19 February 2009

ေ႐ွးဦးကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္

ကဗ်ာကို ပထမဆံုး စာနဲ႔ေရးၾကတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ စာေပထဲမွာ ႐ွာလို႔ မရႏိုင္ဘူးလို႔ ေဂ်ာ႔တြမ္ဆန္က ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေ႐ွးအက်ဆံုးဆိုတဲ႔ အေစာဆံုးကဗ်ာေတြစာေတြရဲ႕ ဇစ္ျမစ္ကို လိုက္တဲ႔အခါ ေ႐ွးအက်ဆံုးလို႔ ယူဆရတဲ႔ အေထာက္အထားေတြ၊ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြနဲ႔သာ ႐ွာေဖြၾကရျပန္တယ္။ တျခားယဥ္ေက်းမႈ မ်က္ႏွာစာမွာ႐ွိတဲ႔ အႏုသုခုမ လက္ရာေတြကို ၿမိဳ႕ေဟာင္းတူးေဖာ္တာေတြ၊ ေ႐ွးေခတ္ေဟာင္း လူ႔အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြစတဲ႔ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ပါ သုေတသနျပဳ ေလ႔လာႏိုင္ေပမဲ႔ ကဗ်ာစတဲ႔ စာေပလက္ရာေတြက်ေတာ႔ စာထက္ေပထက္ အကၡရာတင္ခဲ႔ၾကတဲ႔ မွတ္တမ္းမ်ားနဲ႔ က်မ္းစာေက်ာက္စာ မ်ားကိုသာ ပိုၿပီး အားျပဳၾကရတယ္။ ဒီထဲကမွ ကဗ်ာေတြအတြက္ ထပ္ၿပီး အားနည္းသြားေစတာက ေက်ာက္စာေတြေပၚမွာ ကဗ်ာ၊ လကၤာေတြကို မေတြ႔ရတာပါပဲ။

စာနဲ႔ေပနဲ႔ မွတ္တမ္းအတင္မခံလိုက္ရေပမဲ႔ အကၡရာစာလံုးေတြ မေပၚခင္ထဲက လူေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္လူမႈဘ၀ထဲမွာ ကဗ်ာေတြစာေတြ ခို၀င္ေပါက္ဖြားခဲ႔ၾကလိမ္႔မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိတယ္။

+++

စာေတြေပေတြထဲမွာ မွတ္တမ္း႐ွိသေရြ႕၊ ေစာႏိုင္သမွ်ေစာတယ္လို႔ ယူဆရတဲ႔ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ဟာ ျမကန္ နဲ႔ သိုးကေလပါ။ (အထက္တန္း ျမန္မာစာသင္႐ိုးမွာေတာ႔ ေရႊႏွင့္ယိုးမွား ပန္းစကားလို႔ ေခါင္းစဥ္ျပဳပါတယ္) ျမကန္က ျမကန္ဖြဲ႔ကဗ်ာျဖစ္ၿပီး၊ သိုးကေလက ပုပၸါးေတာင္ဖြဲ႔နဲ႔ ေမာင္နဲ႔မယ္တို႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဖြဲ႔ ကဗ်ာျဖစ္တယ္။ အထက္တန္းျမန္မာစာသင္႐ိုးမွာ ျပဌာန္းထားတာမို႔ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္လံုးက က်ေနာ္တို႔နဲ႔ သူစိမ္းျပင္ျပင္ မဟုတ္ဘဲ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ၿပီးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တာေပါ႔။

ျမကန္ဟာ သိုးကေလထက္ စီနီယာက်တယ္လို႔ ပညာ႐ွင္မ်ား တညီတညြတ္ထဲ ယူဆၾကတယ္။

ျမကန္

ျမကန္သာ
ေတာင္က်ေခ်ာင္းေတး
ေရ၀င္ေျပးလွည့္
ေရေအးၾကည္စြာ
ကန္ပိုင္မာလ်က္
ၾကာေပါင္းထံုထံု
ငွက္မ်ဳိးစံုသည္
၀တိ ံသာက
နႏၵာေလာ
တူစြာ ဟုတၱာ။

ဆရာဦး၀င္းေဖရဲ႕ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ကို ေလ႔လာႏိုင္ပါတယ္။

Emerald Lake

Emerald Lake,
fed by a mountain stream
the waters enter running,
and circle cool and clear,
within unbreachable banks,
water lilies are fragrant
and all types of birds around.
This is so like Nanda
that is in the heavens,
is the perhaps the self-same Nanda lake?

Unknown
c. 13th Century
Translaed by Win Pe


တုရင္ေတာင္ေပၚက ေတြ႔ျမင္ရတဲ႔ ျမကန္ရဲ႕အလွ
(ပံုကို ဒီေနရက ယူပါတယ္)

