေဒၚခင္ႏွင္းယုကို ျပန္ေျဖခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီလို ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။(သည္လို မေရးေကာင္း၊ မေရးအပ္ဖူးဆိုရင္ ခြင့္လႊတ္ေစ လိုပါတယ္။ က်ေနာ္႔စိတ္ထဲက ဆရာႀကီးကို အားက်တဲ႔စိတ္နဲ႔ တအားျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵသက္သက္ရယ္ပါ)

(၄) ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္လို အသင္းအဖြဲ႔၊ ဂိုဏ္းဂဏထဲမွ မပါခ်င္ပါဘူး။ ဘယ္ဂိုဏ္း၊ ဘယ္၀ါဒ၊ ဘယ္အဖြဲ႔ အစည္းရဲ႕ ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈမွမပါပဲနဲ႔ ကိုယ္႔စိတ္နဲ႔ကိုယ္႔ကိုယ္ သီးျခားကင္းလြတ္စြာ ျပဳမူေျပာဆို ေနထိုင္လႈပ္႐ွား လိုပါတယ္။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသပဲေရာက္ေရာက္၊ ဘယ္အခ်ိန္အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ႐ွိတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕မေနရတဲ႔၊ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ လြတ္လပ္တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။

(၅) မိ႐ိုးဖလာသေဘာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲနဲ႔"ရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ဆည္းကပ္လာသူ တစ္ေယာက္အ ေၾကာင္း" ထဲက ဆရာဦးဆန္းလြင္ရဲ႕ နားလည္သိျမင္ လက္ခံယံုၾကည္သြားတဲ႔ စိတ္ႏွလံုးမ်ိဳးနဲ႔ ဗုဒၶ၀ါဒကိုလိႈက္ လိႈက္လွဲလွဲ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သက္၀င္ယံုၾကည္တတ္ခ်င္ပါတယ္။

(၆) ကိုယ္႔အခ်င္းခ်င္းေရာ၊ တျခားသူေတြအေပၚမွာေရာ စာနာနားလည္တတ္တဲ႔၊ ကူညီေဖးမတတ္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕စရာမိသားစုေလးနဲ႔ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ စည္းစည္းလံုးလံုး ေနသြားခ်င္ပါတယ္။ (မၾကာမၾကာ စိတ္ကူး ယဥ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကိုလင္းဦးရဲ႕ နံပါတ္ေလးအခ်က္ကေန ေရြ႕ေလ်ာလာခဲ႔ရျခင္းပါ။ လူဟာ ကိုယ္႔လိုအင္ဆႏၵေတြအ ကုန္လံုးအတြက္ အဆင္မသင့္ႏိုင္တဲ႔အခါ တခုခုကို အေလ်ာ႔ေပးရတတ္ပါတယ္။ အခု ေနရာေဒသဆိုတာႀကီးကို က်ေနာ္အေလ်ာ႔ေပးလိုက္ပါၿပီ။ ကိုယ္ျမတ္ႏိုးတြယ္တာရတဲ႔ ခ်စ္သူနဲ႔၊ မိသားစုေလးနဲ႔ဆိုရင္ ဘယ္အရပ္ ဘယ္ ေဒသမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ပန္းေတြဟာ ပြင့္ၿမဲပြင့္ေနၾကလိမ္႔မယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းတတ္ခဲ႔ပါၿပီ)

အသက္႐ွင္ေနထိုင္စဥ္ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သည္အခ်က္ေလးေတြကို လုပ္ႏိုင္ခဲ႔ရင္ က်ေနာ္ ကိုယ္႔ကိုယ္ ကိုယ္ေက်နပ္မိမွာပါ။

(၁) ဘယ္လိုအေၾကာင္းမ်ိဳးေၾကာင့္ျဖစ္ေသာစစ္ပြဲႀကီးငယ္ တစ္ပြဲကိုျဖစ္ေစ၊ တစ္ပြဲထက္ပိုလို႔ျဖစ္ေစ (ႀကိဳက္သ ေလာက္ပိုပါေစ) က်ေနာ္႔ရဲ႕ ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္းေၾကာင့္ တားဆီးႏိုင္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္...။

