tag:blogger.com,1999:blog-42556387033079037712024-03-06T09:55:16.321+03:00ညိမ္းညိဳညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.comBlogger390125tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-86857597039306433412012-01-16T10:21:00.000+04:002012-01-16T10:22:39.193+04:00ၾကာဖက္အိမ္<span style="font-family:Zawgyi-One;"> တဖြဲဖြဲ<br />အသံတိတ္မိုးရြာေနလိမ္႔မယ္<br />ကန္ေရမ်က္ႏွာျပင္လည္း ခဲသြားၿပီ<br />ျမက္ရိုင္းေတြ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ယိမ္းႏြဲ႕ေနစဥ္<br />ျပတင္းမွန္ကိုသြားေခါက္ေနတဲ႔ သစ္ရြက္ေလး<br />လွ်ပ္အျပက္မွာ<br />အခန္းထဲက စာအုပ္နဲ႔ေဖာင္တိန္ကိုျမင္လို႔<br />မ်က္ရည္က်တယ္။<br /><br />မင္းထင္ကိုကိုႀကီး<br />ပိေတာက္ပြင့္သစ္<br />အမွတ္(၁)၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ၂၀၀၆<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-25778726271004510272011-03-20T07:43:00.000+03:002011-03-20T07:46:17.791+03:00သမိုင္းေသဆံုးေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ လူမ်ား<br />တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ ၿမိဳ႕ရြာမ်ား<br />ငါတို႔ဆက္ခံရရွိေသာ ရန္ၿငိဳးရန္စမ်ား။<br /><br />ညိမ္းညိဳညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-18168102529295618812011-03-19T10:22:00.000+03:002011-03-19T10:26:34.200+03:00အေ၀းေရာက္ထြက္ဆိုခ်က္မင္းမ်က္လံုးထဲ <br />ၾကယ္ကေလးေတြေကာက္ေကာက္ထည့္ရတာ ငါေပ်ာ္တယ္။<br />သိပ္ျမင့္တဲ႔ေတာင္ေတြေပၚက<br />ဒလိမ္႔ေခါက္ေကြးျပဳတ္က်တဲ႔အခါတိုင္း အဲဒီၾကယ္ေလးေတြကို ခိုဆြဲထားေနၾကမို႔ေလ။<br />မင္းရယ္သံေလးကို <br />ပလတ္စတစ္ေလာင္းၿပီး အခန္းနံရံမွာ ခ်ိတ္ထားရတာ ငါေပ်ာ္တယ္။<br />အမူးလြန္ၿပီး အိပ္မက္ေတြလမ္းေပ်ာက္တဲ႔ညတိုင္း<br />တခစ္ခစ္ ေသြးေဆာင္ေနၾကမို႔ေလ။<br />မင္းဆံပင္ရွည္ႀကီးေတြထဲ<br />မျမင္ရတဲ႔ငါးေတြ လွမ္းလွမ္းဖမ္းရတာ ငါေပ်ာ္တယ္။<br />လက္မဲ႔ေျခဗလာနဲ႔ ပြဲခင္းထဲကထြက္ခဲ႔ရတဲ႔အခါတိုင္း<br />ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို အသက္သြင္းေပးေနၾကမို႔ေလ။<br />ဆီးလီနာေရ…<br />အကုသိုလ္အနည္းဆံုး စိတ္ကစားမႈတစ္မ်ိဳးလို႔ အမ်ိဳးအမည္တပ္ပါ<br />မင္းကို အသက္ရွဴတိုင္း လြမ္းေနခဲ႔တယ္။<br /><br />ညိမ္းညိဳညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-22716712541674350072011-03-19T09:55:00.001+03:002011-03-19T10:09:17.162+03:00အခ်စ္ဟာ အုတ္တစ္ခ်ပ္သဲတစ္ပြင့္မကဘူး၊ ရဲတိုက္ႀကီးတစ္ခုလံုးလည္းျဖစ္တယ္ဗီ႐ိုထဲမွာ ဂႏၳ၀င္ေတြရွိတယ္၊ ဂႏၳ၀င္ေတြထဲမွာ အခ်စ္ေတြရွိတယ္။<br />ႏိႈက္ယူစားသံုးလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုခ်လိုက္တယ္။ <br />လကၡဏာ၊ ရာမတို႔ရဲ ့ၾကင္နာမႈကိုျမင္ၿပီး<br />ညီေနာင္ခ်င္းအၿမဲတေစသတ္ပုတ္ေနရတဲ႔ <br />ဟာႏုမာဆိုတဲ႔ေမ်ာက္ <br />က်သြားတဲ႔မ်က္ရည္ေတြမ်ိဳးေပါ႔။ <br />ကဗ်ာကို ေရပန္းလိုလွည့္ဖြင့္လိုက္တယ္၊ အသံေတြဆူညံသြားၿပီလား။<br />ေရသံေတြနဲ႔ေရာလို႔ ဟုတ္ကဲ႔..ေရသံေတြနဲ႔ေရာလို႔၊ ငိုမယ္ဆို ငိုလို႔ရပါၿပီ။<br /><br />ေဒါက္တာအင္ဒ႐ူးေရ <br />ရဲတိုက္ႀကီးကို ခင္ဗ်ား ဘာနဲ႔ေဆာက္သြားတယ္ေျပာေျပာ<br />ခရစၥတီရဲ့အခ်စ္ေတြေသခ်ာေပါက္ပါလိမ္႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းမွ သံယသမရွိဘူး။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br />ႏြယ္နီ၊ မတ္၊ ၂၀၁၁။ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-50074603925791270572011-02-27T08:51:00.001+03:002011-03-20T07:40:19.730+03:00ဖုန္မႈန္႔ေတြနဲ႔ ေနလံုးႀကီးနဲ႔ အေ၀းကသက္တန္႔ေတြကိုခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႔ စာသင္ေက်ာင္းေလးႏြားအုပ္ႀကီးျဖတ္သြားေတာ႔ တိမ္ေတြလိုဖုန္ေတြထဲ ဆိုင္ကယ္ဘီးရာေတြ ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း<br />လိႈင္လိႈင္ပြင့္ေနတဲ႔ တမာေတြနဲ႔ လမ္းဟာေမႊးအီ<br />ပဲစဥ္းငံုေတြ ပဲႀကီးခင္းေတြဟိန္းေနတာေတာင္ အေလ႔က်ေနလွည့္ခင္းမ်ားက မင္းမူလို႔<br />တစ္ပိႆာဘယ္ေလာက္ဆိုတာ လက္ရွိသူတို႔ဂုဏ္ျဒပ္ေပါ႔။<br /><br />နံေဘးက ကင္းတားလက္၀ဲေျမာင္းထဲ ငါးေတြပုစြန္ေတြပုလံုစီခုန္ထ ေရပိတ္ခ်ိန္ထင္ပ<br />ဒိုက္ေတြအမိႈက္ေတြနဲ႔ ေရညွိဖတ္စိမ္းစိမ္းေတြ ခေလးငယ္နည္းနည္းကိုသာ အေဖာ္ျပဳကာ<br />ေထာ႔က်ိဳးစီးဆင္းေနရွာ<br />လိႈင္းတြန္႔မ်ားနဲ႔လွည္းဘီးရာအေျမာင္းေတြၾကား ဆိုင္ကယ္ဘီးေမးတင္<br />ရြာအ၀င္မွာ ဓာတ္ဆီဆိုင္နဲ႔ေလထိုးကြၽတ္ဖာနဲ႔ <br />ႏြားျခဴသံေတြအစား ေ၀ါခနဲေ၀ါခနဲထိုးထြက္လာတဲ႔ ဆိုင္ကယ္ေတြဒင္းၾကမ္းျမင္ရလိမ္႔<br />တခ်ိဳ႕ ေရမိုးခ်ိဳး အ၀တ္သစ္မ်ား၀တ္ကာ တခ်ိဳ႕ ေဆးပံုးေက်ာခ်ိတ္လယ္ေျမထဲဆင္းဟန္ <br />လမ္းကေတာင္းဆိုေတာ႔ ဂီယာႀကီးနဲ႔သာ ခရီးႏွင္ၾကရာ။<br /><br />၀င္လာခဲ႔ၾက<br />အိမ္ေျခ၇၀၀ရွိတဲ႔ ရြာကေလးထဲ<br />မွားယြင္းစြာရွက္ဖြယ္ပ ၇၀၀ဆိုတာေသးႏႈတ္ေသာအေရအတြက္မွမဟုတ္ေလဘဲ<br />ရြာႀကီးေပါ႔ သိပ္ကိုႀကီးတဲ႔ရြာႀကီး အလယ္တန္းေက်ာင္းမွ်မက်ေသးေတာ႔ ရြာကေလးလို႔ေခၚမိတယ္<br />အိမ္ေတြလမ္းေတြ ၿခံစည္းရိုးေတြ လူစိမ္းေတြကိုမ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ ဧည့္ခံႏိုင္ေပရဲ႕<br />ေက်ာင္းကေလး ေက်ာင္းကေလး<br />အဲသမွာ ေက်ာင္းကေလးဟာလဲ ဘာမွလိမ္းျခယ္မထားတဲ႔ေလးဘက္သားခေလးေလးလွသလိုလွေနရဲ႕<br />တြဲဖက္အလယ္တန္းေက်ာင္းကေလး <br />က်ယ္ျပန္႔တဲ႔ကြင္းႀကီးက