ပုဂံေခတ္လက္ရာလို႔ ပညာ႐ွင္ေတြ အတည္ျပဳပါတယ္။ ကဗ်ာေရးထံုးအေနနဲ႔ တစ္ပါဒမွာပါ၀င္ေနတဲ႔ အကၡရာအေရအတြက္ကို သတိျပဳႏိုင္တယ္။ ပါဒတိုင္းမွာ ေလးလံုးစီအတိအက် ပါ၀င္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ 'ျမကန္သာ' နဲ႔ 'နႏၵာေလာ' မွာ သံုးလံုးစီ႐ွိေနတာကို ေတြ႔ရမယ္။ ဆရာေမာင္သာႏိုးက တစ္ပါဒမွာ အကၡရာ ေလးလံုးဆီ႐ွိရမယ္ဆိုတာ ေနာက္မွသတ္မွတ္တာလို႔ ယူတယ္။ ကာရန္အားျဖင့္လည္း က်ေနာ္တို႔ သိထားတဲ႔ ၄-၃-၂ ေဘာင္ထဲကို တည့္တည့္ႀကီး ၀င္ေနတာ မဟုတ္ေလဘူး။ 'ငွက္မ်ဳိးစံုသည္၊ ၀တိ ံသာက' မွာ ကာရန္လြတ္တယ္။ ပညာ႐ွင္အခ်ဳိ႕က ကာရန္မိေအာင္ 'ဘံု၀တိ ံသာ' လို႔ျပင္ေၾကာင္း အမွတ္ျပဳမိတယ္။ ေနာက္ တခ်ိဳ႕မူကြဲမွာ တစ္ပါဒ ေလးလံုးပံုစံနဲ႔ အံ၀င္ေအာင္ 'နႏၵာေပေလာ'လို႔ ျပင္ထားတာကို ေတြ႔ၾကရမယ္။ ေ႐ွးကဗ်ာေဟာင္းစာေဟာင္းေတြကို ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္တာမ်ဳိး မလုပ္ဘဲနဲ႔ မူလအတိုင္း မပ်က္မယြင္း ထိန္းသိမ္းထားသင့္တယ္လို႔ ယူဆမိတယ္။

ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ႔ ကဗ်ာဟာ ဘယ္ပံုသ႑ာန္၊ ဘယ္သီ၀ရီ၊ ဘယ္တင္ျပပံု အားကိုးမႈမွမပါဘဲ သူ႔မူလစံႏႈန္းသက္သက္နဲ႔ ေပၚေပါက္လာတာ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ သူ႔ေနာက္ကမွ အေၾကာင္းအရာနဲ႔လိုက္ဖက္ညီတဲ႔ ပံုသ႑ာန္၊ ေခတ္စနစ္အေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ႔ သီ၀ရီ၊ လူအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ဟန္ခ်က္ညီတဲ႔ တင္ျပပံုတို႔ လိုက္ပါလာၾကတယ္။ ဆိုရရင္ ျမကန္ကဗ်ာမေပၚခင္( ျမကန္နဲ႔တကြ တျခားအေစာဆံုးဆိုတဲ႔ ကဗ်ာေတြ မေရးၾကေသးခင္) အခ်ိန္တုန္းကတည္းက ကဗ်ာေရးမယ္ဆိုရင္ "တစ္ပါဒကို အကၡရာေလးလံုးစီထားၾက၊ အသံညီကာရန္ကို အဲဒီအကၡရာ ေလးလံုးဆီကေန ၄-၃-၂ ယူၾက၊ ေရးလိုတဲ႔ အေၾကာင္းအရာကို အဲဒီေဘာင္ထဲမွာ ကိုက္ညီေအာင္ ပံုစံျပဳေရးၾက၊ ဒါမွ ကဗ်ာျဖစ္တယ္" ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာဆိုင္ရာ ဥပေဒသမ်ိဳး ႐ွိေနမယ္ မထင္ပါ။ ကဗ်ာဟာ သူ႔မူလ အ႐ွိတရားနဲ႔၊ သူ႔ပင္ကိုယ္ အလွတရားသက္သက္နဲ႔ ေပၚထြက္လာပါလိမ္႔မယ္။ ဒါကိုမွ အေၾကာင္းအရာအလိုက္၊ ေခတ္အလိုက္၊ လူအဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈစံႏႈန္းေတြအလိုက္ ကိုက္ညီလိုက္ဖက္ေအာင္၊ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ေရြ႔ေလ်ာေျပာင္းလဲလာရတဲ႔ သေဘာျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ လြဲရင္ ျပင္ေပးၾကပါ။

ဆိုေတာ႔ ပုဂံေခတ္ ျမကန္ကဗ်ာကို အင္း၀ေခတ္ထြန္း (အင္း၀ေခတ္ဦးမွာေတာင္ ေလးလံုးစပ္မွာ ကာရန္မမိတာကို ေတြ႔ၾကရေသးတယ္။ ဥပမာ- ႐ွင္သူရဲရဲ႕ ရတုမ်ား/ေမာင္သာႏိုး-ဂႏၳ၀င္ျမန္မာကဗ်ာ၊စာ-၂) ကဗ်ာပံုသ႑ာန္တစ္ရပ္နဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး ဒီကေန႔ေခတ္က်ေနာ္တို႔က ျပဳျပင္မယ္ဆိုရင္ သဘာ၀မက်ဘူး။ မူလအ႐ွိကို တျမတ္တႏိုးထိန္းသင့္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