(၂) စာေပစီစစ္ေရး၊ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရးကိစၥေတြမွာ စာေပပညာ႐ွင္ေတြ၊ စာေပလုပ္သားေတြ (စာေပေလာ ကသားေတြေပါ႔ခင္ဗ်ာ) ေက်နပ္ႏွစ္သက္ၿပီးေတာ႔ ရသင့္ရထိုက္တဲ႔ အခြင့္အေရးေတြရေအာင္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ နည္းလမ္းနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ အေၾကာင္းခ်င္းရာနဲ႔ျဖစ္ေစ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ တရားသျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ခဲ႔မယ္ ဆိုရင္....။

(၃) သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြအေပၚ ဘယ္ေသာအခါမွ ျငဴစူတဲ႔စိတ္မျဖစ္ေပၚဘဲ၊ ျဖစ္ေပၚခဲ႔မည္ဆိုလွ်င္လဲ မိမိစိတ္ ကို ခ်က္ခ်င္းသိ၍ ျပဳျပင္ႏိုင္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္...။

(၄) အသားအေရာင္၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊ ဘာသာအယူ၀ါဒ၊ ပညာဂုဏ္႐ွိန္၊ ေနရာေဒသ ကြဲျပားခြဲျခားမႈမထားဘဲနဲ႔ လူနဲ႔လူခ်င္း သာတူညီမွ် ေလးစားခ်စ္ၾကည္စြာ ဆက္ဆံႏိုင္ခဲ႔မယ္၊ ကူညီေဖးမႏိုင္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္...။

(၅) ကိုယ္႔ရဲ႕ခ်စ္သူအေပၚ၊ သားသမီးေတြအေပၚ၊ မိသားစုအေပၚ၊ အျခားသူေတြအေပၚ ႏိုင္ထက္စီးနင္း ျပဳမူတတ္ တဲ႔အက်င့္မ်ိဳးကို အျမစ္တြယ္ခြင့္မေပးဘဲ ႐ွိေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပါးလ်ားကြယ္ေပ်ာက္ သြားေအာင္ ျပဳျပင္ေနထိုင္ႏိုင္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္...။

က်ေနာ္႔စိတ္ထဲမွာ ေအာင္းေနတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္းအခ်က္ေလးေတြကို အခုလိုပို႔စ္အျဖစ္နဲ႔ စာတစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္သြားေအာင္ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ေပးတဲ႔ စပ္မိစပ္ရာမွ လူပ်ိဳႀကီး ကိုသႀကၤန္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြအားလံုးလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ ၾကပါေစခင္ဗ်ာ :) :)

ညိမ္းညိဳ

မိုးျပဇာတ္

ဇြန္လရဲ႕ မိုးေကာင္းကင္ ခဲသားမွိန္မွိန္က
မိုးတိမ္ေတြကို အန္ခ်လိုက္တာ
စံပယ္ပြင့္ေႂကြသံေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္၊

မိုးေလ၀သ သတင္းအၿပီး
မိုးကာအကၤ်ီနဲ႔ ထီးတစ္လက္
သားသမီးေတြတြက္ ၀တၱရားေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြ
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ႀကီး ေရငတ္ေနတယ္၊

ကမၻာႀကီးရဲ႕အစီအစဥ္ကို သိခ်င္လို႔
စေလာင္းတပ္ဆင္ ၾကည့္ျမင္ေနခ်ိန္မွာ
အ႐ိုးတီဘီအိမ္ေလးရဲ႕ က်န္းမာေရးက
ေနာက္ဆံုးေမးခြန္းတစ္ခုပဲ လိုေတာ႔တယ္၊

