3 May 2010

ငါ႔အခ်စ္ေလးနဲ႔ငါ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္

ခုတ္ထားတဲ႔သစ္ပင္ေတြ အ႐ြက္ထထြက္ေတာ႔ အလန္႔တၾကား
ခုတ္ထားတဲ႔စိတ္ေတြက် ဘာလို႔ေသေနတာလဲ
အေငါက္တလူလူထြက္ဖို႔ သစ္ပင္ေတြ အေငြ႔တလူလူပ်ံလို႔ စိတ္ေတြ
ျမင္းေဇာင္းထဲမွာ ျမက္ထံုးေတြနဲ႔၊ ၀က္စာခြက္ထဲမွာ ဖြဲႏုေတြနဲ႔ (ေ၀ေလေလ)
ငါတို႔ဟာ အသားတိုးဖို႔၊ ငါတို႔ဟာ ျမန္ျမန္ေျပးဖို႔
ေ၀ါ႔ …သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ဟာ အသားတိုးဖို႔ ျမန္ျမန္ေျပးဖို႔
ဒါပဲလား ဒါပဲလား ေဟးး ဒါအကုန္ပဲလား
(႐ႈပ္ပါတယ္အာလာဒင္ရာ၊ မင္းကိုမပြတ္သပ္မိေသးသေရြ႕ေတာ႔ ဘီလူးဆိုတဲ႔အေကာင္လည္း အိပ္ေနတာပဲမဟုတ္လား)
သံၿပိဳင္- [သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ဟာ သင့္ဟာေတြပါပဲ
သင့္ဟာေတြဟာ သင္ယူသမွ် သင္မိသမွ် သင္ၾကားသမွ်ေတြပါပဲ]
အျမစ္ဘယ္မွာလဲ အရင္းစစ္သီ၀ရီမ်ား ရီေ၀လက္ပစ္ကူး
ထူးထူးျခားျခား တူးတူးခါးခါး မွန္ေထာင္ၾကည့္တာ မွန္ေအာင္သိမလားလို႔
ခ်ဳပ္ထားေသာသိုင္းႀကိဳးမ်ား ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္၊ မလိုအပ္ဘဲ မလႈပ္ရွားမိပါေစနဲ႔
ဘာသာစကားကို ဟိုထိုးသည္ဆြ ဒီညငါ႔အန္ဖတ္ထဲ အခ်စ္ကေလးပါပါစ။

ညိမ္းညိဳ

3 comments:

pandora said...

ခုတ္ထားတဲ့စိတ္ေတြက ထုိးထိုးေထာင္ေထာင္ အညြန္႕ေလးေတြ လူလာမယ့္အခ်ိန္
သင္ယူမိသမွ်ေတြ လက္ထိုးၿပီး အန္ခ်လိုက္ပါ။

Unknown said...

အခ်စ္ကေလးေတာ့....
မေသခ်ာဘူး....
အခ်ဥ္ဖတ္ကေလးေတာ့...ပါလိမ့္မယ္ထင္တယ္
ကုိႀကီးေရ.... :P

တင့္ထူးေရႊ said...

ၾကိဳက္တယ္ ကိုညိမ္း ။