ျမကန္ဟာ အလွျပကန္ သက္သက္မဟုတ္ဘဲ လယ္ယာလုပ္ငန္းသံုးကန္၊ ျပည္သူသံုးကန္ ျဖစ္တယ္။ ပုဂံမင္းအဆက္ဆက္ အေရးတယူ ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ခဲ႔ၾကတာကို သမိုင္းမွာ ေတြ႔ႏိုင္တယ္။ ျပည္သူျပည္သားေတြက သူတို႔အေပၚ အက်ဳိးေက်းဇူးႀကီးမားလွတဲ႔ ျမကန္ကို တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္က မဟာနႏၵာကန္ေတာ္နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ဂုဏ္တင္ၾကတယ္။ သည္အလွဓာတ္ကို ကဗ်ာဆရာက အမိအရ ေရးဖြဲ႔သြားတယ္။ သူတို႔ ျမကန္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ဂုဏ္ယူတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိုတာ ကဗ်ာကို အသံထြက္ၿပီး ရြတ္ဆိုၾကည့္လိုက္႐ံုနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ခံစားႏိုင္ပါတယ္။

စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးသြားတယ္။ လန္းဆန္းသြားတယ္။ ျမကန္ဟာ အသက္အႀကီးဆံုး ကဗ်ာဆိုေပမဲ႔ သူ႔အဖြဲ႔ဟာ လတ္ဆတ္ဆယ္၊ က်စ္လစ္တယ္၊ ထီးမူနန္းမူ မ႐ွိဘူး။ ရစ္သမ္(ကာရန္မဟုတ္ပါ) မိေနတယ္။ အဆင္ေခ်ာေနတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ပဲဖတ္ရဖတ္ရ အဆင္ေျပေနတယ္။ အသက္အႀကီးဆံုး ျမကန္ဟာ အခုထိ ႏုပ်ဳိေနတုန္းပဲ။

+++

သိုးကေလ ကဗ်ာကိုလည္း ပုဂံေခတ္ကလို႔ ယူဆၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ ၀ိ၀ါဒ ကြဲတယ္။

ေလးလုံးစပ္ေခတ္ဦး ဆိုသည္မွာ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာႀကီး ဦးေဖေမာင္တင္၏ ျမန္မာစာေပ သမိုင္းက်မ္းအရ 'အင္းဝေခတ္' ကိုဆိုလုိပါသည္။ ပုဂံေခတ္တြင္ေပၚခဲ့သည္ဟု ဆရာစဥ္သမားစဥ္ အမွတ္အသား အမွာအၾကားရွိေသာ 'ျမကန္'၊ 'သိုးကေလ'၊ 'သူတည္းတစ္ေယာက္' တို႕သည္ ေလးလုံးစပ္မ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း က်ေနာ္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ဘဝင္မက်ေသးပါ။ အခိုင္အမာ မေျပာႏုိင္ေသာ္လည္း ပုဂံေခတ္ ကဗ်ာဟုတ္မဟုတ္ ဘဝင္မက် ေသးသည္မွာ က်ေနာ့္ ျပသနာသာ ျဖစ္ပါသည္။ (ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ - ေလးလုံးစပ္ ကာရန္စနစ္၏ တင္းက်ပ္ျခင္း ေဆာင္းပါးမွ)

သူ႔အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံု စနစ္တို႔ကလည္း ေနာက္က်ေၾကာင္းကို ျပေနတယ္။ ေနာက္က်သမွ ပုဂံေခတ္မွ ဟုတ္ပါေလစ၊ ပင္းယ(၀ါ) အင္း၀ေခတ္ ေစာေစာပိုင္းမ်ား ျဖစ္ေလေရာ႔သလားလို႔ေတာင္ သံသယ ၀င္ဖြယ္ျဖစ္တယ္။ (ေမာင္သာႏိုး၊ ဂႏၳ၀င္ ျမန္မာကဗ်ာ၊ စာ- ၅)

ဂႏၳ၀င္၊ ေခတ္ေပၚ ႏွံ႔စပ္ကၽြမ္းက်င္ၿပီး ေ၀ဖန္ေရးစာေပကို ႏိုင္နင္းတဲ႔ဆရာေတြမို႔ မွတ္သားဖြယ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမကန္ ကဗ်ာမွာထက္ ေရးစပ္ပံု၊ စကားလံုးအသံုးအႏႈန္း ေခတ္ဆန္လာတာကို သတိျပဳႏိုင္တယ္။ ကဗ်ာကို အရင္ဆံုး ေဖာ္ျပလိုပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ကို ျမန္မာ၀ီကီကေန ရပါတယ္။ ဘာသာျပန္သူအမည္ မေတြ႔ရပါ။

သိုးကေလ
ပုပၸါးနတ္ေတာင္
အေခါင္ျမင့္ဖ်ား
စံုေတာျပား၌
နံ႔႐ွားႀကိဳင္လြင့္
ခါတန္ပြင့္သည္
ေရႊႏွင့္ယိုးမွား ပန္းစကား။

သိုးကေလ
စကားပြင့္ႏွင့္
ႏိႈင္းတင့္ႏိုးသည့္
ရဲမ်ဳိးသမီး
ေမာင္ႀကီးႏွမ
ညက္လွျပာစင္
မယ္႔သည္ပင္သည္ ခရီးသား။

သိုးကေလ
ၿမိတ္လြတ္စုလည္း
အငယ္တည္းက
ကၽြမ္း၀င္ၾကသည္
ေမြးဖတူရင္း
မ်ဳးိသည္မင္းႏွင့္
ခ်စ္ျခင္းစု႐ံုး
သက္ထက္ဆံုးသည္
ႏွလံုးမျခား ေစာင့္တရား။

ေဆြမိခင္
မ်က္သုတ္နီပင္
ရထည္းဖ်င္ႏွင့္
က်ဳိင္းစင္ျမ၀ါ
မတ္ႀကီးလ်ာကို
မယ္သာႀကိဳက္မိ တုမ႐ွိ။

1. Oh Nat-spirit with the headdress of Tho-saung
In the thicket of dense forest on the summit of lofty Mt.Popa
Are the fragrant Champac flowers which bloom seasonally.
And their colour can be mistaken for gold.

