25 November 2007

ေတြးခ်င္တာေတြးၿပီးေရးခ်င္တာေရးေနတဲ႔ ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ကဗ်ာဆရာ(၂)

တီးလိုက္စမ္းကြာ အားရပါးရ
သြက္သြက္ခါသြားေအာင္ကို တီးပစ္လိုက္
ဒါမွ အားမရေသးရင္
လက္ႏွစ္ဖက္လံုးျပတ္ထြက္သြားေအာင္ တီးပစ္လိုက္
ငါကလည္း ေဟာဒီ အေလနတ္ေတာ ဦးေခါင္းႀကီးထဲကေန
ဆီသုတ္ထားသလို ေျပာင္လက္ေနတဲ႔ စာသားေတြကို
ေ႐ြးေ႐ြးၿပီး ဖြဲ႔ဆိုလိုက္ဦးမယ္
စပါးတစ္ႏွံေလာက္ျမင္ဖူး႐ံုနဲ႔
ေတာင္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ကို မိုးေလာက္ႀကီး ေရးပစ္လိုက္မယ္
မူလီေလးစုပ္တတ္႐ံုေလာက္နဲ႔
စက္မႈေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ေရးပစ္လိုက္မယ္
"ဋ" အလွည့္မွန္႐ံုေလာက္နဲ႔
စနစ္ႀကီး တစ္ခုလံုးကို ေမႊ႔ရမ္းသြားေအာင္ ေရးပစ္လိုက္မယ္
ဘယ္လို..သိရမယ္!
အဟားဟား..သိဖို႔မလိုဘူးေလ
စကားလံုးေလးေတြ သစ္လြင္လွပေနဖို႔
အေရာင္ထြက္ေနဖို႔ပဲ လိုတာမဟုတ္လား
ဒီလိုဆို လက္ခုပ္သံေတြ တျပန္တလွည့္ေႁခြခ်လို႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ကူးခပ္ရမယ္ မဟုတ္လား
မိုးမ႐ြာေတာ႔ မိုးကိုတ,တယ္
တာက်ိဳးသလို ႐ြာခ်လိုက္ေတာ႔ ၀မ္းသာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္လည္
မိုးတိတ္သြားရင္ေတာင္
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္႐ြာေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တၾကေပဦးမယ္
မိုးေရခံထားဖို႔ကိုေတာ႔ ေမ႔ေလ်ာ႔ခဲ႔ၾကတယ္ထင္ပ
လူႀကီးမင္းတို႔ရယ္
အပူပိုင္း ေျခာက္ေသြ႔ေတာမွာ မိုးတစ္ႀကိမ္႐ြာဖို႔
ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ သိပါေလစဗ်ာ
ေ႐ွးေခတ္မ်က္မျမင္ပုဏၰား ၆ေယာက္က
ဆင္ကို တစ္ႀကိမ္စီပဲ စမ္းၾကတယ္
ေခတ္သစ္ပုဏၰားေတာ္မ်ားကေတာ႔
သံုးေလးကိုယ္ခြဲလို႔ ဆင္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္အလီလီ စမ္းလား၊ စမ္းၾကရဲ႕
လက္ခေမာင္းခတ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္း ၾကားႏိုင္လား၊ ၾကားႏိုင္ရဲ႕
အခ်ိန္မေ႐ြး မဲ႔ေစၿပံဳးေစစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ႔ ႏွစ္ကိုယ္ခြဲမ်က္ႏွာမ်ားနဲ႔
မီးလည္းၿမိဳက္ႏိုင္ပါေပရဲ႕ ေရလည္းတိုက္ႏိုင္ပါေပရဲ႕
စည္းရဲ႕ဟိုဘက္ဒီဘက္ ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္လည္း ႐ွိၾကပါေပရဲ႕
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အေျပာေတြပိုေကာင္းလာ
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အမူအယာေတြပိုေကာင္းလာ
ေလေတြပန္းရင္း ေတာင္တက္ေႏွးခဲ႔ၾကတယ္
လက္ဖက္ပင္ဆိုတာကို ႐ွာရင္းေဖြရင္း စမ္းသပ္ရင္းေလ။

ညိမ္းညိဳ

2 comments:

Kaung Kin Ko said...

လက္ဖက္ေကာင္းမစားေတာ့ဘူးဗ်ာ။ ေတာင္ျမန္ျမန္တက္ေတာ့မယ္။

Layma said...

အင္း....ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္မို့ပဲ ေတာ္ေတာ့တယ္...။ မေခ်ာက္တီးမေခ်ာက္ခ်က္ဆိုရင္ေတာ့ .... အင္း....။ ေတာက္တီးေတာက္တဲ့ ေတြ ေရာ ေရးပါဦးလား..။