11 July 2008

သက္႐ွိသက္မဲ႔

(က)
အသက္႐ွိေသးရဲ႕လား

ငါ သြားေနတယ္
ငွက္ေတြရဲ႕အေတာင္ပံနဲ႔ မေရာက္ႏိုင္တဲ႔အရပ္
ပင္လယ္ငါးေတြ မေနထိုင္ႏိုင္တဲ႔အရပ္ကို
ငါစီးမဲ႔ရထားနဲ႔ လြဲမွာစိုးလို႔
ငါေနာက္က်မွာစိုးလို႔
ငါ ကတိဖ်က္ရာ ေရာက္မွာစိုးလို႔
မၾကာမၾကာ ငါေျပးရတယ္
အစြမ္းကုန္သိမ္ေမြ႔တဲ႔လူေတြ
သူတို႔မွာ႐ွိတဲ႔ အေကာင္းဆံုးအေပၚအကၤ်ီေတြကို
ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီးစ ႐ွပ္အကၤ်ီေတြရဲ႕အေပၚကေန ထပ္၀တ္ခ်င္ၾကလို႔
ငါ႔ကို ဆြဲေခၚတယ္ ဒရြတ္ဆြဲေခၚတယ္
စာတစ္ေစာင္မွ လက္ခံမရကတည္းက
ငါ ဘာသတင္းကိုမွ မရေတာ႔ဘူး
ငါ႔ခႏၶာဟာ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္လဲက်လို႔
ငါ႔မိတ္ေဆြ တျခားလိပ္ျပာေတြနဲ႔အတူ
ပင္အပ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုးစိုက္ခံထားရတယ္
ငါ အသက္႐ွိေသးရဲ႕လား။

(ခ)
အသက္မ႐ွိေတာ႔ဘူး

အိပ္ယာေပၚက ပစၥတို
ေတြးေတာဆင္ျခင္ေနတဲ႔ေၾကာင္
ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို ပါးလ်ားတဲ႔အရိပ္
ငါ႔ဘ၀ကို ငါေမ႔တယ္
ဘုရားသခင္ဟာ သူ႔လူေတြကို ေမ႔သလိုေပါ႔
သမၼာက်မ္းကို
ငါစားခ်င္လိုက္တာ
ဘယ္သူမ်ားေကၽြးပ
နံရံမွာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ကို
ငါ ပင္အပ္နဲ႔စိုက္တြယ္ထားတယ္
ငါ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုလဲ အဲသလို
ပင္အပ္နဲ႔ စိုက္တြယ္ထားခ်င္တာမ်ိဳး
ၿပီးေတာ႔..မီးေတာက္လိုေတာက္ေလာင္ေနတဲ႔
အရက္ေသာက္လိုစိတ္နဲ႔
အရက္ကို ေရလိုေသာက္ခဲ႔တယ္
လူငယ္မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အမွတ္ရစရာေတြမ်ားတဲ႔
ေအးစက္စက္ ပ်က္စီးေနတဲ႔မ်က္လံုးေတြ ငါလိုခ်င္တယ္
ငါေရာက္ခ်င္ေနတဲ႔ေနရာေတြအေၾကာင္းကို
ငါေတြးေတာေနခ်င္လို႔
တစ္၀က္မူးေနတဲ႔အၿပံဳးနဲ႔
ငါ..ေနာက္ျပန္ၾကည့္တဲ႔အခါ
ေတာင္ကအုပ္မိုးေနတဲ႔ ပင္လယ္ကိုေတြ႔ရတယ္
(အဲဒါ ငါ႔အေမရဲ႕ ဂူသခၤ်ဳိင္းေနရာပဲ)
(ငါ႔အေမနဲ႔အတူ ပင္လယ္ခ႐ုခြံေတြေကာက္ခဲ႔တယ္)
ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး
ငါ...ေနာက္ျပန္မၾကည့္ေတာ႔ဘူး
(ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ မလြဲမေသြ သြားၾကရမွာမို႔
တျခားလူေတြကို ခြင့္ျပဳလိုက္ၾကပါစို႔)
ငါ အသက္မ႐ွိေတာ႔ဘူး။