2. Oh Nat-spirit with the headdress of Tho-saung
She was the daughter of the brave man
Her beauty could be compared to the Champac flower.
She was brought up under the care of the good brother.
She had a lover kept in the heart of her heart.
He was not with her. He was a serviceman away on a journey.

3. Oh Nat-spirit with the headdressof Tho-saung
Since childhood while she still wore
Myeiklutsu hair knot on her head
The twain were fond of each other
He was a nephew of her father
He was thus related to her
The twain were united by attachment
till the end of their lives
They kept their mutual faith.

4. Her relative lover wore a red towel
And a fine Lenin jacket
He was strong, handsome and manly,
He was a knight-designate
She loved him so much
Her love for him was beyond measure.

(Anonymous, Bagan Period)

Notes

This Linka (လကၤာ), the simplest form of Myanmar verse which has exact meter, rhyme and rhythm, was a sort of ode to the Nat-spirit of Mt.Popa composed by an unknown poet.

The content of this Linka suggests the tragic story of a mighty Blacksmith Tint De (ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္) and his cousin sister both of whome met violent death and were believed to have become Nat-spirits dwelling on Mt.Popa till today.

ဒီကဗ်ာကို ညႊန္းတဲ႔အခါ ပုပၸါးနတ္ေတာင္ဖြဲ႔လို႔ အမ်ားစု ညႊန္းေလ႔႐ွိတယ္။ တကယ္တမ္း ေတာင္ကိုဖြဲ႔တာ တစ္ပိုဒ္ပဲ၊ က်န္သံုးပိုဒ္က ေမာင့္အေပၚထားတဲ႔ မယ္ကေလးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဖြဲ႔တယ္။(ေမာင္ဖြဲ႔၊ မယ္ဖြဲ႔လို႔လဲ ဆိုႏိုင္မယ္ထင္ရဲ႕) သိုးကေလ အစပိုဒ္နဲ႔ သူ႔ေနာက္က အပိုဒ္ေတြ ကာရန္မခ်ိန္မိတာကလြဲရင္ က်န္အပိုဒ္ေတြ ကာရန္ညီညြတ္တာကို ေတြ႔ႏိုင္တယ္။ ဒီကဗ်ာကို ျမကန္ထက္ ေနာက္က်မယ္လို႔ ပညာ႐ွင္အမ်ား ယူဆပါတယ္။ စကားအသံုးအႏႈန္း ေခတ္မီတယ္။ န၀ေဒးႀကီးရဲ႕ “သာရႊင္ၾကည္ေပ်ာ္” ခ်ီရတုမွာ ‘မယ္သာႀကဳိက္မိ၊ တန္ခိုး႐ွိသည္၊ သီရိဓမၼ၊ က်ဳိင္းေရာင္ျမကို၊ ျမင္ရသည္ကား’ စသည္ အတုယူသံုးစြဲထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

အ႐ွင္က၀ိႏၵရဲ႕ ပုပၸါးေတာင္ေတာ္သမိုင္းမွာ ဒီကဗ်ာနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ ထူးျခားခ်က္တစ္ခုကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ သိုးကေလ ကဗ်ာကိုေရးသူဟာ ေမာင္တင့္တယ္ရဲ႕ႏွမ မျမတ္လွရဲ႕ ငယ္ရည္းစားလို႔ ေဖာ္ျပပါတယ္။ သိုးကေလ မဟုတ္ဘဲ သိုးကေလးလို႔ ေတြ႔ရတယ္။ သိုးကေလး ဆိုတာ နတ္မိဖုရားငယ္ကို ေခၚေဝၚတဲ့ ေရွးအမည္ေပ႔ါ။ သိုးဆိုတာက အဝတ္တန္ဆာ ေပ်ာ႔ခေမာက္ကို အခၽြန္တပ္ၿပီး အနားေလးဘက္ အထက္ကိုလွန္ထားတဲ႔ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ ခေမာက္ကို ေခၚတာျဖစ္ၿပီ သူ႔မွာ နားရြက္အုပ္ ပါရွိပါတယ္။ ဒီလို ဦးထုပ္ကို ေဆာင္းထားတဲ႔ နတ္မိဖုရားေလးလို႔ အဓိပၸာယ္ရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

မယ္ကေလးရည္းစား မတ္ႀကီးလ်ာရဲ႕ ခန္႔ခန္႔ေမာင္းေမာင္း႐ွိပံုနဲ႔ သူ႔အေပၚ မယ္ကေလးထားတဲ႔ ေမတၱာတရားရဲ႕ ထုထည္ႀကီးမားလွပံုကို ပုပၸါးေတာင္ႀကီးရဲ႕ အဟုန္နဲ႔ နိမိတ္ပံုျပဳ ဖြဲ႔ဆိုလိုက္တာကေတာ႔ အင္မတန္ ခန္႔ညားပါတယ္။ သစ္လြင္လတ္ဆတ္ ေနတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။

ျမန္မာ႔ေ႐ွးဦး ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ဟာ က်စ္လ်စ္တဲ႔အဖြဲ႔၊ လတ္ဆတ္တဲ႔ စကားအသံုး၊ အားေကာင္းတဲ႔ နိမိတ္ပံုေတြနဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ ကဗ်ာခရီး႐ွည္ႀကီးကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္။

ေက်ာက္႐ိုင္း

22 comments:

Unknown said...
This comment has been removed by the author.
Unknown said...