ေက်ာင္းကေလးကိုထည့္ၿမိဳထား<br />သာမႈနာမႈအစုစု ပြဲလမ္းသဘင္အေထြေထြ လူစုလူေ၀းအမ်ိဳးမ်ိဳး<br />ေက်ာင္းကေလးက သူေတာင္အေဆာက္အဦမေဆာက္ရက္တဲ႔ကြင္းထဲ<br />ေနရာထိုင္ခင္းေပးလို႔ လူေတြေပ်ာ္သြားၾကတာလဲရွိ စိတ္ညစ္သြားၾကတာလဲရွိ<br />ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းကေလးတစ္ရက္နားလိမ္႔ေပါ႔<br />ေလေတြလိုလႊင့္ထုတ္သြားတဲ႔အမိႈက္မ်ား စင္ၾကယ္ျပင္ဆင္ဖို႔။<br /><br />ဆင္ဖိုနီဆိုတာဘာလဲ <br />ငါတို႔မသိၾကပါဘူးတဲ႔<br />ေတာဘုရားပြဲမွာ စည္ဘီယာေရာင္းတဲ႔သားအဖႏွစ္ဦး ေဂါက္တံကိုလုေနၾကတယ္<br />ထိန္ထိန္ညီးညီးပဲ ေက်ာင္းကေလးရဲ႕ေရအားလွ်ပ္စစ္က ဘီယာမူးမူးနဲ႔လင္းေနတယ္ <br />ပြဲေတာ္သံုးညမွာ သူပိုင္အလင္းနဲ႔ ဖန္ခြက္ေတြထဲအျမဳပ္တစီစီ<br />ေက်ာင္း၀င္တံခါးကိုေက်ာ္ေတာ႔ေခ်ာင္းကေလး ေခ်ာင္းကေလးေပၚမွာ ကြၽန္းပင္တစ္ပင္<br />အဲဒီေခ်ာင္းကေလးကေရစီးက အက္ဒီဆင္ကိုအလည္ေခၚလာတာေပါ႔<br />ကြၽန္းပင္ေသလို႔တဲ႔ဗ်ာ က်ဳပ္ကိုတိုင္လိုက္ၾကတာ ဟားဟား<br />ဆရာတစ္ဦးရဲ႕ေျပာဟန္ကရယ္ရယ္ေမာေမာ ေဗြမရွိဟန္<br />လစာတစ္ေသာင္းခြဲေခတ္မွာ ဆယ္႔ငါးသိန္းတန္ေရအားလွ်ပ္စစ္အလွဴရွင္<br />တာယာဖိနပ္ႀကီးစီးလို႔ေပါ႔<br />သူ ေတာေက်ာင္းဆရာ။<br /><br />တစ္ႏွစ္တာေက်ာပူဒဏ္ခ်က္ႀကီး တစ္ရက္တစ္မနက္နဲ႔၀မ္းေအးေဖာက္ခြဲလိုက္ၾကရွာ<br />သူတို႔ဟာ ပါးစပ္ထဲရယ္ဖြယ္ေတြပလုပ္ပေလာင္း<br />ေတာေက်ာင္းဆရာမ်ားရဲ႕ အျဖဴေရာင္က တစ္၀ိုင္းလံုးကိုလႊမ္းေနေရာ<br />မဟုတ္ဘူး တစ္ရြာလံုး ေဒသတစ္ခုလံုး<br />သူတို႔ သိပ္ကိုျဖဴၾကတယ္ အလြန္တရာျဖဴၾကတယ္<br />ေဟာဒီလို ဖဦးထုပ္ရရစ္ႏွင္းေခ်ာင္းငင္ျဖဴလို႔ေရးျပရတာထက္ကို ပိုျဖဴၾက။<br /><br />ဖံုေတြေပါ႔ကြယ္ ေနလံုးႀကီးကလည္းနီနီ<br />ႏြားအုပ္ေတြကလည္း ဒလၾကမ္း ဆိတ္အုပ္ေတြ တတီတီ<br />ယာေျမေတြ စိမ္းလားစိမ္းရဲ႕ နီလားနီရဲ႕ ၀ါလား၀ါရဲ႕<br />ဘာတဲ႔ဆိုင္ကယ္နဲ႔တီဗြီမရွိရင္ အိမ္မမည္ဘူးဆိုလား<br />ရြာသူေတြ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ေသးလား ပန္းေတာင္ကိုင္ေသးလား<br />မသိဘူးပကြယ္ ဆရာႀကီးႀကိမ္လံုးမကိုင္ေတာ႔တာေတာ႔ ျမင္ခဲ႔ရပ<br />က်ဳပ္တို႔တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ရိုးေျမက်ခ်စ္ၾကတာပါဗ်ာ တဲ႔<br />ထန္းေရစစ္စစ္ေသာက္ရင္း ၾကြက္ေၾကာ္၀ါးရင္း<br />ေမတၱာတရားကိုဘယ္သူေတြခိုးထားေသးလဲ<br />ေၾကြေနတဲ႔ေလနဲ႔ ေမ်ာလို႔။<br /><br />အေရာင္မဲ႔အခန္းနံရံ ေဆးသားမ်ားကြာက်<br />သက္တန္႔ကေလးေတြခ်ိတ္ဆြဲထားတာ အေရာင္စံုလွတယ္<br />အာဆီယံလူငယ္ေတြ႔ဆံုပြဲ ေမာင္ေကာင္းေ၀ယံဦး<br />တတိယႏွစ္ေဆးေက်ာင္းသား ေမာင္စိုးလြင္<br />ေရွ႕ေနမေလး မသဲေထြး<br />အလို သက္တန္႔ေတြစံုလွပ နံရံတေလွ်ာက္ခ်ိတ္ဆြဲထြန္းလင္းထား<br />တပည့္မရွား တစ္ျပားမရွိ၊ ပီတိကိုစား အားရွိ၏<br />အလကားေရးထားတာမဟုတ္ဘူး <br />ေခြးတံဆိပ္ခဲတံအစစ္နဲ႔ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ေရးထားတာဗ် အေဟးေဟး<br />ဖုန္မႈန္႔ေတြအေဖြးသား ေနလံုးႀကီးကို ေခါင္းေနာက္တည့္တည့္ခံၿပီး ဆရာႀကီးရီခ်လိုက္တယ္<br />ခ်စ္စရာေကာင္းခ်က္။<br /><br />ဖုန္မႈန္႔ေတြနဲ႔ ေနလံုးႀကီးနဲ႔ အေ၀းကသက္တန္႔ေတြကိုခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႔ စာသင္ေက်ာင္းေလး<br />၈နာရီနဲ႔ ၃၃မိနစ္တိတိ တာ၀န္၀တၱရားေတြခြာခ်ရင္း သူ႔အျမဳေတရွိရာဆီေငးရီေနမိ<br />မိုးရြာၿပီးစညေနခင္းလည္း မဟုတ္ပါဘဲ ဖုန္လံုးႀကီးေတြတေသာေသာၾကား<br />သက္တန္႔ကေလးေတြ လွေနခဲ႔ပံု။<br /><br />ညိမ္းညိဳညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-84419576805193021592010-06-26T00:06:00.002+04:002010-06-26T04:58:43.208+04:00၀န္စည္စလယ္မ်ားေသာအရပ္<span style="font-family:Zawgyi-One;"> ငွားေနတဲ႔အခန္းမွာ ထပ္ခိုးေလးရွိတယ္<br />ထပ္ခိုးေပၚမွာ သစ္တံုးတစ္တံုး<br />ထပ္ခိုးနဲ႔သစ္တံုးဟာ အျပန္အလွန္ေျမွာက္ပင့္လို႔<br />တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ယုတၱိေဗဒနည္းနဲ႔ေတြးရတာ သိပ္ဖင့္ႏြဲ႔တာပဲလို႔<br />တစ္ဖက္က ေလသာေဆာင္ၾကားေအာင္ ေျပာတယ္။<br /><br />တည္းတည္းကေလးသာက်န္ေနေတာ႔တဲ႔<br />အထီးက်န္တုတ္ထိုးသၾကားလံုးတစ္လံုးက<br />သပြတ္အူေျခာက္ကို သတိနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္လ်က္သာ<br />မၾကာခင္<br />ေလာင္ဂ်ီက်ဳကို အလ်ားလိုက္ျဖတ္ၿပီး ေလယာဥ္ပ်ံတစ္ေကာင္<br />႐ူးသြပ္စြာကၽြမ္းထိုးသြားေတာ႔မယ္ဆိုတာ သိေနသလိုမ်ိဳး<br />သူ႔မွာ ခ်ည္ေႏွာင္မထားတဲ႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ေတြရွိေနသလိုမ်ိဳး<br />ေမာေနတဲ႔ျမင္းေတြ ပစ္ခ်ခံထားရတဲ႔႐ုပ္အေလာင္းေကာင္ေတြ<br />အဲသလိုသာပ<br />တုတ္ထိုးသၾကားလံုးေလးမွာလည္း သူ႔အင္နာဂ်ီကို မီးျပန္ညွိခြင့္ရွိတယ္။<br /><br />သူတို႔ ၀တ္မႈန္မကူးၾကေတာ႔ဘူး<br />အကိုင္းျဖတ္တယ္ အကိုင္းဆက္တယ္<br />ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးမ်ားျဖင့္ သြားၾကတယ္။<br /><br />အရွင္သခင္<br />ေမာက္မာ၀င့္ႂကြားေသာ<br />အေဖာ္အေပါင္းကင္းေသာ<br />ပူေဆြးဖြယ္ကံစမ္းျခင္းမ်ားျဖင့္ ပသပါတယ္<br />ၾကာပန္း၊ ေရအိုင္ႏွင့္ သစၥာရွိေသာပင္လယ္လက္တက္မ်ားပင္ျဖစ္ေစ<br />အခ်စ္နာက်ေနၾကပါတယ္<br />ကူညီညာ၀ိုင္းလို႔ မႈိင္းမေတာ္မူပါ။<br /><br />သန္းေခါင္ေက်ာ္ သန္းေခါင္လြဲ<br />သန္းထူေသာအရပ္၌ ႐ႈပ္ေထြးေပြလီစြာ<br />အခ်စ္ဟာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ရပ္ေနပါတယ္။<br /><br />ေပးပို႔လိုက္ေသာပစၥည္းအေရအတြက္ႏွင့္ ေစ်းႏႈန္းစာရင္း<br />တိုင္တည္စရာဘုရားသခင္<br />အတြင္းဘက္၌ျဖစ္ေသာ ဒဏ္ရာ<br />သံျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာအရာမ်ား<br />ထိုအရာတို႔ အလြယ္တကူေၾကမြသြားၾကပါတယ္။<br /><br />မသက္ဆိုင္တာကို မသက္ဆိုင္ေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာကိုေျပာၾကားၿပီးလွ်င္<br />ထိုအရာကို ပစ္ပယ္ႏိုင္ေၾကာင္း<br />ငွားထားေသာအခန္းမ်ား သန္႔ရွင္းခဲ႔ပါတယ္။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-82403756432573241822010-06-17T23:09:00.002+04:002010-06-17T23:15:10.382+04:00မသန္႔စင္တဲ႔ကဗ်ာ<span style="font-family:Zawgyi-One;"> သဘာ၀က်က် မသန္႔မစင္ျဖစ္တည္ေနတဲ႔ ၿဂိဳဟ္ႀကီးတစ္လံုး႐ွိပါတယ္<br />မသန္႔စင္တဲ႔လူေတြကို သူ႔၀မ္းဗိုက္ႀကီးထဲ ထည့္ထည့္မ်ဳိလို႔<br />မသန္႔စင္တဲ႔အရာေတြကို သူ႔ေက်ာကုန္းႀကီးေပၚ ဆြဲဆြဲတင္လို႔<br />ဒါဟာ မသန္႔စင္တဲ႔ ကဗ်ာပါအေၾကာင္းတရားေတြပါပဲ။<br /><br />ဣဌာ႐ံုအညႊန္႔အဖူးေလးေတြနဲ႔ ကဗ်ာေတြလူလူသူသူျဖစ္ခဲ႔ေသးတာပဲ<br />အနိဌာ႐ံုအၾကမ္းအခက္ႀကီးေတြနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ကဗ်ာေတြထက္ထက္ျမက္ျမက္မျဖစ္ရမွာလဲ။<br /><br />မသန္႔စင္ျခင္းဟာ မသန္႔စင္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္၊ အ႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ျခင္း မဟုတ္ပါဘူး<br />မသန္႔စင္ျခင္းဟာ မသန္႔စင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ တရားလက္မဲ႔ျဖစ္ပ်က္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး<br />(သူကသာ တရားလက္မဲ႔ျပဳမူခံေနရတတ္တာပါ)<br /><br />ကဗ်ာအမ်ားစုက မွန္နန္းေဆာင္ဇာခန္းဆီးအတြင္း ၀ပ္ဆင္းက်ေရာက္ေနခ်ိန္<br />၀န္ႀကီးတစ္ဦးက ထန္းသမားမိသားစုနဲ႔အတူ ထမင္းလက္ဆံုစားခဲ႔တယ္<br />ကုန္တင္ေလွႀကီးနဲ႔အတူ ႐ြက္လႊင့္ခဲ႔တယ္<br />မသန္႔စင္တဲ႔နယ္ပယ္ေတြထဲ သူ႕ကဗ်ာ၀ိညာဥ္ကိုေစလႊတ္က်က္စားခဲ႔တယ္<br />သူဟာ မသန္႔စင္တဲ႔အေၾကာင္းတရားေတြအေပၚ စာနာတိမ္းညႊတ္ခဲ႔တယ္<br />သူဟာ မသန္႔စင္တဲ႔ကဗ်ာေတြကို ေရးဖြဲ႔ခဲ႔တယ္<br />ဒါဟာ ဒီေျမေပၚမွာ အမွန္တကယ္႐ွိေနတဲ႔ မသန္႔စင္ျခင္းေတြ ျဖစ္တယ္<br />မသိေယာင္ေဆာင္႐ံု၊ မ်က္ကြယ္ျပဳ႐ံုနဲ႔ ပေပ်ာက္မသြားမယ္႔ မသန္႔စင္ျခင္းေတြ ျဖစ္တယ္။<br /><br />လူမ်ားစုဟာ မသန္႔စင္ျခင္းရဲ႕အရသာကို တင္းၾကမ္းခံစားေနရတယ္<br />မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ဒီကမၻာႀကီးရဲ႕ အႏွံ႔အျပားမွာ႐ွိေနတယ္<br />မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ဖုန္ေတြသဲေတြအေထြးေထြးနဲ႔<br />မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ေခၽြးေတြသံေတြအလိမ္းလိမ္းနဲ႔<br />မသန္႔စင္ျခင္းဟာ ထမင္းတစ္လုပ္အတြက္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ၊ အညွာအတာကင္းစြာ၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာခ်ဳိ႕တဲ႔စြာ<br />မသန္႔စင္ျခင္းဟာ တစ္၀မ္းတစ္ခါးအတြက္ ေမွာင္ခိုလဲကူးရ<br />တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္အတြက္ စက္႐ံုႀကီးေတြထဲမွာလဲ ပိတ္ေလွာင္ခံရ<br />ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းႀကီးေတြမွာ၊ ျဒပ္သတၱဳလုပ္ငန္းခြင္ႀကီးေတြမွာ၊ စစ္ပြဲေတြမွာ<br />ပတ္ၾကားအက္ ႐ိုးျပတ္ငုတ္တိုလယ္ကြင္းျပင္ေတြမွာ၊ ေနာက္က်န္ဘီးမ်ားနဲ႔ ၾကက္ယက္သလိုယက္ေနရတဲ႔ေနရာေတြမွာ<br />ေရာဂါဘယကပ္ဆိုးေတြနဲ႔ လူလူသူသူ ေနလို႔၊ စားလို႔၊ ေတြးလို႔၊ ေတာလို႔ မရတဲ႔ ေဒသေတြမွာ<br />မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ေနေလာင္ေခၽြးစားၿပီး ထြားက်ဳိင္းသန္မာေနၾက၊ လိႈင္လိႈင္ႀကီးသီးပြင့္လာေနၾက<br />အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာ အေရျပားေပၚက ျဖဴတယ္မဲတယ္ဆိုတဲ႔ အေရာင္အတြက္နဲ႔လဲ သင္းကြဲႏွိပ္ကြပ္ခံရ<br />ၿငိမ္းခ်မ္းမြန္ျမတ္တဲ႔ဘာသာေရး၀တ္႐ံုေအာက္မွာ လက္နက္ပုန္းေတြ ကိုင္ေဆာင္လာၾက<br />ေက်ာင္းေတာ္သာရဲ႕ ဆြတ္ပ်ံ႕ေဆြးဖြယ္လမ္းမႀကီးေတြေပၚမွာေတာင္ မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ စိမ္႔၀င္ေနၾက<br />စိန္စီေရႊခ်ခန္းမႀကီးေတြအတြင္းမလဲ ဒီမသန္႔စင္ျခင္းေတြပဲ ပြဲတက္ကခုန္ေနၾက<br />မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုေတာင္ ဓားထက္ထက္နဲ႔ လွီးျဖတ္ေနၾက<br />မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ အသြင္သ႑ာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေနရာေဒသအသီးသီးကို လႊမ္းမိုးလာၾက<br />လူနည္းစုဟာ မိမိရဲ႕သန္႔စင္မႈအတြက္ လူမ်ားစုကို မသန္႔မစင္တဲ႔အေျခအေနေတြထဲ တြန္းပို႔ေနၾက<br />အ႐ွိန္နဲ႔၊ ပါ၀ါနဲ႔၊ စြမ္းအားေတြနဲ႔ မသန္႔စင္ျခင္းအေပၚ လက္လႊတ္စပယ္ေျပာဆိုၾက၊ ဖိႏွိပ္ၾက<br />က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီမသန္႔စင္ျခင္းေတြကို ကဗ်ာျပဳၾကတာျဖစ္တယ္၊ ဒီမသန္႔စင္ျခင္းေတြကိုပဲ ဆြဲကူထူမၾကတာျဖစ္တယ္<br />မသန္႔စင္ရျခင္းရဲ႕ ရင္းျမစ္ေတြကို စီစစ္႐ွာေဖြၾကတာျဖစ္တယ္<br />ဒါဟာ မသန္႔စင္တဲ႔ ကဗ်ာပါအေၾကာင္းတရားေတြပဲျဖစ္တယ္။<br /><br />မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ကင္းဘတ္စေတြျဖစ္တယ္<br />မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ေဆးစက္ေတြျဖစ္တယ္<br />မသန္႔စင္ျခင္းေတြဟာ ကဗ်ာနဲ႔ထံုကူးခံရေတာ႔<br />လွပတဲ႔ပန္းခ်ီကားေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။<br /><br />ဒီလိုပါပဲ<br />တစ္ခါတစ္ခါေတာ႔လည္း ကိုယ္႔ရင္၀ကိုယ္ ဓားနဲ႔ေထာက္ၾကည့္ရတာ ရင္ခုန္စရာေကာင္းလွပါတယ္<br />မသန္႔စင္တဲ႔ကဗ်ာေတြကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးေရးရင္း ကၽြတ္ဆတ္ဆတ္ရင္ဘတ္တစ္ေနရာကို စာနာမႈပလပ္ေခါင္း ထိုးခ်လိုက္ၿပီ<br />ကဗ်ာေတြ ဒီအတိုင္းစီး၀င္ေစေတာ႔။<br /><br />(အ႐ိုင္းေတး...မွ)<br />- ၂၀၀၈၊ </span><span style="font-family:Zawgyi-One;">ႏို၀င္ဘာတုန္း</span><span style="font-family:Zawgyi-One;">က တစ္ႀကိမ္တင္ဖူးပါတယ္။<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-70362953590429565852010-06-11T16:58:00.009+04:002010-06-24T19:10:50.941+04:00အ႐ိုင္းေတး ထြက္ပါၿပီ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4vGKNLdBGhHDhizbfTbTFQwpGwRrhZfme_dgV6m5CJis1wzjZ_VTGZs0vT1TMFPlsNtFpTqSPp7eqpgBcVBJ61swkRWOlNM_KMB0xS0TdSHpPz7Rq3lPIaDL8kngD-OQ7sH052jbve0Lf/s1600/h11.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 136px; height: 200px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4vGKNLdBGhHDhizbfTbTFQwpGwRrhZfme_dgV6m5CJis1wzjZ_VTGZs0vT1TMFPlsNtFpTqSPp7eqpgBcVBJ61swkRWOlNM_KMB0xS0TdSHpPz7Rq3lPIaDL8kngD-OQ7sH052jbve0Lf/s200/h11.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5486357876341951618" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">အၾကာႀကီး စိတ္ကူးခဲ႔ရတာေလးတစ္ခု အေကာင္အထည္ေပၚလာလို႔ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ အစမွအဆံုးတိုင္ အစစအရာရာ ခ်ိတ္ဆက္ကူညီေပးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး၊ အမွာစာေရးေပးတဲ႔ ကိုစိုင္း၀င္းျမင့္၊ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ီေပးတဲ႔ ေက်ာ္ေမႊးစာအုပ္တိုက္တို႔ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကဗ်ာခ်စ္သူ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစ...။<br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com28tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-87687341224120425972010-06-05T16:38:00.005+04:002010-06-07T23:23:42.029+04:00အေမရိကားက မခင္ႏွင္းဆီ<span style="font-family:Zawgyi-One;"> ငါ႔မခင္ႏွင္းဆီဟာ အဖူးအပြင့္ေတြတေ၀ေ၀နဲ႔<br />ေႏြဦးမွာ လွေနရွာေတာ႔မယ္<br />ငါ႔ဆီမွာေတာ႔ ေျခာက္သေယာင္းေသာေႏြဦး။<br /><br />တစ္ေယာက္တည္းရွိေနရတဲ႔အျဖစ္ဟာ<br />ဘယ္လိုမွ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းပါဘူး<br />ငါ႔မခင္ႏွင္းဆီဟာ<br />ကမၻာေက်ာ္ေရေမႊးနံ႔ေတြၾကား<br />သဲတရွပ္ရွပ္ ငါ႔ျဖတ္သြားျဖတ္လာေျခသံတခ်ိဳ႕ ကို<br />ၾကားမိပါစ<br />ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေတြရဲ့ ခြာသံတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ၾကား<br />ငါေသြးေပးတဲ႔ ကရမက္ရနံ႔ကို<br />သင္းပ်ံ႕မိပါစ။<br /><br />ဟဲလို<br />တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ဆြံ႔အ<br />ငါ႔မေခၚဆိုရဲတဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုအတြက္<br />မခင္ႏွင္းဆီရဲ့အသံေလး ၀ါယာႀကိဳးထဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ႔မယ္။<br /><br />ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္<br />ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ<br />မီးပူတိုက္ၿပီးတစ္ႀကိမ္မွ ထုတ္မ၀တ္ရေသးတဲ႔ အက်ၤ ီတစ္ထည္<br />သံေယာဇဥ္ေခါက္႐ိုးေၾကာင္းရဲ့ လိႈင္းအလ်ားေပၚ<br />ေၾကကြဲမႈဟာ တိတ္တိတ္ေလးတက္ထိုင္ေနခဲ႔တယ္<br />အေ၀းႀကီးထြက္သြားတယ္ဆိုတာ<br />အနီးဆံုးမွာရွိမေနေတာ႔တာပဲ မဟုတ္လား။<br /><br />ညညလူေျခတိတ္ၿပီဆို<br />ငါဟာ မခင္ႏွင္းဆီရဲ႕ဓာတ္ပံုေလးကို<br />စက္ယႏၱရားတစ္ခုလို သတိႀကီးႀကီးထားၿပီးကိုင္တြယ္<br />မျပယ္တဲ႔ ရနံ႔အေဆြးေတြနဲ႔ အတိတ္ကိုတူးဆြမိေတာ႔တာပဲ<br />အဲဒါ “သတိရတယ္” ေခၚတာလားကြယ္။<br /><br />ဇာတိရနံ႔ေတြထဲမွာ<br />ငါက ကြန္ဆာေဗးတစ္ဆန္ဆန္<br />အခု ဒီကဗ်ာမင္းဆီပ်ံသန္းလာျခင္းအားျဖင့္<br />ယေန႔ကမၻာႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါရဲ့။<br /><br />မခင္ႏွင္းဆီေရ<br />မင္းေျချပန္မခ်လိုတဲ႔ ေျမႀကီးကိုမွ<br />ငါက ဆတိုးၿပီးခ်စ္ေနရ<br />ဗီလိန္မပါဘဲ ေ၀းရတယ္ဆိုလည္း<br />ဇာတ္မေပါင္းရတာခ်င္းေတာ႔ ငါတို႔တူခဲ႔တယ္။<br /><br />မခင္ႏွင္းဆီေရ<br />ျမစ္ဆိုတာ ပင္လယ္ဆီဆိုက္ေရာက္ရမယ္<br />လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ရဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို<br />သူရဲ့ပင္လယ္နဲ႔တူတဲ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ဆီ<br />စီး၀င္ဆိုက္ေရာက္ခြင့္ရွိတယ္မဟုတ္လား<br />အဲဒီလူတစ္ေယာက္ဟာ ငါကြဲ႔<br />သတိရျခင္းကမ္းပါးႏွစ္ဖက္နဲ႔<br />ငါ႔ျမစ္ေၾကာင္းကို ငါကိုယ္တိုင္စီးနင္းလာခဲ႔တာေပါ႔<br />နက္႐ိႈင္းတဲ႔အိေျႏၵနဲ႔ ပင္လယ္ဟာလိႈင္းထန္လို႔မရဘူးေလ။<br /><br />ဒီလိုပါပဲ မခင္ႏွင္းဆီေရ<br />ငါက လိႈင္းေတြသိမ္းရင္း လာတဲ႔ျမစ္<br />အဲဒီျမစ္ေၾကာင္းဟာ<br />သူခ်စ္တဲ႔ပင္လယ္ႀကီးထဲ<br />တဖ်တ္စာအေငးတစ္ကြက္ရ႐ံုနဲ႔<br />ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျမဳပ္ႏွံပစ္ဖို႔ လံုေလာက္ၿပီတဲ႔။<br /><br />မခင္ႏွင္းဆီေရ<br />အေမရိကားရဲ့ ေႏြဦးေလေျပထဲ<br />ပန္းေပါင္းတစ္ေထာင္ပြင့္ေ၀<br />မင္းကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ<br />မနက္ျဖန္ရဲ့ေနေရာင္ျခည္ထဲ<br />အိပ္မက္တစ္ေထာင္ပြင့္ေ၀<br />မင္းကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ<br />ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ…ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ…။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-79229126556927544202010-06-02T00:54:00.006+04:002010-06-02T13:35:01.626+04:00အေမးအျမန္း၊ စပ္စပ္စုစု၊ က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္၊ ဟိုေျပာဒီေျပာထူထပ္ေတာင္ကုန္းမ်ားႏွင့္ အသားလြတ္တရားခံလိုစစ္ေဆးအရသာခံခ်င္ေသာ အာတာလြတ္ဥမ်ား<span style="font-family:Zawgyi-One;"> ေရထဲျပဳတ္က်ရတဲ႔ျဖစ္စဥ္မွာ<br />- မိမိကိုယ္တိုင္ အေနအထိုင္မတတ္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္သလို<br />- တျခားလူက တြန္းခ်လို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္<br />ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တျခားလူတြန္းခ်လို႔ေရနစ္ေသရရင္ေတာ႔ မတန္ဘူး<br />ရေအာင္ရုန္း ရေအာင္လႈပ္ၿပီး ကူးခပ္ရမွာပဲ။<br /><br />“လူဆိုတာ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ေနရတဲ႔သတၱ၀ါ”<br />အာတာလြတ္ဥေတြထဲေရာက္သြားတဲ႔အခါ<br />ဒီစကားပံုကို ခင္ဗ်ားရယ္မိမွာပဲ။<br /><br />သူမ်ားေတြအေႏြးထည္ကိုယ္စီနဲ႔ မင္းေကာ<br />သူမ်ားေတြအက်ၤ ီပါးေလးေတြနဲ႔ မင္းက်မွ အေႏြးထည္ႀကီးတဖားဖား<br />ေသာက္ေလကြာ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္၊ ဘာလဲကံငါးပါးထိန္းေနတာလား(သေရာ္ေတာ္ေတာ္)<br />စားစမ္းပါဟ ဒီေရာက္တုန္း၊ ေသရင္ကိုယ္႔ေနာက္ဘာမွမပါဘူး<br />အဲဒီမ်က္မွန္ႀကီးက လိုလို႔လား(မ်က္စိနာေနတာကို သူမသိဘူး)<br />ဘာလဲ အိမ္ကဘိုးေတာ္ကို ရွိန္ေနတာလား(အေဖကိုရည္ညႊန္းမွန္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာမွ သိရ)<br />၀ိုး..ဒီလူႀကီးက စာလည္းေရးတာပဲလား၊ သူေရးတာ ရင္သိမ္႔တုန္ေလးေတြေရာပါရဲ့လား(ဆရာတို႔ေရ စာအုပ္ေတြသိမ္းမထားမိတာကိုသာ ခြင့္လႊတ္ပါေတာ႔)<br />အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီး<br />ငါမွတ္မထားခ်င္လို႔ ေမ႔ပစ္လိုက္တဲ႔စကားေတြအမ်ားႀကီး<br />မနက္အိပ္ယာထ ငါ႔ေခါင္းေနာက္မွာ ေရဒါတစ္္ခုတပ္ဆင္လို႔<br />ပံုရိပ္ေတြစုပ္ယူ႐ံုအားမရေသးပဲ<br />သြားတယ္ လာတယ္ စားတယ္ ေသာက္တယ္<br />အသံလိႈင္းမ်ားဟာေမးဖ်ားတဆတ္ဆတ္တုန္ခါလို႔ အထိုင္စက္ႀကီးမ်ား<br />ထိုမွတဆင့္ ကိုယ္တိုင္ေဖာ္ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားေဘာင္ထဲ<br />ငါဟာ သူတို႔ရဲ႕ လြဲေခ်ာ္ေနေသာ သနားစရာသတၱ၀ါတေကာင္<br />ေငါင္စင္းလို႔ ေပေစာင္းလို႔ ရြဲ႕ေစာင္းလို႔<br />ဒီမိုးဟာ တို႔ၿမိဳ႕ကစ႐ြာတာ ဒီအ႐ုပ္ဟာ တို႔ဆီကေဆးစက္စက်တာ<br />ဒီသီခ်င္းဟာ တို႔စၿပီးတီးတာ<br />ဒီဂိမ္းဟာ တို႔႐ိုးသြားလို႔ေအာက္လိုက္တာ<br />ဒီေဘာင္းဘီဟာ….ဒီအကၤ် ီဟာ…ဒီပေလယာဟာ...ဘာဟာ...ညာဟာ<br />ကေလးကလားပဲ ကေလးကလားပဲ<br />ေလတယ္ ေလတယ္၊ ပင့္ကူအိမ္ထဲၿငိေနတဲ႔ယင္တစ္ေကာင္လို ငါေလတယ္<br />စာမတတ္ဘူး စာမတတ္ဘူး<br />စာမတတ္ေတာ႔ ဒီစာေတြကို ဘယ္လိုဖတ္ရမလဲ ငါမသိဘူး။<br /><br />ဘိန္းရွဴေနတာလားဆိုေတာ႔လည္း<br />ဘိန္းရွဴေနတာပါပဲေပါ႔<br />အေရမရအဖတ္မရေတြပါကြာဆိုေတာ႔လည္း<br />ဟုတ္ပါတယ္ပဲေပါ႔<br />နားေအးခ်င္တယ္<br />ဘာမွျပန္မေျပာတာ အဖက္မလုပ္တာလားဆိုလာျပန္ေတာ႔<br />ငါ ငုတ္တုတ္ေသတာပဲ။<br /><br />ဆက္ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ႏွစ္ေယာက္က<br />ဖိနပ္ႀကိဳးထိုးဖို႔က်န္ခဲ႔တဲ႔ တေယာက္အေၾကာင္းကုိေျပာဆိုလို႔<br />အာတာလြတ္ယဥ္ေက်းမႈဟာ ကမၻာေပၚ ဓားသြားလိုၿမိလို႔။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-83613278863173925722010-05-29T23:38:00.000+04:002010-05-29T23:39:53.205+04:00ေဆြး<div style="text-align: center;"><span style="font-family: Zawgyi-One;"><span style="color: rgb(51, 51, 255);">ေဆြး</span></span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;"></span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;">ေငးခဲ႔မိတယ္</span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;">ၾကယ္ေတြအေငြ႔ပ်ံသြားတဲ႔အထိ</span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;">တစ္စိမ္႔စိမ္႔ကၽြံ၀င္ေနတဲ႔</span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;">တြင္းနက္ႀကီးအ၀မွာ ရပ္ရင္း၊</span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;"></span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;">သြားတက္ကေလးေရ</span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;">တစ္ခါတစ္ရံေတာ႔ ငိုပါရေစ၊</span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;"></span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;">ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ ေဆာင္းညအို</span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;">ငါ႔ကို မီးဖိုပါေစေတာ႔။</span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;"></span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;">ညိမ္းညိဳ</span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;">၁၃၊ ၁၀၊ ၂၀၀၉</span><br /><span style="font-family: Zawgyi-One;"></span></div>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-11187565299058809832010-05-27T23:58:00.000+04:002010-05-27T23:59:07.916+04:00ကၽြန္သေဘၤာ<span