ဘယ္သူသိသိ မသိသိ
ငါသိေနတဲ႔ ခါးသီးမႈေတြထဲမွာ
မိုး႐ြာတာကလြဲရင္
အရမ္းပူတာပဲ။

ေနာင္၀င္းထြန္း

သက္႐ွိသက္မဲ႔

(က)
အသက္႐ွိေသးရဲ႕လား

ငါ သြားေနတယ္
ငွက္ေတြရဲ႕အေတာင္ပံနဲ႔ မေရာက္ႏိုင္တဲ႔အရပ္
ပင္လယ္ငါးေတြ မေနထိုင္ႏိုင္တဲ႔အရပ္ကို
ငါစီးမဲ႔ရထားနဲ႔ လြဲမွာစိုးလို႔
ငါေနာက္က်မွာစိုးလို႔
ငါ ကတိဖ်က္ရာ ေရာက္မွာစိုးလို႔
မၾကာမၾကာ ငါေျပးရတယ္
အစြမ္းကုန္သိမ္ေမြ႔တဲ႔လူေတြ
သူတို႔မွာ႐ွိတဲ႔ အေကာင္းဆံုးအေပၚအကၤ်ီေတြကို
ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီးစ ႐ွပ္အကၤ်ီေတြရဲ႕အေပၚကေန ထပ္၀တ္ခ်င္ၾကလို႔
ငါ႔ကို ဆြဲေခၚတယ္ ဒရြတ္ဆြဲေခၚတယ္
စာတစ္ေစာင္မွ လက္ခံမရကတည္းက
ငါ ဘာသတင္းကိုမွ မရေတာ႔ဘူး
ငါ႔ခႏၶာဟာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္လဲက်လို႔
ငါ႔မိတ္ေဆြ တျခားလိပ္ျပာေတြနဲ႔အတူ
ပင္အပ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုးစိုက္ခံထားရတယ္
ငါ အသက္႐ွိေသးရဲ႕လား။

(ခ)
အသက္မ႐ွိေတာ႔ဘူး

အိပ္ယာေပၚက ပစၥတို
ေတြးေတာဆင္ျခင္ေနတဲ႔ေၾကာင္
ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို ပါးလ်ားတဲ႔အရိပ္
ငါ႔ဘ၀ကို ငါေမ႔တယ္
ဘုရားသခင္ဟာ သူ႔လူေတြကို ေမ႔သလိုေပါ႔
သမၼာက်မ္းကို
ငါစားခ်င္လိုက္တာ
ဘယ္သူမ်ားေကၽြးပ
နံရံမွာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ကို
ငါ ပင္အပ္နဲ႔စိုက္တြယ္ထားတယ္
ငါ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုလဲ အဲသလို
ပင္အပ္နဲ႔ စိုက္တြယ္ထားခ်င္တာမ်ိဳး
ၿပီးေတာ႔..မီးေတာက္လိုေတာက္ေလာင္ေနတဲ႔
အရက္ေသာက္လိုစိတ္နဲ႔
အရက္ကို ေရလိုေသာက္ခဲ႔တယ္
လူငယ္မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွတ္ရစရာေတြမ်ားတဲ႔
ေအးစက္စက္ ပ်က္စီးေနတဲ႔မ်က္လံုးေတြ ငါလိုခ်င္တယ္
ငါေရာက္ခ်င္ေနတဲ႔ေနရာေတြအေၾကာင္းကို
ငါေတြးေတာေနခ်င္လို႔
တစ္၀က္မူးေနတဲ႔အၿပံဳးနဲ႔
ငါ..ေနာက္ျပန္ၾကည့္တဲ႔အခါ
ေတာင္ကအုပ္မိုးေနတဲ႔ ပင္လယ္ကိုေတြ႔ရတယ္
(အဲဒါ ငါ႔အေမရဲ႕ ဂူသခၤ်ဳိင္းေနရာပဲ)
(ငါ႔အေမနဲ႔အတူ ပင္လယ္ခ႐ုခြံေတြေကာက္ခဲ႔တယ္)
ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး
ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး
(ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ မလြဲမေသြ သြားၾကရမွာမို႔
တျခားလူေတြကို ခြင့္ျပဳလိုက္ၾကပါစို႔)
ငါ အသက္မ႐ွိေတာ႔ဘူး။