ကဗ်ာဆရာ..ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ကိုခုလိုေသခ်ာက်က်နနရွင္းျပ
ေပးလို ့ေက်းဇူးေနာ္..ေဆာင္းပါးေရးလည္းေကာင္းတာပဲ
အျမဲတမ္းအားေပးေနပါတယ္..
:)

လင္းဒီပ said...

ညီေလးေရ..
ေက်ာက္ရိုင္းဆိုတာညီေလးကေလာင္ကြဲလား..
sharing လုပ္ထားတာလား..မကြဲလို႕..

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သမိုင္းမွတ္တမ္းေတြအရ ဒီကဗ်ာေလးေတြက ပထမဆံုးပါပဲ။

ျမကန္သာ...
တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာေလးလံုးစပ္အတိအက် မဟုတ္ေပမယ့္ အသံေျပတယ္....

သိုးကေလ ကဗ်ာေလးကေတာ့ ခ်စ္စရာ အလြန္ေကာင္းတယ္။

စာသန္႕ေလးေတြ တင္တင္ေပးလို႕ မဂၤလာပါညီေလးေရ..

ရႊန္းမီ said...

သိုးကေလ က အေရးအသားပိုေျပျပစ္လို႔ ျမကန္သာထက္ ပိုေနာက္က်တယ္လို႔ ယူဆရတာလား။ တျခားအေထာက္အထားမ်ား ရွိေသးလို႔လား သိခ်င္မိတယ္။ ေရးဖြ႔ဲမွတ္တမ္းတင္တာထက္ ႏႈတ္နဲ႔ ရြတ္ဆိုခဲ့ၾကတဲ့ ကဗ်ာလိုစာသားေတြ ေရွးက အမ်ားၾကီးရွိခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္။

ျမကန္သာကို ကဗ်ာအေနထက္ ေတးဖြဲ႔တစ္ခုလို႔ ျမင္မိပါတယ္။
ကဗ်ာဆိုတာရဲ ႔ ေဘာင္ေတြပံုစံေတြ ျဖစ္မလာေသးခင္ နားေထာင္လို႔ ဆိုလို႔လည္း ေကာင္းတဲ့ အဓိပၸာယ္လည္း က်စ္လစ္တဲ့ စာဖြဲ႔ပံုတစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ဒီစာသား ဖြဲ႔စည္းထားပံုကိုေရာ အေၾကာင္းအရာကိုပါ လူတိုင္းႏွစ္ျခိဳက္ၾကလို႔ သမိုင္းတင္က်န္ရစ္ေနပံုရပါတယ္။
ကာရံရစ္သမ္ေတြ ရွိတာေၾကာင့္ မွတ္မိလြယ္ေနတာကလည္း ထင္က်န္ျခင္းရဲ ႔ အေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကာရံေတြကို အေလးထားဖြဲ႔ရတဲ့ ေခတ္တစ္ခု ျဖစ္လာတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

သိုးကေလ ကဗ်ာကေတာ့ ဆယ္တန္းတုန္းက သင္ရတာနဲ႔ နည္းနည္းေတာ့ လြဲေနတယ္.. တခ်ိဳ ႔စာလံုးေတြပါ.. ဘယ္မူရင္းက ယူတာလဲဆိုတာ ကြဲမယ္ ထင္ပါတယ္။ အေ႔ရွက ေျပာထားပံုအတိုင္းဆိုရင္ စာေရးသူ ေက်ာက္ရိုင္းက စာလံုးေပါင္း မူရင္းအတိုင္း ျပထားပံုရတယ္။ မွတ္မိထားတဲ့အတိုင္းဆို စကားလံုးမတူတာ ဒီႏွစ္ပုိဒ္ပါပဲ။

သိုးကေလ
စကားပြင့္ႏွင့္
ႏိႈင္းတင့္ႏိုးသည့္
ရဲမ်ဳိးသမီး
ေမာင္ႀကီးႏွမ
ညက္လွျပာစင္
မယ့္သည္ပင္သည္ ခရီးသား။

ေဆြမိမင္း
မ်က္သုတ္နီစင္
ရထည္းဖ်င္ႏွင့္
က်ဳိင္းစင္ျမ၀ါ
မတ္ႀကီးလ်ာကို
မယ္သာႀကိဳက္မိ တုမ႐ွိ။

ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ေမ့စရာမဟုတ္တဲ့ ရိုးမသြားတတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက လူေတြရဲ ႔စိတ္မွာ ထင္က်န္ေနၾကတယ္။
တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ျမကန္ရယ္ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးတစ္ေယာက္ရဲ ႔ ခ်စ္သူရယ္။ သိုးကေလ ဟာ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္ ေမာင္ႏွမကို သတိတရလည္း ရွိေစတယ္။ ေရွးကဗ်ာေတြကို ၾကည့္ရင္း လူေတြ ဘယ္လိုအရာကို ပိုျပီးမွတ္မိေနခ်င္လဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားမိသြားတယ္။

လုလင္ငယ္ေသြး said...

