4 January 2008

မင္းငါ့ကိုလာႏႈိးေတာ့ ညိမ္းညိဳ

အဲဒီလို နာရီလက္တံ အတုိအရွည္ေတြၾကားမွာ
ပုပ္သိုးသြားတဲ့ေန႔ရက္ေတြထက္
လက္ဆတ္တဲ့ အနာဂတ္အားလံုးအတြက္
လမ္းခြဲမွာ ထားခဲ့ၾကပါစို႔
ငါတို႔ ေမ့ေလွ်ာ့ေနတာေတြ မ်ားတဲ့ၾကားက
သတိရမိတာက ေလပင့္တာရယ္ ၊ က်ီမီး႐ႈိ႕ခံရတာရယ္
သူတို႔ အရပ္နဲ႔ သူတို႔ဇာတ္ကေတာ့ အကိုက္သားလားကြာ..။

အဆိပ္သင့္မိုင္တိုင္ တစ္ခုကို ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးတဲ့ေနာက္
ငါ့ကိုယ္ငါ မွန္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့တာၾကာျပီ
ေဖာေဖာသီသီ သံုးစြဲခြင့္ရပါရက္နဲ႔ေခၽြတာေနၾကေတာ့
ေမတၱာတရားဟာ ေစ်းက်တယ္လားကြာ
(လူသူကင္းလြတ္ရာအရပ္မွာ)
စကားလံုးေတြ ထိုးအန္ပစ္လိုက္တယ္
ထာ၀ရစားသံုးခြင့္ရဖို႔ ပံုမွန္စိုက္ပ်ိဳးၾကပါစို႔
႐ိုးသားမႈဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စားမကုန္ပါဘူး
မင္းမက္ခဲ့တဲ့ ပန္းပ်ိဳးလက္လို
ငါတို႔လက္ေတြ မႏူးညံ့ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးေလ …။

မုန္႔ဖုတ္မယ္ ပန္းစိုက္မယ္
ဒါ ငါတို႔ယဥ္ပါးခဲ့ၾကတဲ့ ဘာသာေဗဒေလ
ဒီေလာက္ထိၾကာေအာင္ ေ၀းကြာမေနသင့္ဘူး
မင္းႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ငါ့ကိုလာႏႈိးေတာ႔ ညိမ္းညိဳေရ
"ပြင့္သစ္"မွာငါတို႔ တစ္ေခါက္ျပန္ဆံုၾကဖို႔ အဆင္သင့္ပါပဲကြာ..။

တင့္ထူးေ႐ႊ

6 comments:

Nyo Htet Nyo said...

ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲဗ်။ကြၽန္ေတာ့္ဒိုင္ယာရီအတြက္ေနာက္
တစ္ပုဒ္ေပါ့။ဒါနဲ႕ magazine မပို႔ဘူးလားဗ်။ဒီကဗ်ာေလးေတၼ

Layma said...

ေမာင္တင့္က နိႈးစက္ကို ေမာင္ညိမ္းညိဳ ဆီမွာ အေပါင္ထားပံုရတယ္...။

အဲဒီမွာ ကဗ်ာဆရာေတြ ... ဘေလာ့ဂါေတြ အေတာ္မ်ားတယ္ေနာ...။ ခင္ဖို့လည္းေကာင္းၾကတယ္...။ မီဒီယာကို မီဒီယာနဲ့ တိုက္မယ္ဆိုတာကို ခုမွ သေဘာေပါက္တယ္...။ ဟား..ဟား... စတာေနာ္...ခံစားမေနနဲ့ဦး ကဗ်ာဆရာ...။

lwansay said...

ေဟး.. ကုိေမာင္တင့္..ဘယ္လုိေတြဖစ္ :P

မွ်ားျပာ said...

မုန္႔ဖုတ္မယ္ ပန္းစိုက္မယ္
ငါ့လက္ေတြက အဲေလာက္မႏူးညံ့ဘူး ...။
အခုဆိုပိုဆိုး ... ဟတ္ဟတ္

Anonymous said...

အရမ္းေကာင္းတဲ့ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ ..သြယ္၀ိုက္မႈေတါ မပါဘူး ရွင္းလင္းတယ္ သေဘာေပါက္ နားလည္ခံစားေပးနိုင္တယ္....ပန္းပ်ိဳတဲ့လက္ေတြ ျဖစ္ဖို ့စိတ္ကူယဥ္ခဲ့ၾကဖူးတာလားး...တစ္ေန ့ေတာ့ စိုက္ခြင့္ရမွာေပါ့ အစ္ကိုရာ
လက္ေတြေကာ ၊စိတ္ေတြ ထာ၀ရာနုညံ နိုင္ပါေစဗ်ာ

mo3s3t said...

သိပ္ကုိေကာင္းတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါပဲ ...