10 September 2009

ေတာင္ပူစာ

ဓာတ္ျပဳပံုမွာ
ေနေရာင္ျခည္ကို မစို႔မပို႔ေလး မွ်င္းေသာက္႐ံုနဲ႔
တစ္ကိုယ္လံုး ေ႐ႊခ်ႏိုင္သူ။

ခမ်ာ
အၿမဲစိမ္းေတာႀကီးေဘးမွာထားၿပီး ႏြမ္းပါး႐ွာရဲ႕
ေမ႔ေလာက္ၿပီဆိုေတာ႔မွ
အပင္ငယ္ေလးေတြ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ အေဖာ္ျပဳလာ
တစ္ေလွ်ာက္လံုးအထီးက်န္ခဲ႔သူမို႔
ေယာင္ေယာင္ေလး အဖက္လုပ္ခံရတာကိုပဲ
သူ႔မွာ ေပ်ာ္မဆံုးျဖစ္မိတာ။

ညိမ္းညိဳ

16 comments:

Unknown said...

ကဗ်ာထဲ က ေတာင္ပူစာ ေလးက သနားစရာ

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ကဗ်ာေလးက ရင္နင္႕စရာ ။

mgngal said...

ဗထူးဘက္က ေတာင္ပူစာေလးေတြေတာင္ ေျပးျမင္မိေသး ။သူ ့ေနရာ ၀င္ျပီးခံစားၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာ ။

စိမ္း... said...

ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္... ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔တူလို႕...

စိုင္းေလာဝ္ပိန္း said...

ဟုတ္သားေနာ္။ ကဗ်ာေလးက ရိုးရိုးေလးလွေနတယ္

ၿငိမ္းေ၀ said...

က်ေနာ္ကေတာ့ ေတာင္ပူစာ မဟုတ္ဘူးဗ်၊ ေရေသက်ြန္း
တခုပဲဗ်...

လင္းဒီပ said...

“ဓာတ္ျပဳပံုမွာ
ေနေရာင္ျခည္ကို မစို႔မပို႔ေလး မွ်င္းေသာက္႐ံုနဲ႔
တစ္ကိုယ္လံုး ေ႐ႊခ်ႏိုင္သူ။”

ေရာင္ရဲႏိုင္တဲ့ ေတာင္ပူစာေလး...။


“တစ္ေလွ်ာက္လံုးအထီးက်န္ခဲ႔သူမို႔
ေယာင္ေယာင္ေလး အဖက္လုပ္ခံရတာကိုပဲ
သူ႔မွာ ေပ်ာ္မဆံုးျဖစ္မိတာ။”

သူလည္းေလ ေလာကီသားေပမို႕....။

ေႏြညိဳ said...

အင္း ကိုညိမ္းေရ နင္႔နင္႔နဲနဲ ခံစားရတယ္ဗ်ာ

kohan said...

က်ေနာ္ေနပူစာလာလႈံမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေတာင္ပူစာအားအသိေပးအေၾကာင္းၾကားပါသည္ :P

မင္းက်န္စစ္။ said...

ၾဆာညိမ္း ေတာင္ပူစာငိုေအာင္ လုပ္ေနျပန္ပီေနာ္။
TGRmg

Unknown said...

ေတာင္ပူစာေလးတစ္လံုးရဲ႕...အလြမ္းေတြနဲ႕
ကဗ်ာေလးက လွလို႔...

Unknown said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Unknown said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Unknown said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Unknown said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Unknown said...
This comment has been removed by the author.