ကိုညိဳေရ ကဗ်ာေလးႏွစ္ပုဒ္ကို ေဖာ္ထုတ္ေပးလို ့ေက်းဇူးပါ။ ျမကန္သာမွာ နႏၵာေပေလာ ၊ တူစြ ဆိုၿပီး ဖတ္ဖူးလို ့ နည္းနည္းလြဲေနသလားလို ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဖူးတာကပဲ မွားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလုိကဗ်ာမ်ဳိးေတြက အတိအက်ျဖစ္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္လို ့ပါ။

Unknown said...

နယ္ေရ စာေတြကိုႏွစ္သက္စြာဖတ္သြားတယ္ မွတ္သားစရာေလးေတြလည္းမွတ္သြားတယ္နယ္ ေက်းဇူး
ကိုးလင္းဒီပ ေျပာသလိုပဲ ေက်ာင္းရိုင္းက ဘယ္သူလည္းမသိဘူးေနာ နယ္ : )
ဒီလိုအေရးသားေလးေတြဖတ္ရသာ ညီေတာ့ႀကိဳက္တယ္နယ္ေရ ေကာင္းေသာေန႔ပါ :)

Anonymous said...

ကဗ်ာဆရာေၾကာင့္ ကဗ်ာဆုိတာ ဘာလဲသိလာျပီး ထပ္ဆင့္ မွတ္သားစရာေတြ အတြက္ ေက်းဇူး း) သိပ္မသိေတာ့ ၀င္မေဆြးေႏြးေတာ့ဘူးေနာ့္ ကိုဒီပ ေမးထားတာေလးပဲ သိခ်င္တယ္ ။

ညိမ္းညိဳ said...

khine- ေသေသခ်ာခ်ာ တည္းျဖတ္ျပင္ဆင္ေပးလို႕ ေက်းဇူး :) :) :)

လင္းဒီပ- အကိုေရ ေက်ာက္႐ိုင္းက ကေလာင္ခြဲပါ၊ ေလာေလာဆယ္ အြန္လိုင္းမွာေခတ္စားေနေသာ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ကင္း႐ွင္းပါေၾကာင္း :) ညိမ္းညိဳနဲ႕ စာအစံုလိုက္ေရးေနရင္ ဟိုစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္ သေဘာျဖစ္မွာစိုးလို႔ ေက်ာက္႐ိုင္း အမည္ယူလိုက္တာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ရႊန္းမီ- ဟုတ္ကဲ႔ မွဲ႕သည္ပင္သည္ ခရီးသားက က်ေနာ္စာလံုးေပါင္းမွားတာပါ။ ျပင္လိုက္ပီဗ် ေက်းဇူးေနာ :)


ေဆြမိမင္း
မ်က္သုတ္နီစင္
ရထည္းဖ်င္ႏွင့္
က်ဳိင္းစင္ျမ၀ါ
မတ္ႀကီးလ်ာကို
မယ္သာႀကိဳက္မိ တုမ႐ွိ။

ဒီအပိုဒ္ကိုေတာ႔ ေက်ာင္းသားတုန္းက ျမန္မာကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္(စာအုပ္အမည္လြဲႏိုင္၊ ေခတ္အလိုက္ ျမန္မာကဗ်ာေတြကို စုစည္းထုတ္ေ၀ထားတာပါ။ စာအုပ္လက္လွမ္းမမီတာမို႔ ခြင့္လြတ္ေစလိုပါတယ္။)ကေန မွတ္စုယူထားျခင္းပါ။
အကိုးအကားျပဳစရာ ဆရာေမာင္သာႏိုး စာအုပ္တအုပ္ရေတာ႔ သည္မူအတိုင္း တူေနတာမို႔ ယူလိုက္ပါတယ္။ မူလအတိုင္းျဖစ္တယ္လို႔ ပိုမိုခိုင္မာစြာယူႏိုင္တဲ႔ စာပိုဒ္ကို တင္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါမယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ႂကြက္ေမာင္ႏွမ်ား :D


လုလင္ငယ္ေသြး- ဟုတ္ကဲ႔ဗ် မူကြဲေတြ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ တူစြာဟုတၱာကို ကိုးကားသူမ်ား အညႊန္းျပဳၾကတာမို႔ သံုးျဖစ္ပါတယ္။ အေပၚက ေရးမိသလိုပဲ မူလအတိုင္းျဖစ္တယ္လို႔ ပိုမိုခိုင္မာစြာယူဆႏိုင္တဲ႔ စာပိုဒ္ကိုတင္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါမယ္။ အကိုးအကားျပဳဖြယ္ စာအုပ္မ်ား႐ွိင္လည္း ညႊန္းေစလိုပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း မွတ္စုစာအုပ္တခုသာ အားျပဳေနရေတာ႔ အမ်ားႀကီး ခၽြတ္ေခ်ာ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေ၀ဖန္ဖတ္႐ႈေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ :) :)

ေမာင္ခင္ေလး- နယ္ေရ ေက်ာက္႐ိုင္း ဆိုတာ မိုးကုတ္ကေလာင္ခြဲတစ္ခုေပါ႔ :) မေသြးရေသးေသာ၊ မျပဳမျပင္ရေသးေသာ အယဥ္မဟုတ္ေသာ အ႐ိုင္းေလ :)

ညိမ္းညိဳ said...