ညိမ္းညိဳ

၀န္ခံခ်က္ ။ သက္႐ွိသက္မဲ႔၊ အသက္႐ွိေသးရဲ႕လား - ငါအသက္႐ွိေသးရဲ႕လား၊ အသက္မ႐ွိေတာ႔ဘူး - ငါ အသက္ မ႐ွိေတာ႔ဘူး မွလြဲ၍ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးကို ဆရာသစၥာနီဘာသာျပန္ဆိုေသာ ဂ်ပန္ေခတ္ေပၚကဗ်ာအပုဒ္ ၂၀ မွ စာသားမ်ား၊ ၀ါက်မ်ားျဖင့္ ေရာစပ္ဖန္တီးပါသည္။(စီစဥ္တက်သေဘာမ်ဳိး ေပါင္းစပ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အျခားေသာ အေၾကာင္းအရာသစ္တစ္ခု၊ ခံစားမႈအသစ္တစ္ခုဆီသို႔ ရည္ညႊန္း၍ ေရာစပ္ပါသည္)၀ါက်အထားအသို၊ ပါဒအျဖတ္အေတာက္၊ ေ႐ွ႕ေနာက္၀ဲယာ လြတ္လပ္စြာ စီပါသည္။ ကိုရင္ညိန္း စတင္မိတ္ဆက္ေပးေသာ “မာစယ္ဒူးခ်မ္႔” ရဲ႕ “ေရပန္း” မွ သက္ေရာက္ေသာ အားတစ္ခုျဖင့္ ဤကဗ်ာကို တင္ဆက္ပါသည္။

ဇူလိုင္(၅)ရက္ေန႔က ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားနာခဲ႔တယ္

အျပင္မွာႏွင္းေတြမက်ေတာ႔ဘူး
လူသူေလးပါးကင္းလြတ္ရာအရပ္မွာမွ ေမာ္စကိုရဲ႕ေႏြဦးက
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္အံုကို တစ္စံုတစ္ခုနဲ႔ တည့္တည့္ပစ္ေပါက္လိုက္တယ္
ဒီလိုခ်စ္မိသြားၿပီဆိုတဲ႔ေနာက္
စိတ္နဲ႔ကိုယ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚရက္စက္တယ္
အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔အိပ္စက္တယ္
အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔ ေနထိုင္စားေသာက္တယ္
အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔ သြားတယ္၊ လာတယ္၊ လႈပ္႐ွားတယ္
အၿမဲတေစ..အၿမဲတေစ..အၿမဲတေစ
အဲဒီလို အၿမဲတေစ သတိရျခင္းနဲ႔ယဥ္ပါးေနရတာကို ေက်နပ္တယ္
ေႏြးေထြးတယ္ဆိုတဲ႔ အသိတစ္ခုက
ႏွလံုးသားရဲ႕ ဥပေဒကို သူ႔အလိုလို ျပဌာန္းပစ္လိုက္တယ္
ကၽြန္ေတာ္သယ္ေဆာင္ထမ္းပိုးခြင့္ရတဲ႔ ႐ြက္တိုင္ထိပ္ဖ်ားမွာ
သူ႔နာမည္ေလးကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေရးထိုးထားခ်င္တယ္
ေလကိုပဲဆန္ဆန္.. ေရကိုပဲဆန္ဆန္..
မညႇဳိးတဲ႔ပန္းေလးတစ္ပြင့္ကို သစၥာတရားနဲ႔မန္းမႈတ္လို႔
သူ႔ေကသာဦးမွာ ပန္ေပးခ်င္တယ္
ကၽြန္ေတာ္႔လက္တစ္ဖက္ရဲ႕အားမာန္မွာ
သူႏွစ္သက္တဲ႔ေတးတစ္စနဲ႔ လင္းပလိုက္ခ်င္ေသးတယ္
တိတ္တဆိတ္ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ မိုးေတြေစြခဲ႔တယ္
အခ်စ္နဲ႔ ဖ်န္းပက္ျခင္းခံရတဲ႔အခါ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာဖ်ားနာတတ္ခဲ႔ၿပီ။

ညိမ္းညိဳ