style="font-family:Zawgyi-One;"> စာတစ္လံုးက စာတစ္လံုးထဲကၽြံက်သြား<br />၀ါက်တစ္ေၾကာင္းက ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းထဲ နစ္၀င္သြား<br />စာအုပ္တစ္အုပ္ကို စာအုပ္တစ္အုပ္လို ၿပီးဆံုးခ်င္ခဲ႔<br />သံသရာေၾကာင္း ႐ွည္းလ်ားခဲ႔ပံုမ်ား<br />စာအုပ္ဟာ ခုထိ အသက္၀င္/ငင္ ေနပံု<br />ငါတို႔ ေၾကာင္တက္တက္ေငးေနၾကပံု<br />ကၽြန္သေဘၤာႀကီး ခုတ္ေမာင္းရင္း<br />ဒီစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ငါတို႔ အစဥ္အဆက္ ႐ိုင္းခဲ႔ၾကတယ္။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-3274865285857881982010-05-27T23:27:00.000+04:002010-05-27T23:28:14.531+04:00ကစားပြဲပံုျပင္<span style="font-family:Zawgyi-One;"> ပုဆိန္ ဓားခ်က္<br />တေယာက္တလက္ ၀ိုင္းဖြဲ႔ဆူညံ<br />ဟန္ေတြေရာမာန္ေတြေရာ<br />ေတာအုပ္ထဲ ပြက္ေလာ႐ိုက္ေနခဲ႔။<br /><br />အသီးမစား အရြက္မခူး<br />ထင္းမဆိုက္ အသားမတိုက္<br />အင္အားျပ ယိမ္းလိုက္ရင္း<br />ေတာျပဳန္း႐ံုသက္သက္ လာလာႏွက္ေတာ႔<br />အလွဲခံရတဲ႔သစ္ပင္ေတြက ရင္နာသတဲ႔။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-67934735642400634822010-05-25T14:46:00.003+04:002010-05-26T01:19:59.886+04:00ေတာအုပ္<span style="font-family:Zawgyi-One;"> “အမ်ားေျပးရင္လိုက္ေျပး<br />အမ်ားရပ္ရင္လိုက္ရပ္<br />အုတ္အေရာေရာ ေက်ာက္အေရာေရာ<br />အူသံေတြဆူညံေနၿမဲ<br />မူဟန္ေတြက ထူးမျခားနားျပာကလက္စိန္<br />အဲဒီေခြးအ,ေတြနဲ႔ အေဆြခင္ပြန္းမဖြဲ႔လိုဘူး<br />ငါက ႏွစ္႐ွည္လမ်ား ဖန္တီးတည္ေဆာက္ယူခဲ႔ရတာ” တဲ႔<br />ေတာအုပ္က ေျပာတယ္။<br /><br />“ေဟးးးး ျခေသၤ႔ေတြလား<br />လာေဟ႔ မင္းတို႔ကို ေစာင့္ေနတာ<br />တစ္ဦး တစ္ေကာင္ တစ္ေယာက္ကအစ<br />ေနာက္လိုက္ေပါင္းမ်ားစြာပါသည္အထိ<br />ကိုယ္႔ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ခိုင္မာျပင္းျပ<br />အမ်ားသေဘာနဲ႔လည္း လိုက္ေလ်ာညီေထြ<br />ေသြဖီယိမ္းယိုင္ျခင္းလည္းကင္း<br />တင္းျပတ္ညႊတ္ႏူး ေပါင္းစည္းလွပ<br />ငါ႔ရဲ႕ အနားသတ္စည္းကိုျဖင့္<br />မင္းတို႔ရဲ႕အားနဲ႔သာ<br />တသသေမႊးျမေစေရာ႔ကြယ္” တဲ႔<br />ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိေသာေတာအုပ္က ေျပာတယ္<br />မွန္တယ္<br />ေျခေထာက္ေတြမက်န္ေတာ႔ေလာက္ေအာင္ကို<br />ေျခစစ္ပြဲေတြ လိမ္ပိန္ေနေအာင္ကန္လာခဲ႔ရတဲ႔ေတာအုပ္က ေျပာျခင္းျဖစ္တယ္။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span><span style="font-family:Zawgyi-One;">၂၀၊ ၅၊ ၂၀၀၈</span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-66008154259843811412010-05-20T21:31:00.003+04:002010-05-21T15:35:52.500+04:00မီးပံုးပ်ံ<span style="font-family:Zawgyi-One;"> အျမင့္ဆံုးပ်ံတက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး<br />အေ၀းဆံုးကို လြင့္သြားရတာ၊<br /><br />ဒီလိုပါပဲ<br />တိမ္ေတြက အရႊန္းေဖာက္ေတာ႔<br />ရင္ထဲကမီးေတာက္ကို ၀ွက္ထားရတာေပါ႔။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-6094137471994352022010-05-18T14:14:00.002+04:002010-05-19T13:31:02.518+04:00သက္႐ွိသက္မဲ႔<span style="font-family:Zawgyi-One;"> (က)<br />ငါ သြားေနတယ္<br />ငွက္ေတြရဲ႕အေတာင္ပံနဲ႔ မေရာက္ႏိုင္တဲ႔အရပ္<br />ပင္လယ္ငါးေတြ မေနထိုင္ႏိုင္တဲ႔အရပ္ကို<br />ငါစီးမဲ႔ရထားနဲ႔ လြဲမွာစိုးလို႔<br />ငါေနာက္က်မွာစိုးလို႔<br />ငါ ကတိဖ်က္ရာ ေရာက္မွာစိုးလို႔<br />မၾကာမၾကာ ငါေျပးရတယ္<br />အစြမ္းကုန္သိမ္ေမြ႔တဲ႔လူေတြ<br />သူတို႔မွာ႐ွိတဲ႔ အေကာင္းဆံုးအေပၚအကၤ်ီေတြကို<br />ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီးစ ႐ွပ္အကၤ်ီေတြရဲ႕အေပၚကေန ထပ္၀တ္ခ်င္ၾကလို႔<br />ငါ႔ကို ဆြဲေခၚတယ္ ဒရြတ္ဆြဲေခၚတယ္<br />စာတစ္ေစာင္မွ လက္ခံမရကတည္းက<br />ငါ ဘာသတင္းကိုမွ မရေတာ႔ဘူး<br />ငါ႔ခႏၶာဟာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္လဲက်လို႔<br />ငါ႔မိတ္ေဆြ တျခားလိပ္ျပာေတြနဲ႔အတူ<br />ပင္အပ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုးစိုက္ခံထားရတယ္<br />ငါ အသက္႐ွိေသးရဲ႕လား။<br /><br />(ခ)<br />အိပ္ယာေပၚက ပစၥတို<br />ေတြးေတာဆင္ျခင္ေနတဲ႔ေၾကာင္<br />ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို ပါးလ်ားတဲ႔အရိပ္<br />ငါ႔ဘ၀ကို ငါေမ႔တယ္<br />ဘုရားသခင္ဟာ သူ႔လူေတြကို ေမ႔သလိုေပါ႔<br />သမၼာက်မ္းကို<br />ငါစားခ်င္လိုက္တာ<br />ဘယ္သူမ်ားေကၽြးပ<br />နံရံမွာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ကို<br />ငါ ပင္အပ္နဲ႔စိုက္တြယ္ထားတယ္<br />ငါ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုလဲ အဲသလို<br />ပင္အပ္နဲ႔ စိုက္တြယ္ထားခ်င္တာမ်ိဳး<br />ၿပီးေတာ႔..မီးေတာက္လိုေတာက္ေလာင္ေနတဲ႔<br />အရက္ေသာက္လိုစိတ္နဲ႔<br />အရက္ကို ေရလိုေသာက္ခဲ႔တယ္<br />လူငယ္မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွတ္ရစရာေတြမ်ားတဲ႔<br />ေအးစက္စက္ ပ်က္စီးေနတဲ႔မ်က္လံုးေတြ ငါလိုခ်င္တယ္<br />ငါေရာက္ခ်င္ေနတဲ႔ေနရာေတြအေၾကာင္းကို<br />ငါေတြးေတာေနခ်င္လို႔<br />တစ္၀က္မူးေနတဲ႔အၿပံဳးနဲ႔<br />ငါ..