ေမာင္မ်ိဳး- ညီေတာ္ေမာင္ေရ အတူတူပါပဲေ၀႔ :)
ဒီနာမည္ကို ဘယ္သူမွ မသိေအာင္၊ ကဗ်ာမဟုတ္တဲ႔ တျခားစာေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရးႏိုင္ေအာင္
ေကနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး ယူလိုက္တာ၊ အခုလဲ သိတာပါပဲ :)

emayarKhin said...

အကုိေရ...ဒီပို႕စ္ေလးကုိဖတ္ၿပီး
ကဗ်ာေတြရဲ႕ေလးနက္မႈေတြကုိ
ပိုသိလိုက္ရတယ္...မသိတဲ႕အေၾကာင္းအရာေတြပါ
သိလိုက္ရတယ္....ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Kaung Kin Ko said...

မတူတဲ့စာေတြ အတြက္ ကေလာင္ခြဲျပီးေရးတာ ေကာင္းတယ္။ း-) ငယ္ငယ္ကတည္းက ကဗ်ာေတြကုိ ခ်စ္ခဲ့ေပမယ့္ ကုိးတန္းဆယ္တန္းမွာ ကဗ်ာေတြကို အတင္းက်က္ရတာေတာ့ မုန္းမိတယ္။ ကဗ်ာတိုင္းကုိေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

Mhu Darye said...

မ်က္လုံးေလး ကလည္ကလည္နဲ႔ လာဖတ္သြားတယ္။ မီးမီး ဘာမွ မသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဟီးးးး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လာဖတ္သြားတယ္ အစ္ကိုညိမ္းညိဳ..။

Anonymous said...

(ကို)ေက်ာက္႐ိုင္း တစ္ျဖစ္လဲ (ကို)ညိမ္းညိဳ ေရ
ဖတ္ခြင့္ရတာ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ဗ်ာ ။

တစ္ခုပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း က်မ္းကိုးမရွိဘူးဗ် :)
ကိုလုလင္ငယ္ေသြးေျပာသလိုပါ ။
နႏၵာေပေလာ လို႔ စိတ္ထဲက ျပန္ရြတ္မိေနလို႔ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း မေသခ်ာပါဘူး ။ ၀င္ၿပီး ေဆြးေႏြး
ၾကည့္တာပါ ။ (ကို) ညိမ္းညိဳေရးတာ မွန္ရင္လည္း
ကၽြန္ေတာ့္ အမွတ္ျပင္ခ်င္လို႔ပါ ။ အဆင္ေျပစရာ အေၾကာင္းမ်ားရွိရင္ တစ္ခ်က္ေလာက္ (ရွာၿပီးတဲ့အခါ) ထပ္ၿပီး မွ်ေ၀ေပးပါဦး ။
ေလးစာလ်က္

mgngal said...

အေခ်ာဖတ္သြားတယ္ ။ ေက်းဇူး ကိုညိမ္း ။ မွတ္သားစရာေတြ ေပးလို ့ေက်းဇူးဗ် ။ း)

အိုင္လြယ္ပန္ said...

အခုလိုေသေသခ်ာခ်ာ႐ွင္းၿပေပးတဲ႔
ေက်းဇူးဗ်ာ ...
ကိုညိမ္းေၿပာသလိုပဲ မူကြဲေတြအမ်ားၾကီး႐ွိႏိုင္ပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းမွာသင္ရတဲ႔ ညႊန္းတန္းစာအုပ္မွာက

ဘံုဝတိ ံသာ
နႏၵာေပေလာ
တူစြဟုတၱာ လို႔ ဆိုထားပါတယ္ ...

ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေက်ာ႐ိုးနဲ႔ခံစားခ်က္ကေတာ႔
အသက္႐ူသံခ်င္းအားလံုးနီးပါးထပ္တူက် ၾကတယ္လို႔
ယူဆရတဲ႔ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ပါ .....

စာလံုးေပါင္းမူရင္းအတိုင္း ကို ကိုညိမ္းေဖၚၿပေပးတဲ႔အတြက္ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္လံုးအတြက္ေက်းဇူးပါဗ်ာ ....
ခ်မ္းေၿမ႕ပါေစကိုညိမ္းေရ .....

႐ိုးျမင္႔ေအာင္ said...

ေမာင္ ေက်ာက္ရိုင္း ဖြင္႔ဆိုမႈမ်ား ေကာင္း၏။ ကြဲလြဲမႈမ်ားလည္း ရွိႏိုင္။ သို႔ေသာ္ မွတ္သားဖြယ္ရာ အျပည္႔သာျဖစ္၏ အဆီအႏွစ္ တဝင္႔ဝင္႔ျဖင္႔ ျပည္႔ေနေသာ ေရးသားခ်က္မ်ားျဖစ္၏။ :D

႐ိုးျမင္႔ေအာင္ said...

ေမာင္ ေက်ာက္ရိုင္း ဖြင္႔ဆိုမႈမ်ား ေကာင္း၏။ ကြဲလြဲမႈမ်ားလည္း ရွိႏိုင္။ သို႔ေသာ္ မွတ္သားဖြယ္ရာ အျပည္႔သာျဖစ္၏ အဆီအႏွစ္ တဝင္႔ဝင္႔ျဖင္႔ ျပည္႔ေနေသာ ေရးသားခ်က္မ်ားျဖစ္၏။ :D

GreenGirl said...

