27 May 2009

ဒိုင္ယာရီ မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္

ကိုးတန္းဆယ္တန္း
ငယ္တုန္း႐ြယ္တုန္းကေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သိပ္ကို ဟန္က်ေနေတာ႔တာေပါ႔
လြတ္လပ္စိတ္ကူး ပြင့္ဖူးသစ္စ
ေလာကႀကီးကို
ခ်စ္ဖို႔လည္း ၀န္မေလးဘူး
ႏွစ္ဖို႔လည္း ၀န္မေလးဘူး
အျပစ္ႀကီးအျပစ္ငယ္ေတြ ဒုနဲ႔ေဒး
လူမုန္းေဆးေတြ ေဖာ္ေဖာ္ၿပီး
တစ္ကိုယ္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္ခဲ႔ဖူးပါရဲ႕။

ဘာေၾကာင့္ရယ္ မဆိုႏိုင္ဘူး
အသက္ကေလးရလာေတာ႔ အေဖာ္ေလးအေပါင္းေလးမင္လာ
ကိုယ္႔အနာကိုယ္ လွ်ာနဲ႔သပ္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနခ်င္လာ
တစ္ခြက္တစ္ဖလားနဲ႔ ေန႔ေတြညေတြ အိပ္ေမြ႔ခ်ခ်င္လာ
ပဋိသႏၶာရစကားေတြနဲ႔ အေရးေပးတာခံခ်င္လာ
ေလာကကို ဟားမတိုက္ခင္
ကိုယ္႔ရယ္သံနဲ႔ကိုယ္ ခလုတ္တိုက္မိတာလဲ အခါခါ
အေရးမဟုတ္တာ အရာလုပ္
အရာမဟုတ္တာ အေရးလုပ္
ငုတ္တုပ္မိုးလင္း မနက္ခင္းေတြကို ေပြ႔ဖက္ဖူးခဲ႔ၿပီ။

လူႀကီးတစ္ေယာက္လို ႏႈတ္ခမ္းေမြးသပ္
လူငယ္တစ္ေယာက္လို ဇတ္ဇတ္ႀကဲ
ကိုယ္႔ကိုယ္ကို လြန္ဆြဲေနရတာနဲ႔ ေသတာပဲ
မာယာေကာ႔စကီးက
လူေခ်ာလူလွ ႏွစ္ဆယ္႔ႏွစ္ႏွစ္သားကေလးတဲ႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဒီလို၊ ေခတ္ႀကီးကဒီလို
ဒီလိုေတြမ်ားစြာနဲ႔ အသက္႐ွဴက်ပ္ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ား
ေ၀၀ါးေထြျပား ႏွစ္ဆယ္႔ငါးမွာ
ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္တရားကို နာရပါ႔။

ကမၻာႀကီးက ဂလိုဘယ္ဆန္လာသေလာက္
ဆက္သြယ္မႈကြန္ယက္ေတြ က်ဳံ႕က်ဳံ႕လာသေလာက္
ဆက္သြယ္ရမဲ႔လူေတြ ပိုလို႔ပါးလ်ားလာ
သစ္ေတာသစ္ပင္ေတြ ဒိုးလွ်ဳိေပါက္လာ
ေနေရာင္ျခည္ကို အဖ်ားအနားေလးရလာ
သဘာ၀တရားနဲ႔ ေ၀းသထက္ေ၀းလာ
လူတန္းစားေျမျပန္႔လြင္ျပင္ေတြ ေသြ႔သထက္ေသြ႔လာ
အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြႀကီးႏွစ္ဦးဟာ
႐ိုးသားတာနဲ႔ ခ်စ္တတ္တာလို႔ ေျဖခဲ႔ဖူး
ဒီလို မမွားႏိုင္ဘူးထင္ရ ကိစၥတစ္ခုအေပၚမွာေတာင္
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သံသယေတြနဲ႔ေထြျပားလာ။

ငါ႔ မႈန္ေ႐ႊရည္မေလးေရ
ေ႐ြးခ်ယ္သမွ်
ပထ၀ီဆန္တယ္လား
ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ႔သမွ် ပထ၀ီဆန္တယ္တဲ႔လား
အဲဒီလို ပထ၀ီဆန္တဲ႔အနမ္းေတြကိုမွ
ငါက အဆက္မျပတ္ေခၽြေခၽြခ်ေနတယ္တဲ႔လား
ဆရာေခ်ာေရ
ကမၻာႀကီးအတြက္ ေမာနင္းပက္
ကၽြန္ေတာ္႔ရယ္သံေတြ ကြဲအက္ခဲ႔ပါတယ္ဗ်ာ။

တစ္ေန႔မွာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ေန၀င္ပါသလဲ
အေနာက္အရပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ႀကည့္တယ္
ဘယ္ဘက္ရင္အံုတည့္တည့္ကို ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္တယ္
ေနရာႏွစ္ေနရာမွာ ေနဟာ၀င္ခဲ႔ၿပီ
ညေနေစာင္းၿပီဆုိျပန္ေတာ႔
ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ ရလာဦးမဲ႔ သံေ၀ဂေတြကို
အသားကင္မ်ားလို တံစို႔မွာထိုးသီ
မီးက်ီရဲရဲေပၚ ပစ္တင္မိလိုက္ျပန္ေပါ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ေသြးဟာ
ဒါကို ေတာင္းဆိုခဲ႔တယ္။

မုသားရဲ႕ ထမင္းပန္ကန္ကိုမွ
ေျခညွပ္ဖိနပ္နဲ႔ ျဖတ္ကန္ခ်င္တဲ႔ေကာင္
ေနာက္ဘ၀စာအတြက္ပါ
ဒီဘ၀မွာ အကုန္သံုးျဖဳန္းပစ္တဲ႔ေကာင္
ကမၻာႀကီးခင္ဗ်ာ
အေရခြံအစုတ္နဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ
အႏုပညာနဲ႔သာ ေမွာက္မွားခဲ႔ပါတယ္
ခ်စ္စြာေသာကဗ်ာမ်ား
အေမွာင္ကမၻာတလႊား လင္းႏို႔မ်ားလို ပ်ံေစသား။

ညိမ္းညိဳ

18 comments:

Unknown said...