ေနာက္ျပန္ၾကည့္တဲ႔အခါ<br />ေတာင္ကအုပ္မိုးေနတဲ႔ ပင္လယ္ကိုေတြ႔ရတယ္<br />(အဲဒါ ငါ႔အေမရဲ႕ ဂူသခၤ်ဳိင္းေနရာပဲ)<br />(ငါ႔အေမနဲ႔အတူ ပင္လယ္ခ႐ုခြံေတြေကာက္ခဲ႔တယ္)<br />ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး<br />ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး<br />(ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ မလြဲမေသြ သြားၾကရမွာမို႔<br />တျခားလူေတြကို ခြင့္ျပဳလိုက္ၾကပါစို႔)<br />ငါ အသက္မ႐ွိေတာ႔ဘူး။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /><br />- ဆရာသစၥာနီဘာသာျပန္ေသာ ဂ်ပန္ေခတ္ေပၚကဗ်ာအပုဒ္ ၂၀မွ စာသားမ်ား၊ ၀ါက်မ်ားျဖင့္ ဖန္တီးပါသည္။<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-1965637429817900822010-05-15T21:56:00.000+04:002010-05-15T22:25:46.490+04:00ေတးေရးဆရာ<span style="font-family:Zawgyi-One;"> ၾကည္ႏူးဖြယ္ေတးတစ္ပုဒ္ကို<br />သင္က မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ဆိုတဲ႔အခါ<br />အလြမ္းလို႔ေခၚၾကလိမ္႔မယ္။<br /><br />လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေတးတစ္ပုဒ္ကို<br />သင္က ၾကည္ႏူးမႈနဲ႔ဆိုတဲ႔အခါ<br />အခ်စ္လို႔ေခၚၾကလိမ္႔မယ္။<br /><br />ၾကည္ႏူးလြမ္းဆြတ္ဖြယ္ေတးတစ္ပုဒ္ကို<br />သင္က ေမ႔ေလ်ာ႔မႈနဲ႔ဖံုးကြယ္တဲ႔အခါ<br />အမုန္းလို႔ေခၚၾကလိမ္႔မယ္။<br /><br />အမုန္းေတးကို မဆိုေစလိုပါ<br />သင့္ကိုလည္း တားျမစ္ျခင္းငွာ မစြမ္းတဲ႔အခါ<br />ေတးေရးဆရာ(ငါ႔)လက္ကိုသာ ျဖတ္ရပါေတာ႔မယ္။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-19911865108117227482010-05-07T13:00:00.001+04:002010-05-07T15:30:38.303+04:00အခ်စ္ဟာ အုတ္တစ္ခ်ပ္သဲတစ္ပြင့္မကဘူး၊ ရဲတိုက္ႀကီးတစ္ခုလံုးလည္းျဖစ္တယ္<span style="font-family:Zawgyi-One;"> ဗီ႐ိုထဲမွာ ဂႏၳ၀င္ေတြရွိတယ္၊ ဂႏၳ၀င္ေတြထဲမွာ အခ်စ္ေတြရွိတယ္။<br />ႏိႈက္ယူစားသံုးလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုခ်လိုက္တယ္။<br />လကၡဏာ၊ ရာမတို႔ရဲ ့ၾကင္နာမႈကိုျမင္ၿပီး ညီေနာင္ခ်င္းအၿမဲတေစသတ္ပုတ္ေနရတဲ႔ ဟာႏုမာဆိုတဲ႔ေမ်ာက္ က်သြားတဲ႔မ်က္ရည္ေတြမ်ိဳးေပါ႔။<br />ကဗ်ာကို ေရပန္းလိုလွည့္ဖြင့္လိုက္တယ္၊ အသံေတြဆူညံသြားၿပီလား။<br />ေရသံေတြနဲ႔ေရာလို႔ ဟုတ္ကဲ႔..ေရသံေတြနဲ႔ေရာလို႔၊ ငိုမယ္ဆို ငိုလို႔ရပါၿပီ။<br /><br />ေဒါက္တာအင္ဒ႐ူးေရ<br />ရဲတိုက္ႀကီးကို ခင္ဗ်ား ဘာနဲ႔ေဆာက္သြားတယ္ေျပာေျပာ<br />ခရစၥတီရဲ့အခ်စ္ေတြေသခ်ာေပါက္ပါလိမ္႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းမွ သံယသမရွိဘူး။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-83561558505972459032010-05-06T16:13:00.004+04:002010-05-06T16:19:01.206+04:00<div style="text-align: center;"><div style="text-align: left;"><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေလာေလာဆယ္ -</span></span><br /><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);"></span></span></div><span style="font-family:Zawgyi-One;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br /></span><span style="color: rgb(51, 51, 255);">အလကၤာေတြ၊ သေကၤတနိမိတ္ပံုေတြသံုးၿပီးေရးရမွာ ၿငီးေငြ႔ေန၊</span></span><br /><span style="color: rgb(51, 51, 255);font-family:Zawgyi-One;" >ည၊ ပင္လယ္၊ လေရာင္၊ ငွက္၊ ရင္ဘတ္<br />ညီမေလး၊ ဂီတ</span><span style="color: rgb(51, 51, 255);font-family:Zawgyi-One;" >၊ အလြမ္း<br />စံပယ္၊ လမ္း၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ဓာတ္ႀကိဳး...အစရွိသျဖင့္</span><br /><span style="color: rgb(51, 51, 255);font-family:Zawgyi-One;" >အဲဒီစကားလံုးေတြရဲ့ စည္း၀ိုင္းအျပင္ဘက္ မတ္တပ္ထြက္ရပ္ခ်င္</span><span style="color: rgb(51, 51, 255);">။</span><br /><br /><div style="text-align: left;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">- ေနာက္မ်ားေတာ႔ မေျပာတတ္ေသး။</span><br /></div></div>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-65317632323831607312010-05-06T11:12:00.002+04:002010-05-06T11:13:43.496+04:00အိပ္ယာ၀င္ဂါထာ(ကိုယ္တိုင္႐ြတ္ဆိုရန္)<span style="font-family:Zawgyi-One;"> တိုက္ေဆြးတိုက္အိုႀကီးမ်ားရဲ့ စႀကၤန္ေပၚ မအိုမေဆြးေသာေနေရာင္မ်ားၿပိဳက်လာ<br />ႂကြက္ကေလးတစ္ေကာင္ ဆန္႔ငင္ဆန္႔ငင္အေၾကာဆိုင္းေသသြား အစာေရစာမရွိ ႂကြက္သတ္ေဆးေလးမွစားစရာမရွိ<br />ထိုနည္းတူႀကိမ္းစပ္ေသာ၊ မ်က္စိကိုတခါတည္းမွိတ္ပစ္႐ံုႏွင့္ အလင္းကိုျဖတ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေသာ<br />အႏၱရာယ္ = မထင္မွတ္ေသာေနရာတြင္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္အိပ္ၿပီးေစာင့္ေနတတ္ေသာ<br />(ျမစ္ဟာ အေကြ႔တစ္ခုရဲ့ဟိုဘက္သည္ဘက္မွာ ေရစီးေၾကာင္းေျပာင္း အရွိန္ေျပာင္း)<br />ဆပ္ျပာတုံးေအာက္ကပ္ေနတဲ႔ ဘရိတ္ဓားကလက္ကိုမႊန္းသြားသလိုမ်ိဳး..