ျမကန္

ျမကန္သာ
ေတာင္က်ေခ်ာင္းေတး
ေရ၀င္ေျပးလွည့္
ေရေအးၾကည္စြာ
ကန္ပိုင္မာလ်က္
ၾကာေပါင္းထံုထံု
ငွက္မ်ဳိးစံုသည္
ဘံု၀တိ ံသာ
နႏၵာေပေလာ

တူစြာ ဟုတၱာ။

ကိုးတန္းျမန္မာစာ သင္ရိုးမွာ အဲ့ဒီလိုက်က္ဖူးပါတယ္ ေမာင္ေလး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလာေလာဆယ္မွာ အစ္မ သတိရေနတဲ့ "ေရၤႏွင့္ရိုးမွား ပန္းစကား"ကဗ်ာကို ဖတ္ရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။ ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္း ျမန္မာကဗ်ာသင္ရိုးမွာ ပုဂံေခာတ္က အဲ့ဒီကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ကိုေတာ့ အသည္းစြဲေအာင္ၾကိဳက္တယ္။ ေရႊႏွင့္ရိုးမွားကို ပိုၾကိဳက္တယ္။ း)

ရႊန္းမီ said...

ဆရာေမာင္သာႏိုးရဲ ႔ ဘယ္စာအုပ္လဲ မသိ..
စာအုပ္နာမည္ Reference ကို ေလ့လာခြင့္ရေအာင္ ေဖာ္ျပေပးေစခ်င္ပါတယ္။ သူ႔ေခတ္နဲ႔သူ စကားလံုး ျပင္ခံရတာေတြလည္း ရွိမွာပါ။
ျမန္မာစာသင္ရိုးထဲမွာ မူရင္းကို ျပဳျပင္ထားတာေတြ ပါႏိုင္ပါတယ္။

(ပုဂံေခတ္လက္ရာလို႔ ပညာ႐ွင္ေတြ အတည္ျပဳပါတယ္။ ကဗ်ာေရးထံုးအေနနဲ႔ တစ္ပါဒမွာပါ၀င္ေနတဲ႔ အကၡရာအေရအတြက္ကို သတိျပဳႏိုင္တယ္။ ပါဒတိုင္းမွာ ေလးလံုးစီအတိအက် ပါ၀င္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ 'ျမကန္သာ' နဲ႔ 'နႏၵာေလာ' မွာ သံုးလံုးစီ႐ွိေနတာကို ေတြ႔ရမယ္။ ဆရာေမာင္သာႏိုးက တစ္ပါဒမွာ အကၡရာ ေလးလံုးဆီ႐ွိရမယ္ဆိုတာ ေနာက္မွသတ္မွတ္တာလို႔ ယူတယ္။ ကာရန္အားျဖင့္လည္း က်ေနာ္တို႔ သိထားတဲ႔ ၄-၃-၂ ေဘာင္ထဲကို တည့္တည့္ႀကီး ၀င္ေနတာ မဟုတ္ေလဘူး။ 'ငွက္မ်ဳိးစံုသည္၊ ၀တိ ံသာက' မွာ ကာရန္လြတ္တယ္။ ပညာ႐ွင္အခ်ဳိ႕က ကာရန္မိေအာင္ 'ဘံု၀တိ ံသာ' လို႔ျပင္ေၾကာင္း အမွတ္ျပဳမိတယ္။ ေနာက္ တခ်ိဳ႕မူကြဲမွာ တစ္ပါဒ ေလးလံုးပံုစံနဲ႔ အံ၀င္ေအာင္ 'နႏၵာေပေလာ'လို႔ ျပင္ထားတာကို ေတြ႔ၾကရမယ္။ ေ႐ွးကဗ်ာေဟာင္းစာေဟာင္းေတြကို ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္တာမ်ဳိး မလုပ္ဘဲနဲ႔ မူလအတိုင္း မပ်က္မယြင္း ထိန္းသိမ္းထားသင့္တယ္လို႔ ယူဆမိတယ္။)

ဆိုတဲ့ စာပိုဒ္ကို ေလးေလးနက္နက္ ထပ္ဖတ္သြားပါတယ္။

SoeMoe said...

ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ကိုလာဖတ္ျဖစ္တယ္အစ္ကို..ကေလာင္အသစ္
လား ဖတ္ေနတာၾကာပီးအခုမွပီးလို ့comment ေပးတာပါ ။

လင္းဦး(စိတ္ပညာ) said...

ျမကန္သာ ကဗ်ာကို အလြန္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့သည္... အခုလို ညီက ျပန္ေဖာ္ျပေပးလုိက္တာ အလြန္ကို ေက်းဇူးတင္မိ၏။ အဆင္ေျပပါေစ :)

Layma said...

ဆရာေက်ာက္ေရ.. ကဗ်ာနဲ ့ပတ္သက္ရင္ အေတာ္
နွ ့ံစပ္တယ္ဆိုတာ ဟိုအရင္ကသိခဲ့ေပမယ့္ အခုပို ခ်ီးက်ဴးမိတယ္...။
ဆယ္တန္းတုန္းက
မတ္ႀကီးလ်ာကို
မယ္သာႀကိဳက္မိ.. တုမရိွ..
ဆိုတဲ့ အပိုဒ္ေလးကို ဘယ္လို သေဘာက်မွန္းမသိ သေဘာက်ခဲ့ရတဲ့ feeling ေလးကို သတိရသြားတယ္..။