ညိမ္းညိဳ

၀န္ခံခ်က္ ။ သက္႐ွိသက္မဲ႔၊ အသက္႐ွိေသးရဲ႕လား - ငါအသက္႐ွိေသးရဲ႕လား၊ အသက္မ႐ွိေတာ႔ဘူး - ငါ အသက္ မ႐ွိေတာ႔ဘူး မွလြဲ၍ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးကို ဆရာသစၥာနီဘာသာျပန္ဆိုေသာ ဂ်ပန္ေခတ္ေပၚကဗ်ာအပုဒ္ ၂၀ မွ စာသားမ်ား၊ ၀ါက်မ်ားျဖင့္ ေရာစပ္ဖန္တီးပါသည္။(စီစဥ္တက်သေဘာမ်ဳိး ေပါင္းစပ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ အျခားေသာ အေၾကာင္းအရာသစ္တစ္ခု၊ ခံစားမႈအသစ္တစ္ခုဆီသို႔ ရည္ညႊန္း၍ ေရာစပ္ပါသည္)၀ါက်အထားအသို၊ ပါဒအျဖတ္အေတာက္၊ ေ႐ွ႕ေနာက္၀ဲယာ လြတ္လပ္စြာ စီပါသည္။ ကိုရင္ညိန္း စတင္မိတ္ဆက္ေပးေသာ “မာစယ္ဒူးခ်မ္႔” ရဲ႕ “ေရပန္း” မွ သက္ေရာက္ေသာ အားတစ္ခုျဖင့္ ဤကဗ်ာကို တင္ဆက္ပါသည္။

6 comments:

Unknown said...
This comment has been removed by the author.
Unknown said...

ငါအသက္ရွိေသးရဲ ့လားး
ငါအသက္မရွိေတာ့ဘူးးး
အမ်ိဳးမ်ိဴးဘဲ... :P :p
ကဗ်ာဆရာေနာ္.. :P

Layma said...

မနက္က တစ္ေခါက္ဖတ္တယ္
ခု ၂ေခါက္ဖတ္တယ္...
မေလးမ အတြက္ေတာ့ ညိမ္းညိဳရဲ့ ၀ွက္စာ ( ဘိုတင့္ေျပာတဲ့ ၀ွက္စာ) ေတြ မေဖာ္နိုင္တာ သိပ္မစမ္းေတာ့ပါဘူးေလ..။
တကယ္ေတာ့ စာသားေတြက ရိုးရိုးရွင္းရွင္းပါပဲေလ..။
ရိုး၂မေတြးခ်င္တဲ့ သူအတြက္သာ ဆန္းေနတာ...။

SoeMoe said...

အစ္ကိုေရ..သက္ရွိနဲ ့သက္မဲ့အားျပိဳင္ပြဲလား...
အစ္ကိုေရးတဲကဗ်ာေတြကိုလိုက္မမွီေတာ့ဘူး
ခဏခဏဖတ္ၾကည့္မိတယ္...အရမ္းေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေလး ။

Mhaw Sayar said...

ေစာင္းနဲ႔ တီးထားတဲ့ ဂ်ပန္ေတးသြားတစ္ခုလိုပဲ.. ပင္အပ္ေတြ၊ လိပ္ျပာေတြ မ်က္လံုးထဲ၊ နားထဲကို ပါေရာက္သြားတယ္.

သိပ္ေကာင္းတယ္ညီေရ. :)

Unknown said...

တမ်ိဳးဆန္းတဲ ့ကဗ်ာေလးပါပဲ..ရသစံုေအာင္ေပးႏိုင္တဲ့
ကဗ်ာဆရာကိုညိမး္ညိဳ..
ဒီထက္ပိုလို ့ေအာင္ျမင္ပါေစ။