ဆိုေတာ႔<br />တခါတခါဘာမွန္းညာမွန္းမသိတစ္အိမ္လံုး ကုတ္နဲ႔မ,ေ႐ြ႕တာခံလိုက္ရ<br />ကလိမ္ေစ႔ကို မိုက္က႐ိုစကုပ္နဲ႔ၾကည့္လို႔မျမင္ႏိုင္၊ မုသားဟာ အစကဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းမွန္းမသိခဲ႔ဘူး(လို႔ မလုပ္လိုက္ပါနဲ႔)<br />အေထြအထူးေအာ္ဟစ္ရန္မရွိ လက္ညွိဳးနဲ႔လက္မၾကား ပုရြက္ဆိတ္ေလးေရာက္လာတဲ႔အခါ<br />အသက္ဇီ၀ကိုျမတ္ႏိုးပါ<br />ဘုရားတည္ေက်ာင္းေဆာက္ အသက္ကေလးေထာက္ေထာက္မေထာက္ေထာက္<br />ေမြးထားေသာေခြးကေလးေၾကာင္ကေလးမ်ား အစာ၀ပါေစ<br />ႏူးညံ့ေသာေခါင္းတလားေပၚ ထြက္သက္၀င္သက္ႏွင့္တကြ စိတ္ကေလးကို အသာအယာဖိတ္ပါ<br />(အထူးကား) အိပ္မက္မ်ား မၾကမ္း႐ိုင္းပါေစႏွင့္ ဟူလို။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-32835658501836911372010-05-05T15:58:00.001+04:002010-05-05T15:58:50.590+04:00မ်ိဳးကြဲ<span style="font-family:Zawgyi-One;"> အခ်ိန္တိုင္း အံႀကိတ္ထားမွလား<br />အပ္ခ်ည္ႀကိဳးသြင္းတာမ်ိဳးက် ေသေသေၾကေၾကစိတ္နဲ႔မရဘူး။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-6563233372076684202010-05-05T07:56:00.000+04:002010-05-05T07:57:21.455+04:00Meeting<span style="font-family:Zawgyi-One;"> လူစံုၿပီ အသံစံုၿပီ ေသာက္စရာခြက္လည္း ကိုယ္စီရၾကၿပီ<br />ဒါေၾကာင့္ မီတင္စၿပီ<br />“ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ က်ေနာ္မပါရင္ ပြဲမစည္ဘူး”- ဆိုၿပီး<br />အသံဟာ လႈပ္ရွားမႈထက္ေနာက္က်ၿပီးက်န္ခဲ႔၊<br /><br />သဘာပတိထိုင္ခံုေပၚ<br />ဘာသာစကားဟာ မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္လို႔(၀ါ) ထိုင္မလို႔၊<br /><br />ခြက္မ်ားကိုယ္စီေျမာက္လိုက္ၾကၿပီ<br />ဒီတစ္ခါတိုက္တဲ႔ရွန္ပိန္က သိပ္ေကာင္းတာပဲ..သိပ္ေကာင္းတာပဲ<br />မီတင္တခါလုပ္တိုင္း ရွန္ပိန္အသစ္ေတြအၿမဲေသာက္ရတယ္ေနာ္…ေနာ္..<br />မီတင္ဆိုတာလည္း နည္းနည္းေလးေတာ႔ပြက္မွ... ေဟာ ခုဆို မီတင္ပီသသြားၿပီ<br />ေအာ္ တခုက်န္ခဲ႔လို႔ သိပ္ေကာင္းတဲ႔ရွန္ပိန္ဟာ တရားလြန္ေတာ႔ မူးေလ႔မရွိဘူး<br />ခ်ီးယားစ္!!<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-70765729038856608802010-05-03T16:36:00.005+04:002010-05-03T18:52:14.245+04:00ငါ႔အခ်စ္ေလးနဲ႔ငါ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္<span style="font-family:Zawgyi-One;"> ခုတ္ထားတဲ႔သစ္ပင္ေတြ အ႐ြက္ထထြက္ေတာ႔ အလန္႔တၾကား<br />ခုတ္ထားတဲ႔စိတ္ေတြက် ဘာလို႔ေသေနတာလဲ<br />အေငါက္တလူလူထြက္ဖို႔ သစ္ပင္ေတြ အေငြ႔တလူလူပ်ံလို႔ စိတ္ေတြ<br />ျမင္းေဇာင္းထဲမွာ ျမက္ထံုးေတြနဲ႔၊ ၀က္စာခြက္ထဲမွာ ဖြဲႏုေတြနဲ႔ (ေ၀ေလေလ)<br />ငါတို႔ဟာ အသားတိုးဖို႔၊ ငါတို႔ဟာ ျမန္ျမန္ေျပးဖို႔<br />ေ၀ါ႔ …သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ဟာ အသားတိုးဖို႔ ျမန္ျမန္ေျပးဖို႔<br /><span style="font-size:100%;">ဒါပဲလား </span><span style="font-size:100%;">ဒါပဲလား ေဟးး</span><span style="font-size:100%;"> ဒါအကုန္ပဲလား</span><br />(႐ႈပ္ပါတယ္အာလာဒင္ရာ၊ မင္းကိုမပြတ္သပ္မိေသးသေရြ႕ေတာ႔ ဘီလူးဆိုတဲ႔အေကာင္လည္း အိပ္ေနတာပဲမဟုတ္လား)<br />သံၿပိဳင္- [သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ဟာ သင့္ဟာေတြပါပဲ<br />သင့္ဟာေတြဟာ သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ေတြပါပဲ]<br />အျမစ္ဘယ္မွာလဲ အရင္းစစ္သီ၀ရီမ်ား ရီေ၀လက္ပစ္ကူး<br />ထူးထူးျခားျခား တူးတူးခါးခါး မွန္ေထာင္ၾကည့္တာ မွန္ေအာင္သိမလားလို႔<br />ခ်ဳပ္ထားေသာသိုင္းႀကိဳးမ်ား ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္၊ မလိုအပ္ဘဲ မလႈပ္ရွားမိပါေစနဲ႔<br />ဘာသာစကားကို ဟိုထိုးသည္ဆြ ဒီညငါ႔အန္ဖတ္ထဲ အခ်စ္ကေလးပါပါစ။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-73785951421602383512010-04-24T15:06:00.003+04:002010-04-25T08:04:49.342+04:00အႏုပညာလုပ္ေနတုန္းေတာ႔ ဘာမွမဟုတ္ဘူး<br />ၿပီးေတာ႔မွ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာၾကတာေပါ႔။<br /><br />ညိမ္းညိဳညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-4255638703307903771.post-81440628586821978822010-04-22T07:19:00.002+04:002010-04-22T07:20:24.400+04:00ရာသီဦးမွာ ခူးဆြတ္လိုက္တဲ႔ဖလား<span style="font-family:Zawgyi-One;"> ဘ၀က<br />အခ်ဳိရည္ကုန္သြားတဲ႔ႀကံဖတ္ေလးလိုပါပဲလားကြာ<br />တစ္ခ်ိဳ႕ေတြစားသံုးဖို႔ကိုပဲ<br />ကိုယ္႔အသက္ေလးကိုယ္ ထိုးထိုးထည့္ေနရ<br />ႀကိတ္ျဖတ္၀ါးၿမိဳ စက္ႀကီးထဲ<br />မျမင္ရတဲ႔ေႏွာင္ႀကိဳးေတြေတာင္<br />စုတ္ဖြာကြဲအက္လို႔ေနေပါ႕<br />ဆရာႀကီး၊ သမၻာႀကီးေတြကလဲ<br />အထာႀကီးေတြတစ္ခြဲသားနဲ႔<br />ေၾကကြဲလို႔ မဆံုးႏိုင္ပါဘူးတဲ႔ေလ<br />ဂါဂါေရ..သူငယ္ခ်င္းေရ<br />ေရကမ်ားသေလာက္<br />ငါတို႔ ငါးမရခဲ႔ၾကပါဘူးကြာ<br />သူငယ္ခ်င္းေရ..ဂါဂါေရ<br />ဒဏ္ရာမကင္းေသးသမွ်ေတာ႔<br />သံသရာအသင္းမွာ<br />ဖန္တရာေတေအာင္ ႐ုန္းၾကကန္ၾကဦးစို႔<br />ျဖစ္ရဲ႕မဟုတ္လား<br />ရာသီတစ္ေလွ်ာက္ပြဲၾကပ္ေတြထဲ<br />ငါတို႔ ရဲရဲတိုး၀င္ၾကစို႔<br />ျမင္ရဲ႕မဟုတ္လား<br />ငါတို႔ေျခေထာက္ေတြကို ႐ိုက္ခ်ိဳးပစ္မဲ႔<br />ခပ္ဆိုးဆိုးေနာက္တန္းေကာင္ေတြ<br />ေတြ႕ရဲ႕မဟုတ္လား<br />ငါတို႔ဘ၀နဲ႔သြင္းထားတဲ႔ဂိုးေတြကို<br />စုတ္၀င္လာဘ္၀င္ဂါထာတစ္ပုဒ္လို မန္းမႈတ္ပစ္မဲ႔<br />လူႀကီးလူေကာင္း ေလာင္းကစားသမားေတြ<br />ၾကားရဲ႕မဟုတ္လား<br />ငါတို႔ထြက္သက္၀င္သက္ေတြကို<br />သြက္သြက္လည္ေအာင္ ဆြဲခါလႈပ္ရမ္းပစ္လိုက္မဲ႔<br />မာယာတညံညံ ၀ီစီသံေတြ<br />အလို...<br />ကိုယ္႔အ႐ိုးနဲ႔ ကိုယ္စိုက္ထူ<br />ကိုယ္႔အဖီကိုယ္ ျပန္မတ္ကူဖို႔<br />ဒိုင္တစ္ေယာက္ရဲ႕<br />ဆံုးျဖတ္ခြင့္ ေမွာ္ပန္းတစ္ပြင္႔<br />ကိုယ္႔ရင္မွာ ကိုယ္ျပန္ပ်ဳိးၾကရင္း<br />ငါတို႔ရဲ႕ခရီးၾကမ္းကို ၀က္သိုးခ်ဳပ္ခ်ဳပ္လိုက္ပါေပါ႔လား<br />ဒီေန႔၊ မနက္ျဖန္နဲ႔တကြျဖစ္ေသာ<br />ႏွစ္လရာသီေပါင္းမ်ားစြာ...။<br /><br />ညိမ္းညိဳ<br /><br />- တင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကဗ်ာအေဟာင္းတစ္ပုဒ္ပါ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္တင္ပါတယ္။<br /></span>ညိမ္းညိဳhttp://www.blogger.com/profile/01682460489247940156noreply@blogger.com3