ကဗ်ာဆရာ..လိုက္မ မွီေတာ့ဘူး. စာလည္းၾကည့္အံုး။

Unknown said...

တစ္ေန႔မွာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ေန၀င္ပါသလဲ
္ဒါေလးေတာင္မသိဘူးလား..ဟြန္ ့ :P

Unknown said...

လင္းႏို႔ေတြလိုလည္းပ်ံႏိုင္ပါေစ
စာေမးပြဲေတြလည္း ေအာင္ျမင္ပါေစနယ္ေရ ေကာင္းေသာေန႔ :)

Nyo Htet Nyo said...

ကဗ်ာခံစားသြားပါတယ္ဗ်ာ။ အဆင္ေျပပါေစ

mgngal said...

ပ်ံေစသား.... ။ ပ်ံေစဗ်ား ။ မီးကိ်ဳးေမာင္းပ်က္ကို ခံစားသြားတယ္ဗ် ။

MgThaJan said...

ကဗ်ာဆရာေလးေရ..
မဖတ္တတ္ ဖတ္တတ္နဲ႕
ခံစားတတ္သလို ခံစားသြားပါတယ္...

ၿဖိဳးငယ္ said...

ကိုညိမ္းညိဳ .. ရာဇသံေပးသြားတယ္ေနာ္ .. စာလည္းၾကည့္ဦးတဲ့ ... မင္းတို႕လို ကဗ်ာရွည္ရွည္ေလးေတြ အရမ္းေရးတက္ခ်င္တယ္ကြာ... ငါ့ကိုသင္ေပးဦး..

လင္းဒီပ said...

ညီေလး ေကာင္းတယ္...
ရြတ္လိုက္တယ္..
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝကေန လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ကဗ်ာမွန္ခ်ပ္ေထာင္ျပီး ျပန္ၾကည့္မိသလို
ခံံစားလိုက္ရတယ္..။
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကဗ်ာမွန္ေထာင္ျပီး ျပန္ၾကည့္တယ္လို႕ ေျပာလိုက္မယ္။

သက္ထြန္းညိမ္း said...

ဘိုညိမ္းေရ
အသက္ကေလးရလာေတာ့
အေဖာ္အေပါင္းေလးက မင္လာသဟ း)

မသက္ဇင္ said...

ကမၻာႀကီးခင္ဗ်ာ
အေရခြံအစုတ္နဲ႔ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ
အႏုပညာနဲ႔သာ ေမွာက္မွားခဲ႔ပါတယ္
ခ်စ္စြာေသာကဗ်ာမ်ား
အေမွာင္ကမၻာတလႊား လင္းႏို႔မ်ားလို ပ်ံေစသား။


ကဗ်ာဆရာရယ္
အႏုပညာနဲ႔ေမွာက္မွားခဲ့တာတဲ့လား
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေတြေမြးဖြားလာဖို႔
ေမွာက္မွားခဲ့ရတာ ႏွစ္လိုဖြယ္ပါပဲကြယ္

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ကဗ်ာေလးသေဘာက်မိတယ္ဗ်ာ

Eduking said...

ေကာင္းတယ္ ကိုညိမ္းေရ..
ဒီလို ကဗ်ာရွည္ေကာင္းေကာင္းေလးေတြနဲ႔ ေဝးေနခဲ့တာၾကၿပီ.. (း

Mhu Darye said...

ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တပုဒ္လုံး အနွစ္သာရ အျပည့္ပါပဲ။

ေႏြညိဳ said...

အရမ္းကို ႏွစ္သက္မိပါတယ္ အစ္ကို...

Unknown said...

မုသားရဲ႕ထမင္းပန္းကန္ကိုမွ ေျခညွပ္ဖိနပ္နဲ႔ျဖတ္ကန္ခ်င္တဲ႔ေကာင္

အဲဒိေနရာေလး ႀကိဳက္တယ္

Unknown said...

မုသားရဲ႕ထမင္းပန္းကန္ကိုမွ ေျခညွပ္ဖိနပ္နဲ႔ျဖတ္ကန္ခ်င္တဲ႔ေကာင္

အဲဒိေနရာေလး ႀကိဳက္တယ္

Unknown said...

မုသားရဲ႕ထမင္းပန္းကန္ကိုမွ ေျခညွပ္ဖိနပ္နဲ႔ျဖတ္ကန္ခ်င္တဲ႔ေကာင္

အဲဒိေနရာေလး ႀကိဳက္တယ္

Unknown said...

မုသားရဲ႕ထမင္းပန္းကန္ကိုမွ ေျခညွပ္ဖိနပ္နဲ႔ျဖတ္ကန္ခ်င္တဲ႔ေကာင္

အဲဒိေနရာေလး ႀကိဳက္တယ္